Trzecia Niedziela Wielkiego Postu
Trzecia niedziela postu była aż do średniowiecza nazywana Dominica scrutinium, czyli pierwszym dniem próby dla katechumenów, w którym po poddaniu się gruntownemu egzaminowi z prawd wiary musieli się wyrzekać szatana, jego pychy i jego uczynków. Teksty mszalne nawiązują do tej ceremonii. Lekcja podaje nam zwięzły i treściwy wykład etyki chrześcijańskiej. Przez Chrzest staliśmy się synami światłości. Mamy więc naśladować cnoty Boga: Jego dobroć, sprawiedliwość i prawdę, a przede wszystkim postępować w miłości «jak i Chrystus umiłował nas». W pierwszej niedzieli Wielkiego Postu widzieliśmy jak Chrystus pokonał szatana na pustyni, druga wskazała na drogę do zwycięstwa, trzecia podaje hasło: Pod znak Chrystusa! Zerwijmy kajdany grzechu i niewoli szatańskiej, a przez pokutę i umartwienie poddajmy się królestwu Jezusa.
Ewangelia podaje nam najpierw opis uzdrowienia opętanego, według św. Łukasza. Z Ewangelii św. Mateusza (Mt 12,22) wiemy, że ów człowiek był również ślepy. Chrystus dokonał więc potrójnego cudu, który jest symbolem nawrócenia grzesznika: wypędza czarta, przywraca wzrok i mowę. Dlatego Kościół pragnie, by grzesznik przejęty do głębi poczuciem winy, «wzniósł swe oczy do Pana, który nogi jego z sideł oswobadza» (Introit por. Traktus). Następnie Chrystus sam tłumaczy sens tego cudu. «Przyszedłem, by uwięzionych uwolnić, niewidomych oświecić, upadłych podnieść, złamanych uleczyć i zgromadzić rozproszonych przez szatana synów Bożych» (Św. Cyryl Aleksandryjski). Na koniec mamy przepiękny hołd złożony Matce Zbawiciela, która, jak powiada św. Augustyn: «bardziej była błogosławiona z powodu swej wiary niż z racji swej godności Matki Bożej». Prośmy Matkę Bożą, która starła głowę węża piekielnego, by przygotowała nas dobrze do spowiedzi wielkanocnej.
Introit (Ps 24,15-16; Ps 24,1-2)
| Oculi mei semper ad Dominum, quia ipse evellet de laqueo pedes meos: respice in me, et miserere mei, quoniam unicus et pauper sum ego. | Oczy moje zawsze ku Panu, gdyż On sam oswobodzi z sideł moje nogi. Wejrzyj na mnie i zmiłuj się nade mną, bo samotny jestem i biedny. |
| Ad te, Domine, levavi animam meam: Deus meus, in te confido, non erubescam. Gloria Patri… Oculi mei… | Ku Tobie wznoszę duszę moją, Panie, Boże mój, Tobie ufam, niech nie doznam wstydu. Chwała Ojcu… Oczy moje… |
Kolekta
| Quaesumus, omnipotens Deus, vota humilium respice: atque ad defensionem nostram, dexteram tuae maiestatis extende. Per Dominum nostrum… | Wszechmogący Boże, wejrzyj, prosimy, na pokorne modły i wyciągnij w naszej obronie prawicę Twojego Majestatu. Przez Pana naszego… |
Lekcja (Ef 5,1-9)
Graduał (Ps 9,20; Ps 9,4)
| Exsurge, Domine, non praevaleat homo: iudicentur gentes in conspectu tuo. In convertendo inimicum meum retrorsum, infirmabuntur, et peribunt a facie tua. | Powstań, Panie, by człowiek nie przemógł, narody będą sądzone przed Twoim obliczem. Wrogowie moi cofną się, upadną i znikną sprzed Twego oblicza. |
Traktus (Ps 122,1-3)
| Ad te levavi oculos meos, qui habitas in caelis. Ecce sicut oculi servorum in manibus dominorum suorum. Et sicut oculi ancillae in manibus dominae suae, ita oculi nostri ad Dominum Deum nostrum, donec misereatur nostri. Miserere nobis, Domine, miserere nobis. | Do Ciebie oczy me wznoszę, który mieszkasz w niebie. Oto jak oczy sług zwracają się ku rękom swych panów. Jak oczy służebnicy ku rękom swej pani, tak oczy nasze ku Panu, Bogu naszemu, aż się zmiłuje nad nami. Zmiłuj się nad nami, Panie, zmiłuj się nad nami. |
Ewangelia (Lk 11,14-28)
Ofertorium (Ps 18,9-12)
| Iustitiae Domini rectae, laetificantes corda, et iudicia eius dulciora super mel et favum: nam et servus tuus custodit ea. | Przykazania Pańskie słuszne, radują serca, sądy Pańskie słodsze od miodu płynącego z plastrów, przeto Twój sługa zachowuje je. |
Sekreta
| Haec hostia, Domine, quaesumus, emundet nostra delicta: et ad sacrificium celebrandum, subditorum tibi corpora, mentesque sanctificet. Per Dominum nostrum… | Prosimy Cię, Panie, niech ta Hostia oczyści nas z grzechów i uświęci dusze i ciała sług Twoich do sprawowania ofiary. Przez Pana naszego… |
Komunia (Ps 83,4-5)
| Passer invenit sibi domum, et turtur nidum, ubi reponat pullos suos: altaria tua, Domiine virtutum, Rex meus, et Deus meus: beati qui habitant in domo tua, in saeculum saeculi laudabunt te. | Wróbel znajduje sobie dom i jaskółka gniazdo, gdzie złoży swoje pisklęta: Twoje ołtarze, Panie Zastępów, mój Królu i mój Boże. Szczęśliwi, którzy mieszkają w domu Twoim, Panie, i nieustannie Cię chwalą. |
Po Komunii
| A cunctis nos, quaesumus, Domine, reatibus et perivculis propitiatus absolve: quos tanti mysterii tribuis esse participes. Per Dominum nostrum… | Prosimy Cię, Panie, uwolnij nas łaskawie od wszelkich przewinień i niebezpieczeństw, skoro pozwalasz nam uczestniczyć w tak wielkim Sakramencie. Przez Pana naszego… |