Niedziela Siedemdziesiątnicy
Modlitwy i śpiewy trzech niedziel Przedpościa pochodzą z lat przełomowych między VI, a VII wiekiem, kiedy to najazdy barbarzyńców, trzęsienia ziemi i «czarna śmierć» zdawały się grozić zagładą Rzymowi i kulturze chrześcijańskiej. Odzwierciedlają one dokładnie beznadziejny stan, w jakim się znajduje człowiek pozbawiony łaski uświęcającej. Wstrząsającymi słowami wypowiada tę prawdę w jutrzni św. Augustyn: «Potomstwo swoje, które Adam grzechem osobiście zatruł niejako w zarodku, wciągnął także w sidła śmierci i potępienia. A to w ten sposób, że wszyscy, którzy z niego pochodzą, ściągają na siebie grzech dziedziczny. Tak tedy stała sprawa z ludzkością: cała ta skazana na potępienie masa rodzaju ludzkiego, pogrążona w złu, nurzała się w nim i miotała, spadając w coraz głębszą otchłań zła, ponosząc zasłużoną karę wraz z grzeszną częścią aniołów za bunt przeciw Bogu». Ale Bóg nie pozostawił człowieka w tym stanie, lecz szedł naprzeciw, jak ów gospodarz z Ewangelii, aby mu objawić swą naukę i wolę, i powołać do pracy w swej winnicy. Winnica oznacza Kościół, do którego wszyscy są powołani od pierwszej chwili stworzenia. «Ranek — mówi św. Grzegorz w jutrzni — odpowiada epoce, która rozciąga się od Adama do Noego, trzecia godzina to czas od Noego do Abrahama, szósta godzina — od Abrahama do Mojżesza, dziewiąta — od Mojżesza do Chrystusa Pana, godzina jedenasta to godzina powołania pogan».
W świetle dzisiejszego rozważania o grzechu i powołaniu Bożym, możemy zrozumieć wielkość Dzieła Odkupienia i tajemnicy Wielkanocnej, do której się przygotowujemy. Naszą odpowiedzią na wołanie Boże będzie usilna praca, aby «z drżeniem i bojaźnią o zbawienie się troszczyć» (Flp 2,12) i tak biec, aby osiągnąć nieskazitelny wieniec nagrody (Lekcja). W tej walce zachętą nam będzie przykład wielkiego diakona, św. Wawrzyńca, w którego bazylice rozpoczynamy okres wielkanocny; siłą zaś i podporą będzie Eucharystia, w której Bóg «rozjaśni oblicze swoje nad sługą swoim» (Komunia).
Introit (Ps 17,5-7; Ps 17,2-3)
| Circumdederunt me gemitus mortis, dolores inferni circumdederunt me: et in tribulatione mea invocavi Dominum, et exaudivit de templo sancto suo vocem meam. | Ogarnęły mnie boleści śmierci: boleści piekielne otoczyły mnie. I w mojej niedoli wzywałem Pana, a On usłyszał głos mój ze świątyni swojej. |
| Diligam te, Domine, fortitudo mea: Dominus firmamentum meum, et refugium meum, et liberator meus. Gloria Patri… Circumdederunt me… | Kocham Cię, o Panie, mocy moja, Pan twierdzą i ucieczką moją, On moim wybawicielem. Chwała Ojcu… Ogarnęły mnie… |
Kolekta
| Preces populi tui, quaesumus, Domine, clementer exaudi: ut qui iuste pro peccatis nostris affligimur, pro tui nominis gloria misericorditer liberemur. Per Dominum nostrum… | Wysłuchaj łaskawie, prosimy Cię, Panie, modlitwy ludu Twojego, abyśmy którzy słusznie cierpimy za grzechy nasze, miłościwie zostali wybawieni dla chwały Imienia Twojego. Przez Pana naszego… |
Lekcja (1Kor 9,24-27; 1Kor 10,1-5)
Graduał (Ps 9,10-11; Ps 9,19-20)
| Adiutor in opportunitatibus, in tribulatione: sperent in te, qui noverunt te: quoniam non derelinquis quaerentes te, Domine. Quoniam non in finem oblivio erit pauperis: patientia pauperum non peribit in aeternum: exsurge, Domine, non praevaleat homo. | Tyś pewną ostoją w czasach niedoli, Tobie ufać winni wszyscy wyznawcy Twoi, bo nie opuszczasz, Panie, szukających Ciebie. Nie zawsze będzie w opuszczeniu biedny, cierpliwość biednych nie zginie na wieki. Powstań, o Panie, niech się nie zuchwali śmiertelnik. |
Traktus (Ps 129,1-4)
| De profundis clamavi ad te, Domine: Domine, exaudi vocem meam. Fiant aures tuae intendentes in orationem servi tui. Si iniquitates observaveris, Domine: Domine, quis sustinebit? Quia apud te propitiatio est, et propter legem tuam sustinui te, Domine. | Z głębokości wołam do Ciebie, Panie: Panie, wysłuchaj głosu mego. Niech się nachylą uszy Twoje na modlitwę sługi twego. Jeżeli pamiętać będziesz nieprawości, Panie, Panie, któż się ostoi? Ale u Ciebie jest przebaczenie i wedle obietnic Twoich czekam Twej łaski, o Panie. |
Ewangelia (Mt 20,1-16)
Ofertorium (Ps 91,2)
| Bonum est confiteri Domino, et psallere nomini tuo, Altissime. | Błogo jest wychwalać Pana i wielbić pieśnią Imię twe, o Najwyższy! |
Sekreta
| Muneribus nostris, quaesaemus, Domine, precibusque susceptis: et caelestibus nos munda mysteriis, et clementer exaudi. Per Dominum nostrum… | Przyjmij, o Panie, dary i modlitwy nasze, oczyść nas mocą niebiańskich Tajemnic i racz nas łaskawie wysłuchać. Przez Pana naszego… |
Komunia (Ps 30,17-18)
| Illumina faciem tuam super servum tuum, et salvum me fac in tua misericordia: Domine, non confundar, quoniam invocavi te. | Rozjaśnij Oblicze nad sługą swoim i ratuj mnie w swoim miłosierdziu, zawstydzony nie będę, gdyż Ciebie wzywałem. |
Po Komunii
| Fideles tui, Deus, per tua dona firmentur: ut eadem et percipiendo requirant, et quaerendo sine fine percipiant. Per Dominum nostrum… | Wiernych Twoich, o Panie, umocnij darami Twoimi, aby przyjmując je, ustawicznie ich pragnęli, a pragnąc nieustannie się nimi posilali. Przez Pana naszego… |