Czwarta Niedziela Wielkiego Postu
Czwarta niedziela Postu nosi na sobie znamię radości oraz nastroju pełnego ufności, który przebija z całej liturgii. Przepisy zezwalają na używanie organów, ubranie ołtarza kwiatami i na różowy kolor ornatu.
W średniowieczu nazywano tę niedzielę «niedzielą róż», gdyż ofiarowywano sobie wzajemnie pierwsze róże wiosenne. Papież do dziś dnia jeszcze święci złotą różę, którą następnie ofiarowuje jakiejś znakomitej osobistości. Zbieramy się dziś w Bazylice Krzyża, zwanej pospolicie «Jeruzalem», która była pierwotnie pałacem (tzw. Sesoriańskim), gdzie mieszkała św. Helena, matka Konstantyna. Wiele więc tekstów mówi o tej «Górnej Jerozolimie», do której z radością dążymy. Do każdej gromadki wiernych, do każdej parafii zwraca się Kościół słowami Introitu: «Wesel się, Jeruzalem, gromadźcie się, wy wszyscy, którzy je — czyli wasz Kościół i wiarę Katolicką — miłujecie».
Niedziela ta przede wszystkim jest świętem radości chrześcijańskiej, która płynie z nadmiaru łaski, udzielonej nam przez Sakramenty Pokuty i Eucharystii (Kolekta). Chrzest i Pokuta rozwiązały nasze grzechy i uczyniły z nas dzieci wolności. Tłumaczy to w sposób może nieco zawiły św. Paweł w Lekcji. Aby ją zrozumieć, trzeba pamiętać, że wypadki z życia rodzinnego Abrahama były rzeczowym proroctwem i mają przez to znaczenie symboliczne.
Izmael, syn Agary, niewolnicy, jest obrazem ducha niewolniczego, przykutego do litery prawa i do ciała. Izaak natomiast jest przedstawicielem uczniów Chrystusa, którzy jako dzieci Boże, winni służyć Bogu z miłości, a staną się przez to dziedzicami obietnic Bożych.
Źródłem dzisiejszej radości jest również Eucharystia (Ewangelia), zwłaszcza ta komunia wielkanocna, która dla wielu będzie dniem pogodzenia się z Bogiem i bliźnimi. Cud rozmnożenia chleba, który Chrystus spełnił na tydzień przed Paschą żydowską, w drugim roku nauczania, jest zapowiedzią innego Chleba, który karmi miliony danych na całym świecie.
Introit (Iz 66,10-11; Ps 121,1)
| Laetare, Ierusalem: et conventum facite, omnes qui diligitis eam: gaudete cum laetitia, qui in tristitia fuistis: ut exsultetis, et satiemini ab uberibus consolationis vestrae. | Wesel się, Jeruzalem! A wszyscy, którzy je miłujecie, śpieszcie tu gromadnie. Cieszcie się i weselcie, którzyście się smucili, radujcie się i nasyćcie się z piersi pociechy waszej. |
| Laetatus sum in his, quae dicta sunt mihi: in domum Domini ibimus. Gloria Patri… Laetere, Ierusalem… | Uradowałem się, gdy mi powiedziano: Pójdziemy do domu Pańskiego. Chwała Ojcu… Wesel się, Jeuzalem… |
Kolekta
| Concede, quaesumus, omnipotens Deus: ut, qui ex merito nostrae actionis affligimur, tuae gratiae consolatione respiremus. Per Dominum nostrum… | Spraw, prosimy Cię, wszechmocny Boże, abyśmy słusznie za występki nasze ponosząc karę, odetchnęli pociechą Twej łaski. Przez Pana naszego… |
Lekcja (Ga 4,22-31)
Graduał (Ps 121,1; Ps 121.7)
| Laetatus sum in his, quae dicta sunt mihi: in domum Domini ibimus. Fiat pax in virtute tua: et abundantia in turribus tuis. | Uradowałem się, gdy mi powiedziano: Pójdziemy do domu Pańskiego. Niech będzie pokój w twierdzach twoich, a dostatek w twoich pałacach. |
Traktus (Ps 124,1-2)
| Qui confidunt in Domino, sicut mons Sion: non commovebitur in aeternum, qui habitat in Ierusalem. Montes in circuitu eius: et Dominus in circuitu populi sui, ex hoc nunc et usque in saeculum. | Którzy ufają Panu, są jak góra Syjon. Na wieki się nie wzruszy, kto mieszka w Jeruzalem. Jak góry je osłaniają, tak Pan opieką swoją naród swój ochrania teraz i na wieki. |
Ewangelia (J 6,1-15)
Ofertorium (Ps 134,3; Ps 134,6)
| Laudate Dominum, quia benignus est: psallite nomini eius, quoniam suavis est: omnia quaequmque voluit, fecit in caelo, et in terra. | Chwalcie Pana, gdyż On dobry, wysławiajcie Jego słodkie Imię. Wszystko cokolwiek zechce, czyni na niebie i ziemi. |
Sekreta
| Sacrificiis praesentibus, Domine, quaesumus, intende placatus: ut et devotioni nostrae proficiant, et saluti. Per Dominum nostrum… | Miej wzgląd łaskawy, prosimy Cię, Panie, na ofiary tu złożone, niech nas utwierdzą w służbie Twojej i wyjednają nam zbawienie. Przez Pana naszego… |
Komunia (Ps 121,3-4)
| Ierusalem, quae aedificatur ut civitas: cuius participatio eius in idipsum: illuc enim ascenderunt tribus, tribus Domini, ad confitendum nomini tuo, Domine. | O Jeruzalem! Zbudowane jako miasto, którego gmachy w potężną całość złączone, i tam wstępują pokolenia, pokolenia Pańskie, aby uwielbiać Imię Twoje, Panie. |
Po Komunii
| Da nobis, quaesumus, misericors Deus: ut sancta tua, quibus incessanter explemur, sinceris tractemus obsequiis, et fideli semper mente sumamus. Per Dominum nostrum… | Spraw, prosimy Cię, miłosierny Boże, byśmy do tych świętych Tajemnic, z których pełni nieustannie czerpiemy, ze szczerym zbliżali się uszanowaniem i zawsze je z żywą wiarą przyjmowali. Przez Pana naszego… |