Ψαλμοί

Nazwa "psalm" pochodzi z greckiego i łacińskiego określenia psalmos/psalmus i odpowiada hebrajskiemu mizemor. Oznacza ona utwór religijny o charakterze poetyckim, wykonywany przy akompaniamencie instrumentów strunowych (zimmer). Kanoniczny zbiór psalmów Biblii Hebrajskiej obejmuje 150 takich utworów, przekazanych przez tradycję synagogalną. Nadto znany był szereg innych psalmów niekanonicznych: tłumaczenie greckie LXX wymienia np. Ps 151, a zwój psalmów znaleziony w Qumran (11 Q Psb) poza nim kilka dalszych pieśni tego typu. Numeracja psalmów różni się (w Ps 9-147) w starożytnych tłumaczeniach, ponieważ niektóre psalmy podzielono lub połączono; numeracja przyjęta w niniejszym wydaniu Biblii Tysiąclecia na pierwszym miejscu podaje numerację tekstu oryginalnego, na drugim zaś, w nawiasie, numerację przyjętą w tłumaczeniach grecko-łacińskich. Niektóre psalmy przekazano w Psałterzu (z nieznacznymi zmianami) dwukrotnie, inne skomponowano z części dwu pieśni (np. Ps 14 odpowiada Ps 53; Ps 40.14-18 = Ps 70 (Ps 70.1); Ps 57.8-12 + Ps 60.7-14 = Ps 108 (Ps 108.1)).

Podział Psałterza na pięć ksiąg odpowiada prawdopodobnie analogicznemu podziałowi Pięcioksięgu; każda z nich kończy się doksologią. Współczesna krytyka doszukuje się także innych znamion podziału, biorąc za punkt wyjścia użycie imion Bożych (zbiór "jahwistyczny", "elohistyczny") lub autorów (zbiór "Dawidowy"). Nie ulega też wątpliwości, iż psalmy zbierano według rodzajów literackich (np. por. zwartą grupę psalmów "stopni" lub "wstępowań" oraz psalmów "królewskich"). Ogólne określenie psalmów jako "Psałterza Dawidowego" nie należy rozumieć w sensie wyłączności autorstwa wielkiego króla, lecz jako uwydatnienie jego wielkiej roli w powstawaniu księgi. W rzeczywistości są one dziełem wielu autorów bardzo różnych okresów i środowisk i ulegały wielokrotnym przeróbkom, adaptacjom i opracowaniom, zwłaszcza do celów liturgicznych. Odczytując nową, aktualną do sytuacji ludu Bożego treść, nadawano niektórym zwrotom i wyrażeniom nową treść lub zastępowano je innymi. Przy tej sposobności natchnieni redaktorzy dodawali niekiedy krótkie aktualizujące refleksje (por. np. Ps 50.20-21).

Tytuły psalmów (35 spośród nich nie posiada ich wcale), zawierające imię rzeczywistego lub domniemanego autora, okoliczności powstania, rodzaj literacki lub uwagi liturgiczno-muzyczne, są częściowo bardzo dawne lub nawet pierwotne, częściowo zaś dodane albo uzupełnione później (por. różnice między hebr. a LXX w niektórych tytułach). Wobec długiej historii literackiej i wspomnianych już adaptacji, ustalenie autorstwa niektórych psalmów nastręcza trudności lub też jest wprost niemożliwe. Współczesne badania dowiodły jednak - na podstawie analogii literatury pogańskiego Wschodu starożytnego - że wiele psalmów powstało w okresie monarchii lub jeszcze wcześniej. Stąd podawanie w wątpliwość autorstwa Dawida (któremu formalnie przypisuje się 73 psalmy), znanego skądinąd poety i muzyka (1Sm 16.16-23; 1Sm 18.10; 2Sm 117-27), a także innych starożytnych autorów nie jest właściwe, i w każdym poszczególnym wypadku wymaga przekonującego uzasadnienia. Z drugiej strony nie ulega wątpliwości, iż wiele psalmów powstało później, w okresie niewoli babilońskiej (por. Ps 137 o "pieśniach Syjonu"), niektóre zaś także w czasach machabejskich.

Bardzo ważnym czynnikiem w należytej ocenie i zrozumieniu psalmów są ich rodzaje literackie, zdradzające intencję natchnionego pieśniarza. Najbardziej charakterystycznymi wśród nich są hymny pochwalne i dziękczynne oraz indywidualne i zbiorowe lamentacje, zawierające zwykle obok drastycznego przedstawienia własnej sytuacji, także błagalną prośbę. Niemałą rolę odgrywają także psalmy królewskie, dydaktyczne, mądrościowe, a także prorockie. W niniejszym wydaniu każdy poszczególny psalm został określony pod względem literackim w odnośniku wstępnym.

Psałterz - to nie tylko zwierciadło pobożności ludu Bożego Starego Przymierza, ale także przegląd wszystkich teologicznych refleksji. Obejmują one całokształt zbawczego planu Bożego od stworzenia świata poprzez wzloty i upadki człowieka w jego dążeniu ku Bogu aż do czasów pełni Chrystusowej i wielkiej eschatologicznej przemiany (psalmy mesjańskie i eschatologiczne). Ta ostania cecha stanowi bezpośrednie przejście między społecznością dawną a nową, zmierzającą ku pełnej realizacji planów Bożych. Wiele psalmów (np. Ps 2.1 Ps 17.1 Ps 22.1 Ps 44.1 Ps 49.1 Ps 72.1 Ps 89.1 Ps 110.1) przedstawia Nowy Testament jako zapowiedź życia, działalności, śmierci i wywyższenia Jezusa Chrystusa; inne czynią to pośrednio. Na specjalną uwagę zasługują natomiast pieśni mówiące o eschatologicznym wywyższeniu Boga (np. Ps 47.1 Ps 3.1 Ps 6-99) lub o chwale dynastii Dawida, w której autorzy upatrują zwłaszcza najwybitniejszego jej Potomka, Zbawcę świata, Jezusa Chrystusa.

Oczywiście, chrześcijanin, członek nowego ludu Bożego, czyta Psałterz w nowym duchu. Nie może on też nie dostrzegać w nim pewnych niedoskonałości, zestawiając go z powszechnym posłannictwem miłości Jezusa Chrystusa; wie on jednak, że Bóg, dobry Nauczyciel, prowadzi człowieka długimi etapami, z tego, co niedoskonałe, ku doskonałości. Toteż cała tradycja chrześcijańska począwszy od pierwszych wieków uznała jednogłośnie Psałterz za swoją księgę modlitwy, odnajdywała w nim swoje ideały, wzbogacone nowym spojrzeniem na historię zbawienia. Kościół dał temu wyraz przypisując Psałterzowi nader ważną rolę w liturgii. Nowy lud Boży odmawia słowa psalmów zawsze w zjednoczeniu ze swą Głową, Jezusem Chrystusem, i w Nim szuka pełnego ich znaczenia; czerpie z nich zarówno wskazania dla swojej chrześcijańskiej egzystencji, jak też stara się zrozumieć swoje posłannictwo w dziejach zbawienia. Nie zapomina wprawdzie, iż pieśni te należą do dawnego etapu objawienia, niemniej odnajduje w nim, jak dawniej, swoje najważniejsze problemy religijne.

Lamentacje grupowe: 12, 44, 58, 60, 74, 79, 80, 83, 85, 89*, 90, 94, 123, 126, 129
Lamentacje indywidualne: 3, 4, 5, 7, 9-10, 13, 14, 17, 22, 25, 26, 27*, 28, 31, 36*, 39, 40:12-17, 41, 42-43, 52*, 53, 54, 55, 56, 57, 59, 61, 64, 70, 71, 77, 86, 89*, 120, 139, 141, 142
Lamentacje pokutne: 6, 32*, 38, 51, 102, 130, 143
Przekleństwa: 35, 69, 83, 88, 109, 137, 140
Dziękczynienia (Todah) grupowe: 65*, 67*, 75, 107, 124, 136*
Dziękczynienia (Todah) indywidualne: 18, 21, 30, 32*, 34, 40:1-11, 66:13-20, 92, 108*, 116, 118, 138
Dziękczynienia (historia zbawienia): 8*, 105-106, 135, 136
Pieśni zaufania: 11, 16, 23, 27*, 62, 63, 91, 121, 125, 131
Hymny i doksologia: 8*, 19:1-6, 33, 66:1-12, 67*, 95, 100, 103, 104, 111, 113, 114, 117, 145, 146, 147, 148, 149, 150
Hymny liturgiczne (przymiarza): 50, 78, 81, 89*, 132
Hymny liturgiczne (królewskie): 2, 18, 20, 21, 29, 45, 47, 72, 93, 95*, 96, 97, 98, 99, 101, 110, 144
Pieśni Syjonu: 46, 48, 76, 84, 87, 122
Liturgia świątynna: 15, 24, 68*, 82, 95*, 115, 134
Psalmy o mądrości: 1*, 36*, 37, 49, 73, 112, 127, 128, 133
Poezja: 1*, 19:7-14, 119

1

Opisuje w pierwszym Psalmie drogę ku wiecznemu błogosławieństwu.
Μακάριος ἀνήρ, ὃς οὐκ ἐπορεύθη ἐν βουλῇ ἀσεβῶν καὶ ἐν ὁδῷ ἁμαρτωλῶν οὐκ ἔστη καὶ ἐπὶ καθέδραν λοιμῶν οὐκ ἐκάθισεν,	Beatus vir qui non abiit in consilio impiorum, et in via peccatorum non stetit, et in cathedra pestilentiæ non sedit;	Błogosławiony mąż, który nie chodził w radzie niezbożnych i na drodze grzesznych nie stał, i na stolicy zaraźliwości nie siedział.
ἀλλ᾽ ἢ ἐν τῷ νόμῳ יהוה τὸ θέλημα αὐτοῦ, καὶ ἐν τῷ νόμῳ αὐτοῦ μελετήσει ἡμέρας καὶ νυκτός.	sed in lege Domini voluntas ejus, et in lege ejus meditabitur die ac nocte.	Ale w zakonie Pańskim wola jego, a w zakonie jego będzie rozmyślał we dnie i w nocy.
καὶ ἔσται ὡς τὸ ξύλον τὸ πεφυτευμένον παρὰ τὰς διεξόδους τῶν ὑδάτων, ὃ τὸν καρπὸν αὐτοῦ δώσει ἐν καιρῷ αὐτοῦ καὶ τὸ φύλλον αὐτοῦ οὐκ ἀπορρυήσεται· καὶ πάντα, ὅσα ἂν ποιῇ, κατευοδωθήσετα.	Et erit tamquam lignum quod plantatum est secus decursus aquarum, quod fructum suum dabit in tempore suo: et folium ejus non defluet; et omnia quæcumque faciet prosperabuntur.	I będzie jako drzewo, które wsadzone jest nad ściekaniem wód, które swój owoc da czasu swego, a liście jego nie opadnie: i wszytko, cokolwiek czynić będzie, poszczęści się.
οὐχ οὕτως οἱ ἀσεβεῖς, οὐχ οὕτως, ἀλλ᾽ ἢ ὡς ὁ χνοῦς, ὃν ἐκριπτε ὁ ἄνεμος ἀπὸ προσώπου τῆς γῆς.	Non sic impii, non sic; sed tamquam pulvis quem projicit ventus a facie terræ.	Nie tak niezbożni, nie tak, ale jako proch, który rozmiata wiatr z wierzchu ziemie.
διὰ τοῦτο οὐκ ἀναστήσονται ἀσεβεῖς ἐν κρίσει οὐδὲ ἁμαρτωλοὶ ἐν βουλῇ δικαίων·	Ideo non resurgent impii in judicio, neque peccatores in concilio justorum,	Przetoż nie powstaną niezbożnicy na sądzie ani grzesznicy w zebraniu sprawiedliwych.
ὅτι γινώσκει יהוה ὁδὸν δικαίων, καὶ ὁδὸς ἀσεβῶν ἀπολεῖται.	quoniam novit Dominus viam justorum; et iter impiorum peribit.	Abowiem zna Pan drogę sprawiedliwych, a droga niepobożnych zginie.

2

Prorok o tych mówi, którzy załogi czynili przeciwko królestwu Chrystusowemu, i o jego wywyższeniu.
Ἵνα τί ἐφρύαξαν ἔθνη καὶ λαοὶ ἐμελέτησαν κενά;	Quare fremuerunt gentes, et populi meditati sunt inania?	Czemu się wzburzyli pogani, a ludzie rozmyślali próżne rzeczy?
παρέστησαν οἱ βασιλεῖς τῆς γῆς, καὶ οἱ ἄρχοντες συνήχθησαν ἐπὶ τὸ αὐτὸ κατὰ τοῦ יהוה καὶ κατὰ τοῦ χριστοῦ αὐτοῦ διάψαλμ	Astiterunt reges terræ, et principes convenerunt in unum adversus Dominum, et adversus Christum ejus.	Stanęli wespół królowie ziemscy a książęta zeszli się w gromadę przeciw Panu i przeciw Chrystusowi jego:
Διαρρήξωμεν τοὺς δεσμοὺς αὐτῶν καὶ ἀπορρίψωμεν ἀφ᾽ ἡμῶν τὸν ζυγὸν αὐτῶν.	Dirumpamus vincula eorum, et projiciamus a nobis jugum ipsorum.	Potargajmy związki ich i zrzućmy z siebie jarzmo ich.
ὁ κατοικῶν ἐν οὐρανοῖς ἐκγελάσετα αὐτούς, καὶ ὁ κύριος ἐκμυκτηριεῖ αὐτούς.	Qui habitat in cælis irridebit eos, et Dominus subsannabit eos.	Który mieszka w niebiesiech, naśmieje się z nich, a Pan szydzić z nich będzie.
τότε λαλήσει πρὸς αὐτοὺς ἐν ὀργῇ αὐτοῦ καὶ ἐν τῷ θυμῷ αὐτοῦ ταράξει αὐτούς	Tunc loquetur ad eos in ira sua, et in furore suo conturbabit eos.	Tedy będzie mówił do nich w gniewie swoim i w zapalczywości swej potrwoży je.
Ἐγὼ δὲ κατεστάθην βασιλεὺς ὑπ᾽ αὐτοῦ ἐπὶ Σιων ὄρος τὸ ἅγιον αὐτοῦ διαγγέλλων τὸ πρόσταγμ יהוה	Ego autem constitutus sum rex ab eo super Sion, montem sanctum ejus, prædicans præceptum ejus.	A jam jest postanowion królem od niego nad Syjonem, górą świętą jego, opowiadając przykazanie jego.
יהוה εἶπεν πρός με Υἱός μου εἶ σύ, ἐγὼ σήμερον γεγέννηκά σε·	Dominus dixit ad me: Filius meus es tu; ego hodie genui te.	Pan rzekł do mnie: Tyś jest synem moim, jam ciebie dziś zrodził.
αἴτησαι παρ᾽ ἐμοῦ, καὶ δώσω σοι ἔθνη τὴν κληρονομίαν σου καὶ τὴν κατάσχεσίν σου τὰ πέρατα τῆς γῆς·	Postula a me, et dabo tibi gentes hæreditatem tuam, et possessionem tuam terminos terræ.	Żądaj ode mnie i dam ci pogany dziedzictwo twoje a osiadłość twą kraje ziemie.
ποιμανεῖς αὐτοὺς ἐν ῥάβδῳ σιδηρᾷ, ὡς σκεῦος κεραμέως συντρίψεις αὐτούς.	Reges eos in virga ferrea, et tamquam vas figuli confringes eos.	Będziesz je rządził laską żelazną, a jako naczynie garnczarskie pokruszysz je.
καὶ νῦν, βασιλεῖς, σύνετε· παιδεύθητε, πάντες οἱ κρίνοντες τὴν γῆν.	Et nunc, reges, intelligite; erudimini, qui judicatis terram.	A teraz, królowie, rozumiejcie, ćwiczcie się, którzy sądzicie ziemię.
δουλεύσατε τῷ יהוה ἐν φόβῳ καὶ ἀγαλλιᾶσθε αὐτῷ ἐν τρόμῳ.	Servite Domino in timore, et exsultate ei cum tremore.	Służcie Panu w bojaźni a radujcie się mu ze drżeniem.
δράξασθε παιδείας, μήποτε ὀργισθῇ κύριος καὶ ἀπολεῖσθε ἐξ ὁδοῦ δικαίας.	Apprehendite disciplinam, nequando irascatur Dominus, et pereatis de via justa.	Chwyćcie się nauki, by się kiedy nie rozgniewał Pan i nie poginęliście z drogi sprawiedliwej,
ὅταν ἐκκαυθῇ ἐν τάχει ὁ θυμὸς αὐτοῦ, μακάριοι πάντες οἱ πεποιθότες ἐπ᾽ αὐτῷ.	Cum exarserit in brevi ira ejus, beati omnes qui confidunt in eo.	gdyby się w krótce zapalił gniew jego. Błogosławieni wszyscy, którzy w nim ufają.

3

Psalm Dawidowy, gdy uciekał przed Absalomem, synem swoim.
Ψαλμὸς τῷ Δαυιδ, ὁπότε ἀπεδίδρασκε ἀπὸ προσώπου Αβεσσαλω τοῦ υἱοῦ αὐτοῦ.	Psalmus David, cum fugeret a facie Absalom filii sui.	Psalm Dawidowi, gdy uciekał przed Absalomem, synem swoim.
יהוה, τί ἐπληθύνθησαν οἱ θλίβοντές με; πολλοὶ ἐπανίστανται ἐπ᾽ ἐμέ·	Domine, quid multiplicati sunt qui tribulant me? Multi insurgunt adversum me;	Panie, przecz się rozmnożyli, co mię trapią? Wiele ich powstają przeciwko mnie.
πολλοὶ λέγουσιν τῇ ψυχῇ μου Οὐκ ἔστιν σωτηρία αὐτῷ ἐν τῷ θεῷ αὐτοῦ. διάψαλμ.	multi dicunt animæ meæ: Non est salus ipsi in Deo ejus.	Wiele ich mówią duszy mojej: Nie ma ten zbawienia w Bogu swoim.
σὺ δέ, יהוה, ἀντιλήμπτω μου εἶ, δόξα μου καὶ ὑψῶν τὴν κεφαλήν μου.	Tu autem Domine, susceptor meus es, gloria mea, et exaltans caput meum.	Ano ty, Panie, jesteś obrońca mój, chwała moja i podwyższający głowę moję.
φωνῇ μου πρὸς יהוה ἐκέκραξα, καὶ ἐπήκουσέν μου ἐξ ὄρους ἁγίου αὐτοῦ. διάψαλμ.	Voce mea ad Dominum clamavi; et exaudivit me de monte sancto suo.	Głosem moim wołałem do Pana i wysłuchał mię z góry świętej swojej.
ἐγὼ ἐκοιμήθην καὶ ὕπνωσ· ἐξηγέρθην, ὅτι יהוה ἀντιλήμψετα μου.	Ego dormivi, et soporatus sum; et exsurrexi, quia Dominus suscepit me.	Jam spał i twardom zasnął i wstałem, bo Pan obronił mię.
οὐ φοβηθήσομαι ἀπὸ μυριάδων λαοῦ τῶν κύκλῳ συνεπιτιθεμένω μοι. ἀνάστα, יהוה, σῶσόν με, ὁ θεός μου,	Non timebo millia populi circumdantis me. Exsurge, Domine; salvum me fac, Deus meus.	Nie będę się bał tysięcy ludu około mnie leżącego: powstań, Panie, wybaw mię, Boże mój!
ὅτι σὺ ἐπάταξας πάντας τοὺς ἐχθραίνοντά μοι ματαίως, ὀδόντας ἁμαρτωλῶν συνέτριψας.	Quoniam tu percussisti omnes adversantes mihi sine causa; dentes peccatorum contrivisti.	Boś ty pobił wszytkie sprzeciwiające mi się bez przyczyny, pokruszyłeś zęby grzeszników.
τοῦ יהוה ἡ σωτηρία, καὶ ἐπὶ τὸν λαόν σου ἡ εὐλογία σου.	Domini est salus; et super populum tuum benedictio tua.	Pańskie jest wybawienie: a nad ludem twoim błogosławieństwo twoje.

4

Człowiek sprawiedliwy sam się upomina ku sprawom cnotliwym: są téż słowa kościoła w smutku będącego.
Εἰς τὸ τέλος, ἐν ψαλμοῖς· ᾠδὴ τῷ Δαυιδ.	In finem, in carminibus. Psalmus David.	Na koniec: w pieśniach, Psalm Dawidowi.
Ἐν τῷ ἐπικαλεῖσθαί με εἰσήκουσέν μου ὁ θεὸς τῆς δικαιοσύνης μου· ἐν θλίψει ἐπλάτυνάς μοι· οἰκτίρησόν με καὶ εἰσάκουσον τῆς προσευχῆς μου.	Cum invocarem exaudivit me Deus justitiæ meæ, in tribulatione dilatasti mihi. Miserere mei, et exaudi orationem meam.	Kiedym wzywał, wysłuchał mię bóg sprawiedliwości mojej, w uciśnieniu rozprzestrzeniłeś mi. Zmiłuj się nade mną a wysłuchaj modlitwę moję!
υἱοὶ ἀνθρώπων, ἕως πότε βαρυκάρδιο; ἵνα τί ἀγαπᾶτε ματαιότητα καὶ ζητεῖτε ψεῦδος; διάψαλμ.	Filii hominum, usquequo gravi corde? Ut quid diligitis vanitatem, et quæritis mendacium?	Synowie człowieczy, pókiż ciężkiego serca? Przecz miłujecie marność i szukacie kłamstwa?
καὶ γνῶτε ὅτι ἐθαυμάστωσε יהוה τὸν ὅσιον αὐτοῦ· יהוה εἰσακούσεταί μου ἐν τῷ κεκραγέναι με πρὸς αὐτόν.	Et scitote quoniam mirificavit Dominus sanctum suum; Dominus exaudiet me cum clamavero ad eum.	Wiedzcież, iż dziwnym uczynił Pan świętego swego, wysłucha mię Pan, gdy zawołam do niego.
ὀργίζεσθε καὶ μὴ ἁμαρτάνετε· λέγετε ἐν ταῖς καρδίαις ὑμῶν καὶ ἐπὶ ταῖς κοίταις ὑμῶν κατανύγητε. διάψαλμ.	Irascimini, et nolite peccare; quæ dicitis in cordibus vestris, in cubilibus vestris compungimini.	Gniewajcie się, a nie grzeszcie! Co mówicie w sercach waszych, na łóżkach waszych żałujcie.
θύσατε θυσίαν δικαιοσύνης καὶ ἐλπίσατε ἐπὶ יהוה. πολλοὶ λέγουσιν Τίς δείξει ἡμῖν τὰ ἀγαθά;	Sacrificate sacrificium justitiæ, et sperate in Domino. Multi dicunt: Quis ostendit nobis bona?	Ofiarujcie ofiarę sprawiedliwości a ufajcie w Panu. Wiele ich mówią: Któż nam okazał dobra?
ἐσημειώθη ἐφ᾽ ἡμᾶς τὸ φῶς τοῦ προσώπου σου, יהוה. ἔδωκας εὐφροσύνην εἰς τὴν καρδίαν μου·	Signatum est super nos lumen vultus tui, Domine: dedisti lætitiam in corde meo.	Naznamionowana jest nad nami światłość oblicza twego, Panie; dałeś wesele w sercu moim:
ἀπὸ καιροῦ σίτου καὶ οἴνου καὶ ἐλαίου αὐτῶν ἐπληθύνθησαν.	A fructu frumenti, vini, et olei sui, multiplicati sunt.	Od urodzaju zboża, wina i oliwy swej rozmnożeni są.
ἐν εἰρήνῃ ἐπὶ τὸ αὐτὸ κοιμηθήσομαι καὶ ὑπνώσ,	In pace in idipsum dormiam, et requiescam;	W pokoju pospołu będę spał i odpoczywał;
ὅτι σύ, יהוה, κατὰ μόνας ἐπ᾽ ἐλπίδι κατῴκισά με.	quoniam tu, Domine, singulariter in spe constituisti me.	bo ty, Panie, osobliwie w nadziei postanowiłeś mię.

5

Modlitwa kościoła chrześciańskiego okazuje Prorok, że miała być wysłuchana, oznajmia téż fałeszne uczyciele, a którzy mieli być z kościoła wyrzuceni.
Εἰς τὸ τέλος, ὑπὲρ τῆς κληρονομούσης· ψαλμὸς τῷ Δαυιδ.	In finem, pro ea quæ hæreditatem consequitur. Psalmus David.	Na koniec: Za tę, która dziedzictwa dostępuje, Psalm Dawidowi.
Τὰ ῥήματά μου ἐνώτισαι, יהוה, σύνες τῆς κραυγῆς μου·	Verba mea auribus percipe, Domine; intellige clamorem meum.	Słowa moje przyjmi w uszy, Panie, wyrozumiej wołanie moje.
πρόσχες τῇ φωνῇ τῆς δεήσεώς μου, ὁ βασιλεύς μου καὶ ὁ θεός μου.	Intende voci orationis meæ, rex meus et Deus meus.	Pilnie słuchaj głosu modlitwy mojej, Królu mój i Boże mój!
ὅτι πρὸς σὲ προσεύξομαι, κύριε· τὸ πρωὶ εἰσακούσῃ τῆς φωνῆς μου,	Quoniam ad te orabo, Domine, mane exaudies vocem meam.	Bo do ciebie modlić się będę, Panie, rano wysłuchasz głos mój.
τὸ πρωὶ παραστήσομαί σοι καὶ ἐπόψομαι. ὅτι οὐχὶ θεὸς θέλων ἀνομίαν σὺ εἶ,	Mane astabo tibi, et videbo quoniam non Deus volens iniquitatem tu es.	Rano będę stał przed tobą i ujźrzę: abowiem nie Bóg chcący nieprawości ty jesteś.
οὐδὲ παροικήσει σοι πονηρευόμενο· οὐ διαμενοῦσιν παράνομο κατέναντι τῶν ὀφθαλμῶν σου,	Neque habitabit juxta te malignus, neque permanebunt injusti ante oculos tuos.	Ani mieszkać będzie przy tobie złośnik, ani się ostoją niesprawiedliwi przed oczyma twemi.
ἐμίσησας πάντας τοὺς ἐργαζομένους τὴν ἀνομίαν. ἀπολεῖς πάντας τοὺς λαλοῦντας τὸ ψεῦδος· ἄνδρα αἱμάτων καὶ δόλιον βδελύσσεται יהוה.	Odisti omnes qui operantur iniquitatem; perdes omnes qui loquuntur mendacium. Virum sanguinum et dolosum abominabitur Dominus.	Nienawidzisz wszytkich, którzy broją nieprawość, zatracisz wszytkie, którzy mówią kłamstwo. Mężem krwawym i zdradliwym brzydzi się Pan.
ἐγὼ δὲ ἐν τῷ πλήθει τοῦ ἐλέους σου εἰσελεύσομαι εἰς τὸν οἶκόν σου, προσκυνήσω πρὸς ναὸν ἅγιόν σου ἐν φόβῳ σου.	Ego autem in multitudine misericordiæ tuæ introibo in domum tuam; adorabo ad templum sanctum tuum in timore tuo.	A ja w mnóstwie miłosierdzia twego wnidę do domu twego, pokłonię się ku kościołowi twemu świętemu, w bojaźni twojej.
יהוה, ὁδήγησόν με ἐν τῇ δικαιοσύνῃ σου ἕνεκα τῶν ἐχθρῶν μου, κατεύθυνον ἐνώπιόν μου τὴν ὁδόν σου.	Domine, deduc me in justitia tua: propter inimicos meos dirige in conspectu tuo viam meam.	Panie, prowadź mię w sprawiedliwości twojej: dla nieprzyjaciół moich, prostuj przed obliczem twoim drogę moję.
ὅτι οὐκ ἔστιν ἐν τῷ στόματι αὐτῶν ἀλήθεια, ἡ καρδία αὐτῶν ματαία·	Quoniam non est in ore eorum veritas; cor eorum vanum est.	Abowiem nie masz w uściech ich prawdy, serce ich jest marne.
τάφος ἀνεῳγμένος ὁ λάρυγξ αὐτῶν, ταῖς γλώσσαις αὐτῶν ἐδολιοῦσαν. κρῖνον αὐτούς, ὁ θεός· ἀποπεσάτωσαν ἀπὸ τῶν διαβουλίω αὐτῶν· κατὰ τὸ πλῆθος τῶν ἀσεβειῶν αὐτῶν ἔξωσον αὐτούς, ὅτι παρεπίκρανάν σε, κύριε.	Sepulchrum patens est guttur eorum; linguis suis dolose agebant, judica illos, Deus. Decidant a cogitationibus suis; secundum multitudinem impietatum eorum expelle eos, quoniam irritaverunt te, Domine.	Grób otwarty gardło ich, języki swymi zdradliwie poczynali: osądź je, Boże! Niechaj upadną od myśli swoich, wedle mnóstwa niezbożności ich wypądź je, bo cię rozdraźnili, Panie.
καὶ εὐφρανθήτωσαν πάντες οἱ ἐλπίζοντες ἐπὶ σέ· εἰς αἰῶνα ἀγαλλιάσονται, καὶ κατασκηνώσεις ἐν αὐτοῖς, καὶ καυχήσονται ἐν σοὶ πάντες οἱ ἀγαπῶντες τὸ ὄνομά σου.	Et lætentur omnes qui sperant in te; in æternum exsultabunt, et habitabis in eis. Et gloriabuntur in te omnes qui diligunt nomen tuum,	I niech się rozweselą wszyscy, którzy nadzieję mają w tobie: na wieki radować się będą i będziesz mieszkał w nich. I będą się chlubić w tobie wszyscy, którzy miłują imię twoje.
ὅτι σὺ εὐλογήσεις δίκαιον· יהוה, ὡς ὅπλῳ εὐδοκίας ἐστεφάνωσας ἡμᾶς.	quoniam tu benedices justo. Domine, ut scuto bonæ voluntatis tuæ coronasti nos.	Albowiem ty będziesz błogosławił sprawiedliwemu: Panie, jako tarczą dobréj woli twéj obtoczyłeś nas.

6

Modlitwa dusze żałośnéj ku Panu Bogu na się czuje srogość sądu przyszłego, przez sprośne grzechy swoje.
Εἰς τὸ τέλος, ἐν ὕμνοις, ὑπὲρ τῆς ὀγδόης· ψαλμὸς τῷ Δαυιδ.	In finem, in carminibus. Psalmus David. Pro octava.	Na koniec: w pieśniach, Psalm Dawidowi, na oktawę.
יהוה, μὴ τῷ θυμῷ σου ἐλέγξῃς με μηδὲ τῇ ὀργῇ σου παιδεύσῃς με.	Domine, ne in furore tuo arguas me, neque in ira tua corripias me.	Panie, nie w zapalczywości twej strofuj mię ani w gniewie twoim karz mię!
ἐλέησόν με, יהוה, ὅτι ἀσθενής εἰμι· ἴασαί με, יהוה, ὅτι ἐταράχθη τὰ ὀστᾶ μου,	Miserere mei, Domine, quoniam infirmus sum; sana me, Domine, quoniam conturbata sunt ossa mea.	Zmiłuj się nade mną, Panie, bom ci chory: uzdrów mię, Panie, boć strwożone są kości moje.
καὶ ἡ ψυχή μου ἐταράχθη σφόδρα· καὶ σύ, יהוה, ἕως πότε;	Et anima mea turbata est valde; sed tu, Domine, usquequo?	I dusza moja strwożona jest barzo, ale ty, Panie, pókiż?
ἐπίστρεψον, יהוה, ῥῦσαι τὴν ψυχήν μου, σῶσόν με ἕνεκεν τοῦ ἐλέους σου.	Convertere, Domine, et eripe animam meam; salvum me fac propter misericordiam tuam.	Nawróć się, Panie, a wyrwi duszę moję, zbaw mię dla miłosierdzia twego!
ὅτι οὐκ ἔστιν ἐν τῷ θανάτῳ ὁ μνημονεύων σου· ἐν δὲ τῷ ᾅδῃ τίς ἐξομολογήσεταί σοι;	Quoniam non est in morte qui memor sit tui; in inferno autem quis confitebitur tibi?	Abowiem w śmierci nie masz, kto by na cię pamiętał, a w piekle ktoć wyznawać będzie?
ἐκοπίασα ἐν τῷ στεναγμῷ μου, λούσω καθ᾽ ἑκάστην νύκτα τὴν κλίνην μου, ἐν δάκρυσίν μου τὴν στρωμνή μου βρέξω.	Laboravi in gemitu meo; lavabo per singulas noctes lectum meum; lacrimis meis stratum meum rigabo.	Pracowałem w płaczu moim, będę omywał na każdą noc łóżko moje, łzami mojemi będę polewał pościel swoję.
ἐταράχθη ἀπὸ θυμοῦ ὁ ὀφθαλμός μου, ἐπαλαιώθην ἐν πᾶσιν τοῖς ἐχθροῖς μου.	Turbatus est a furore oculus meus; inveteravi inter omnes inimicos meos.	Strwożyło się od zapalczywości oko moje, starzałem się między wszytkimi nieprzyjacioły memi.
ἀπόστητε ἀπ᾽ ἐμοῦ, πάντες οἱ ἐργαζόμενοι τὴν ἀνομίαν, ὅτι εἰσήκουσεν יהוה τῆς φωνῆς τοῦ κλαυθμοῦ μου·	Discedite a me omnes qui operamini iniquitatem, quoniam exaudivit Dominus vocem fletus mei.	Odstąpcie ode mnie wszyscy, którzy nieprawość czynicie: abowiem wysłuchał Pan głos płaczu mojego.
εἰσήκουσεν יהוה τῆς δεήσεώς μου, יהוה τὴν προσευχήν μου προσεδέξατο.	Exaudivit Dominus deprecationem meam; Dominus orationem meam suscepit.	Wysłuchał Pan prośbę moję, Pan modlitwę moję przyjął.
αἰσχυνθείησαν καὶ ταραχθείησαν σφόδρα πάντες οἱ ἐχθροί μου, ἀποστραφείησαν καὶ καταισχυνθείησαν σφόδρα διὰ τάχους.	Erubescant, et conturbentur vehementer omnes inimici mei; convertantur, et erubescant valde velociter.	Niech się zawstydzą i wielce zatrwożą wszyscy nieprzyjaciele moi: niech się nawrócą i zawstydzą bardzo prędko.

7

Ten Psalm jest o niewinności Pana Jezusa, i o jego wniebowstąpieniu, który śpiewał Panu Dawid, a są słowa Chusy, syna Jemini.
Ψαλμὸς τῷ Δαυιδ, ὃν ᾖσεν τῷ יהוה ὑπὲρ τῶν λόγων Χουσι υἱοῦ Ιεμεν.	Psalmus David, quem cantavit Domino pro verbis Chusi, filii Jemini.	Psalm Dawidów, który śpiewał Panu za słowa Chusy, syna Jemini.
יהוה ὁ θεός μου, ἐπὶ σοὶ ἤλπισα· σῶσόν με ἐκ πάντων τῶν διωκόντων με καὶ ῥῦσαί με,	Domine Deus meus, in te speravi; salvum me fac ex omnibus persequentibus me, et libera me,	Panie, Boże mój, w tobiem nadzieję położył: wybaw mię od wszytkich przeszladowców moich, i wyzwól mię.
μήποτε ἁρπάσῃ ὡς λέων τὴν ψυχήν μου μὴ ὄντος λυτρουμένου μηδὲ σῴζοντος.	nequando rapiat ut leo animam meam, dum non est qui redimat, neque qui salvum faciat.	By kiedy nie porwał jako lew dusze mojej, gdy nie masz, kto by odkupił ani kto by wybawił.
יהוה ὁ θεός μου, εἰ ἐποίησα τοῦτο, εἰ ἔστιν ἀδικία ἐν χερσίν μου,	Domine Deus meus, si feci istud, si est iniquitas in manibus meis,	Panie, Boże mój, jeślim to uczynił, jeśli jest nieprawość w rękach moich,
εἰ ἀνταπέδωκα τοῖς ἀνταποδιδοῦσίν μοι κακά, ἀποπέσοιν ἄρα ἀπὸ τῶν ἐχθρῶν μου κενός,	si reddidi retribuentibus mihi mala, decidam merito ab inimicis meis inanis.	jeślim oddał oddawającym mi złe: niech upadnę słusznie przed nieprzyjacioły moimi próżny.
καταδιώξαι ἄρα ὁ ἐχθρὸς τὴν ψυχήν μου καὶ καταλάβοι καὶ καταπατήσαι εἰς γῆν τὴν ζωήν μου καὶ τὴν δόξαν μου εἰς χοῦν κατασκηνώσαι. διάψαλμ.	Persequatur inimicus animam meam, et comprehendat; et conculcet in terra vitam meam, et gloriam meam in pulverem deducat.	Niechaj przeszladuje nieprzyjaciel duszę moję i niech poima i podepce na ziemi żywot mój, a sławę moję niechaj w proch obróci.
ἀνάστηθι, יהוה, ἐν ὀργῇ σου, ὑψώθητι ἐν τοῖς πέρασι τῶν ἐχθρῶν μου· ἐξεγέρθητι, יהוה ὁ θεός μου, ἐν προστάγματ, ᾧ ἐνετείλω,	Exsurge, Domine, in ira tua; et exaltare in finibus inimicorum meorum; et exsurge, Domine Deus meus, in præcepto quod mandasti;	Powstań, Panie, w gniewie twoim i wynieś się na granicach nieprzyjaciół moich. I powstań, Panie Boże mój, w przykazaniu, któreś rozkazał,
καὶ συναγωγὴ λαῶν κυκλώσει σε, καὶ ὑπὲρ ταύτης εἰς ὕψος ἐπίστρεψον.	et synagoga populorum circumdabit te: et propter hanc in altum regredere.	a zgromadzenie narodów obstąpi cię i dlatego wróć się na wysokość.
יהוה κρινεῖ λαούς· κρῖνόν με, יהוה, κατὰ τὴν δικαιοσύνην μου καὶ κατὰ τὴν ἀκακία μου ἐπ᾽ ἐμοί.	Dominus judicat populos. Judica me, Domine, secundum justitiam meam, et secundum innocentiam meam super me.	Pan sądzi narody. Sądź mię, Panie, według sprawiedliwości mojej i według niewinności mojej na mnie.
συντελεσθήτω δὴ πονηρία ἁμαρτωλῶν, καὶ κατευθυνεῖς δίκαιον· ἐτάζω καρδίας καὶ νεφροὺς ὁ θεός.	Consumetur nequitia peccatorum; et diriges justum, scrutans corda et renes, Deus.	Zginie złość grzeszników, a prosto poprowadzisz sprawiedliwego, badający się serc i nerek, Boże.
δικαία ἡ βοήθειά μου παρὰ τοῦ θεοῦ τοῦ σῴζοντος τοὺς εὐθεῖς τῇ καρδίᾳ.	Justum adjutorium meum a Domino, qui salvos facit rectos corde.	Sprawiedliwa pomoc moja od Pana, który zbawia prawych sercem.
ὁ θεὸς κριτὴς δίκαιος καὶ ἰσχυρὸς καὶ μακρόθυμος μὴ ὀργὴν ἐπάγων καθ᾽ ἑκάστην ἡμέραν.	Deus judex justus, fortis, et patiens; numquid irascitur per singulos dies?	Bóg sędzia sprawiedliwy, mocny i cierpliwy, zaż się gniewa na każdy dzień?
ἐὰν μὴ ἐπιστραφῆτε, τὴν ῥομφαίαν αὐτοῦ στιλβώσε· τὸ τόξον αὐτοῦ ἐνέτεινε καὶ ἡτοίμασεν αὐτὸ	Nisi conversi fueritis, gladium suum vibrabit; arcum suum tetendit, et paravit illum.	Jeśli się nie nawrócicie, miecza swego dobędzie, łuk swój naciągnął i nagotował ji.
καὶ ἐν αὐτῷ ἡτοίμασεν σκεύη θανάτου, τὰ βέλη αὐτοῦ τοῖς καιομένοις ἐξειργάσατ.	Et in eo paravit vasa mortis, sagittas suas ardentibus effecit.	I nałożył na nim naczynie śmierci, strzały swe pałającemi sprawił.
ἰδοὺ ὠδίνησεν ἀδικίαν, συνέλαβεν πόνον καὶ ἔτεκεν ἀνομίαν·	Ecce parturiit injustitiam; concepit dolorem, et peperit iniquitatem.	Oto rodził niesprawiedliwość, począł boleść i urodził nieprawość.
λάκκο ὤρυξεν καὶ ἀνέσκαψε αὐτὸν καὶ ἐμπεσεῖται εἰς βόθρον, ὃν εἰργάσατο·	Lacum aperuit, et effodit eum; et incidit in foveam quam fecit.	Dół otworzył i wykopał ji, i wpadł w dół, który uczynił.
ἐπιστρέψει ὁ πόνος αὐτοῦ εἰς κεφαλὴν αὐτοῦ, καὶ ἐπὶ κορυφὴ αὐτοῦ ἡ ἀδικία αὐτοῦ καταβήσεται.	Convertetur dolor ejus in caput ejus, et in verticem ipsius iniquitas ejus descendet.	Obróci się boleść jego na głowę jego, a na wierzch głowy jego nieprawość jego spadnie.
ἐξομολογήσομαι יהוה κατὰ τὴν δικαιοσύνην αὐτοῦ καὶ ψαλῶ τῷ ὀνόματι יהוה τοῦ ὑψίστου.	Confitebor Domino secundum justitiam ejus, et psallam nomini Domini altissimi.	Będę wyznawał Panu według sprawiedliwości jego: i będę śpiewał imieniowi Pana najwyższego.

8

Prorokuje Dawid o podwyższeniu i o uwielbieniu Pana Chrystusa, i o rozmnożeniu kościoła jego.
Εἰς τὸ τέλος, ὑπὲρ τῶν ληνῶν· ψαλμὸς τῷ Δαυιδ.	In finem, pro torcularibus. Psalmus David.	Na koniec: "za prasy", Psalm Dawidowi.
יהוה ὁ κύριος ἡμῶν, ὡς θαυμαστὸν τὸ ὄνομά σου ἐν πάσῃ τῇ γῇ, ὅτι ἐπήρθη ἡ μεγαλοπρέπει σου ὑπεράνω τῶν οὐρανῶν.	Domine, Dominus noster, quam admirabile est nomen tuum in universa terra! quoniam elevata est magnificentia tua super cælos.	Panie, Panie* nasz, jakoż dziwne jest imię twoje po wszytkiej ziemi! Abowiem wyniosła się wielmożność twoja nad niebiosa. Komentarz Wujka: "Panie Panie nasz" - po Żydowsku Iehoua Adonenu", to jest "Panie Panowie naszy". Czym jest wyrażona tajemnica trzech person boskich, to jest Trójce naświętszej.
ἐκ στόματος νηπίων καὶ θηλαζόντων κατηρτίσω αἶνον ἕνεκα τῶν ἐχθρῶν σου τοῦ καταλῦσαι ἐχθρὸν καὶ ἐκδικητή.	Ex ore infantium et lactentium perfecisti laudem propter inimicos tuos, ut destruas inimicum et ultorem.	Z ust niemówiątek i ssących uczyniłeś doskonałą chwałę dla nieprzyjaciół twoich, abyś zepsował nieprzyjaciela i mściciela.
ὅτι ὄψομαι τοὺς οὐρανούς, ἔργα τῶν δακτύλων σου, σελήνην καὶ ἀστέρας, ἃ σὺ ἐθεμελίωσας.	Quoniam videbo cælos tuos, opera digitorum tuorum, lunam et stellas quæ tu fundasti.	Abowiem oglądam niebiosa twoje, dzieła palców twoich, księżyc i gwiazdy, któreś ty fundował.
τί ἐστιν ἄνθρωπος, ὅτι μιμνῄσκῃ αὐτοῦ, ἢ υἱὸς ἀνθρώπου, ὅτι ἐπισκέπτῃ αὐτόν;	Quid est homo, quod memor es ejus? aut filius hominis, quoniam visitas eum?	Cóż jest człowiek, iże nań pamiętasz abo syn człowieczy, iże go nawiedzasz?
ἠλάττωσας αὐτὸν βραχύ τι παρ᾽ ἀγγέλους, δόξῃ καὶ τιμῇ ἐστεφάνωσας αὐτόν·	Minuisti eum paulo minus ab angelis; gloria et honore coronasti eum;	Uczyniłeś go mało co mniejszym od Anjołów, chwałą i czcią ukoronowałeś go
καὶ κατέστησας αὐτὸν ἐπὶ τὰ ἔργα τῶν χειρῶν σου,	et constituisti eum super opera manuum tuarum.	i postanowiłeś go nad dziełami rąk twoich.
πάντα ὑπέταξας ὑποκάτω τῶν ποδῶν αὐτοῦ, πρόβατα καὶ βόας πάσας, ἔτι δὲ καὶ τὰ κτήνη τοῦ πεδίο,	Omnia subjecisti sub pedibus ejus, oves et boves universas, insuper et pecora campi,	Podałeś wszytko pod nogi jego, owce i woły wszytkie, nadto i zwierzęta polne.
τὰ πετεινὰ τοῦ οὐρανοῦ καὶ τοὺς ἰχθύας τῆς θαλάσσης, τὰ διαπορευόμενα τρίβους θαλασσῶν.	volucres cæli, et pisces maris qui perambulant semitas maris.	Ptastwo niebieskie i ryby morskie, które się przechodzą po szcieżkach morskich.
יהוה ὁ κύριος ἡμῶν, ὡς θαυμαστὸν τὸ ὄνομά σου ἐν πάσῃ τῇ γῇ.	Domine, Dominus noster, quam admirabile est nomen tuum in universa terra!	Panie, Panie nasz! jakoż dziwne jest imię twoje po wszystkiéj ziemi.

9

Mówi tu Prorok o mocy sądu ostatecznego, i o Antychryście.
Εἰς τὸ τέλος, ὑπὲρ τῶν κρυφίων τοῦ υἱοῦ· ψαλμὸς τῷ Δαυιδ.	In finem, pro occultis filii. Psalmus David.	Na koniec: "za tajemnice synowskie", Psalm Dawidowi.
Ἐξομολογήσομαί σοι, יהוה, ἐν ὅλῃ καρδίᾳ μου, διηγήσομαι πάντα τὰ θαυμάσιά σου·	Confitebor tibi, Domine, in toto corde meo; narrabo omnia mirabilia tua.	Będę wyznawał, Panie, ze wszytkiego serca mego, będę opowiadał wszytkie dziwy twoje.
εὐφρανθήσομαι καὶ ἀγαλλιάσομαι ἐν σοί, ψαλῶ τῷ ὀνόματί σου, ὕψιστε.	Lætabor et exsultabo in te; psallam nomini tuo, Altissime.	Rozweselę się i rozraduję się w tobie, będę śpiewał imieniowi twemu, Nawyższy.
ἐν τῷ ἀποστραφῆναι τὸν ἐχθρόν μου εἰς τὰ ὀπίσω ἀσθενήσουσιν καὶ ἀπολοῦνται ἀπὸ προσώπου σου,	In convertendo inimicum meum retrorsum; infirmabuntur, et peribunt a facie tua.	Gdy nieprzyjaciel mój obróci się na wstecz, osłabieją i poginą przed oblicznością twoją;
ὅτι ἐποίησας τὴν κρίσιν μου καὶ τὴν δίκην μου, ἐκάθισας ἐπὶ θρόνου, ὁ κρίνων δικαιοσύνην.	Quoniam fecisti judicium meum et causam meam; sedisti super thronum, qui judicas justitiam.	boś uczynił sąd mój i sprawę moję, zasiadłeś na stolicy, który sądzisz sprawiedliwość.
ἐπετίμησας ἔθνεσιν, καὶ ἀπώλετο ὁ ἀσεβής, τὸ ὄνομα αὐτῶν ἐξήλειψας εἰς τὸν αἰῶνα καὶ εἰς τὸν αἰῶνα τοῦ αἰῶνος·	Increpasti gentes, et periit impius: nomen eorum delesti in æternum, et in sæculum sæculi.	Zgromiłeś narody i zginął niezbożny, wygładziłeś imię ich na wieki i na wieki wieków.
τοῦ ἐχθροῦ ἐξέλιπον αἱ ῥομφαῖαι εἰς τέλος, καὶ πόλεις καθεῖλες, ἀπώλετο τὸ μνημόσυνον αὐτῶν μετ᾽ ἤχους.	Inimici defecerunt frameæ in finem, et civitates eorum destruxisti. Periit memoria eorum cum sonitu;	Nieprzyjacielskie miecze ustały na koniec i zburzyłeś ich miasta, zginęła z trzaskiem pamiątka ich:
καὶ ὁ יהוה εἰς τὸν αἰῶνα μένει, ἡτοίμασεν ἐν κρίσει τὸν θρόνον αὐτοῦ,	et Dominus in æternum permanet. Paravit in judicio thronum suum;	a Pan trwa na wieki. Nagotował na sąd stolicę swą
καὶ αὐτὸς κρινεῖ τὴν οἰκουμένην ἐν δικαιοσύνῃ, κρινεῖ λαοὺς ἐν εὐθύτητι.	et ipse judicabit orbem terræ in æquitate, judicabit populos in justitia.	i on będzie sądził okrąg ziemie w prawości, osądzi narody w sprawiedliwości.
καὶ ἐγένετο יהוה καταφυγὴ τῷ πένητι, βοηθὸς ἐν εὐκαιρίαις ἐν θλίψει·	Et factus est Dominus refugium pauperi; adjutor in opportunitatibus, in tribulatione.	I zstał się Pan ucieczką ubogiemu, pomocnikiem w potrzebach, w ucisku.
καὶ ἐλπισάτωσαν ἐπὶ σὲ οἱ γινώσκοντες τὸ ὄνομά σου, ὅτι οὐκ ἐγκατέλιπες τοὺς ἐκζητοῦντάς σε, יהוה.	Et sperent in te qui noverunt nomen tuum, quoniam non dereliquisti quærentes te, Domine.	I niech ufają w tobie, którzy znają imię twoje, abowiem nie opuściłeś szukających cię, Panie.
ψάλατε τῷ יהוה τῷ κατοικοῦντι ἐν Σιων, ἀναγγείλατε ἐν τοῖς ἔθνεσιν τὰ ἐπιτηδεύματ αὐτοῦ,	Psallite Domino qui habitat in Sion; annuntiate inter gentes studia ejus,	Śpiewajcie Panu, który mieszka na Syjonie, opowiadajcie między narody sprawy jego,
ὅτι ἐκζητῶν τὰ αἵματα αὐτῶν ἐμνήσθη, οὐκ ἐπελάθετο τῆς κραυγῆς τῶν πενήτων.	quoniam requirens sanguinem eorum recordatus est; non est oblitus clamorem pauperum.	abowiem mszczący się krwie ich wspominał, nie zapomniał ubogich wołania.
ἐλέησόν με, יהוה, ἰδὲ τὴν ταπείνωσίν μου ἐκ τῶν ἐχθρῶν μου,	Miserere mei, Domine: vide humilitatem meam de inimicis meis,	Smiłuj się nade mną, Panie, wejźrzy na uniżenie moje od nieprzyjaciół moich:
ὁ ὑψῶν με ἐκ τῶν πυλῶν τοῦ θανάτου, ὅπως ἂν ἐξαγγείλω πάσας τὰς αἰνέσεις σου ἐν ταῖς πύλαις τῆς θυγατρὸς Σιων·	qui exaltas me de portis mortis, ut annuntiem omnes laudationes tuas in portis filiæ Sion.	który mię podwyższasz od bram śmierci, abych opowiadał wszytkie chwały twoje w bramach córki Syjońskiej.
ἀγαλλιάσομαι ἐπὶ τῷ σωτηρίῳ σου. ἐνεπάγησα ἔθνη ἐν διαφθορᾷ, ᾗ ἐποίησαν, ἐν παγίδι ταύτῃ, ᾗ ἔκρυψαν, συνελήμφθη ὁ ποὺς αὐτῶν·	Exultabo in salutari tuo. Infixæ sunt gentes in interitu quem fecerunt; in laqueo isto quem absconderunt comprehensus est pes eorum.	Będę się weselił w zbawieniu twoim, powieźli poganie w zatraceniu, które przyprawili. W sidle tym, które byli skrycie zastawili, uwięzła noga ich.
γινώσκεται יהוה κρίματα ποιῶν, ἐν τοῖς ἔργοις τῶν χειρῶν αὐτοῦ συνελήμφθη ὁ ἁμαρτωλός. ᾠδὴ διαψάλματο.	Cognoscetur Dominus judicia faciens; in operibus manuum suarum comprehensus est peccator.	Poznany będzie Pan sądy czyniący: w uczynkach rąk swoich pojmany jest grzesznik.
ἀποστραφήτωσαν οἱ ἁμαρτωλοὶ εἰς τὸν ᾅδην, πάντα τὰ ἔθνη τὰ ἐπιλανθανόμενα τοῦ θεοῦ·	Convertantur peccatores in infernum, omnes gentes quæ obliviscuntur Deum.	Niech się grzesznicy obrócą do piekła, wszyscy narodowie, którzy zapominają Boga.
ὅτι οὐκ εἰς τέλος ἐπιλησθήσεται ὁ πτωχός, ἡ ὑπομονὴ τῶν πενήτων οὐκ ἀπολεῖται εἰς τὸν αἰῶνα.	Quoniam non in finem oblivio erit pauperis; patientia pauperum non peribit in finem.	Bo nie do końca będzie zapomnion ubogi, cierpliwość ubogich nie zginie do końca.
ἀνάστηθι, יהוה, μὴ κραταιούσθω ἄνθρωπος, κριθήτωσαν ἔθνη ἐνώπιόν σου·	Exsurge, Domine; non confortetur homo: judicentur gentes in conspectu tuo.	Powstań, Panie, niech się nie zmacnia człowiek, niech będą sądzeni narodowie przed oblicznością twoją.
κατάστησον, יהוה, νομοθέτην ἐπ᾽ αὐτούς, γνώτωσαν ἔθνη ὅτι ἄνθρωποί εἰσιν. διάψαλμ.	Constitue, Domine, legislatorem super eos, ut sciant gentes quoniam homines sunt.	Postaw, Panie, zakonodawcę nad nimi, aby wiedzieli narodowie, iż ludźmi są.
ἵνα τί, יהוה, ἀφέστηκας μακρόθεν, ὑπερορᾷς ἐν εὐκαιρίαις ἐν θλίψει;	Ut quid, Domine, recessisti longe, despicis in opportunitatibus, in tribulatione?	Czemuś, Panie, odstąpił daleko, przeglądasz w potrzebach, w ucisku?
ἐν τῷ ὑπερηφανεύεσθα τὸν ἀσεβῆ ἐμπυρίζετα ὁ πτωχός, συλλαμβάνονται ἐν διαβουλίοι, οἷς διαλογίζονται.	Dum superbit impius, incenditur pauper: comprehenduntur in consiliis quibus cogitant.	Gdy się pyszni niezbożnik, zapala się ubogi, bywają usidleni w radach, które wymyślają.
ὅτι ἐπαινεῖται ὁ ἁμαρτωλὸς ἐν ταῖς ἐπιθυμίαις τῆς ψυχῆς αὐτοῦ, καὶ ὁ ἀδικῶν ἐνευλογεῖται·	Quoniam laudatur peccator in desideriis animæ suæ, et iniquus benedicitur.	Abowiem pochwalon bywa grzesznik w żądzach duszy swej a niesprawiedliwy bywa błogosławion.
παρώξυνεν τὸν κύριον ὁ ἁμαρτωλός Κατὰ τὸ πλῆθος τῆς ὀργῆς αὐτοῦ οὐκ ἐκζητήσει·	Exacerbavit Dominum peccator, secundum multitudinem iræ suæ, non quæret.	Rozgniewał Pana grzesznik, według wielkości gniewu swego nie będzie szukał.
οὐκ ἔστιν ὁ θεὸς ἐνώπιον αὐτοῦ. βεβηλοῦνται αἱ ὁδοὶ αὐτοῦ ἐν παντὶ καιρῷ, ἀνταναιρεῖτα τὰ κρίματά σου ἀπὸ προσώπου αὐτοῦ, πάντων τῶν ἐχθρῶν αὐτοῦ κατακυριεύσει·	Non est Deus in conspectu ejus, inquinatæ sunt viæ illius in omni tempore. Auferuntur judicia tua a facie ejus; omnium inimicorum suorum dominabitur.	Nie masz Boga przed oblicznością jego, splugawione są drogi jego na każdy czas. Bywają odjęte sądy twoje od obliczności jego, nad wszytkimi nieprzyjacioły swymi będzie panował.
εἶπεν γὰρ ἐν καρδίᾳ αὐτοῦ Οὐ μὴ σαλευθῶ, ἀπὸ γενεᾶς εἰς γενεὰν ἄνευ κακοῦ.	Dixit enim in corde suo: Non movebor a generatione in generationem, sine malo.	Mówił bowiem w sercu swoim: Nie będę poruszon od wieku do wieku, bez złego.
οὗ ἀρᾶς τὸ στόμα αὐτοῦ γέμει καὶ πικρίας καὶ δόλου, ὑπὸ τὴν γλῶσσαν αὐτοῦ κόπος καὶ πόνος.	Cujus maledictione os plenum est, et amaritudine, et dolo; sub lingua ejus labor et dolor.	Którego usta pełne są złorzeczeństwa i gorzkości, i zdrady, pod językiem jego praca i boleść.
ἐγκάθητα ἐνέδρᾳ μετὰ πλουσίων ἐν ἀποκρύφοις ἀποκτεῖναι ἀθῷον,	Sedet in insidiis cum divitibus in occultis, ut interficiat innocentem.	Siedzi na zdradzie z bogatymi w skrytościach, aby zabił niewinnego.
οἱ ὀφθαλμοὶ αὐτοῦ εἰς τὸν πένητα ἀποβλέπουσιν· ἐνεδρεύει ἐν ἀποκρύφῳ ὡς λέων ἐν τῇ μάνδρ αὐτοῦ, ἐνεδρεύει τοῦ ἁρπάσαι πτωχόν, ἁρπάσαι πτωχὸν ἐν τῷ ἑλκύσαι αὐτόν·	Oculi ejus in pauperem respiciunt; insidiatur in abscondito, quasi leo in spelunca sua. Insidiatur ut rapiat pauperem; rapere pauperem dum attrahit eum.	Oczy jego upatrują ubogiego, tai się na zdradzie w skrytym miejscu, jako lew w jamie swojej. Zastawia sidła, aby uchwycił ubogiego, aby połapił ubogiego, gdy go przyciągnie.
ἐν τῇ παγίδι αὐτοῦ ταπεινώσει αὐτόν, κύψει καὶ πεσεῖται ἐν τῷ αὐτὸν κατακυριεῦσαι τῶν πενήτων.	In laqueo suo humiliabit eum; inclinabit se, et cadet cum dominatus fuerit pauperum.	W sidle swoim poniży go, schyli się i padnie, gdy opanuje ubogie.
εἶπεν γὰρ ἐν καρδίᾳ αὐτοῦ Ἐπιλέλησται ὁ θεός, ἀπέστρεψεν τὸ πρόσωπον αὐτοῦ τοῦ μὴ βλέπειν εἰς τέλος.	Dixit enim in corde suo: Oblitus est Deus; avertit faciem suam, ne videat in finem.	Rzekł bowiem w sercu swoim: Zapomniał Bóg, odwrócił oblicze swe, aby nie widział do końca.
ἀνάστηθι, יהוה ὁ θεός, ὑψωθήτω ἡ χείρ σου, μὴ ἐπιλάθῃ τῶν πενήτων·	Exsurge, Domine Deus, exaltetur manus tua; ne obliviscaris pauperum.	Powstań, Panie Boże, niech się podniesie ręka twoja, nie zapominaj ubogich!
ἕνεκεν τίνος παρώξυνεν ὁ ἀσεβὴς τὸν θεόν; εἶπεν γὰρ ἐν καρδίᾳ αὐτοῦ Οὐκ ἐκζητήσει.	Propter quid irritavit impius Deum? dixit enim in corde suo: Non requiret.	Dlaczego niezbożnik rozdrażnił Boga? Bo mówił w sercu swym: Nie będzieć się pytał.
βλέπεις, ὅτι σὺ πόνον καὶ θυμὸν κατανοεῖς τοῦ παραδοῦναι αὐτοὺς εἰς χεῖράς σου· σοὶ οὖν ἐγκαταλέλειπται ὁ πτωχός, ὀρφανῷ σὺ ἦσθα βοηθῶν.	Vides, quoniam tu laborem et dolorem consideras, ut tradas eos in manus tuas. Tibi derelictus est pauper; orphano tu eris adjutor.	Widzisz (bo ty na boleść i na utrapienie patrzysz), abyś je podał w ręce twoje. Tobie zostawiony jest ubogi, sierocie ty będziesz pomocnikiem.
σύντριψον τὸν βραχίονα τοῦ ἁμαρτωλοῦ καὶ πονηροῦ, ζητηθήσεται ἡ ἁμαρτία αὐτοῦ, καὶ οὐ μὴ εὑρεθῇ δι᾽ αὐτήν·	Contere brachium peccatoris et maligni; quæretur peccatum illius, et non invenietur.	Skrusz ramię grzesznika i złośnika, będą szukać grzechu jego, a nie najdą.
βασιλεύσει יהוה εἰς τὸν αἰῶνα καὶ εἰς τὸν αἰῶνα τοῦ αἰῶνος, ἀπολεῖσθε, ἔθνη, ἐκ τῆς γῆς αὐτοῦ.	Dominus regnabit in æternum, et in sæculum sæculi; peribitis, gentes, de terra illius.	Pan będzie królował wiecznie i na wieki wieków, wyginiecie, poganie, z ziemie jego.
τὴν ἐπιθυμίαν τῶν πενήτων εἰσήκουσεν יהוה, τὴν ἑτοιμασίαν τῆς καρδίας αὐτῶν προσέσχεν τὸ οὖς σου	Desiderium pauperum exaudivit Dominus; præparationem cordis eorum audivit auris tua,	Żądzą ubogich wysłuchał Pan: przygotowanie serca ich usłyszało ucho twoje:
κρῖναι ὀρφανῷ καὶ ταπεινῷ, ἵνα μὴ προσθῇ ἔτι τοῦ μεγαλαυχεῖν ἄνθρωπος ἐπὶ τῆς γῆς.	judicare pupillo et humili, ut non apponat ultra magnificare se homo super terram.	abyś uczynił sąd sierocie i chudzinie, aby się więcej nie ważył wielmożyć człowiek na ziemi.

10

Uczy Prorok odpierać kacerzom, którzy usiłują wiernego w niewierność swą przewrócić.
Εἰς τὸ τέλος· ψαλμὸς τῷ Δαυιδ.	In finem. Psalmus David.	Na koniec, Psalm Dawidowi.
Ἐπὶ τῷ יהוה πέποιθα· πᾶς ἐρεῖτε τῇ ψυχῇ μου Μεταναστεύο ἐπὶ τὰ ὄρη ὡς στρουθίον;	In Domino confido; quomodo dicitis animæ meæ: Transmigra in montem sicut passer?	W Panu ja ufam, jakoż mówicie duszy mojej: Uciekaj na górę jako wróbel?
ὅτι ἰδοὺ οἱ ἁμαρτωλοὶ ἐνέτεινα τόξον, ἡτοίμασαν βέλη εἰς φαρέτρα τοῦ κατατοξεῦσαι ἐν σκοτομήν τοὺς εὐθεῖς τῇ καρδίᾳ.	Quoniam ecce peccatores intenderunt arcum; paraverunt sagittas suas in pharetra, ut sagittent in obscuro rectos corde;	Bo oto grzesznicy naciągnęli łuk, nagotowali strzały swe w sajdaku, aby postrzelali w ciemności prawych sercem.
ὅτι ἃ κατηρτίσω, καθεῖλον· ὁ δὲ δίκαιος τί ἐποίησεν;	quoniam quæ perfecisti destruxerunt; justus autem quid fecit?	Abowiem coś był sprawił, skazili: sprawiedliwy lepak co uczynił?
יהוה ἐν ναῷ ἁγίῳ αὐτοῦ· יהוה, ἐν οὐρανῷ ὁ θρόνος αὐτοῦ. οἱ ὀφθαλμοὶ αὐτοῦ εἰς τὸν πένητα ἀποβλέπουσιν, τὰ βλέφαρ αὐτοῦ ἐξετάζει τοὺς υἱοὺς τῶν ἀνθρώπων.	Dominus in templo sancto suo; Dominus in cælo sedes ejus. Oculi ejus in pauperem respiciunt, palpebræ ejus interrogant filios hominum.	Pan w kościele swym świętym, Pan, w niebie stolica jego. Oczy jego na ubogiego patrzą, powieki jego pytają synów ludzkich.
יהוה ἐξετάζει τὸν δίκαιον καὶ τὸν ἀσεβῆ, ὁ δὲ ἀγαπῶν ἀδικίαν μισεῖ τὴν ἑαυτοῦ ψυχήν.	Dominus interrogat justum et impium; qui autem diligit iniquitatem, odit animam suam.	Pan pyta sprawiedliwego i niezbożnego, lecz kto miłuje nieprawość, ma w nienawiści duszę swoję.
ἐπιβρέξε ἐπὶ ἁμαρτωλοὺς παγίδας, πῦρ καὶ θεῖον καὶ πνεῦμα καταιγίδο ἡ μερὶς τοῦ ποτηρίου αὐτῶν.	Pluet super peccatores laqueos; ignis et sulphur, et spiritus procellarum, pars calicis eorum.	Wyleje jako deszcz na grzeszniki sidła, ogień i siarka, i wiatr nawałności, część kubka ich.
ὅτι δίκαιος יהוה καὶ δικαιοσύνας ἠγάπησεν, εὐθύτητα εἶδεν τὸ πρόσωπον αὐτοῦ.	Quoniam justus Dominus, et justitias dilexit: æquitatem vidit vultus ejus.	Albowiem sprawiedliwy Pan, i sprawiedliwość miłuje: prawość widziało oblicze jego.

11

Modlitwa jest rodzaju ludzkiego do Pana Boga, aby raczył zesłać syna swego na świat: i tak się modlili oni Prorocy święci w starym zakonie.
Εἰς τὸ τέλος, ὑπὲρ τῆς ὀγδόης· ψαλμὸς τῷ Δαυιδ.	In finem, pro octava. Psalmus David.	Na koniec: na oktawę, Psalm Dawidowi.
Σῶσόν με, יהוה, ὅτι ἐκλέλοιπεν ὅσιος, ὅτι ὠλιγώθησα αἱ ἀλήθειαι ἀπὸ τῶν υἱῶν τῶν ἀνθρώπων.	Salvum me fac, Domine, quoniam defecit sanctus, quoniam diminutæ sunt veritates a filiis hominum.	Zbaw mię, Panie, bo ustał święty, bo umniejszyły się prawdy od synów ludzkich.
μάταια ἐλάλησεν ἕκαστος πρὸς τὸν πλησίον αὐτοῦ, χείλη δόλια ἐν καρδίᾳ καὶ ἐν καρδίᾳ ἐλάλησαν.	Vana locuti sunt unusquisque ad proximum suum; labia dolosa, in corde et corde locuti sunt.	Marne rzeczy mówili każdy do bliźniego swego, wargi zdradliwe w sercu i sercu mówili.
ἐξολεθρεύσαι יהוה πάντα τὰ χείλη τὰ δόλια καὶ γλῶσσαν μεγαλορήμον	Disperdat Dominus universa labia dolosa, et linguam magniloquam.	Niech zatraci Pan wszelkie usta zdradliwe i język hardzie mówiący.
τοὺς εἰπόντας Τὴν γλῶσσαν ἡμῶν μεγαλυνοῦμεν, τὰ χείλη ἡμῶν παρ᾽ ἡμῶν ἐστιν· τίς ἡμῶν κύριός ἐστιν;	Qui dixerunt: Linguam nostram magnificabimus; labia nostra a nobis sunt. Quis noster dominus est?	Którzy mówili: Język nasz uwielmożemy, usta nasze za nami są, któż jest Panem naszym?
Ἀπὸ τῆς ταλαιπωρίας τῶν πτωχῶν καὶ ἀπὸ τοῦ στεναγμοῦ τῶν πενήτων νῦν ἀναστήσομαι, λέγει יהוה, θήσομαι ἐν σωτηρίᾳ, παρρησιάσομαι ἐν αὐτῷ.	Propter miseriam inopum, et gemitum pauperum, nunc exsurgam, dicit Dominus. Ponam in salutari; fiducialiter agam in eo.	Dla nędze niedostatecznych i dla wzdychania ubogich teraz powstanę, mówi Pan. Postawię w zbawieniu, śmiele będę poczynał w nim.
τὰ λόγια יהוה λόγια ἁγνά, ἀργύριον πεπυρωμένον δοκίμιον τῇ γῇ κεκαθαρισμένον ἑπταπλασίω.	Eloquia Domini, eloquia casta; argentum igne examinatum, probatum terræ, purgatum septuplum.	Słowa Pańskie, słowa czyste: srebro w ogniu doświadczone, próbowane ziemi, siedmkroć przeczyścione.
σύ, יהוה, φυλάξεις ἡμᾶς καὶ διατηρήσεις ἡμᾶς ἀπὸ τῆς γενεᾶς ταύτης καὶ εἰς τὸν αἰῶνα.	Tu, Domine, servabis nos, et custodies nos a generatione hac in æternum.	Ty, Panie, zachowasz nas i będziesz nas strzegł od rodzaju tego na wieki.
κύκλῳ οἱ ἀσεβεῖς περιπατοῦσιν· κατὰ τὸ ὕψος σου ἐπολυώρησα τοὺς υἱοὺς τῶν ἀνθρώπων.	In circuitu impii ambulant: secundum altitudinem tuam multiplicasti filios hominum.	Wokoło niezbożnicy chodzą: według wysokości twéj uczyniłeś możne syny człowiecze.

12

Żąda Prorok gorącą żądzą przyjścia syna Bożego na ten świat.
Εἰς τὸ τέλος· ψαλμὸς τῷ Δαυιδ. Ἕως πότε, יהוה, ἐπιλήσῃ μου εἰς τέλος; ἕως πότε ἀποστρέψεις τὸ πρόσωπόν σου ἀπ᾽ ἐμοῦ;	In finem. Psalmus David. Usquequo, Domine, oblivisceris me in finem? usquequo avertis faciem tuam a me?	Na koniec: Psalm Dawidowi. Dokądże, Panie, zapomnisz mię do końca? Dokąd odwracasz oblicze swe ode mnie?
ἕως τίνος θήσομαι βουλὰς ἐν ψυχῇ μου, ὀδύνας ἐν καρδίᾳ μου ἡμέρας;	Quamdiu ponam consilia in anima mea, dolorem in corde meo per diem?	Dokąd będę rozbierał rady w duszy mojej, frasunek w sercu moim przez dzień?
ἕως πότε ὑψωθήσεται ὁ ἐχθρός μου ἐπ᾽ ἐμέ;	Usquequo exaltabitur inimicus meus super me?	Pókiż będzie się podnosił nieprzyjaciel mój nade mną?
ἐπίβλεψον, εἰσάκουσόν μου, יהוה ὁ θεός μου· φώτισον τοὺς ὀφθαλμούς μου, μήποτε ὑπνώσ εἰς θάνατον,	Respice, et exaudi me, Domine Deus meus. Illumina oculos meos, ne umquam obdormiam in morte;	Wejźrzy a wysłuchaj mię, Panie Boże mój! Oświeć oczy moje, bym kiedy nie zasnął w śmierci,
μήποτε εἴπῃ ὁ ἐχθρός μου Ἴσχυσα πρὸς αὐτόν· οἱ θλίβοντές με ἀγαλλιάσονται, ἐὰν σαλευθῶ.	nequando dicat inimicus meus: Prævalui adversus eum. Qui tribulant me exsultabunt si motus fuero;	by kiedy nie rzekł nieprzyjaciel mój: Przemogłem go. Którzy mię trapią, będą radzi, jeśli się zachwieję.
ἐγὼ δὲ ἐπὶ τῷ ἐλέει σου ἤλπισα, ἀγαλλιάσεται ἡ καρδία μου ἐπὶ τῷ σωτηρίῳ σου· ᾄσω τῷ κυρίῳ τῷ εὐεργετήσαντί με καὶ ψαλῶ τῷ ὀνόματι κυριου τοῦ ὑψίστου.	ego autem in misericordia tua speravi. Exsultabit cor meum in salutari tuo. Cantabo Domino qui bona tribuit mihi; et psallam nomini Domini altissimi.	Ale ja ufam w miłosierdziu twoim. Rozraduje się serce moje w zbawieniu twoim, będę śpiewał Panu, który mi dobra dał i będę grał imieniowi Pana nawyższego.

13

Przymawia Prorok Żydom, którzy nie chcieli wierzyć Panu Chrystusowi, a iż wszyscy ludzie są grzeszni, chyba Pana Chrystusa, okazuje.
Εἰς τὸ τέλος· ψαλμὸς τῷ Δαυιδ. Εἶπεν ἄφρων ἐν καρδίᾳ αὐτοῦ Οὐκ ἔστιν θεός· διέφθειραν καὶ ἐβδελύχθησαν ἐν ἐπιτηδεύμασι, οὐκ ἔστιν ποιῶν χρηστότητα, οὐκ ἔστιν ἕως ἑνός.	In finem. Psalmus David. Dixit insipiens in corde suo: Non est Deus. Corrupti sunt, et abominabiles facti sunt in studiis suis; non est qui faciat bonum, non est usque ad unum.	Na koniec, Psalm Dawidowi. Rzekł głupi w sercu swoim: Nie masz Boga. Popsowali się i obrzydliwemi się zstali w zabawach swoich: nie masz, kto by czynił dobrze, nie masz aż do jednego.
יהוה ἐκ τοῦ οὐρανοῦ διέκυψε ἐπὶ τοὺς υἱοὺς τῶν ἀνθρώπων τοῦ ἰδεῖν εἰ ἔστιν συνίων ἢ ἐκζητῶν τὸν θεόν.	Dominus de cælo prospexit super filios hominum, ut videat si est intelligens, aut requirens Deum.	Pan z nieba pojźrzał na syny człowiecze, aby oglądał, jeśli jest rozumiejący abo szukający Boga.
πάντες ἐξέκλιναν, ἅμα ἠχρεώθησαν, οὐκ ἔστιν ποιῶν χρηστότητα, οὐκ ἔστιν ἕως ἑνός. [τάφος ἀνεῳγμένος ὁ λάρυγξ αὐτῶν, ταῖς γλώσσαις αὐτῶν ἐδολιοῦσαν· ἰὸς ἀσπίδων ὑπὸ τὰ χείλη αὐτῶν, ὧν τὸ στόμα ἀρᾶς καὶ πικρίας γέμει· ὀξεῖς οἱ πόδες αὐτῶν ἐκχέαι αἷμα· σύντριμμα καὶ ταλαιπωρία ἐν ταῖς ὁδοῖς αὐτῶν, καὶ ὁδὸν εἰρήνης οὐκ ἔγνωσαν· οὐκ ἔστιν φόβος θεοῦ ἀπέναντι τῶν ὀφθαλμῶν αὐτῶν.]	Omnes declinaverunt, simul inutiles facti sunt. Non est qui faciat bonum, non est usque ad unum. Sepulchrum patens est guttur eorum; linguis suis dolose agebant. Venenum aspidum sub labiis eorum. Quorum os maledictione et amaritudine plenum est; veloces pedes eorum ad effundendum sanguinem. Contritio et infelicitas in viis eorum, et viam pacis non cognoverunt; non est timor Dei ante oculos eorum.	Wszyscy odstąpili, pospołu stali się niepożytecznymi: niemasz, ktoby dobrze czynił, niemasz aż do jednego. (Grób otwarty jest gardło ich: językami swemi zdradliwie poczynali, jad żmijowy pod ich wargami. Których usta pełne są złorzeczenia i gorzkości: prędkie nogi ich na wylanie krwie. Skruszenie i nieszczęście na drogach ich, a drogi pokoju nie poznali: niemasz bojaźni Bożéj przed ich oczyma.)
οὐχὶ γνώσονται πάντες οἱ ἐργαζόμενοι τὴν ἀνομίαν; οἱ κατεσθίοντες τὸν λαόν μου βρώσει ἄρτου	Nonne cognoscent omnes qui operantur iniquitatem, qui devorant plebem meam sicut escam panis?	Izali nie poznają wszyscy, którzy czynią nieprawość, którzy pożyrają lud mój jako pokarm chleba?
τὸν יהוה οὐκ ἐπεκαλέσαντο. ἐκεῖ ἐδειλίασαν φόβῳ, οὗ οὐκ ἦν φόβος,	Dominum non invocaverunt; illic trepidaverunt timore, ubi non erat timor.	Pana nie wzywali, tam drżeli od bojaźni, gdzie nie było strachu.
ὅτι ὁ θεὸς ἐν γενεᾷ δικαίᾳ. βουλὴν πτωχοῦ κατῃσχύνατε, ὅτι יהוה ἐλπὶς αὐτοῦ ἐστιν.	Quoniam Dominus in generatione justa est, consilium inopis confudistis, quoniam Dominus spes ejus est.	Abowiem Pan jest w narodzie sprawiedliwym, radę ubogiego zesromociliście: iż Pan jest nadzieja jego.
τίς δώσει ἐκ Σιων τὸ σωτήριον τοῦ Ισραηλ; ἐν τῷ ἐπιστρέψαι יהוה τὴν αἰχμαλωσίαν τοῦ λαοῦ αὐτοῦ ἀγαλλιάσθω Ιακωβ καὶ εὐφρανθήτω Ισραηλ.	Quis dabit ex Sion salutare Israël? Cum averterit Dominus captivitatem plebis suæ, exsultabit Jacob, et lætabitur Israël.	Któż da z Syjonu zbawienie Izraelskie? Gdy oddali Pan niewolą ludu swego, rozweseli się Jakob i rozraduje się Izrael.

14

Ukazuje Prorok, który człowiek wnidzie do królestwa niebieskiego.
Ψαλμὸς τῷ Δαυιδ. יהוה, τίς παροικήσει ἐν τῷ σκηνώματί σου καὶ τίς κατασκηνώσει ἐν τῷ ὄρει τῷ ἁγίῳ σου;	Psalmus David. Domine, quis habitabit in tabernaculo tuo? aut quis requiescet in monte sancto tuo?	Psalm Dawidowi. Panie, któż będzie mieszkał w przybytku twoim, abo kto odpoczynie na Górze twojej Świętej?
πορευόμενος ἄμωμος καὶ ἐργαζόμενος δικαιοσύνην,	Qui ingreditur sine macula, et operatur justitiam;	Który chodzi bez zmazy i czyni sprawiedliwość,
λαλῶν ἀλήθειαν ἐν καρδίᾳ αὐτοῦ, ὃς οὐκ ἐδόλωσεν ἐν γλώσσῃ αὐτοῦ οὐδὲ ἐποίησεν τῷ πλησίον αὐτοῦ κακὸν καὶ ὀνειδισμὸν οὐκ ἔλαβεν ἐπὶ τοὺς ἔγγιστα αὐτοῦ·	qui loquitur veritatem in corde suo; qui non egit dolum in lingua sua; nec fecit proximo suo malum, et opprobrium non accepit adversus proximos suos.	który mówi prawdę w sercu swoim, który nie czyni zdrady językiem swoim ani uczynił bliźniemu swemu złego i zelżywości nie przyjął przeciw bliźnim swoim.
ἐξουδένωται ἐνώπιον αὐτοῦ πονηρευόμενο, τοὺς δὲ φοβουμένους יהוה δοξάζει· ὁ ὀμνύων τῷ πλησίον αὐτοῦ καὶ οὐκ ἀθετῶν·	Ad nihilum deductus est in conspectu ejus malignus; timentes autem Dominum glorificat. Qui jurat proximo suo, et non decipit;	Wniwecz obrócony jest w oczach jego złośliwy, a bojących się Pana wysławia. Który przysięga bliźniemu swemu, a nie zdradza,
τὸ ἀργύριον αὐτοῦ οὐκ ἔδωκεν ἐπὶ τόκῳ καὶ δῶρα ἐπ᾽ ἀθῴοις οὐκ ἔλαβεν. ὁ ποιῶν ταῦτα οὐ σαλευθήσεται εἰς τὸν αἰῶνα.	qui pecuniam suam non dedit ad usuram, et munera super innocentem non accepit. Qui facit hæc non movebitur in æternum.	który pieniędzy swych nie dał na lichwę i darów na niewinne nie przyjmuje. Kto to czyni, nie będzie poruszon na wieki.

15

Zamyka w sobie Psalm proroctwo o świętych Bożych: i o umęczeniu, i téż wskrzeszeniu Pana Chrystusowem.
Στηλογραφί τῷ Δαυιδ. Φύλαξόν με, κύριε, ὅτι ἐπὶ σοὶ ἤλπισα.	Tituli inscriptio, ipsi David. Conserva me, Domine, quoniam speravi in te.	Tytułu napis samemu Dawidowi. Zachowaj mię, Panie, bom nadzieję miał w tobie.
εἶπα τῷ יהוה Κύριός μου εἶ σύ, ὅτι τῶν ἀγαθῶν μου οὐ χρείαν ἔχεις.	Dixi Domino: Deus meus es tu, quoniam bonorum meorum non eges.	Rzekłem Panu: Tyś jest Bogiem moim, abowiem dóbr moich nie potrzebujesz.
τοῖς ἁγίοις τοῖς ἐν τῇ γῇ αὐτοῦ ἐθαυμάστωσε πάντα τὰ θελήματα αὐτοῦ ἐν αὐτοῖς.	Sanctis, qui sunt in terra ejus, mirificavit omnes voluntates meas in eis.	Świętym, którzy są na ziemi jego, dziwne uczynił wszytkie chęci moje ku nim.
ἐπληθύνθησαν αἱ ἀσθένειαι αὐτῶν, μετὰ ταῦτα ἐτάχυνα· οὐ μὴ συναγάγω τὰς συναγωγὰς αὐτῶν ἐξ αἱμάτων οὐδὲ μὴ μνησθῶ τῶν ὀνομάτων αὐτῶν διὰ χειλέων μου.	Multiplicatæ sunt infirmitates eorum, postea acceleraverunt. Non congregabo conventicula eorum de sanguinibus; nec memor ero nominum eorum per labia mea.	Rozmnożyły się niemocy ich, potym się kwapili. Nie będę zgromadzał schadzek ich ze krwi i nie będę wspominał imion ich usty memi.
יהוה ἡ μερὶς τῆς κληρονομίας μου καὶ τοῦ ποτηρίου μου· σὺ εἶ ὁ ἀποκαθιστῶν τὴν κληρονομίαν μου ἐμοί.	Dominus pars hæreditatis meæ, et calicis mei: tu es qui restitues hæreditatem meam mihi.	Pan cząstka dziedzictwa mego i kielicha mego: tyś jest, który mi przywrócisz dziedzictwo moje.
σχοινία ἐπέπεσάν μοι ἐν τοῖς κρατίστοις· καὶ γὰρ ἡ κληρονομία μου κρατίστη μοί ἐστιν.	Funes ceciderunt mihi in præclaris; etenim hæreditas mea præclara est mihi.	Sznury przypadły mi na osobliwych, abowiem dziedzictwo moje jest mi znamienite.
εὐλογήσω τὸν יהוה τὸν συνετίσαντ με· ἔτι δὲ καὶ ἕως νυκτὸς ἐπαίδευσάν με οἱ νεφροί μου.	Benedicam Dominum qui tribuit mihi intellectum; insuper et usque ad noctem increpuerunt me renes mei.	Będę błogosławił Pana, który mi dał rozum, ktemu aż do nocy ćwiczyły mię nerki moje.
προωρώμην τὸν יהוה ἐνώπιόν μου διὰ παντός, ὅτι ἐκ δεξιῶν μού ἐστιν, ἵνα μὴ σαλευθῶ.	Providebam Dominum in conspectu meo semper, quoniam a dextris est mihi, ne commovear.	Miałem Pana zawsze przed oczyma swemi: bo mi jest po prawicy, abych nie był poruszony.
διὰ τοῦτο ηὐφράνθη ἡ καρδία μου, καὶ ἠγαλλιάσατο ἡ γλῶσσά μου, ἔτι δὲ καὶ ἡ σάρξ μου κατασκηνώσει ἐπ᾽ ἐλπίδι,	Propter hoc lætatum est cor meum, et exsultavit lingua mea; insuper et caro mea requiescet in spe.	Przetoż się uweseliło serce moje i rozradował się język mój, nadto i ciało moje w nadziei odpoczywać będzie.
ὅτι οὐκ ἐγκαταλείψεις τὴν ψυχήν μου εἰς ᾅδην οὐδὲ δώσεις τὸν ὅσιόν σου ἰδεῖν διαφθοράν.	Quoniam non derelinques animam meam in inferno, nec dabis sanctum tuum videre corruptionem.	Abowiem nie zostawisz dusze mojej w piekle ani dasz świętemu twemu oglądać skażenia.
ἐγνώρισάς μοι ὁδοὺς ζωῆς· πληρώσεις με εὐφροσύνης μετὰ τοῦ προσώπου σου, τερπνότητε ἐν τῇ δεξιᾷ σου εἰς τέλος.	Notas mihi fecisti vias vitæ; adimplebis me lætitia cum vultu tuo: delectationes in dextera tua usque in finem.	Oznajmiłeś mi drogi żywota, napełnisz mię weselem z obliczem twoim, rozkoszy na prawicy twej aż do końca.

16

Opisuje modlitwę Chrystusowę, którą miał wzywać Boga Ojca czasu męki swéj okrutnéj: a jest głos Pana Chrysta, ile człowiek.
Προσευχὴ τοῦ Δαυιδ. Εἰσάκουσον, יהוה, τῆς δικαιοσύνης μου, πρόσχες τῇ δεήσει μου, ἐνώτισαι τῆς προσευχῆς μου οὐκ ἐν χείλεσιν δολίοις.	Oratio David. Exaudi, Domine, justitiam meam; intende deprecationem meam. Auribus percipe orationem meam, non in labiis dolosis.	Modlitwa Dawidowi. Wysłuchaj, Panie, sprawiedliwość moję, słuchaj pilnie prośby mojej! Przyjmi w uszy modlitwę moję nie zdradliwemi ustami.
ἐκ προσώπου σου τὸ κρίμα μου ἐξέλθοι, οἱ ὀφθαλμοί μου ἰδέτωσαν εὐθύτητας.	De vultu tuo judicium meum prodeat; oculi tui videant æquitates.	Od obliczności twojej sąd mój niech wynidzie, oczy twe niech dojźrzą sprawiedliwości.
ἐδοκίμασας τὴν καρδίαν μου, ἐπεσκέψω νυκτός· ἐπύρωσάς με, καὶ οὐχ εὑρέθη ἐν ἐμοὶ ἀδικία.	Probasti cor meum, et visitasti nocte; igne me examinasti, et non est inventa in me iniquitas.	Spróbowałeś serca mego i nawiedziłeś w nocy, doświadczyłeś mię ogniem, a nie nalazła się we mnie nieprawość.
ὅπως ἂν μὴ λαλήσῃ τὸ στόμα μου τὰ ἔργα τῶν ἀνθρώπων, διὰ τοὺς λόγους τῶν χειλέων σου ἐγὼ ἐφύλαξα ὁδοὺς σκληράς.	Ut non loquatur os meum opera hominum: propter verba labiorum tuorum, ego custodivi vias duras.	Aby nie mówiły usta moje uczynków ludzkich, dla słów ust twoich jam przestrzegał dróg twardych.
κατάρτισαι τὰ διαβήματ μου ἐν ταῖς τρίβοις σου, ἵνα μὴ σαλευθῶσιν τὰ διαβήματ μου.	Perfice gressus meos in semitis tuis, ut non moveantur vestigia mea.	Umocni kroki moje na szcieżkach twoich, aby się nie chwiały stopy moje.
ἐγὼ ἐκέκραξα, ὅτι ἐπήκουσάς μου, ὁ θεός· κλῖνον τὸ οὖς σου ἐμοὶ καὶ εἰσάκουσον τῶν ῥημάτων μου.	Ego clamavi, quoniam exaudisti me, Deus; inclina aurem tuam mihi, et exaudi verba mea.	Jam wołał, iżeś mię wysłuchał, Boże, nakłoń mi ucha twego a wysłuchaj słowa moje.
θαυμάστωσο τὰ ἐλέη σου, ὁ σῴζων τοὺς ἐλπίζοντας ἐπὶ σὲ	Mirifica misericordias tuas, qui salvos facis sperantes in te.	Pokaż dziwne miłosierdzie twoje, który zbawiasz nadzieję mające w tobie.
ἐκ τῶν ἀνθεστηκότων τῇ δεξιᾷ σου. φύλαξόν με ὡς κόραν ὀφθαλμοῦ· ἐν σκέπ τῶν πτερύγων σου σκεπάσει με	A resistentibus dexteræ tuæ custodi me, ut pupillam oculi. Sub umbra alarum tuarum protege me,	Od przeciwiających się prawicy twojej strzeż mię jako źrzenicę oka, pod cieniem skrzydeł twoich obroń mię,
ἀπὸ προσώπου ἀσεβῶν τῶν ταλαιπωρησάντων με. οἱ ἐχθροί μου τὴν ψυχήν μου περιέσχον·	a facie impiorum qui me afflixerunt. Inimici mei animam meam circumdederunt;	od oblicza niezbożnych, którzy mię utrapili. Nieprzyjaciele moi duszę moję ogarnęli,
τὸ στέα αὐτῶν συνέκλεισαν, τὸ στόμα αὐτῶν ἐλάλησεν ὑπερηφανίαν.	adipem suum concluserunt; os eorum locutum est superbiam.	tłustość swoję zawarli, usta ich mówiły hardość.
ἐκβάλλοντές με νυνὶ περιεκύκλωσάν με, τοὺς ὀφθαλμοὺς αὐτῶν ἔθεντο ἐκκλῖναι ἐν τῇ γῇ.	Projicientes me nunc circumdederunt me; oculos suos statuerunt declinare in terram.	Porzuciwszy mię, teraz mię obtoczyli, oczy swe nasadzili spuścić ku ziemi.
ὑπέλαβόν με ὡσεὶ λέων ἕτοιμος εἰς θήραν καὶ ὡσεὶ σκύμνο οἰκῶν ἐν ἀποκρύφοις.	Susceperunt me sicut leo paratus ad prædam, et sicut catulus leonis habitans in abditis.	Przyjęli mię jako lew gotowy do łupu i jako szczenię lwie mieszkające w jamie.
ἀνάστηθι, יהוה, πρόφθασον αὐτοὺς καὶ ὑποσκέλισο αὐτούς, ῥῦσαι τὴν ψυχήν μου ἀπὸ ἀσεβοῦς,	Exsurge, Domine: præveni eum, et supplanta eum; eripe animam meam ab impio.	Powstań, Panie, uprzedź go i przekiń go, wyrwi duszę moję od niezbożnego,
ῥομφαίαν σου ἀπὸ ἐχθρῶν τῆς χειρός σου. יהוה, ἀπὸ ὀλίγων ἀπὸ γῆς διαμέρισον αὐτοὺς ἐν τῇ ζωῇ αὐτῶν. καὶ τῶν κεκρυμμένων σου ἐπλήσθη ἡ γαστὴρ αὐτῶν, ἐχορτάσθησαν υἱῶν καὶ ἀφῆκαν τὰ κατάλοιπα τοῖς νηπίοις αὐτῶν.	Frameam tuam ab inimicis manus tuæ. Domine, a paucis de terra divide eos in vita eorum; de absconditis tuis adimpletus est venter eorum. Saturati sunt filiis, et dimiserunt reliquias suas parvulis suis.	miecz twój od nieprzyjaciół ręki twojej. Panie, odłącz je od trochy ludzi z ziemie za żywota ich, z skrytych rzeczy twoich napełnion jest brzuch ich. Nasyceni są synmi i ostatki swoje zostawili małym dzieciom swoim.
ἐγὼ δὲ ἐν δικαιοσύνῃ ὀφθήσομαι τῷ προσώπῳ σου, χορτασθήσομαι ἐν τῷ ὀφθῆναι τὴν δόξαν σου.	Ego autem in justitia apparebo conspectui tuo; satiabor cum apparuerit gloria tua.	A ja w sprawiedliwości pokażę się przed obliczem twoim nasycon będę, gdy się okaże chwała twoja.

17

Opisuje prześladowanie Chrystusowe od Żydów, a jako miał być wysłuchan: jako słońce ćmić, ziemia drżeć miały czasu męki jego, i jako na niebiosa wstąpić miał.
Εἰς τὸ τέλος· τῷ παιδὶ יהוה τῷ Δαυιδ, ἃ ἐλάλησεν τῷ יהוה τοὺς λόγους τῆς ᾠδῆς ταύτης ἐν ἡμέρᾳ, ᾗ ἐρρύσατο αὐτὸν יהוה ἐκ χειρὸς πάντων τῶν ἐχθρῶν αὐτοῦ καὶ ἐκ χειρὸς Σαουλ, καὶ εἶπεν	In finem. Puero Domini David, qui locutus est Domino verba cantici hujus, in die qua eripuit eum Dominus de manu omnium inimicorum ejus, et de manu Saul, et dixit:	Na koniec, słudze Pańskiemu, Dawidowi, który mówił Panu słowa pieśni tej w dzień, gdy go wyrwał Pan z ręki wszytkich nieprzyjaciół jego i z ręki Saulowej. I rzekł:
Ἀγαπήσω σε, יהוה ἡ ἰσχύς μου.	Diligam te, Domine, fortitudo mea.	Będę cię miłował, Panie, mocy moja!
יהוה στερέωμά μου καὶ καταφυγή μου καὶ ῥύστη μου, ὁ θεός μου βοηθός μου, καὶ ἐλπιῶ ἐπ᾽ αὐτόν, ὑπερασπιστή μου καὶ κέρας σωτηρίας μου, ἀντιλήμπτω μου.	Dominus firmamentum meum, et refugium meum, et liberator meus. Deus meus adjutor meus, et sperabo in eum; protector meus, et cornu salutis meæ, et susceptor meus.	Pan twierdza moja i ucieczka moja, i wybawiciel mój! Bóg mój, wspomożyciel mój i w nim będę nadzieję miał. Zastępca mój i róg zbawienia mego, i obrońca mój.
αἰνῶν ἐπικαλέσομαι יהוה καὶ ἐκ τῶν ἐχθρῶν μου σωθήσομαι.	Laudans invocabo Dominum, et ab inimicis meis salvus ero.	Chwaląc będę wzywał Pana i będę wybawion od nieprzyjaciół moich.
περιέσχον με ὠδῖνες θανάτου, καὶ χείμαρροι ἀνομίας ἐξετάραξάν με	Circumdederunt me dolores mortis, et torrentes iniquitatis conturbaverunt me.	Ogarnęły mię boleści śmierci i strumienie nieprawości zatrwożyły mię.
ὠδῖνες ᾅδου περιεκύκλωσάν με, προέφθασάν με παγίδες θανάτου.	Dolores inferni circumdederunt me, præoccupaverunt me laquei mortis.	Boleści piekielne obtoczyły mię, uprzedziły mię sidła śmierci.
καὶ ἐν τῷ θλίβεσθαί με ἐπεκαλεσάμην τὸν יהוה καὶ πρὸς τὸν θεόν μου ἐκέκραξα· ἤκουσεν ἐκ ναοῦ ἁγίου αὐτοῦ φωνῆς μου, καὶ ἡ κραυγή μου ἐνώπιον αὐτοῦ εἰσελεύσεται εἰς τὰ ὦτα αὐτοῦ.	In tribulatione mea invocavi Dominum, et ad Deum meum clamavi: et exaudivit de templo sancto suo vocem meam; et clamor meus in conspectu ejus introivit in aures ejus.	W utrapieniu moim wzywałem Pana i wołałem do Boga mojego. I wysłuchał głos mój z kościoła swego świętego, i wołanie moje przed oblicznością jego weszło w uszy jego.
καὶ ἐσαλεύθη καὶ ἔντρομος ἐγενήθη ἡ γῆ, καὶ τὰ θεμέλια τῶν ὀρέων ἐταράχθησαν καὶ ἐσαλεύθησαν, ὅτι ὠργίσθη αὐτοῖς ὁ θεός.	Commota est, et contremuit terra, fundamenta montium conturbata sunt, et commota sunt, quoniam iratus est eis.	Wzruszyła się i zadrżała ziemia, fundamenty gór zatrwożyły się i poruszyły się, iż się rozgniewał na nie.
ἀνέβη καπνὸς ἐν ὀργῇ αὐτοῦ, καὶ πῦρ ἀπὸ προσώπου αὐτοῦ κατεφλόγισε, ἄνθρακες ἀνήφθησαν ἀπ᾽ αὐτοῦ.	Ascendit fumus in ira ejus, et ignis a facie ejus exarsit; carbones succensi sunt ab eo.	Szedł ku górze dym w gniewie jego i ogień się zapalił od oblicza jego, węgle się rozpaliło od niego.
καὶ ἔκλινεν οὐρανὸν καὶ κατέβη, καὶ γνόφος ὑπὸ τοὺς πόδας αὐτοῦ.	Inclinavit cælos, et descendit; et caligo sub pedibus ejus.	Nakłonił niebios i zstąpił, i mgła pod nogami jego.
καὶ ἐπέβη ἐπὶ χερουβιν καὶ ἐπετάσθ, ἐπετάσθ ἐπὶ πτερύγων ἀνέμων.	Et ascendit super cherubim, et volavit; volavit super pennas ventorum.	I wstąpił na Cherubiny i latał, latał na skrzydłach wiatrowych.
καὶ ἔθετο σκότος ἀποκρυφὴ αὐτοῦ· κύκλῳ αὐτοῦ ἡ σκηνὴ αὐτοῦ, σκοτεινὸν ὕδωρ ἐν νεφέλαις ἀέρων.	Et posuit tenebras latibulum suum; in circuitu ejus tabernaculum ejus, tenebrosa aqua in nubibus aëris.	I położył ciemność tajnikiem swoim, około niego namiot jego: ciemna woda w obłokach powietrznych.
ἀπὸ τῆς τηλαυγήσεω ἐνώπιον αὐτοῦ αἱ νεφέλαι διῆλθον, χάλαζα καὶ ἄνθρακες πυρός.	Præ fulgore in conspectu ejus nubes transierunt, grando et carbones ignis.	Przed blaskiem w oczach jego rozeszły się obłoki, grad i węgle ogniste.
καὶ ἐβρόντησε ἐξ οὐρανοῦ יהוה, καὶ ὁ ὕψιστος ἔδωκεν φωνὴν αὐτοῦ·	Et intonuit de cælo Dominus, et Altissimus dedit vocem suam: grando et carbones ignis.	I zagrzmiał Pan z nieba, a nawyższy swój głos wypuścił, grad i węgle ogniste.
καὶ ἐξαπέστειλεν βέλη καὶ ἐσκόρπισεν αὐτοὺς καὶ ἀστραπὰς ἐπλήθυνεν καὶ συνετάραξεν αὐτούς.	Et misit sagittas suas, et dissipavit eos; fulgura multiplicavit, et conturbavit eos.	I wypuścił strzały swe i rozproszył je, rozmnożył błyskawice i strwożył je.
καὶ ὤφθησαν αἱ πηγαὶ τῶν ὑδάτων, καὶ ἀνεκαλύφθη τὰ θεμέλια τῆς οἰκουμένης ἀπὸ ἐπιτιμήσεώ σου, יהוה, ἀπὸ ἐμπνεύσεω πνεύματος ὀργῆς σου.	Et apparuerunt fontes aquarum, et revelata sunt fundamenta orbis terrarum, ab increpatione tua, Domine, ab inspiratione spiritus iræ tuæ.	I okazały się źrzódła wód i odkryły się fundamenty okręgu ziemie: od fukania twego, Panie, od tchnienia ducha gniewu twego!
ἐξαπέστειλεν ἐξ ὕψους καὶ ἔλαβέν με, προσελάβετό με ἐξ ὑδάτων πολλῶν.	Misit de summo, et accepit me; et assumpsit me de aquis multis.	Spuścił z wysokości a wziął mię i wyjął mię z wód wielkich.
ῥύσεταί με ἐξ ἐχθρῶν μου δυνατῶν καὶ ἐκ τῶν μισούντων με, ὅτι ἐστερεώθησαν ὑπὲρ ἐμέ.	Eripuit me de inimicis meis fortissimis, et ab his qui oderunt me. Quoniam confortati sunt super me,	Wyrwał mię od nieprzyjaciół moich barzo mocnych i od tych, którzy mię w nienawiści mieli, abowiem zmocnili się nade mną.
προέφθασάν με ἐν ἡμέρᾳ κακώσεώς μου, καὶ ἐγένετο יהוה ἀντιστήριγμ μου	prævenerunt me in die afflictionis meæ; et factus est Dominus protector meus.	Uprzedzili mię w dzień utrapienia mego i Pan zstał się obrońcą moim.
καὶ ἐξήγαγέν με εἰς πλατυσμό, ῥύσεταί με, ὅτι ἠθέλησέν με. [ῥύσεταί με ἐξ ἐχθρῶν μου δυνατῶν καὶ ἐκ τῶν μισούντων με.]	Et eduxit me in latitudinem; salvum me fecit, quoniam voluit me,	I wywiódł mię na przestrzeństwo, zbawił mię, iż mię chciał.
καὶ ἀνταποδώσει μοι יהוה κατὰ τὴν δικαιοσύνην μου καὶ κατὰ τὴν καθαριότητ τῶν χειρῶν μου ἀνταποδώσει μοι,	et retribuet mihi Dominus secundum justitiam meam, et secundum puritatem manuum mearum retribuet mihi;	I odda mi Pan według sprawiedliwości mojej i według czystości rąk moich odda mi:
ὅτι ἐφύλαξα τὰς ὁδοὺς יהוה καὶ οὐκ ἠσέβησα ἀπὸ τοῦ θεοῦ μου,	quia custodivi vias Domini, nec impie gessi a Deo meo;	abowiemem strzegł dróg Pańskich anim czynił niezbożnie przeciw Bogu memu.
ὅτι πάντα τὰ κρίματα αὐτοῦ ἐνώπιόν μου, καὶ τὰ δικαιώματα αὐτοῦ οὐκ ἀπέστησα ἀπ᾽ ἐμοῦ.	quoniam omnia judicia ejus in conspectu meo, et justitias ejus non repuli a me.	Bo wszytkie sądy jego przed oblicznością moją a sprawiedliwości jego nie odrzuciłem od siebie.
καὶ ἔσομαι ἄμωμος μετ᾽ αὐτοῦ καὶ φυλάξομαι ἀπὸ τῆς ἀνομίας μου.	Et ero immaculatus cum eo; et observabo me ab iniquitate mea.	I będę niepokalanym z nim, i będę się strzegł od nieprawości mojej.
καὶ ἀνταποδώσει μοι יהוה κατὰ τὴν δικαιοσύνην μου καὶ κατὰ τὴν καθαριότητ· τῶν χειρῶν μου ἐνώπιον τῶν ὀφθαλμῶν αὐτοῦ.	Et retribuet mihi Dominus secundum justitiam meam, et secundum puritatem manuum mearum in conspectu oculorum ejus.	I odda mi Pan według sprawiedliwości mojej i według czystości rąk moich, przed oblicznością oczu jego.
μετὰ ὁσίου ὁσιωθήσ καὶ μετὰ ἀνδρὸς ἀθῴου ἀθῷος ἔσῃ	Cum sancto sanctus eris, et cum viro innocente innocens eris,	Z świętym święty będziesz, a z mężem niewinnym niewinny będziesz;
καὶ μετὰ ἐκλεκτοῦ ἐκλεκτὸς ἔσῃ καὶ μετὰ στρεβλοῦ διαστρέψεις.	et cum electo electus eris, et cum perverso perverteris.	i z wybranym wybrany będziesz, a z przewrotnym przewrotny się zstaniesz.
ὅτι σὺ λαὸν ταπεινὸν σώσεις καὶ ὀφθαλμοὺς ὑπερηφάνων ταπεινώσεις.	Quoniam tu populum humilem salvum facies, et oculos superborum humiliabis.	Bo ty lud uniżony zbawisz, a oczy pysznych poniżysz.
ὅτι σὺ φωτιεῖς λύχνον μου, יהוה· ὁ θεός μου, φωτιεῖς τὸ σκότος μου.	Quoniam tu illuminas lucernam meam, Domine; Deus meus, illumina tenebras meas.	Bo ty rozświecasz pochodnią moję, Panie: Boże mój, oświeć ciemności moje!
ὅτι ἐν σοὶ ῥυσθήσομαι ἀπὸ πειρατηρίο καὶ ἐν τῷ θεῷ μου ὑπερβήσομαι τεῖχος.	Quoniam in te eripiar a tentatione; et in Deo meo transgrediar murum.	Abowiem przez cię będę wyrwan z pokusy a w Bogu moim przestąpię mur.
ὁ θεός μου, ἄμωμος ἡ ὁδὸς αὐτοῦ, τὰ λόγια יהוה πεπυρωμένα, ὑπερασπιστή ἐστιν πάντων τῶν ἐλπιζόντων ἐπ᾽ αὐτόν.	Deus meus, impolluta via ejus; eloquia Domini igne examinata; protector est omnium sperantium in se.	Bóg mój - niezmazana droga jego, słowa Pańskie ogniem wypławione, obrońcą jest wszytkich mających nadzieję w sobie!
ὅτι τίς θεὸς πλὴν τοῦ יהוה; καὶ τίς θεὸς πλὴν τοῦ θεοῦ ἡμῶν;	Quoniam quis Deus præter Dominum? aut quis Deus præter Deum nostrum?	Bo któż Bogiem oprócz Pana abo który Bóg oprócz Boga naszego?
ὁ θεὸς ὁ περιζωννύων με δύναμιν καὶ ἔθετο ἄμωμον τὴν ὁδόν μου,	Deus qui præcinxit me virtute, et posuit immaculatam viam meam;	Bóg, który mię opasał mocą i położył niepokalaną drogę moję,
ὁ καταρτιζόμενος τοὺς πόδας μου ὡς ἐλάφο καὶ ἐπὶ τὰ ὑψηλὰ ἱστῶν με,	qui perfecit pedes meos tamquam cervorum, et super excelsa statuens me;	który pokrzepił nogi moje jako jelenie i na wysokich miejscach stanowiąc mię,
διδάσκων χεῖράς μου εἰς πόλεμον καὶ ἔθου τόξον χαλκοῦν τοὺς βραχίονάς μου·	qui docet manus meas ad prælium; et posuisti, ut arcum æreum, brachia mea;	który uczy ręce moje do boju i uczyniłeś jako łuk miedziany ramiona moje.
καὶ ἔδωκάς μοι ὑπερασπισμὸ σωτηρίας μου, καὶ ἡ δεξιά σου ἀντελάβετό μου, καὶ ἡ παιδεία σου ἀνώρθωσέ με εἰς τέλος, καὶ ἡ παιδεία σου αὐτή με διδάξει.	et dedisti mihi protectionem salutis tuæ, et dextera tua suscepit me; et disciplina tua correxit me in finem, et disciplina tua ipsa me docebit.	I dałeś mi obronę zbawienia twego, a prawica twoja broniła mię. A kaźń twoja poprawiła mię do końca i nauka twoja - ta mię nauczy.
ἐπλάτυνας τὰ διαβήματ μου ὑποκάτω μου, καὶ οὐκ ἠσθένησαν τὰ ἴχνη μου.	Dilatasti gressus meos subtus me; et non sunt infirmata vestigia mea.	Rozszerzyłeś kroki moje pode mną i nie osłabiały nogi moje.
καταδιώξω τοὺς ἐχθρούς μου καὶ καταλήμψομαι αὐτοὺς καὶ οὐκ ἀποστραφήσομαι, ἕως ἂν ἐκλίπωσιν·	Persequar inimicos meos, et comprehendam illos; et non convertar donec deficiant.	Będę gonił nieprzyjacioły moje i pojmam je, i nie wrócę się, aż ich nie zstanie.
ἐκθλίψ αὐτούς, καὶ οὐ μὴ δύνωνται στῆναι, πεσοῦνται ὑπὸ τοὺς πόδας μου.	Confringam illos, nec poterunt stare; cadent subtus pedes meos.	Połamię je i nie będą mogli stać, upadną pod nogami memi.
καὶ περιέζωσάς με δύναμιν εἰς πόλεμον, συνεπόδισα πάντας τοὺς ἐπανιστανομένους ἐπ᾽ ἐμὲ ὑποκάτω μου	Et præcinxisti me virtute ad bellum, et supplantasti insurgentes in me subtus me.	I opasałeś mię mocą na wojnę i przekinąłeś powstające przeciwko mnie pod mię.
καὶ τοὺς ἐχθρούς μου ἔδωκάς μοι νῶτον καὶ τοὺς μισοῦντάς με ἐξωλέθρευσα.	Et inimicos meos dedisti mihi dorsum, et odientes me disperdidisti.	I nieprzyjaciół moich podałeś mi tył, i nienawidzące mię potraciłeś.
ἐκέκραξαν, καὶ οὐκ ἦν ὁ σῴζων, πρὸς יהוה, καὶ οὐκ εἰσήκουσεν αὐτῶν.	Clamaverunt, nec erat qui salvos faceret; ad Dominum, nec exaudivit eos.	Wołali, a nie był, kto by je wybawił, do Pana: ani ich wysłuchał.
καὶ λεπτυν αὐτοὺς ὡς χοῦν κατὰ πρόσωπον ἀνέμου, ὡς πηλὸν πλατειῶν λεαν αὐτούς.	Et comminuam eos ut pulverem ante faciem venti; ut lutum platearum delebo eos.	I skruszę je, jako proch przed wiatrem, jako błoto na ulicy wygładzę je.
ῥύσῃ με ἐξ ἀντιλογιῶν λαοῦ, καταστήσεις με εἰς κεφαλὴν ἐθνῶν·	Eripies me de contradictionibus populi; constitues me in caput gentium.	Wyrwiesz mię z przeciwności ludu, postawisz mię głową narodów.
λαός, ὃν οὐκ ἔγνων, ἐδούλευσέν μοι, εἰς ἀκοὴν ὠτίου ὑπήκουσέν μοι·	Populus, quem non cognovi, servivit mihi; in auditu auris obedivit mihi.	Lud, któregom nie znał, służył mi: na usłyszenie ucha był mi posłuszny.
υἱοὶ ἀλλότριοι ἐψεύσαντό μοι, υἱοὶ ἀλλότριοι ἐπαλαιώθησαν καὶ ἐχώλανα ἀπὸ τῶν τρίβων αὐτῶν.	Filii alieni mentiti sunt mihi, filii alieni inveterati sunt, et claudicaverunt a semitis suis.	Synowie obcy skłamali mi, synowie obcy zastarzali się i uchramowali z dróg swoich.
ζῇ יהוה, καὶ εὐλογητὸς ὁ θεός μου, καὶ ὑψωθήτω ὁ θεὸς τῆς σωτηρίας μου,	Vivit Dominus! et benedictus Deus meus! et exaltetur Deus salutis meæ!	Żywie Pan i błogosławiony Bóg mój! I niech będzie podwyższon Bóg zbawienia mego!
ὁ θεὸς ὁ διδοὺς ἐκδικήσεις ἐμοὶ καὶ ὑποτάξας λαοὺς ὑπ᾽ ἐμέ, ὁ ῥύστη μου ἐξ ἐχθρῶν μου ὀργίλων,	Deus qui das vindictas mihi, et subdis populos sub me; liberator meus de inimicis meis iracundis.	Boże, który mi dajesz pomsty i poddajesz pod mię narody, wybawicielu mój od nieprzyjaciół moich gniewliwych.
ἀπὸ τῶν ἐπανιστανομένω ἐπ᾽ ἐμὲ ὑψώσεις με, ἀπὸ ἀνδρὸς ἀδίκου ῥύσῃ με.	Et ab insurgentibus in me exaltabis me; a viro iniquo eripies me.	I od powstających na mię wywyższysz mię, od męża niesprawiedliwego wyrwiesz mię.
διὰ τοῦτο ἐξομολογήσομαί σοι ἐν ἔθνεσιν, יהוה, καὶ τῷ ὀνόματί σου ψαλῶ,	Propterea confitebor tibi in nationibus, Domine, et nomini tuo psalmum dicam;	Przetoż będęć wyznawał między narody, Panie, a imieniowi twemu pieśń zaśpiewam,
μεγαλύνων τὰς σωτηρίας τοῦ βασιλέως αὐτοῦ καὶ ποιῶν ἔλεος τῷ χριστῷ αὐτοῦ, τῷ Δαυιδ καὶ τῷ σπέρματι αὐτοῦ ἕως αἰῶνος.	magnificans salutes regis ejus, et faciens misericordiam christo suo David, et semini ejus usque in sæculum.	Czyniący wielkie wybawienie króla swego, i czyniący miłosierdzie pomazańcowi swemu Dawidowi, i nasieniu jego aż na wieki.

18

Mówi tu Prorok o wcieleniu Pana Jezu Chrysta.
Εἰς τὸ τέλος· ψαλμὸς τῷ Δαυιδ.	In finem. Psalmus David.	Na koniec, Psalm Dawidowi.
Οἱ οὐρανοὶ διηγοῦνται δόξαν θεοῦ, ποίησιν δὲ χειρῶν αὐτοῦ ἀναγγέλλει τὸ στερέωμα·	Cæli enarrant gloriam Dei, et opera manuum ejus annuntiat firmamentum.	Niebiosa rozpowiadają chwałę Bożą, a dzieła rąk jego oznajmuje utwierdzenie.
ἡμέρα τῇ ἡμέρᾳ ἐρεύγεται ῥῆμα, καὶ νὺξ νυκτὶ ἀναγγέλλει γνῶσιν.	Dies diei eructat verbum, et nox nocti indicat scientiam.	Dzień dniowi opowiada słowo, a noc nocy okazuje znajomość.
οὐκ εἰσὶν λαλιαὶ οὐδὲ λόγοι, ὧν οὐχὶ ἀκούονται αἱ φωναὶ αὐτῶν·	Non sunt loquelæ, neque sermones, quorum non audiantur voces eorum.	Nie masz języków ani mów, które by nie słyszały głosów ich.
εἰς πᾶσαν τὴν γῆν ἐξῆλθεν ὁ φθόγγος αὐτῶν καὶ εἰς τὰ πέρατα τῆς οἰκουμένης τὰ ῥήματα αὐτῶν.	In omnem terram exivit sonus eorum, et in fines orbis terræ verba eorum.	Na wszytkę ziemię wyszedł głos ich i na kończyny okręgu ziemie słowa ich.
ἐν τῷ ἡλίῳ ἔθετο τὸ σκήνωμα αὐτοῦ· καὶ αὐτὸς ὡς νυμφίος ἐκπορευόμενος ἐκ παστο αὐτοῦ, ἀγαλλιάσεται ὡς γίγα δραμεῖν ὁδὸν αὐτοῦ.	In sole posuit tabernaculum suum; et ipse tamquam sponsus procedens de thalamo suo. Exsultavit ut gigas ad currendam viam;	W Słońcu postawił przybytek swój, a ono jako oblubieniec wychodzący z łożnice swojej, rozweseliło się jako obrzym na bieżenie w drogę.
ἀπ᾽ ἄκρου τοῦ οὐρανοῦ ἡ ἔξοδος αὐτοῦ, καὶ τὸ κατάντημ αὐτοῦ ἕως ἄκρου τοῦ οὐρανοῦ, καὶ οὐκ ἔστιν ὃς ἀποκρυβήσεται τὴν θέρμην αὐτοῦ.	a summo cælo egressio ejus. Et occursus ejus usque ad summum ejus; nec est qui se abscondat a calore ejus.	Od kraju nieba wyszcie jego, a nawrót jego aż na kraj jego, a nie masz, kto by się mógł zakryć od gorącości jego.
ὁ νόμος τοῦ יהוה ἄμωμος, ἐπιστρέφων ψυχάς· ἡ μαρτυρία יהוה πιστή, σοφίζουσα νήπια·	Lex Domini immaculata, convertens animas; testimonium Domini fidele, sapientiam præstans parvulis.	zakon Pański niepokalany, nawracający dusze, świadectwo Pańskie wierne, dające mądrość malutkim.
τὰ δικαιώματα יהוה εὐθεῖα, εὐφραίνοντα καρδίαν· ἡ ἐντολὴ יהוה τηλαυγή, φωτίζουσα ὀφθαλμούς·	Justitiæ Domini rectæ, lætificantes corda; præceptum Domini lucidum, illuminans oculos.	Sprawiedliwości Pańskie prawe, uweselające serca, przykazanie Pańskie jasne, oświecające oczy.
ὁ φόβος יהוה ἁγνός, διαμένων εἰς αἰῶνα αἰῶνος· τὰ κρίματα יהוה ἀληθινά, δεδικαιωμένα ἐπὶ τὸ αὐτό,	Timor Domini sanctus, permanens in sæculum sæculi; judicia Domini vera, justificata in semetipsa.	Bojaźń Pańska święta, trwająca na wieki wieków, sądy Pańskie prawdziwe, usprawiedliwione same w sobie,
ἐπιθυμητ ὑπὲρ χρυσίον καὶ λίθον τίμιον πολὺν καὶ γλυκύτερα ὑπὲρ μέλι καὶ κηρίον.	Desiderabilia super aurum et lapidem pretiosum multum; et dulciora super mel et favum.	pożądliwsze nad złoto i nad mnogie kamienie drogie i słodsze nad miód i plastr miodowy.
καὶ γὰρ ὁ δοῦλός σου φυλάσσει αὐτά· ἐν τῷ φυλάσσειν αὐτὰ ἀνταπόδοσις πολλή.	Etenim servus tuus custodit ea; in custodiendis illis retributio multa.	Abowiem sługa twój strzeże ich, w przestrzeganiu ich odpłata wielka.
παραπτώματα τίς συνήσει; ἐκ τῶν κρυφίων μου καθάρισόν με.	Delicta quis intelligit? ab occultis meis munda me;	Występki któż rozumie? Od skrytych moich oczyść mię i od cudzych sfolguj słudze twemu.
καὶ ἀπὸ ἀλλοτρίων φεῖσαι τοῦ δούλου σου· ἐὰν μή μου κατακυριεύσωσιν, τότε ἄμωμος ἔσομαι καὶ καθαρισθήσομαι ἀπὸ ἁμαρτίας μεγάλης.	et ab alienis parce servo tuo. Si mei non fuerint dominati, tunc immaculatus ero, et emundabor a delicto maximo.	Jeśli nade mną panować nie będą, tedy niepokalanym będę: i będę oczyścion od grzechu nawiętszego.
καὶ ἔσονται εἰς εὐδοκίαν τὰ λόγια τοῦ στόματός μου καὶ ἡ μελέτη τῆς καρδίας μου ἐνώπιόν σου διὰ παντός, יהוה βοηθέ μου καὶ λυτρωτά μου.	Et erunt ut complaceant eloquia oris mei, et meditatio cordis mei in conspectu tuo semper. Domine, adjutor meus, et redemptor meus.	I będą się podobać wymowy ust moich: i rozmyślanie serca mego przed oblicznością twoją zawsze, Panie, wspomożycielu mój, odkupicielu mój!

19

Prorok dotyka nieco bóstwa Pana Chrystusowego, tudzież i kapłaństwa, i królestwa jego.
Εἰς τὸ τέλος· ψαλμὸς τῷ Δαυιδ.	In finem. Psalmus David.	Na koniec, Psalm Dawidowi.
Ἐπακούσαι σου יהוה ἐν ἡμέρᾳ θλίψεως, ὑπερασπίσαι σου τὸ ὄνομα τοῦ θεοῦ Ιακωβ.	Exaudiat te Dominus in die tribulationis; protegat te nomen Dei Jacob.	Niechaj cię wysłucha Pan w dzień utrapienia, niechaj cię obroni imię Boga Jakobowego.
ἐξαποστείλαι σοι βοήθειαν ἐξ ἁγίου καὶ ἐκ Σιων ἀντιλάβοιτό σου.	Mittat tibi auxilium de sancto, et de Sion tueatur te.	Niech ci zeszle pomoc z świątnice a z Syjonu niechaj cię broni.
μνησθείη πάσης θυσίας σου καὶ τὸ ὁλοκαύτωμά σου πιανάτ. διάψαλμ.	Memor sit omnis sacrificii tui, et holocaustum tuum pingue fiat.	Niechaj pomni na wszelką ofiarę twoję a całopalenie twoje niech tłuste będzie.
δῴη σοι κατὰ τὴν καρδίαν σου καὶ πᾶσαν τὴν βουλήν σου πληρώσαι.	Tribuat tibi secundum cor tuum, et omne consilium tuum confirmet.	Niechaj ci da według serca twego i wszelką radę twoję niech potwierdzi.
ἀγαλλιασόμεθα ἐν τῷ σωτηρίῳ σου καὶ ἐν ὀνόματι θεοῦ ἡμῶν μεγαλυνθησόμεθα.	Lætabimur in salutari tuo; et in nomine Dei nostri magnificabimur.	Rozweselimy się w zbawieniu twoim a w imię Boga naszego wielmożnymi się zstaniemy.
πληρώσαι יהוה πάντα τὰ αἰτήματά σου. νῦν ἔγνων ὅτι ἔσωσεν יהוה τὸν χριστὸν αὐτοῦ· ἐπακούσεται αὐτοῦ ἐξ οὐρανοῦ ἁγίου αὐτοῦ· ἐν δυναστείαι ἡ σωτηρία τῆς δεξιᾶς αὐτοῦ.	Impleat Dominus omnes petitiones tuas; nunc cognovi quoniam salvum fecit Dominus christum suum. Exaudiet illum de cælo sancto suo, in potentatibus salus dexteræ ejus.	Niechaj wypełni Pan wszystkie prośby twoje. Terazem poznał, iż Pan zbawił pomazańca swego, wysłucha go z nieba świętego swego, zbawienie w siłach prawice jego.
οὗτοι ἐν ἅρμασιν καὶ οὗτοι ἐν ἵπποις, ἡμεῖς δὲ ἐν ὀνόματι יהוה θεοῦ ἡμῶν μεγαλυνθησόμεθα.	Hi in curribus, et hi in equis; nos autem in nomine Domini Dei nostri invocabimus.	Jedni w woziech, a drudzy w koniech: ale my imienia Pana Boga naszego wzywać będziemy!
αὐτοὶ συνεποδίσθησα καὶ ἔπεσαν, ἡμεῖς δὲ ἀνέστημεν καὶ ἀνωρθώθημεν.	Ipsi obligati sunt, et ceciderunt, nos autem surreximus, et erecti sumus.	Oni powiązani są i polegli, a myśmy powstali i podniesieniśmy.
יהוה, σῶσον τὸν βασιλέα σου καὶ ἐπάκουσον ἡμῶν ἐν ᾗ ἂν ἡμέρᾳ ἐπικαλεσώμεθά σε.	Domine, salvum fac regem, et exaudi nos in die qua invocaverimus te.	Panie, zbaw króla: i wysłuchaj nas w dzień, w który cię wzywać będziemy.

20

Oznajmia Prorok, jako Bóg Ojciec miał ukoronować Pana Jezu Chrysta, syna swego, jako się téż miał mścić nad nieprzyjacioly jego.
Εἰς τὸ τέλος· ψαλμὸς τῷ Δαυιδ.	In finem. Psalmus David.	Na koniec, Psalm Dawidowi.
יהוה, ἐν τῇ δυνάμει σου εὐφρανθήσεται ὁ βασιλεὺς καὶ ἐπὶ τῷ σωτηρίῳ σου ἀγαλλιάσεται σφόδρα.	Domine, in virtute tua lætabitur rex, et super salutare tuum exsultabit vehementer.	Panie, w mocy twojej rozweseli się król, a w zbawieniu twoim rozraduje się wielce.
τὴν ἐπιθυμίαν τῆς ψυχῆς αὐτοῦ ἔδωκας αὐτῷ καὶ τὴν θέλησιν τῶν χειλέων αὐτοῦ οὐκ ἐστέρησα αὐτόν. διάψαλμ.	Desiderium cordis ejus tribuisti ei, et voluntate labiorum ejus non fraudasti eum.	Żądanie serca jego dałeś mu a w wolej ust jego nie omyliłeś go.
ὅτι προέφθασας αὐτὸν ἐν εὐλογίαις χρηστότητος, ἔθηκας ἐπὶ τὴν κεφαλὴν αὐτοῦ στέφανον ἐκ λίθου τιμίου.	Quoniam prævenisti eum in benedictionibus dulcedinis; posuisti in capite ejus coronam de lapide pretioso.	Boś go uprzedził błogosławieństwy słodkości, włożyłeś na głowę jego koronę z kamienia drogiego.
ζωὴν ᾐτήσατό σε, καὶ ἔδωκας αὐτῷ, μακρότητ ἡμερῶν εἰς αἰῶνα αἰῶνος.	Vitam petiit a te, et tribuisti ei longitudinem dierum in sæculum, et in sæculum sæculi.	Żywota prosił u ciebie i dałeś mu przedłużenie dni na wieki i na wieki wieków.
μεγάλη ἡ δόξα αὐτοῦ ἐν τῷ σωτηρίῳ σου, δόξαν καὶ μεγαλοπρέπεια ἐπιθήσεις ἐπ᾽ αὐτόν·	Magna est gloria ejus in salutari tuo; gloriam et magnum decorem impones super eum.	Wielka jest chwała jego w zbawieniu twoim, sławę i wielką ozdobę nań włożysz.
ὅτι δώσεις αὐτῷ εὐλογίαν εἰς αἰῶνα αἰῶνος, εὐφρανεῖς αὐτὸν ἐν χαρᾷ μετὰ τοῦ προσώπου σου.	Quoniam dabis eum in benedictionem in sæculum sæculi; lætificabis eum in gaudio cum vultu tuo.	Abowiem dasz go na błogosławieństwo na wieki wieków, rozweselisz go w radości obliczem twoim.
ὅτι ὁ βασιλεὺς ἐλπίζει ἐπὶ יהוה καὶ ἐν τῷ ἐλέει τοῦ ὑψίστου οὐ μὴ σαλευθῇ.	Quoniam rex sperat in Domino; et in misericordia Altissimi non commovebitur.	Bo król nadzieję ma w Panu a w miłosierdziu Nawyższego nie będzie poruszony.
εὑρεθείη ἡ χείρ σου πᾶσιν τοῖς ἐχθροῖς σου, ἡ δεξιά σου εὕροι πάντας τοὺς μισοῦντάς σε.	Inveniatur manus tua omnibus inimicis tuis; dextera tua inveniat omnes qui te oderunt.	Niech znajdą rękę twoję wszyscy nieprzyjaciele twoi, prawica twa niech najdzie wszytkie, którzy cię w nienawiści mają.
θήσεις αὐτοὺς ὡς κλίβανον πυρὸς εἰς καιρὸν τοῦ προσώπου σου· יהוה ἐν ὀργῇ αὐτοῦ συνταράξει αὐτούς, καὶ καταφάγεται αὐτοὺς πῦρ.	Pones eos ut clibanum ignis in tempore vultus tui: Dominus in ira sua conturbabit eos et devorabit eos ignis.	Położysz je jako piec ognisty czasu twarzy twojej, Pan w gniewie swoim zatrwoży je i pożrze je ogień.
τὸν καρπὸν αὐτῶν ἀπὸ γῆς ἀπολεῖς καὶ τὸ σπέρμα αὐτῶν ἀπὸ υἱῶν ἀνθρώπων,	Fructum eorum de terra perdes, et semen eorum a filiis hominum,	Owoc ich z ziemie wygubisz a nasienie ich z synów ludzkich.
ὅτι ἔκλιναν εἰς σὲ κακά, διελογίσαντο βουλήν, ἣν οὐ μὴ δύνωνται στῆσαι.	quoniam declinaverunt in te mala; cogitaverunt consilia quæ non potuerunt stabilire.	Abowiem obrócili na cię złości, myślili rady, których utwierdzić nie mogli.
ὅτι θήσεις αὐτοὺς νῶτον· ἐν τοῖς περιλοίποι σου ἑτοιμάσεις τὸ πρόσωπον αὐτῶν.	Quoniam pones eos dorsum; in reliquiis tuis præparabis vultum eorum.	Abowiem obrócisz je w tył, w ostatkach twoich przygotujesz twarzy ich.
ὑψώθητι, יהוה, ἐν τῇ δυνάμει σου· ᾄσομεν καὶ ψαλοῦμεν τὰς δυναστεία σου.	Exaltare, Domine, in virtute tua; cantabimus et psallemus virtutes tuas.	Podnieś się, Panie, w mocy twojéj: będziem śpiewać i wysławiać możności twoje.

21

Ten Psalm mówi o męce i wskrzeszeniu Pana Chrystusa.
Εἰς τὸ τέλος, ὑπὲρ τῆς ἀντιλήμψεως τῆς ἑωθινῆ· ψαλμὸς τῷ Δαυιδ.	In finem, pro susceptione matutina. Psalmus David.	Na koniec: za przyjęcie poranne, Psalm Dawidowi.
Ὁ θεὸς ὁ θεός μου, πρόσχες μοι· ἵνα τί ἐγκατέλιπές με; μακρὰν ἀπὸ τῆς σωτηρίας μου οἱ λόγοι τῶν παραπτωμάτων μου.	Deus, Deus meus, respice in me: quare me dereliquisti? Longe a salute mea verba delictorum meorum.	Boże, Boże mój, wejźrzy na mię: czemuś mię opuścił? Daleko od zbawienia mego słowa grzechów moich.
ὁ θεός μου, κεκράξομαι ἡμέρας, καὶ οὐκ εἰσακούσῃ, καὶ νυκτός, καὶ οὐκ εἰς ἄνοιαν ἐμοί.	Deus meus, clamabo per diem, et non exaudies; et nocte, et non ad insipientiam mihi.	Boże mój, będę wolał we dnie, a nie wysłuchasz, i w nocy, a nie ku głupstwu mnie.
σὺ δὲ ἐν ἁγίοις κατοικεῖς, ὁ ἔπαινος Ισραηλ.	Tu autem in sancto habitas, laus Israël.	A ty mieszkasz w świątnicy, chwało Izraelska!
ἐπὶ σοὶ ἤλπισαν οἱ πατέρες ἡμῶν, ἤλπισαν, καὶ ἐρρύσω αὐτούς·	In te speraverunt patres nostri; speraverunt, et liberasti eos.	W tobie nadzieję mieli ojcowie naszy, nadzieję mieli i wybawiłeś je.
πρὸς σὲ ἐκέκραξαν καὶ ἐσώθησαν, ἐπὶ σοὶ ἤλπισαν καὶ οὐ κατῃσχύνθησαν.	Ad te clamaverunt, et salvi facti sunt; in te speraverunt, et non sunt confusi.	Do ciebie wołali i zbawieni są, w tobie nadzieję mieli, a nie są zawstydzeni.
ἐγὼ δέ εἰμι σκώληξ καὶ οὐκ ἄνθρωπος, ὄνειδος ἀνθρώπου καὶ ἐξουδένημ λαοῦ.	Ego autem sum vermis, et non homo; opprobrium hominum, et abjectio plebis.	A jam jest robak, a nie człowiek, pośmiewisko ludzkie i wzgarda pospólstwa.
πάντες οἱ θεωροῦντές με ἐξεμυκτήρισάν με, ἐλάλησαν ἐν χείλεσιν, ἐκίνησαν κεφαλήν	Omnes videntes me deriserunt me; locuti sunt labiis, et moverunt caput.	Wszyscy, którzy mię widzieli, naśmiewali się ze mnie, mówili usty i kiwali głową:
Ἤλπισεν ἐπὶ יהוה, ῥυσάσθω αὐτόν· σωσάτω αὐτόν, ὅτι θέλει αὐτόν.	Speravit in Domino, eripiat eum: salvum faciat eum, quoniam vult eum.	Nadzieję miał w Panu, niechaj go wyrwie, niechaj zbawi, ponieważ chce go.
ὅτι σὺ εἶ ὁ ἐκσπάσα με ἐκ γαστρός, ἡ ἐλπίς μου ἀπὸ μαστῶν τῆς μητρός μου·	Quoniam tu es qui extraxisti me de ventre, spes mea ab uberibus matris meæ.	Albowiem tyś jest, któryś mię wyciągnął z żywota, nadziejo moja od piersi matki mojej.
ἐπὶ σὲ ἐπερρίφην ἐκ μήτρας, ἐκ κοιλίας μητρός μου θεός μου εἶ σύ.	In te projectus sum ex utero; de ventre matris meæ Deus meus es tu;	Na cię porzucony jestem z żywota, od żywota matki mojej tyś jest Bogiem moim.
μὴ ἀποστῇς ἀπ᾽ ἐμοῦ, ὅτι θλῖψις ἐγγύς, ὅτι οὐκ ἔστιν ὁ βοηθῶν.	ne discesseris a me, quoniam tribulatio proxima est, quoniam non est qui adjuvet.	Nie odstępuj ode mnie, albowiem utrapienie bliskie jest, bo nie masz, kto by ratował.
περιεκύκλωσάν με μόσχοι πολλοί, ταῦροι πίονε περιέσχον με·	Circumdederunt me vituli multi; tauri pingues obsederunt me.	Obtoczyli mię cielcy mnodzy, bycy tłuści obiegli mię.
ἤνοιξαν ἐπ᾽ ἐμὲ τὸ στόμα αὐτῶν ὡς λέων ὁ ἁρπάζων καὶ ὠρυόμενος.	Aperuerunt super me os suum, sicut leo rapiens et rugiens.	Otworzyli na mię gębę swą: jako lew porywający i ryczący.
ὡσεὶ ὕδωρ ἐξεχύθην, καὶ διεσκορπίσθη πάντα τὰ ὀστᾶ μου, ἐγενήθη ἡ καρδία μου ὡσεὶ κηρὸ τηκόμενος ἐν μέσῳ τῆς κοιλίας μου·	Sicut aqua effusus sum; et dispersa sunt omnia ossa mea. Factum est cor meum tamquam cera liquescens in medio ventris mei.	Wylanym jest jako woda i rozsypały się wszytkie kości moje. Zstało się serce moje jako wosk topniejący w pośrzód żywota mego.
ἐξηράνθη ὡς ὄστρακο ἡ ἰσχύς μου, καὶ ἡ γλῶσσά μου κεκόλληται τῷ λάρυγγί μου, καὶ εἰς χοῦν θανάτου κατήγαγές με.	Aruit tamquam testa virtus mea, et lingua mea adhæsit faucibus meis, et in pulverem mortis deduxisti me.	Wyschła jako skorupa siła moja, a język mój przysechł do podniebienia mego i obróciłeś mię w proch śmierci.
ὅτι ἐκύκλωσάν με κύνες πολλοί, συναγωγὴ πονηρευομένω περιέσχον με, ὤρυξαν χεῖράς μου καὶ πόδας.	Quoniam circumdederunt me canes multi; concilium malignantium obsedit me. Foderunt manus meas et pedes meos,	Albowiem obstąpili mię psi mnodzy, zbór złośników obległ mię. Przebodli ręce moje i nogi moje,
ἐξηρίθμησ πάντα τὰ ὀστᾶ μου, αὐτοὶ δὲ κατενόησαν καὶ ἐπεῖδόν με.	dinumeraverunt omnia ossa mea. Ipsi vero consideraverunt et inspexerunt me.	policzyli wszytkie kości moje. A oni przypatrowali się i patrzyli na mię,
διεμερίσαντο τὰ ἱμάτιά μου ἑαυτοῖς καὶ ἐπὶ τὸν ἱματισμόν μου ἔβαλον κλῆρον.	Diviserunt sibi vestimenta mea, et super vestem meam miserunt sortem.	rozdzielili sobie szaty moje, a o suknią moję los miotali.
σὺ δέ, יהוה, μὴ μακρύνῃ τὴν βοήθειάν μου, εἰς τὴν ἀντίλημψίν μου πρόσχες.	Tu autem, Domine, ne elongaveris auxilium tuum a me; ad defensionem meam conspice.	Ale ty, Panie, nie oddalaj ode mnie wspomożenia twego, wejźrzy na obronę moję.
ῥῦσαι ἀπὸ ῥομφαίας τὴν ψυχήν μου καὶ ἐκ χειρὸς κυνὸς τὴν μονογενῆ μου·	Erue a framea, Deus, animam meam, et de manu canis unicam meam.	Wyrwi od miecza, Boże, duszę moję, a z ręki psiej jedynaczkę moję.
σῶσόν με ἐκ στόματος λέοντος καὶ ἀπὸ κεράτων μονοκερώτω τὴν ταπείνωσίν μου.	Salva me ex ore leonis, et a cornibus unicornium humilitatem meam.	Wybaw mnie z paszczeki lwiej a od rogów jednorożcowych uniżenie moje.
διηγήσομαι τὸ ὄνομά σου τοῖς ἀδελφοῖς μου, ἐν μέσῳ ἐκκλησίας ὑμνήσω σε	Narrabo nomen tuum fratribus meis; in medio ecclesiæ laudabo te.	Będę opowiadał imię twe braciej mojej, w pośrzód kościoła będę cię chwalił.
Οἱ φοβούμενοι יהוה, αἰνέσατε αὐτόν, ἅπαν τὸ σπέρμα Ιακωβ, δοξάσατε αὐτόν,	Qui timetis Dominum, laudate eum; universum semen Jacob, glorificate eum.	Co się Pana boicie, chwalcie go, wszytko nasienie Jakobowe, wysławiajcie go!
φοβηθήτωσαν αὐτὸν ἅπαν τὸ σπέρμα Ισραηλ, ὅτι οὐκ ἐξουδένωσεν οὐδὲ προσώχθισεν τῇ δεήσει τοῦ πτωχοῦ οὐδὲ ἀπέστρεψεν τὸ πρόσωπον αὐτοῦ ἀπ᾽ ἐμοῦ καὶ ἐν τῷ κεκραγέναι με πρὸς αὐτὸν εἰσήκουσέν μου.	Timeat eum omne semen Israël, quoniam non sprevit, neque despexit deprecationem pauperis; nec avertit faciem suam a me: et cum clamarem ad eum exaudivit me.	Niech się go boi wszytko nasienie Izraelskie: abowiem nie wzgardził ani odrzucił prośby ubogiego, ani odwrócił oblicza swego ode mnie, a gdym wołał do niego, wysłuchał mię.
παρὰ σοῦ ὁ ἔπαινός μου ἐν ἐκκλησίᾳ μεγάλῃ, τὰς εὐχάς μου ἀποδώσω ἐνώπιον τῶν φοβουμένων αὐτόν.	Apud te laus mea in ecclesia magna; vota mea reddam in conspectu timentium eum.	U ciebie chwała moja w kościele wielkim, śluby moje oddam przed oczyma bojących się jego.
φάγονται πένητες καὶ ἐμπλησθήσονται, καὶ αἰνέσουσιν יהוה οἱ ἐκζητοῦντες αὐτόν· ζήσονται αἱ καρδίαι αὐτῶν εἰς αἰῶνα αἰῶνος.	Edent pauperes, et saturabuntur; et laudabunt Dominum qui requirunt eum; vivent corda eorum in sæculum sæculi.	Będą jedli ubodzy i najedzą się, i będą chwalić Pana, którzy go szukają, będą żyć serca ich na wieki wieków.
μνησθήσονται καὶ ἐπιστραφήσονται πρὸς יהוה πάντα τὰ πέρατα τῆς γῆς καὶ προσκυνήσουσιν ἐνώπιόν σου πᾶσαι αἱ πατριαὶ τῶν ἐθνῶν,	Reminiscentur et convertentur ad Dominum universi fines terræ; et adorabunt in conspectu ejus universæ familiæ gentium;	Wspomioną i nawrócą się do Pana wszytkie kraje ziemie, i będą się kłaniać przed oblicznością jego wszytkie familie pogańskie.
ὅτι τοῦ יהוה ἡ βασιλεία, καὶ αὐτὸς δεσπόζε τῶν ἐθνῶν.	quoniam Domini est regnum, et ipse dominabitur gentium.	Abowiem Pańskie jest królestwo i on będzie panował nad pogany.
ἔφαγον καὶ προσεκύνησαν πάντες οἱ πίονε τῆς γῆς, ἐνώπιον αὐτοῦ προπεσοῦντα πάντες οἱ καταβαίνοντες εἰς τὴν γῆν.	Manducaverunt et adoraverunt omnes pingues terræ; in conspectu ejus cadent omnes qui descendunt in terram.	Jedli i kłaniali się wszyscy tłuści ziemscy, przed oblicznością jego będą padać wszyscy, którzy zstępują w ziemię.
καὶ ἡ ψυχή μου αὐτῷ ζῇ, καὶ τὸ σπέρμα μου δουλεύσει αὐτῷ·	Et anima mea illi vivet; et semen meum serviet ipsi.	A dusza moja jemu będzie żyła i nasienie moje będzie mu służyć.
ἀναγγελήσεται τῷ κυρίῳ γενεὰ ἡ ἐρχομένη, καὶ ἀναγγελοῦσιν τὴν δικαιοσύνην αὐτοῦ λαῷ τῷ τεχθησομένῳ, ὅτι ἐποίησεν ὁ κύριος.	Annuntiabitur Domino generatio ventura; et annuntiabunt cæli justitiam ejus, populo qui nascetur, quem fecit Dominus.	Będzie opowiadan Panu rodzaj przyszły: i będą opowiadać niebiosa sprawiedliwość jego ludowi, który się narodzi, który uczynił Pan.

22

W tym Psalmie wylicza Prorok dobrodziejstwa kościołowi chrześciańskiemu od Pana Boga dane, jaka téż jest nauka pożywania ciała Bożego, i inszéj świętości.
Ψαλμὸς τῷ Δαυιδ. יהוה ποιμαίνει με, καὶ οὐδέν με ὑστερήσει.	Psalmus David. Dominus regit me, et nihil mihi deerit:	Psalm Dawidowi. Pan mię rządzi a ninaczym mi schodzić nie będzie:
εἰς τόπον χλόης, ἐκεῖ με κατεσκήνωσεν, ἐπὶ ὕδατος ἀναπαύσεως ἐξέθρεψέν με,	in loco pascuæ ibi me collocavit. Super aquam refectionis educavit me,	na miejscu paszej - tam mię posadził, nad wodą posilenia wychował mię,
τὴν ψυχήν μου ἐπέστρεψεν. ὡδήγησέν με ἐπὶ τρίβους δικαιοσύνης ἕνεκεν τοῦ ὀνόματος αὐτοῦ.	animam meam convertit. Deduxit me super semitas justitiæ, propter nomen suum.	duszę moję nawrócił. Prowadził mię szcieżkami sprawiedliwości, dla imienia swego.
ἐὰν γὰρ καὶ πορευθῶ ἐν μέσῳ σκιᾶς θανάτου, οὐ φοβηθήσομαι κακά, ὅτι σὺ μετ᾽ ἐμοῦ εἶ· ἡ ῥάβδος σου καὶ ἡ βακτηρί σου, αὐταί με παρεκάλεσαν.	Nam, etsi ambulavero in medio umbræ mortis, non timebo mala, quoniam tu mecum es. Virga tua, et baculus tuus, ipsa me consolata sunt.	Bo choćbym też chodził w pośrzód cienia śmierci, nie będę się bał złego: bowiemeś ty jest ze mną. Laska twoja i kij twój, te mię cieszyły.
ἡτοίμασας ἐνώπιόν μου τράπεζαν ἐξ ἐναντίας τῶν θλιβόντων με· ἐλίπανα ἐν ἐλαίῳ τὴν κεφαλήν μου, καὶ τὸ ποτήριόν σου μεθύσκον ὡς κράτιστον.	Parasti in conspectu meo mensam, adversus eos qui tribulant me; impinguasti in oleo caput meum; et calix meus inebrians quam præclarus est!	Nagotowałeś przed oczyma memi stół, naprzeciwko tym, którzy mię trapią. Utłuściłeś olejkiem głowę moję, a kielich mój upojający jak kosztowny jest!
καὶ τὸ ἔλεός σου καταδιώξεταί με πάσας τὰς ἡμέρας τῆς ζωῆς μου, καὶ τὸ κατοικεῖν με ἐν οἴκῳ יהוה εἰς μακρότητ ἡμερῶν.	Et misericordia tua subsequetur me omnibus diebus vitæ meæ; et ut inhabitem in domo Domini, in longitudinem dierum.	I miłosierdzie twoje pójdzie za mną po wszytkie dni żywota mojego: i abym mieszkał w domu Pańskim na przedłużenie dni.

23

Psalm ten oznajmia Chrystusowe osławienie, i człowieka naprawienie: a że jest Panem wszystkiéj ziemie.
Ψαλμὸς τῷ Δαυιδ· τῆς μιᾶς σαββάτων. Τοῦ יהוה ἡ γῆ καὶ τὸ πλήρωμα αὐτῆς, ἡ οἰκουμένη καὶ πάντες οἱ κατοικοῦντες ἐν αὐτῇ·	Prima sabbati. Psalmus David. Domini est terra, et plenitudo ejus; orbis terrarum, et universi qui habitant in eo.	W dzień pierwszy po Sobocie, Psalm Dawidowi. Pańska jest ziemia i napełnienie jej, okrąg ziemie i wszyscy, którzy mieszkają na nim.
αὐτὸς ἐπὶ θαλασσῶν ἐθεμελίωσεν αὐτὴν καὶ ἐπὶ ποταμῶν ἡτοίμασεν αὐτήν.	Quia ipse super maria fundavit eum, et super flumina præparavit eum.	Bo go on nad morzami ugruntował i nad rzekami nagotował go.
τίς ἀναβήσεται εἰς τὸ ὄρος τοῦ יהוה καὶ τίς στήσεται ἐν τόπῳ ἁγίῳ αὐτοῦ;	Quis ascendet in montem Domini? aut quis stabit in loco sancto ejus?	Któż wstąpi na górę Pańską, abo kto będzie stał na świętym miejscu jego?
ἀθῷος χερσὶν καὶ καθαρὸς τῇ καρδίᾳ, ὃς οὐκ ἔλαβεν ἐπὶ ματαίῳ τὴν ψυχὴν αὐτοῦ καὶ οὐκ ὤμοσεν ἐπὶ δόλῳ τῷ πλησίον αὐτοῦ.	Innocens manibus et mundo corde, qui non accepit in vano animam suam, nec juravit in dolo proximo suo.	Niewinnych rąk a czystego serca, który nie wziął na marność dusze swojej ani przysięgał na zdradzie bliźniemu swemu.
οὗτος λήμψεται εὐλογίαν παρὰ יהוה καὶ ἐλεημοσύνην παρὰ θεοῦ σωτῆρος αὐτοῦ.	Hic accipiet benedictionem a Domino, et misericordiam a Deo salutari suo.	Ten weźmie błogosławieństwo od Pana i miłosierdzie od Boga zbawiciela swego.
αὕτη ἡ γενεὰ ζητούντων αὐτόν, ζητούντων τὸ πρόσωπον τοῦ θεοῦ Ιακωβ. διάψαλμ.	Hæc est generatio quærentium eum, quærentium faciem Dei Jacob.	Ten jest naród szukających go, szukających oblicza Boga Jakobowego.
ἄρατε πύλας, οἱ ἄρχοντες ὑμῶν, καὶ ἐπάρθητε, πύλαι αἰώνιοι, καὶ εἰσελεύσεται ὁ βασιλεὺς τῆς δόξης.	Attollite portas, principes, vestras, et elevamini, portæ æternales, et introibit rex gloriæ.	Podnieście, książęta, bramy wasze i podnoście się bramy wieczne: i wnidzie król chwały.
τίς ἐστιν οὗτος ὁ βασιλεὺς τῆς δόξης; יהוה κραταιὸς καὶ δυνατός, יהוה δυνατὸς ἐν πολέμῳ.	Quis est iste rex gloriæ? Dominus fortis et potens, Dominus potens in prælio.	Któryż to jest król chwały? Pan mocny i możny, Pan możny na walce.
ἄρατε πύλας, οἱ ἄρχοντες ὑμῶν, καὶ ἐπάρθητε, πύλαι αἰώνιοι, καὶ εἰσελεύσεται ὁ βασιλεὺς τῆς δόξης.	Attollite portas, principes, vestras, et elevamini, portæ æternales, et introibit rex gloriæ.	Podnieścież, książęta, bramy wasze i podnoście się bramy wieczne: i wnidzie król chwały.
τίς ἐστιν οὗτος ὁ βασιλεὺς τῆς δόξης; יהוה τῶν δυνάμεων, αὐτός ἐστιν ὁ βασιλεὺς τῆς δόξης.	Quis est iste rex gloriæ? Dominus virtutum ipse est rex gloriæ.	Któryż to jest król chwały? Pan zastępów, ten ci jest król chwały.

24

Uczy Prorok w tym Psalmie, aby dobry człowiek w rzeczach przeciwnych nie szemrał, ale oczekawał Boskiéj pomocy: a mówi Prorok w osobie kościoła.
Ψαλμὸς τῷ Δαυιδ. Πρὸς σέ, יהוה, ἦρα τὴν ψυχήν μου,	In finem. Psalmus David. Ad te, Domine, levai animam meam.	Na koniec: Psalm Dawidowi. Do ciebie, Panie, podniosłem duszę moję:
ὁ θεός μου. ἐπὶ σοὶ πέποιθα· μὴ καταισχυνθείην,	Deus meus, in te confido; non erubescam.	Boże mój, w tobie ufam, niech się nie zawstydzę.
μηδὲ καταγελασάτωσάν μου οἱ ἐχθροί μου. καὶ γὰρ πάντες οἱ ὑπομένοντές σε οὐ μὴ καταισχυνθῶσιν·	Neque irrideant me inimici mei: etenim universi, qui sustinent te, non confundentur.	I niech się nie śmieją ze mnie nieprzyjaciele moi abowiem wszyscy, którzy cię czekają, nie będą zawstydzeni.
αἰσχυνθήτωσαν πάντες οἱ ἀνομοῦντε διὰ κενῆς. τὰς ὁδούς σου, יהוה, γνώρισόν μοι καὶ τὰς τρίβους σου δίδαξόν με.	Confundantur omnes iniqua agentes supervacue. Vias tuas, Domine, demonstra mihi, et semitas tuas edoce me.	Niech będą zawstydzeni wszyscy nieprawość czyniący bez przyczyny. Drogi twoje okaż mi, Panie, a szcieżek twoich naucz mię
ὁδήγησόν με ἐπὶ τὴν ἀλήθειάν σου καὶ δίδαξόν με, ὅτι σὺ εἶ ὁ θεὸς ὁ σωτήρ μου, καὶ σὲ ὑπέμεινα ὅλην τὴν ἡμέραν.	Dirige me in veritate tua, et doce me, quia tu es Deus salvator meus, et te sustinui tota die.	Prowadź mię w prawdzie twojej, a naucz mię, boś ty jest Bóg, zbawiciel mój, i ciebiem oczekawał przez wszytek dzień.
μνήσθητι τῶν οἰκτιρμῶν σου, יהוה, καὶ τὰ ἐλέη σου, ὅτι ἀπὸ τοῦ αἰῶνός εἰσιν.	Reminiscere miserationum tuarum, Domine, et misericordiarum tuarum quæ a sæculo sunt.	Wspomni na miłosierdzie twoje, Panie, i na smiłowania twoje, które są od wieku
ἁμαρτίας νεότητός μου καὶ ἀγνοίας μου μὴ μνησθῇς· κατὰ τὸ ἔλεός σου μνήσθητί μου σὺ ἕνεκα τῆς χρηστότητός σου, יהוה.	Delicta juventutis meæ, et ignorantias meas ne memineris. Secundum misericordiam tuam memento mei tu, propter bonitatem tuam, Domine.	Grzechów młodości mojej i niewiadomości moich nie racz pamiętać. Według miłosierdzia twego pomni na mie ty dla dobroci twej, Panie.
χρηστὸς καὶ εὐθὴ ὁ יהוה· διὰ τοῦτο νομοθετήσει ἁμαρτάνοντας ἐν ὁδῷ.	Dulcis et rectus Dominus; propter hoc legem dabit delinquentibus in via.	Słodki i prawy Pan, przetoż da zakon występnym na drodze.
ὁδηγήσει πραεῖς ἐν κρίσει, διδάξει πραεῖς ὁδοὺς αὐτοῦ.	Diriget mansuetos in judicio; docebit mites vias suas.	Poprowadzi ciche w rozsądku, nauczy skromne dróg swoich.
πᾶσαι αἱ ὁδοὶ יהוה ἔλεος καὶ ἀλήθεια τοῖς ἐκζητοῦσιν τὴν διαθήκην αὐτοῦ καὶ τὰ μαρτύρια αὐτοῦ.	Universæ viæ Domini, misericordia et veritas, requirentibus testamentum ejus et testimonia ejus.	Wszytkie drogi Pańskie, miłosierdzie i prawda szukającym testamentu jego i świadectw jego
ἕνεκα τοῦ ὀνόματός σου, יהוה, καὶ ἱλάσῃ τῇ ἁμαρτίᾳ μου· πολλὴ γάρ ἐστιν.	Propter nomen tuum, Domine, propitiaberis peccato meo; multum est enim.	Dla imienia twego, Panie, będziesz miłościw grzechowi mojemu: bo go siła.
τίς ἐστιν ἄνθρωπος ὁ φοβούμενος τὸν יהוה; νομοθετήσει αὐτῷ ἐν ὁδῷ, ᾗ ᾑρετίσατο.	Quis est homo qui timet Dominum? legem statuit ei in via quam elegit.	Któryż jest człowiek, co się boi Pana? zakon ustawił mu na drodze, którą obrał.
ἡ ψυχὴ αὐτοῦ ἐν ἀγαθοῖς αὐλισθήσεται, καὶ τὸ σπέρμα αὐτοῦ κληρονομήσει γῆν.	Anima ejus in bonis demorabitur; et semen ejus hæreditabit terram.	Dusza jego w dobrach przemieszkawać będzie a nasienie jego odziedziczy ziemię
κραταίωμ יהוה τῶν φοβουμένων αὐτόν, [καὶ τὸ ὄνομα יהוה τῶν φοβουμένων αὐτόν,] καὶ ἡ διαθήκη αὐτοῦ τοῦ δηλῶσαι αὐτοῖς.	Firmamentum est Dominus timentibus eum; et testamentum ipsius ut manifestetur illis.	Podpora jest Pan bojącym się go i testament jego, aby im był oznajmiony.
οἱ ὀφθαλμοί μου διὰ παντὸς πρὸς τὸν יהוה, ὅτι αὐτὸς ἐκσπάσε ἐκ παγίδος τοὺς πόδας μου.	Oculi mei semper ad Dominum, quoniam ipse evellet de laqueo pedes meos.	Oczy moje zawsze ku Panu, abowiem on wyrwie z sidła nogi moje.
ἐπίβλεψον ἐπ᾽ ἐμὲ καὶ ἐλέησόν με, ὅτι μονογενὴς καὶ πτωχός εἰμι ἐγώ.	Respice in me, et miserere mei; quia unicus et pauper sum ego.	Wejźrzyż na mię a smiłuj się nade mną: bom ja jest jedyny i ubogi.
αἱ θλίψεις τῆς καρδίας μου ἐπλατύνθησαν· ἐκ τῶν ἀναγκῶν μου ἐξάγαγέ με.	Tribulationes cordis mei multiplicatæ sunt; de necessitatibus meis erue me.	Udręczenia serca mego rozmnożyły się, wyrwi mię z potrzeb moich.
ἰδὲ τὴν ταπείνωσίν μου καὶ τὸν κόπον μου καὶ ἄφες πάσας τὰς ἁμαρτίας μου.	Vide humilitatem meam et laborem meum, et dimitte universa delicta mea.	Wejźrzy na uniżenie moje i na pracą moję, a odpuść wszytkie grzechy moje.
ἰδὲ τοὺς ἐχθρούς μου, ὅτι ἐπληθύνθησαν καὶ μῖσο ἄδικον ἐμίσησάν με.	Respice inimicos meos, quoniam multiplicati sunt, et odio iniquo oderunt me.	Patrz na nieprzyjacioły moje, bo się rozmnożyli, a nienawiścią niesprawiedliwą nienawidzieli mię.
φύλαξον τὴν ψυχήν μου καὶ ῥῦσαί με· μὴ καταισχυνθείην, ὅτι ἤλπισα ἐπὶ σέ.	Custodi animam meam, et erue me; non erubescam, quoniam speravi in te.	Strzeż dusze mojej, a wyrwi mię, niech się nie zawstydzę, bom miał nadzieję w tobie.
ἄκακοι καὶ εὐθεῖς ἐκολλῶντό μοι, ὅτι ὑπέμεινά σε, κύριε.	Innocentes et recti adhæserunt mihi, quia sustinui te.	Niewinni i prawi przystali do mnie: iżem czekał na cię.
λύτρωσαι, ὁ θεός, τὸν Ισραηλ ἐκ πασῶν τῶν θλίψεων αὐτοῦ.	Libera, Deus, Israël ex omnibus tribulationibus suis.	Wybaw, Boże, Izraela ze wszytkich ucisków jego.

25

Modlitwa sprawiedliwego o to, aby mógł wyniść od złych ludzi.
Τοῦ Δαυιδ. Κρῖνόν με, יהוה, ὅτι ἐγὼ ἐν ἀκακί μου ἐπορεύθην καὶ ἐπὶ τῷ יהוה ἐλπίζων οὐ μὴ ἀσθενήσω.	In finem. Psalmus David. Judica me, Domine, quoniam ego in innocentia mea ingressus sum, et in Domino sperans non infirmabor.	Na koniec: Psalm Dawidowi Osądź mię, Panie, ponieważem ja chodził w niewinności mojej, a w Panu nadzieję mając, nie osłabieję.
δοκίμασόν με, יהוה, καὶ πείρασόν με, πύρωσον τοὺς νεφρούς μου καὶ τὴν καρδίαν μου.	Proba me, Domine, et tenta me; ure renes meos et cor meum.	Próbuj mię, Panie, i doświadcz mię, wypal nerki moje i serce moje.
ὅτι τὸ ἔλεός σου κατέναντι τῶν ὀφθαλμῶν μού ἐστιν, καὶ εὐηρέστησα ἐν τῇ ἀληθείᾳ σου.	Quoniam misericordia tua ante oculos meos est, et complacui in veritate tua.	Abowiem miłosierdzie twoje przed oczyma memi jest i ukochałem się w prawdzie twojej.
οὐκ ἐκάθισα μετὰ συνεδρίου ματαιότητος καὶ μετὰ παρανομούντων οὐ μὴ εἰσέλθω·	Non sedi cum concilio vanitatis, et cum iniqua gerentibus non introibo.	Nie siedziałem ze zborem marności a z czyniącymi bezprawia wchodzić nie będę.
ἐμίσησα ἐκκλησίαν πονηρευομένω καὶ μετὰ ἀσεβῶν οὐ μὴ καθίσω.	Odivi ecclesiam malignantium, et cum impiis non sedebo.	Miałem w nienawiści zbór złośliwych a z niepobożnymi nie zasiędę.
νίψομαι ἐν ἀθῴοις τὰς χεῖράς μου καὶ κυκλώσω τὸ θυσιαστήριόν σου, יהוה,	Lavabo inter innocentes manus meas, et circumdabo altare tuum, Domine;	Umyję między niewinnymi ręce moje i obejdę ołtarz twój, Panie.
τοῦ ἀκοῦσαι φωνὴν αἰνέσεως καὶ διηγήσασθαι πάντα τὰ θαυμάσιά σου.	ut audiam vocem laudis, et enarrem universa mirabilia tua.	Abych słyszał głos chwały a opowiedał wszytkie dziwy twoje.
יהוה, ἠγάπησα εὐπρέπειαν οἴκου σου καὶ τόπον σκηνώματος δόξης σου.	Domine, dilexi decorem domus tuæ, et locum habitationis gloriæ tuæ.	Panie, umiłowałem ochędóstwo domu twego i miejsce mieszkania chwały twojej.
μὴ συναπολέσῃς μετὰ ἀσεβῶν τὴν ψυχήν μου καὶ μετὰ ἀνδρῶν αἱμάτων τὴν ζωήν μου,	Ne perdas cum impiis, Deus, animam meam, et cum viris sanguinum vitam meam;	Nie zatracaj z niezbożnymi, Boże, dusze mojej, a z mężmi krwawymi żywota mego.
ὧν ἐν χερσὶν ἀνομίαι, ἡ δεξιὰ αὐτῶν ἐπλήσθη δώρων.	in quorum manibus iniquitates sunt, dextera eorum repleta est muneribus.	U których w ręku są nieprawości, prawica ich pełna jest podarków.
ἐγὼ δὲ ἐν ἀκακί μου ἐπορεύθην· λύτρωσαί με καὶ ἐλέησόν με.	Ego autem in innocentia mea ingressus sum; redime me, et miserere mei.	A jam chodził w niewinności mojej, odkup mię a smiłuj się nade mną.
ὁ γὰρ πούς μου ἔστη ἐν εὐθύτητι· ἐν ἐκκλησίαις εὐλογήσω σε, יהוה.	Pes meus stetit in directo; in ecclesiis benedicam te, Domine.	Noga moja stała na drodze prostej, w kościelech będę cię chwalił, Panie.

26

Zamyka w sobie Psalm dzięki człowieka dobrego za wybawienie przeszłe, i modlitwę, aby go Bóg raczył bronić od nieprzyjaciół dusznych: ażeby przyszedł potem do królestwa Bożego.
Τοῦ Δαυιδ· πρὸ τοῦ χρισθῆναι. יהוהG2962* φωτισμός μου καὶ σωτήρ μου· τίνα φοβηθήσομαι; יהוה ὑπερασπιστὴ τῆς ζωῆς μου· ἀπὸ τίνος δειλιάσω;	Psalmus David, priusquam liniretur. Dominus illuminatio mea et salus mea; quem timebo? Dominus protector vitæ meæ; a quo trepidabo?	Psalm Dawidowi, pierwej niżli był pomazany. Pan oświecenie moje i zbawienie moje, kogóż się będę bał? Pan obrońca żywota mego, kogóż się będę lękał?
ἐν τῷ ἐγγίζειν ἐπ᾽ ἐμὲ κακοῦντας τοῦ φαγεῖν τὰς σάρκας μου οἱ θλίβοντές με καὶ οἱ ἐχθροί μου αὐτοὶ ἠσθένησαν καὶ ἔπεσαν·	Dum appropiant super me nocentes, ut edant carnes meas, qui tribulant me inimici mei, ipsi infirmati sunt et ceciderunt.	Gdy się przybliżają na mię szkodnicy, aby żarli ciało moje: którzy mię trapią nieprzyjaciele moi, sami zemdleli i upadli.
ἐὰν παρατάξητα ἐπ᾽ ἐμὲ παρεμβολή, οὐ φοβηθήσεται ἡ καρδία μου· ἐὰν ἐπαναστῇ ἐπ᾽ ἐμὲ πόλεμος, ἐν ταύτῃ ἐγὼ ἐλπίζω.	Si consistant adversum me castra, non timebit cor meum. Si exsurgat adversum me prælium, in hoc ego sperabo.	Choćby stanęły przeciwko mnie wojska, nie będzie się bało serce moje. Choćby powstała przeciwko mnie bitwa, w tym ja nadzieję pokładać będę.
μίαν ᾐτησάμην παρὰ יהוה, ταύτην ἐκζητήσω· τοῦ κατοικεῖν με ἐν οἴκῳ יהוה πάσας τὰς ἡμέρας τῆς ζωῆς μου, τοῦ θεωρεῖν με τὴν τερπνότητ τοῦ יהוה καὶ ἐπισκέπτεσθαι τὸν ναὸν αὐτοῦ.	Unam petii a Domino, hanc requiram, ut inhabitem in domo Domini omnibus diebus vitæ meæ, ut videam voluptatem Domini, et visitem templum ejus.	O jednę prosiłem Pana, tej szukać będę: abych mieszkał w domu Pańskim po wszytkie dni żywota mego, abych patrzył na rozkosz Pańską i nawiedzał kościół jego.
ὅτι ἔκρυψέν με ἐν σκηνῇ ἐν ἡμέρᾳ κακῶν μου· ἐσκέπασέ με ἐν ἀποκρύφῳ τῆς σκηνῆς αὐτοῦ,	Quoniam abscondit me in tabernaculo suo; in die malorum protexit me in abscondito tabernaculi sui.	Abowiem skrył mię w przybytku swoim, we dni złe obronił mię w skrytości przybytku swego.
ἐν πέτρᾳ ὕψωσέν με· καὶ νῦν ἰδοὺ ὕψωσεν τὴν κεφαλήν μου ἐπ᾽ ἐχθρούς μου· ἐκύκλωσα καὶ ἔθυσα ἐν τῇ σκηνῇ αὐτοῦ θυσίαν ἀλαλαγμο, ᾄσομαι καὶ ψαλῶ τῷ יהוה.	In petra exaltavit me, et nunc exaltavit caput meum super inimicos meos. Circuivi, et immolavi in tabernaculo ejus hostiam vociferationis; cantabo, et psalmum dicam Domino.	Na skale wywyższył mię, a teraz wywyższył głowę moję nad nieprzyjacioły memi. Obszedłem i ofiarowałem w przybytku jego ofiarę krzykliwą, będę śpiewał i Psalmy grał Panu.
εἰσάκουσον, יהוה, τῆς φωνῆς μου, ἧς ἐκέκραξα· ἐλέησόν με καὶ εἰσάκουσόν μου.	Exaudi, Domine, vocem meam, qua clamavi ad te; miserere mei, et exaudi me.	Wysłuchaj, Panie, głos mój, którym wołam do ciebie: smiłuj się nade mną a wysłuchaj mię.
σοὶ εἶπεν ἡ καρδία μου Ἐζήτησεν τὸ πρόσωπόν μου· τὸ πρόσωπόν σου, יהוה, ζητήσω.	Tibi dixit cor meum, exquisivit te facies mea; faciem tuam, Domine, requiram.	Tobie rzekło serce moje, szukało cię oblicze moje, oblicza twego, Panie, szukać będę.
μὴ ἀποστρέψῃς τὸ πρόσωπόν σου ἀπ᾽ ἐμοῦ, μὴ ἐκκλίνῃς ἐν ὀργῇ ἀπὸ τοῦ δούλου σου· βοηθός μου γενοῦ, μὴ ἀποσκορακίσῃ με καὶ μὴ ἐγκαταλίπῃς με, ὁ θεὸς ὁ σωτήρ μου.	Ne avertas faciem tuam a me; ne declines in ira a servo tuo. Adjutor meus esto; ne derelinquas me, neque despicias me, Deus salutaris meus.	Nie odwracaj oblicza twego ode mnie, nie odstępuj w gniewie od sługi twego. Bądź pomocnikiem moim, nie opuszczaj mię ani mię wzgardzaj, Boże, zbawicielu mój!
ὅτι ὁ πατήρ μου καὶ ἡ μήτηρ μου ἐγκατέλιπόν με, ὁ δὲ יהוה προσελάβετό με.	Quoniam pater meus et mater mea dereliquerunt me; Dominus autem assumpsit me.	Abowiem ociec mój i matka moja opuścili mię, ale Pan przyjął mię.
νομοθέτησόν με, יהוה, τῇ ὁδῷ σου καὶ ὁδήγησόν με ἐν τρίβῳ εὐθείᾳ ἕνεκα τῶν ἐχθρῶν μου.	Legem pone mihi, Domine, in via tua, et dirige me in semitam rectam, propter inimicos meos.	zakon mi ustaw, Panie, w drodze twojej i prowadź mię prostą szcieżką dla nieprzyjaciół moich.
μὴ παραδῷς με εἰς ψυχὰς θλιβόντων με, ὅτι ἐπανέστησάν μοι μάρτυρες ἄδικοι, καὶ ἐψεύσατο ἡ ἀδικία ἑαυτῇ.	Ne tradideris me in animas tribulantium me, quoniam insurrexerunt in me testes iniqui, et mentita est iniquitas sibi.	Nie podawaj mię na dusze trapiących mię, abowiem powstali przeciwko mnie świadkowie fałszywi, i skłamała nieprawość sobie.
πιστεύω τοῦ ἰδεῖν τὰ ἀγαθὰ יהוה ἐν γῇ ζώντων.	Credo videre bona Domini in terra viventium.	Wierzę, iż oglądam dobra Pańskie w ziemi żywiących.
ὑπόμεινον τὸν יהוה· ἀνδρίζου, καὶ κραταιούσθω ἡ καρδία σου, καὶ ὑπόμεινον τὸν יהוה.	Expecta Dominum, viriliter age, et confortetur cor tuum, et sustine Dominum.	Oczekawaj Pana, mężnie czyń i niech się zmocni serce twoje, a czekaj na Pana.

27

W tym Psalmie jest głos Pana Chrysta o jego umęczeniu i o zmartwychwstaniu.
Τοῦ Δαυιδ. Πρὸς σέ, יהוה, ἐκέκραξα, ὁ θεός μου, μὴ παρασιωπήσῃ ἀπ᾽ ἐμοῦ, μήποτε παρασιωπήσῃ ἀπ᾽ ἐμοῦ καὶ ὁμοιωθήσομαι τοῖς καταβαίνουσιν εἰς λάκκο.	Psalmus ipsi David. Ad te, Domine, clamabo; Deus meus, ne sileas a me: nequando taceas a me, et assimilabor descendentibus in lacum.	Psalm, samemu Dawidowi. Do ciebie, Panie, będę wołał, Boże mój, nie milcz przede mną: abyś kiedy nie milczał przede mną i zstałbym się podobnym zstępującym do dołu.
εἰσάκουσον τῆς φωνῆς τῆς δεήσεώς μου ἐν τῷ δέεσθαί με πρὸς σέ, ἐν τῷ με αἴρειν χεῖράς μου πρὸς ναὸν ἅγιόν σου.	Exaudi, Domine, vocem deprecationis meæ, dum oro ad te, dum extollo manus meas ad templum sanctum tuum.	Wysłuchaj, Panie, głos prośby mojej, gdy się modlę tobie, gdy podnoszę ręce swe ku kościołowi twemu świętemu.
μὴ συνελκύσῃ μετὰ ἁμαρτωλῶν τὴν ψυχήν μου καὶ μετὰ ἐργαζομένων ἀδικίαν μὴ συναπολέσῃς με τῶν λαλούντων εἰρήνην μετὰ τῶν πλησίον αὐτῶν, κακὰ δὲ ἐν ταῖς καρδίαις αὐτῶν.	Ne simul trahas me cum peccatoribus, et cum operantibus iniquitatem ne perdas me; qui loquuntur pacem cum proximo suo, mala autem in cordibus eorum.	Nie pociągaj mię pospołu z grzeszniki i z czyniącymi nieprawość nie zatracaj mię. Którzy mówią pokój z bliźnim swoim, a złość w sercach ich.
δὸς αὐτοῖς κατὰ τὰ ἔργα αὐτῶν καὶ κατὰ τὴν πονηρίαν τῶν ἐπιτηδευμάτω αὐτῶν· κατὰ τὰ ἔργα τῶν χειρῶν αὐτῶν δὸς αὐτοῖς, ἀπόδος τὸ ἀνταπόδομα αὐτῶν αὐτοῖς.	Da illis secundum opera eorum, et secundum nequitiam adinventionum ipsorum. Secundum opera manuum eorum tribue illis, redde retributionem eorum ipsis.	Daj im według uczynków ich i według złości wymysłów ich. Według spraw ręku ich oddaj im, oddaj im zapłatę ich.
ὅτι οὐ συνῆκαν εἰς τὰ ἔργα יהוה καὶ εἰς τὰ ἔργα τῶν χειρῶν αὐτοῦ· καθελεῖς αὐτοὺς καὶ οὐ μὴ οἰκοδομήσεις αὐτούς.	Quoniam non intellexerunt opera Domini et in opera manuum ejus; destrues illos, et non ædificabis eos.	Abowiem nie zrozumieli spraw Pańskich i uczynków rąk jego: zepsujesz je, a nie zbudujesz ich.
εὐλογητὸς יהוה, ὅτι εἰσήκουσεν τῆς φωνῆς τῆς δεήσεώς μου.	Benedictus Dominus, quoniam exaudivit vocem deprecationis meæ.	Błogosławiony Pan: bo wysłuchał głos prośby mojej.
יהוה βοηθός μου καὶ ὑπερασπιστή μου· ἐπ᾽ αὐτῷ ἤλπισεν ἡ καρδία μου, καὶ ἐβοηθήθην, καὶ ἀνέθαλεν ἡ σάρξ μου· καὶ ἐκ θελήματός μου ἐξομολογήσομαι αὐτῷ.	Dominus adjutor meus et protector meus; in ipso speravit cor meum, et adjutus sum: et refloruit caro mea, et ex voluntate mea confitebor ei.	Pan pomocnik mój i obrońca mój, w nim nadzieję pokładało serce moje i ratowany jestem. I zakwitnęło znowu ciało moje, a z wolej mojej wyznawać mu będę.
יהוה κραταίωμ τοῦ λαοῦ αὐτοῦ καὶ ὑπερασπιστὴ τῶν σωτηρίων τοῦ χριστοῦ αὐτοῦ ἐστιν.	Dominus fortitudo plebis suæ, et protector salvationum christi sui est.	Pan mocą ludu swego i obrońcą zbawienia pomazańca swego.
σῶσον τὸν λαόν σου καὶ εὐλόγησον τὴν κληρονομίαν σου καὶ ποίμανον αὐτοὺς καὶ ἔπαρον αὐτοὺς ἕως τοῦ αἰῶνος.	Salvum fac populum tuum, Domine, et benedic hæreditati tuæ; et rege eos, et extolle illos usque in æternum.	Zbaw lud twój, Panie, a błogosław dziedzictwu twojemu i rządź je, i wywyższaj je aż na wieki.

28

Upominanie ludzi wiernych, aby oni ofiarowali Panu ofiary duchowne.
Ψαλμὸς τῷ Δαυιδ· ἐξοδίο σκηνῆς. Ἐνέγκατε τῷ יהוה, υἱοὶ θεοῦ, ἐνέγκατε τῷ יהוה υἱοὺς κριῶ, ἐνέγκατε τῷ יהוה δόξαν καὶ τιμήν,	Psalmus David, in consummatione tabernaculi. Afferte Domino, filii Dei, afferte Domino, filios arietum.	Psalm Dawidowi, przy dokończeniu przybytku. Przynoście Panu, synowie Boży, przynoście Panu syny baranie,
ἐνέγκατε τῷ יהוה δόξαν ὀνόματι αὐτοῦ, προσκυνήσατε τῷ יהוה ἐν αὐλῇ ἁγίᾳ αὐτοῦ.	Afferte Domino gloriam et honorem; afferte Domino gloriam nomini ejus; adorate Dominum in atrio sancto ejus.	przynoście Panu chwałę i cześć, przynoście Panu chwałę imieniowi jego, kłaniajcie się Panu w sieni świętej jego.
φωνὴ יהוה ἐπὶ τῶν ὑδάτων, ὁ θεὸς τῆς δόξης ἐβρόντησε, יהוה ἐπὶ ὑδάτων πολλῶν.	Vox Domini super aquas; Deus majestatis intonuit; Dominus super aquas multas.	Głos Pański nad wodami, Bóg majestatu zagrzmiał, Pan nad wodami wielkimi.
φωνὴ יהוה ἐν ἰσχύι, φωνὴ יהוה ἐν μεγαλοπρεπεί.	Vox Domini in virtute; vox Domini in magnificentia.	Głos Pański w mocy, głos Pański w wielmożności.
φωνὴ יהוה συντρίβοντος κέδρους, καὶ συντρίψει יהוה τὰς κέδρους τοῦ Λιβάνου	Vox Domini confringentis cedros, et confringet Dominus cedros Libani;	Głos Pański łamiący cedry: i połamie Pan cedry Libańskie.
καὶ λεπτυνε αὐτὰς ὡς τὸν μόσχον τὸν Λίβανον, καὶ ὁ ἠγαπημένος ὡς υἱὸς μονοκερώτω.	et comminuet eas tamquam vitulum Libani: et dilectus quemadmodum filius unicornium.	I podrobi je jako cielę Libańskie, a umiłowany jako syn jednorożców.
φωνὴ יהוה διακόπτοντο φλόγα πυρός,	Vox Domini intercidentis flammam ignis.	Głos Pański rozmiatający płomień ognisty,
φωνὴ יהוה συσσείοντο ἔρημον, καὶ συσσείσε יהוה τὴν ἔρημον Καδη.	Vox Domini concutientis desertum et commovebit Dominus desertum Cades.	głos Pański zatrząsający puszczą i poruszy Pan pustynią Kades.
φωνὴ יהוה καταρτιζομένου ἐλάφου, καὶ ἀποκαλύψει δρυμού· καὶ ἐν τῷ ναῷ αὐτοῦ πᾶς τις λέγει δόξαν.	Vox Domini præparantis cervos, et revelabit condensa; et in templo ejus omnes dicent gloriam.	Głos Pański przygotujący łanie i odkryje gęstwy, a w kościele jego wszyscy chwałę dadzą.
יהוה τὸν κατακλυσμὸν κατοικιεῖ, καὶ καθίεται יהוה βασιλεὺς εἰς τὸν αἰῶνα.	Dominus diluvium inhabitare facit, et sedebit Dominus rex in æternum.	Pan czyni, że potop trwa, a będzie siedział Pan, król na wieki.
יהוה ἰσχὺν τῷ λαῷ αὐτοῦ δώσει, יהוה εὐλογήσει τὸν λαὸν αὐτοῦ ἐν εἰρήνῃ.	Dominus virtutem populo suo dabit; Dominus benedicet populo suo in pace.	Pan mocy ludowi swemu doda, Pan błogosławić będzie ludowi swemu w pokoju.

29

Psalm ma w sobie słowa Chrystusowe ile człowiek do Boga Ojca, któremi dziękuje za swe wskrzeszenie.
Εἰς τὸ τέλος· ψαλμὸς ᾠδῆς τοῦ ἐγκαινισμο τοῦ οἴκου· τῷ Δαυιδ.	Psalmus canti, in dedicatione domus David.	Psalm pieśni. Na poświącaniu domu Dawidowego.
Ὑψώσω σε, יהוה, ὅτι ὑπέλαβές με καὶ οὐκ ηὔφρανας τοὺς ἐχθρούς μου ἐπ᾽ ἐμέ.	Exaltabo te, Domine, quoniam suscepisti me, nec delectasti inimicos meos super me.	Wywyższać cię będę, Panie, żeś mię przyjął, a nie dał pociechy nieprzyjaciołom moim nade mną.
יהוה ὁ θεός μου, ἐκέκραξα πρὸς σέ, καὶ ἰάσω με·	Domine Deus meus, clamavi ad te, et sanasti me.	Panie, Boże mój, wołałem do ciebie i uzdrowiłeś mię.
יהוה, ἀνήγαγες ἐξ ᾅδου τὴν ψυχήν μου, ἔσωσάς με ἀπὸ τῶν καταβαινόντων εἰς λάκκο.	Domine, eduxisti ab inferno animam meam; salvasti me a descendentibus in lacum.	Panie, wywiodłeś z piekła duszę moję, wybawiłeś mię od zstępujących do dołu.
ψάλατε τῷ יהוה, οἱ ὅσιοι αὐτοῦ, καὶ ἐξομολογεῖσθε τῇ μνήμῃ τῆς ἁγιωσύνης αὐτοῦ·	Psallite Domino, sancti ejus; et confitemini memoriæ sanctitatis ejus.	Śpiewajcie Panu, święci jego, a wyznawajcie pamiątce świątobliwości jego.
ὅτι ὀργὴ ἐν τῷ θυμῷ αὐτοῦ, καὶ ζωὴ ἐν τῷ θελήματι αὐτοῦ· τὸ ἑσπέρας αὐλισθήσεται κλαυθμὸς καὶ εἰς τὸ πρωὶ ἀγαλλίασις.	Quoniam ira in indignatione ejus, et vita in voluntate ejus ad vesperum demorabitur fletus, et ad matutinum lætitia.	Bo gniew w zapalczywości jego, a żywot na wolej jego. Do wieczora będzie trwał płacz, a do poranku wesele.
ἐγὼ δὲ εἶπα ἐν τῇ εὐθηνί μου Οὐ μὴ σαλευθῶ εἰς τὸν αἰῶνα.	Ego autem dixi in abundantia mea: Non movebor in æternum.	A jam rzekł w dostatku moim: Nie będę poruszony na wieki.
יהוה, ἐν τῷ θελήματί σου παρέσχου τῷ κάλλε μου δύναμιν· ἀπέστρεψας δὲ τὸ πρόσωπόν σου, καὶ ἐγενήθην τεταραγμένος.	Domine, in voluntate tua præstitisti decori meo virtutem; avertisti faciem tuam a me, et factus sum conturbatus.	Panie, według wolej twojej dałeś moc ozdobie mojej. Odwróciłeś oblicze swe ode mnie i zstałem się zatrwożonym.
πρὸς σέ, יהוה, κεκράξομαι καὶ πρὸς τὸν יהוה μου δεηθήσομαι	Ad te, Domine, clamabo, et ad Deum meum deprecabor.	Do ciebie, Panie, wołać będę i do Boga mego modlić się będę.
Τίς ὠφέλεια ἐν τῷ αἵματί μου, ἐν τῷ καταβῆναί με εἰς διαφθοράν; μὴ ἐξομολογήσεταί σοι χοῦς ἢ ἀναγγελεῖ τὴν ἀλήθειάν σου;	Quæ utilitas in sanguine meo, dum descendo in corruptionem? Numquid confitebitur tibi pulvis, aut annuntiabit veritatem tuam?	Cóż za pożytek we krwi mojej, gdy zstępuję do skażenia? Izali proch wyznawać ci będzie albo opowiadać będzie prawdę twoję?
ἤκουσεν יהוה καὶ ἠλέησέν με, יהוה ἐγενήθη βοηθός μου.	Audivit Dominus, et misertus est mei; Dominus factus est adjutor meus.	Usłyszał Pan i smiłował się nade mną, Pan się zstał pomocnikiem moim.
ἔστρεψας τὸν κοπετόν μου εἰς χορὸν ἐμοί, διέρρηξας τὸν σάκκον μου καὶ περιέζωσάς με εὐφροσύνην,	Convertisti planctum meum in gaudium mihi; conscidisti saccum meum, et circumdedisti me lætitia;	Odmieniłeś mi płacz mój w wesele, zdarłeś wór mój, a oblokłeś mię weselem,
ὅπως ἂν ψάλῃ σοι ἡ δόξα μου καὶ οὐ μὴ κατανυγῶ· יהוה ὁ θεός μου, εἰς τὸν αἰῶνα ἐξομολογήσομαί σοι.	ut cantet tibi gloria mea, et non compungar. Domine Deus meus, in æternum confitebor tibi.	Aby tobie śpiewali, chwało moja, a nie żałowałbym: Panie, Boże mój, na wieki wyznawać ci będę.

30

Upomina się człowiek sprawiedliwy, aby nie w sobie samym, ale w Panu Bogu dufał: a jest głos syna Bożego według człowieczeństwa.
Εἰς τὸ τέλος· ψαλμὸς τῷ Δαυιδ· ἐκστάσεως.	In finem. Psalmus David, pro extasi.	Na koniec: Psalm Dawidowi, na zachwycenie.
Ἐπὶ σοί, יהוה, ἤλπισα, μὴ καταισχυνθείην εἰς τὸν αἰῶνα· ἐν τῇ δικαιοσύνῃ σου ῥῦσαί με καὶ ἐξελοῦ με.	In te, Domine, speravi; non confundar in æternum; in justitia tua libera me.	W tobiem, Panie, nadzieję miał: niech nie będę zawstydzon na wieki, w sprawiedliwości twojej wybaw mię.
κλῖνον πρός με τὸ οὖς σου, τάχυνο τοῦ ἐξελέσθαι με· γενοῦ μοι εἰς θεὸν ὑπερασπιστὴ καὶ εἰς οἶκον καταφυγῆ τοῦ σῶσαί με.	Inclina ad me aurem tuam; accelera ut eruas me. Esto mihi in Deum protectorem, et in domum refugii, ut salvum me facias:	Nakłoń ku mnie ucha twego, pośpiesz się, abyś mię wyrwał. Bądź mi Bogiem obrońcą i domem ucieczki, abyś mię zbawił.
ὅτι κραταίωμ μου καὶ καταφυγή μου εἶ σὺ καὶ ἕνεκεν τοῦ ὀνόματός σου ὁδηγήσεις με καὶ διαθρέψει με·	quoniam fortitudo mea et refugium meum es tu; et propter nomen tuum deduces me et enutries me.	Albowiem moc moja i ucieczka moja jesteś ty, a dla imienia twego poprowadzisz mię i wychowasz mię.
ἐξάξεις με ἐκ παγίδος ταύτης, ἧς ἔκρυψάν μοι, ὅτι σὺ εἶ ὁ ὑπερασπιστή μου.	Educes me de laqueo hoc quem absconderunt mihi, quoniam tu es protector meus.	Wywiedziesz mię z sidła tego, które mi zakryli: boś ty jest obrońca mój.
εἰς χεῖράς σου παραθήσομαι τὸ πνεῦμά μου· ἐλυτρώσω με, יהוה ὁ θεὸς τῆς ἀληθείας.	In manus tuas commendo spiritum meum; redemisti me, Domine Deus veritatis.	W ręce twe polecam ducha mego, odkupiłeś mię, Panie, Boże prawdy.
ἐμίσησας τοὺς διαφυλάσσοντας ματαιότητας διὰ κενῆς· ἐγὼ δὲ ἐπὶ τῷ יהוה ἤλπισα.	Odisti observantes vanitates supervacue; ego autem in Domino speravi.	Miałeś w nienawiści przestrzegające marności nadaremno. A jam w Panu nadzieję miał,
ἀγαλλιάσομαι καὶ εὐφρανθήσομαι ἐπὶ τῷ ἐλέει σου, ὅτι ἐπεῖδες τὴν ταπείνωσίν μου, ἔσωσας ἐκ τῶν ἀναγκῶν τὴν ψυχήν μου	Exsultabo, et lætabor in misericordia tua, quoniam respexisti humilitatem meam; salvasti de necessitatibus animam meam.	będę się weselił i radował w miłosierdziu twoim. Abowiemeś wejźrzał na uniżenie moje, wybawiłeś z potrzeb duszę moję.
καὶ οὐ συνέκλεισάς με εἰς χεῖρας ἐχθροῦ, ἔστησας ἐν εὐρυχώρῳ τοὺς πόδας μου.	Nec conclusisti me in manibus inimici; statuisti in loco spatioso pedes meos.	Aniś mię zamknął w rękach nieprzyjacielskich, postawiłeś na miejscu przestronym nogi moje.
ἐλέησόν με, יהוה, ὅτι θλίβομαι· ἐταράχθη ἐν θυμῷ ὁ ὀφθαλμός μου, ἡ ψυχή μου καὶ ἡ γαστήρ μου.	Miserere mei, Domine, quoniam tribulor; conturbatus est in ira oculus meus, anima mea, et venter meus.	Smiłuj się nade mną, Panie, bom jest utrapiony, zatrwożyło się w gniewie oko moje, dusza moja i wnętrze moje.
ὅτι ἐξέλιπεν ἐν ὀδύνῃ ἡ ζωή μου καὶ τὰ ἔτη μου ἐν στεναγμοῖς· ἠσθένησεν ἐν πτωχείᾳ ἡ ἰσχύς μου, καὶ τὰ ὀστᾶ μου ἐταράχθησαν.	Quoniam defecit in dolore vita mea, et anni mei in gemitibus. Infirmata est in paupertate virtus mea; et ossa mea conturbata sunt.	Abowiem ustał w boleści żywot mój i lata moje we wzdychaniu. Zemdlała w ubóstwie siła moja i kości moje strwożone są.
παρὰ πάντας τοὺς ἐχθρούς μου ἐγενήθην ὄνειδος καὶ τοῖς γείτοσίν μου σφόδρα καὶ φόβος τοῖς γνωστοῖς μου, οἱ θεωροῦντές με ἔξω ἔφυγον ἀπ᾽ ἐμοῦ.	Super omnes inimicos meos factus sum opprobrium, et vicinis meis valde, et timor notis meis; qui videbant me foras fugerunt a me.	Nad wszytkie nieprzyjacioły moje zstałem się pośmiewiskiem i sąsiadom moim barzo, i strachem znajomym moim. Którzy mię widzieli, precz ode mnie uciekli:
ἐπελήσθην ὡσεὶ νεκρὸς ἀπὸ καρδίας, ἐγενήθην ὡσεὶ σκεῦος ἀπολωλός.	Oblivioni datus sum, tamquam mortuus a corde. Factus sum tamquam vas perditum;	jestem zapomniony z serca jako umarły, zstałem się jako naczynie stracone.
ὅτι ἤκουσα ψόγο πολλῶν παροικούντων κυκλόθεν· ἐν τῷ ἐπισυναχθῆναι αὐτοὺς ἅμα ἐπ᾽ ἐμὲ τοῦ λαβεῖν τὴν ψυχήν μου ἐβουλεύσαντο.	quoniam audivi vituperationem multorum commorantium in circuitu. In eo dum convenirent simul adversum me, accipere animam meam consiliati sunt.	Bom słyszał łajanie mnogich mieszkających w okolicy. W tym, gdy się schodzili społem przeciwko mnie, odjąć duszę moję namawiali się.
ἐγὼ δὲ ἐπὶ σὲ ἤλπισα, יהוה· εἶπα Σὺ εἶ ὁ θεός μου.	Ego autem in te speravi, Domine; dixi: Deus meus es tu;	A jam w tobie nadzieję miał, Panie; rzekłem: Tyś jest Bogiem moim,
ἐν ταῖς χερσίν σου οἱ καιροί μου· ῥῦσαί με ἐκ χειρὸς ἐχθρῶν μου καὶ ἐκ τῶν καταδιωκόντων με.	in manibus tuis sortes meæ: eripe me de manu inimicorum meorum, et a persequentibus me.	w ręku twoich losy moje. Wyrwi mię z ręki nieprzyjaciół moich i od przeszladujących mię.
ἐπίφανον τὸ πρόσωπόν σου ἐπὶ τὸν δοῦλόν σου, σῶσόν με ἐν τῷ ἐλέει σου.	Illustra faciem tuam super servum tuum; salvum me fac in misericordia tua.	Oświeć twarz twoję nad sługą twoim, zbaw mię w miłosierdziu twoim.
יהוה, μὴ καταισχυνθείην, ὅτι ἐπεκαλεσάμην σε· αἰσχυνθείησαν οἱ ἀσεβεῖς καὶ καταχθείησαν εἰς ᾅδου.	Domine, non confundar, quoniam invocavi te. Erubescant impii, et deducantur in infernum;	Panie, niech nie będę zawstydzon, abowiem wzywałem cię. Niech się zawstydzą niezbożnicy i niech będą prowadzeni do piekła.
ἄλαλα γενηθήτω τὰ χείλη τὰ δόλια τὰ λαλοῦντα κατὰ τοῦ δικαίου ἀνομίαν ἐν ὑπερηφανίᾳ καὶ ἐξουδενώσει.	muta fiant labia dolosa, quæ loquuntur adversus justum iniquitatem, in superbia, et in abusione.	Niech zaniemieją usta zdradliwe, które mówią nieprawość przeciw sprawiedliwemu w pysze i w powieraniu.
ὡς πολὺ τὸ πλῆθος τῆς χρηστότητός σου, κύριε, ἧς ἔκρυψας τοῖς φοβουμένοις σε, ἐξειργάσ τοῖς ἐλπίζουσιν ἐπὶ σὲ ἐναντίον τῶν υἱῶν τῶν ἀνθρώπων.	Quam magna multitudo dulcedinis tuæ, Domine, quam abscondisti timentibus te! Perfecisti eis qui sperant in te, in conspectu filiorum hominum.	Jakoż wielkie mnóstwo słodkości twej, Panie, którąś zakrył bojącym się ciebie. Sprawiłeś tym, którzy nadzieję mają w tobie, przed oblicznością synów ludzkich.
κατακρύψει αὐτοὺς ἐν ἀποκρύφῳ τοῦ προσώπου σου ἀπὸ ταραχῆς ἀνθρώπων, σκεπάσει αὐτοὺς ἐν σκηνῇ ἀπὸ ἀντιλογίας γλωσσῶν.	Abscondes eos in abscondito faciei tuæ, a conturbatione hominum; proteges eos in tabernaculo tuo, a contradictione linguarum.	Zakryjesz je w zakryciu oblicza twego od zamieszania ludzkiego. Zasłonisz je w namiecie twoim od przeciwieństwa języków.
εὐλογητὸς יהוה, ὅτι ἐθαυμάστωσε τὸ ἔλεος αὐτοῦ ἐν πόλει περιοχῆς.	Benedictus Dominus, quoniam mirificavit misericordiam suam mihi in civitate munita.	Błogosławiony Pan, że dziwnie okazał miłosierdzie swe nade mną w mieście obronnym.
ἐγὼ δὲ εἶπα ἐν τῇ ἐκστάσει μου Ἀπέρριμμαι ἄρα ἀπὸ προσώπου τῶν ὀφθαλμῶν σου. διὰ τοῦτο εἰσήκουσας τῆς φωνῆς τῆς δεήσεώς μου ἐν τῷ κεκραγέναι με πρὸς σέ.	Ego autem dixi in excessu mentis meæ: Projectus sum a facie oculorum tuorum: ideo exaudisti vocem orationis meæ, dum clamarem ad te.	A jam mówił w zdumieniu umysłu mego: Jestem odrzucon od obliczności oczu twoich. Przetoś wysłuchał głos modlitwy mojej, gdym wołał do ciebie.
ἀγαπήσατε τὸν יהוה, πάντες οἱ ὅσιοι αὐτοῦ, ὅτι ἀληθείας ἐκζητεῖ יהוה καὶ ἀνταποδίδωσιν τοῖς περισσῶς ποιοῦσιν ὑπερηφανίαν.	Diligite Dominum, omnes sancti ejus, quoniam veritatem requiret Dominus, et retribuet abundanter facientibus superbiam.	Miłujcie Pana, wszyscy święci jego, abowiem Pan będzie szukał prawdy, i odda obficie czyniącym pychę.
ἀνδρίζεσθε, καὶ κραταιούσθω ἡ καρδία ὑμῶν, πάντες οἱ ἐλπίζοντες ἐπὶ יהוה.	Viriliter agite, et confortetur cor vestrum, omnes qui speratis in Domino.	Mężnie czyńcie, a niech się posili serce wasze, wszyscy, którzy nadzieję macie w Panu.

31

Błogosławi Prorok człowieka tego, który dostaje grzechom odpuszczenia, a przez co by ich miał dostać, zaraz opisuje.
Τῷ Δαυιδ· συνέσεως. Μακάριοι ὧν ἀφέθησαν αἱ ἀνομίαι καὶ ὧν ἐπεκαλύφθησαν αἱ ἁμαρτίαι·	Ipsi David intellectus. Beati quorum remissæ sunt iniquitates, et quorum tecta sunt peccata.	Samemu Dawidowi wyrozumienia. Błogosławieni, których odpuszczone są nieprawości i których zakryte są grzechy.
μακάριος ἀνήρ, οὗ οὐ μὴ λογίσηται יהוה ἁμαρτίαν, οὐδὲ ἔστιν ἐν τῷ στόματι αὐτοῦ δόλος.	Beatus vir cui non imputavit Dominus peccatum, nec est in spiritu ejus dolus.	Błogosławiony mąż, któremu Pan nie poczytał grzechu ani jest w duchu jego zdrada.
ὅτι ἐσίγησα, ἐπαλαιώθη τὰ ὀστᾶ μου ἀπὸ τοῦ κράζειν με ὅλην τὴν ἡμέραν·	Quoniam tacui, inveteraverunt ossa mea, dum clamarem tota die.	Iżem milczał, zastarzały się kości moje, gdym wołał cały dzień.
ὅτι ἡμέρας καὶ νυκτὸς ἐβαρύνθη ἐπ᾽ ἐμὲ ἡ χείρ σου, ἐστράφην εἰς ταλαιπωρίαν ἐν τῷ ἐμπαγῆνα ἄκανθαν. διάψαλμ.	Quoniam die ac nocte gravata est super me manus tua; conversus sum in ærumna mea, dum configitur spina.	Bo we dnie i w nocy ociężała nade mną ręka twoja, nawróciłem się w nędzy mojej, gdy tkwi cierznie.
τὴν ἁμαρτίαν μου ἐγνώρισα καὶ τὴν ἀνομίαν μου οὐκ ἐκάλυψα· εἶπα Ἐξαγορεύσ κατ᾽ ἐμοῦ τὴν ἀνομίαν μου τῷ יהוה· καὶ σὺ ἀφῆκας τὴν ἀσέβειαν τῆς ἁμαρτίας μου. διάψαλμ.	Delictum meum cognitum tibi feci, et injustitiam meam non abscondi. Dixi: Confitebor adversum me injustitiam meam Domino; et tu remisisti impietatem peccati mei.	Grzech mój oznajmiłem tobie, a niesprawiedliwości mojej nie kryłem. Rzekłem: Wyznam przeciwko sobie niesprawiedliwość moję Panu, a tyś odpuścił niezbożność grzechu mego.
ὑπὲρ ταύτης προσεύξεται πᾶς ὅσιος πρὸς σὲ ἐν καιρῷ εὐθέτῳ· πλὴν ἐν κατακλυσμῷ ὑδάτων πολλῶν πρὸς αὐτὸν οὐκ ἐγγιοῦσιν.	Pro hac orabit ad te omnis sanctus in tempore opportuno. Verumtamen in diluvio aquarum multarum, ad eum non approximabunt.	Dlatego będzie się modlił do ciebie wszelki święty czasu pogodnego. Wszakże w potopie wód mnogich, do niego się nie przybliżą.
σύ μου εἶ καταφυγὴ ἀπὸ θλίψεως τῆς περιεχούσης με· τὸ ἀγαλλίαμ μου, λύτρωσαί με ἀπὸ τῶν κυκλωσάντων με. διάψαλμ.	Tu es refugium meum a tribulatione quæ circumdedit me; exsultatio mea, erue me a circumdantibus me.	Tyś jest ucieczka moja od utrapienia, które mię ogarnęło: radości moja, wyrwi mię od tych, którzy mię obiegli.
συνετι σε καὶ συμβιβῶ σε ἐν ὁδῷ ταύτῃ, ᾗ πορεύσῃ, ἐπιστηριῶ ἐπὶ σὲ τοὺς ὀφθαλμούς μου.	Intellectum tibi dabo, et instruam te in via hac qua gradieris; firmabo super te oculos meos.	Dam tobie rozum i nauczę cię na drodze tej, którą pójdziesz, umocnię nad tobą oczy moję.
μὴ γίνεσθε ὡς ἵππος καὶ ἡμίονο, οἷς οὐκ ἔστιν σύνεσις, ἐν χαλινῷ καὶ κημ τὰς σιαγόνας αὐτῶν ἄγξα τῶν μὴ ἐγγιζόντων πρὸς σέ.	Nolite fieri sicut equus et mulus, quibus non est intellectus. In camo et freno maxillas eorum constringe, qui non approximant ad te.	Nie bądźcież jako koń i muł, którzy nie mają rozumu. Uzdą i wędzidłem ściśni czeluści tych, którzy się nie przybliżają do ciebie.
πολλαὶ αἱ μάστιγες τοῦ ἁμαρτωλοῦ, τὸν δὲ ἐλπίζοντα ἐπὶ יהוה ἔλεος κυκλώσει.	Multa flagella peccatoris; sperantem autem in Domino misericordia circumdabit.	Siła biczów na grzesznika, a mającego nadzieję w Panu, miłosierdzie ogarnie.
εὐφράνθητε ἐπὶ יהוה καὶ ἀγαλλιᾶσθε, δίκαιοι, καὶ καυχᾶσθε, πάντες οἱ εὐθεῖς τῇ καρδίᾳ.	Lætamini in Domino, et exsultate, justi; et gloriamini, omnes recti corde.	Weselcie się w Panu i radujcie się, sprawiedliwi, a chlubcie się wszyscy prawego serca.

32

Upomina Prorok, aby wierni Pańscy za wielkie a hojne dobrodziejstwa chwalę i dzięki jemu czynili.
Τῷ Δαυιδ. Ἀγαλλιᾶσθε, δίκαιοι, ἐν τῷ יהוה· τοῖς εὐθέσι πρέπει αἴνεσις.	Psalmus David. Exsultate, justi, in Domino; rectos decet collaudatio.	Weselcie się, sprawiedliwi, w Panu, prawym przystoi chwała.
ἐξομολογεῖσθε τῷ יהוה ἐν κιθάρᾳ, ἐν ψαλτηρί δεκαχόρδ ψάλατε αὐτῷ.	Confitemini Domino in cithara; in psalterio decem chordarum psallite illi.	Wyznawajcie Panu na cytrze, grajcie mu na instrumencie o dziesiąci strunach.
ᾄσατε αὐτῷ ᾆσμ καινόν, καλῶς ψάλατε ἐν ἀλαλαγμ.	Cantate ei canticum novum; bene psallite ei in vociferatione.	Śpiewajcie mu pieśń nową, dobrze mu grajcie w krzyczeniu.
ὅτι εὐθὴ ὁ λόγος τοῦ יהוה, καὶ πάντα τὰ ἔργα αὐτοῦ ἐν πίστει·	Quia rectum est verbum Domini, et omnia opera ejus in fide.	Abowiem prawe jest słowo Pańskie i wszytkie sprawy jego w wierności.
ἀγαπᾷ ἐλεημοσύνην καὶ κρίσιν, τοῦ ἐλέους יהוה πλήρης ἡ γῆ.	Diligit misericordiam et judicium; misericordia Domini plena est terra.	Miłuje miłosierdzie i sąd: miłosierdzia Pańskiego pełna jest ziemia.
τῷ λόγῳ τοῦ יהוה οἱ οὐρανοὶ ἐστερεώθησαν καὶ τῷ πνεύματι τοῦ στόματος αὐτοῦ πᾶσα ἡ δύναμις αὐτῶν·	Verbo Domini cæli firmati sunt; et spiritu oris ejus omnis virtus eorum.	Słowem Pańskim niebiosa utwierdzone są a duchem ust jego wszytka moc ich.
συνάγων ὡς ἀσκὸν ὕδατα θαλάσσης, τιθεὶς ἐν θησαυροῖς ἀβύσσους.	Congregans sicut in utre aquas maris; ponens in thesauris abyssos.	Zgromadzając jako w skórzanym worze wody morskie, kładąc w skarby przepaści.
φοβηθήτω τὸν יהוה πᾶσα ἡ γῆ, ἀπ᾽ αὐτοῦ δὲ σαλευθήτωσαν πάντες οἱ κατοικοῦντες τὴν οἰκουμένην·	Timeat Dominum omnis terra; ab eo autem commoveantur omnes inhabitantes orbem.	Niech się boi Pana wszytka ziemia, a przed nim niech się wzruszą wszyscy mieszkający na świecie.
ὅτι αὐτὸς εἶπεν, καὶ ἐγενήθησαν, αὐτὸς ἐνετείλατο, καὶ ἐκτίσθησαν.	Quoniam ipse dixit, et facta sunt; ipse mandavit et creata sunt.	Abowiem on rzekł i uczynione są, on rozkazał, a stworzone są.
יהוה διασκεδάζε βουλὰς ἐθνῶν, ἀθετεῖ δὲ λογισμοὺς λαῶν καὶ ἀθετεῖ βουλὰς ἀρχόντων·	Dominus dissipat consilia gentium; reprobat autem cogitationes populorum, et reprobat consilia principum.	Pan rozprasza rady narodów a wniwecz obraca myśli ludzkie i odmiata rady książęce.
ἡ δὲ βουλὴ τοῦ יהוה εἰς τὸν αἰῶνα μένει, λογισμοὶ τῆς καρδίας αὐτοῦ εἰς γενεὰν καὶ γενεάν.	Consilium autem Domini in æternum manet; cogitationes cordis ejus in generatione et generationem.	A rada Pańska trwa na wieki, myśli serca jego od narodu do narodu.
μακάριον τὸ ἔθνος, οὗ ἐστιν יהוה ὁ θεὸς αὐτοῦ, λαός, ὃν ἐξελέξατο εἰς κληρονομίαν ἑαυτῷ.	Beata gens cujus est Dominus Deus ejus; populus quem elegit in hæreditatem sibi.	Błogosławiony naród, którego jest Pan, Bóg jego, lud, który obrał za dziedzictwo sobie.
ἐξ οὐρανοῦ ἐπέβλεψεν ὁ יהוה, εἶδεν πάντας τοὺς υἱοὺς τῶν ἀνθρώπων·	De cælo respexit Dominus; vidit omnes filios hominum.	Pojźrzał Pan z nieba, ujźrzał wszytkie syny ludzkie.
ἐξ ἑτοίμου κατοικητηρίου αὐτοῦ ἐπέβλεψεν ἐπὶ πάντας τοὺς κατοικοῦντας τὴν γῆν,	De præparato habitaculo suo respexit super omnes qui habitant terram:	Z nagotowanego mieszkania swego pojźrzał na wszytkie, którzy mieszkają na ziemi.
ὁ πλάσας κατὰ μόνας τὰς καρδίας αὐτῶν, ὁ συνιεὶς εἰς πάντα τὰ ἔργα αὐτῶν.	qui finxit sigillatim corda eorum; qui intelligit omnia opera eorum.	Który uformował każde z osobna serca ich, który rozumie wszytkie ich sprawy.
οὐ σῴζεται βασιλεὺς διὰ πολλὴν δύναμιν, καὶ γίγα οὐ σωθήσεται ἐν πλήθει ἰσχύος αὐτοῦ·	Non salvatur rex per multam virtutem, et gigas non salvabitur in multitudine virtutis suæ.	Nie bywa wybawion król przez wielką moc, a obrzym nie będzie wybawion wielkością siły swojej.
ψευδὴς ἵππος εἰς σωτηρίαν, ἐν δὲ πλήθει δυνάμεως αὐτοῦ οὐ σωθήσεται.	Fallax equus ad salutem; in abundantia autem virtutis suæ non salvabitur.	Omylny koń ku wybawieniu, a w obfitości mocy swojej nie będzie wybawion.
ἰδοὺ οἱ ὀφθαλμοὶ יהוה ἐπὶ τοὺς φοβουμένους αὐτὸν τοὺς ἐλπίζοντας ἐπὶ τὸ ἔλεος αὐτοῦ	Ecce oculi Domini super metuentes eum: et in eis qui sperant super misericordia ejus.	Oto oczy Pańskie nad bojącymi się go i nad tymi, którzy nadzieję mają w miłosierdziu jego,
ῥύσασθαι ἐκ θανάτου τὰς ψυχὰς αὐτῶν καὶ διαθρέψα αὐτοὺς ἐν λιμῷ.	Ut eruat a morte animas eorum: et alat eos in fame.	aby wyrwał od śmierci dusze ich i żywił je w głodzie.
ἡ ψυχὴ ἡμῶν ὑπομένει τῷ יהוה, ὅτι βοηθὸς καὶ ὑπερασπιστὴ ἡμῶν ἐστιν·	Anima nostra sustinet Dominum, quoniam adjutor et protector noster est.	Dusza nasza znosi Pana: bo jest pomocnikiem i obrońcą naszym.
ὅτι ἐν αὐτῷ εὐφρανθήσεται ἡ καρδία ἡμῶν, καὶ ἐν τῷ ὀνόματι τῷ ἁγίῳ αὐτοῦ ἠλπίσαμεν.	Quia in eo lætabitur cor nostrum, et in nomine sancto ejus speravimus.	Abowiem w nim się rozweseli serce nasze a w imieniu świętym jego mieliśmy nadzieję.
γένοιτο τὸ ἔλεός σου, יהוה, ἐφ᾽ ἡμᾶς, καθάπερ ἠλπίσαμεν ἐπὶ σέ.	Fiat misericordia tua, Domine, super nos, quemadmodum speravimus in te.	Niechaj będzie miłosierdzie twoje, Panie, nad nami, jakośmy nadzieję mieli w tobie.

33

Pociecha w tym Psalmie wielka i hojna ludziom w kłopocie a w frasunku będącym, aby się Panem cieszyli, a od niego pomocy a ratunku i pociechy pewną nadzieją czekali.
Τῷ Δαυιδ, ὁπότε ἠλλοίωσεν τὸ πρόσωπον αὐτοῦ ἐναντίον Αβιμελεχ, καὶ ἀπέλυσεν αὐτόν, καὶ ἀπῆλθεν.	David, cum immutavit vultum suum coram Achimelech, et dimisit eum, et abiit.	Dawidowi, kiedy odmienił twarz swoję przed Achimelechem, i opuścił go, i odszedł.
Εὐλογήσω τὸν יהוה ἐν παντὶ καιρῷ, διὰ παντὸς ἡ αἴνεσις αὐτοῦ ἐν τῷ στόματί μου.	Benedicam Dominum in omni tempore; semper laus ejus in ore meo.	Będę błogosławił Pana na każdy czas, zawżdy chwała jego w uściech moich.
ἐν τῷ יהוה ἐπαινεσθήσετα ἡ ψυχή μου· ἀκουσάτωσαν πραεῖς καὶ εὐφρανθήτωσαν.	In Domino laudabitur anima mea: audiant mansueti, et lætentur.	W Panu się chlubić będzie dusza moja, niechaj słyszą ciszy a niech się weselą.
μεγαλύνατε τὸν יהוה σὺν ἐμοί, καὶ ὑψώσωμεν τὸ ὄνομα αὐτοῦ ἐπὶ τὸ αὐτό.	Magnificate Dominum mecum, et exaltemus nomen ejus in idipsum.	Wielbcie Pana ze mną a wywyższajmy imię jego społecznie.
ἐξεζήτησα τὸν יהוה, καὶ ἐπήκουσέν μου καὶ ἐκ πασῶν τῶν παροικιῶν μου ἐρρύσατό με.	Exquisivi Dominum, et exaudivit me; et ex omnibus tribulationibus meis eripuit me.	Szukałem Pana i wysłuchał mię, i ze wszech utrapienia moich wyrwał mię.
προσέλθατε πρὸς αὐτὸν καὶ φωτίσθητε, καὶ τὰ πρόσωπα ὑμῶν οὐ μὴ καταισχυνθῇ.	Accedite ad eum, et illuminamini; et facies vestræ non confundentur.	Przystąpcie do niego a oświecajcie się, a oblicza wasze nie będą zawstydzone.
οὗτος ὁ πτωχὸς ἐκέκραξεν, καὶ ὁ יהוה εἰσήκουσεν αὐτοῦ καὶ ἐκ πασῶν τῶν θλίψεων αὐτοῦ ἔσωσεν αὐτόν.	Iste pauper clamavit, et Dominus exaudivit eum, et de omnibus tribulationibus ejus salvavit eum.	Ten ubogi wołał, a Pan go wysłuchał i ze wszytkich ucisków jego wybawił go.
παρεμβαλεῖ ἄγγελος יהוה κύκλῳ τῶν φοβουμένων αὐτὸν καὶ ῥύσεται αὐτούς.	Immittet angelus Domini in circuitu timentium eum, et eripiet eos.	Wpuści anjoł Pański wokoło bojących się go i wyrwie je.
γεύσασθε καὶ ἴδετε ὅτι χρηστὸς ὁ יהוה· μακάριος ἀνήρ, ὃς ἐλπίζει ἐπ᾽ αὐτόν.	Gustate, et videte quoniam suavis est Dominus; beatus vir qui sperat in eo.	Skosztujcie a obaczcie, iż słodki jest Pan: błogosławiony mąż, który w nim ma nadzieję.
φοβήθητε τὸν יהוה, οἱ ἅγιοι αὐτοῦ, ὅτι οὐκ ἔστιν ὑστέρημα τοῖς φοβουμένοις αὐτόν.	Timete Dominum, omnes sancti ejus, quoniam non est inopia timentibus eum.	Bójcie się Pana wszyscy święci jego, bo nie masz niedostatku bojącym się go.
πλούσιοι ἐπτώχευσαν καὶ ἐπείνασαν, οἱ δὲ ἐκζητοῦντες τὸν יהוה οὐκ ἐλαττωθήσοντα παντὸς ἀγαθοῦ. διάψαλμ.	Divites eguerunt, et esurierunt; inquirentes autem Dominum non minuentur omni bono.	Bogacze niedostatek cierpieli i łaknęli, lecz szukającym Pana, na żadnym dobrym nie będzie schodziło.
δεῦτε, τέκνα, ἀκούσατέ μου· φόβον יהוה διδάξω ὑμᾶς.	Venite, filii, audite me; timorem Domini docebo vos.	Pódźcie sam, synowie, słuchajcie mię, bojaźni PANskiej nauczę was.
τίς ἐστιν ἄνθρωπος ὁ θέλων ζωὴν ἀγαπῶν ἡμέρας ἰδεῖν ἀγαθάς;	Quis est homo qui vult vitam, diligit dies videre bonos?	Który jest człowiek, który chce żywota, pragnie dni dobrych widzieć.
παῦσον τὴν γλῶσσάν σου ἀπὸ κακοῦ καὶ χείλη σου τοῦ μὴ λαλῆσαι δόλον.	Prohibe linguam tuam a malo, et labia tua ne loquantur dolum.	Strzeż języka twego od złego a usta twoje niech nie mówią zdrady.
ἔκκλινον ἀπὸ κακοῦ καὶ ποίησον ἀγαθόν, ζήτησον εἰρήνην καὶ δίωξον αὐτήν.	Diverte a malo, et fac bonum; inquire pacem, et persequere eam.	Odwróć się od złego a czyń dobrze, szukaj pokoju a ścigaj go.
ὀφθαλμοὶ יהוה ἐπὶ δικαίους, καὶ ὦτα αὐτοῦ εἰς δέησιν αὐτῶν.	Oculi Domini super justos, et aures ejus in preces eorum.	Oczy Pańskie nad sprawiedliwymi, a uszy jego na prośby ich.
πρόσωπον δὲ יהוה ἐπὶ ποιοῦντας κακὰ τοῦ ἐξολεθρεῦσαι ἐκ γῆς τὸ μνημόσυνον αὐτῶν.	Vultus autem Domini super facientes mala, ut perdat de terra memoriam eorum.	A twarz PANska nad czyniącymi źle, aby wygładził z ziemie pamiątkę ich.
ἐκέκραξαν οἱ δίκαιοι, καὶ ὁ יהוה εἰσήκουσεν αὐτῶν καὶ ἐκ πασῶν τῶν θλίψεων αὐτῶν ἐρρύσατο αὐτούς.	Clamaverunt justi, et Dominus exaudivit eos; et ex omnibus tribulationibus eorum liberavit eos.	Wołali sprawiedliwi, a Pan je wysłuchał i ze wszech ucisków ich wyswobodził je.
ἐγγὺς יהוה τοῖς συντετριμμένοις τὴν καρδίαν καὶ τοὺς ταπεινοὺς τῷ πνεύματι σώσει.	Juxta est Dominus iis qui tribulato sunt corde, et humiles spiritu salvabit.	Bliski jest Pan tym, którzy są utrapionego serca, i zbawi pokorne w duchu.
πολλαὶ αἱ θλίψεις τῶν δικαίων, καὶ ἐκ πασῶν αὐτῶν ῥύσεται αὐτούς.	Multæ tribulationes justorum; et de omnibus his liberabit eos Dominus.	Mnogie uciski sprawiedliwych, a z tych wszytkich Pan je wybawi.
κύριος φυλάσσει πάντα τὰ ὀστᾶ αὐτῶν, ἓν ἐξ αὐτῶν οὐ συντριβήσεται.	Custodit Dominus omnia ossa eorum: unum ex his non conteretur.	Strzeże Pan wszystkich kości ich: jedna z nich się nie skruszy.
θάνατος ἁμαρτωλῶν πονηρός, καὶ οἱ μισοῦντες τὸν δίκαιον πλημμελήσουσι.	Mors peccatorum pessima; et qui oderunt justum delinquent.	Śmierć grzeszników najgorsza, a którzy nienawidzą sprawiedliwego, zgrzeszą.
λυτρώσεται יהוה ψυχὰς δούλων αὐτοῦ, καὶ οὐ μὴ πλημμελήσωσι πάντες οἱ ἐλπίζοντες ἐπ᾽ αὐτόν.	Redimet Dominus animas servorum suorum, et non delinquent omnes qui sperant in eo.	Pan odkupi dusze sług swoich: a nie zgrzeszą wszyscy, którzy w nim nadzieję mają.

34

Psalm ten niesie proroctwo o męce Chrystusowéj, a jest głos Pana Chrystusa na Żydy ciążącego, a o pomstę wołającego dla ich przeokrutnego sprzeciwiania.
Τῷ Δαυιδ. Δίκασον, יהוה, τοὺς ἀδικοῦντάς με, πολέμησον τοὺς πολεμοῦντάς με.	Ipsi David. Judica, Domine, nocentes me; expugna impugnantes me.	Samemu Dawidowi. Osądź, Panie, szkodzące mię, zwalcz walczące przeciwko mnie.
ἐπιλαβοῦ ὅπλου καὶ θυρεοῦ καὶ ἀνάστηθι εἰς βοήθειάν μου,	Apprehende arma et scutum, et exsurge in adjutorium mihi.	Porwi broń i tarczą a powstań mi na pomoc.
ἔκχεον ῥομφαίαν καὶ σύγκλεισον ἐξ ἐναντίας τῶν καταδιωκόντων με· εἰπὸν τῇ ψυχῇ μου Σωτηρία σου ἐγώ εἰμι.	Effunde frameam, et conclude adversus eos qui persequuntur me; dic animæ meæ: Salus tua ego sum.	Dobądź miecza i zawrzy przeciwko tym, co mię prześladują; rzecz duszy mojej: Jam jest zbawieniem twoim.
αἰσχυνθήτωσαν καὶ ἐντραπήτωσαν οἱ ζητοῦντες τὴν ψυχήν μου, ἀποστραφήτωσαν εἰς τὰ ὀπίσω καὶ καταισχυνθήτωσαν οἱ λογιζόμενοί μοι κακά.	Confundantur et revereantur quærentes animam meam; avertantur retrorsum et confundantur cogitantes mihi mala.	Niech będą zawstydzeni i zesromoceni, szukający dusze mojej. Niech się cofną nazad i niech będą zelżeni, myślącymi złe.
γενηθήτωσαν ὡσεὶ χνοῦς κατὰ πρόσωπον ἀνέμου, καὶ ἄγγελος יהוה ἐκθλίβω αὐτούς·	Fiant tamquam pulvis ante faciem venti, et angelus Domini coarctans eos.	Niechaj będą jako proch przed wiatrem, a Anjoł Pański niechaj je uciśnie.
γενηθήτω ἡ ὁδὸς αὐτῶν σκότος καὶ ὀλίσθημ, καὶ ἄγγελος יהוה καταδιώκων αὐτούς·	Fiat via illorum tenebræ, et lubricum; et angelus Domini persequens eos.	Niech będzie droga ich ciemnością i ślizawką, a Anjoł Pański niechaj ich goni.
ὅτι δωρεὰν ἔκρυψάν μοι διαφθορὰν παγίδος αὐτῶν, μάτην ὠνείδισαν τὴν ψυχήν μου.	Quoniam gratis absconderunt mihi interitum laquei sui, supervacue exprobraverunt animam meam.	Abowiem bez przyczyny kryli na mię zatracenie sidła swego, niesłusznie urągali duszy mojej.
ἐλθέτω αὐτοῖς παγίς, ἣν οὐ γινώσκουσιν, καὶ ἡ θήρα, ἣν ἔκρυψαν, συλλαβέτω αὐτούς, καὶ ἐν τῇ παγίδι πεσοῦνται ἐν αὐτῇ.	Veniat illi laqueus quem ignorat, et captio quam abscondit apprehendat eum, et in laqueum cadat in ipsum.	Niechajże nań przyjdzie sidło, o którym nie wie, a ułowienie, które zakrył, niechaj go pojma i niechaj w onoż sidło wpadnie.
ἡ δὲ ψυχή μου ἀγαλλιάσεται ἐπὶ τῷ יהוה, τερφθήσετα ἐπὶ τῷ σωτηρίῳ αὐτοῦ·	Anima autem mea exsultabit in Domino, et delectabitur super salutari suo.	A dusza moja rozraduje się w Panu i ukocha się w zbawieniu jego.
πάντα τὰ ὀστᾶ μου ἐροῦσιν יהוה, τίς ὅμοιός σοι; ῥυόμενος πτωχὸν ἐκ χειρὸς στερεωτέρων αὐτοῦ καὶ πτωχὸν καὶ πένητα ἀπὸ τῶν διαρπαζόντων αὐτόν.	Omnia ossa mea dicent: Domine, quis similis tibi? eripiens inopem de manu fortiorum ejus; egenum et pauperem a diripientibus eum.	Wszytkie kości moje rzekną: Panie, któż podobien tobie? Wyrywając chudzinę z ręki mocniejszych nadeń, niedostatecznego i ubogiego od drapieżców jego.
ἀναστάντες μάρτυρες ἄδικοι ἃ οὐκ ἐγίνωσκον ἠρώτων με·	Surgentes testes iniqui, quæ ignorabam interrogabant me.	Powstawszy świadkowie fałszywi pytali mię, czegom nie wiedział.
ἀνταπεδίδοσάν μοι πονηρὰ ἀντὶ καλῶν καὶ ἀτεκνία τῇ ψυχῇ μου.	Retribuebant mihi mala pro bonis, sterilitatem animæ meæ.	Oddawali mi złe za dobre, niepłodność duszy mojej.
ἐγὼ δὲ ἐν τῷ αὐτοὺς παρενοχλεῖν μοι ἐνεδυόμην σάκκον καὶ ἐταπείνουν ἐν νηστείᾳ τὴν ψυχήν μου, καὶ ἡ προσευχή μου εἰς κόλπον μου ἀποστραφήσεται.	Ego autem, cum mihi molesti essent, induebar cilicio; humiliabam in jejunio animam meam, et oratio mea in sinu meo convertetur.	A ja, gdy mi się przykrzyli, obłóczyłem się w włosienicę. Korzyłem postem duszę moję, a modlitwa moja do nadra mego się nawróci.
ὡς πλησίον, ὡς ἀδελφὸν ἡμέτερον, οὕτως εὐηρέστουν· ὡς πενθῶν καὶ σκυθρωπάζω, οὕτως ἐταπεινούμην.	Quasi proximum et quasi fratrem nostrum sic complacebam; quasi lugens et contristatus sic humiliabar.	Jako bliźniemu i jako bratu naszemu takem dogadzał, jako żałujący i smęcący się, takem się korzył.
καὶ κατ᾽ ἐμοῦ ηὐφράνθησαν καὶ συνήχθησαν, συνήχθησαν ἐπ᾽ ἐμὲ μάστιγες, καὶ οὐκ ἔγνων, διεσχίσθησα καὶ οὐ κατενύγησαν.	Et adversum me lætati sunt, et convenerunt; congregata sunt super me flagella, et ignoravi.	I weselili się przeciwko mnie i schadzali się: zgromadziły się na mię bicze, a nie wiedziałem.
ἐπείρασάν με, ἐξεμυκτήρισάν με μυκτηρισμό, ἔβρυξαν ἐπ᾽ ἐμὲ τοὺς ὀδόντας αὐτῶν.	Dissipati sunt, nec compuncti, tentaverunt me, subsannaverunt me subsannatione; frenduerunt super me dentibus suis.	Rozerwali się a nie żałowali, kusili mię, szydzili ze mnie szyderstwem, zgrzytali na mię zęboma swymi.
κύριε, πότε ἐπόψῃ; ἀποκατάστησον τὴν ψυχήν μου ἀπὸ τῆς κακουργία αὐτῶν, ἀπὸ λεόντων τὴν μονογενῆ μου.	Domine, quando respicies? Restitue animam meam a malignitate eorum, a leonibus unicam meam.	Panie, kiedyż wejźrzysz? Przywróć duszę moję od złości ich, ode lwów jedynaczkę moję!
ἐξομολογήσομαί σοι, κύριε, ἐν ἐκκλησίᾳ πολλῇ, ἐν λαῷ βαρεῖ αἰνέσω σε.	Confitebor tibi in ecclesia magna; in populo gravi laudabo te.	Będęć wyznawał w kościele wielkim, między ludem ogromnym będę cię wysławiał.
μὴ ἐπιχαρείησά μοι οἱ ἐχθραίνοντέ μοι ἀδίκως, οἱ μισοῦντές με δωρεὰν καὶ διανεύοντες ὀφθαλμοῖς.	Non supergaudeant mihi qui adversantur mihi inique, qui oderunt me gratis, et annuunt oculis.	Niech się nie weselą ze mnie, którzy mi się niesprawiedliwie sprzeciwiają, którzy mię darmo w nienawiści mają, a mrugają oczyma.
ὅτι ἐμοὶ μὲν εἰρηνικὰ ἐλάλουν καὶ ἐπ᾽ ὀργὴν δόλους διελογίζοντο	Quoniam mihi quidem pacifice loquebantur; et in iracundia terræ loquentes, dolos cogitabant.	Bo ze mną wprawdzie spokojnie mówili, a w gniewie ziemskim mówiąc zdrady myślili.
καὶ ἐπλάτυναν ἐπ᾽ ἐμὲ τὸ στόμα αὐτῶν, εἶπαν Εὖγε εὖγε, εἶδαν οἱ ὀφθαλμοὶ ἡμῶν.	Et dilataverunt super me os suum; dixerunt: Euge, euge! viderunt oculi nostri.	I rozdarli na mię gęby swoje, mówiąc: Ehej, ehej, oglądałyć oczy nasze!
εἶδες, יהוה, μὴ παρασιωπήσῃ, κύριε, μὴ ἀποστῇς ἀπ᾽ ἐμοῦ·	Vidisti, Domine, ne sileas; Domine, ne discedas a me.	Widziałeś, Panie, nie milcz: Panie, nie odchodź ode mnie!
ἐξεγέρθητι, κύριε, καὶ πρόσχες τῇ κρίσει μου, ὁ θεός μου καὶ ὁ κύριός μου, εἰς τὴν δίκην μου.	Exsurge et intende judicio meo, Deus meus; et Dominus meus, in causam meam.	Powstań a pilnuj sądu mego, Boże mój i Panie mój, sprawy mojej.
κρῖνόν με κατὰ τὴν δικαιοσύνην σου, יהוה ὁ θεός μου, καὶ μὴ ἐπιχαρείησά μοι·	Judica me secundum justitiam tuam, Domine Deus meus, et non supergaudeant mihi.	Sądź mnie według sprawiedliwości twojej, Panie Boże mój, a niech się nie weselą nade mną.
μὴ εἴπαισαν ἐν καρδίαις αὐτῶν Εὖγε εὖγε τῇ ψυχῇ ἡμῶν· μηδὲ εἴπαισαν Κατεπίομεν αὐτόν.	Non dicant in cordibus suis: Euge, euge, animæ nostræ; nec dicant: Devoravimus eum.	Niechaj nie mówią w sercach swoich: Ehej, ehej, duszy naszej, i niech nie mówią: Pożarliśmy go.
αἰσχυνθείησαν καὶ ἐντραπείησαν ἅμα οἱ ἐπιχαίροντε τοῖς κακοῖς μου, ἐνδυσάσθωσαν αἰσχύνην καὶ ἐντροπὴν οἱ μεγαλορρημονοῦντε ἐπ᾽ ἐμέ.	Erubescant et revereantur simul qui gratulantur malis meis; induantur confusione et reverentia qui magna loquuntur super me.	Niech będą zawstydzeni i pohańbieni społem, ci, którzy się weselą ze złego mojego. Niechaj będą obleczeni w hańbę i w sromotę, ci, którzy wielkie rzeczy mówią przeciwko mnie.
ἀγαλλιάσαιντο καὶ εὐφρανθείησαν οἱ θέλοντες τὴν δικαιοσύνην μου καὶ εἰπάτωσαν διὰ παντός Μεγαλυνθήτω ὁ יהוה, οἱ θέλοντες τὴν εἰρήνην τοῦ δούλου αὐτοῦ.	Exsultent et lætentur qui volunt justitiam meam; et dicant semper: Magnificetur Dominus, qui volunt pacem servi ejus.	Niech się radują i weselą, którzy chcą sprawiedliwości mojej, i niech mówią zawżdy: Niechaj będzie uwielbiony Pan, którzy pragną pokoju słudze jego.
καὶ ἡ γλῶσσά μου μελετήσει τὴν δικαιοσύνην σου, ὅλην τὴν ἡμέραν τὸν ἔπαινόν σου.	Et lingua mea meditabitur justitiam tuam, tota die laudem tuam.	A język mój będzie rozmyślał sprawiedliwość twoję, cały dzień chwałę twoję.

35

Okazuje, że nam ludziom wszystko złe, samemu Panu Bogu wszystko dobre ma być przypisano. Dwojakie téż grzeszniki, jedne z niewiadomości, drugie z uporu, opisuje mówiąc.
Εἰς τὸ τέλος· τῷ δούλῳ יהוה τῷ Δαυιδ.	In finem. Servo Domini ipsi David.	Na koniec: słudze Pańskiemu, samemu Dawidowi.
Φησὶν ὁ παράνομο τοῦ ἁμαρτάνειν ἐν ἑαυτῷ, οὐκ ἔστιν φόβος θεοῦ ἀπέναντι τῶν ὀφθαλμῶν αὐτοῦ·	Dixit injustus ut delinquat in semetipso: non est timor Dei ante oculos ejus.	Rzekł niesprawiedliwy, aby grzeszył sam w sobie, nie masz bojaźni Bożej przed oczyma jego.
ὅτι ἐδόλωσεν ἐνώπιον αὐτοῦ τοῦ εὑρεῖν τὴν ἀνομίαν αὐτοῦ καὶ μισῆσαι.	Quoniam dolose egit in conspectu ejus, ut inveniatur iniquitas ejus ad odium.	Abowiem zdradliwie czynił przed oblicznością jego, aby się nalazła nieprawość jego do nienawidzenia.
τὰ ῥήματα τοῦ στόματος αὐτοῦ ἀνομία καὶ δόλος, οὐκ ἐβουλήθη συνιέναι τοῦ ἀγαθῦνα·	Verba oris ejus iniquitas, et dolus; noluit intelligere ut bene ageret.	Słowa ust jego nieprawość i zdrada: nie chciał rozumieć, aby dobrze czynił.
ἀνομίαν διελογίσατο ἐπὶ τῆς κοίτης αὐτοῦ, παρέστη πάσῃ ὁδῷ οὐκ ἀγαθῇ, τῇ δὲ κακίᾳ οὐ προσώχθισεν.	Iniquitatem meditatus est in cubili suo; astitit omni viæ non bonæ, malitiam autem non odivit.	Nieprawość rozmyślał na łożu swoim, stał przy wszelkiej drodze niedobrej, a złości nie miał w nienawiści.
יהוה, ἐν τῷ οὐρανῷ τὸ ἔλεός σου, καὶ ἡ ἀλήθειά σου ἕως τῶν νεφελῶν·	Domine, in cælo misericordia tua, et veritas tua usque ad nubes.	Panie, w niebie miłosierdzie twoje, a prawda twoja aż do obłoków.
ἡ δικαιοσύνη σου ὡσεὶ ὄρη θεοῦ, τὰ κρίματά σου ἄβυσσος πολλή· ἀνθρώπους καὶ κτήνη σώσεις, יהוה.	Justitia tua sicut montes Dei; judicia tua abyssus multa. Homines et jumenta salvabis, Domine,	Sprawiedliwość twoja jako góry Boże, sądy twoje przepaść wielka, ludzie i bydlęta zbawisz, Panie.
ὡς ἐπλήθυνας τὸ ἔλεός σου, ὁ θεός· οἱ δὲ υἱοὶ τῶν ἀνθρώπων ἐν σκέπ τῶν πτερύγων σου ἐλπιοῦσιν.	quemadmodum multiplicasti misericordiam tuam, Deus. Filii autem hominum in tegmine alarum tuarum sperabunt.	Jakoś rozmnożył miłosierdzie twoje, Boże, a synowie człowieczy w zasłonie skrzydeł twoich nadzieję mieć będą.
μεθυσθήσονται ἀπὸ πιότητος τοῦ οἴκου σου, καὶ τὸν χειμάρρουν τῆς τρυφῆς σου ποτιεῖς αὐτούς·	Inebriabuntur ab ubertate domus tuæ, et torrente voluptatis tuæ potabis eos;	Będą upojeni hojnością domu twego i strumieniem rozkoszy twojej napoisz je,
ὅτι παρὰ σοὶ πηγὴ ζωῆς, ἐν τῷ φωτί σου ὀψόμεθα φῶς.	quoniam apud te est fons vitæ, et in lumine tuo videbimus lumen.	abowiem u ciebie jest zdrój żywota, a w światłości twojej oglądamy światłość.
παράτεινον τὸ ἔλεός σου τοῖς γινώσκουσίν σε καὶ τὴν δικαιοσύνην σου τοῖς εὐθέσι τῇ καρδίᾳ.	Prætende misericordiam tuam scientibus te, et justitiam tuam his qui recto sunt corde.	Rozciągni miłosierdzie twoje nad tymi, którzy cię znają, i sprawiedliwość twoję nad tymi, którzy są prawego serca.
μὴ ἐλθέτω μοι ποὺς ὑπερηφανίας, καὶ χεὶρ ἁμαρτωλῶν μὴ σαλεύσαι με.	Non veniat mihi pes superbiæ, et manus peccatoris non moveat me.	Niech mię nie nadchodzi noga pychy, a ręka grzesznego niech mię nie porusza.
ἐκεῖ ἔπεσον οἱ ἐργαζόμενοι τὴν ἀνομίαν, ἐξώσθησαν καὶ οὐ μὴ δύνωνται στῆναι.	Ibi ceciderunt qui operantur iniquitatem; expulsi sunt, nec potuerunt stare.	Tam upadli, którzy czynią nieprawość: wygnani są, ani się mogli ostać.

36

Upomina Prorok, aby człowiek dobry bacząc złośliwego tu na wszem fortunnego, a zaś cnotliwego być w uniżeniu, tem się nie gorszył ani rozpaczał; bo to rzeczy doczesne a bardzo odmienne.
Τοῦ Δαυιδ. Μὴ παραζήλου ἐν πονηρευομένοι μηδὲ ζήλου τοὺς ποιοῦντας τὴν ἀνομίαν·	Psalmus ipsi David. Noli æmulari in malignantibus, neque zelaveris facientes iniquitatem;	Psalm samemu Dawidowi. Nie obruszaj się dla złośliwych ani zajźrzy czyniącym nieprawość.
ὅτι ὡσεὶ χόρτος ταχὺ ἀποξηρανθήσοντα καὶ ὡσεὶ λάχανα χλόης ταχὺ ἀποπεσοῦνται.	quoniam tamquam fœnum velociter arescent, et quemadmodum olera herbarum cito decident.	Abowiem jako trawa prędko uwiędną a jako liście ziela wnet opadną.
ἔλπισον ἐπὶ יהוה καὶ ποίει χρηστότητα καὶ κατασκήνου τὴν γῆν, καὶ ποιμανθήσῃ ἐπὶ τῷ πλούτῳ αὐτῆς·	Spera in Domino, et fac bonitatem; et inhabita terram, et pasceris in divitiis ejus.	Miej nadzieję w Panu a czyń dobrze i mieszkaj na ziemi, a będziesz się karmił jej bogactwy.
κατατρύφησο τοῦ יהוה, καὶ δώσει σοι τὰ αἰτήματα τῆς καρδίας σου.	Delectare in Domino, et dabit tibi petitiones cordis tui.	Kochaj się w Panu i da tobie prośby serca twego.
ἀποκάλυψον πρὸς יהוה τὴν ὁδόν σου καὶ ἔλπισον ἐπ᾽ αὐτόν, καὶ αὐτὸς ποιήσει	Revela Domino viam tuam, et spera in eo, et ipse faciet.	Objaw Panu drogę twoję a miej nadzieję w nim: a on uczyni.
καὶ ἐξοίσει ὡς φῶς τὴν δικαιοσύνην σου καὶ τὸ κρίμα σου ὡς μεσημβρίαν.	Et educet quasi lumen justitiam tuam, et judicium tuum tamquam meridiem.	I wywiedzie jako światłość sprawiedliwość twoję, a sąd twój jako południe.
ὑποτάγηθι τῷ יהוה καὶ ἱκέτευσο αὐτόν· μὴ παραζήλου ἐν τῷ κατευοδουμέν ἐν τῇ ὁδῷ αὐτοῦ, ἐν ἀνθρώπῳ ποιοῦντι παρανομίας.	Subditus esto Domino, et ora eum. Noli æmulari in eo qui prosperatur in via sua, in homine faciente injustitias.	Bądź poddany Panu a módl się mu. Nie obruszaj się dla tego, któremu się szczęści na drodze jego, dla człowieka czyniącego niesprawiedliwości.
παῦσαι ἀπὸ ὀργῆς καὶ ἐγκατάλιπε θυμόν, μὴ παραζήλου ὥστε πονηρεύεσθα·	Desine ab ira, et derelinque furorem; noli æmulari ut maligneris.	Przestań gniewu a opuść zapalczywość, nie obruszaj się, abyś miał źle czynić.
ὅτι οἱ πονηρευόμενο ἐξολεθρευθήσονται, οἱ δὲ ὑπομένοντες τὸν יהוה αὐτοὶ κληρονομήσουσιν γῆν.	Quoniam qui malignantur exterminabuntur; sustinentes autem Dominum, ipsi hæreditabunt terram.	Abowiem, którzy źle czynią, będą wykorzenieni, lecz znoszący Pana, ci odziedziczą ziemię.
καὶ ἔτι ὀλίγον καὶ οὐ μὴ ὑπάρξῃ ὁ ἁμαρτωλός, καὶ ζητήσεις τὸν τόπον αὐτοῦ καὶ οὐ μὴ εὕρῃς·	Et adhuc pusillum, et non erit peccator; et quæres locum ejus, et non invenies.	I jeszcze mało, aż ci nie będzie złośnika; i będziesz szukał miejsca jego, a nie najdziesz.
οἱ δὲ πραεῖς κληρονομήσουσιν γῆν καὶ κατατρυφήσουσι ἐπὶ πλήθει εἰρήνης.	Mansueti autem hæreditabunt terram, et delectabuntur in multitudine pacis.	Ale ciszy odziedziczą ziemię i kochać się będą w wielkości pokoju.
παρατηρήσεται ὁ ἁμαρτωλὸς τὸν δίκαιον καὶ βρύξει ἐπ᾽ αὐτὸν τοὺς ὀδόντας αὐτοῦ·	Observabit peccator justum, et stridebit super eum dentibus suis.	Będzie podstrzegał złośnik sprawiedliwego i będzie nań zgrzytał zęboma swymi.
ὁ δὲ κύριος ἐκγελάσετα αὐτόν, ὅτι προβλέπει ὅτι ἥξει ἡ ἡμέρα αὐτοῦ.	Dominus autem irridebit eum, quoniam prospicit quod veniet dies ejus.	Ale Pan będzie się śmiał z niego, abowiem upatruje, że przydzie dzień jego.
ῥομφαίαν ἐσπάσαντο οἱ ἁμαρτωλοί, ἐνέτεινα τόξον αὐτῶν τοῦ καταβαλεῖν πτωχὸν καὶ πένητα, τοῦ σφάξαι τοὺς εὐθεῖς τῇ καρδίᾳ·	Gladium evaginaverunt peccatores, intenderunt arcum suum, ut dejiciant pauperem et inopem, ut trucident rectos corde.	Miecza dobyli grzesznicy, naciągnęli łuk swój, aby porazili ubogiego i niedostatecznego, aby pozamordowali ludzie prawego serca.
ἡ ῥομφαία αὐτῶν εἰσέλθοι εἰς τὴν καρδίαν αὐτῶν, καὶ τὰ τόξα αὐτῶν συντριβείησαν.	Gladius eorum intret in corda ipsorum, et arcus eorum confringatur.	Miecz ich niech wnidzie w serca ich, a łuk ich niech się złamie.
κρεῖσσον ὀλίγον τῷ δικαίῳ ὑπὲρ πλοῦτον ἁμαρτωλῶν πολύν·	Melius est modicum justo, super divitias peccatorum multas;	Lepsza jest trocha sprawiedliwego niżli wielkie bogactwa grzesznych.
ὅτι βραχίονες ἁμαρτωλῶν συντριβήσονται, ὑποστηρίζε δὲ τοὺς δικαίους יהוה.	quoniam brachia peccatorum conterentur, confirmat autem justos Dominus.	Abowiem ramiona grzeszników połamią się, a sprawiedliwe Pan potwierdza.
γινώσκει יהוה τὰς ὁδοὺς τῶν ἀμώμων, καὶ ἡ κληρονομία αὐτῶν εἰς τὸν αἰῶνα ἔσται·	Novit Dominus dies immaculatorum, et hæreditas eorum in æternum erit.	Zna Pan dni niepokalanych, a dziedzictwo ich na wieki będzie.
οὐ καταισχυνθήσονται ἐν καιρῷ πονηρῷ καὶ ἐν ἡμέραις λιμοῦ χορτασθήσονται.	Non confundentur in tempore malo, et in diebus famis saturabuntur,	Nie będą zawstydzeni we zły czas i we dni głodu będą nasyceni.
ὅτι οἱ ἁμαρτωλοὶ ἀπολοῦνται, οἱ δὲ ἐχθροὶ τοῦ יהוה ἅμα τῷ δοξασθῆναι αὐτοὺς καὶ ὑψωθῆναι ἐκλιπόντες ὡσεὶ καπνὸς ἐξέλιπον.	quia peccatores peribunt. Inimici vero Domini mox ut honorificati fuerint et exaltati, deficientes quemadmodum fumus deficient.	Abowiem grzesznicy zaginą, a nieprzyjaciele Pańscy, skoro będą uczczeni i wyniesieni, ustawając, jako dym ustaną.
δανείζεται ὁ ἁμαρτωλὸς καὶ οὐκ ἀποτείσει, ὁ δὲ δίκαιος οἰκτίρει καὶ διδοῖ·	Mutuabitur peccator, et non solvet, justus autem miseretur et tribuet;	Będzie pożyczał grzesznik, a nie zapłaci, ale sprawiedliwy smiłuje się i da.
ὅτι οἱ εὐλογοῦντες αὐτὸν κληρονομήσουσι γῆν, οἱ δὲ καταρώμενοι αὐτὸν ἐξολεθρευθήσονται.	quia benedicentes ei hæreditabunt terram: maledicentes autem ei disperibunt.	Abowiem błogosławiący go odziedziczą ziemię, ale złorzeczący mu zaginą.
παρὰ יהוה τὰ διαβήματ ἀνθρώπου κατευθύνεται, καὶ τὴν ὁδὸν αὐτοῦ θελήσει·	Apud Dominum gressus hominis dirigentur; et viam ejus volet.	Przed Panem postępki człowiecze będą prostowane i drogi jego zechce.
ὅταν πέσῃ, οὐ καταραχθήσετα, ὅτι יהוה ἀντιστηρίζε χεῖρα αὐτοῦ.	Cum ceciderit, non collidetur, quia Dominus supponit manum suam.	Gdy się powali, nie stłucze się, bo Pan podkłada rękę swoję.
νεώτερος ἐγενόμην καὶ γὰρ ἐγήρασα καὶ οὐκ εἶδον δίκαιον ἐγκαταλελειμμένον οὐδὲ τὸ σπέρμα αὐτοῦ ζητοῦν ἄρτους·	Junior fui, etenim senui; et non vidi justum derelictum, nec semen ejus quærens panem.	Byłem młodym i starzałem się, a nie widziałem sprawiedliwego opuszczonego ani nasienia jego szukającego chleba.
ὅλην τὴν ἡμέραν ἐλεᾷ καὶ δανείζει, καὶ τὸ σπέρμα αὐτοῦ εἰς εὐλογίαν ἔσται.	Tota die miseretur et commodat; et semen illius in benedictione erit.	Cały dzień czyni miłosierdzie i pożycza, a nasienie jego w błogosławieństwie będzie.
ἔκκλινον ἀπὸ κακοῦ καὶ ποίησον ἀγαθὸν καὶ κατασκήνου εἰς αἰῶνα αἰῶνος·	Declina a malo, et fac bonum, et inhabita in sæculum sæculi;	Odstąp od złego, a czyń dobrze, a mieszkaj na wieki wieku.
ὅτι יהוה ἀγαπᾷ κρίσιν καὶ οὐκ ἐγκαταλείψει τοὺς ὁσίους αὐτοῦ, εἰς τὸν αἰῶνα φυλαχθήσονται. ἄνομοι δὲ ἐκδιωχθήσονται, καὶ σπέρμα ἀσεβῶν ἐξολεθρευθήσεται·	quia Dominus amat judicium, et non derelinquet sanctos suos; in æternum conservabuntur. Injusti punientur, et semen impiorum peribit.	Abowiem Pan miłuje sąd, a nie opuści świętych swoich: na wieki będą zachowani. Niesprawiedliwi będą pokarani i nasienie niezbożnych zaginie.
δίκαιοι δὲ κληρονομήσουσι γῆν καὶ κατασκηνώσουσιν εἰς αἰῶνα αἰῶνος ἐπ᾽ αὐτῆς.	Justi autem hæreditabunt terram, et inhabitabunt in sæculum sæculi super eam.	Sprawiedliwi lepak odziedziczą ziemię i będą mieszkali na wieki wieku na niej.
στόμα δικαίου μελετήσει σοφίαν, καὶ ἡ γλῶσσα αὐτοῦ λαλήσει κρίσιν·	Os justi meditabitur sapientiam, et lingua ejus loquetur judicium.	Usta sprawiedliwego będą rozmyślać mądrość, a język jego będzie mówił sąd.
ὁ νόμος τοῦ θεοῦ αὐτοῦ ἐν καρδίᾳ αὐτοῦ, καὶ οὐχ ὑποσκελισθήσετα τὰ διαβήματ αὐτοῦ.	Lex Dei ejus in corde ipsius, et non supplantabuntur gressus ejus.	zakon Boga jego w sercu jego, a nie będą przerzucone kroki jego.
κατανοεῖ ὁ ἁμαρτωλὸς τὸν δίκαιον καὶ ζητεῖ τοῦ θανατῶσαι αὐτόν,	Considerat peccator justum, et quærit mortificare eum.	Wypatruje grzesznik sprawiedliwego i szuka go umorzyć.
ὁ δὲ יהוה οὐ μὴ ἐγκαταλίπῃ αὐτὸν εἰς τὰς χεῖρας αὐτοῦ οὐδὲ μὴ καταδικάσηται αὐτόν, ὅταν κρίνηται αὐτῷ.	Dominus autem non derelinquet eum in manibus ejus, nec damnabit eum cum judicabitur illi.	A Pan nie ostawi go w rękach jego i nie potępi go, gdy będzie osądzon od niego.
ὑπόμεινον τὸν יהוה καὶ φύλαξον τὴν ὁδὸν αὐτοῦ, καὶ ὑψώσει σε τοῦ κατακληρονομῆσαι γῆν· ἐν τῷ ἐξολεθρεύεσθαι ἁμαρτωλοὺς ὄψῃ.	Exspecta Dominum, et custodi viam ejus; et exaltabit te ut hæreditate capias terram; cum perierint peccatores, videbis.	Czekaj Pana, i strzeż drogi jego, a wywyższy cię, że odziedziczysz ziemię: ujźrzysz, gdy niezbożni poginą.
εἶδον ἀσεβῆ ὑπερυψούμενον καὶ ἐπαιρόμενον ὡς τὰς κέδρους τοῦ Λιβάνου·	Vidi impium superexaltatum, et elevatum sicut cedros Libani;	Widziałem niezbożnika wyniosłego i podniesionego jako cedry Libańskie
καὶ παρῆλθον, καὶ ἰδοὺ οὐκ ἦν, καὶ ἐζήτησα αὐτόν, καὶ οὐχ εὑρέθη ὁ τόπος αὐτοῦ.	et transivi, et ecce non erat; et quæsivi eum, et non est inventus locus ejus.	i minąłem, alić go już nie masz: i szukałem go, a nie nalazło się miejsce jego.
φύλασσε ἀκακία καὶ ἰδὲ εὐθύτητα, ὅτι ἔστιν ἐγκατάλειμμ ἀνθρώπῳ εἰρηνικῷ·	Custodi innocentiam, et vide æquitatem, quoniam sunt reliquiæ homini pacifico.	Przestrzegaj niewinności a doglądaj sprawiedliwości, abowiem są ostatki człowiekowi spokojnemu.
οἱ δὲ παράνομο ἐξολεθρευθήσονται ἐπὶ τὸ αὐτό, τὰ ἐγκαταλείμματ τῶν ἀσεβῶν ἐξολεθρευθήσονται.	Injusti autem disperibunt simul; reliquiæ impiorum interibunt.	Lecz niesprawiedliwi pospołu poginą, ostatki niezbożników zginą.
σωτηρία δὲ τῶν δικαίων παρὰ יהוה, καὶ ὑπερασπιστὴ αὐτῶν ἐστιν ἐν καιρῷ θλίψεως,	Salus autem justorum a Domino; et protector eorum in tempore tribulationis.	A zbawienie sprawiedliwych od Pana i obrońcą ich czasu utrapienia.
καὶ βοηθήσει αὐτοῖς יהוה καὶ ῥύσεται αὐτοὺς καὶ ἐξελεῖται αὐτοὺς ἐξ ἁμαρτωλῶν καὶ σώσει αὐτούς, ὅτι ἤλπισαν ἐπ᾽ αὐτόν.	Et adjuvabit eos Dominus, et liberabit eos; et eruet eos a peccatoribus, et salvabit eos, quia speraverunt in eo.	I wspomoże ich Pan i wybawi je, i wyrwie je od złośników, i zbawi je: iż w nim nadzieję mieli.

37

Psalmu tego tytuł własny jest, rozpamiętywanie, że Dawid rozpamiętawa upadek złości swych, i hojne miłosierdzie Boże nad nędznym a upadłym człowiekiem.
Ψαλμὸς τῷ Δαυιδ· εἰς ἀνάμνησιν περὶ σαββάτου.	Psalmus David, in rememorationem de sabbato.	Psalm Dawidowi, na rozpamiętanie o Sobocie.
יהוה, μὴ τῷ θυμῷ σου ἐλέγξῃς με μηδὲ τῇ ὀργῇ σου παιδεύσῃς με.	Domine, ne in furore tuo arguas me, neque in ira tua corripias me;	Panie, nie w zapalczywości twojej strofuj mię ani w gniewie twoim karz mię!
ὅτι τὰ βέλη σου ἐνεπάγησά μοι, καὶ ἐπεστήρισας ἐπ᾽ ἐμὲ τὴν χεῖρά σου·	quoniam sagittæ tuæ infixæ sunt mihi, et confirmasti super me manum tuam.	Abowiem strzały twoje utknęły we mnie i zmocniłeś nade mną rękę twoję.
οὐκ ἔστιν ἴασις ἐν τῇ σαρκί μου ἀπὸ προσώπου τῆς ὀργῆς σου, οὐκ ἔστιν εἰρήνη τοῖς ὀστέοις μου ἀπὸ προσώπου τῶν ἁμαρτιῶν μου.	Non est sanitas in carne mea, a facie iræ tuæ; non est pax ossibus meis, a facie peccatorum meorum:	Nie masz zdrowia w ciele moim od oblicza gniewu twego; nie masz pokoju kościom moim od oblicza grzechów moich.
ὅτι αἱ ἀνομίαι μου ὑπερῆραν τὴν κεφαλήν μου, ὡσεὶ φορτίον βαρὺ ἐβαρύνθησαν ἐπ᾽ ἐμέ.	quoniam iniquitates meæ supergressæ sunt caput meum, et sicut onus grave gravatæ sunt super me.	Abowiem nieprawości moje przewyższyły głowę moję, a jako brzemię ciężkie obciężały na mnie.
προσώζεσα καὶ ἐσάπησαν οἱ μώλωπές μου ἀπὸ προσώπου τῆς ἀφροσύνης μου·	Putruerunt et corruptæ sunt cicatrices meæ, a facie insipientiæ meæ.	Pogniły i popsowały się blizny moje od oblicza głupstwa mojego.
ἐταλαιπώρησα καὶ κατεκάμφθη ἕως τέλους, ὅλην τὴν ἡμέραν σκυθρωπάζω ἐπορευόμην.	Miser factus sum et curvatus sum usque in finem; tota die contristatus ingrediebar.	Znędzniałem i skurczyłem się aż do końca, cały dzień chodziłem zasmucony.
ὅτι αἱ ψύα μου ἐπλήσθησαν ἐμπαιγμῶν, καὶ οὐκ ἔστιν ἴασις ἐν τῇ σαρκί μου·	Quoniam lumbi mei impleti sunt illusionibus, et non est sanitas in carne mea.	Abowiem biodra moje napełnione są naigrawania, a nie masz zdrowia w ciele moim.
ἐκακώθην καὶ ἐταπεινώθην ἕως σφόδρα, ὠρυόμην ἀπὸ στεναγμοῦ τῆς καρδίας μου.	Afflictus sum, et humiliatus sum nimis; rugiebam a gemitu cordis mei.	Jestem strapiony i barzo uniżony, ryczałem od wzdychania serca mego.
κύριε, ἐναντίον σου πᾶσα ἡ ἐπιθυμία μου, καὶ ὁ στεναγμός μου ἀπὸ σοῦ οὐκ ἐκρύβη.	Domine, ante te omne desiderium meum, et gemitus meus a te non est absconditus.	Panie, przed tobą wszelka żądość moja i wzdychanie moje przed tobą nie jest skryte.
ἡ καρδία μου ἐταράχθη, ἐγκατέλιπέν με ἡ ἰσχύς μου, καὶ τὸ φῶς τῶν ὀφθαλμῶν μου καὶ αὐτὸ οὐκ ἔστιν μετ᾽ ἐμοῦ.	Cor meum conturbatum est, dereliquit me virtus mea, et lumen oculorum meorum, et ipsum non est mecum.	Serce moje strwożone jest, opuściła mię siła moja, a jasności oczu moich i tej nie masz przy mnie.
οἱ φίλοι μου καὶ οἱ πλησίον μου ἐξ ἐναντίας μου ἤγγισαν καὶ ἔστησαν, καὶ οἱ ἔγγιστά μου ἀπὸ μακρόθεν ἔστησαν· καὶ ἐξεβιάσαντ οἱ ζητοῦντες τὴν ψυχήν μου,	Amici mei et proximi mei adversum me appropinquaverunt, et steterunt; et qui juxta me erant, de longe steterunt, et vim faciebant qui quærebant animam meam.	Przyjaciele moi i bliscy moi naprzeciwko mnie przybliżyli się i stanęli, a którzy przy mnie byli, z daleka stanęli. A gwałt czynili, którzy szukali dusze mojej,
καὶ οἱ ζητοῦντες τὰ κακά μοι ἐλάλησαν ματαιότητας καὶ δολιότητα ὅλην τὴν ἡμέραν ἐμελέτησαν.	Et qui inquirebant mala mihi, locuti sunt vanitates, et dolos tota die meditabantur.	a którzy mi szukali złego, mówili marności, a zdrady cały dzień wymyślali.
ἐγὼ δὲ ὡσεὶ κωφὸς οὐκ ἤκουον καὶ ὡσεὶ ἄλαλος οὐκ ἀνοίγων τὸ στόμα αὐτοῦ	Ego autem, tamquam surdus, non audiebam; et sicut mutus non aperiens os suum.	A ja jako głuchy nie słyszałem a jako niemy nie otwierający ust swoich.
καὶ ἐγενόμην ὡσεὶ ἄνθρωπος οὐκ ἀκούων καὶ οὐκ ἔχων ἐν τῷ στόματι αὐτοῦ ἐλεγμούς.	Et factus sum sicut homo non audiens, et non habens in ore suo redargutiones.	I zstałem się jako człowiek nie słyszący i nie mający odporów w uściech swoich.
ὅτι ἐπὶ σοί, יהוה, ἤλπισα· σὺ εἰσακούσῃ, κύριε ὁ θεός μου.	Quoniam in te, Domine, speravi; tu exaudies me, Domine Deus meus.	Abowiem w tobiem, Panie, nadzieję miał: ty mię wysłuchasz, Panie, Boże mój!
ὅτι εἶπα Μήποτε ἐπιχαρῶσί μοι οἱ ἐχθροί μου· καὶ ἐν τῷ σαλευθῆναι πόδας μου ἐπ᾽ ἐμὲ ἐμεγαλορρημόνησα.	Quia dixi: Nequando supergaudeant mihi inimici mei; et dum commoventur pedes mei, super me magna locuti sunt.	Bom mówił: By się kiedy nie weselili nade mną nieprzyjaciele moi, i gdy szwankują nogi moje, przeciwko mnie wielkie rzeczy mówili.
ὅτι ἐγὼ εἰς μάστιγας ἕτοιμος, καὶ ἡ ἀλγηδώ μου ἐνώπιόν μου διὰ παντός.	Quoniam ego in flagella paratus sum, et dolor meus in conspectu meo semper.	Bom ja na bicze gotów jest i ból mój przed oblicznością moją jest zawżdy.
ὅτι τὴν ἀνομίαν μου ἐγὼ ἀναγγελῶ καὶ μεριμνήσω ὑπὲρ τῆς ἁμαρτίας μου.	Quoniam iniquitatem meam annuntiabo, et cogitabo pro peccato meo.	Abowiem nieprawość moję oznajmię i będę myślił za grzech mój.
οἱ δὲ ἐχθροί μου ζῶσιν καὶ κεκραταίωνται ὑπὲρ ἐμέ, καὶ ἐπληθύνθησαν οἱ μισοῦντές με ἀδίκως·	Inimici autem mei vivunt, et confirmati sunt super me: et multiplicati sunt qui oderunt me inique.	Lecz nieprzyjaciele moi żywią i zmocnili się nade mną, i rozmnożyli się, którzy mię nienawidzą niesprawiedliwie.
οἱ ἀνταποδιδόντες κακὰ ἀντὶ ἀγαθῶν ἐνδιέβαλλό με, ἐπεὶ κατεδίωκον δικαιοσύνην, [καὶ ἀπέρριψάν με τὸν ἀγαπητὸν ὡσεὶ νεκρὸν ἐβδελυγμένον.]	Qui retribuunt mala pro bonis detrahebant mihi, quoniam sequebar bonitatem.	Którzy oddawają złe za dobre, uwłaczali mi, iżem naszladował dobroci.
μὴ ἐγκαταλίπῃς με, יהוה· ὁ θεός μου, μὴ ἀποστῇς ἀπ᾽ ἐμοῦ·	Ne derelinquas me, Domine Deus meus; ne discesseris a me.	Nie opuszczaj mię, Panie, Boże mój, nie odstępuj ode mnie:
πρόσχες εἰς τὴν βοήθειάν μου, κύριε τῆς σωτηρίας μου.	Intende in adjutorium meum, Domine, Deus salutis meæ.	Bądź gotów na ratunek mój, Panie, Boże zbawienia mego.

38

W tym Psalmie zamyka się otucha i prośba. Otucha w swoim ucisku, i w nieprzyjaciół szczęściu. Prośba o uchowanie od złych ludzi bezpieczeństwa, i od kaźni a pomsty za grzechy.
Εἰς τὸ τέλος, τῷ Ιδιθου· ᾠδὴ τῷ Δαυιδ.	In finem, ipsi Idithun. Canticum David.	Na koniec: samemu Iditun, pieśń Dawidowa.
Εἶπα Φυλάξω τὰς ὁδούς μου τοῦ μὴ ἁμαρτάνειν ἐν γλώσσῃ μου· ἐθέμην τῷ στόματί μου φυλακὴν ἐν τῷ συστῆναι τὸν ἁμαρτωλὸν ἐναντίον μου.	Dixi: Custodiam vias meas; locutus sum in lingua mea: posui ori meo custodiam cum consisteret peccator adversum me.	Rzekłem: będę strzegł dróg moich, abym nie zgrzeszył językiem moim. Założyłem straż ustom moim, gdy stał grzesznik przeciwko mnie.
ἐκωφώθη καὶ ἐταπεινώθην καὶ ἐσίγησα ἐξ ἀγαθῶν, καὶ τὸ ἄλγημ μου ἀνεκαινίσθη.	Obmutui, et humiliatus sum, et silui a bonis; et dolor meus renovatus est.	Zaniemiałem i uniżyłem się, i zamilczałem dobrych, i ból mój odnowił się.
ἐθερμάνθη ἡ καρδία μου ἐντός μου, καὶ ἐν τῇ μελέτῃ μου ἐκκαυθήσεται πῦρ.	Concaluit cor meum intra me; et in meditatione mea exardescet ignis.	Zagrzało się serce moje we mnie, a w rozmyślaniu moim rozpalił się ogień.
ἐλάλησα ἐν γλώσσῃ μου Γνώρισόν μοι, יהוה, τὸ πέρας μου καὶ τὸν ἀριθμὸν τῶν ἡμερῶν μου, τίς ἐστιν, ἵνα γνῶ τί ὑστερῶ ἐγώ.	Locutus sum in lingua mea: Notum fac mihi, Domine, finem meum, et numerum dierum meorum quis est, ut sciam quid desit mihi.	Rzekłem językiem moim: Oznajmi mi, Panie, koniec mój i liczbę dni moich, która jest, abym wiedział, czego mi niedostaje.
ἰδοὺ παλαιστὰ ἔθου τὰς ἡμέρας μου, καὶ ἡ ὑπόστασίς μου ὡσεὶ οὐθὲν ἐνώπιόν σου· πλὴν τὰ σύμπαντ ματαιότης, πᾶς ἄνθρωπος ζῶν. διάψαλμ.	Ecce mensurabiles posuisti dies meos, et substantia mea tamquam nihilum ante te. Verumtamen universa vanitas, omnis homo vivens.	Otoś pomierne uczynił dni moje, a bytność moja jako nic przed tobą. Zaprawdę wszytka marność wszelki człowiek żywiący.
μέντοιγ ἐν εἰκόνι διαπορεύεται ἄνθρωπος, πλὴν μάτην ταράσσονται· θησαυρίζει καὶ οὐ γινώσκει τίνι συνάξει αὐτά.	Verumtamen in imagine pertransit homo; sed et frustra conturbatur: thesaurizat, et ignorat cui congregabit ea.	Zaiste w obrazie przechodzi człowiek, ale i próżno trwoży sobą. Skarbi, a nie wie, komu to zbierze.
καὶ νῦν τίς ἡ ὑπομονή μου; οὐχὶ ὁ κύριος; καὶ ἡ ὑπόστασίς μου παρὰ σοῦ ἐστιν.	Et nunc quæ est exspectatio mea: nonne Dominus? Et substantia mea apud te est.	A teraz, któreż jest oczekiwanie moje? Izali nie Pan? I bytność moja u ciebie jest.
ἀπὸ πασῶν τῶν ἀνομιῶν μου ῥῦσαί με, ὄνειδος ἄφρονι ἔδωκάς με.	Ab omnibus iniquitatibus meis erue me: opprobrium insipienti dedisti me.	Od wszytkich nieprawości moich wyrwi mię, na pośmiech głupiemu dałeś mię.
ἐκωφώθη καὶ οὐκ ἤνοιξα τὸ στόμα μου, ὅτι σὺ εἶ ὁ ποιήσας με.	Obmutui, et non aperui os meum, quoniam tu fecisti;	Zaniemiałem i nie otworzyłem ust moich, boś ty uczynił.
ἀπόστησον ἀπ᾽ ἐμοῦ τὰς μάστιγάς σου·	amove a me plagas tuas.	Odejmi ode mnie plagi twoje,
ἀπὸ τῆς ἰσχύος τῆς χειρός σου ἐγὼ ἐξέλιπον. ἐν ἐλεγμοῖς ὑπὲρ ἀνομίας ἐπαίδευσας ἄνθρωπον καὶ ἐξέτηξα ὡς ἀράχνη τὴν ψυχὴν αὐτοῦ· πλὴν μάτην ταράσσεται πᾶς ἄνθρωπος. διάψαλμ.	A fortitudine manus tuæ ego defeci in increpationibus, propter iniquitatem corripuisti hominem: et tabescere fecisti sicut araneam animam ejus: verumtamen vane conturbatur omnis homo.	od mocy ręki twojej jam ustał w strofowaniu; dla nieprawości karałeś człowieka i uczyniłeś, że wyschła jako pająk dusza jego: zaiste próżno się trwoży wszelki człowiek.
εἰσάκουσον τῆς προσευχῆς μου, יהוה, καὶ τῆς δεήσεώς μου ἐνώτισαι· τῶν δακρύων μου μὴ παρασιωπήσῃ, ὅτι πάροικος ἐγώ εἰμι παρὰ σοὶ καὶ παρεπίδημος καθὼς πάντες οἱ πατέρες μου.	Exaudi orationem meam, Domine, et deprecationem meam; auribus percipe lacrimas meas. Ne sileas, quoniam advena ego sum apud te, et peregrinus sicut omnes patres mei.	Wysłuchaj modlitwę moję, Panie, i prośbę moję, przyjmi w uszy łzy moje. Nie milcz, bom ja jest przychodzień u ciebie i podróżny, jako wszyscy ojcowie moi.
ἄνες μοι, ἵνα ἀναψύξω πρὸ τοῦ με ἀπελθεῖν καὶ οὐκέτι μὴ ὑπάρξω.	Remitte mihi, ut refrigerer priusquam abeam et amplius non ero.	Zfolguj mi, abym się ochłodził, pierwéj niźli odejdę, a więcéj nie będę.

39

Należy Psalm ten Panu Chrystusowi, za którego wcielenie kościół dzięk czyni. Tudzież w osobie ojców świętych, którzy oczekawali przyjścia Chrystusowego, tak mówi.
Εἰς τὸ τέλος· τῷ Δαυιδ ψαλμός.	In finem. Psalmus ipsi David.	Na koniec: Psalm samemu Dawidowi.
Ὑπομένων ὑπέμεινα τὸν יהוה, καὶ προσέσχεν μοι καὶ εἰσήκουσεν τῆς δεήσεώς μου	Exspectans exspectavi Dominum, et intendit mihi.	Czekając czekałem Pana i skłonił się ku mnie.
καὶ ἀνήγαγέν με ἐκ λάκκο ταλαιπωρίας καὶ ἀπὸ πηλοῦ ἰλύο καὶ ἔστησεν ἐπὶ πέτραν τοὺς πόδας μου καὶ κατηύθυνεν τὰ διαβήματ μου	Et exaudivit preces meas, et eduxit me de lacu miseriæ et de luto fæcis. Et statuit super petram pedes meos, et direxit gressus meos.	I wysłuchał prośby moje, i wywiódł mię z dołu nędzy i z błota iłu. I postawił na skale nogi moje, i naprostował kroki moje.
καὶ ἐνέβαλεν εἰς τὸ στόμα μου ᾆσμ καινόν, ὕμνον τῷ θεῷ ἡμῶν· ὄψονται πολλοὶ καὶ φοβηθήσονται καὶ ἐλπιοῦσιν ἐπὶ יהוה.	Et immisit in os meum canticum novum, carmen Deo nostro. Videbunt multi, et timebunt, et sperabunt in Domino.	I wpuścił nową pieśń w usta moje, hymn Bogu naszemu. Ujźrzą mnodzy i będą się bać, i będą mieć nadzieję w Panu.
μακάριος ἀνήρ, οὗ ἐστιν τὸ ὄνομα יהוה ἐλπὶς αὐτοῦ καὶ οὐκ ἐνέβλεψεν εἰς ματαιότητας καὶ μανίας ψευδεῖς.	Beatus vir cujus est nomen Domini spes ejus, et non respexit in vanitates et insanias falsas.	Błogosławiony mąż, którego nadzieja jest imię Pańskie, a nie oglądał się na marności i na szaleństwa omylne.
πολλὰ ἐποίησας σύ, יהוה ὁ θεός μου, τὰ θαυμάσιά σου, καὶ τοῖς διαλογισμοῖς σου οὐκ ἔστιν τίς ὁμοιωθήσεταί σοι· ἀπήγγειλα καὶ ἐλάλησα, ἐπληθύνθησαν ὑπὲρ ἀριθμόν.	Multa fecisti tu, Domine Deus meus, mirabilia tua; et cogitationibus tuis non est qui similis sit tibi. Annuntiavi et locutus sum, multiplicati sunt super numerum.	Wieleś uczynił, ty, Panie Boże mój, cudów twoich, a w myślach twoich nie jest, kto by był podobien tobie. Opowiadałem i mówiłem, rozmnożyli się nad liczbę.
θυσίαν καὶ προσφορὰν οὐκ ἠθέλησας, ὠτία δὲ κατηρτίσω μοι· ὁλοκαύτωμα καὶ περὶ ἁμαρτίας οὐκ ᾔτησας.	Sacrificium et oblationem noluisti; aures autem perfecisti mihi. Holocaustum et pro peccato non postulasti;	Ofiary i obiaty nie chciałeś, a uszy uczyniłeś mi doskonałe. Całopalenia i za grzech nie żądałeś,
τότε εἶπον Ἰδοὺ ἥκω, ἐν κεφαλίδι βιβλίου γέγραπται περὶ ἐμοῦ·	tunc dixi: Ecce venio. In capite libri scriptum est de me,	tedym rzekł: Oto idę. W summie ksiąg napisano o mnie.
τοῦ ποιῆσαι τὸ θέλημά σου, ὁ θεός μου, ἐβουλήθην καὶ τὸν νόμον σου ἐν μέσῳ τῆς κοιλίας μου.	ut facerem voluntatem tuam. Deus meus, volui, et legem tuam in medio cordis mei.	Abych czynił wolą twoję, Boże mój, pragnąłem, i zakon twój w pośrzód serca mego.
εὐηγγελισάμην δικαιοσύνην ἐν ἐκκλησίᾳ μεγάλῃ· ἰδοὺ τὰ χείλη μου οὐ μὴ κωλύσω· יהוה, σὺ ἔγνως.	Annuntiavi justitiam tuam in ecclesia magna, ecce labia mea non prohibebo; Domine, tu scisti.	Opowiadałem sprawiedliwość twoję w kościele wielkim, oto warg moich nie będę hamował: Panie, tyś wiedział.
τὴν δικαιοσύνην σου οὐκ ἔκρυψα ἐν τῇ καρδίᾳ μου, τὴν ἀλήθειάν σου καὶ τὸ σωτήριόν σου εἶπα, οὐκ ἔκρυψα τὸ ἔλεός σου καὶ τὴν ἀλήθειάν σου ἀπὸ συναγωγῆς πολλῆς.	Justitiam tuam non abscondi in corde meo; veritatem tuam et salutare tuum dixi; non abscondi misericordiam tuam et veritatem tuam a concilio multo.	Sprawiedliwości twojej nie skryłem w sercu moim, prawdę twoję i zbawienie twe opowiadałem. Nie taiłem miłosierdzia twego i prawdy twojej przed zgromadzeniem wielkim.
σὺ δέ, יהוה, μὴ μακρύνη τοὺς οἰκτιρμούς σου ἀπ᾽ ἐμοῦ· τὸ ἔλεός σου καὶ ἡ ἀλήθειά σου διὰ παντὸς ἀντελάβοντό μου.	Tu autem, Domine, ne longe facias miserationes tuas a me; misericordia tua et veritas tua semper susceperunt me.	A ty, Panie, nie oddalaj smiłowania twego ode mnie, miłosierdzie twoje i prawda twoja zawżdy mię broniły.
ὅτι περιέσχον με κακά, ὧν οὐκ ἔστιν ἀριθμός, κατέλαβόν με αἱ ἀνομίαι μου, καὶ οὐκ ἠδυνήθην τοῦ βλέπειν· ἐπληθύνθησαν ὑπὲρ τὰς τρίχας τῆς κεφαλῆς μου, καὶ ἡ καρδία μου ἐγκατέλιπέν με.	Quoniam circumdederunt me mala quorum non est numerus; comprehenderunt me iniquitates meæ, et non potui ut viderem. Multiplicatæ sunt super capillos capitis mei, et cor meum dereliquit me.	Abowiem obtoczyły mię złe, którym nie masz liczby, poimały mię nieprawości moje i nie mogłem przejźrzeć. Rozmnożyły się nad włosy głowy mojej i serce moje opuściło mię.
εὐδόκησον, יהוה, τοῦ ῥύσασθαί με· יהוה, εἰς τὸ βοηθῆσαί μοι πρόσχες.	Complaceat tibi, Domine, ut eruas me; Domine, ad adjuvandum me respice.	Niech ci się podoba, Panie, abyś mię wyrwał, Panie, ku ratunku memu wejźrzy!
καταισχυνθείησαν καὶ ἐντραπείησαν ἅμα οἱ ζητοῦντες τὴν ψυχήν μου τοῦ ἐξᾶραι αὐτήν, ἀποστραφείησαν εἰς τὰ ὀπίσω καὶ ἐντραπείησαν οἱ θέλοντές μοι κακά,	Confundantur et revereantur simul, qui quærunt animam meam, ut auferant eam; convertantur retrorsum et revereantur, qui volunt mihi mala.	Niechaj będą zawstydzeni i zesromoceni społem, którzy szukają dusze mojej, aby ją odjęli. Niech się obrócą na wstecz a niech się zawstydzą, którzy mi życzą złego.
κομισάσθωσαν παραχρῆμα αἰσχύνην αὐτῶν οἱ λέγοντές μοι Εὖγε εὖγε.	Ferant confestim confusionem suam, qui dicunt mihi: Euge, euge!	Niechaj odniosą natychmiast zelżywość swą, którzy mi mówią: Ehej, ehej!
ἀγαλλιάσαιντο καὶ εὐφρανθείησαν ἐπὶ σοὶ πάντες οἱ ζητοῦντές σε, יהוה, καὶ εἰπάτωσαν διὰ παντός Μεγαλυνθήτω ὁ יהוה, οἱ ἀγαπῶντες τὸ σωτήριόν σου.	Exsultent et lætentur super te omnes quærentes te, et dicant semper: Magnificetur Dominus, qui diligunt salutare tuum.	Niech się rozradują i uweselą w tobie wszyscy, którzy cię szukają, i niech mówią zawżdy: Niechaj będzie uwielbiony Pan, którzy miłują zbawienie twoje.
ἐγὼ δὲ πτωχός εἰμι καὶ πένης· κύριος φροντιεῖ μου. βοηθός μου καὶ ὑπερασπιστή μου σὺ εἶ· ὁ θεός μου, μὴ χρονίσῃς.	Ego autem mendicus sum et pauper; Dominus sollicitus est mei. Adjutor meus et protector meus tu es; Deus meus, ne tardaveris.	Ja lepak jestem żebrak ubogi: Pan stara się o mię. Pomocnikiem moim, i obrońcą moim jesteś ty, Boże mój! nie omieszkiwajże.

40

Psalm ten osobliwie służy człowiekowi miłosiernemu a dobrotliwemu: a niesie proroctwo o męce Pana Chrystusa, i o jego zmartwychwstaniu.
Εἰς τὸ τέλος· ψαλμὸς τῷ Δαυιδ.	In finem. Psalmus ipsi David.	Na koniec: Psalm samemu Dawidowi.
Μακάριος ὁ συνίων ἐπὶ πτωχὸν καὶ πένητα· ἐν ἡμέρᾳ πονηρᾷ ῥύσεται αὐτὸν ὁ יהוה.	Beatus qui intelligit super egenum et pauperem: in die mala liberabit eum Dominus.	Błogosławiony, który ma baczenie na potrzebnego i na ubogiego: w dzień zły wybawi go Pan.
יהוה διαφυλάξαι αὐτὸν καὶ ζήσαι αὐτὸν καὶ μακαρίσαι αὐτὸν ἐν τῇ γῇ καὶ μὴ παραδῴη αὐτὸν εἰς χεῖρας ἐχθροῦ αὐτοῦ.	Dominus conservet eum, et vivificet eum, et beatum faciat eum in terra, et non tradat eum in animam inimicorum ejus.	Pan niechaj go zachowa i ożywi go, i niech go uczyni błogosławionym na ziemi, i niechaj go nie wydaje duszy nieprzyjaciół jego.
יהוה βοηθήσαι αὐτῷ ἐπὶ κλίνης ὀδύνης αὐτοῦ· ὅλην τὴν κοίτην αὐτοῦ ἔστρεψας ἐν τῇ ἀρρωστί αὐτοῦ.	Dominus opem ferat illi super lectum doloris ejus; universum stratum ejus versasti in infirmitate ejus.	Pan go niech wspomoże na łożu niemocy jego, wszytkę pościel jego sprzewracałeś w chorobie jego.
ἐγὼ εἶπα יהוה, ἐλέησόν με· ἴασαι τὴν ψυχήν μου, ὅτι ἥμαρτόν σοι.	Ego dixi: Domine, miserere mei; sana animam meam, quia peccavi tibi.	Jam rzekł: Panie, smiłuj się nade mną, uzdrów duszę moję, bom grzeszył tobie.
οἱ ἐχθροί μου εἶπαν κακά μοι Πότε ἀποθανεῖται, καὶ ἀπολεῖται τὸ ὄνομα αὐτοῦ;	Inimici mei dixerunt mala mihi: Quando morietur, et peribit nomen ejus?	Nieprzyjaciele moi mówili mi źle: Kiedyż umrze a zginie imię jego?
καὶ εἰ εἰσεπορεύετο τοῦ ἰδεῖν, μάτην ἐλάλει· ἡ καρδία αὐτοῦ συνήγαγεν ἀνομίαν ἑαυτῷ, ἐξεπορεύετο ἔξω καὶ ἐλάλει.	Et si ingrediebatur ut videret, vana loquebatur; cor ejus congregavit iniquitatem sibi. Egrediebatur foras et loquebatur.	A jeśli wchodził, aby ujźrzał, marności mówił, serce jego zgromadziło nieprawość sobie, wychodził precz i mówił pospołu.
ἐπὶ τὸ αὐτὸ κατ᾽ ἐμοῦ ἐψιθύριζο πάντες οἱ ἐχθροί μου, κατ᾽ ἐμοῦ ἐλογίζοντο κακά μοι,	In idipsum adversum me susurrabant omnes inimici mei; adversum me cogitabant mala mihi.	Przeciwko mnie szeptali wszyscy nieprzyjaciele moi, przeciwko mnie myślili mi źle.
λόγον παράνομο κατέθεντο κατ᾽ ἐμοῦ Μὴ ὁ κοιμώμενος οὐχὶ προσθήσει τοῦ ἀναστῆναι;	Verbum iniquum constituerunt adversum me: Numquid qui dormit non adjiciet ut resurgat?	Słowo niesprawiedliwe postanowili przeciwko mnie: Zali który śpi, więcej nie powstanie?
καὶ γὰρ ὁ ἄνθρωπος τῆς εἰρήνης μου, ἐφ᾽ ὃν ἤλπισα, ὁ ἐσθίων ἄρτους μου, ἐμεγάλυνεν ἐπ᾽ ἐμὲ πτερνισμό·	Etenim homo pacis meæ, in quo speravi, qui edebat panes meos magnificavit super me supplantationem.	Abowiem człowiek pokoju mego, któremum ufał, który jadał chleb mój, wielkie uczynił nade mną podeszcie.
σὺ δέ, יהוה, ἐλέησόν με καὶ ἀνάστησόν με, καὶ ἀνταποδώσω αὐτοῖς.	Tu autem, Domine, miserere mei, et resuscita me; et retribuam eis.	Ale ty, Panie, smiłuj się nade mną i wzbudź mię, a oddam im.
ἐν τούτῳ ἔγνων ὅτι τεθέληκάς με, ὅτι οὐ μὴ ἐπιχαρ ὁ ἐχθρός μου ἐπ᾽ ἐμέ.	In hoc cognovi quoniam voluisti me, quoniam non gaudebit inimicus meus super me.	W tymem poznał, iżeś mię chciał, że się nie będzie weselił nieprzyjaciel mój nade mną.
ἐμοῦ δὲ διὰ τὴν ἀκακία ἀντελάβου, καὶ ἐβεβαίωσάς με ἐνώπιόν σου εἰς τὸν αἰῶνα.	Me autem propter innocentiam suscepisti; et confirmasti me in conspectu tuo in æternum.	A mnieś dla niewinności przyjął i utwierdziłeś mię przed oblicznością twoją na wieki.
Εὐλογητὸς יהוה ὁ θεὸς Ισραηλ ἀπὸ τοῦ αἰῶνος καὶ εἰς τὸν αἰῶνα. γένοιτο γένοιτο.	Benedictus Dominus, Deus Israël, a sæculo, et usque in sæculum. Fiat, fiat.	Błogosławiony Pan, Bóg Izraelski, od wieku, i aż do wieku. Niech się stanie, niech się stanie.

41

W tym Psalmie jest głos chrześciańskiego człowieka, żądającego mieć królestwo wieczne Pana Boga. A tu Żydowie wtóre Księgi zaczynają.
Εἰς τὸ τέλος· εἰς σύνεσιν τοῖς υἱοῖς Κορε.	In finem. Intellectus filiis Core.	Na koniec: wyrozumienie synom Kore.
Ὃν τρόπον ἐπιποθεῖ ἡ ἔλαφο ἐπὶ τὰς πηγὰς τῶν ὑδάτων, οὕτως ἐπιποθεῖ ἡ ψυχή μου πρὸς σέ, ὁ θεός.	Quemadmodum desiderat cervus ad fontes aquarum, ita desiderat anima mea ad te, Deus.	Jako pragnie jeleń do źrzódł wodnych, tak pragnie dusza moja do ciebie, Boże!
ἐδίψησεν ἡ ψυχή μου πρὸς τὸν θεὸν τὸν ζῶντα· πότε ἥξω καὶ ὀφθήσομαι τῷ προσώπῳ τοῦ θεοῦ;	Sitivit anima mea ad Deum fortem, vivum; quando veniam, et apparebo ante faciem Dei?	Pragnęła dusza moja do Boga mocnego, żywego: kiedyż przyjdę a okażę się przed obliczem Bożym?
ἐγενήθη μοι τὰ δάκρυά μου ἄρτος ἡμέρας καὶ νυκτὸς ἐν τῷ λέγεσθαί μοι καθ᾽ ἑκάστην ἡμέραν Ποῦ ἐστιν ὁ θεός σου;	Fuerunt mihi lacrimæ meæ panes die ac nocte, dum dicitur mihi quotidie: Ubi est Deus tuus?	Były mi łzy moje za chleb we dnie i w nocy, gdy mi mówią co dzień: Kędyż jest Bóg twój?
ταῦτα ἐμνήσθην καὶ ἐξέχεα ἐπ᾽ ἐμὲ τὴν ψυχήν μου, ὅτι διελεύσομαι ἐν τόπῳ σκηνῆς θαυμαστῆς ἕως τοῦ οἴκου τοῦ θεοῦ ἐν φωνῇ ἀγαλλιάσεως καὶ ἐξομολογήσεω ἤχου ἑορτάζοντος.	Hæc recordatus sum, et effudi in me animam meam, quoniam transibo in locum tabernaculi admirabilis, usque ad donum Dei, in voce exsultationis et confessionis, sonus epulantis.	Na tom wspominał i wylałem na się duszę moję: że przyjdę na miejsce przybytku dziwnego, aż do domu Bożego, z głosem wesela i wyznawania głosu godującego.
ἵνα τί περίλυπος εἶ, ψυχή, καὶ ἵνα τί συνταράσσεις με; ἔλπισον ἐπὶ τὸν θεόν, ὅτι ἐξομολογήσομαι αὐτῷ· σωτήριον τοῦ προσώπου μου ὁ θεός μου.	Quare tristis es, anima mea? et quare conturbas me? Spera in Deo, quoniam adhuc confitebor illi, salutare vultus mei, et Deus meus.	Czemużeś smutna duszo moja? I czemu mię trwożysz? Miej nadzieję w Bogu, bo mu jeszcze wyznawać będę: zbawienie twarzy mojej i Bóg mój!
πρὸς ἐμαυτὸν ἡ ψυχή μου ἐταράχθη· διὰ τοῦτο μνησθήσομαί σου ἐκ γῆς Ιορδάνου καὶ Ερμωνιι, ἀπὸ ὄρους μικροῦ.	Ad meipsum anima mea conturbata est; propterea memor ero tui de terra Jordanis, et Hermoniim a monte modico.	We mnie samym zatrwożyła się dusza moja, przeto będę na cię pamiętał z ziemie Jordanu i Hermonim, od góry maluczkiej.
ἄβυσσος ἄβυσσον ἐπικαλεῖται εἰς φωνὴν τῶν καταρρακτῶ σου, πάντες οἱ μετεωρισμο σου καὶ τὰ κύματά σου ἐπ᾽ ἐμὲ διῆλθον.	Abyssus abyssum invocat, in voce cataractarum tuarum; omnia excelsa tua, et fluctus tui super me transierunt.	Przepaść przepaści przyzywa, na głos upustów twoich. Wszytkie wysokie wały twoje i nawałności twoje na mię się stoczyły.
ἡμέρας ἐντελεῖται יהוה τὸ ἔλεος αὐτοῦ, καὶ νυκτὸς ᾠδὴ παρ᾽ ἐμοί, προσευχὴ τῷ θεῷ τῆς ζωῆς μου.	In die mandavit Dominus misericordiam suam, et nocte canticum ejus; apud me oratio Deo vitæ meæ.	We dnie Pan rozkazał miłosierdzie swoje, a w nocy pieśń jego. Przy mnie modlitwa Bogu żywota mego.
ἐρῶ τῷ θεῷ Ἀντιλήμπτω μου εἶ· διὰ τί μου ἐπελάθου; ἵνα τί σκυθρωπάζω πορεύομαι ἐν τῷ ἐκθλίβει τὸν ἐχθρόν μου;	Dicam Deo: Susceptor meus es; quare oblitus es mei? et quare contristatus incedo, dum affligit me inimicus?	Rzekę Bogu: Jesteś mój obrońca przeczżeś mię zapomniał? I czemu smutno chodzę, gdy mię trapi nieprzyjaciel?
ἐν τῷ καταθλάσα τὰ ὀστᾶ μου ὠνείδισάν με οἱ θλίβοντές με ἐν τῷ λέγειν αὐτούς μοι καθ᾽ ἑκάστην ἡμέραν Ποῦ ἐστιν ὁ θεός σου;	Dum confringuntur ossa mea, exprobraverunt mihi qui tribulant me inimici mei, dum dicunt mihi per singulos dies: Ubi est Deus tuus?	Gdy się łamią kości moje, urągali mi, którzy mię dręczą nieprzyjaciele moi, gdy mi mówią na każdy dzień: Kędyż jest Bóg twój?
ἵνα τί περίλυπος εἶ, ψυχή, καὶ ἵνα τί συνταράσσεις με; ἔλπισον ἐπὶ τὸν θεόν, ὅτι ἐξομολογήσομαι αὐτῷ· ἡ σωτηρία τοῦ προσώπου μου ὁ θεός μου.	Quare tristis es, anima mea? et quare conturbas me? Spera in Deo, quoniam adhuc confitebor illi, salutare vultus mei, et Deus meus.	Czemuś jest smutna, duszo moja? i czemu mię trwożysz? Miej nadzieję w Bogu; bo mu jeszcze wyznawać będę: zbawienie twarzy mojéj, i Bóg mój.

42

Napomina nas prorok, abyśmy przygody, frasunki, utrapienia świata tego lekce znosząc, ku Panu, a chwale jego zawżdy sie garnęli.
Ψαλμὸς τῷ Δαυιδ. Κρῖνόν με, ὁ θεός, καὶ δίκασον τὴν δίκην μου ἐξ ἔθνους οὐχ ὁσίου, ἀπὸ ἀνθρώπου ἀδίκου καὶ δολίου ῥῦσαί με.	Psalmus David. Judica me, Deus, et discerne causam meam de gente non sancta, ab homine iniquo et doloso erue me.	Psalm Dawidowi. Osądź mię, Boże, a rozeznaj sprawę moję od narodu nieświętego, od człowieka niesprawiedliwego i zdradliwego wyrwi mię.
ὅτι σὺ εἶ, ὁ θεός, κραταίωμ μου· ἵνα τί ἀπώσω με; καὶ ἵνα τί σκυθρωπάζω πορεύομαι ἐν τῷ ἐκθλίβει τὸν ἐχθρόν μου;	Quia tu es, Deus, fortitudo mea, quare me repulisti? et quare tristis incedo, dum affligit me inimicus?	Bo ty jesteś Bóg, moc moja: czemuś mię odrzucił? czemu smutny chodzę, gdy mię trapi nieprzyjaciel?
ἐξαπόστειλον τὸ φῶς σου καὶ τὴν ἀλήθειάν σου· αὐτά με ὡδήγησαν καὶ ἤγαγόν με εἰς ὄρος ἅγιόν σου καὶ εἰς τὰ σκηνώματά σου.	Emitte lucem tuam et veritatem tuam; ipsa me deduxerunt, et adduxerunt in montem sanctum tuum, et in tabernacula tua.	Wyśli światłość twoję i prawdę twoję: te mię poprowadziły i przyprowadziły na górę świętą twoję i do przybytków twoich.
καὶ εἰσελεύσομαι πρὸς τὸ θυσιαστήριον τοῦ θεοῦ πρὸς τὸν θεὸν τὸν εὐφραίνοντα τὴν νεότητά μου· ἐξομολογήσομαί σοι ἐν κιθάρᾳ, ὁ θεὸς ὁ θεός μου.	Et introibo ad altare Dei, ad Deum qui lætificat juventutem meam. Confitebor tibi in cithara, Deus, Deus meus.	I wynidę do ołtarza Bożego, do Boga, który uwesela młodość moję. Będęć wyznawał na cytrze, Boże, Boże mój!
ἵνα τί περίλυπος εἶ, ψυχή, καὶ ἵνα τί συνταράσσεις με; ἔλπισον ἐπὶ τὸν θεόν, ὅτι ἐξομολογήσομαι αὐτῷ· σωτήριον τοῦ προσώπου μου ὁ θεός μου.	Quare tristis es, anima mea? et quare conturbas me? Spera in Deo, quoniam adhuc confitebor illi, salutare vultus mei, et Deus meus.	Czemuś smutna duszo moja? A czemu mię trwożysz? Miej nadzieję w Bogu, abowiem mu jeszcze wyznawać będę, zbawienie oblicza mego i Bóg mój!

43

W tym Psalmie jest modlitwa kościoła Bożego, o obronę od nieprzyjaciół jego. Gdzie Prorok przypomina dobrodziejstwa a cuda, które Pan okazował przy wybawieniu ludu sobie obranego.
Εἰς τὸ τέλος· τοῖς υἱοῖς Κορε εἰς σύνεσιν ψαλμός.	In finem. Filiis Core ad intellectum.	Na koniec: synom Kore, ku wyrozumieniu.
Ὁ θεός, ἐν τοῖς ὠσὶν ἡμῶν ἠκούσαμεν, οἱ πατέρες ἡμῶν ἀνήγγειλαν ἡμῖν ἔργον, ὃ εἰργάσω ἐν ταῖς ἡμέραις αὐτῶν, ἐν ἡμέραις ἀρχαίαις.	Deus, auribus nostris audivimus, patres nostri annuntiaverunt nobis, opus quod operatus es in diebus eorum, et in diebus antiquis.	Boże, uszyma naszemi słyszeliśmy, ojcowie naszy nam powiadali. Sprawę, którąś uczynił we dni ich i we dni starodawne.
ἡ χείρ σου ἔθνη ἐξωλέθρευσε, καὶ κατεφύτευσα αὐτούς, ἐκάκωσας λαοὺς καὶ ἐξέβαλες αὐτούς.	Manus tua gentes disperdidit, et plantasti eos; afflixisti populos et expulisti eos.	Ręka twoja pogany wytraciła i wszczepiłeś one, udręczyłeś narody i wygnałeś je.
οὐ γὰρ ἐν τῇ ῥομφαίᾳ αὐτῶν ἐκληρονόμησαν γῆν, καὶ ὁ βραχίων αὐτῶν οὐκ ἔσωσεν αὐτούς, ἀλλ᾽ ἡ δεξιά σου καὶ ὁ βραχίων σου καὶ ὁ φωτισμὸς τοῦ προσώπου σου, ὅτι εὐδόκησας ἐν αὐτοῖς.	Nec enim in gladio suo possederunt terram, et brachium eorum non salvavit eos; sed dextera tua et brachium tuum, et illuminatio vultus tui, quoniam complacuisti in eis.	Ani bowiem mieczem swym posiedli ziemię i ramię ich nie wybawiło ich, ale prawica twoja i ramię twoje, i oświecenie oblicza twego - żeś je upodobał sobie.
σὺ εἶ αὐτὸς ὁ βασιλεύς μου καὶ ὁ θεός μου ὁ ἐντελλόμενος τὰς σωτηρίας Ιακωβ·	Tu es ipse rex meus et Deus meus, qui mandas salutes Jacob.	Ty sam jesteś Król mój i Bóg mój, który rozkazujesz wybawienie Jakobowe.
ἐν σοὶ τοὺς ἐχθροὺς ἡμῶν κερατιοῦμε καὶ ἐν τῷ ὀνόματί σου ἐξουθενώσομεν τοὺς ἐπανιστανομένους ἡμῖν.	In te inimicos nostros ventilabimus cornu, et in nomine tuo spernemus insurgentes in nobis.	Przez cię nieprzyjacioły nasze rogiem rozrzucimy a w imię twoje wzgardzimy powstające przeciwko nam.
οὐ γὰρ ἐπὶ τῷ τόξῳ μου ἐλπιῶ, καὶ ἡ ῥομφαία μου οὐ σώσει με·	Non enim in arcu meo sperabo, et gladius meus non salvabit me;	Abowiem nie w łuku moim nadzieję mieć będę, a miecz mój nie wybawi mię.
ἔσωσας γὰρ ἡμᾶς ἐκ τῶν θλιβόντων ἡμᾶς καὶ τοὺς μισοῦντας ἡμᾶς κατῄσχυνας.	salvasti enim nos de affligentibus nos, et odientes nos confudisti.	Wybawiłeś bowiem nas od trapiących nas, a mające nas w nienawiści zawstydziłeś.
ἐν τῷ θεῷ ἐπαινεσθησόμεθ ὅλην τὴν ἡμέραν καὶ ἐν τῷ ὀνόματί σου ἐξομολογησόμεθα εἰς τὸν αἰῶνα. διάψαλμ.	In Deo laudabimur tota die; et in nomine tuo confitebimur in sæculum.	W Bogu chlubić się będziem przez cały dzień a w imię twe wyznawać będziem na wieki.
νυνὶ δὲ ἀπώσω καὶ κατῄσχυνας ἡμᾶς καὶ οὐκ ἐξελεύσῃ ἐν ταῖς δυνάμεσιν ἡμῶν·	Nunc autem repulisti et confudisti nos; et non egredieris, Deus, in virtutibus nostris.	A teraz odegnałeś i zawstydziłeś nas a nie będziesz wychodził, Boże, w siłach naszych.
ἀπέστρεψας ἡμᾶς εἰς τὰ ὀπίσω παρὰ τοὺς ἐχθροὺς ἡμῶν, καὶ οἱ μισοῦντες ἡμᾶς διήρπαζον ἑαυτοῖς.	Avertisti nos retrorsum post inimicos nostros; et qui oderunt nos diripiebant sibi.	Odwróciłeś nas wstecz od nieprzyjaciół naszych, a którzy nas w nienawiści mają, rozszarpywali sobie.
ἔδωκας ἡμᾶς ὡς πρόβατα βρώσεως καὶ ἐν τοῖς ἔθνεσιν διέσπειρας ἡμᾶς·	Dedisti nos tamquam oves escarum; et in gentibus dispersisti nos.	Podałeś nas jako owce na jedzę i między pogany rozproszyłeś nas.
ἀπέδου τὸν λαόν σου ἄνευ τιμῆς, καὶ οὐκ ἦν πλῆθος ἐν τοῖς ἀλλάγμασι αὐτῶν.	Vendidisti populum tuum sine pretio; et non fuit multitudo in commutationibus eorum.	Przedałeś lud twój ni za co, a nie było mnóstwo w zamianie ich.
ἔθου ἡμᾶς ὄνειδος τοῖς γείτοσιν ἡμῶν, μυκτηρισμὸ καὶ καταγέλωτ τοῖς κύκλῳ ἡμῶν·	Posuisti nos opprobrium vicinis nostris, subsannationem et derisum his qui sunt in circuitu nostro.	Dałeś nas na wzgardę sąsiadom naszym, na szyderstwo i na pośmiech tym, którzy są w okolicy naszej.
ἔθου ἡμᾶς εἰς παραβολὴν ἐν τοῖς ἔθνεσιν, κίνησιν κεφαλῆς ἐν τοῖς λαοῖς.	Posuisti nos in similitudinem gentibus, commotionem capitis in populis.	Uczyniłeś nas przysłowiem między pogany, kiwaniem głowy między ludźmi.
ὅλην τὴν ἡμέραν ἡ ἐντροπή μου κατεναντίον μού ἐστιν, καὶ ἡ αἰσχύνη τοῦ προσώπου μου ἐκάλυψέν με	Tota die verecundia mea contra me est, et confusio faciei meæ cooperuit me:	Cały dzień wstyd mój przede mną jest a zawstydzenie oblicza mego okryło mię
ἀπὸ φωνῆς ὀνειδίζοντος καὶ παραλαλοῦντο, ἀπὸ προσώπου ἐχθροῦ καὶ ἐκδιώκοντος.	a voce exprobrantis et obloquentis, a facie inimici et persequentis.	od głosu lżącego i obmawiającego, od oblicza nieprzyjaciela i przeszladującego.
ταῦτα πάντα ἦλθεν ἐφ᾽ ἡμᾶς, καὶ οὐκ ἐπελαθόμεθά σου καὶ οὐκ ἠδικήσαμεν ἐν διαθήκῃ σου,	Hæc omnia venerunt super nos; nec obliti sumus te, et inique non egimus in testamento tuo.	To wszytko przyszło na nas, a nie zapomnieliśmy cię i nie czyniliśmy niesprawiedliwie w testamencie twoim.
καὶ οὐκ ἀπέστη εἰς τὰ ὀπίσω ἡ καρδία ἡμῶν· καὶ ἐξέκλινας τὰς τρίβους ἡμῶν ἀπὸ τῆς ὁδοῦ σου.	Et non recessit retro cor nostrum; et declinasti semitas nostras a via tua;	I nie cofnęło się nazad serce nasze, a nie odwróciłeś szcieżek naszych od drogi twojej.
ὅτι ἐταπείνωσας ἡμᾶς ἐν τόπῳ κακώσεως, καὶ ἐπεκάλυψεν ἡμᾶς σκιὰ θανάτου.	quoniam humiliasti nos in loco afflictionis, et cooperuit nos umbra mortis.	Boś nas poniżył na miejscu utrapienia i okrył nas cień śmierci.
εἰ ἐπελαθόμεθα τοῦ ὀνόματος τοῦ θεοῦ ἡμῶν καὶ εἰ διεπετάσαμε χεῖρας ἡμῶν πρὸς θεὸν ἀλλότριον,	Si obliti sumus nomen Dei nostri, et si expandimus manus nostras ad deum alienum,	Jeśliśmy zapomnieli imienia Boga naszego i jeśliśmy podnosili ręce nasze do boga cudzego,
οὐχὶ ὁ θεὸς ἐκζητήσει ταῦτα; αὐτὸς γὰρ γινώσκει τὰ κρύφια τῆς καρδίας. ὅτι ἕνεκα σοῦ θανατούμεθα ὅλην τὴν ἡμέραν, ἐλογίσθημεν ὡς πρόβατα σφαγῆς.	nonne Deus requiret ista? ipse enim novit abscondita cordis. Quoniam propter te mortificamur tota die; æstimati sumus sicut oves occisionis.	izali się Bóg o tym nie będzie pytał? gdyż on wie skrytości serca. Bo nas dla ciebie mordują na każdy dzień, poczytani jesteśmy jako owce na rzeź.
ἐξεγέρθητι· ἵνα τί ὑπνοῖς, κύριε; ἀνάστηθι καὶ μὴ ἀπώσῃ εἰς τέλος.	Exsurge; quare obdormis, Domine? exsurge, et ne repellas in finem.	Powstań, czemu śpisz, Panie? Powstań a nie odrzucaj do końca!
ἵνα τί τὸ πρόσωπόν σου ἀποστρέφεις, ἐπιλανθάνῃ τῆς πτωχείας ἡμῶν καὶ τῆς θλίψεως ἡμῶν;	Quare faciem tuam avertis? oblivisceris inopiæ nostræ et tribulationis nostræ?	Czemu oblicze twoje odwracasz? Zapominasz ubóstwa naszego i utrapienia naszego?
ὅτι ἐταπεινώθη εἰς χοῦν ἡ ψυχὴ ἡμῶν, ἐκολλήθη εἰς γῆν ἡ γαστὴρ ἡμῶν.	Quoniam humiliata est in pulvere anima nostra; conglutinatus est in terra venter noster.	Abowiem poniżona jest w prochu dusza nasza, przylgnął do ziemie brzuch nasz.
ἀνάστα, κύριε, βοήθησον ἡμῖν καὶ λύτρωσαι ἡμᾶς ἕνεκεν τοῦ ὀνόματός σου.	Exsurge, Domine, adjuva nos, et redime nos propter nomen tuum.	Powstań, Panie, ratuj nas a odkup nas dla imienia twego!

44

Psalm ten jest nowożenie i paniéj młodéj, téż Pana Chrystusów i kościoła jego.
Εἰς τὸ τέλος, ὑπὲρ τῶν ἀλλοιωθησομένων· τοῖς υἱοῖς Κορε εἰς σύνεσιν·	In finem, pro iis qui commutabuntur. Filiis Core, ad intellectum. Canticum pro dilecto.	Na koniec: Dla tych, którzy będą odmienieni, synom Kore, ku wyrozumieniu; pieśń dla miłego.
ᾠδὴ ὑπὲρ τοῦ ἀγαπητοῦ. Ἐξηρεύξατ ἡ καρδία μου λόγον ἀγαθόν, λέγω ἐγὼ τὰ ἔργα μου τῷ βασιλεῖ, ἡ γλῶσσά μου κάλαμος γραμματέως ὀξυγράφο.	Eructavit cor meum verbum bonum; dico ego opera mea regi. Lingua mea calamus scribæ velociter scribentis.	Wydało serce moje słowo dobre, opowiadam ja czyny moje królowi. Język mój pióro pisarza, prędko piszącego.
ὡραῖος κάλλε παρὰ τοὺς υἱοὺς τῶν ἀνθρώπων, ἐξεχύθη χάρις ἐν χείλεσίν σου· διὰ τοῦτο εὐλόγησέν σε ὁ θεὸς εἰς τὸν αἰῶνα.	Speciosus forma præ filiis hominum, diffusa est gratia in labiis tuis; propterea benedixit te Deus in æternum.	Piękniejszy urodą nad syny człowiecze, rozlała się wdzięczność po wargach twoich, dlatego cię błogosławił Bóg na wieki.
περίζωσαι τὴν ῥομφαίαν σου ἐπὶ τὸν μηρόν σου, δυνατέ,	Accingere gladio tuo super femur tuum, potentissime.	Przypasz miecz twój na biodrę twoję, namocniejszy!
τῇ ὡραιότητ σου καὶ τῷ κάλλε σου καὶ ἔντεινο καὶ κατευοδο καὶ βασίλευε ἕνεκεν ἀληθείας καὶ πραύτητος καὶ δικαιοσύνης, καὶ ὁδηγήσει σε θαυμαστῶς ἡ δεξιά σου.	Specie tua et pulchritudine tua intende, prospere procede, et regna, propter veritatem, et mansuetudinem, et justitiam; et deducet te mirabiliter dextera tua.	Z ślicznością twoją i z pięknością twoją naciągni, fortunnie postępuj i króluj dla prawdy i cichości, i sprawiedliwości, i poprowadzi cię dziwnie prawica twoja.
τὰ βέλη σου ἠκονημέν, δυνατέ,, λαοὶ ὑποκάτω σου πεσοῦνται, ἐν καρδίᾳ τῶν ἐχθρῶν τοῦ βασιλέως.	Sagittæ tuæ acutæ, populi sub te cadent, in corda inimicorum regis.	Strzały twoje ostre, narody pod cię upadną, w serca nieprzyjaciół królewskich.
ὁ θρόνος σου, ὁ θεός, εἰς τὸν αἰῶνα τοῦ αἰῶνος, ῥάβδος εὐθύτητος ἡ ῥάβδος τῆς βασιλείας σου.	Sedes tua, Deus, in sæculum sæculi; virga directionis virga regni tui.	Stolica twoja, Boże, na wieki wieków, łaska prawości, łaska królestwa twego.
ἠγάπησας δικαιοσύνην καὶ ἐμίσησας ἀνομίαν· διὰ τοῦτο ἔχρισέν σε ὁ θεὸς ὁ θεός σου ἔλαιον ἀγαλλιάσεως παρὰ τοὺς μετόχους σου.	Dilexisti justitiam, et odisti iniquitatem; propterea unxit te Deus, Deus tuus, oleo lætitiæ, præ consortibus tuis.	Umiłowałeś sprawiedliwość, a nienawidziałeś nieprawości, przeto cię pomazał, Boże, Bóg twój olejkiem wesela nad uczestniki twoje.
σμύρνα καὶ στακτ καὶ κασί ἀπὸ τῶν ἱματίων σου ἀπὸ βάρεω ἐλεφαντίνων, ἐξ ὧν ηὔφρανάν σε.	Myrrha, et gutta, et casia a vestimentis tuis, a domibus eburneis; ex quibus delectaverunt te	Mirra i Stakta, i Kassja z szat twoich; z domów słoniowych, z których ci rozkosz uczyniły
θυγατέρες βασιλέων ἐν τῇ τιμῇ σου· παρέστη ἡ βασίλισσα ἐκ δεξιῶν σου ἐν ἱματισμῷ διαχρύσ περιβεβλημένη πεποικιλμέν.	filiæ regum in honore tuo. Astitit regina a dextris tuis in vestitu deaurato, circumdata varietate.	córki królewskie w poczciwości twojej. Stanęła królowa po prawicy twojej w ubierze złotym, obtoczona rozmaitością:
ἄκουσον, θύγατερ, καὶ ἰδὲ καὶ κλῖνον τὸ οὖς σου καὶ ἐπιλάθου τοῦ λαοῦ σου καὶ τοῦ οἴκου τοῦ πατρός σου,	Audi, filia, et vide, et inclina aurem tuam; et obliviscere populum tuum, et domum patris tui.	Słuchaj, córko, a patrz i nakłoń ucha twego, a zapomni narodu twego i domu ojca twego.
ὅτι ἐπεθύμησεν ὁ βασιλεὺς τοῦ κάλλου σου, ὅτι αὐτός ἐστιν ὁ κύριός σου.	Et concupiscet rex decorem tuum, quoniam ipse est Dominus Deus tuus, et adorabunt eum.	I będzie pożądał król śliczności twojej, abowiem on jest Pan Bóg twój i będą się mu kłaniać.
καὶ προσκυνήσουσιν αὐτῷ θυγατέρες Τύρου ἐν δώροις, τὸ πρόσωπόν σου λιτανεύσουσι οἱ πλούσιοι τοῦ λαοῦ.	Et filiæ Tyri in muneribus vultum tuum deprecabuntur; omnes divites plebis.	I córki Tyru z upominkami obliczu twemu będą się modlić, wszyscy bogaci z ludzi.
πᾶσα ἡ δόξα αὐτῆς θυγατρὸς βασιλέως ἔσωθεν ἐν κροσσωτοῖ χρυσοῖς περιβεβλημένη πεποικιλμέν.	Omnis gloria ejus filiæ regis ab intus, in fimbriis aureis, circumamicta varietatibus.	Wszytka chwała tej córki królewskiej wewnątrz, w bramach złotych, ubrana rozmaitościami.
ἀπενεχθήσονται τῷ βασιλεῖ παρθένοι ὀπίσω αὐτῆς, αἱ πλησίον αὐτῆς ἀπενεχθήσονταί σοι·	Adducentur regi virgines post eam, proximæ ejus afferentur tibi.	Przywiodą królowi panny za nią, przyniosą do ciebie bliskie jej.
ἀπενεχθήσονται ἐν εὐφροσύνῃ καὶ ἀγαλλιάσει, ἀχθήσονται εἰς ναὸν βασιλέως.	Afferentur in lætitia et exsultatione; adducentur in templum regis.	Przyniosą je z weselem i z radością, przywiodą je do kościoła królewskiego.
ἀντὶ τῶν πατέρων σου ἐγενήθησάν σοι υἱοί· καταστήσεις αὐτοὺς ἄρχοντας ἐπὶ πᾶσαν τὴν γῆν.	Pro patribus tuis nati sunt tibi filii; constitues eos principes super omnem terram.	Miasto ojców twoich narodziłoć się synów: postanowisz je książęty nade wszytką ziemią.
μνησθήσονται τοῦ ὀνόματός σου ἐν πάσῃ γενεᾷ καὶ γενεᾷ· διὰ τοῦτο λαοὶ ἐξομολογήσονταί σοι εἰς τὸν αἰῶνα καὶ εἰς τὸν αἰῶνα τοῦ αἰῶνος.	Memores erunt nominis tui in omni generatione et generationem: propterea populi confitebuntur tibi in æternum, et in sæculum sæculi.	Będą wspominać imię twoje na wszystkie rodzaje i rodzaje: dlatego narodowie będąć wyznawać wiecznie, i na wieki wieków.

45

Zamyka w sobie proroctwo o uciskach kościoła Bożego i świętych jego, i tudzież stałe i stateczne potkanie ich z prześladowniki swymi.
Εἰς τὸ τέλος· ὑπὲρ τῶν υἱῶν Κορε, ὑπὲρ τῶν κρυφίων ψαλμός.	In finem, filiis Core, pro arcanis. Psalmus.	Na koniec: synom Kore, za tajemnice, Psalm.
Ὁ θεὸς ἡμῶν καταφυγὴ καὶ δύναμις, βοηθὸς ἐν θλίψεσιν ταῖς εὑρούσαις ἡμᾶς σφόδρα.	Deus noster refugium et virtus; adjutor in tribulationibus quæ invenerunt nos nimis.	Bóg nasz ucieczką i mocą, pomocnikiem w uciskach, które nalazły nas barzo.
διὰ τοῦτο οὐ φοβηθησόμεθα ἐν τῷ ταράσσεσθαι τὴν γῆν καὶ μετατίθεσθαι ὄρη ἐν καρδίαις θαλασσῶν.	Propterea non timebimus dum turbabitur terra, et transferentur montes in cor maris.	Przetoż się bać nie będziem, gdy się poruszy ziemia i przeniosą się góry w serce morza.
ἤχησαν καὶ ἐταράχθησαν τὰ ὕδατα αὐτῶν, ἐταράχθησαν τὰ ὄρη ἐν τῇ κραταιότητ αὐτοῦ. διάψαλμ.	Sonuerunt, et turbatæ sunt aquæ eorum; conturbati sunt montes in fortitudine ejus.	Szumiały i zamąciły się wody ich, zatrzęsły się góry przed siłą jego.
τοῦ ποταμοῦ τὰ ὁρμήματα εὐφραίνουσιν τὴν πόλιν τοῦ θεοῦ· ἡγίασεν τὸ σκήνωμα αὐτοῦ ὁ ὕψιστος.	Fluminis impetus lætificat civitatem Dei: sanctificavit tabernaculum suum Altissimus.	Bystrość rzeki rozwesela miasto Boże, poświęcił przybytek swój Najwyższy.
ὁ θεὸς ἐν μέσῳ αὐτῆς, οὐ σαλευθήσεται· βοηθήσει αὐτῇ ὁ θεὸς τὸ πρὸς πρωί.	Deus in medio ejus, non commovebitur; adjuvabit eam Deus mane diluculo.	Bóg w pośrzodku jego, nie będzie poruszone, ratuje go Bóg rano na świtaniu.
ἐταράχθησαν ἔθνη, ἔκλιναν βασιλεῖαι· ἔδωκεν φωνὴν αὐτοῦ, ἐσαλεύθη ἡ γῆ.	Conturbatæ sunt gentes, et inclinata sunt regna: dedit vocem suam, mota est terra.	Potrwożyli się narodowie i nachyliły się królestwa, dał głos swój, poruszyła ziemia.
יהוה τῶν δυνάμεων μεθ᾽ ἡμῶν, ἀντιλήμπτω ἡμῶν ὁ θεὸς Ιακωβ. διάψαλμ.	Dominus virtutum nobiscum; susceptor noster Deus Jacob.	Pan zastępów z nami, Bóg Jakobów obrońcą naszym!
δεῦτε ἴδετε τὰ ἔργα יהוה, ἃ ἔθετο τέρατα ἐπὶ τῆς γῆς.	Venite, et videte opera Domini, quæ posuit prodigia super terram,	Pódźcie, a oglądajcie sprawy Pańskie, jakie uczynił cuda na ziemi:
ἀνταναιρῶ πολέμους μέχρι τῶν περάτων τῆς γῆς τόξον συντρίψει καὶ συγκλάσε ὅπλον καὶ θυρεοὺς κατακαύσει ἐν πυρί.	auferens bella usque ad finem terræ. Arcum conteret, et confringet arma, et scuta comburet igni.	odjąwszy wojny aż do krajów ziemie, skruszy łuk i zdruzgoce oręże, i tarcze ogniem popali.
σχολάσατε καὶ γνῶτε ὅτι ἐγώ εἰμι ὁ θεός· ὑψωθήσομαι ἐν τοῖς ἔθνεσιν, ὑψωθήσομαι ἐν τῇ γῇ.	Vacate, et videte quoniam ego sum Deus; exaltabor in gentibus, et exaltabor in terra.	Uspokójcie się, a obaczcie, żeciem ja jest Bóg: będę podwyższon między narody i będę podwyższon na ziemi.
יהוה τῶν δυνάμεων μεθ᾽ ἡμῶν, ἀντιλήμπτω ἡμῶν ὁ θεὸς Ιακωβ.	Dominus virtutum nobiscum; susceptor noster Deus Jacob.	Pan zastępów z nami, Bóg Jakóbów obrońcą naszym.

46

Prorok w osobie Apostolskiéj mówi: Gdyż tak wielkie i hojne dobrodziejstwa nam Pan Bóg uczynił, tedy.
Εἰς τὸ τέλος· ὑπὲρ τῶν υἱῶν Κορε ψαλμός.	In finem, pro filiis Core. Psalmus.	Na koniec: przez syny Kore Psalm.
Πάντα τὰ ἔθνη, κροτήσατ χεῖρας, ἀλαλάξατε τῷ θεῷ ἐν φωνῇ ἀγαλλιάσεως,	Omnes gentes, plaudite manibus; jubilate Deo in voce exsultationis:	Wszyscy narodowie klaskajcie rękoma, wykrzykajcie Bogu głosem wesela!
ὅτι יהוה ὕψιστος φοβερός, βασιλεὺς μέγας ἐπὶ πᾶσαν τὴν γῆν.	quoniam Dominus excelsus, terribilis, rex magnus super omnem terram.	Abowiem Pan wysoki, straszny: król wielki nade wszytką ziemią.
ὑπέταξεν λαοὺς ἡμῖν καὶ ἔθνη ὑπὸ τοὺς πόδας ἡμῶν·	Subjecit populos nobis, et gentes sub pedibus nostris.	Podbił ludzie pod nas i narody pod nogi nasze.
ἐξελέξατο ἡμῖν τὴν κληρονομίαν αὐτοῦ, τὴν καλλονὴ Ιακωβ, ἣν ἠγάπησεν. διάψαλμ.	Elegit nobis hæreditatem suam; speciem Jacob quam dilexit.	Obrał nam dziedzictwo swoje, piękność Jakobowę, którą umiłował.
ἀνέβη ὁ θεὸς ἐν ἀλαλαγμ, יהוה ἐν φωνῇ σάλπιγγος.	Ascendit Deus in jubilo, et Dominus in voce tubæ.	Wstąpił Bóg z wesołym śpiewaniem a Pan z głosem trąby.
ψάλατε τῷ θεῷ ἡμῶν, ψάλατε, ψάλατε τῷ βασιλεῖ ἡμῶν, ψάλατε,	Psallite Deo nostro, psallite; psallite regi nostro, psallite;	Śpiewajcież Bogu naszemu, śpiewajcie, śpiewajcie królowi naszemu, śpiewajcie.
ὅτι βασιλεὺς πάσης τῆς γῆς ὁ θεός, ψάλατε συνετῶς.	quoniam rex omnis terræ Deus, psallite sapienter.	Abowiem królem wszytkiej ziemie Bóg: śpiewajcież mądrze.
ἐβασίλευσεν ὁ θεὸς ἐπὶ τὰ ἔθνη, ὁ θεὸς κάθηται ἐπὶ θρόνου ἁγίου αὐτοῦ.	Regnabit Deus super gentes; Deus sedet super sedem sanctam suam.	Będzie królował Bóg nad narody, Bóg siedzi na stolicy swej świętej.
ἄρχοντες λαῶν συνήχθησαν μετὰ τοῦ θεοῦ Αβρααμ, ὅτι τοῦ θεοῦ οἱ κραταιοὶ τῆς γῆς, σφόδρα ἐπήρθησαν.	Principes populorum congregati sunt cum Deo Abraham, quoniam dii fortes terræ vehementer elevati sunt.	Książęta narodów zgromadziły się z Bogiem Abrahamowym; albowiem bogowie mocni ziemie są bardzo wywyższeni.

47

W tym Psalmie proroctwo jest o mieście Jeruzalem jako się miało wynieść w zacności, z Pana Chrystusa obecności: tudzież téż o trzech królach, o męce Chrystusowéj, i o jego prześladowaniu.
Ψαλμὸς ᾠδῆς τοῖς υἱοῖς Κορε· δευτέρᾳ σαββάτου.	Psalmus cantici. Filiis Core, secunda sabbati.	Psalm pienia, synów Kore, wtórego dnia Sabbatu.
Μέγας יהוה καὶ αἰνετὸ σφόδρα ἐν πόλει τοῦ θεοῦ ἡμῶν, ὄρει ἁγίῳ αὐτοῦ,	Magnus Dominus et laudabilis nimis, in civitate Dei nostri, in monte sancto ejus.	Wielki Pan i chwalebny barzo w mieście Boga naszego, na górze świętej jego.
εὖ ῥιζῶν ἀγαλλιάματ πάσης τῆς γῆς. ὄρη Σιων, τὰ πλευρὰ τοῦ βορρᾶ, ἡ πόλις τοῦ βασιλέως τοῦ μεγάλου,	Fundatur exsultatione universæ terræ mons Sion; latera aquilonis, civitas regis magni.	Funduje się z radością wszytkiej ziemie góra Syjon: strony północne, miasto króla wielkiego.
ὁ θεὸς ἐν ταῖς βάρεσιν αὐτῆς γινώσκεται, ὅταν ἀντιλαμβάνηται αὐτῆς.	Deus in domibus ejus cognoscetur cum suscipiet eam.	Bóg w domiech jego będzie poznany, kiedy je obroni.
ὅτι ἰδοὺ οἱ βασιλεῖς συνήχθησαν, ἤλθοσαν ἐπὶ τὸ αὐτό·	Quoniam ecce reges terræ congregati sunt, convenerunt in unum.	Abowiem oto królowie ziemscy zgromadzili się, zeszli się wespół.
αὐτοὶ ἰδόντες οὕτως ἐθαύμασαν, ἐταράχθησαν, ἐσαλεύθησαν,	Ipsi videntes, sic admirati sunt, conturbati sunt, commoti sunt.	Ci ujźrzawszy tak zdziwili się, zatrwożyli się, wzruszyli się,
τρόμος ἐπελάβετο αὐτῶν, ἐκεῖ ὠδῖνες ὡς τικτούσης.	Tremor apprehendit eos; ibi dolores ut parturientis:	drżenie je popadło, tam boleści jako rodzącej.
ἐν πνεύματι βιαίῳ συντρίψεις πλοῖα Θαρσι.	in spiritu vehementi conteres naves Tharsis.	Wiatrem gwałtownym pokruszysz okręty Tarsis.
καθάπερ ἠκούσαμεν, οὕτως εἴδομεν ἐν πόλει יהוה τῶν δυνάμεων, ἐν πόλει τοῦ θεοῦ ἡμῶν· ὁ θεὸς ἐθεμελίωσεν αὐτὴν εἰς τὸν αἰῶνα. διάψαλμ.	Sicut audivimus, sic vidimus, in civitate Domini virtutum, in civitate Dei nostri: Deus fundavit eam in æternum.	Jakośmy słyszeli, takeśmy widzieli, w mieście Pana zastępów, w mieście Boga naszego: Bóg je ugruntował na wieki.
ὑπελάβομεν, ὁ θεός, τὸ ἔλεός σου ἐν μέσῳ τοῦ ναοῦ σου.	Suscepimus, Deus, misericordiam tuam in medio templi tui.	Przyjęliśmy, Boże, miłosierdzie twoje, w pośrzód kościoła twego.
κατὰ τὸ ὄνομά σου, ὁ θεός, οὕτως καὶ ἡ αἴνεσίς σου ἐπὶ τὰ πέρατα τῆς γῆς· δικαιοσύνης πλήρης ἡ δεξιά σου.	Secundum nomen tuum, Deus, sic et laus tua in fines terræ; justitia plena est dextera tua.	Jako imię twoje, Boże, tak i chwała twoja na końce ziemie: sprawiedliwości pełna jest prawica twoja!
εὐφρανθήτω τὸ ὄρος Σιων, ἀγαλλιάσθωσαν αἱ θυγατέρες τῆς Ιουδαίας ἕνεκεν τῶν κριμάτων σου, κύριε.	Lætetur mons Sion, et exsultent filiæ Judæ, propter judicia tua, Domine.	Niech się weseli góra Syjon a niech się rozradują córki Judzkie, dla sądów twoich, Panie.
κυκλώσατε Σιων καὶ περιλάβετ αὐτήν, διηγήσασθε ἐν τοῖς πύργοις αὐτῆς,	Circumdate Sion, et complectimini eam; narrate in turribus ejus.	Obstąpcie Syjon a obejmicie je, opowiadajcie na wieżach jego.
θέσθε τὰς καρδίας ὑμῶν εἰς τὴν δύναμιν αὐτῆς καὶ καταδιέλεσθ τὰς βάρεις αὐτῆς, ὅπως ἂν διηγήσησθε εἰς γενεὰν ἑτέραν.	Ponite corda vestra in virtute ejus, et distribuite domos ejus, ut enarretis in progenie altera.	Włóżcie serca wasze w moc jego a rozłóżcie domy jego, abyście opowiadali w drugim pokoleniu:
ὅτι οὗτός ἐστιν ὁ θεὸς ὁ θεὸς ἡμῶν εἰς τὸν αἰῶνα καὶ εἰς τὸν αἰῶνα τοῦ αἰῶνος· αὐτὸς ποιμανεῖ ἡμᾶς εἰς τοὺς αἰῶνας.	Quoniam hic est Deus, Deus noster in æternum, et in sæculum sæculi; ipse reget nos in sæcula.	Żeć ten jest Bóg, Bóg nasz na wieki, i na wieki wieków: on nas będzie rządził na wieki.

48

Prorok święty dawa nam sprawę w tym Psalmie, jako się przeciw światu i zgorszeniom stawić mamy: w onym jako omylnym się nie kochać, tych sie warować pilnie.
Εἰς τὸ τέλος· τοῖς υἱοῖς Κορε ψαλμός.	In finem, filiis Core. Psalmus.	Na koniec: synom Kore Psalm.
Ἀκούσατε ταῦτα, πάντα τὰ ἔθνη, ἐνωτίσασθε, πάντες οἱ κατοικοῦντες τὴν οἰκουμένην,	Audite hæc, omnes gentes; auribus percipite, omnes qui habitatis orbem:	Słuchajcie tego, wszyscy narodowie, bierzcie w uszy, którzy mieszkacie na świecie,
οἵ τε γηγενεῖ καὶ οἱ υἱοὶ τῶν ἀνθρώπων, ἐπὶ τὸ αὐτὸ πλούσιος καὶ πένης.	quique terrigenæ et filii hominum, simul in unum dives et pauper.	wszyscy synowie ziemie i synowie człowieczy, pospołu w jedno, bogaty i ubogi.
τὸ στόμα μου λαλήσει σοφίαν καὶ ἡ μελέτη τῆς καρδίας μου σύνεσιν·	Os meum loquetur sapientiam, et meditatio cordis mei prudentiam.	Usta moje będą mówiły mądrość, a rozmyślanie serca mego roztropność.
κλινῶ εἰς παραβολὴν τὸ οὖς μου, ἀνοίξω ἐν ψαλτηρί τὸ πρόβλημ μου.	Inclinabo in parabolam aurem meam; aperiam in psalterio propositionem meam.	Nakłonię do przypowieści ucha mego, otworzę na arfie gadkę moję.
ἵνα τί φοβοῦμαι ἐν ἡμέρᾳ πονηρᾷ; ἡ ἀνομία τῆς πτέρνης μου κυκλώσει με.	Cur timebo in die mala? Iniquitas calcanei mei circumdabit me.	Czemu się mam bać we zły dzień? Nieprawość pięty mojej ogarnie mię.
οἱ πεποιθότες ἐπὶ τῇ δυνάμει αὐτῶν καὶ ἐπὶ τῷ πλήθει τοῦ πλούτου αὐτῶν καυχώμενοι,	Qui confidunt in virtute sua, et in multitudine divitiarum suarum gloriantur.	Którzy ufają w mocy swojej i chlubią się w mnóstwie bogactw swoich.
ἀδελφὸς οὐ λυτροῦται· λυτρώσεται ἄνθρωπος; οὐ δώσει τῷ θεῷ ἐξίλασμ αὐτοῦ	Frater non redimit, redimet homo: non dabit Deo placationem suam,	Brat nie odkupuje, odkupi człowiek, nie da Bogu ubłagania swego
καὶ τὴν τιμὴν τῆς λυτρώσεως τῆς ψυχῆς αὐτοῦ. καὶ ἐκόπασεν εἰς τὸν αἰῶνα	et pretium redemptionis animæ suæ. Et laborabit in æternum;	i zapłaty odkupienia dusze swojej, i będzie pracował na wieki,
καὶ ζήσεται εἰς τέλος,	et vivet adhuc in finem.	i będzie żył jeszcze do końca.
ὅτι οὐκ ὄψεται καταφθορά, ὅταν ἴδῃ σοφοὺς ἀποθνῄσκοντας. ἐπὶ τὸ αὐτὸ ἄφρων καὶ ἄνου ἀπολοῦνται καὶ καταλείψουσιν ἀλλοτρίοις τὸν πλοῦτον αὐτῶν,	Non videbit interitum, cum viderit sapientes morientes. Simul insipiens et stultus peribunt; et relinquent alienis divitias suas;	Nie ogląda zginienia, gdy ujźrzy mądre umierające, pospołu niemądry i głupi zginą. I zostawią obcym majętności swoje, a groby ich domami ich na wieki.
καὶ οἱ τάφοι αὐτῶν οἰκίαι αὐτῶν εἰς τὸν αἰῶνα, σκηνώματα αὐτῶν εἰς γενεὰν καὶ γενεάν. ἐπεκαλέσαντο τὰ ὀνόματα αὐτῶν ἐπὶ τῶν γαιῶν αὐτῶν.	et sepulchra eorum domus illorum in æternum, tabernacula eorum in progenie et progenie; vocaverunt nomina sua in terris suis.	Przybytkami ich od narodu do narodu, nazywali imiona swe w ziemiach swoich.
καὶ ἄνθρωπος ἐν τιμῇ ὢν οὐ συνῆκεν, παρασυνεβλήθ τοῖς κτήνεσιν τοῖς ἀνοήτοις καὶ ὡμοιώθη αὐτοῖς.	Et homo, cum in honore esset, non intellexit. Comparatus est jumentis insipientibus, et similis factus est illis.	A człowiek, gdy we czci był, nie rozumiał: przyrównany jest bydlętom bezrozumnym i zstał się im podobny.
αὕτη ἡ ὁδὸς αὐτῶν σκάνδαλον αὐτοῖς, καὶ μετὰ ταῦτα ἐν τῷ στόματι αὐτῶν εὐδοκήσουσιν. διάψαλμ.	Hæc via illorum scandalum ipsis; et postea in ore suo complacebunt.	Ta droga ich pogorszenie im, a potem w uściech swych będą mieć upodobanie.
ὡς πρόβατα ἐν ᾅδῃ ἔθεντο, θάνατος ποιμαίνει αὐτούς· καὶ κατακυριεύσουσιν αὐτῶν οἱ εὐθεῖς τὸ πρωί, καὶ ἡ βοήθεια αὐτῶν παλαιωθήσεται ἐν τῷ ᾅδῃ ἐκ τῆς δόξης αὐτῶν.	Sicut oves in inferno positi sunt: mors depascet eos. Et dominabuntur eorum justi in matutino; et auxilium eorum veterascet in inferno a gloria eorum.	Jako owce w piekle są położeni: śmierć je trawić będzie. I będą panować sprawiedliwi nad nimi rano, a ratunek ich starzeje się w piekle, po sławie ich.
πλὴν ὁ θεὸς λυτρώσεται τὴν ψυχήν μου ἐκ χειρὸς ᾅδου, ὅταν λαμβάνῃ με. διάψαλμ.	Verumtamen Deus redimet animam meam de manu inferi, cum acceperit me.	Wszakoż Bóg odkupi duszę moję z ręki piekielnej, gdy mię przyjmie.
μὴ φοβοῦ, ὅταν πλουτήσῃ ἄνθρωπος καὶ ὅταν πληθυνθῇ ἡ δόξα τοῦ οἴκου αὐτοῦ·	Ne timueris cum dives factus fuerit homo, et cum multiplicata fuerit gloria domus ejus;	Nie bój się, gdy się zbogaci człowiek i gdy się rozmnoży sława domu jego.
ὅτι οὐκ ἐν τῷ ἀποθνῄσκειν αὐτὸν λήμψεται τὰ πάντα, οὐδὲ συγκαταβήσεται αὐτῷ ἡ δόξα αὐτοῦ.	quoniam, cum interierit, non sumet omnia, neque descendet cum eo gloria ejus.	Abowiem gdy zginie, nie weźmie wszytkiego ani zstąpi z nim sława jego.
ὅτι ἡ ψυχὴ αὐτοῦ ἐν τῇ ζωῇ αὐτοῦ εὐλογηθήσεται· ἐξομολογήσεταί σοι, ὅταν ἀγαθύνῃ αὐτῷ.	Quia anima ejus in vita ipsius benedicetur; confitebitur tibi cum benefeceris ei.	Bo dusza jego będzie za żywota jego błogosławiona, będzieć wyznawał, gdy mu dobrze uczynisz.
εἰσελεύσεται ἕως γενεᾶς πατέρων αὐτοῦ, ἕως αἰῶνος οὐκ ὄψεται φῶς.	Introibit usque in progenies patrum suorum; et usque in æternum non videbit lumen.	Wnidzie aż do rodzaju ojców swoich i aż na wieki nie ujźrzy światłości.
ἄνθρωπος ἐν τιμῇ ὢν οὐ συνῆκεν, παρασυνεβλήθ τοῖς κτήνεσιν τοῖς ἀνοήτοις καὶ ὡμοιώθη αὐτοῖς.	Homo, cum in honore esset, non intellexit. Comparatus est jumentis insipientibus, et similis factus est illis.	Człowiek, gdy we czci był, nie rozumiał: przyrównan jest bydlętom nierozumnym, i stał się im podobny.

49

Zamyka proroctwo o skutecznem kazaniu Pana Chrystusowem, i przyjściu jego dwojakiem, i o skażeniu ofiar starego zakonu.
Ψαλμὸς τῷ Ασαφ. Θεὸς θεῶν יהוה ἐλάλησεν καὶ ἐκάλεσεν τὴν γῆν ἀπὸ ἀνατολῶν ἡλίου καὶ μέχρι δυσμῶν.	Psalmus Asaph. Deus deorum, Dominus, locutus est, et vocavit terram a solis ortu usque ad occasum.	Psalm Asafowi. Bóg nad bogi Pan mówił i przyzwał ziemie od słońca wschodu aż do zachodu.
ἐκ Σιων ἡ εὐπρέπεια τῆς ὡραιότητο αὐτοῦ,	Ex Sion species decoris ejus:	Z Syjonu piękność ozdoby jego.
ὁ θεὸς ἐμφανῶς ἥξει, ὁ θεὸς ἡμῶν, καὶ οὐ παρασιωπήσετα· πῦρ ἐναντίον αὐτοῦ καυθήσεται, καὶ κύκλῳ αὐτοῦ καταιγὶ σφόδρα.	Deus manifeste veniet; Deus noster, et non silebit. Ignis in conspectu ejus exardescet; et in circuitu ejus tempestas valida.	Bóg jawnie przydzie, Bóg nasz a nie będzie milczał. Ogień przed oblicznością jego rozpali się, a około niego wicher wielki.
προσκαλέσεται τὸν οὐρανὸν ἄνω καὶ τὴν γῆν διακρῖναι τὸν λαὸν αὐτοῦ·	Advocabit cælum desursum, et terram, discernere populum suum.	Przyzowie nieba z wierzchu, i ziemie, aby rozsądził lud swój.
συναγάγετε αὐτῷ τοὺς ὁσίους αὐτοῦ τοὺς διατιθεμένους τὴν διαθήκην αὐτοῦ ἐπὶ θυσίαις,	Congregate illi sanctos ejus, qui ordinant testamentum ejus super sacrificia.	Zgromadźcie mu święte jego, którzy rozrządzają testament jego w ofiarach.
καὶ ἀναγγελοῦσιν οἱ οὐρανοὶ τὴν δικαιοσύνην αὐτοῦ, ὅτι ὁ θεὸς κριτής ἐστιν. διάψαλμ.	Et annuntiabunt cæli justitiam ejus, quoniam Deus judex est.	I będą opowiadały niebiosa sprawiedliwość jego: iż Bóg jest Sędzią.
Ἄκουσον, λαός μου, καὶ λαλήσω σοι, Ισραηλ, καὶ διαμαρτύρομαί σοι· ὁ θεὸς ὁ θεός σού εἰμι ἐγώ.	Audi, populus meus, et loquar Israël, et testificabor tibi. Deus, Deus tuus ego sum.	Słuchaj, ludu mój, a mówić będę, Izraelu, a oświadczęć: Bóg, Bóg twój ja jestem.
οὐκ ἐπὶ ταῖς θυσίαις σου ἐλέγξω σε, τὰ δὲ ὁλοκαυτώματά σου ἐνώπιόν μού ἐστιν διὰ παντός·	Non in sacrificiis tuis arguam te; holocausta autem tua in conspectu meo sunt semper.	Nie będę cię karał z ofiar twoich, a całopalenia twoje są przed oczyma memi zawżdy.
οὐ δέξομαι ἐκ τοῦ οἴκου σου μόσχους οὐδὲ ἐκ τῶν ποιμνίων σου χιμάρου.	Non accipiam de domo tua vitulos, neque de gregibus tuis hircos;	Nie będę brał z domu twego cielców ani z trzód twoich kozłów.
ὅτι ἐμά ἐστιν πάντα τὰ θηρία τοῦ δρυμο, κτήνη ἐν τοῖς ὄρεσιν καὶ βόες·	quoniam meæ sunt omnes feræ silvarum, jumenta in montibus, et boves.	Abowiem moje są wszytkie zwierzęta leśne, bydła po górach i woły.
ἔγνωκα πάντα τὰ πετεινὰ τοῦ οὐρανοῦ, καὶ ὡραιότη ἀγροῦ μετ᾽ ἐμοῦ ἐστιν.	Cognovi omnia volatilia cæli; et pulchritudo agri mecum est.	Znam wszystkie ptastwa niebieskie i piękność pola ze mną jest.
ἐὰν πεινάσω, οὐ μή σοι εἴπω· ἐμὴ γάρ ἐστιν ἡ οἰκουμένη καὶ τὸ πλήρωμα αὐτῆς.	Si esuriero, non dicam tibi: meus est enim orbis terræ, et plenitudo ejus.	Jeśli będę łaknął, nie będęć mówił: bo mój jest okrąg ziemie i napełnienie jego.
μὴ φάγομαι κρέα ταύρων ἢ αἷμα τράγων πίομαι;	Numquid manducabo carnes taurorum? aut sanguinem hircorum potabo?	Izali będę jadł mięso wołowe? abo krew kozłową będę pił?
θῦσον τῷ θεῷ θυσίαν αἰνέσεως καὶ ἀπόδος τῷ ὑψίστῳ τὰς εὐχάς σου·	Immola Deo sacrificium laudis, et redde Altissimo vota tua.	Ofiaruj Bogu ofiarę chwały a oddaj Nawyższemu śluby twoje!
καὶ ἐπικάλεσαί με ἐν ἡμέρᾳ θλίψεως, καὶ ἐξελοῦμαί σε, καὶ δοξάσεις με. διάψαλμ.	Et invoca me in die tribulationis; eruam te, et honorificabis me.	A wzywaj mię w dzień utrapienia: wyrwę cię a czcić mię będziesz.
τῷ δὲ ἁμαρτωλῷ εἶπεν ὁ θεός Ἵνα τί σὺ διηγῇ τὰ δικαιώματά μου καὶ ἀναλαμβάνεις τὴν διαθήκην μου διὰ στόματός σου;	Peccatori autem dixit Deus: Quare tu enarras justitias meas? et assumis testamentum meum per os tuum?	Ale grzesznikowi rzekł Bóg: Czemu ty opowiadasz sprawiedliwości moje i bierzesz testament mój w usta twoje?
σὺ δὲ ἐμίσησας παιδείαν καὶ ἐξέβαλες τοὺς λόγους μου εἰς τὰ ὀπίσω.	Tu vero odisti disciplinam, et projecisti sermones meos retrorsum.	Ano ty masz w nienawiści karność i zarzuciłeś mowę moję nazad.
εἰ ἐθεώρεις κλέπτην, συνέτρεχες αὐτῷ, καὶ μετὰ μοιχῶν τὴν μερίδα σου ἐτίθεις·	Si videbas furem, currebas cum eo; et cum adulteris portionem tuam ponebas.	Jeśliś widział złodzieja, biegałeś z nim, a z cudzołożniki miałeś swój skład.
τὸ στόμα σου ἐπλεόνασεν κακίαν, καὶ ἡ γλῶσσά σου περιέπλεκε δολιότητ·	Os tuum abundavit malitia, et lingua tua concinnabat dolos.	Usta twoje były pełne złości, a język twój plótł zdrady.
καθήμενος κατὰ τοῦ ἀδελφοῦ σου κατελάλεις καὶ κατὰ τοῦ υἱοῦ τῆς μητρός σου ἐτίθεις σκάνδαλον.	Sedens, adversus fratrem tuum loquebaris, et adversus filium matris tuæ ponebas scandalum.	Siedząc mawiałeś przeciw bratu twemu i dawałeś wzgorszenie przeciw synowi matki twojej.
ταῦτα ἐποίησας, καὶ ἐσίγησα· ὑπέλαβες ἀνομίαν ὅτι ἔσομαί σοι ὅμοιος· ἐλέγξω σε καὶ παραστήσω κατὰ πρόσωπόν σου.	Hæc fecisti, et tacui. Existimasti inique quod ero tui similis: arguam te, et statuam contra faciem tuam.	Toś czynił, a milczałem. Mnimałeś niesprawiedliwie, że będę tobie podobny? będę cię strofował i stawię przed oczy twoje.
σύνετε δὴ ταῦτα, οἱ ἐπιλανθανόμενοι τοῦ θεοῦ, μήποτε ἁρπάσῃ καὶ μὴ ᾖ ὁ ῥυόμενος·	Intelligite hæc, qui obliviscimini Deum: nequando rapiat, et non sit qui eripiat.	Rozumiejcież to, którzy zapominacie Boga: by kiedy nie porwał, a nie będzie, kto by wydarł.
θυσία αἰνέσεως δοξάσει με, καὶ ἐκεῖ ὁδός, ᾗ δείξω αὐτῷ τὸ σωτήριον τοῦ θεοῦ.	Sacrificium laudis honorificabit me; et illic iter quo ostendam illi salutare Dei.	Ofiara chwały uczci mię: i tam droga, którą mu okażę zbawienie Boże.

50

Wzrusza Prorok człowieka grzesznego ku pokucie swym przykładem, w tym Psalmie, który na ten czas mówił DVwid, gdy już był Bethsabeę poznał: a potem do niego Nathan prorok przyszedł.
Εἰς τὸ τέλος· ψαλμὸς τῷ Δαυιδ	In finem. Psalmus David,	Na koniec: Psalm Dawidów,
ἐν τῷ ἐλθεῖν πρὸς αὐτὸν Ναθαν τὸν προφήτην, ἡνίκα εἰσῆλθεν πρὸς Βηρσαβε.	cum venit ad eum Nathan propheta, quando intravit ad Bethsabee.	gdy przyszedł do niego prorok Natan, kiedy był wszedł do Betsabejej.
Ἐλέησόν με, ὁ θεός, κατὰ τὸ μέγα ἔλεός σου καὶ κατὰ τὸ πλῆθος τῶν οἰκτιρμῶν σου ἐξάλειψον τὸ ἀνόμημ μου·	Miserere mei, Deus, secundum magnam misericordiam tuam; et secundum multitudinem miserationum tuarum, dele iniquitatem meam.	Smiłuj się nade mną, Boże, według wielkiego miłosierdzia swego a według mnóstwa litości twoich, zgładź nieprawość moję.
ἐπὶ πλεῖον πλῦνόν με ἀπὸ τῆς ἀνομίας μου καὶ ἀπὸ τῆς ἁμαρτίας μου καθάρισόν με.	Amplius lava me ab iniquitate mea, et a peccato meo munda me.	Jeszcze więcej omyj mię od nieprawości mojej i od grzechu mojego oczyść mię.
ὅτι τὴν ἀνομίαν μου ἐγὼ γινώσκω, καὶ ἡ ἁμαρτία μου ἐνώπιόν μού ἐστιν διὰ παντός.	Quoniam iniquitatem meam ego cognosco, et peccatum meum contra me est semper.	Abowiem ja znam nieprawość moję i grzech mój jest zawżdy przeciwko mnie.
σοὶ μόνῳ ἥμαρτον καὶ τὸ πονηρὸν ἐνώπιόν σου ἐποίησα, ὅπως ἂν δικαιωθῇς ἐν τοῖς λόγοις σου καὶ νικήσῃς ἐν τῷ κρίνεσθαί σε.	Tibi soli peccavi, et malum coram te feci; ut justificeris in sermonibus tuis, et vincas cum judicaris.	Tobiem samemu zgrzeszył i uczyniłem złość przed tobą, abyś się usprawiedliwił w mowach twoich, a zwyciężył, gdy cię posądzają.
ἰδοὺ γὰρ ἐν ἀνομίαις συνελήμφθην, καὶ ἐν ἁμαρτίαις ἐκίσσησέ με ἡ μήτηρ μου.	Ecce enim in iniquitatibus conceptus sum, et in peccatis concepit me mater mea.	Oto bowiem w nieprawościach jestem poczęty, a w grzechach poczęła mię matka moja.
ἰδοὺ γὰρ ἀλήθειαν ἠγάπησας, τὰ ἄδηλα καὶ τὰ κρύφια τῆς σοφίας σου ἐδήλωσάς μοι.	Ecce enim veritatem dilexisti; incerta et occulta sapientiæ tuæ manifestasti mihi.	Oto bowiem umiłowałeś prawdę, niewiadome i skryte rzeczy mądrości twojej objawiłeś mi.
ῥαντιεῖς με ὑσσώπῳ, καὶ καθαρισθήσομαι· πλυνεῖς με, καὶ ὑπὲρ χιόνα λευκανθήσομαι.	Asperges me hyssopo, et mundabor; lavabis me, et super nivem dealbabor.	Pokropisz mię hizopem, a będę oczyściony, omyjesz mię, a będę nad śnieg wybielony.
ἀκουτιεῖ με ἀγαλλίασιν καὶ εὐφροσύνην· ἀγαλλιάσονται ὀστᾶ τεταπεινωμένα.	Auditui meo dabis gaudium et lætitiam, et exsultabunt ossa humiliata.	Słuchowi memu dasz radość i wesele i rozradują się kości poniżone.
ἀπόστρεψον τὸ πρόσωπόν σου ἀπὸ τῶν ἁμαρτιῶν μου καὶ πάσας τὰς ἀνομίας μου ἐξάλειψον.	Averte faciem tuam a peccatis meis, et omnes iniquitates meas dele.	Odwróć oblicze twoje od grzechów moich a zgładź wszytkie nieprawości moje.
καρδίαν καθαρὰν κτίσον ἐν ἐμοί, ὁ θεός, καὶ πνεῦμα εὐθὲ ἐγκαίνισον ἐν τοῖς ἐγκάτοι μου.	Cor mundum crea in me, Deus, et spiritum rectum innova in visceribus meis.	Serce czyste stwórz we mnie, Boże, i Ducha prawego odnów we wnętrznościach moich.
μὴ ἀπορρίψῃς με ἀπὸ τοῦ προσώπου σου καὶ τὸ πνεῦμα τὸ ἅγιόν σου μὴ ἀντανέλῃ ἀπ᾽ ἐμοῦ.	Ne projicias me a facie tua, et spiritum sanctum tuum ne auferas a me.	Nie odrzucaj mię od oblicza twego i Ducha świętego twego nie bierz ode mnie.
ἀπόδος μοι τὴν ἀγαλλίασιν τοῦ σωτηρίου σου καὶ πνεύματι ἡγεμονικ στήρισόν με.	Redde mihi lætitiam salutaris tui, et spiritu principali confirma me.	Przywróć mi radość zbawienia twojego i Duchem przedniejszym potwierdź mię.
διδάξω ἀνόμους τὰς ὁδούς σου, καὶ ἀσεβεῖς ἐπὶ σὲ ἐπιστρέψουσιν.	Docebo iniquos vias tuas, et impii ad te convertentur.	Będę nauczał nieprawe dróg twoich a niezbożni do ciebie się nawrócą.
ῥῦσαί με ἐξ αἱμάτων, ὁ θεὸς ὁ θεὸς τῆς σωτηρίας μου· ἀγαλλιάσεται ἡ γλῶσσά μου τὴν δικαιοσύνην σου.	Libera me de sanguinibus, Deus, Deus salutis meæ, et exsultabit lingua mea justitiam tuam.	Wybaw mię ze krwi, Boże, Boże zbawienia mego, a język mój z radością będzie wysławiał sprawiedliwość twoję.
κύριε, τὰ χείλη μου ἀνοίξεις, καὶ τὸ στόμα μου ἀναγγελεῖ τὴν αἴνεσίν σου.	Domine, labia mea aperies, et os meum annuntiabit laudem tuam.	Panie, otworzysz wargi moje, a usta moje opowiadać będą chwałę twoję,
ὅτι εἰ ἠθέλησας θυσίαν, ἔδωκα ἄν· ὁλοκαυτώματα οὐκ εὐδοκήσεις.	Quoniam si voluisses sacrificium, dedissem utique; holocaustis non delectaberis.	abowiem gdybyś był chciał ofiary, wżdy bych był dał: w całopalonych nie będziesz się kochał.
θυσία τῷ θεῷ πνεῦμα συντετριμμένον, καρδίαν συντετριμμένην καὶ τεταπεινωμένην ὁ θεὸς οὐκ ἐξουθενώσει.	Sacrificium Deo spiritus contribulatus; cor contritum et humiliatum, Deus, non despicies.	Ofiara Bogu duch strapiony: serca skruszonego i uniżonego, Boże, nie wzgardzisz.
ἀγάθυνο, κύριε, ἐν τῇ εὐδοκίᾳ σου τὴν Σιων, καὶ οἰκοδομηθήτω τὰ τείχη Ιερουσαλημ·	Benigne fac, Domine, in bona voluntate tua Sion, ut ædificentur muri Jerusalem.	Uczyń dobrze, Panie, Syonowi w dobréj woli twojéj, aby się zbudowały mury Jeruzalem.
τότε εὐδοκήσεις θυσίαν δικαιοσύνης, ἀναφορὰ καὶ ὁλοκαυτώματα· τότε ἀνοίσουσιν ἐπὶ τὸ θυσιαστήριόν σου μόσχους.	Tunc acceptabis sacrificium justitiæ, oblationes et holocausta; tunc imponent super altare tuum vitulos.	Tedy przyjmiesz ofiarę sprawiedliwości, obiaty i całopalenia: tedy nakładą na ołtarz twój cielców.

51

W tym Psalmie opisanie spraw Antychrystowych, tudzież zaostrzenie i groźba przeciw jemu, i pociecha w trudnościach pobożnym ludziom, zamyka się.
Εἰς τὸ τέλος· συνέσεως τῷ Δαυιδ	In finem. Intellectus David,	Na koniec: wyrozumienie Dawidowi,
ἐν τῷ ἐλθεῖν Δωη τὸν Ιδουμαῖο καὶ ἀναγγεῖλαι τῷ Σαουλ καὶ εἰπεῖν αὐτῷ Ἦλθεν Δαυιδ εἰς τὸν οἶκον Αβιμελεχ.	cum venit Doëg Idumæus, et nuntiavit Sauli: Venit David in domum Achimelech.	kiedy przyszedł Doeg Idumejczyk i oznajmił Saulowi: Przyszedł Dawid w dom Achimelecha. 1Krl 22.1
Τί ἐγκαυχᾷ ἐν κακίᾳ, ὁ δυνατός, ἀνομίαν ὅλην τὴν ἡμέραν;	Quid gloriaris in malitia, qui potens es in iniquitate?	Co się przechwalasz ze złości, któryś jest silny w nieprawości?
ἀδικίαν ἐλογίσατο ἡ γλῶσσά σου· ὡσεὶ ξυρὸ ἠκονημένο ἐποίησας δόλον.	Tota die injustitiam cogitavit lingua tua; sicut novacula acuta fecisti dolum.	Cały dzień niesprawiedliwość myślił język twój, jako brzytwa ostra czyniłeś zdradę.
ἠγάπησας κακίαν ὑπὲρ ἀγαθωσύνην, ἀδικίαν ὑπὲρ τὸ λαλῆσαι δικαιοσύνην. διάψαλμ.	Dilexisti malitiam super benignitatem; iniquitatem magis quam loqui æquitatem.	Umiłowałeś złość nad dobroć, nieprawość więcej niż mówić sprawiedliwość.
ἠγάπησας πάντα τὰ ῥήματα καταποντισμο, γλῶσσαν δολίαν.	Dilexisti omnia verba præcipitationis, lingua dolosa.	Umiłowałeś wszytkie słowa zatracenia, języku zdradliwy.
διὰ τοῦτο ὁ θεὸς καθελεῖ σε εἰς τέλος· ἐκτίλα σε καὶ μεταναστεύσα σε ἀπὸ σκηνώματος καὶ τὸ ῥίζωμ σου ἐκ γῆς ζώντων. διάψαλμ.	Propterea Deus destruet te in finem; evellet te, et emigrabit te de tabernaculo tuo, et radicem tuam de terra viventium.	Przetoż cię Bóg zniszczy do końca, wyrwie cię i wypędzi cię z przybytku twego i korzeń twój z ziemie żywiących.
καὶ ὄψονται δίκαιοι καὶ φοβηθήσονται καὶ ἐπ᾽ αὐτὸν γελάσονται καὶ ἐροῦσιν	Videbunt justi, et timebunt; et super eum ridebunt, et dicent:	Ujźrzą sprawiedliwi i będą się bać i nad nim będą się śmiać, i rzeką:
Ἰδοὺ ἄνθρωπος, ὃς οὐκ ἔθετο τὸν θεὸν βοηθὸν αὐτοῦ, ἀλλ᾽ ἐπήλπισε ἐπὶ τὸ πλῆθος τοῦ πλούτου αὐτοῦ καὶ ἐδυναμώθη ἐπὶ τῇ ματαιότητι αὐτοῦ.	Ecce homo qui non posuit Deum adjutorem suum; sed speravit in multitudine divitiarum suarum, et prævaluit in vanitate sua.	Otóżci człowiek, który nie kładł Boga pomocnikiem swoim, ale ufał w mnóstwie bogactw swoich i przemógł w marności swojej.
ἐγὼ δὲ ὡσεὶ ἐλαία κατάκαρπο ἐν τῷ οἴκῳ τοῦ θεοῦ· ἤλπισα ἐπὶ τὸ ἔλεος τοῦ θεοῦ εἰς τὸν αἰῶνα καὶ εἰς τὸν αἰῶνα τοῦ αἰῶνος.	Ego autem, sicut oliva fructifera in domo Dei; speravi in misericordia Dei, in æternum et in sæculum sæculi.	A ja, jako oliwa rodzajna w domu Bożym, miałem nadzieję w miłosierdziu Bożem, na wieki i na wiek wieku.
ἐξομολογήσομαί σοι εἰς τὸν αἰῶνα, ὅτι ἐποίησας, καὶ ὑπομενῶ τὸ ὄνομά σου, ὅτι χρηστὸν ἐναντίον τῶν ὁσίων σου.	Confitebor tibi in sæculum, quia fecisti; et exspectabo nomen tuum, quoniam bonum est in conspectu sanctorum tuorum.	Będęć wyznawał na wieki, żeś uczynił: i będę oczekiwał imienia twego; bo dobre jest przed oblicznością świętych twoich.

52

Cieszy tu Prorok ludzie pobożne w przeciwieństwach i trudnościach będące.
Εἰς τὸ τέλος, ὑπὲρ μαελε· συνέσεως τῷ Δαυιδ. Εἶπεν ἄφρων ἐν καρδίᾳ αὐτοῦ Οὐκ ἔστιν θεός.	In finem, pro Maëleth intelligentiæ. David. Dixit insipiens in corde suo: Non est Deus.	Na koniec: na "Maelet", wyrozumienia Dawidowi. Rzekł głupi w sercu swoim: Nie masz Boga.
διεφθάρησαν καὶ ἐβδελύχθησαν ἐν ἀνομίαις, οὐκ ἔστιν ποιῶν ἀγαθόν.	Corrupti sunt, et abominabiles facti sunt in iniquitatibus; non est qui faciat bonum.	Popsowali się i obrzydłemi się zstali w nieprawościach: nie masz, kto by dobrze czynił.
ὁ θεὸς ἐκ τοῦ οὐρανοῦ διέκυψε ἐπὶ τοὺς υἱοὺς τῶν ἀνθρώπων τοῦ ἰδεῖν εἰ ἔστιν συνίων ἢ ἐκζητῶν τὸν θεόν.	Deus de cælo prospexit super filios hominum, ut videat si est intelligens, aut requirens Deum.	Bóg z nieba pojźrzał na syny człowiecze, aby oglądał, jeśli jest znający abo szukający Boga.
πάντες ἐξέκλιναν, ἅμα ἠχρεώθησαν, οὐκ ἔστιν ποιῶν ἀγαθόν, οὐκ ἔστιν ἕως ἑνός.	Omnes declinaverunt, simul inutiles facti sunt; non est qui faciat bonum, non est usque ad unum.	Wszyscy odstąpili, pospołu zstali się niepożytecznymi, nie masz, kto by dobrze czynił, nie masz aż do jednego.
οὐχὶ γνώσονται πάντες οἱ ἐργαζόμενοι τὴν ἀνομίαν; οἱ ἔσθοντες τὸν λαόν μου βρώσει ἄρτου	Nonne scient omnes qui operantur iniquitatem, qui devorant plebem meam ut cibum panis?	Izali nie poznają wszyscy, którzy czynią nieprawość, którzy pożyrają lud mój jako pokarm?
τὸν θεὸν οὐκ ἐπεκαλέσαντο. ἐκεῖ φοβηθήσονται φόβον, οὗ οὐκ ἦν φόβος, ὅτι ὁ θεὸς διεσκόρπισεν ὀστᾶ ἀνθρωπαρέσκων· κατῃσχύνθησαν, ὅτι ὁ θεὸς ἐξουδένωσεν αὐτούς.	Deum non invocaverunt; illic trepidaverunt timore, ubi non erat timor. Quoniam Deus dissipavit ossa eorum qui hominibus placent: confusi sunt, quoniam Deus sprevit eos.	Boga nie wzywali, tam drżeli od bojaźni, gdzie nie było strachu. Abowiem Bóg rozsypał kości tych, którzy się ludziom podobają, pohańbieni są, bo je Bóg wzgardził.
τίς δώσει ἐκ Σιων τὸ σωτήριον τοῦ Ισραηλ; ἐν τῷ ἐπιστρέψαι κύριον τὴν αἰχμαλωσίαν τοῦ λαοῦ αὐτοῦ ἀγαλλιάσεται Ιακωβ καὶ εὐφρανθήσεται Ισραηλ.	Quis dabit ex Sion salutare Israël? Cum converterit Deus captivitatem plebis suæ, exsultabit Jacob, et lætabitur Israël.	Któż da z Syonu zbawienie Izrael? Gdy Bóg nawróci poimanie, rozraduje się Jakób, i rozweseli się Izrael.

53

Uczy Prorok człowieka sprawiedliwego, aby w przeciwieństwach umiał chwalić Boga.
Εἰς τὸ τέλος, ἐν ὕμνοις· συνέσεως τῷ Δαυιδ	In finem, in carminibus. Intellectus David,	Na koniec: w wierszach wyrozumienia Dawidowi,
ἐν τῷ ἐλθεῖν τοὺς Ζιφαίου καὶ εἰπεῖν τῷ Σαουλ Οὐκ ἰδοὺ Δαυιδ κέκρυπται παρ᾽ ἡμῖν;	cum venissent Ziphæi, et dixissent ad Saul: Nonne David absconditus est apud nos?	kiedy przyszli Zyfejanie i rzekli do Saula: Aza się u nas Dawid nie zataił? 1Krl 23.19 i 26.1
Ὁ θεός, ἐν τῷ ὀνόματί σου σῶσόν με καὶ ἐν τῇ δυνάμει σου κρῖνόν με.	Deus, in nomine tuo salvum me fac, et in virtute tua judica me.	Boże, w imię twoje zbaw mię, a w mocy twojej sądź mię.
ὁ θεός, εἰσάκουσον τῆς προσευχῆς μου, ἐνώτισαι τὰ ῥήματα τοῦ στόματός μου.	Deus, exaudi orationem meam; auribus percipe verba oris mei.	Boże, wysłuchaj modlitwę moję, przyjmi w uszy słowa ust moich!
ὅτι ἀλλότριοι ἐπανέστησαν ἐπ᾽ ἐμέ, καὶ κραταιοὶ ἐζήτησαν τὴν ψυχήν μου· οὐ προέθεντο τὸν θεὸν ἐνώπιον αὐτῶν. διάψαλμ.	Quoniam alieni insurrexerunt adversum me, et fortes quæsierunt animam meam, et non proposuerunt Deum ante conspectum suum.	Abowiem obcy powstali przeciwko mnie a mocarze szukali dusze mojej, a nie kładli Boga przed oczyma swemi.
ἰδοὺ γὰρ ὁ θεὸς βοηθεῖ μοι, καὶ ὁ κύριος ἀντιλήμπτω τῆς ψυχῆς μου.	Ecce enim Deus adjuvat me, et Dominus susceptor est animæ meæ.	Bo oto Bóg mię podpomaga a Pan jest obrońcą dusze mojej.
ἀποστρέψει τὰ κακὰ τοῖς ἐχθροῖς μου· ἐν τῇ ἀληθείᾳ σου ἐξολέθρευσον αὐτούς.	Averte mala inimicis meis; et in veritate tua disperde illos.	Odwróć złe na nieprzyjaciele moje, a zatrać je według prawdy twojej!
ἑκουσίως θύσω σοι, ἐξομολογήσομαι τῷ ὀνόματί σου, יהוה, ὅτι ἀγαθόν·	Voluntarie sacrificabo tibi, et confitebor nomini tuo, Domine, quoniam bonum est.	Dobrowolnie będę ofiarował tobie, i będę wyznawał imieniowi twemu; albowiem dobre jest.
ὅτι ἐκ πάσης θλίψεως ἐρρύσω με, καὶ ἐν τοῖς ἐχθροῖς μου ἐπεῖδεν ὁ ὀφθαλμός μου.	Quoniam ex omni tribulatione eripuisti me, et super inimicos meos despexit oculus meus.	Bo ze wszelkiego utrapienia wyrwałeś mię, a oko moje wzgardziło nieprzyjacioły moje.

54

Jest tu zmianka o umęczeniu Pana Chrystusowem, a głos Chrystusów w osobie służebniczéj.
Εἰς τὸ τέλος, ἐν ὕμνοις· συνέσεως τῷ Δαυιδ.	In finem, in carminibus. Intellectus David.	Na koniec: w wierszach, wyrozumienia Dawidowi.
Ἐνώτισαι, ὁ θεός, τὴν προσευχὴν μου καὶ μὴ ὑπερίδῃς τὴν δέησίν μου,	Exaudi, Deus, orationem meam, et ne despexeris deprecationem meam;	Wysłuchaj, Boże, modlitwę moję a nie wzgardzaj prośby mojej,
πρόσχες μοι καὶ εἰσάκουσόν μου. ἐλυπήθην ἐν τῇ ἀδολεσχί μου καὶ ἐταράχθην	intende mihi, et exaudi me. Contristatus sum in exercitatione mea; et conturbatus sum	wejźrzy na mię a wysłuchaj mię! Zasmuciłem się w ćwiczeniu moim i zatrwożyłem się
ἀπὸ φωνῆς ἐχθροῦ καὶ ἀπὸ θλίψεως ἁμαρτωλοῦ, ὅτι ἐξέκλιναν ἐπ᾽ ἐμὲ ἀνομίαν καὶ ἐν ὀργῇ ἐνεκότου μοι.	a voce inimici, et a tribulatione peccatoris. Quoniam declinaverunt in me iniquitates, et in ira molesti erant mihi.	dla głosu nieprzyjaciela i dla uciśnienia grzesznika. Abowiem zwalali na mię nieprawości a w gniewie przykrzyli mi się.
ἡ καρδία μου ἐταράχθη ἐν ἐμοί, καὶ δειλία θανάτου ἐπέπεσεν ἐπ᾽ ἐμέ·	Cor meum conturbatum est in me, et formido mortis cecidit super me.	Serce moje zatrwożyło się we mnie a strach śmierci przypadł na mię.
φόβος καὶ τρόμος ἦλθεν ἐπ᾽ ἐμέ, καὶ ἐκάλυψέν με σκότος.	Timor et tremor venerunt super me, et contexerunt me tenebræ.	Bojaźń i drżenie przyszły na mię i okryły mię ciemności.
καὶ εἶπα Τίς δώσει μοι πτέρυγας ὡσεὶ περιστερᾶς καὶ πετασθήσομα καὶ καταπαύσω;	Et dixi: Quis dabit mihi pennas sicut columbæ, et volabo, et requiescam?	I rzekłem: Kto mi da skrzydła jako gołębice, a będę latał i odpoczywał?
ἰδοὺ ἐμάκρυν φυγαδεύων καὶ ηὐλίσθην ἐν τῇ ἐρήμῳ. διάψαλμ.	Ecce elongavi fugiens; et mansi in solitudine.	Oto oddaliłem się uciekając i mieszkałem na pustyni.
προσεδεχόμην τὸν σῴζοντά με ἀπὸ ὀλιγοψυχία καὶ καταιγίδο.	Exspectabam eum qui salvum me fecit a pusillanimitate spiritus, et tempestate.	Czekałem onego, który mię wybawił od lękliwości ducha i od nawałności.
καταπόντισον, κύριε, καὶ καταδίελ τὰς γλώσσας αὐτῶν, ὅτι εἶδον ἀνομίαν καὶ ἀντιλογίαν ἐν τῇ πόλει.	Præcipita, Domine, divide linguas eorum; quoniam vidi iniquitatem et contradictionem in civitate.	Zrzuć, Panie, rozdziel ich języki, bom widział nieprawość i spór w mieście.
ἡμέρας καὶ νυκτὸς κυκλώσει αὐτὴν ἐπὶ τὰ τείχη αὐτῆς, ἀνομία καὶ κόπος ἐν μέσῳ αὐτῆς καὶ ἀδικία,	Die ac nocte circumdabit eam super muros ejus iniquitas; et labor in medio ejus,	We dnie i w nocy obtoczy je po murach jego nieprawość, a obciążenie wpośrzód jego
καὶ οὐκ ἐξέλιπεν ἐκ τῶν πλατειῶν αὐτῆς τόκος καὶ δόλος.	et injustitia: et non defecit de plateis ejus usura et dolus.	i niesprawiedliwość. I nie ustała na ulicach jego lichwa i zdrada.
ὅτι εἰ ἐχθρὸς ὠνείδισέν με, ὑπήνεγκα ἄν, καὶ εἰ ὁ μισῶν με ἐπ᾽ ἐμὲ ἐμεγαλορρημόνησε, ἐκρύβην ἂν ἀπ᾽ αὐτοῦ.	Quoniam si inimicus meus maledixisset mihi, sustinuissem utique. Et si is qui oderat me super me magna locutus fuisset, abscondissem me forsitan ab eo.	Abowiem by mi był złorzeczył nieprzyjaciel mój, wżdy bych był wytrwał. I by był ten, który mię nienawidział, przeciwko mnie wielkie rzeczy mówił: snadź bych się był skrył przed nim.
σὺ δέ, ἄνθρωπε ἰσόψυχε, ἡγεμών μου καὶ γνωστέ μου,	Tu vero homo unanimis, dux meus, et notus meus;	Ale ty, człowiecze, jednomyślny wodzu mój i znajomy mój,
ὃς ἐπὶ τὸ αὐτό μοι ἐγλύκανα ἐδέσματ, ἐν τῷ οἴκῳ τοῦ θεοῦ ἐπορεύθημεν ἐν ὁμονοί·	qui simul mecum dulces capiebas cibos, in domo Dei ambulavimus cum consensu.	któryś pospołu ze mną jadał słodkie pokarmy, w domu Bożym chodziliśmy w zgodzie!
ἐλθέτω θάνατος ἐπ᾽ αὐτούς, καὶ καταβήτωσαν εἰς ᾅδου ζῶντες, ὅτι πονηρίαι ἐν ταῖς παροικίαις αὐτῶν ἐν μέσῳ αὐτῶν.	Veniat mors super illos, et descendant in infernum viventes: quoniam nequitiæ in habitaculis eorum, in medio eorum.	Niechaj śmierć przyjdzie na nie, a niechaj żywo zstąpią do piekła, bo złości w mieszkaniach ich, w pośrzodku ich!
ἐγὼ δὲ πρὸς τὸν θεὸν ἐκέκραξα, καὶ ὁ יהוה εἰσήκουσέν μου.	Ego autem ad Deum clamavi, et Dominus salvabit me.	Ja lepak do Boga wołałem, a Pan wybawi mię.
ἑσπέρας καὶ πρωὶ καὶ μεσημβρίας διηγήσομαι· ἀπαγγελῶ, καὶ εἰσακούσεται τῆς φωνῆς μου.	Vespere, et mane, et meridie, narrabo, et annuntiabo; et exaudiet vocem meam.	W wieczór i rano, i w południe będę opowiadał i wysławiał, i wysłucha głos mój.
λυτρώσεται ἐν εἰρήνῃ τὴν ψυχήν μου ἀπὸ τῶν ἐγγιζόντων μοι, ὅτι ἐν πολλοῖς ἦσαν σὺν ἐμοί.	Redimet in pace animam meam ab his qui appropinquant mihi; quoniam inter multos erant mecum.	Odkupi w pokoju duszę moję od tych, którzy mi się sprzeciwiają, abowiem między wielą byli ze mną.
εἰσακούσεται ὁ θεὸς καὶ ταπεινώσει αὐτούς, ὁ ὑπάρχων πρὸ τῶν αἰώνων. διάψαλμ. οὐ γάρ ἐστιν αὐτοῖς ἀντάλλαγμα, καὶ οὐκ ἐφοβήθησαν τὸν θεόν.	Exaudiet Deus, et humiliabit illos, qui est ante sæcula. Non enim est illis commutatio, et non timuerunt Deum.	Wysłucha Bóg i uniży je, który jest przed wieki. Bo nie masz im odmiany i nie bali się Boga,
ἐξέτεινεν τὴν χεῖρα αὐτοῦ ἐν τῷ ἀποδιδόναι· ἐβεβήλωσαν τὴν διαθήκην αὐτοῦ.	Extendit manum suam in retribuendo; contaminaverunt testamentum ejus;	wyciągnął rękę swoję w oddawaniu. Pokalali testament jego,
διεμερίσθησαν ἀπὸ ὀργῆς τοῦ προσώπου αὐτοῦ, καὶ ἤγγισεν ἡ καρδία αὐτοῦ· ἡπαλύνθησα οἱ λόγοι αὐτοῦ ὑπὲρ ἔλαιον, καὶ αὐτοί εἰσιν βολίδες.	divisi sunt ab ira vultus ejus; et appropinquavit cor illius. Molliti sunt sermones ejus super oleum; et ipsi sunt jacula.	oddzielili się od gniewu twarzy jego i sprzeciwiło się serce ich. Gładsze są mowy jego nad oliwę, a one są strzały.
ἐπίρριψον ἐπὶ יהוה τὴν μέριμνάν σου, καὶ αὐτός σε διαθρέψε· οὐ δώσει εἰς τὸν αἰῶνα σάλον τῷ δικαίῳ.	Jacta super Dominum curam tuam, et ipse te enutriet; non dabit in æternum fluctuationem justo.	Wrzuć na Pana staranie twoje, a on cię wychowa, nie dopuści na wieki zachwiania sprawiedliwemu.
σὺ δέ, ὁ θεός, κατάξεις αὐτοὺς εἰς φρέαρ διαφθορᾶς· ἄνδρες αἱμάτων καὶ δολιότητο οὐ μὴ ἡμισεύσωσι τὰς ἡμέρας αὐτῶν. ἐγὼ δὲ ἐλπιῶ ἐπὶ σέ, κύριε.	Tu vero, Deus, deduces eos in puteum interitus. Viri sanguinum et dolosi non dimidiabunt dies suos; ego autem sperabo in te, Domine.	Ale ty, Boże, zawiedziesz je w studnią zatracenia: mężowie krwawi i zdradliwi nie dojdą do połowice dni swoich: lecz ja nadzieję będę miał w tobie, Panie.

55

Modlitwa o wybawienie z niebezpieczeństwa, a jest głos kościoła, który się modli, aby wierni nie byli uciśnieni od nieprzyjaciół.
Εἰς τὸ τέλος, ὑπὲρ τοῦ λαοῦ τοῦ ἀπὸ τῶν ἁγίων μεμακρυμμένο· τῷ Δαυιδ εἰς στηλογραφία, ὁπότε ἐκράτησαν αὐτὸν οἱ ἀλλόφυλοι ἐν Γε.	In finem, pro populo qui a sanctis longe factus est. David in tituli inscriptionem, cum tenuerunt eum Allophyli in Geth.	Na koniec: za lud, który się zstał od świętych oddalony; Dawidowi na napis tytułu, kiedy go Filistymowie poimali w Get.
Ἐλέησόν με, κύριε, ὅτι κατεπάτησέν με ἄνθρωπος, ὅλην τὴν ἡμέραν πολεμῶν ἔθλιψέν με.	Miserere mei, Deus, quoniam conculcavit me homo; tota die impugnans, tribulavit me.	Smiłuj się nade mną, Boże, boć mię podeptał człowiek: przez cały dzień najeżdżając utrapił mię.
κατεπάτησάν με οἱ ἐχθροί μου ὅλην τὴν ἡμέραν, ὅτι πολλοὶ οἱ πολεμοῦντές με	Conculcaverunt me inimici mei tota die; quoniam multi bellantes adversum me.	Podeptali mię nieprzyjaciele moi cały dzień, abowiem wiele walczących przeciwko mnie.
ἀπὸ ὕψους. ἡμέρας φοβηθήσομαι, ἐγὼ δὲ ἐπὶ σοὶ ἐλπιῶ.	Ab altitudine diei timebo: ego vero in te sperabo.	Od wysokości dnia ulęknę się, ja lepak w tobie nadzieję mieć będę.
ἐν τῷ θεῷ ἐπαινέσω τοὺς λόγους μου ὅλην τὴν ἡμέραν. ἐπὶ τῷ θεῷ ἤλπισα, οὐ φοβηθήσομαι· τί ποιήσει μοι σάρξ;	In Deo laudabo sermones meos; in Deo speravi; non timebo quid faciat mihi caro.	W Bogu wysławiać będę mowy moje, w Bogum nadzieję miał: nie będę się bał, co mi uczyni ciało.
ὅλην τὴν ἡμέραν τοὺς λόγους μου ἐβδελύσσοντο, κατ᾽ ἐμοῦ πάντες οἱ διαλογισμοὶ αὐτῶν εἰς κακόν.	Tota die verba mea execrabantur; adversum me omnes cogitationes eorum in malum.	Cały dzień słowy memi brzydzili się przeciwko mnie: wszytkie myśli ich na złe.
παροικήσουσιν καὶ κατακρύψουσι· αὐτοὶ τὴν πτέρναν μου φυλάξουσιν, καθάπερ ὑπέμειναν τὴν ψυχήν μου.	Inhabitabunt, et abscondent; ipsi calcaneum meum observabunt. Sicut sustinuerunt animam meam,	Będą mieszkać i kryć się, sami stóp moich będą szlakować. Jako czekali na duszę moję,
ὑπὲρ τοῦ μηθενὸς σώσεις αὐτούς, ἐν ὀργῇ λαοὺς κατάξεις,	pro nihilo salvos facies illos; in ira populos confringes.	za nic je zbawisz, w gniewie narody pokruszysz.
ὁ θεός. τὴν ζωήν μου ἐξήγγειλά σοι, ἔθου τὰ δάκρυά μου ἐνώπιόν σου ὡς καὶ ἐν τῇ ἐπαγγελίᾳ σου.	Deus, vitam meam annuntiavi tibi; posuisti lacrimas meas in conspectu tuo, sicut et in promissione tua;	Boże, żywot mój objawiłem tobie, położyłeś łzy moje przed oblicznością twoją, jakoś w obietnicy twojej.
ἐπιστρέψουσιν οἱ ἐχθροί μου εἰς τὰ ὀπίσω, ἐν ᾗ ἂν ἡμέρᾳ ἐπικαλέσωμαί σε· ἰδοὺ ἔγνων ὅτι θεός μου εἶ σύ.	tunc convertentur inimici mei retrorsum: in quacumque die invocavero te, ecce cognovi quoniam Deus meus es.	Tedy podadzą tył nieprzyjaciele moi, w którykolwiek dzień będę cię wzywał; otom poznał, że Bogiem moim jesteś.
ἐπὶ τῷ θεῷ αἰνέσω ῥῆμα, ἐπὶ τῷ יהוה αἰνέσω λόγον. ἐπὶ τῷ θεῷ ἤλπισα, οὐ φοβηθήσομαι· τί ποιήσει μοι ἄνθρωπος;	In Deo laudabo verbum; in Domino laudabo sermonem. In Deo speravi: non timebo quid faciat mihi homo.	W Bogu będę chwalił słowo, w Panu będę chwalił mowę, miałem nadzieję w Bogu; nie. będę się lękał, co mi uczyni człowiek.
ἐν ἐμοί, ὁ θεός, αἱ εὐχαὶ ἃς ἀποδώσω αἰνέσεώς σοι,	In me sunt, Deus, vota tua, quæ reddam, laudationes tibi:	We mnie są, Boże, śluby twoje, które oddam chwały tobie.
ὅτι ἐρρύσω τὴν ψυχήν μου ἐκ θανάτου καὶ τοὺς πόδας μου ἐξ ὀλισθήματο τοῦ εὐαρεστῆσαι ἐνώπιον τοῦ θεοῦ ἐν φωτὶ ζώντων.	quoniam eripuisti animam meam de morte, et pedes meos de lapsu, ut placeam coram Deo in lumine viventium.	Albowiemeś wyrwał duszę moję od śmierci, a nogi moje od upadku: abych się podobał przed Bogiem w światłości żywiących.

56

O umęczeniu i zmartwychwstaniu Pana Chrystusowem.
Εἰς τὸ τέλος· μὴ διαφθείρῃς· τῷ Δαυιδ εἰς στηλογραφία ἐν τῷ αὐτὸν ἀποδιδράσκει ἀπὸ προσώπου Σαουλ εἰς τὸ σπήλαιον.	In finem, ne disperdas. David in tituli inscriptionem, cum fugeret a facie Saul in speluncam.	Na koniec, Nie zatracaj, Dawidowi, za napis tytułu, gdy uciekał przed Saulem do jaskiniej. 2Krl 2.1 i 24.4
Ἐλέησόν με, ὁ θεός, ἐλέησόν με, ὅτι ἐπὶ σοὶ πέποιθεν ἡ ψυχή μου καὶ ἐν τῇ σκιᾷ τῶν πτερύγων σου ἐλπιῶ, ἕως οὗ παρέλθῃ ἡ ἀνομία.	Miserere mei, Deus, miserere mei, quoniam in te confidit anima mea. Et in umbra alarum tuarum sperabo, donec transeat iniquitas.	Smiłuj się nade mną, Boże, smiłuj się nade mną, abowiem w tobie ufa dusza moja. I w cieniu skrzydeł twoich nadzieję mieć będę, aż nieprawość przeminie.
κεκράξομαι πρὸς τὸν θεὸν τὸν ὕψιστον, τὸν θεὸν τὸν εὐεργετήσαντά με.	Clamabo ad Deum altissimum, Deum qui benefecit mihi.	Będę wołał do Boga najwyższego, Boga, który mi dobrze uczynił.
ἐξαπέστειλεν ἐξ οὐρανοῦ καὶ ἔσωσέν με, ἔδωκεν εἰς ὄνειδος τοὺς καταπατοῦντάς με. διάψαλμ. ἐξαπέστειλεν ὁ θεὸς τὸ ἔλεος αὐτοῦ καὶ τὴν ἀλήθειαν αὐτοῦ	Misit de cælo, et liberavit me; dedit in opprobrium conculcantes me. Misit Deus misericordiam suam et veritatem suam,	Posłał z nieba i wybawił mię, dał na pohańbienie, którzy mię deptali. Zesłał Bóg miłosierdzie swoje i prawdę swoję
καὶ ἐρρύσατο τὴν ψυχήν μου ἐκ μέσου σκύμνω. ἐκοιμήθην τεταραγμένος· υἱοὶ ἀνθρώπων, οἱ ὀδόντες αὐτῶν ὅπλον καὶ βέλη, καὶ ἡ γλῶσσα αὐτῶν μάχαιρα ὀξεῖα.	et eripuit animam meam de medio catulorum leonum; dormivi conturbatus. Filii hominum dentes eorum arma et sagittæ, et lingua eorum gladius acutus.	i wyrwał duszę moję z pośrzodku szczeniąt lwich, spałem strwożony. Synowie ludzcy - zęby ich oręże i strzały, a ich język miecz ostry.
ὑψώθητι ἐπὶ τοὺς οὐρανούς, ὁ θεός, καὶ ἐπὶ πᾶσαν τὴν γῆν ἡ δόξα σου.	Exaltare super cælos, Deus, et in omnem terram gloria tua.	Wywyższże się, Boże, nad niebiosa, a po wszytkiej ziemi chwała twoja!
παγίδα ἡτοίμασαν τοῖς ποσίν μου καὶ κατέκαμψα τὴν ψυχήν μου· ὤρυξαν πρὸ προσώπου μου βόθρον καὶ ἐνέπεσαν εἰς αὐτόν. διάψαλμ.	Laqueum paraverunt pedibus meis, et incurvaverunt animam meam. Foderunt ante faciem meam foveam, et inciderunt in eam.	Zastawili sidła na nogi moje i nachylili duszę moję. Wykopali dół przed obliczem moim, a wpadli weń.
ἑτοίμη ἡ καρδία μου, ὁ θεός, ἑτοίμη ἡ καρδία μου, ᾄσομαι καὶ ψαλῶ.	Paratum cor meum, Deus, paratum cor meum; cantabo, et psalmum dicam.	Gotowe serce moje, Boże, gotowe serce moje: będę śpiewał i grał.
ἐξεγέρθητι, ἡ δόξα μου· ἐξεγέρθητι, ψαλτήριο καὶ κιθάρα· ἐξεγερθήσομαι ὄρθρου.	Exsurge, gloria mea; exsurge, psalterium et cithara; exsurgam diluculo.	Powstań, chwało moja, powstań, harfo i cytro: wstanę na świtaniu!
ἐξομολογήσομαί σοι ἐν λαοῖς, κύριε, ψαλῶ σοι ἐν ἔθνεσιν,	Confitebor tibi in populis, Domine, et psalmum dicam tibi in gentibus;	Będęć wyznawał między ludem, Panie, a będę tobie grał między narody.
ὅτι ἐμεγαλύνθη ἕως τῶν οὐρανῶν τὸ ἔλεός σου καὶ ἕως τῶν νεφελῶν ἡ ἀλήθειά σου.	quoniam magnificata est usque ad cælos misericordia tua, et usque ad nubes veritas tua.	Abowiem wywyższone jest aż do niebios miłosierdzie twoje i aż pod obłoki prawda twoja.
ὑψώθητι ἐπὶ τοὺς οὐρανούς, ὁ θεός, καὶ ἐπὶ πᾶσαν τὴν γῆν ἡ δόξα σου.	Exaltare super cælos, Deus, et super omnem terram gloria tua.	Podwyższ się nad niebiosa, Boże, a po wszystkiéj ziemi chwała twoja.

57

Upominanie w sobie niesie, aby ludzie prawdziwie mówili, i sądzili, zkąd téż może i pociechę brać utrapiony.
Εἰς τὸ τέλος· μὴ διαφθείρῃς· τῷ Δαυιδ εἰς στηλογραφία.	In finem, ne disperdas. David in tituli inscriptionem.	Na koniec: nie zatracaj, Dawidowi, na napis tytułu.
Εἰ ἀληθῶς ἄρα δικαιοσύνην λαλεῖτε; εὐθεῖα κρίνετε, οἱ υἱοὶ τῶν ἀνθρώπων;	Si vere utique justitiam loquimini, recta judicate, filii hominum.	Jeśliż wżdy po prawdzie sprawiedliwość mówicie, sądźcież sprawiedliwie, synowie człowieczy.
καὶ γὰρ ἐν καρδίᾳ ἀνομίας ἐργάζεσθε ἐν τῇ γῇ, ἀδικίαν αἱ χεῖρες ὑμῶν συμπλέκουσι.	Etenim in corde iniquitates operamini; in terra injustitias manus vestræ concinnant.	Abowiem w sercu działacie nieprawości, na ziemi ręce wasze plotą niesprawiedliwości.
ἀπηλλοτριώθησαν οἱ ἁμαρτωλοὶ ἀπὸ μήτρας, ἐπλανήθησαν ἀπὸ γαστρός, ἐλάλησαν ψεύδη.	Alienati sunt peccatores a vulva; erraverunt ab utero, locuti sunt falsa.	Odłączyli się grzesznicy skoro z żywota, pobłądzili skoro z żywota, mówili kłamstwo.
θυμὸς αὐτοῖς κατὰ τὴν ὁμοίωσιν τοῦ ὄφεως, ὡσεὶ ἀσπίδος κωφῆς καὶ βυούση τὰ ὦτα αὐτῆς,	Furor illis secundum similitudinem serpentis, sicut aspidis surdæ et obturantis aures suas,	Jad mają na podobieństwo węża, jako żmije głuchej i zatulającej uszy swoje.
ἥτις οὐκ εἰσακούσεται φωνὴν ἐπᾳδόντω φαρμάκου τε φαρμακευομένο παρὰ σοφοῦ.	quæ non exaudiet vocem incantantium, et venefici incantantis sapienter.	Która nie usłyszy głosu zaklinających i czarownika zaklinającego mądrze.
ὁ θεὸς συνέτριψεν τοὺς ὀδόντας αὐτῶν ἐν τῷ στόματι αὐτῶν, τὰς μύλα τῶν λεόντων συνέθλασεν יהוה.	Deus conteret dentes eorum in ore ipsorum; molas leonum confringet Dominus.	Bóg pokruszy zęby ich w uściech ich, zęby trzonowe lwów połamie Pan.
ἐξουδενωθήσονται ὡς ὕδωρ διαπορευόμενον· ἐντενε τὸ τόξον αὐτοῦ, ἕως οὗ ἀσθενήσουσιν.	Ad nihilum devenient tamquam aqua decurrens; intendit arcum suum donec infirmentur.	Wniwecz się obrócą jako woda zbiegająca, naciągnął łuk swój aż zemdleją.
ὡσεὶ κηρὸ ὁ τακεὶς ἀνταναιρεθήσοντα· ἐπέπεσε πῦρ, καὶ οὐκ εἶδον τὸν ἥλιον.	Sicut cera quæ fluit auferentur; supercecidit ignis, et non viderunt solem.	Jako wosk, który płynie, zniesieni będą, przypadł z wierzchu ogień i nie ujźrzeli słońca.
πρὸ τοῦ συνιέναι τὰς ἀκάνθας ὑμῶν τὴν ῥάμνο, ὡσεὶ ζῶντας ὡσεὶ ἐν ὀργῇ καταπίεται ὑμᾶς.	Priusquam intelligerent spinæ vestræ rhamnum, sicut viventes sic in ira absorbet eos.	Pierwej niżli cierznie wasze poczuło tarny, jako żywe tak je w gniewie pożrze.
εὐφρανθήσεται δίκαιος, ὅταν ἴδῃ ἐκδίκησιν ἀσεβῶν· τὰς χεῖρας αὐτοῦ νίψεται ἐν τῷ αἵματι τοῦ ἁμαρτωλοῦ.	Lætabitur justus cum viderit vindictam; manus suas lavabit in sanguine peccatoris.	Będzie się weselił sprawiedliwy, kiedy ujźrzy pomstę, ręce swe umyje we krwi grzesznika.
καὶ ἐρεῖ ἄνθρωπος Εἰ ἄρα ἔστιν καρπὸς τῷ δικαίῳ, ἄρα ἐστὶν ὁ θεὸς κρίνων αὐτοὺς ἐν τῇ γῇ.	Et dicet homo: Si utique est fructus justo, utique est Deus judicans eos in terra.	I rzecze człowiek: Jeźli wżdy jest pożytek sprawiedliwemu? przecięć jest Bóg, który sądzi na ziemi.

58

Może Psalm ten i Dawidowi i Chrystusowi być przywłaszczon: onemu, że się modlił, aby od nieprzyjaciół był wyswobodzon, temu, że się modlił przeciwko złéj bóżnicy.
Εἰς τὸ τέλος· μὴ διαφθείρῃς· τῷ Δαυιδ εἰς στηλογραφία, ὁπότε ἀπέστειλεν Σαουλ καὶ ἐφύλαξεν τὸν οἶκον αὐτοῦ τοῦ θανατῶσαι αὐτόν.	In finem, ne disperdas. David in tituli inscriptionem, quando misit Saul, et custodivit domum ejus, ut eum interficeret.	Na koniec, nie zatracaj, Dawidowi, na napis tytułu, kiedy posłał Saul i strzegł domu jego, żeby go zabił.
Ἐξελοῦ με ἐκ τῶν ἐχθρῶν μου, ὁ θεός, καὶ ἐκ τῶν ἐπανιστανομένω ἐπ᾽ ἐμὲ λύτρωσαί με·	Eripe me de inimicis mei, Deus meus, et ab insurgentibus in me libera me.	Wyrwi mię od nieprzyjaciół moich, Boże mój, i od powstawających przeciwko mnie wybaw mię!
ῥῦσαί με ἐκ τῶν ἐργαζομένων τὴν ἀνομίαν καὶ ἐξ ἀνδρῶν αἱμάτων σῶσόν με.	Eripe me de operantibus iniquitatem, et de viris sanguinum salva me.	Wyrwi mię od tych, którzy broją nieprawość, i od mężów krwawych wybaw mię.
ὅτι ἰδοὺ ἐθήρευσαν τὴν ψυχήν μου, ἐπέθεντο ἐπ᾽ ἐμὲ κραταιοί.	Quia ecce ceperunt animam meam; irruerunt in me fortes.	Boć oto ułowili duszę moję, rzucili się na mię możni.
οὔτε ἡ ἀνομία μου οὔτε ἡ ἁμαρτία μου, יהוה· ἄνευ ἀνομίας ἔδραμον καὶ κατεύθυναν·	Neque iniquitas mea, neque peccatum meum, Domine; sine iniquitate cucurri, et direxi.	Ani nieprawość moja, ani grzech mój, Panie: bez nieprawości biegałem i prostom postępował.
ἐξεγέρθητι εἰς συνάντησίν μου καὶ ἰδέ. καὶ σύ, יהוה ὁ θεὸς τῶν δυνάμεων ὁ θεὸς Ισραηλ, πρόσχες τοῦ ἐπισκέψασθαι πάντα τὰ ἔθνη, μὴ οἰκτιρήσῃς πάντας τοὺς ἐργαζομένους τὴν ἀνομίαν. διάψαλμ.	Exsurge in occursum meum, et vide: et tu, Domine Deus virtutum, Deus Israël, intende ad visitandas omnes gentes; non miserearis omnibus qui operantur iniquitatem.	Powstań, abyś mi zabieżał, i obacz, a ty, Panie Boże zastępów, Boże Izraelski, udaj się na nawiedzenie wszech narodów, nie miej lutości nad wszystkimi, którzy broją nieprawość.
ἐπιστρέψουσιν εἰς ἑσπέραν καὶ λιμώξουσι ὡς κύων καὶ κυκλώσουσιν πόλιν.	Convertentur ad vesperam, et famem patientur ut canes; et circuibunt civitatem.	Nawrócą się ku wieczorowi i będą mrzeć głód jako psi, i będą chodzić około miasta.
ἰδοὺ ἀποφθέγξονται ἐν τῷ στόματι αὐτῶν, καὶ ῥομφαία ἐν τοῖς χείλεσιν αὐτῶν· ὅτι τίς ἤκουσεν;	Ecce loquentur in ore suo, et gladius in labiis eorum: quoniam quis audivit?	Oto będą mówić usty swemi, a miecz w uściech ich: bo któż słyszał?
καὶ σύ, יהוה, ἐκγελάσ αὐτούς, ἐξουδενώσεις πάντα τὰ ἔθνη.	Et tu, Domine, deridebis eos; ad nihilum deduces omnes gentes.	A ty, Panie, naśmiejesz się z nich, wniwecz obrócisz wszytkie narady
τὸ κράτος μου, πρὸς σὲ φυλάξω, ὅτι ὁ θεὸς ἀντιλήμπτω μου εἶ.	Fortitudinem meam ad te custodiam, quia, Deus, susceptor meus es.	Moc moję u ciebie strzec będę, abowiem, Boże, jesteś obrońca mój:
ὁ θεός μου, τὸ ἔλεος αὐτοῦ προφθάσει με·	Deus meus, misericordia ejus præveniet me.	Bóg mój, miłosierdzie jego uprzedzi mię.
ὁ θεὸς δείξει μοι ἐν τοῖς ἐχθροῖς μου. μὴ ἀποκτείνῃς αὐτούς, μήποτε ἐπιλάθωνται τοῦ λαοῦ μου· διασκόρπισον αὐτοὺς ἐν τῇ δυνάμει σου καὶ κατάγαγε αὐτούς, ὁ ὑπερασπιστή μου κύριε.	Deus ostendet mihi super inimicos meos; ne occidas eos, nequando obliviscantur populi mei. Disperge illos in virtute tua, et depone eos, protector meus, Domine;	Bóg pokaże mi nad nieprzyjacioły memi: nie zabijaj ich, by kiedy nie zapomnieli ludzie moi. Rozprosz je mocą twoją i zrzuć je, obrońca mój, Panie.
ἁμαρτίαν στόματος αὐτῶν, λόγον χειλέων αὐτῶν, καὶ συλλημφθήτωσαν ἐν τῇ ὑπερηφανίᾳ αὐτῶν· καὶ ἐξ ἀρᾶς καὶ ψεύδους διαγγελήσονται συντέλειαι	delictum oris eorum, sermonem labiorum ipsorum; et comprehendantur in superbia sua. Et de execratione et mendacio annuntiabuntur,	Grzech ust ich, mowę warg ich, a niech będą poimani w hardości swojej. I dla złorzeczeństwa i kłamstwa będą opowiedzeni
ἐν ὀργῇ συντελείας, καὶ οὐ μὴ ὑπάρξωσιν· καὶ γνώσονται ὅτι ὁ θεὸς δεσπόζε τοῦ Ιακωβ, τῶν περάτων τῆς γῆς. διάψαλμ.	in consummatione, in ira consummationis; et non erunt. Et scient quia Deus dominabitur Jacob, et finium terræ.	na stracenie w gniewie zatracenia i nie będzie ich. I doznają, iż Bóg będzie panował Jakobowi i krajom ziemie.
ἐπιστρέψουσιν εἰς ἑσπέραν καὶ λιμώξουσι ὡς κύων καὶ κυκλώσουσιν πόλιν.	Convertentur ad vesperam, et famem patientur ut canes; et circuibunt civitatem.	Nawrócą się ku wieczorowi i będą mrzeć głód jako psi, i będą chodzić około miasta.
αὐτοὶ διασκορπισθήσονται τοῦ φαγεῖν· ἐὰν δὲ μὴ χορτασθῶσιν, καὶ γογγύσουσιν.	Ipsi dispergentur ad manducandum; si vero non fuerint saturati, et murmurabunt.	Ciż rozbieżą się ku jedzeniu, a jeśli się nie najedzą, będą szemrać.
ἐγὼ δὲ ᾄσομαι τῇ δυνάμει σου καὶ ἀγαλλιάσομαι τὸ πρωὶ τὸ ἔλεός σου, ὅτι ἐγενήθης ἀντιλήμπτω μου καὶ καταφυγὴ ἐν ἡμέρᾳ θλίψεώς μου.	Ego autem cantabo fortitudinem tuam, et exsultabo mane misericordiam tuam; quia factus es susceptor meus, et refugium meum in die tribulationis meæ.	Ale ja będę śpiewał moc twoję i będę z radością wychwalał rano miłosierdzie twoje. Boś się zstał obrońcą moim i ucieczką moją w dzień utrapienia mego.
βοηθός μου, σοὶ ψαλῶ, ὅτι, ὁ θεός, ἀντιλήμπτω μου εἶ, ὁ θεός μου, τὸ ἔλεός μου.	Adjutor meus, tibi psallam, quia Deus susceptor meus es; Deus meus, misericordia mea.	Pomocniku mój, tobie będę śpiewał, iżeś ty, Boże, obrońca mój, Bóg mój, miłosierdzie moje.

59

Proroctwo w sobie niesie o prześladowaniu chrześciańskiem, o rozszerzeniu kościoła Pana Chrystusowego, i o zwycięstwach chrześciańskich nad pogany.
Εἰς τὸ τέλος· τοῖς ἀλλοιωθησομένοις ἔτι, εἰς στηλογραφία τῷ Δαυιδ, εἰς διδαχήν,	In finem. Pro his qui immutabuntur, in tituli inscriptionem ipsi David, in doctrinam,	Na koniec, za tymi, którzy będą odmienieni, na napis tytułu, samemu Dawidowi, na naukę,
ὁπότε ἐνεπύρισε τὴν Μεσοποταμίαν Συρίας καὶ τὴν Συρίαν Σωβ, καὶ ἐπέστρεψεν Ιωα καὶ ἐπάταξεν τὴν φάραγγα τῶν ἁλῶν, δώδεκα χιλιάδας.	cum succendit Mesopotamiam Syriæ, et Sobal, et convertit Joab, et percussit Idumæam in valle Salinarum duodecim millia.	kiedy spalił Mezopotamią Syryjską i Sobal; i wrócił się Joab, i poraził Idumeą w dolinie Żup Solnych, dwanaście tysięcy.
Ὁ θεός, ἀπώσω ἡμᾶς καὶ καθεῖλες ἡμᾶς, ὠργίσθης καὶ οἰκτίρησας ἡμᾶς.	Deus, repulisti nos, et destruxisti nos; iratus es, et misertus es nobis.	Boże, odrzuciłeś nas i skaziłeś nas, rozgniewałeś się i smiłowałeś się nad nami.
συνέσεισα τὴν γῆν καὶ συνετάραξας αὐτήν· ἴασαι τὰ συντρίμματα αὐτῆς, ὅτι ἐσαλεύθη.	Commovisti terram, et conturbasti eam; sana contritiones ejus, quia commota est.	Wzruszyłeś ziemię, i zatrwożyłeś ją: ulecz skruszenie jej, bo się zachwiała.
ἔδειξας τῷ λαῷ σου σκληρά, ἐπότισας ἡμᾶς οἶνον κατανύξεως.	Ostendisti populo tuo dura; potasti nos vino compunctionis.	Okazałeś ludowi twemu ciężkości, napoiłeś nas winem żałości.
ἔδωκας τοῖς φοβουμένοις σε σημείωσι τοῦ φυγεῖν ἀπὸ προσώπου τόξου. διάψαλμ. ὅπως ἂν ῥυσθῶσιν οἱ ἀγαπητοί σου,	Dedisti metuentibus te significationem, ut fugiant a facie arcus; ut liberentur dilecti tui,	Dałeś znak bojącym się ciebie, aby uciekali od oblicza łuku; aby byli wybawieni mili twoi,
σῶσον τῇ δεξιᾷ σου καὶ ἐπάκουσόν μου.	salvum fac dextera tua, et exaudi me.	wybaw prawicą twoją a wysłuchaj mię.
ὁ θεὸς ἐλάλησεν ἐν τῷ ἁγίῳ αὐτοῦ Ἀγαλλιάσομαι καὶ διαμεριῶ Σικιμ καὶ τὴν κοιλάδ τῶν σκηνῶν διαμετρήσ·	Deus locutus est in sancto suo: lætabor, et partibor Sichimam; et convallem tabernaculorum metibor.	Bóg mówił w świątnicy swojej: Rozweselę się i będę dzielił Sychimę, i dolinę namiotów pomierzę.
ἐμός ἐστιν Γαλαα, καὶ ἐμός ἐστιν Μανασση, καὶ Εφραιμ κραταίωσι τῆς κεφαλῆς μου, Ιουδας βασιλεύς μου·	Meus est Galaad, et meus est Manasses; et Ephraim fortitudo capitis mei. Juda rex meus;	Mój ci jest Galaad i mój Manasses, i Efraim, moc głowy mojej. Juda, król mój,
Μωαβ λέβη τῆς ἐλπίδος μου, ἐπὶ τὴν Ιδουμαίαν ἐκτενῶ τὸ ὑπόδημά μου, ἐμοὶ ἀλλόφυλοι ὑπετάγησαν.	Moab olla spei meæ. In Idumæam extendam calceamentum meum: mihi alienigenæ subditi sunt.	Moab, garniec nadzieje mojej. Nad Idumeą rozciągnę but mój, mnie cudzoziemcy są poddani.
τίς ἀπάξει με εἰς πόλιν περιοχῆς; τίς ὁδηγήσει με ἕως τῆς Ιδουμαίας;	Quis deducet me in civitatem munitam? quis deducet me usque in Idumæam?	Któż mię doprowadzi do miasta obronnego? Kto mię doprowadzi aż do Idumejej?
οὐχὶ σύ, ὁ θεός, ὁ ἀπωσάμενος ἡμᾶς; καὶ οὐκ ἐξελεύσῃ, ὁ θεός, ἐν ταῖς δυνάμεσιν ἡμῶν.	Nonne tu, Deus, qui repulisti nos? et non egredieris, Deus, in virtutibus nostris?	Izali nie ty, Boże, któryś nas odrzucił i nie wynidziesz, Boże, z wojski naszemi?
δὸς ἡμῖν βοήθειαν ἐκ θλίψεως· καὶ ματαία σωτηρία ἀνθρώπου.	Da nobis auxilium de tribulatione, quia vana salus hominis.	Daj nam ratunek z utrapienia; boć omylny ratunek człowieczy.
ἐν δὲ τῷ θεῷ ποιήσομεν δύναμιν, καὶ αὐτὸς ἐξουδενώσει τοὺς θλίβοντας ἡμᾶς.	In Deo faciemus virtutem; et ipse ad nihilum deducet tribulantes nos.	W Bogu uczynimy siłę: a on wniwecz obróci trapiące nas.

60

Prorok się modli w osobie ludu chrześciańskiego, aby jego modlitwa wysłuchana była.
Εἰς τὸ τέλος, ἐν ὕμνοις· τῷ Δαυιδ.	In finem. In hymnis David.	Na koniec, w pieśniach Dawidowi.
Εἰσάκουσον, ὁ θεός, τῆς δεήσεώς μου, πρόσχες τῇ προσευχῇ μου.	Exaudi, Deus, deprecationem meam, intende orationi meæ.	Wysłuchaj, Boże, prośbę moję, słuchaj modlitwy mojej.
ἀπὸ τῶν περάτων τῆς γῆς πρὸς σὲ ἐκέκραξα ἐν τῷ ἀκηδιάσα τὴν καρδίαν μου· ἐν πέτρᾳ ὕψωσάς με,	A finibus terræ ad te clamavi, dum anxiaretur cor meum; in petra exaltasti me. Deduxisti me,	Od kończyn ziemie wołałem do ciebie: gdy się frasowało serce moje, na skale wywyższyłeś mię.
ὡδήγησάς με, ὅτι ἐγενήθης ἐλπίς μου, πύργος ἰσχύος ἀπὸ προσώπου ἐχθροῦ.	quia factus es spes mea, turris fortitudinis a facie inimici.	Prowadziłeś mię, boś się zstał nadzieją moją, wieżą mocną od nieprzyjaciela.
παροικήσω ἐν τῷ σκηνώματί σου εἰς τοὺς αἰῶνας, σκεπασθήσομα ἐν σκέπ τῶν πτερύγων σου. διάψαλμ.	Inhabitabo in tabernaculo tuo in sæcula; protegar in velamento alarum tuarum.	Będę mieszkał w przybytku twoim na wieki, zaszczycon będę pod zasłoną skrzydeł twoich.
ὅτι σύ, ὁ θεός, εἰσήκουσας τῶν εὐχῶν μου, ἔδωκας κληρονομίαν τοῖς φοβουμένοις τὸ ὄνομά σου.	Quoniam tu, Deus meus, exaudisti orationem meam; dedisti hæreditatem timentibus nomen tuum.	Bo ty, Boże mój, wysłuchałeś modlitwę moję, dałeś dziedzictwo bojącym się imienia twego.
ἡμέρας ἐφ᾽ ἡμέρας βασιλέως προσθήσεις, ἔτη αὐτοῦ ἕως ἡμέρας γενεᾶς καὶ γενεᾶς.	Dies super dies regis adjicies; annos ejus usque in diem generationis et generationis:	Dni na dni królewskie przyczynisz, lata jego aż do dnia narodu i narodu.
διαμενεῖ εἰς τὸν αἰῶνα ἐνώπιον τοῦ θεοῦ· ἔλεος καὶ ἀλήθειαν αὐτοῦ τίς ἐκζητήσει;	Permanet in æternum in conspectu Dei: misericordiam et veritatem ejus quis requiret?	Mieszka na wieki przed oblicznością Bożą: miłosierdzia i prawdy jego, kto będzie szukał?
οὕτως ψαλῶ τῷ ὀνόματί σου εἰς τὸν αἰῶνα τοῦ αἰῶνος τοῦ ἀποδοῦναί με τὰς εὐχάς μου ἡμέραν ἐξ ἡμέρας.	Sic psalmum dicam nomini tuo in sæculum sæculi, ut reddam vota mea de die in diem.	Tak będę Psalm śpiewał imieniowi twemu na wieki wieków, abym oddał śluby moje ode dnia do dnia.

61

Upomina Prorok, abyśmy cześne tego świata rzeczy opuściwszy, ku wiecznym się mieli, ale w téj mierze ostrożni byli; bo największe pokusy na te się oburzają, którzy się najwięcéj ku Panu i bogobójności miewają.
Εἰς τὸ τέλος, ὑπὲρ Ιδιθου· ψαλμὸς τῷ Δαυιδ.	In finem, pro Idithun. Psalmus David.	Na koniec, prze Idituna, Psalm Dawidowi.
Οὐχὶ τῷ θεῷ ὑποταγήσεται ἡ ψυχή μου; παρ᾽ αὐτοῦ γὰρ τὸ σωτήριόν μου·	Nonne Deo subjecta erit anima mea? ab ipso enim salutare meum.	Izali Bogu nie będzie poddana dusza moja? - bo od niego zbawienie moje.
καὶ γὰρ αὐτὸς θεός μου καὶ σωτήρ μου, ἀντιλήμπτω μου· οὐ μὴ σαλευθῶ ἐπὶ πλεῖον.	Nam et ipse Deus meus et salutaris meus; susceptor meus, non movebor amplius.	Bo i on Bóg mój i zbawiciel mój, obrońca mój, nie zachwieję się więcej.
ἕως πότε ἐπιτίθεσθε ἐπ᾽ ἄνθρωπον; φονεύετε πάντες ὡς τοίχῳ κεκλιμένῳ καὶ φραγμῷ ὠσμέν.	Quousque irruitis in hominem? interficitis universi vos, tamquam parieti inclinato et maceriæ depulsæ?	Dokądże nacieracie na człowieka? Zabijacie wy wszyscy, jakoby ściana była pochylona i płot wywrócony.
πλὴν τὴν τιμήν μου ἐβουλεύσαντο ἀπώσασθαι, ἔδραμον ἐν ψεύδει, τῷ στόματι αὐτῶν εὐλογοῦσαν καὶ τῇ καρδίᾳ αὐτῶν κατηρῶντο. διάψαλμ.	Verumtamen pretium meum cogitaverunt repellere; cucurri in siti; ore suo benedicebant, et corde suo maledicebant.	Zaprawdę podczciwość moję myślili oddalić, biegałem z pragnieniem; usty swemi błogosławili, a sercem swym złorzeczyli.
πλὴν τῷ θεῷ ὑποτάγηθι, ἡ ψυχή μου, ὅτι παρ᾽ αὐτοῦ ἡ ὑπομονή μου·	Verumtamen Deo subjecta esto, anima mea, quoniam ab ipso patientia mea;	Wszakże, duszo moja, Bogu bądź poddana: boć od niego cierpliwość moja.
ὅτι αὐτὸς θεός μου καὶ σωτήρ μου, ἀντιλήμπτω μου· οὐ μὴ μεταναστεύσ.	quia ipse Deus meus et salvator meus, adjutor meus, non emigrabo.	Bo on Bóg mój i zbawiciel mój, pomocnik mój, nie wyprowadzę się.
ἐπὶ τῷ θεῷ τὸ σωτήριόν μου καὶ ἡ δόξα μου· ὁ θεὸς τῆς βοηθείας μου, καὶ ἡ ἐλπίς μου ἐπὶ τῷ θεῷ.	In Deo salutare meum et gloria mea; Deus auxilii mei, et spes mea in Deo est.	W Bogu zbawienie moje i chwała moja, Bóg pomocy mojej i nadzieja moja jest w Bogu.
ἐλπίσατε ἐπ᾽ αὐτόν, πᾶσα συναγωγὴ λαοῦ· ἐκχέετε ἐνώπιον αὐτοῦ τὰς καρδίας ὑμῶν· ὁ θεὸς βοηθὸς ἡμῶν. διάψαλμ.	Sperate in eo, omnis congregatio populi; effundite coram illo corda vestra; Deus adjutor noster in æternum.	Miejcie nadzieję w nim wszelkie zgromadzenie ludzi, wylewajcie przed nim serca wasze: Bóg pomocnik nasz na wieki.
πλὴν μάταιοι οἱ υἱοὶ τῶν ἀνθρώπων, ψευδεῖς οἱ υἱοὶ τῶν ἀνθρώπων ἐν ζυγοῖς τοῦ ἀδικῆσαι αὐτοὶ ἐκ ματαιότητος ἐπὶ τὸ αὐτό.	Verumtamen vani filii hominum, mendaces filii hominum in stateris, ut decipiant ipsi de vanitate in idipsum.	Zaprawdę omylni są synowie człowieczy, kłamliwi synowie ludzcy w wagach, aby oszukiwali sami z marności spólnie.
μὴ ἐλπίζετε ἐπὶ ἀδικίαν καὶ ἐπὶ ἅρπαγμ μὴ ἐπιποθεῖτε· πλοῦτος ἐὰν ῥέῃ, μὴ προστίθεσθε καρδίαν.	Nolite sperare in iniquitate, et rapinas nolite concupiscere; divitiæ si affluant, nolite cor apponere.	Nie miejcie nadzieje w nieprawości i drapieżstwa nie pożądajcie: jeśli wam przybędzie majętności, nie przykładajcież serca.
ἅπαξ ἐλάλησεν ὁ θεός, δύο ταῦτα ἤκουσα, ὅτι τὸ κράτος τοῦ θεοῦ,	Semel locutus est Deus; duo hæc audivi: quia potestas Dei est,	Raz rzekł Bóg, tem dwie rzeczy słyszał: iż moc jest Boża,
καὶ σοί, κύριε, τὸ ἔλεος, ὅτι σὺ ἀποδώσεις ἑκάστῳ κατὰ τὰ ἔργα αὐτοῦ.	et tibi, Domine, misericordia: quia tu reddes unicuique juxta opera sua.	A tobie, Panie, miłosierdzie; bo ty oddasz każdemu według uczynków jego.

62

Kościół chrześciański w utrapieniu a w ucisku będący, o wyswobodzenie do Pana woła mówiąc:
Ψαλμὸς τῷ Δαυιδ ἐν τῷ εἶναι αὐτὸν ἐν τῇ ἐρήμῳ τῆς Ιουδαίας.	Psalmus David, cum esset in deserto Idumææ.	Psalm Dawidowi, gdy był na puszczy Idumejskiej. 1Krl 22.5
Ὁ θεὸς ὁ θεός μου, πρὸς σὲ ὀρθρίζω· ἐδίψησέν σοι ἡ ψυχή μου. ποσαπλῶ σοι ἡ σάρξ μου ἐν γῇ ἐρήμῳ καὶ ἀβάτ καὶ ἀνύδρῳ;	Deus, Deus meus, ad te de luce vigilo. Sitivit in te anima mea; quam multipliciter tibi caro mea!	Boże, Boże mój, do ciebie czuję na świtaniu. Pragnęła cię dusza moja, jako rozmaicie tobie ciało moje!
οὕτως ἐν τῷ ἁγίῳ ὤφθην σοι τοῦ ἰδεῖν τὴν δύναμίν σου καὶ τὴν δόξαν σου.	In terra deserta, et invia, et inaquosa, sic in sancto apparui tibi, ut viderem virtutem tuam et gloriam tuam.	W ziemi pustej i niedrożnej, i bezwodnej, jako w świątnicy stawiłem się przed tobą: abych widział moc twoję i chwałę twoję.
ὅτι κρεῖσσον τὸ ἔλεός σου ὑπὲρ ζωάς· τὰ χείλη μου ἐπαινέσουσί σε.	Quoniam melior est misericordia tua super vitas, labia mea laudabunt te.	Iż lepsze jest miłosierdzie twoje niżli żywoty, wargi moje będą ciebie chwalić.
οὕτως εὐλογήσω σε ἐν τῇ ζωῇ μου, ἐν τῷ ὀνόματί σου ἀρῶ τὰς χεῖράς μου.	Sic benedicam te in vita mea; et in nomine tuo levabo manus meas.	Tak cię błogosławić będę za żywota mego, a w imię twoje będę podnosił ręce moje.
ὡσεὶ στέατο καὶ πιότητος ἐμπλησθείη ἡ ψυχή μου, καὶ χείλη ἀγαλλιάσεως αἰνέσει τὸ στόμα μου.	Sicut adipe et pinguedine repleatur anima mea, et labiis exsultationis laudabit os meum.	Jako sadłem i tłustością niech będzie napełniona dusza moja, a wargami wesołości będą wychwalać usta moje.
εἰ ἐμνημόνευόν σου ἐπὶ τῆς στρωμνῆ μου, ἐν τοῖς ὄρθροις ἐμελέτων εἰς σέ·	Si memor fui tui super stratum meum, in matutinis meditabor in te.	Jeślim na cię pamiętał na łożu moim, rano będę rozmyślał o tobie.
ὅτι ἐγενήθης βοηθός μου, καὶ ἐν τῇ σκέπ τῶν πτερύγων σου ἀγαλλιάσομαι.	Quia fuisti adjutor meus, et in velamento alarum tuarum exsultabo.	Boś był pomocnikiem moim, i w zasłonie skrzydeł twoich rozraduję się.
ἐκολλήθη ἡ ψυχή μου ὀπίσω σου, ἐμοῦ ἀντελάβετο ἡ δεξιά σου.	Adhæsit anima mea post te; me suscepit dextera tua.	Przylgnęła dusza moja do ciebie, broniła mię prawica twoja.
αὐτοὶ δὲ εἰς μάτην ἐζήτησαν τὴν ψυχήν μου, εἰσελεύσονται εἰς τὰ κατώτατα τῆς γῆς·	Ipsi vero in vanum quæsierunt animam meam: introibunt in inferiora terræ;	A oni próżno szukali dusze mojej: wnidą w niskości ziemie,
παραδοθήσονται εἰς χεῖρας ῥομφαίας, μερίδες ἀλωπέκων ἔσονται.	tradentur in manus gladii; partes vulpium erunt.	będą podani w ręce miecza, częściami liszek będą.
ὁ δὲ βασιλεὺς εὐφρανθήσεται ἐπὶ τῷ θεῷ, ἐπαινεσθήσετα πᾶς ὁ ὀμνύων ἐν αὐτῷ, ὅτι ἐνεφράγ στόμα λαλούντων ἄδικα.	Rex vero lætabitur in Deo; laudabuntur omnes qui jurant in eo, quia obstructum est os loquentium iniqua.	Ale król będzie się weselił w Bogu: i chlubić się będą wszyscy, którzy nań przysięgają; bo zatkane są usta mówiących nieprawości.

63

Upominanie i modlitwa, abychmy statecznie się w przeciwnościach zachowali, a umieli tak jako Prorok Panu się jego słowy modlić w tych uciskach naszych.
Εἰς τὸ τέλος· ψαλμὸς τῷ Δαυιδ.	In finem. Psalmus David.	Na koniec, Psalm Dawidowi.
Εἰσάκουσον, ὁ θεός, τῆς φωνῆς μου ἐν τῷ δέεσθαί με, ἀπὸ φόβου ἐχθροῦ ἐξελοῦ τὴν ψυχήν μου.	Exaudi, Deus, orationem meam cum deprecor; a timore inimici eripe animam meam.	Wysłuchaj, Boże, prośbę moję, gdy się modlę: od strachu nieprzyjaciela wybaw duszę moję.
ἐσκέπασά με ἀπὸ συστροφῆς πονηρευομένω, ἀπὸ πλήθους ἐργαζομένων τὴν ἀνομίαν,	Protexisti me a conventu malignantium, a multitudine operantium iniquitatem.	Obroniłeś mię od zboru złośników, od mnóstwa działających nieprawość.
οἵτινες ἠκόνησα ὡς ῥομφαίαν τὰς γλώσσας αὐτῶν, ἐνέτεινα τόξον αὐτῶν πρᾶγμα πικρὸν	Quia exacuerunt ut gladium linguas suas; intenderunt arcum rem amaram,	Bo zaostrzyli jako miecz języki swoje, naciągnęli łuk, rzecz gorzką,
τοῦ κατατοξεῦσαι ἐν ἀποκρύφοις ἄμωμον,	ut sagittent in occultis immaculatum.	aby w skrytościach strzelali na niepokalanego.
ἐξάπινα κατατοξεύσουσιν αὐτὸν καὶ οὐ φοβηθήσονται. ἐκραταίωσαν ἑαυτοῖς λόγον πονηρόν, διηγήσαντο τοῦ κρύψαι παγίδας· εἶπαν Τίς ὄψεται αὐτούς;	Subito sagittabunt eum, et non timebunt; firmaverunt sibi sermonem nequam. Narraverunt ut absconderent laqueos; dixerunt: Quis videbit eos?	Z prędka nań strzelać będą, a nie będą się bać. Utwierdzili sobie mowę złośliwą. Namawiali się, żeby zakryli sidła, mówili: Któż je obaczy?
ἐξηρεύνησαν ἀνομίας, ἐξέλιπον ἐξερευνῶντες ἐξερευνήσει. προσελεύσεται ἄνθρωπος, καὶ καρδία βαθεῖα,	Scrutati sunt iniquitates; defecerunt scrutantes scrutinio. Accedet homo ad cor altum;	Szukali nieprawości: ustali szukając szukaniem. Przystąpi człowiek do serca głębokiego,
καὶ ὑψωθήσεται ὁ θεός. βέλος νηπίων ἐγενήθησαν αἱ πληγαὶ αὐτῶν,	et exaltabitur Deus. Sagittæ parvulorum factæ sunt plagæ eorum;	a Bóg wywyższon będzie. Strzałki maluczkich zstały się rany ich
καὶ ἐξησθένησα ἐπ᾽ αὐτοὺς αἱ γλῶσσαι αὐτῶν. ἐταράχθησαν πάντες οἱ θεωροῦντες αὐτούς,	et infirmatæ sunt contra eos linguæ eorum. Conturbati sunt omnes qui videbant eos;	i pomdlały przeciwko nim ich języki. Strwożyli się wszyscy, którzy je widzieli
καὶ ἐφοβήθη πᾶς ἄνθρωπος. καὶ ἀνήγγειλαν τὰ ἔργα τοῦ θεοῦ καὶ τὰ ποιήματα αὐτοῦ συνῆκαν.	et timuit omnis homo. Et annuntiaverunt opera Dei; et facta ejus intellexerunt.	i bał się wszelki człowiek. i opowiadali sprawy Boże, i uczynki jego rozumieli.
εὐφρανθήσεται δίκαιος ἐπὶ τῷ יהוה καὶ ἐλπιεῖ ἐπ᾽ αὐτόν, καὶ ἐπαινεσθήσοντα πάντες οἱ εὐθεῖς τῇ καρδίᾳ.	Lætabitur justus in Domino, et sperabit in eo; et laudabuntur omnes recti corde.	Będzie się weselił sprawiedliwy w Panu, i będzie w nim nadzieję miał: i będą pochwaleni wszyscy serca prawego.

64

Cieszy Prorok te wszystkie, którzy są wygnani do tego padołu, czyniąc im myśl, a dodając nadzieje, że mają wniść a nawrócić się do zwierzchniego Jeruzalem.
Εἰς τὸ τέλος· ψαλμὸς τῷ Δαυιδ, ᾠδή· Ιερεμιου καὶ Ιεζεκιη ἐκ τοῦ λόγου τῆς παροικίας, ὅτε ἔμελλον ἐκπορεύεσθαι.	In finem. Psalmus David, canticum Jeremiæ, et Ezechielis, populo transmigrationis, cum inciperent exire.	Na koniec, Psalm Dawidowi. Pieśń Jeremiasza i Ezechiela, ludu przeprowadzenia, kiedy poczęli iść w drogę.
Σοὶ πρέπει ὕμνος, ὁ θεός, ἐν Σιων, καὶ σοὶ ἀποδοθήσεται εὐχὴ ἐν Ιερουσαλημ.	Te decet hymnus, Deus, in Sion, et tibi reddetur votum in Jerusalem.	Tobie przystoi pieśń, Boże, w Syjonie i tobie oddadzą szlub w Jeruzalem.
εἰσάκουσον προσευχῆς μου· πρὸς σὲ πᾶσα σὰρξ ἥξει.	Exaudi orationem meam; ad te omnis caro veniet.	Wysłuchaj modlitwę moję, do ciebie wszelkie ciało przyjdzie.
λόγοι ἀνομιῶν ὑπερεδυνάμωσα ἡμᾶς, καὶ τὰς ἀσεβείας ἡμῶν σὺ ἱλάσῃ.	Verba iniquorum prævaluerunt super nos, et impietatibus nostris tu propitiaberis.	Słowa niezbożników wzięły górę nad nami, a nieprawościam naszym ty będziesz miłościw.
μακάριος ὃν ἐξελέξω καὶ προσελάβου· κατασκηνώσει ἐν ταῖς αὐλαῖς σου. πλησθησόμεθα ἐν τοῖς ἀγαθοῖς τοῦ οἴκου σου· ἅγιος ὁ ναός σου, θαυμαστὸς ἐν δικαιοσύνῃ.	Beatus quem elegisti et assumpsisti: inhabitabit in atriis tuis. Replebimur in bonis domus tuæ; sanctum est templum tuum, mirabile in æquitate.	Błogosławiony, któregoś obrał i przyjął, będzie mieszkał w sieniach twoich. Będziem napełnieni dobrami domu twego: święty jest kościół twój, dziwny w sprawiedliwości.
ἐπάκουσον ἡμῶν, ὁ θεὸς ὁ σωτὴρ ἡμῶν, ἡ ἐλπὶς πάντων τῶν περάτων τῆς γῆς καὶ ἐν θαλάσσῃ μακράν,	Exaudi nos, Deus, salutaris noster, spes omnium finium terræ, et in mari longe.	Wysłuchaj nas, Boże, zbawicielu nasz, nadziejo wszytkich krajów ziemie i na morzu daleko.
ἑτοιμάζων ὄρη ἐν τῇ ἰσχύι αὐτοῦ, περιεζωσμένος ἐν δυναστεί,	Præparans montes in virtute tua, accinctus potentia;	Który gotujesz góry mocą swoją, przepasany możnością,
ὁ συνταράσσων τὸ κύτο τῆς θαλάσσης, ἤχους κυμάτων αὐτῆς.	qui conturbas profundum maris, sonum fluctuum ejus. Turbabuntur gentes,	który zaburzasz głębokość morską, szum nawałności jego. Zatrwożą się narodowie
ταραχθήσονται τὰ ἔθνη, καὶ φοβηθήσονται οἱ κατοικοῦντες τὰ πέρατα ἀπὸ τῶν σημείων σου· ἐξόδους πρωίας καὶ ἑσπέρας τέρψει.	et timebunt qui habitant terminos a signis tuis; exitus matutini et vespere delectabis.	i będą się bać, którzy mieszkają na krajach, dla znaków twoich: kraje rana i wieczoru ucieszysz.
ἐπεσκέψω τὴν γῆν καὶ ἐμέθυσας αὐτήν, ἐπλήθυνας τοῦ πλουτίσαι αὐτήν· ὁ ποταμὸς τοῦ θεοῦ ἐπληρώθη ὑδάτων· ἡτοίμασας τὴν τροφὴν αὐτῶν, ὅτι οὕτως ἡ ἑτοιμασία σου.	Visitasti terram, et inebriasti eam; multiplicasti locupletare eam. Flumen Dei repletum est aquis; parasti cibum illorum; quoniam ita est præparatio ejus.	Nawiedziłeś ziemię i napoiłeś ją, rozmaicie ubogaciłeś ją. Rzeka Boża pełna jest wody, zgotowałeś żywość ich: bo tak jest zgotowanie jej.
τοὺς αὔλακα αὐτῆς μέθυσον, πλήθυνον τὰ γενήματα αὐτῆς, ἐν ταῖς σταγόσι αὐτῆς εὐφρανθήσεται ἀνατέλλουσα.	Rivos ejus inebria, multiplica genimina ejus; in stillicidiis ejus lætabitur germinans.	Bruzdy jej napój, rozmnóż jej urodzaje, z kropel jej rozweseli się rodząca.
εὐλογήσεις τὸν στέφανον τοῦ ἐνιαυτοῦ τῆς χρηστότητός σου, καὶ τὰ πεδί σου πλησθήσονται πιότητος·	Benedices coronæ anni benignitatis tuæ, et campi tui replebuntur ubertate.	Błogosławić będziesz okręgowi roku z dobrotliwości twojej, a pola twoje będą pełne obfitości.
πιανθήσοντα τὰ ὡραῖα τῆς ἐρήμου, καὶ ἀγαλλίασιν οἱ βουνοὶ περιζώσονται.	Pinguescent speciosa deserti, et exsultatione colles accingentur.	Stłuścieją ozdoby pustynie a radością pagórki przepaszą się.
ἐνεδύσαντο οἱ κριο τῶν προβάτων, καὶ αἱ κοιλάδε πληθυνοῦσι σῖτον· κεκράξονται, καὶ γὰρ ὑμνήσουσιν.	Induti sunt arietes ovium, et valles abundabunt frumento; clamabunt, etenim hymnum dicent.	Przyodziani są barani owiec: a doliny będą obfitować zbożem: będą wykrzykać i pieśń śpiewać.

65

Mówi tu Prorok o weselu onem, którego mieli użyć ojcowie w otchłaniach będący, tudzież i wszyscy Panu Chrystusowi popisani, z jego zmartwychwstania.
Εἰς τὸ τέλος· ᾠδὴ ψαλμοῦ· [ἀναστάσεως.] Ἀλαλάξατε τῷ θεῷ, πᾶσα ἡ γῆ,	In finem. Canticum psalmi resurrectionis. Jubilate Deo, omnis terra;	Na koniec, pieśń Psalmu Zmartwychwstania. Wykrzykajcie Bogu, wszytka ziemio,
ψάλατε δὴ τῷ ὀνόματι αὐτοῦ, δότε δόξαν αἰνέσει αὐτοῦ.	psalmum dicite nomini ejus; date gloriam laudi ejus.	psalm śpiewajcie imieniowi jego: dajcie cześć chwale jego.
εἴπατε τῷ θεῷ Ὡς φοβερὰ τὰ ἔργα σου· ἐν τῷ πλήθει τῆς δυνάμεώς σου ψεύσονταί σε οἱ ἐχθροί σου·	Dicite Deo: Quam terribilia sunt opera tua, Domine! in multitudine virtutis tuæ mentientur tibi inimici tui.	Mówcie Bogu: Jako straszne są sprawy twoje, Panie! Dla wielkości mocy twojej będą kłamać przed tobą nieprzyjaciele twoi.
πᾶσα ἡ γῆ προσκυνησάτωσάν σοι καὶ ψαλάτωσάν σοι, ψαλάτωσαν τῷ ὀνόματί σου. διάψαλμ.	Omnis terra adoret te, et psallat tibi; psalmum dicat nomini tuo.	Wszytka ziemia niechaj ci się kłania i niechaj ci śpiewa, niech psalm śpiewa imieniowi twemu.
δεῦτε καὶ ἴδετε τὰ ἔργα τοῦ θεοῦ· φοβερὸς ἐν βουλαῖς ὑπὲρ τοὺς υἱοὺς τῶν ἀνθρώπων,	Venite, et videte opera Dei; terribilis in consiliis super filios hominum.	Chodźcie a oglądajcie dzieła Boże: straszny w radach nad syny człowieczymi.
ὁ μεταστρέφων τὴν θάλασσαν εἰς ξηράν, ἐν ποταμῷ διελεύσονται ποδί. ἐκεῖ εὐφρανθησόμεθα ἐπ᾽ αὐτῷ,	Qui convertit mare in aridam, in flumine pertransibunt pede; ibi lætabimur in ipso.	Który obrócił morze w suchą ziemię: przez rzekę przejdą nogą, tam się będziem weselili w nim.
τῷ δεσπόζοντ ἐν τῇ δυναστεί αὐτοῦ τοῦ αἰῶνος· οἱ ὀφθαλμοὶ αὐτοῦ ἐπὶ τὰ ἔθνη ἐπιβλέπουσιν, οἱ παραπικραίνοντες μὴ ὑψούσθωσαν ἐν ἑαυτοῖς. διάψαλμ.	Qui dominatur in virtute sua in æternum, oculi ejus super gentes respiciunt; qui exasperant non exaltentur in semetipsis.	Który panuje w mocy swej na wieki, oczy jego na narody patrzą: którzy drażnią, niech się sami w sobie nie wynoszą.
εὐλογεῖτε, ἔθνη, τὸν θεὸν ἡμῶν καὶ ἀκουτίσασθ τὴν φωνὴν τῆς αἰνέσεως αὐτοῦ,	Benedicite, gentes, Deum nostrum, et auditam facite vocem laudis ejus;	Błogosławcie, narodowie, Boga naszego a dajcie słyszeć głos chwały jego;
τοῦ θεμένου τὴν ψυχήν μου εἰς ζωὴν καὶ μὴ δόντος εἰς σάλον τοὺς πόδας μου.	qui posuit animam meam ad vitam, et non dedit in commotionem pedes meos.	który położył do żywota duszę moję i nie dał na zachwianie nóg moich.
ὅτι ἐδοκίμασας ἡμᾶς, ὁ θεός, ἐπύρωσας ἡμᾶς, ὡς πυροῦται τὸ ἀργύριον·	Quoniam probasti nos, Deus; igne nos examinasti, sicut examinatur argentum.	Abowiemeś doświadczył nas, Boże, wypławiłeś nas ogniem, jako pławią srebro.
εἰσήγαγες ἡμᾶς εἰς τὴν παγίδα, ἔθου θλίψεις ἐπὶ τὸν νῶτον ἡμῶν.	Induxisti nos in laqueum; posuisti tribulationes in dorso nostro;	Przywiodłeś nas w sidło, nakładłeś ucisków na grzbiety nasze,
ἐπεβίβασας ἀνθρώπους ἐπὶ τὰς κεφαλὰς ἡμῶν, διήλθομεν διὰ πυρὸς καὶ ὕδατος, καὶ ἐξήγαγες ἡμᾶς εἰς ἀναψυχή.	imposuisti homines super capita nostra. Transivimus per ignem et aquam, et eduxisti nos in refrigerium.	wsadziłeś ludzie na głowy nasze. Przeszliśmy przez ogień i przez wodę i wywiodłeś nas na ochłodę.
εἰσελεύσομαι εἰς τὸν οἶκόν σου ἐν ὁλοκαυτώμασιν, ἀποδώσω σοι τὰς εὐχάς μου,	Introibo in domum tuam in holocaustis; reddam tibi vota mea	Wnidę do domu twego z całopaleniem, oddam ci śluby moje,
ἃς διέστειλεν τὰ χείλη μου καὶ ἐλάλησεν τὸ στόμα μου ἐν τῇ θλίψει μου·	quæ distinxerunt labia mea; et locutum est os meum, in tribulatione mea.	które wyraziły wargi moje i wymówiły usta moje w ucisku moim.
ὁλοκαυτώματα μεμυαλωμέν ἀνοίσω σοι μετὰ θυμιάματος καὶ κριῶ, ποιήσω σοι βόας μετὰ χιμάρω. διάψαλμ.	Holocausta medullata offeram tibi, cum incenso arietum; offeram tibi boves cum hircis.	Całopalenia tłuste ofiaruję tobie, z kadzeniem baranów, ofiarując woły z kozłami.
δεῦτε ἀκούσατε καὶ διηγήσομαι, πάντες οἱ φοβούμενοι τὸν θεόν, ὅσα ἐποίησεν τῇ ψυχῇ μου.	Venite, audite, et narrabo, omnes qui timetis Deum, quanta fecit animæ meæ.	Chodźcie, słuchajcie wszyscy, którzy się Boga boicie, a będę powiadał, jako wielkie rzeczy uczynił duszy mojej.
πρὸς αὐτὸν τῷ στόματί μου ἐκέκραξα καὶ ὕψωσα ὑπὸ τὴν γλῶσσάν μου	Ad ipsum ore meo clamavi; et exaltavi sub lingua mea.	Do niegom usty memi wołał i wywyższałem językiem moim.
Ἀδικίαν εἰ ἐθεώρουν ἐν καρδίᾳ μου, μὴ εἰσακουσάτω κύριος.	Iniquitatem si aspexi in corde meo, non exaudiet Dominus.	Jeślim patrzał na nieprawość w sercu moim, nie wysłucha Pan.
διὰ τοῦτο εἰσήκουσέν μου ὁ θεός, προσέσχεν τῇ φωνῇ τῆς δεήσεώς μου.	Propterea exaudivit Deus, et attendit voci deprecationis meæ.	Przetoć wysłuchał Bóg i był pilen głosu modlitwy mojej.
εὐλογητὸς ὁ θεός, ὃς οὐκ ἀπέστησεν τὴν προσευχήν μου καὶ τὸ ἔλεος αὐτοῦ ἀπ᾽ ἐμοῦ.	Benedictus Deus, qui non amovit orationem meam, et misericordiam suam a me.	Błogosławiony Bóg, który nie odrzucił modlitwy mojej, i miłosierdzia swego ode mnie.

66

Ku chwale Bożéj i dobrym uczynkom Prorok tu upomina.
Εἰς τὸ τέλος, ἐν ὕμνοις· ψαλμὸς ᾠδῆς.	In finem, in hymnis. Psalmus cantici David.	Na koniec, w Hymnach, Psalm pienia Dawidowi.
Ὁ θεὸς οἰκτιρήσαι ἡμᾶς καὶ εὐλογήσαι ἡμᾶς, ἐπιφάναι τὸ πρόσωπον αὐτοῦ ἐφ᾽ ἡμᾶς διάψαλμ	Deus misereatur nostri, et benedicat nobis; illuminet vultum suum super nos, et misereatur nostri;	Niech się nad nami Bóg smiłuje i błogosławi nam, niech rozświeci oblicze swe nad nami a zlituje się nad nami,
τοῦ γνῶναι ἐν τῇ γῇ τὴν ὁδόν σου, ἐν πᾶσιν ἔθνεσιν τὸ σωτήριόν σου.	ut cognascamus in terra viam tuam, in omnibus gentibus salutare tuum.	żebyśmy poznali na ziemi drogę twoję, między wszemi narody zbawienie twoje.
ἐξομολογησάσθωσάν σοι λαοί, ὁ θεός, ἐξομολογησάσθωσάν σοι λαοὶ πάντες.	Confiteantur tibi populi, Deus, confiteantur tibi populi omnes.	Niech ci wyznawają ludzie, Boże, niech ci wyznawają wszyscy ludzie.
εὐφρανθήτωσαν καὶ ἀγαλλιάσθωσαν ἔθνη, ὅτι κρινεῖς λαοὺς ἐν εὐθύτητι καὶ ἔθνη ἐν τῇ γῇ ὁδηγήσεις. διάψαλμ.	Lætentur et exsultent gentes, quoniam judicas populos in æquitate, et gentes in terra dirigis.	Niech się radują i weselą narodowie, iż sądzisz ludzie sprawiedliwie, narody na ziemi sprawujesz.
ἐξομολογησάσθωσάν σοι λαοί, ὁ θεός, ἐξομολογησάσθωσάν σοι λαοὶ πάντες.	Confiteantur tibi populi, Deus, confiteantur tibi populi omnes.	Niech ci wyznawają ludzie, Boże niech ci wyznawają wszyscy ludzie.
γῆ ἔδωκεν τὸν καρπὸν αὐτῆς· εὐλογήσαι ἡμᾶς ὁ θεὸς ὁ θεὸς ἡμῶν.	Terra dedit fructum suum: benedicat nos Deus, Deus noster!	Ziemia dała swój owoc. Niech nas błogosławi Bóg, Bóg nasz.
εὐλογήσαι ἡμᾶς ὁ θεός, καὶ φοβηθήτωσαν αὐτὸν πάντα τὰ πέρατα τῆς γῆς.	Benedicat nos Deus, et metuant eum omnes fines terræ.	Niech nas błogosławi Bóg, a niech się go boją wszystkie kraje ziemie.

67

O wywyższeniu Chrystusowem, a o upadku nieprzyjaciół jego. Prorok z dufaniem żąda wskrzeszenia Chrystusowego, prze któreby byli porażeni nieprzyjaciele jego.
Εἰς τὸ τέλος· τῷ Δαυιδ ψαλμὸς ᾠδῆς.	In finem. Psalmus cantici ipsi David.	Na koniec, Psalm pieśni, samemu Dawidowi.
Ἀναστήτω ὁ θεός, καὶ διασκορπισθήτωσαν οἱ ἐχθροὶ αὐτοῦ, καὶ φυγέτωσαν οἱ μισοῦντες αὐτὸν ἀπὸ προσώπου αὐτοῦ.	Exsurgat Deus, et dissipentur inimici ejus; et fugiant qui oderunt eum a facie ejus.	Niech powstanie Bóg, a niech się rozproszą nieprzyjaciele jego, a niech uciekają, którzy go nienawidzą, od oblicza jego.
ὡς ἐκλείπει καπνός, ἐκλιπέτωσαν· ὡς τήκεται κηρὸ ἀπὸ προσώπου πυρός, οὕτως ἀπόλοιντο οἱ ἁμαρτωλοὶ ἀπὸ προσώπου τοῦ θεοῦ.	Sicut deficit fumus, deficiant; sicut fluit cera a facie ignis, sic pereant peccatores a facie Dei.	Jako ustaje dym, niechaj ustaną, jako się wosk rozpływa od ognia, tak niechaj zginą grzesznicy od oblicza Bożego.
καὶ οἱ δίκαιοι εὐφρανθήτωσαν, ἀγαλλιάσθωσαν ἐνώπιον τοῦ θεοῦ, τερφθήτωσα ἐν εὐφροσύνῃ.	Et justi epulentur; et exsultent in conspectu Dei, et delectentur in lætitia.	A sprawiedliwi niechaj używają i weselą się przed oczyma Bożemi, i niech rozkoszują w radości.
ᾄσατε τῷ θεῷ, ψάλατε τῷ ὀνόματι αὐτοῦ· ὁδοποιήσατε τῷ ἐπιβεβηκότι ἐπὶ δυσμῶν, κύριος ὄνομα αὐτῷ, καὶ ἀγαλλιᾶσθε ἐνώπιον αὐτοῦ. ταραχθήσονται ἀπὸ προσώπου αὐτοῦ,	Cantate Deo, psalmum dicite nomini ejus; iter facite ei qui ascendit super occasum. Dominus nomen illi; exsultate in conspectu ejus. Turbabuntur a facie ejus,	Śpiewajcie Bogu, Psalm śpiewajcie imieniowi jego, czyńcie drogę temu, który wstąpił na zachód: Pan imię jego. Radujcie się przed obliczem jego, zatrwożą się od oblicza jego,
τοῦ πατρὸς τῶν ὀρφανῶν καὶ κριτοῦ τῶν χηρῶν· ὁ θεὸς ἐν τόπῳ ἁγίῳ αὐτοῦ.	patris orphanorum, et judicis viduarum; Deus in loco sancto suo.	ojca sierot i sędziego wdów. Bóg na miejscu swym świętym:
ὁ θεὸς κατοικίζει μονοτρόπου ἐν οἴκῳ ἐξάγων πεπεδημένου ἐν ἀνδρεί, ὁμοίως τοὺς παραπικραίνοντας τοὺς κατοικοῦντας ἐν τάφοις.	Deus qui inhabitare facit unius moris in domo; qui educit vinctos in fortitudine, similiter eos qui exasperant, qui habitant in sepulchris.	Bóg, który czyni, że mieszkają jednych obyczajów w domu, który wywodzi więźnie w mocy, także i te, co obrażają, którzy mieszkają w grobiech.
ὁ θεός, ἐν τῷ ἐκπορεύεσθαί σε ἐνώπιον τοῦ λαοῦ σου, ἐν τῷ διαβαίνειν σε ἐν τῇ ἐρήμῳ διάψαλμ	Deus, cum egredereris in conspectu populi tui, cum pertransires in deserto,	Boże, gdyś wychodził przed ludem twym, gdyś chodził po puszczy:
γῆ ἐσείσθη, καὶ γὰρ οἱ οὐρανοὶ ἔσταξα, ἀπὸ προσώπου τοῦ θεοῦ τοῦτο Σινα, ἀπὸ προσώπου τοῦ θεοῦ Ισραηλ.	terra mota est, etenim cæli distillaverunt, a facie Dei Sinai, a facie Dei Israël.	ziemia się trzęsła, niebiosa też kropiły od oblicza Boga Synaj, od oblicza Boga Izrael.
βροχὴν ἑκούσιον ἀφοριεῖς, ὁ θεός, τῇ κληρονομίᾳ σου, καὶ ἠσθένησεν, σὺ δὲ κατηρτίσω αὐτήν.	Pluviam voluntariam segregabis, Deus, hæreditati tuæ; et infirmata est, tu vero perfecisti eam.	Deszcz dobrowolny oddzielisz, Boże, dziedzictwu twojemu, i zemdlało, a tyś je posilił.
τὰ ζῷά σου κατοικοῦσιν ἐν αὐτῇ· ἡτοίμασας ἐν τῇ χρηστότητί σου τῷ πτωχῷ, ὁ θεός.	Animalia tua habitabunt in ea; parasti in dulcedine tua pauperi, Deus.	Zwierzęta twoje będą mieszkały w nim, nagotowałeś z słodkości twej ubogiemu, Boże.
κύριος δώσει ῥῆμα τοῖς εὐαγγελιζομένοις δυνάμει πολλῇ,	Dominus dabit verbum evangelizantibus, virtute multa.	Pan da słowo przepowiadającym Ewangelią, mocą wielką.
ὁ βασιλεὺς τῶν δυνάμεων τοῦ ἀγαπητοῦ, καὶ ὡραιότητ τοῦ οἴκου διελέσθαι σκῦλα.	Rex virtutum dilecti, dilecti; et speciei domus dividere spolia.	Król Zastępów umiłowanego, umiłowanego i piękności domu rozdzielać korzyści.
ἐὰν κοιμηθῆτε ἀνὰ μέσον τῶν κλήρων, πτέρυγες περιστερᾶς περιηργυρωμένα, καὶ τὰ μετάφρεν αὐτῆς ἐν χλωρότητ χρυσίου. διάψαλμ.	Si dormiatis inter medios cleros, pennæ columbæ deargentatæ, et posteriora dorsi ejus in pallore auri.	Choćbyście spali w pośrzodku losów, pióra gołębice pośrzebrzonej, a tył grzbietu jego żółci się jako złoto.
ἐν τῷ διαστέλλειν τὸν ἐπουράνιον βασιλεῖς ἐπ᾽ αὐτῆς χιονωθήσοντα ἐν Σελμω.	Dum discernit cælestis reges super eam, nive dealbabuntur in Selmon.	Gdy Niebieski rozsądza króle w nim, będą wybieleni jako śnieg na Selmon:
ὄρος τοῦ θεοῦ ὄρος πῖον, ὄρος τετυρωμένο, ὄρος πῖον.	Mons Dei, mons pinguis. Mons coagulatus, mons pinguis:	Góra Boża, góra tłusta, góra obfita, góra tłusta.
ἵνα τί ὑπολαμβάνετε, ὄρη τετυρωμέν, τὸ ὄρος, ὃ εὐδόκησεν ὁ θεὸς κατοικεῖν ἐν αὐτῷ; καὶ γὰρ ὁ יהוה κατασκηνώσει εἰς τέλος.	ut quid suspicamini montes coagulatos? Mons in quo beneplacitum est Deo habitare in eo; etenim Dominus habitabit in finem.	Co się przypatrujecie góram zsiadłym? Góra, na której się Bogu podoba mieszkać, abowiem Pan będzie mieszkał na wieki.
τὸ ἅρμα τοῦ θεοῦ μυριοπλάσιο, χιλιάδες εὐθηνούντω· ὁ κύριος ἐν αὐτοῖς ἐν Σινα ἐν τῷ ἁγίῳ.	Currus Dei decem millibus multiplex, millia lætantium; Dominus in eis in Sina in sancto.	Wóz Boży dziesiącią tysięcy rozmaity, tysiące weselących się, Pan między nimi na Synaj w świątnicy.
ἀνέβης εἰς ὕψος, ᾐχμαλώτευσας αἰχμαλωσίαν, ἔλαβες δόματα ἐν ἀνθρώπῳ, καὶ γὰρ ἀπειθοῦντες τοῦ κατασκηνῶσαι. κύριος ὁ θεὸς εὐλογητός,	Ascendisti in altum, cepisti captivitatem, accepisti dona in hominibus; etenim non credentes inhabitare Dominum Deum.	Wstąpiłeś na wysokość, pojmałeś pojmane, nabrałeś darów w ludziach; też i niewierzące, aby Pan Bóg mieszkał.
εὐλογητὸς κύριος ἡμέραν καθ᾽ ἡμέραν, κατευοδώσε ἡμῖν ὁ θεὸς τῶν σωτηρίων ἡμῶν. διάψαλμ.	Benedictus Dominus die quotidie: prosperum iter faciet nobis Deus salutarium nostrorum.	Błogosławiony Pan na każdy dzień, szczęśliwą uczyni drogę nam Bóg zbawienia naszego.
ὁ θεὸς ἡμῶν θεὸς τοῦ σῴζειν, καὶ τοῦ κυρίου κυρίου αἱ διέξοδοι τοῦ θανάτου.	Deus noster, Deus salvos faciendi; et Domini, Domini exitus mortis.	Bóg nasz Bogiem zbawiającym i Pańskie, Pańskie wyszcie z śmierci.
πλὴν ὁ θεὸς συνθλάσει κεφαλὰς ἐχθρῶν αὐτοῦ, κορυφὴ τριχὸς διαπορευομένων ἐν πλημμελείαι αὐτῶν.	Verumtamen Deus confringet capita inimicorum suorum, verticem capilli perambulantium in delictis suis.	Wszakże Bóg potłucze głowy nieprzyjaciół swoich, wierzch włosu, którzy chodzą w występkach swoich.
εἶπεν κύριος Ἐκ Βασα ἐπιστρέψω, ἐπιστρέψω ἐν βυθοῖς θαλάσσης,	Dixit Dominus: Ex Basan convertam, convertam in profundum maris;	Rzekł Pan: Nawrócę z Basan, nawrócę w głębokość morską,
ὅπως ἂν βαφῇ ὁ πούς σου ἐν αἵματι, ἡ γλῶσσα τῶν κυνῶν σου ἐξ ἐχθρῶν παρ᾽ αὐτοῦ.	ut intingatur pes tuus in sanguine, lingua canum tuorum ex inimicis, ab ipso.	aby się omoczyła noga twoja we krwi i język psów twoich z nieprzyjaciół w tejże.
ἐθεωρήθησαν αἱ πορεῖαί σου, ὁ θεός, αἱ πορεῖαι τοῦ θεοῦ μου τοῦ βασιλέως τοῦ ἐν τῷ ἁγίῳ.	Viderunt ingressus tuos, Deus, ingressus Dei mei, regis mei, qui est in sancto.	Widzieli postępowania twoje, Boże, postępowania Boga mego, Króla mojego, który jest w świątnicy.
προέφθασαν ἄρχοντες ἐχόμενοι ψαλλόντων ἐν μέσῳ νεανίδω τυμπανιστριῶ.	Prævenerunt principes conjuncti psallentibus, in medio juvencularum tympanistriarum.	Uprzedzili książęta złączeni z śpiewającymi, w pośrzodku młodziuchnych bębenniczek.
ἐν ἐκκλησίαις εὐλογεῖτε τὸν θεόν, τὸν יהוה ἐκ πηγῶν Ισραηλ.	In ecclesiis benedicite Deo Domino de fontibus Israël.	W kościele błogosławcie Bogu, Panu z źrzódeł Izraelskich.
ἐκεῖ Βενιαμιν νεώτερος ἐν ἐκστάσει, ἄρχοντες Ιουδα ἡγεμόνες αὐτῶν, ἄρχοντες Ζαβουλων, ἄρχοντες Νεφθαλ.	Ibi Benjamin adolescentulus, in mentis excessu; principes Juda, duces eorum; principes Zabulon, principes Nephthali.	Tam Beniamin młodziuchny w zachwyceniu myśli. Książęta Juda wodzowie ich, książęta Zabulon i książęta Neftali.
ἔντειλαι, ὁ θεός, τῇ δυνάμει σου, δυνάμωσον, ὁ θεός, τοῦτο, ὃ κατειργάσω ἡμῖν.	Manda, Deus, virtuti tuæ; confirma hoc, Deus, quod operatus es in nobis.	Przykaż, Boże, mocy twojej, umocni to, Boże, coś w nas sprawił.
ἀπὸ τοῦ ναοῦ σου ἐπὶ Ιερουσαλημ σοὶ οἴσουσιν βασιλεῖς δῶρα.	A templo tuo in Jerusalem, tibi offerent reges munera.	Od kościoła twego w Jeruzalem, tobie królowie ofiarują dary.
ἐπιτίμησον τοῖς θηρίοις τοῦ καλάμου· ἡ συναγωγὴ τῶν ταύρων ἐν ταῖς δαμάλεσιν τῶν λαῶν τοῦ μὴ ἀποκλεισθῆναι τοὺς δεδοκιμασμένους τῷ ἀργυρίῳ· διασκόρπισον ἔθνη τὰ τοὺς πολέμους θέλοντα.	Increpa feras arundinis; congregatio taurorum in vaccis populorum; ut excludant eos qui probati sunt argento: dissipa gentes quæ bella volunt.	Pogrom zwierzę trzcinne, zgromadzenie byków między krowami narodów, aby wypchnęli te, którzy są doświadczeni jako srebro. Rozprosz narody, które wojen chcą.
ἥξουσιν πρέσβει ἐξ Αἰγύπτου, Αἰθιοπί προφθάσει χεῖρα αὐτῆς τῷ θεῷ.	Venient legati ex Ægypto; Æthiopia præveniet manus ejus Deo.	Przyjdą posłowie z Egiptu: Murzyńska ziemia uprzedzi z rękami swemi do Boga.
αἱ βασιλεῖαι τῆς γῆς, ᾄσατε τῷ θεῷ, ψάλατε τῷ κυρίῳ. διάψαλμ. ψάλατε τῷ θεῷ	Regna terræ, cantate Deo; psallite Domino; psallite Deo.	Królestwa ziemskie, śpiewajcie Bogu, grajcie Panu, grajcie Bogu,
τῷ ἐπιβεβηκότι ἐπὶ τὸν οὐρανὸν τοῦ οὐρανοῦ κατὰ ἀνατολάς· ἰδοὺ δώσει ἐν τῇ φωνῇ αὐτοῦ φωνὴν δυνάμεως.	Qui ascendit super cælum cæli, ad orientem: ecce dabit voci suæ vocem virtutis.	który wstąpił na niebo nad nieby, na wschód słońca. Oto da głosowi swemu głos mocy,
δότε δόξαν τῷ θεῷ· ἐπὶ τὸν Ισραηλ ἡ μεγαλοπρέπει αὐτοῦ, καὶ ἡ δύναμις αὐτοῦ ἐν ταῖς νεφέλαις.	Date gloriam Deo super Israël; magnificentia ejus et virtus ejus in nubibus.	dajcie chwałę Bogu nad Izraelem, wielmożność jego a moc jego w obłokach.
θαυμαστὸς ὁ θεὸς ἐν τοῖς ἁγίοις αὐτοῦ· ὁ θεὸς Ισραηλ αὐτὸς δώσει δύναμιν καὶ κραταίωσι τῷ λαῷ αὐτοῦ. εὐλογητὸς ὁ θεός.	Mirabilis Deus in sanctis suis; Deus Israël ipse dabit virtutem et fortitudinem plebi suæ. Benedictus Deus!	Dziwny Bóg w świętych swoich, Bóg Izraelski: ten da moc i siłę ludowi swemu, błogosławiony Bóg.

68

Mówi tu Prorok o męce Pana Chrystusowéj, a jest głos Pana Chrysta w osobie człowieczéj.
Εἰς τὸ τέλος, ὑπὲρ τῶν ἀλλοιωθησομένων· τῷ Δαυιδ.	In finem, pro iis qui commutabuntur. David.	Na koniec, za te, którzy będą odmienieni; Dawidowi.
Σῶσόν με, ὁ θεός, ὅτι εἰσήλθοσαν ὕδατα ἕως ψυχῆς μου.	Salvum me fac, Deus, quoniam intraverunt aquæ usque ad animam meam.	Wybaw mię, Boże, boć weszły wody aż do dusze mojej.
ἐνεπάγη εἰς ἰλὺ βυθοῦ, καὶ οὐκ ἔστιν ὑπόστασις· ἦλθον εἰς τὰ βάθη τῆς θαλάσσης, καὶ καταιγὶ κατεπόντισέν με.	Infixus sum in limo profundi et non est substantia. Veni in altitudinem maris; et tempestas demersit me.	Ulgnąłem w błocie głębokości i dna nie masz. Przyszedłem na głębokość morską, a nawałność mię ponurzyła.
ἐκοπίασα κράζων, ἐβραγχίασε ὁ λάρυγξ μου, ἐξέλιπον οἱ ὀφθαλμοί μου ἀπὸ τοῦ ἐλπίζειν ἐπὶ τὸν θεόν μου.	Laboravi clamans, raucæ factæ sunt fauces meæ; defecerunt oculi mei, dum spero in Deum meum.	Spracowałem się wołając, ochrapiało gardło moje, ustały oczy moje, gdy mam nadzieję w Bogu moim.
ἐπληθύνθησαν ὑπὲρ τὰς τρίχας τῆς κεφαλῆς μου οἱ μισοῦντές με δωρεάν, ἐκραταιώθησαν οἱ ἐχθροί μου οἱ ἐκδιώκοντές με ἀδίκως· ἃ οὐχ ἥρπασα, τότε ἀπετίννυο.	Multiplicati sunt super capillos capitis mei qui oderunt me gratis. Confortati sunt qui persecuti sunt me inimici mei injuste; quæ non rapui, tunc exsolvebam.	Rozmnożyli się nad włosy głowy mojej, którzy mię mają w nienawiści bez przyczyny. Zmocnili się, którzy mię niesprawiedliwie przeszladowali, nieprzyjaciele moi: czegom nie wydarł, tedym płacił.
ὁ θεός, σὺ ἔγνως τὴν ἀφροσύνην μου, καὶ αἱ πλημμέλεια μου ἀπὸ σοῦ οὐκ ἐκρύβησαν.	Deus, tu scis insipientiam meam; et delicta mea a te non sunt abscondita.	Boże, ty znasz głupstwo moje, a występki moje nie są tobie tajne.
μὴ αἰσχυνθείησαν ἐπ᾽ ἐμοὶ οἱ ὑπομένοντές σε, κύριε יהוה τῶν δυνάμεων, μὴ ἐντραπείησαν ἐπ᾽ ἐμοὶ οἱ ζητοῦντές σε, ὁ θεὸς τοῦ Ισραηλ,	Non erubescant in me qui exspectant te, Domine, Domine virtutum; non confundantur super me qui quærunt te, Deus Israël.	Niech nie będą zawstydzeni dla mnie ci, którzy cię oczekiwają, Panie, Panie zastępów. Niech nie będą pohańbieni dla mnie, którzy cię szukają, Boże Izraelski.
ὅτι ἕνεκα σοῦ ὑπήνεγκα ὀνειδισμόν, ἐκάλυψεν ἐντροπὴ τὸ πρόσωπόν μου.	Quoniam propter te sustinui opprobrium; operuit confusio faciem meam.	Bom dla ciebie znaszał urąganie, zelżywość okrywała oblicze moje.
ἀπηλλοτριωμένος ἐγενήθην τοῖς ἀδελφοῖς μου καὶ ξένος τοῖς υἱοῖς τῆς μητρός μου,	Extraneus factus sum fratribus meis, et peregrinus filiis matris meæ.	Zstałem się obcym braciej mojej i cudzoziemcem synom matki mojej.
ὅτι ὁ ζῆλος τοῦ οἴκου σου κατέφαγέν με, καὶ οἱ ὀνειδισμοὶ τῶν ὀνειδιζόντων σε ἐπέπεσαν ἐπ᾽ ἐμέ.	Quoniam zelus domus tuæ comedit me, et opprobria exprobrantium tibi ceciderunt super me.	Bo mię zawisna miłość domu twego gryzła, a urągania urągających tobie spadły na mię.
καὶ συνέκαμψα ἐν νηστείᾳ τὴν ψυχήν μου, καὶ ἐγενήθη εἰς ὀνειδισμὸν ἐμοί·	Et operui in jejunio animam meam, et factum est in opprobrium mihi.	I okryłem w poście duszę moję i zstało mi się urąganiem.
καὶ ἐθέμην τὸ ἔνδυμά μου σάκκον, καὶ ἐγενόμην αὐτοῖς εἰς παραβολήν.	Et posui vestimentum meum cilicium; et factus sum illis in parabolam.	I oblokłem miasto szaty włosień i zstałem się im przypowieścią.
κατ᾽ ἐμοῦ ἠδολέσχου οἱ καθήμενοι ἐν πύλῃ, καὶ εἰς ἐμὲ ἔψαλλον οἱ πίνοντες τὸν οἶνον.	Adversum me loquebantur qui sedebant in porta, et in me psallebant qui bibebant vinum.	Mówili przeciwko mnie, którzy siedzieli w bramie, i śpiewali przeciw mnie, którzy pili wino.
ἐγὼ δὲ τῇ προσευχῇ μου πρὸς σέ, יהוה· καιρὸς εὐδοκίας, ὁ θεός, ἐν τῷ πλήθει τοῦ ἐλέους σου· ἐπάκουσόν μου ἐν ἀληθείᾳ τῆς σωτηρίας σου.	Ego vero orationem meam ad te, Domine: tempus beneplaciti, Deus, in multitudine misericordiæ tuæ; exaudi me in veritate salutis tuæ.	Ale ja modlitwę moję do ciebie, Panie: czas upodobania, Boże! W wielkości miłosierdzia twego wysłuchaj mię, w prawdzie zbawienia twego.
σῶσόν με ἀπὸ πηλοῦ, ἵνα μὴ ἐμπαγ· ῥυσθείην ἐκ τῶν μισούντων με καὶ ἐκ τοῦ βάθους τῶν ὑδάτων·	Eripe me de luto, ut non infigar; libera me ab iis qui oderunt me, et de profundis aquarum.	Wyrwi mię z błota, abych nie ulgnął, wybaw mię od tych, którzy mię nienawidzą, i z głębokości wód.
μή με καταποντισάτω καταιγὶ ὕδατος, μηδὲ καταπιέτω με βυθός, μηδὲ συσχέτω ἐπ᾽ ἐμὲ φρέαρ τὸ στόμα αὐτοῦ.	Non me demergat tempestas aquæ, neque absorbeat me profundum, neque urgeat super me puteus os suum.	Niech mię nie zatapia nawałność wody ani mię niech nie pożyra głębokość, ani niech nie zawiera nade mną studnia wierzchu swego.
εἰσάκουσόν μου, יהוה, ὅτι χρηστὸν τὸ ἔλεός σου· κατὰ τὸ πλῆθος τῶν οἰκτιρμῶν σου ἐπίβλεψον ἐπ᾽ ἐμέ.	Exaudi me, Domine, quoniam benigna est misericordia tua; secundum multitudinem miserationum tuarum respice in me.	Wysłuchaj mię, Panie, bo łaskawe jest miłosierdzie twoje, według mnóstwa litości twoich wejźrzy na mię.
μὴ ἀποστρέψῃς τὸ πρόσωπόν σου ἀπὸ τοῦ παιδός σου, ὅτι θλίβομαι, ταχὺ ἐπάκουσόν μου.	Et ne avertas faciem tuam a puero tuo; quoniam tribulor, velociter exaudi me.	A nie odwracaj oblicza twego od sługi swego, bom jest w utrapieniu, prędko wysłuchaj mię.
πρόσχες τῇ ψυχῇ μου καὶ λύτρωσαι αὐτήν, ἕνεκα τῶν ἐχθρῶν μου ῥῦσαί με.	Intende animæ meæ, et libera eam; propter inimicos meos eripe me.	Przybliż się ku duszy mojej a wybaw ją, dla nieprzyjaciół moich wyrwi mię.
σὺ γὰρ γινώσκεις τὸν ὀνειδισμόν μου καὶ τὴν αἰσχύνην μου καὶ τὴν ἐντροπήν μου· ἐναντίον σου πάντες οἱ θλίβοντές με.	Tu scis improperium meum, et confusionem meam, et reverentiam meam;	Ty znasz pohańbienie moje i zelżywość moję, i wstyd mój.
ὀνειδισμὸν προσεδόκησεν ἡ ψυχή μου καὶ ταλαιπωρίαν, καὶ ὑπέμεινα συλλυπούμενον, καὶ οὐχ ὑπῆρξεν, καὶ παρακαλοῦντας, καὶ οὐχ εὗρον.	in conspectu tuo sunt omnes qui tribulant me. Improperium exspectavit cor meum et miseriam; et sustinui qui simul contristaretur, et non fuit; et qui consolaretur, et non inveni.	Przed oczyma twemi są wszyscy, którzy mię trapią, urągania i nędze czekało serce moje. I czekałem, kto by się społem smęcił, a nie było, i kto by pocieszył, a nie nalazłem.
καὶ ἔδωκαν εἰς τὸ βρῶμά μου χολὴν καὶ εἰς τὴν δίψαν μου ἐπότισάν με ὄξος.	Et dederunt in escam meam fel, et in siti mea potaverunt me aceto.	I dali żółć na pokarm mój a w pragnieniu moim napawali mię octem.
γενηθήτω ἡ τράπεζα αὐτῶν ἐνώπιον αὐτῶν εἰς παγίδα καὶ εἰς ἀνταπόδοσιν καὶ εἰς σκάνδαλον·	Fiat mensa eorum coram ipsis in laqueum, et in retributiones, et in scandalum.	Niechaj będzie stół ich przed nimi sidłem i na zapłaty, i na upadek.
σκοτισθήτωσαν οἱ ὀφθαλμοὶ αὐτῶν τοῦ μὴ βλέπειν, καὶ τὸν νῶτον αὐτῶν διὰ παντὸς σύγκαμψον·	Obscurentur oculi eorum, ne videant; et dorsum eorum semper incurva.	Niech się zaćmią oczy ich, aby nie widzieli, a grzbietu ich zawżdy nachylaj.
ἔκχεον ἐπ᾽ αὐτοὺς τὴν ὀργήν σου, καὶ ὁ θυμὸς τῆς ὀργῆς σου καταλάβοι αὐτούς.	Effunde super eos iram tuam; et furor iræ tuæ comprehendat eos.	Wylej na nie gniew twój i zapalczywość gniewu twego niech je ogarnie.
γενηθήτω ἡ ἔπαυλις αὐτῶν ἠρημωμένη, καὶ ἐν τοῖς σκηνώμασιν αὐτῶν μὴ ἔστω ὁ κατοικῶν·	Fiat habitatio eorum deserta; et in tabernaculis eorum non sit qui inhabitet.	Mieszkanie ich niech się stanie puste, a w przybytkach ich niechaj nie będzie, kto by mieszkał.
ὅτι ὃν σὺ ἐπάταξας, αὐτοὶ κατεδίωξαν, καὶ ἐπὶ τὸ ἄλγο τῶν τραυματιῶν σου προσέθηκαν.	Quoniam quem tu percussisti persecuti sunt, et super dolorem vulnerum meorum addiderunt.	Bo któregoś ty zranił, przeszladowali, a na boleści ran moich naddawali.
πρόσθες ἀνομίαν ἐπὶ τὴν ἀνομίαν αὐτῶν, καὶ μὴ εἰσελθέτωσαν ἐν δικαιοσύνῃ σου·	Appone iniquitatem super iniquitatem eorum et non intrent in justitiam tuam.	Przydajże nieprawość ku nieprawości ich, a niech nie wchodzą do sprawiedliwości twojej.
ἐξαλειφθήτωσαν ἐκ βίβλου ζώντων καὶ μετὰ δικαίων μὴ γραφήτωσαν.	Deleantur de libro viventium, et cum justis non scribantur.	Niechaj będą wymazani z ksiąg żywiących, a niech z sprawiedliwemi nie będą wpisani.
πτωχὸς καὶ ἀλγῶ εἰμι ἐγώ, καὶ ἡ σωτηρία τοῦ προσώπου σου, ὁ θεός, ἀντελάβετό μου.	Ego sum pauper et dolens; salus tua, Deus, suscepit me.	Jam ci jest ubogi i zbolały, zbawienie twoje, Boże, wspomogło mię.
αἰνέσω τὸ ὄνομα τοῦ θεοῦ μετ᾽ ᾠδῆς, μεγαλυνῶ αὐτὸν ἐν αἰνέσει,	Laudabo nomen Dei cum cantico; et magnificabo eum in laude;	Będę chwalił imię Boże pieśnią i wielbić go będę chwałą:
καὶ ἀρέσει τῷ יהוה ὑπὲρ μόσχον νέον κέρατα ἐκφέροντα καὶ ὁπλά.	et placebit Deo super vitulum novellum, cornua producentem et ungulas.	a przyjemniej będzie Panu niżli młode cielę, któremu rogi i kopyta podrastają.
ἰδέτωσαν πτωχοὶ καὶ εὐφρανθήτωσαν· ἐκζητήσατε τὸν θεόν, καὶ ζήσεται ἡ ψυχὴ ὑμῶν,	Videant pauperes, et lætentur; quærite Deum, et vivet anima vestra,	Niech widzą ubodzy a niech się weselą: szukajcie Boga, a będzie żyła dusza wasza.
ὅτι εἰσήκουσεν τῶν πενήτων ὁ יהוה καὶ τοὺς πεπεδημένου αὐτοῦ οὐκ ἐξουδένωσεν.	quoniam exaudivit pauperes Dominus, et vinctos suos non despexit.	Abowiem Pan wysłuchał ubogich, a więźniami swemi nie wzgardził.
αἰνεσάτωσαν αὐτὸν οἱ οὐρανοὶ καὶ ἡ γῆ, θάλασσα καὶ πάντα τὰ ἕρποντ ἐν αὐτοῖς.	Laudent illum cæli et terra; mare, et omnia reptilia in eis.	Niechaj go chwalą niebiosa i ziemia, morze i wszytek płaz na nich.
ὅτι ὁ θεὸς σώσει τὴν Σιων, καὶ οἰκοδομηθήσονται αἱ πόλεις τῆς Ιουδαίας, καὶ κατοικήσουσιν ἐκεῖ καὶ κληρονομήσουσιν αὐτήν·	Quoniam Deus salvam faciet Sion, et ædificabuntur civitates Juda, et inhabitabunt ibi, et hæreditate acquirent eam.	Abowiem Bóg zbawi Syjon i będą zbudowane miasta Juda. I będą tam mieszkać, i dostaną jej dziedzictwem.
καὶ τὸ σπέρμα τῶν δούλων αὐτοῦ καθέξουσιν αὐτήν, καὶ οἱ ἀγαπῶντες τὸ ὄνομα αὐτοῦ κατασκηνώσουσιν ἐν αὐτῇ.	Et semen servorum ejus possidebit eam; et qui diligunt nomen ejus habitabunt in ea.	I nasienie sług jego otrzymają: a którzy miłują imię jego, będą w niéj mieszkać.

69

W Panu Bogu dufać, kto chce pociechy i zbawienia dostać.
Εἰς τὸ τέλος· τῷ Δαυιδ εἰς ἀνάμνησιν,	In finem. Psalmus David in rememorationem, quod salvum fecerit eum Dominus.	Na koniec: Psalm Dawidowi, na pamiątkę, że go Bóg wybawił.
εἰς τὸ σῶσαί με יהוה. Ὁ θεός, εἰς τὴν βοήθειάν μου πρόσχες.	Deus, in adjutorium meum intende; Domine, ad adjuvandum me festina.	Boże, wejźrzy ku wspomożeniu memu, Panie, pośpiesz się ku ratunku memu.
αἰσχυνθείησαν καὶ ἐντραπείησαν οἱ ζητοῦντές μου τὴν ψυχήν,	Confundantur, et revereantur, qui quærunt animam meam.	Niechaj będą zawstydzeni i pohańbieni, którzy szukają dusze mojej.
ἀποστραφείησαν εἰς τὰ ὀπίσω καὶ καταισχυνθείησαν οἱ βουλόμενοί μοι κακά, ἀποστραφείησαν παραυτίκα αἰσχυνόμενοι οἱ λέγοντές μοι Εὖγε εὖγε.	Avertantur retrorsum, et erubescant, qui volunt mihi mala; avertantur statim erubescentes qui dicunt mihi: Euge, euge!	Niech się obrócą na wstecz, a niech się zawstydzą, którzy mi chcą złego. Niech się natychmiast obrócą wstydać się, którzy mi mówią: Ehej, ehej.
ἀγαλλιάσθωσαν καὶ εὐφρανθήτωσαν ἐπὶ σοὶ πάντες οἱ ζητοῦντές σε, καὶ λεγέτωσαν διὰ παντός Μεγαλυνθήτω ὁ θεός, οἱ ἀγαπῶντες τὸ σωτήριόν σου.	Exsultent et lætentur in te omnes qui quærunt te; et dicant semper: Magnificetur Dominus, qui diligunt salutare tuum.	Niech się weselą i radują w tobie wszyscy, którzy cię szukają, a niech zawżdy mówią: Niechaj uwielbion będzie Pan, którzy miłują zbawienie twoje.
ἐγὼ δὲ πτωχὸς καὶ πένης· ὁ θεός, βοήθησόν μοι. βοηθός μου καὶ ῥύστη μου εἶ σύ· יהוה, μὴ χρονίσῃς.	Ego vero egenus et pauper sum; Deus, adjuva me. Adjutor meus et liberator meus es tu; Domine, ne moreris.	A jam jest ubogi i żebrak, Boże, wspomóż mię: pomocnikiem moim, i wybawicielem jesteś ty moim: Panie, nie omieszkajże!

70

Uczy Prorok aby każdy sprawiedliwy w Panu uprzejmą nadzieję miał.
Τῷ Δαυιδ· υἱῶν Ιωναδα καὶ τῶν πρώτων αἰχμαλωτισθέντων. Ὁ יהוה, ἐπὶ σοὶ ἤλπισα, μὴ καταισχυνθείην εἰς τὸν αἰῶνα.	Psalmus David, filiorum Jonadab, et priorum captivorum. In te, Domine, speravi; non confundar in æternum;	Psalm Dawidowi; synów Jonadabowych i pierwszych więźniów. W tobiem, Panie, nadzieję miał, niech nie będę pohańbion na wieki:
ἐν τῇ δικαιοσύνῃ σου ῥῦσαί με καὶ ἐξελοῦ με, κλῖνον πρός με τὸ οὖς σου καὶ σῶσόν με.	in justitia tua libera me, et eripe me: inclina ad me aurem tuam, et salva me.	w sprawiedliwości twojej wybaw mię i wyrwi mię, nakłoń ku mnie ucha twego a zbaw mię.
γενοῦ μοι εἰς θεὸν ὑπερασπιστὴ καὶ εἰς τόπον ὀχυρὸ τοῦ σῶσαί με, ὅτι στερέωμά μου καὶ καταφυγή μου εἶ σύ.	Esto mihi in Deum protectorem, et in locum munitum, ut salvum me facias: quoniam firmamentum meum et refugium meum es tu.	Bądź mi Bogiem obrońcą i miejscem obronnym, abyś mię zbawił: abowiem twierdza moja i ucieczka moja jesteś ty.
ὁ θεός μου, ῥῦσαί με ἐκ χειρὸς ἁμαρτωλοῦ, ἐκ χειρὸς παρανομοῦντος καὶ ἀδικοῦντος·	Deus meus, eripe me de manu peccatoris, et de manu contra legem agentis, et iniqui:	Boże mój, wyrwi mię z ręki grzesznika i z ręki przeciw zakonowi czyniącego i niesprawiedliwego.
ὅτι σὺ εἶ ἡ ὑπομονή μου, κύριε· יהוה ἡ ἐλπίς μου ἐκ νεότητός μου.	quoniam tu es patientia mea, Domine; Domine, spes mea a juventute mea.	Abowiem tyś jest cierpliwość moja, Panie: Panie, nadziejo moja od młodości mojej. Komentarz Wujka: "Panie Panie" - tu "Iahouach", ma punkty imienia "Elohim", jako i niżej v. 26, iż złączone jest z imieniem "Adonai". Aby nie musiał rzec dwa kroć "Adonai". O czym masz wysszej szerzej.
ἐπὶ σὲ ἐπεστηρίχθην ἀπὸ γαστρός, ἐκ κοιλίας μητρός μου σύ μου εἶ σκεπαστή· ἐν σοὶ ἡ ὕμνησί μου διὰ παντός.	In te confirmatus sum ex utero; de ventre matris meæ tu es protector meus; in te cantatio mea semper.	Przez ciem jest umocniony skoro z żywota, z żywota matki mojej tyś jest obrońcą moim.
ὡσεὶ τέρας ἐγενήθην τοῖς πολλοῖς, καὶ σὺ βοηθὸς κραταιός.	Tamquam prodigium factus sum multis; et tu adjutor fortis.	O tobie śpiewanie moje zawżdy: jako dziwowisko zstałem się mnogim, a ty pomocnik mocny.
πληρωθήτω τὸ στόμα μου αἰνέσεως, ὅπως ὑμνήσω τὴν δόξαν σου, ὅλην τὴν ἡμέραν τὴν μεγαλοπρέπειά σου.	Repleatur os meum laude, ut cantem gloriam tuam, tota die magnitudinem tuam.	Niechaj będą napełnione usta moje chwałą, abych śpiewał sławę twoję, cały dzień wielmożność twoję.
μὴ ἀπορρίψῃς με εἰς καιρὸν γήρους, ἐν τῷ ἐκλείπειν τὴν ἰσχύν μου μὴ ἐγκαταλίπῃς με.	Ne projicias me in tempore senectutis; cum defecerit virtus mea, ne derelinquas me.	Nie odrzucaj mię czasu starości, gdy ustanie siła moja, nie opuszczaj mię.
ὅτι εἶπαν οἱ ἐχθροί μου ἐμοὶ καὶ οἱ φυλάσσοντες τὴν ψυχήν μου ἐβουλεύσαντο ἐπὶ τὸ αὐτὸ	Quia dixerunt inimici mei mihi: et qui custodiebant animam meam consilium fecerunt in unum;	Abowiem mówili nieprzyjaciele moi przeciwko mnie, a którzy strzegli na duszę moję, radę uczynili społem,
λέγοντες Ὁ θεὸς ἐγκατέλιπεν αὐτόν· καταδιώξατε καὶ καταλάβετε αὐτόν, ὅτι οὐκ ἔστιν ὁ ῥυόμενος.	dicentes: Deus dereliquit eum: persequimini et comprehendite eum, quia non est qui eripiat.	mówiąc: Bóg go opuścił, gońcie a pojmajcie go, boć nie masz, kto by wyrwał.
ὁ θεός, μὴ μακρύνῃ ἀπ᾽ ἐμοῦ· ὁ θεός μου, εἰς τὴν βοήθειάν μου πρόσχες.	Deus, ne elongeris a me; Deus meus, in auxilium meum respice.	Boże, nie oddalaj się ode mnie, Boże mój, pojźrzy ku pomocy mojej.
αἰσχυνθήτωσαν καὶ ἐκλιπέτωσαν οἱ ἐνδιαβάλλοντε τὴν ψυχήν μου, περιβαλέσθωσαν αἰσχύνην καὶ ἐντροπὴν οἱ ζητοῦντες τὰ κακά μοι.	Confundantur et deficiant detrahentes animæ; operiantur confusione et pudore qui quærunt mala mihi.	Niech będą zawstydzeni i niech ustaną uwłaczający duszy mojej, niech będą okryci zelżywością i wstydem, którzy mi szukają złego!
ἐγὼ δὲ διὰ παντὸς ἐλπιῶ καὶ προσθήσω ἐπὶ πᾶσαν τὴν αἴνεσίν σου.	Ego autem semper sperabo, et adjiciam super omnem laudem tuam.	A ja zawżdy nadzieję mieć będę i przyczynię nad wszytkę chwałę twoję.
τὸ στόμα μου ἐξαγγελεῖ τὴν δικαιοσύνην σου, ὅλην τὴν ἡμέραν τὴν σωτηρίαν σου, ὅτι οὐκ ἔγνων γραμματεία.	Os meum annuntiabit justitiam tuam, tota die salutare tuum. Quoniam non cognovi litteraturam,	Usta moje opowiadać będą sprawiedliwość twoję, cały dzień zbawienie twoje. Iżem w piśmie ja nie biegły,
εἰσελεύσομαι ἐν δυναστεί κυρίου· יהוה, μνησθήσομαι τῆς δικαιοσύνης σου μόνου.	introibo in potentias Domini; Domine, memorabor justitiæ tuæ solius.	wnidę w możności Pańskie, Panie, będę wspominał sprawiedliwość ciebie samego.
ἐδίδαξάς με, ὁ θεός, ἐκ νεότητός μου, καὶ μέχρι νῦν ἀπαγγελῶ τὰ θαυμάσιά σου.	Deus, docuisti me a juventute mea; et usque nunc pronuntiabo mirabilia tua.	Boże, uczyłeś mię z młodości mojej i aż dotąd będę opowiadał cuda twoje.
καὶ ἕως γήρους καὶ πρεσβείο, ὁ θεός, μὴ ἐγκαταλίπῃς με, ἕως ἂν ἀπαγγείλω τὸν βραχίονά σου πάσῃ τῇ γενεᾷ τῇ ἐρχομένῃ, τὴν δυναστεία σου καὶ τὴν δικαιοσύνην σου.	Et usque in senectam et senium, Deus, ne derelinquas me, donec annuntiem brachium tuum generationi omni quæ ventura est, potentiam tuam, et justitiam tuam,	I aż do starości i szedziwości, Boże, nie opuszczaj mię. Aż opowiem ramię twe wszelkiemu narodowi, który ma przyść - moc twoję i sprawiedliwość twoję,
ὁ θεός, ἕως ὑψίστων ἃ ἐποίησας μεγαλεῖα· ὁ θεός, τίς ὅμοιός σοι;	Deus, usque in altissima; quæ fecisti magnalia, Deus: quis similis tibi?	Boże, aż do wysokości, wielkie rzeczy, któreś uczynił: Boże, któż podobien tobie?
ὅσας ἔδειξάς μοι θλίψεις πολλὰς καὶ κακάς, καὶ ἐπιστρέψας ἐζωοποίησάς με καὶ ἐκ τῶν ἀβύσσων τῆς γῆς πάλιν ἀνήγαγές με.	Quantas ostendisti mihi tribulationes multas et malas! et conversus vivificasti me, et de abyssis terræ iterum reduxisti me.	Jako wielkie ukazałeś mi uciski mnogie i złe, a nawróciwszy się, ożywiłeś mię i z przepaści ziemskich zasię wywiodłeś mię.
ἐπλεόνασας τὴν μεγαλοσύνην σου καὶ ἐπιστρέψας παρεκάλεσάς με [καὶ ἐκ τῶν ἀβύσσων τῆς γῆς πάλιν ἀνήγαγές με.]	Multiplicasti magnificentiam tuam; et conversus consolatus es me.	Rozmnożyłeś wielmożność twoję a nawróciwszy się pocieszyłeś mię.
καὶ γὰρ ἐγὼ ἐξομολογήσομαί σοι ἐν σκεύει ψαλμοῦ τὴν ἀλήθειάν σου, ὁ θεός· ψαλῶ σοι ἐν κιθάρᾳ, ὁ ἅγιος τοῦ Ισραηλ.	Nam et ego confitebor tibi in vasis psalmi veritatem tuam, Deus; psallam tibi in cithara, sanctus Israël.	Bo i ja wysławiać będę tobie na naczyniu pieśni prawdę twoję, Boże, będęć grał na cytrze, Święty Izraelski!
ἀγαλλιάσονται τὰ χείλη μου, ὅταν ψάλω σοι, καὶ ἡ ψυχή μου, ἣν ἐλυτρώσω.	Exsultabunt labia mea cum cantavero tibi; et anima mea quam redemisti.	Rozradują się wargi moje, kiedyć będę śpiewał, i dusza moja, którąś wykupił.
ἔτι δὲ καὶ ἡ γλῶσσά μου ὅλην τὴν ἡμέραν μελετήσει τὴν δικαιοσύνην σου, ὅταν αἰσχυνθῶσιν καὶ ἐντραπῶσιν οἱ ζητοῦντες τὰ κακά μοι.	Sed et lingua mea tota die meditabitur justitiam tuam, cum confusi et reveriti fuerint qui quærunt mala mihi.	Ale i język mój cały dzień będzie rozmyślał sprawiedliwość kiedy zawstydzeni i zelżeni będą którzy mi szukali złego.

71

Proroctwo o Mesyaszu i o jego królestwie, a że Chrystus jest prawdziwy Bóg i człowiek.
Εἰς Σαλωμων.	Psalmus, in Salomonem.	Psalm na Salomona.
Ὁ θεός, τὸ κρίμα σου τῷ βασιλεῖ δὸς καὶ τὴν δικαιοσύνην σου τῷ υἱῷ τοῦ βασιλέως κρίνειν τὸν λαόν σου ἐν δικαιοσύνῃ καὶ τοὺς πτωχούς σου ἐν κρίσει.	Deus, judicium tuum regi da, et justitiam tuam filio regis; judicare populum tuum in justitia, et pauperes tuos in judicio.	Boże, daj sąd twój królowi a sprawiedliwość twoję synowi królewskiemu: aby sądził lud twój w sprawiedliwości, a ubogie twe w rozsądku.
ἀναλαβέτω τὰ ὄρη εἰρήνην τῷ λαῷ σου καὶ οἱ βουνοὶ ἐν δικαιοσύνῃ.	Suscipiant montes pacem populo, et colles justitiam.	Niechaj przyjmą góry pokój ludowi a pogórki sprawiedliwość.
κρινεῖ τοὺς πτωχοὺς τοῦ λαοῦ καὶ σώσει τοὺς υἱοὺς τῶν πενήτων καὶ ταπεινώσει συκοφάντη	Judicabit pauperes populi, et salvos faciet filios pauperum, et humiliabit calumniatorem.	Będzie sądził ubogie z ludu i wybawi syny ubogich, a uniży potwarcę.
καὶ συμπαραμενεῖ τῷ ἡλίῳ καὶ πρὸ τῆς σελήνης γενεὰς γενεῶν	Et permanebit cum sole, et ante lunam, in generatione et generationem.	I będzie trwał z słońcem i przed księżycem na pokolenie i pokolenie.
καὶ καταβήσεται ὡς ὑετὸς ἐπὶ πόκο καὶ ὡσεὶ σταγόνε στάζουσα ἐπὶ τὴν γῆν.	Descendet sicut pluvia in vellus, et sicut stillicidia stillantia super terram.	Znidzie jako deszcz na runo, a jako krople na ziemię kapiące.
ἀνατελεῖ ἐν ταῖς ἡμέραις αὐτοῦ δικαιοσύνη καὶ πλῆθος εἰρήνης ἕως οὗ ἀνταναιρεθ ἡ σελήνη.	Orietur in diebus ejus justitia, et abundantia pacis, donec auferatur luna.	Wznidzie za dni jego sprawiedliwość i obfitość pokoju, aż zginie miesiąc.
καὶ κατακυριεύσει ἀπὸ θαλάσσης ἕως θαλάσσης καὶ ἀπὸ ποταμοῦ ἕως περάτων τῆς οἰκουμένης.	Et dominabitur a mari usque ad mare, et a flumine usque ad terminos orbis terrarum.	I będzie panował od morza aż do morza i od rzeki aż do krajów okręgu ziemie.
ἐνώπιον αὐτοῦ προπεσοῦντα Αἰθίοπες, καὶ οἱ ἐχθροὶ αὐτοῦ χοῦν λείξουσιν·	Coram illo procident Æthiopes, et inimici ejus terram lingent.	Przed nim będą padać Murzynowie a nieprzyjaciele jego ziemię lizać będą.
βασιλεῖς Θαρσι καὶ αἱ νῆσοι δῶρα προσοίσουσιν, βασιλεῖς Ἀράβων καὶ Σαβ δῶρα προσάξουσιν·	Reges Tharsis et insulæ munera offerent; reges Arabum et Saba dona adducent;	Królowie Tarsis i wyspy przyniosą dary, królowie Arabscy i Saba przywiozą upominki.
καὶ προσκυνήσουσιν αὐτῷ πάντες οἱ βασιλεῖς, πάντα τὰ ἔθνη δουλεύσουσιν αὐτῷ.	et adorabunt eum omnes reges terræ, omnes gentes servient ei.	I będą mu się kłaniać wszyscy królowie ziemscy, wszyscy narodowie będą mu służyć.
ὅτι ἐρρύσατο πτωχὸν ἐκ χειρὸς δυνάστου καὶ πένητα, ᾧ οὐχ ὑπῆρχεν βοηθός·	Quia liberabit pauperem a potente, et pauperem cui non erat adjutor.	Abowiem wybawi ubogiego od możnego i nędznego, który nie miał pomocnika.
φείσεται πτωχοῦ καὶ πένητος καὶ ψυχὰς πενήτων σώσει·	Parcet pauperi et inopi, et animas pauperum salvas faciet.	Przepuści ubogiemu i niedostatecznemu a dusze ubogich zbawi.
ἐκ τόκου καὶ ἐξ ἀδικίας λυτρώσεται τὰς ψυχὰς αὐτῶν, καὶ ἔντιμον τὸ ὄνομα αὐτῶν ἐνώπιον αὐτοῦ.	Ex usuris et iniquitate redimet animas eorum, et honorabile nomen eorum coram illo.	Z lichwy i nieprawości wykupi dusze ich a imię ich uczciwe przed nim.
καὶ ζήσεται, καὶ δοθήσεται αὐτῷ ἐκ τοῦ χρυσίου τῆς Ἀραβίας, καὶ προσεύξονται περὶ αὐτοῦ διὰ παντός, ὅλην τὴν ἡμέραν εὐλογήσουσιν αὐτόν.	Et vivet, et dabitur ei de auro Arabiæ; et adorabunt de ipso semper, tota die benedicent ei.	A będzie żył i dadzą mu z złota Arabskiego, i będą się zawsze kłaniać dla niego: cały dzień będą go błogosławić.
ἔσται στήριγμ ἐν τῇ γῇ ἐπ᾽ ἄκρων τῶν ὀρέων· ὑπεραρθήσεται ὑπὲρ τὸν Λίβανον ὁ καρπὸς αὐτοῦ, καὶ ἐξανθήσουσι ἐκ πόλεως ὡσεὶ χόρτος τῆς γῆς.	Et erit firmamentum in terra in summis montium; superextolletur super Libanum fructus ejus, et florebunt de civitate sicut fœnum terræ.	I będzie utwierdzenie na ziemi na wierzchu gór: podniesie się nad Liban urodzaj jego i rozkwitną się z miasta jako zioła polne.
ἔστω τὸ ὄνομα αὐτοῦ εὐλογημένον εἰς τοὺς αἰῶνας, πρὸ τοῦ ἡλίου διαμενεῖ τὸ ὄνομα αὐτοῦ· καὶ εὐλογηθήσονται ἐν αὐτῷ πᾶσαι αἱ φυλαὶ τῆς γῆς, πάντα τὰ ἔθνη μακαριοῦσιν αὐτόν.	Sit nomen ejus benedictum in sæcula; ante solem permanet nomen ejus. Et benedicentur in ipso omnes tribus terræ; omnes gentes magnificabunt eum.	Niechaj będzie imię jego na wieki błogosławione, przed słońcem trwa imię jego. I będą w nim błogosławione wszytkie pokolenia ziemskie, wszyscy narodowie wielbić go będą.
Εὐλογητὸς יהוה ὁ θεὸς ὁ θεὸς Ισραηλ ὁ ποιῶν θαυμάσια μόνος,	Benedictus Dominus, Deus Israël, qui facit mirabilia solus.	Błogosławiony Pan Bóg Izraelski, który sam czyni dziwy,
καὶ εὐλογητὸν τὸ ὄνομα τῆς δόξης αὐτοῦ εἰς τὸν αἰῶνα καὶ εἰς τὸν αἰῶνα τοῦ αἰῶνος, καὶ πληρωθήσεται τῆς δόξης αὐτοῦ πᾶσα ἡ γῆ. γένοιτο γένοιτο.	Et benedictum nomen majestatis ejus in æternum, et replebitur majestate ejus omnis terra. Fiat, fiat.	i błogosławione imię majestatu jego na wieki, i będzie napełniona majestatem jego wszytka ziemia. Stań się, stań się.
Ἐξέλιπον οἱ ὕμνοι Δαυιδ τοῦ υἱοῦ Ιεσσαι.	Defecerunt laudes David, filii Jesse.	Skończyły się Pieśni Dawida, syna Jessego.

72

Ku stateczności nas Prorok wiedzie, byśmy widząc złych kwitnienie, myśli naszych od Pana nie unosili: ale wiedząc ich niestateczność a odmianę rychłą, przy Panu mocnie trwali.
Ψαλμὸς τῷ Ασαφ. Ὡς ἀγαθὸς τῷ Ισραηλ ὁ θεός, τοῖς εὐθέσι τῇ καρδίᾳ.	Psalmus Asaph. Quam bonus Israël Deus, his qui recto sunt corde!	Psalm Asafowi. Jako dobry Bóg Izraelczyków, tym, którzy są prostego serca!
ἐμοῦ δὲ παρὰ μικρὸν ἐσαλεύθησαν οἱ πόδες, παρ᾽ ὀλίγον ἐξεχύθη τὰ διαβήματ μου.	Mei autem pene moti sunt pedes, pene effusi sunt gressus mei;	Ale moje nogi mało się nie potknęły, mało nie szwankowały kroki moje.
ὅτι ἐζήλωσα ἐπὶ τοῖς ἀνόμοις εἰρήνην ἁμαρτωλῶν θεωρῶν,	quia zelavi super iniquos, pacem peccatorum videns.	Iżem był ruszon zawiścią przeciw złośnikom, widząc pokój grzesznych.
ὅτι οὐκ ἔστιν ἀνάνευσι τῷ θανάτῳ αὐτῶν καὶ στερέωμα ἐν τῇ μάστιγι αὐτῶν·	Quia non est respectus morti eorum, et firmamentum in plaga eorum.	Abowiem nie masz względu na śmierć ich ani przedłużenia w utrapieniu ich.
ἐν κόποις ἀνθρώπων οὐκ εἰσὶν καὶ μετὰ ἀνθρώπων οὐ μαστιγωθήσονται.	In labore hominum non sunt, et cum hominibus non flagellabuntur.	W pracy ludzkiej nie są i z ludźmi nie będą karani.
διὰ τοῦτο ἐκράτησεν αὐτοὺς ἡ ὑπερηφανία, περιεβάλοντο ἀδικίαν καὶ ἀσέβειαν αὐτῶν.	Ideo tenuit eos superbia; operti sunt iniquitate et impietate sua.	I przetoż je pycha zjęła, okryli się nieprawością i niezbożnością swoją.
ἐξελεύσεται ὡς ἐκ στέατο ἡ ἀδικία αὐτῶν διήλθοσαν εἰς διάθεσι καρδίας·	Prodiit quasi ex adipe iniquitas eorum; transierunt in affectum cordis.	Wystąpiła jakoby z tłustości nieprawość ich, puścili się za żądzami serca.
διενοήθησα καὶ ἐλάλησαν ἐν πονηρίᾳ, ἀδικίαν εἰς τὸ ὕψος ἐλάλησαν·	Cogitaverunt et locuti sunt nequitiam; iniquitatem in excelso locuti sunt.	Myślili i mówili złość, nieprawość ku górze mówili.
ἔθεντο εἰς οὐρανὸν τὸ στόμα αὐτῶν, καὶ ἡ γλῶσσα αὐτῶν διῆλθεν ἐπὶ τῆς γῆς.	Posuerunt in cælum os suum, et lingua eorum transivit in terra.	Podnieśli w niebo usta swoje, a ich język przechodził po ziemi.
διὰ τοῦτο ἐπιστρέψει ὁ λαός μου ἐνταῦθ, καὶ ἡμέραι πλήρεις εὑρεθήσονται αὐτοῖς.	Ideo convertetur populus meus hic, et dies pleni invenientur in eis.	I przetoż lud mój obróci się tu i dni pełne najdą się między nimi.
καὶ εἶπαν Πῶς ἔγνω ὁ θεός, καὶ εἰ ἔστιν γνῶσις ἐν τῷ ὑψίστῳ;	Et dixerunt: Quomodo scit Deus, et si est scientia in excelso?	I mówili: Jakoż wie Bóg? A jestli wiadomość na wysokości?
ἰδοὺ οὗτοι ἁμαρτωλοὶ καὶ εὐθηνοῦντα· εἰς τὸν αἰῶνα κατέσχον πλούτου.	Ecce ipsi peccatores, et abundantes in sæculo, obtinuerunt divitias.	Oto ci grzesznicy, a obfitujący na świecie, otrzymali bogactwa.
καὶ εἶπα Ἄρα ματαίως ἐδικαίωσα τὴν καρδίαν μου καὶ ἐνιψάμην ἐν ἀθῴοις τὰς χεῖράς μου·	Et dixi: Ergo sine causa justificavi cor meum, et lavi inter innocentes manus meas;	I rzekłem: Tom ci tedy próżno usprawiedliwiał serce swe i omywałem między niewinnymi ręce moje,
καὶ ἐγενόμην μεμαστιγωμένος ὅλην τὴν ἡμέραν, καὶ ὁ ἔλεγχός μου εἰς τὰς πρωίας.	et fui flagellatus tota die, et castigatio mea in matutinis.	i byłem biczowan cały dzień, a karanie moje rano.
εἰ ἔλεγον Διηγήσομαι οὕτως, ἰδοὺ τῇ γενεᾷ τῶν υἱῶν σου ἠσυνθέτηκ.	Si dicebam: Narrabo sic; ecce nationem filiorum tuorum reprobavi.	Jeślim mówił, tak mówić będę: otom rodzaj synów twoich potępił.
καὶ ὑπέλαβον τοῦ γνῶναι τοῦτο· κόπος ἐστὶν ἐναντίον μου,	Existimabam ut cognoscerem hoc; labor est ante me:	Myśliłem, abych to zrozumiał, praca to przede mną
ἕως εἰσέλθω εἰς τὸ ἁγιαστήριο τοῦ θεοῦ καὶ συνῶ εἰς τὰ ἔσχατα αὐτῶν.	donec intrem in sanctuarium Dei, et intelligam in novissimis eorum.	aż wnidę do świątynie Bożej i zrozumiem ich dokończenie.
πλὴν διὰ τὰς δολιότητα ἔθου αὐτοῖς, κατέβαλες αὐτοὺς ἐν τῷ ἐπαρθῆναι.	Verumtamen propter dolos posuisti eis; dejecisti eos dum allevarentur.	Bo zaprawdę dla zdrad nagotowałeś im, zrzuciłeś je, gdy się podnosili.
πῶς ἐγένοντο εἰς ἐρήμωσιν ἐξάπινα· ἐξέλιπον, ἀπώλοντο διὰ τὴν ἀνομίαν αὐτῶν.	Quomodo facti sunt in desolationem? subito defecerunt; perierunt propter iniquitatem suam.	Jakoż spustoszeli, natychmiast ustali, zginęli dla nieprawości swojej.
ὡσεὶ ἐνύπνιον ἐξεγειρομένου, κύριε, ἐν τῇ πόλει σου τὴν εἰκόνα αὐτῶν ἐξουδενώσεις.	Velut somnium surgentium, Domine, in civitate tua imaginem ipsorum ad nihilum rediges.	Jako sen ustawających, Panie: w mieście twym obraz ich wniwecz obrócisz.
ὅτι ἐξεκαύθη ἡ καρδία μου, καὶ οἱ νεφροί μου ἠλλοιώθησαν,	Quia inflammatum est cor meum, et renes mei commutati sunt;	Bo się zapaliło serce moje i odmieniły się nerki moje.
καὶ ἐγὼ ἐξουδενωμένος καὶ οὐκ ἔγνων, κτηνώδη ἐγενόμην παρὰ σοί.	et ego ad nihilum redactus sum, et nescivi;	I jam wniwecz obrócony, a nie wiedziałem.
καὶ ἐγὼ διὰ παντὸς μετὰ σοῦ, ἐκράτησας τῆς χειρὸς τῆς δεξιᾶς μου,	ut jumentum factus sum apud te, et ego semper tecum.	Jako bydlę zstałem się u ciebie, a ja zawsze z tobą.
ἐν τῇ βουλῇ σου ὡδήγησάς με καὶ μετὰ δόξης προσελάβου με.	Tenuisti manum dexteram meam, et in voluntate tua deduxisti me, et cum gloria suscepisti me.	Ująłeś mię za prawą rękę moję, a według wolej twojej prowadziłeś mię i przyjąłeś mię z chwałą.
τί γάρ μοι ὑπάρχει ἐν τῷ οὐρανῷ, καὶ παρὰ σοῦ τί ἠθέλησα ἐπὶ τῆς γῆς;	Quid enim mihi est in cælo? et a te quid volui super terram?	Bo cóż ja mam w niebie abo czegom chciał na ziemi oprócz ciebie?
ἐξέλιπεν ἡ καρδία μου καὶ ἡ σάρξ μου, ὁ θεὸς τῆς καρδίας μου καὶ ἡ μερίς μου ὁ θεὸς εἰς τὸν αἰῶνα.	Defecit caro mea et cor meum; Deus cordis mei, et pars mea, Deus in æternum.	Ustało ciało moje i serce moje, Boże serca mego i części moja, Boże, na wieki!
ὅτι ἰδοὺ οἱ μακρύνοντε ἑαυτοὺς ἀπὸ σοῦ ἀπολοῦνται, ἐξωλέθρευσα πάντα τὸν πορνεύοντα ἀπὸ σοῦ.	Quia ecce qui elongant se a te peribunt; perdidisti omnes qui fornicantur abs te.	Bo oto, którzy się oddalają od ciebie, zginą, zatraciłeś wszytkie, którzy cudzołożą od ciebie.
ἐμοὶ δὲ τὸ προσκολλᾶσθαι τῷ θεῷ ἀγαθόν ἐστιν, τίθεσθαι ἐν τῷ κυρίῳ τὴν ἐλπίδα μου τοῦ ἐξαγγεῖλαι πάσας τὰς αἰνέσεις σου ἐν ταῖς πύλαις τῆς θυγατρὸς Σιων.	Mihi autem adhærere Deo bonum est, ponere in Domino Deo spem meam; ut annuntiem omnes prædicationes tuas in portis filiæ Sion.	Ale mnie dobrze jest trwać przy Bogu, pokładać w Panu Bogu nadzieję moję, abych opowiadał wszytkie chwały twoje w bramach córki Syjońskiej.

73

Napominanie w tym Psalmie jest, aby puściwszy staranie o rzeczach doczesnych, mieliśmy pilność o wiecznych.
Συνέσεως τῷ Ασαφ. Ἵνα τί ἀπώσω, ὁ θεός, εἰς τέλος, ὠργίσθη ὁ θυμός σου ἐπὶ πρόβατα νομῆς σου;	Intellectus Asaph. Ut quid, Deus, repulisti in finem, iratus est furor tuus super oves pascuæ tuæ?	Wyrozumienia Asafowi. Przeczżeś, Boże, odegnał do końca, rozgniewała się zapalczywość twoja na owce pastwiska twego?
μνήσθητι τῆς συναγωγῆς σου, ἧς ἐκτήσω ἀπ᾽ ἀρχῆς· ἐλυτρώσω ῥάβδον κληρονομίας σου, ὄρος Σιων τοῦτο, ὃ κατεσκήνωσας ἐν αὐτῷ.	Memor esto congregationis tuæ, quam possedisti ab initio. Redemisti virgam hæreditatis tuæ, mons Sion, in quo habitasti in eo.	Wspomni na zgromadzenie twoje, któreś posiadł od początku. Odkupiłeś pręt dziedzictwa twego, góra Syjon, na którejeś mieszkał.
ἔπαρον τὰς χεῖράς σου ἐπὶ τὰς ὑπερηφανίας αὐτῶν εἰς τέλος, ὅσα ἐπονηρεύσατ ὁ ἐχθρὸς ἐν τοῖς ἁγίοις σου.	Leva manus tuas in superbias eorum in finem. Quanta malignatus est inimicus in sancto!	Podnieś ręce twoje na pychy ich na koniec: jako wiele nabroił nieprzyjaciel w świątnicy.
καὶ ἐνεκαυχήσαντ οἱ μισοῦντές σε ἐν μέσῳ τῆς ἑορτῆς σου,	Et gloriati sunt qui oderunt te in medio solemnitatis tuæ; posuerunt signa sua, signa;	I chlubili się, którzy cię nienawidzą, w pośrzodku święta uroczystego twego.
ἔθεντο τὰ σημεῖα αὐτῶν σημεῖα καὶ οὐκ ἔγνωσαν. ὡς εἰς τὴν εἴσοδον ὑπεράνω, ὡς ἐν δρυμ ξύλων ἀξίναις	et non cognoverunt sicut in exitu super summum. Quasi in silva lignorum securibus	Położyli znaki swoje znaki, a nie poznali jako na wyszciu na wierzch. Jako w lesie drzew siekierami,
ἐξέκοψαν τὰς θύρας αὐτῆς, ἐπὶ τὸ αὐτὸ ἐν πελέκε καὶ λαξευτηρί κατέρραξα αὐτήν.	exciderunt januas ejus in idipsum; in securi et ascia dejecerunt eam.	wyrębowali drzwi jego pospołu: toporem i oskardem obalili je.
ἐνεπύρισα ἐν πυρὶ τὸ ἁγιαστήριό σου, εἰς τὴν γῆν ἐβεβήλωσαν τὸ σκήνωμα τοῦ ὀνόματός σου.	Incenderunt igni sanctuarium tuum, in terra polluerunt tabernaculum nominis tui.	Zapalili ogniem świątnicę twą, na ziemi splugawili przybytek imienia twego.
εἶπαν ἐν τῇ καρδίᾳ αὐτῶν ἡ συγγένεια αὐτῶν ἐπὶ τὸ αὐτό Δεῦτε καὶ κατακαύσωμεν πάσας τὰς ἑορτὰς τοῦ θεοῦ ἀπὸ τῆς γῆς.	Dixerunt in corde suo cognatio eorum simul: quiescere faciamus omnes dies festos Dei a terra.	Mówili w sercu swoim rodzaj ich pospołu: Uczyńmy, że ustaną wszytkie święta Boże z ziemie.
τὰ σημεῖα ἡμῶν οὐκ εἴδομεν, οὐκ ἔστιν ἔτι προφήτης, καὶ ἡμᾶς οὐ γνώσεται ἔτι.	Signa nostra non vidimus; jam non est propheta; et nos non cognoscet amplius.	Znaków naszych nie widzieliśmy, już nie masz proroka i już nas więcej nie pozna.
ἕως πότε, ὁ θεός, ὀνειδιεῖ ὁ ἐχθρός, παροξυνεῖ ὁ ὑπεναντίος τὸ ὄνομά σου εἰς τέλος;	Usquequo, Deus, improperabit inimicus? irritat adversarius nomen tuum in finem?	Dokądże Boże, nieprzyjaciel urągać będzie? Draźni przeciwnik imię twe do końca?
ἵνα τί ἀποστρέφεις τὴν χεῖρά σου καὶ τὴν δεξιάν σου ἐκ μέσου τοῦ κόλπου σου εἰς τέλος;	Ut quid avertis manum tuam, et dexteram tuam de medio sinu tuo in finem?	Czemuż odwracasz rękę twoję i prawicę twoję z pośrzodku zanadrza twego do końca?
ὁ δὲ θεὸς βασιλεὺς ἡμῶν πρὸ αἰῶνος, εἰργάσατο σωτηρίαν ἐν μέσῳ τῆς γῆς.	Deus autem rex noster ante sæcula, operatus est salutem in medio terræ.	Ale Bóg, król nasz przed wieki: sprawił zbawienie w pośrzodku ziemie.
σὺ ἐκραταίωσας ἐν τῇ δυνάμει σου τὴν θάλασσαν, σὺ συνέτριψας τὰς κεφαλὰς τῶν δρακόντων ἐπὶ τοῦ ὕδατος.	Tu confirmasti in virtute tua mare; contribulasti capita draconum in aquis.	Tyś utwierdził mocą twoją morze, pokruszyłeś głowy smoków w wodach.
σὺ συνέθλασας τὰς κεφαλὰς τοῦ δράκοντος, ἔδωκας αὐτὸν βρῶμα λαοῖς τοῖς Αἰθίοψιν.	Tu confregisti capita draconis; dedisti eum escam populis Æthiopum.	Tyś potarł głowy smokowe, dałeś go na pokarm ludziom Murzyńskim.
σὺ διέρρηξας πηγὰς καὶ χειμάρρους, σὺ ἐξήρανας ποταμοὺς Ηθα.	Tu dirupisti fontes et torrentes; tu siccasti fluvios Ethan.	Tyś przerwał źrzódła i potoki, tyś wysuszył rzeki Etan.
σή ἐστιν ἡ ἡμέρα, καὶ σή ἐστιν ἡ νύξ, σὺ κατηρτίσω φαῦσι καὶ ἥλιον.	Tuus est dies, et tua est nox; tu fabricatus es auroram et solem.	Twój ci jest dzień i twoja jest noc, tyś udziałał zorzę i słońce.
σὺ ἐποίησας πάντα τὰ ὅρια τῆς γῆς· θέρος καὶ ἔα, σὺ ἔπλασας αὐτά.	Tu fecisti omnes terminos terræ; æstatem et ver tu plasmasti ea.	Tyś uczynił wszytkie granice ziemie, lato i wiosnę tyś je sprawił.
μνήσθητι ταύτης· ἐχθρὸς ὠνείδισεν τὸν יהוה, καὶ λαὸς ἄφρων παρώξυνεν τὸ ὄνομά σου.	Memor esto hujus, inimicus improperavit Domino, et populus insipiens incitavit nomen tuum.	Pamiętaj na to, nieprzyjaciel urągał Panu, a lud bezrozumny draźnił imię twoje.
μὴ παραδῷς τοῖς θηρίοις ψυχὴν ἐξομολογουμένην σοι, τῶν ψυχῶν τῶν πενήτων σου μὴ ἐπιλάθῃ εἰς τέλος.	Ne tradas bestiis animas confitentes tibi, et animas pauperum tuorum ne obliviscaris in finem.	Nie podawaj bestyjom dusz wyznawających tobie, i dusz ubogich twoich nie zapominaj do końca.
ἐπίβλεψον εἰς τὴν διαθήκην σου, ὅτι ἐπληρώθησαν οἱ ἐσκοτισμένοι τῆς γῆς οἴκων ἀνομιῶν.	Respice in testamentum tuum, quia repleti sunt qui obscurati sunt terræ domibus iniquitatum.	Wejźrzy na testament twój, abowiem napełnieni są napodlejszy na ziemi domów nieprawości.
μὴ ἀποστραφήτω τεταπεινωμένος κατῃσχυμμένος· πτωχὸς καὶ πένης αἰνέσουσιν τὸ ὄνομά σου.	Ne avertatur humilis factus confusus; pauper et inops laudabunt nomen tuum.	Niech się nie wraca nędznik zawstydzony, ubogi a niedostateczny będą chwalić imię twoje.
ἀνάστα, ὁ θεός, δίκασον τὴν δίκην σου· μνήσθητι τῶν ὀνειδισμῶν σου τῶν ὑπὸ ἄφρονος ὅλην τὴν ἡμέραν.	Exsurge, Deus, judica causam tuam; memor esto improperiorum tuorum, eorum quæ ab insipiente sunt tota die.	Powstań, Boże, rozsądź sprawę twoję, pomni na pohańbienia twoje, te, które się dzieją od głupiego cały dzień.
μὴ ἐπιλάθῃ τῆς φωνῆς τῶν ἱκετῶ σου· ἡ ὑπερηφανία τῶν μισούντων σε ἀνέβη διὰ παντὸς πρὸς σέ.	Ne obliviscaris voces inimicorum tuorum: superbia eorum qui te oderunt ascendit semper.	Nie zapominaj głosów nieprzyjaciół twoich: pycha tych, którzy cię nienawidzą, ku górze idzie zawsze.

74

O sprawach Pana Chrystusowych, o Apostolskich jako mieli kościół stanowić, a jako pychy się strzedz mamy.
Εἰς τὸ τέλος· μὴ διαφθείρῃς· ψαλμὸς τῷ Ασαφ ᾠδῆς.	In finem, ne corrumpas. Psalmus cantici Asaph.	Na koniec, "Nie zatracaj", Psalm pieśni Asafowi.
Ἐξομολογησόμεθά σοι, ὁ θεός, ἐξομολογησόμεθα καὶ ἐπικαλεσόμεθα τὸ ὄνομά σου.	Confitebimur tibi, Deus, confitebimur, et invocabimus nomen tuum; narrabimus mirabilia tua.	Wyznawać ci będziemy, Boże, wyznawać będziemy i wzywać imienia twego, opowiadać będziemy dziwne sprawy twoje.
διηγήσομαι πάντα τὰ θαυμάσιά σου, ὅταν λάβω καιρόν· ἐγὼ εὐθύτητας κρινῶ.	Cum accepero tempus, ego justitias judicabo.	Gdy wezmę czas, ja sprawiedliwości sądzić będę.
ἐτάκη ἡ γῆ καὶ πάντες οἱ κατοικοῦντες ἐν αὐτῇ, ἐγὼ ἐστερέωσα τοὺς στύλους αὐτῆς. διάψαλμ.	Liquefacta est terra et omnes qui habitant in ea, ego confirmavi columnas ejus.	Roztopiła się ziemia i wszyscy, którzy mieszkają na niej: jam umocnił filary jej.
εἶπα τοῖς παρανομοῦσιν Μὴ παρανομεῖτε, καὶ τοῖς ἁμαρτάνουσιν Μὴ ὑψοῦτε κέρας,	Dixi iniquis: Nolite inique agere, et delinquentibus: Nolite exaltare cornu.	Mówiłem nieprawym: Nie czyńcie nieprawości, a występnym: Nie podnoście rogu.
μὴ ἐπαίρετε εἰς ὕψος τὸ κέρας ὑμῶν, μὴ λαλεῖτε κατὰ τοῦ θεοῦ ἀδικίαν.	Nolite extollere in altum cornu vestrum; nolite loqui adversus Deum iniquitatem.	Nie podnoście ku górze rogu waszego, nie mówcie przeciw Bogu nieprawości.
ὅτι οὔτε ἀπὸ ἐξόδων οὔτε ἀπὸ δυσμῶν οὔτε ἀπὸ ἐρήμων ὀρέων,	Quia neque ab oriente, neque ab occidente, neque a desertis montibus.	Bo ani od wschodu, ani od zachodu, ani od pustych gór:
ὅτι ὁ θεὸς κριτής ἐστιν, τοῦτον ταπεινοῖ καὶ τοῦτον ὑψοῖ.	Quoniam Deus judex est; hunc humiliat, et hunc exaltat:	abowiem Bóg jest sędzia, tego poniża, a owego podwyższa.
ὅτι ποτήριον ἐν χειρὶ יהוה οἴνου ἀκράτου πλῆρες κεράσματο, καὶ ἔκλινεν ἐκ τούτου εἰς τοῦτο, πλὴν ὁ τρυγία αὐτοῦ οὐκ ἐξεκενώθ, πίονται πάντες οἱ ἁμαρτωλοὶ τῆς γῆς.	quia calix in manu Domini vini meri, plenus misto. Et inclinavit ex hoc in hoc, verumtamen fæx ejus non est exinanita; bibent omnes peccatores terræ.	Bo w ręce Pańskiej jest kielich wina szczerego, pełen zmieszania. I nachylił z tego w ów, wszakże drożdże jego nie wylały się, będą pić wszyscy grzesznicy ziemie.
ἐγὼ δὲ ἀγαλλιάσομαι εἰς τὸν αἰῶνα, ψαλῶ τῷ θεῷ Ιακωβ·	Ego autem annuntiabo in sæculum; cantabo Deo Jacob.	A ja będę opowiadał na wieki, będę śpiewał Bogu Jakobowemu.
καὶ πάντα τὰ κέρατα τῶν ἁμαρτωλῶν συγκλάσ, καὶ ὑψωθήσεται τὰ κέρατα τοῦ δικαίου.	Et omnia cornua peccatorum confringam; et exaltabuntur cornua justi.	I wszystkie rogi grzeszników połamię, a rogi sprawiedliwego będą wywyższone.

75

Dobrodziejstwa swe Bóg oznajmia, któremi nas tu podejmować a obdarzać raczy.
Εἰς τὸ τέλος, ἐν ὕμνοις· ψαλμὸς τῷ Ασαφ, ᾠδὴ πρὸς τὸν Ἀσσύριο.	In finem, in laudibus. Psalmus Asaph, canticum ad Assyrios.	Na koniec, w Hymnach, Psalm Asafowi. Pieśń na Assyryjczyki.
Γνωστὸς ἐν τῇ Ιουδαίᾳ ὁ θεός, ἐν τῷ Ισραηλ μέγα τὸ ὄνομα αὐτοῦ.	Notus in Judæa Deus; in Israël magnum nomen ejus.	Znajomy Bóg w Judzie, w Izraelu wielkie imię jego.
καὶ ἐγενήθη ἐν εἰρήνῃ ὁ τόπος αὐτοῦ καὶ τὸ κατοικητήριον αὐτοῦ ἐν Σιων·	Et factus est in pace locus ejus, et habitatio ejus in Sion.	I zstało się w pokoju miejsce jego i mieszkanie jego na Syjonie.
ἐκεῖ συνέτριψεν τὰ κράτη τῶν τόξων, ὅπλον καὶ ῥομφαίαν καὶ πόλεμον. διάψαλμ,	Ibi confregit potentias arcuum, scutum, gladium, et bellum.	Tam połamał mocności łuków, tarczą, miecz i wojnę.
φωτίζεις σὺ θαυμαστῶς ἀπὸ ὀρέων αἰωνίων.	Illuminans tu mirabiliter a montibus æternis;	Ty oświecający dziwnie z gór wiekuistych,
ἐταράχθησαν πάντες οἱ ἀσύνετοι τῇ καρδίᾳ, ὕπνωσα ὕπνον αὐτῶν καὶ οὐχ εὗρον οὐδὲν πάντες οἱ ἄνδρες τοῦ πλούτου ταῖς χερσὶν αὐτῶν.	turbati sunt omnes insipientes corde. Dormierunt somnum suum, et nihil invenerunt omnes viri divitiarum in manibus suis.	strwożyli się wszyscy głupiego serca, zasnęli snem swoim, a nic nie naleźli bogacze w rękach swoich.
ἀπὸ ἐπιτιμήσεώ σου, ὁ θεὸς Ιακωβ, ἐνύσταξαν οἱ ἐπιβεβηκότες τοὺς ἵππους.	Ab increpatione tua, Deus Jacob, dormitaverunt qui ascenderunt equos.	Od fukania twego, Boże Jakob, drzymali ci, co wsiadali na konie.
σὺ φοβερὸς εἶ, καὶ τίς ἀντιστήσεταί σοι; ἀπὸ τότε ἡ ὀργή σου.	Tu terribilis es; et quis resistet tibi? ex tunc ira tua.	Tyś jest straszliwy, a któż się sprzeciwi tobie? Odtąd gniew twój.
ἐκ τοῦ οὐρανοῦ ἠκούτισας κρίσιν, γῆ ἐφοβήθη καὶ ἡσύχασεν	De cælo auditum fecisti judicium: terra tremuit et quievit	Z nieba dałeś słyszeć sąd, ziemia zadrżała i zamilkła,
ἐν τῷ ἀναστῆναι εἰς κρίσιν τὸν θεὸν τοῦ σῶσαι πάντας τοὺς πραεῖς τῆς γῆς. διάψαλμ.	cum exsurgeret in judicium Deus, ut salvos faceret omnes mansuetos terræ.	gdy powstawał Bóg na sąd, aby wybawił wszystkie ciche ziemie.
ὅτι ἐνθύμιο ἀνθρώπου ἐξομολογήσεταί σοι, καὶ ἐγκατάλειμμ ἐνθυμίο ἑορτάσει σοι.	Quoniam cogitatio hominis confitebitur tibi, et reliquiæ cogitationis diem festum agent tibi.	Bo myśl człowiecza będzie wyznawała tobie, a ostatki myśli będąc święto święcić.
εὔξασθε καὶ ἀπόδοτε יהוה τῷ θεῷ ὑμῶν· πάντες οἱ κύκλῳ αὐτοῦ οἴσουσιν δῶρα τῷ φοβερῷ	Vovete et reddite Domino Deo vestro, omnes qui in circuitu ejus affertis munera terribili,	Śluby czyńcie a oddawajcie Panu Bogu waszemu, wszyscy, którzy około niego przynaszacie dary Straszliwemu
καὶ ἀφαιρουμένῳ πνεύματα ἀρχόντων, φοβερῷ παρὰ τοῖς βασιλεῦσι τῆς γῆς.	et ei qui aufert spiritum principum; terribili apud reges terræ.	A temu, który odejmuje ducha książętom, strasznemu u królów ziemskich.

76

Upomina Prorok, abyśmy żądość i kochanie świata tego tłumili, przekładając na wszem Pana Boga wszechmogącego.
Εἰς τὸ τέλος, ὑπὲρ Ιδιθου· τῷ Ασαφ ψαλμός.	In finem, pro Idithun. Psalmus Asaph.	Na koniec, prze Idituna, Psalm Asafowi.
Φωνῇ μου πρὸς κύριον ἐκέκραξα, φωνῇ μου πρὸς τὸν θεόν, καὶ προσέσχεν μοι.	Voce mea ad Dominum clamavi; voce mea ad Deum, et intendit mihi.	Głosem moim wołałem do Pana, głosem moim do Boga, i wysłuchał mię.
ἐν ἡμέρᾳ θλίψεώς μου τὸν θεὸν ἐξεζήτησα, ταῖς χερσίν μου νυκτὸς ἐναντίον αὐτοῦ, καὶ οὐκ ἠπατήθην· ἀπηνήνατ παρακληθῆναι ἡ ψυχή μου.	In die tribulationis meæ Deum exquisivi; manibus meis nocte contra eum, et non sum deceptus. Renuit consolari anima mea;	W dzień utrapienia mego szukałem Boga, rękami memi w nocy ku niemu, a nie jestem omylon. Nie chciała się dać pocieszyć dusza moja.
ἐμνήσθην τοῦ θεοῦ καὶ εὐφράνθην· ἠδολέσχησ, καὶ ὠλιγοψύχησε τὸ πνεῦμά μου. διάψαλμ.	memor fui Dei, et delectatus sum; et exercitatus sum, et defecit spiritus meus.	Wspomniałem na Boga i kochałem się, i rozmyślałem, i ustał duch mój.
προκατελάβοντ φυλακὰς οἱ ὀφθαλμοί μου, ἐταράχθην καὶ οὐκ ἐλάλησα.	Anticipaverunt vigilias oculi mei; turbatus sum, et non sum locutus.	Uprzedzały straże nocne oczy moje, trwożyłem się, a nie mówiłem.
διελογισάμην ἡμέρας ἀρχαίας καὶ ἔτη αἰώνια ἐμνήσθην καὶ ἐμελέτησα·	Cogitavi dies antiquos, et annos æternos in mente habui.	Rozmyślałem dni starodawne i roki wieczne miałem na pamięci.
νυκτὸς μετὰ τῆς καρδίας μου ἠδολέσχου, καὶ ἔσκαλλε τὸ πνεῦμά μου.	Et meditatus sum nocte cum corde meo, et exercitabar, et scopebam spiritum meum.	I rozważałem w nocy w sercu moim i ćwiczyłem się, i umiatałem ducha mojego.
μὴ εἰς τοὺς αἰῶνας ἀπώσεται κύριος καὶ οὐ προσθήσει τοῦ εὐδοκῆσαι ἔτι;	Numquid in æternum projiciet Deus? aut non apponet ut complacitior sit adhuc?	Izali na wieki Bóg odrzuci? Czyli nie przyda, aby jeszcze był łaskaw?
ἢ εἰς τέλος τὸ ἔλεος αὐτοῦ ἀποκόψει ἀπὸ γενεᾶς εἰς γενεάν;	aut in finem misericordiam suam abscindet, a generatione in generationem?	Czyli do końca odetnie miłosierdzie swoje, od rodzaju aż do rodzaju?
ἢ ἐπιλήσεται τοῦ οἰκτιρῆσαι ὁ θεὸς ἢ συνέξει ἐν τῇ ὀργῇ αὐτοῦ τοὺς οἰκτιρμοὺς αὐτοῦ; διάψαλμ.	aut obliviscetur misereri Deus? aut continebit in ira sua misericordias suas?	Czyli Bóg zapamięta smiłować się? Abo w gniewie swym zatrzyma litości swoje?
καὶ εἶπα Νῦν ἠρξάμην, αὕτη ἡ ἀλλοίωσι τῆς δεξιᾶς τοῦ ὑψίστου.	Et dixi: Nunc cœpi; hæc mutatio dexteræ Excelsi.	I rzekłem: Terazem począł, ta jest odmiana prawice Nawyższego.
ἐμνήσθην τῶν ἔργων κυρίου, ὅτι μνησθήσομαι ἀπὸ τῆς ἀρχῆς τῶν θαυμασίων σου	Memor fui operum Domini, quia memor ero ab initio mirabilium tuorum;	Wspominałem na sprawy Pańskie, bo będę pamiętał na dziwy twoje od początku.
καὶ μελετήσω ἐν πᾶσιν τοῖς ἔργοις σου καὶ ἐν τοῖς ἐπιτηδεύμασί σου ἀδολεσχήσ.	et meditabor in omnibus operibus tuis, et in adinventionibus tuis exercebor.	I będę rozmyślał o wszytkich sprawach twoich i będę się ćwiczył w wynalazkach twoich.
ὁ θεός, ἐν τῷ ἁγίῳ ἡ ὁδός σου· τίς θεὸς μέγας ὡς ὁ θεὸς ἡμῶν;	Deus, in sancto via tua: quis Deus magnus sicut Deus noster?	Boże, w świątości droga twoja, któryż Bóg wielki jako Bóg nasz?
σὺ εἶ ὁ θεὸς ὁ ποιῶν θαυμάσια, ἐγνώρισας ἐν τοῖς λαοῖς τὴν δύναμίν σου·	Tu es Deus qui facis mirabilia: notam fecisti in populis virtutem tuam.	Tyś jest Bóg, który dziwy czynisz, oznajmiłeś między narody moc twoję.
ἐλυτρώσω ἐν τῷ βραχίονί σου τὸν λαόν σου, τοὺς υἱοὺς Ιακωβ καὶ Ιωσηφ. διάψαλμ.	Redemisti in brachio tuo populum tuum, filios Jacob et Joseph.	Odkupiłeś ramieniem twoim lud twój, syny Jakob i Jozef.
εἴδοσάν σε ὕδατα, ὁ θεός, εἴδοσάν σε ὕδατα καὶ ἐφοβήθησαν, καὶ ἐταράχθησαν ἄβυσσοι, πλῆθος ἤχους ὑδάτων.	Viderunt te aquæ, Deus; viderunt te aquæ, et timuerunt; et turbatæ sunt abyssi.	Ujźrzały cię wody, Boże, ujźrzały cię wody i ulękły się, i wzruszyły się przepaści.
φωνὴν ἔδωκαν αἱ νεφέλαι, καὶ γὰρ τὰ βέλη σου διαπορεύονται·	Multitudo sonitus aquarum; vocem dederunt nubes. Etenim sagittæ tuæ transeunt;	Wielkość szumu wód, obłoki głos wypuściły, ale i strzały twoje przechodzą.
φωνὴ τῆς βροντῆς σου ἐν τῷ τροχῷ, ἔφαναν αἱ ἀστραπαί σου τῇ οἰκουμένῃ, ἐσαλεύθη καὶ ἔντρομος ἐγενήθη ἡ γῆ.	vox tonitrui tui in rota. Illuxerunt coruscationes tuæ orbi terræ; commota est, et contremuit terra.	Głos gromu twego na koło, błyskawice twoje okrąg ziemie oświecały, wzruszyła się i zatrzęsła ziemia.
ἐν τῇ θαλάσσῃ ἡ ὁδός σου, καὶ αἱ τρίβοι σου ἐν ὕδασι πολλοῖς, καὶ τὰ ἴχνη σου οὐ γνωσθήσονται.	In mari via tua, et semitæ tuæ in aquis multis, et vestigia tua non cognoscentur.	Na morzu droga twoja i szcieżki twoje na wodach wielkich, a śladów twoich znać nie będzie.
ὡδήγησας ὡς πρόβατα τὸν λαόν σου ἐν χειρὶ Μωυσῆ καὶ Ααρων.	Deduxisti sicut oves populum tuum, in manu Moysi et Aaron.	Prowadziłeś lud twój jako owce przez rękę Mojżesza i Aarona.

77

Upomina Prorok lud, aby nie był niewdzięczen dobrodziejstwa Boskiego, a wylicza dobrodziejstwa wszystkie, które Pan raczył uczynić ludu Izraelskiemu, gdy go z niewoléj wywodził.
Συνέσεως τῷ Ασαφ. Προσέχετε, λαός μου, τὸν νόμον μου, κλίνατε τὸ οὖς ὑμῶν εἰς τὰ ῥήματα τοῦ στόματός μου·	Intellectus Asaph. Attendite, popule meus, legem meam; inclinate aurem vestram in verba oris mei.	Wyrozumienia Asafowi. Słuchajcie, ludu mój, zakonu mego, nakłońcie ucha swego ku słowom ust moich.
ἀνοίξω ἐν παραβολαῖς τὸ στόμα μου, φθέγξομαι προβλήματ ἀπ᾽ ἀρχῆς.	Aperiam in parabolis os meum; loquar propositiones ab initio;	Otworzę w podobieństwach usta moje, będę powiadał gadki od początku.
ὅσα ἠκούσαμεν καὶ ἔγνωμεν αὐτὰ καὶ οἱ πατέρες ἡμῶν διηγήσαντο ἡμῖν,	quanta audivimus et cognovimus ea, et patres nostri narraverunt nobis.	Jako wielkieśmy rzeczy słyszeli i poznali, i ojcowie naszy powiadali nam.
οὐκ ἐκρύβη ἀπὸ τῶν τέκνων αὐτῶν εἰς γενεὰν ἑτέραν ἀπαγγέλλοντες τὰς αἰνέσεις τοῦ יהוה καὶ τὰς δυναστεία αὐτοῦ καὶ τὰ θαυμάσια αὐτοῦ, ἃ ἐποίησεν.	Non sunt occultata a filiis eorum in generatione altera, narrantes laudes Domini et virtutes ejus, et mirabilia ejus quæ fecit.	Nie zataiły się przed syny ich, w drugim narodzie. Powiadając chwały Pańskie i mocy jego, i cuda jego, które czynił.
καὶ ἀνέστησεν μαρτύριον ἐν Ιακωβ καὶ νόμον ἔθετο ἐν Ισραηλ, ὅσα ἐνετείλατο τοῖς πατράσιν ἡμῶν τοῦ γνωρίσαι αὐτὰ τοῖς υἱοῖς αὐτῶν,	Et suscitavit testimonium in Jacob, et legem posuit in Israël, quanta mandavit patribus nostris nota facere ea filiis suis:	I wzbudził świadectwo w Jakobie a zakon położył w Izraelu. Jako wielkie rzeczy rozkazał ojcom naszym, aby je oznajmili synom swoim,
ὅπως ἂν γνῷ γενεὰ ἑτέρα, υἱοὶ οἱ τεχθησόμενοι, καὶ ἀναστήσονται καὶ ἀπαγγελοῦσιν αὐτὰ τοῖς υἱοῖς αὐτῶν,	ut cognoscat generatio altera; filii qui nascentur et exsurgent, et narrabunt filiis suis,	aby wiedział rodzaj drugi, synowie, którzy się narodzą i powstaną, i będą je powiadać synom swoim:
ἵνα θῶνται ἐπὶ τὸν θεὸν τὴν ἐλπίδα αὐτῶν καὶ μὴ ἐπιλάθωνται τῶν ἔργων τοῦ θεοῦ καὶ τὰς ἐντολὰς αὐτοῦ ἐκζητήσουσιν,	ut ponant in Deo spem suam, et non obliviscantur operum Dei, et mandata ejus exquirant;	Żeby pokładali w Bogu nadzieję swoją, a nie zapominali spraw Bożych i pytali się o mandaciech jego.
ἵνα μὴ γένωνται ὡς οἱ πατέρες αὐτῶν γενεὰ σκολιὰ καὶ παραπικραίνουσα, γενεά, ἥτις οὐ κατηύθυνεν τὴν καρδίαν αὐτῆς καὶ οὐκ ἐπιστώθη μετὰ τοῦ θεοῦ τὸ πνεῦμα αὐτῆς.	ne fiant, sicut patres eorum, generatio prava et exasperans; generatio quæ non direxit cor suum, et non est creditus cum Deo spiritus ejus.	Aby nie byli jako ojcowie ich: naród zły i drażniący. Naród, który nie prostował serca swego i nie był wiernym Bogu duch jego.
υἱοὶ Εφραιμ ἐντείνοντε καὶ βάλλοντες τόξοις ἐστράφησαν ἐν ἡμέρᾳ πολέμου.	Filii Ephrem, intendentes et mittentes arcum, conversi sunt in die belli.	Synowie Efrem naciągający i spuszczający łuk, podali tył w dzień wojny.
οὐκ ἐφύλαξαν τὴν διαθήκην τοῦ θεοῦ καὶ ἐν τῷ νόμῳ αὐτοῦ οὐκ ἤθελον πορεύεσθαι	Non custodierunt testamentum Dei, et in lege ejus noluerunt ambulare.	Nie strzegli testamentu Bożego i nie chcieli chodzić w zakonie jego.
καὶ ἐπελάθοντο τῶν εὐεργεσιῶν αὐτοῦ καὶ τῶν θαυμασίων αὐτοῦ, ὧν ἔδειξεν αὐτοῖς,	Et obliti sunt benefactorum ejus, et mirabilium ejus quæ ostendit eis.	I zapamiętali dobrodziejstw jego i cudów jego, które im ukazał.
ἐναντίον τῶν πατέρων αὐτῶν ἃ ἐποίησεν θαυμάσια ἐν γῇ Αἰγύπτῳ ἐν πεδί Τάνεω.	Coram patribus eorum fecit mirabilia in terra Ægypti, in campo Taneos.	Przed ojcy ich czynił dziwy w ziemi Egipskiej, na polu Tanejskim.
διέρρηξεν θάλασσαν καὶ διήγαγεν αὐτούς, ἔστησεν ὕδατα ὡσεὶ ἀσκὸν	Interrupit mare, et perduxit eos; et statuit aquas quasi in utre,	Rozerwał morze i przeprowadził je, i zastawił wody jako w skórzanym worze.
καὶ ὡδήγησεν αὐτοὺς ἐν νεφέλῃ ἡμέρας καὶ ὅλην τὴν νύκτα ἐν φωτισμῷ πυρός.	et deduxit eos in nube diei, et tota nocte in illuminatione ignis.	I prowadził je w obłoku we dnie, a przez całą noc w rozświeceniu ognia.
διέρρηξεν πέτραν ἐν ἐρήμῳ καὶ ἐπότισεν αὐτοὺς ὡς ἐν ἀβύσσῳ πολλῇ	Interrupit petram in eremo, et adaquavit eos velut in abysso multa.	Rozszczepił skałę na puszczy i napoił je, jako w wielkiej głębokości.
καὶ ἐξήγαγεν ὕδωρ ἐκ πέτρας καὶ κατήγαγεν ὡς ποταμοὺς ὕδατα.	Et eduxit aquam de petra, et deduxit tamquam flumina aquas.	I wywiódł wodę z opoki, i prowadził wody jako z rzeki.
καὶ προσέθεντο ἔτι τοῦ ἁμαρτάνειν αὐτῷ, παρεπίκραναν τὸν ὕψιστον ἐν ἀνύδρῳ	Et apposuerunt adhuc peccare ei; in iram excitaverunt Excelsum in inaquoso.	A przydali jeszcze grzeszyć przeciw jemu, wzruszyli ku gniewu Nawyższego na miejscu bezwodnym.
καὶ ἐξεπείρασαν τὸν θεὸν ἐν ταῖς καρδίαις αὐτῶν τοῦ αἰτῆσαι βρώματα ταῖς ψυχαῖς αὐτῶν	Et tentaverunt Deum in cordibus suis, ut peterent escas animabus suis.	I kusili Boga w sercach swoich, prosząc pokarmu duszam swoim.
καὶ κατελάλησαν τοῦ θεοῦ καὶ εἶπαν Μὴ δυνήσεται ὁ θεὸς ἑτοιμάσαι τράπεζαν ἐν ἐρήμῳ;	Et male locuti sunt de Deo; dixerunt: Numquid poterit Deus parare mensam in deserto?	I mówili źle o Bogu, rzekli: Izali Bóg może stół zgotować na puszczy?
ἐπεὶ ἐπάταξεν πέτραν καὶ ἐρρύησαν ὕδατα καὶ χείμαρροι κατεκλύσθησαν, μὴ καὶ ἄρτον δύναται δοῦναι ἢ ἑτοιμάσαι τράπεζαν τῷ λαῷ αὐτοῦ;	quoniam percussit petram, et fluxerunt aquæ, et torrentes inundaverunt. Numquid et panem poterit dare, aut parare mensam populo suo?	Bo uderzył w skałę i wypłynęły wody, i strumienie wezbrały. Izali i chleb będzie mógł dać, abo nagotować stół ludowi swemu?
διὰ τοῦτο ἤκουσεν יהוה καὶ ἀνεβάλετο, καὶ πῦρ ἀνήφθη ἐν Ιακωβ, καὶ ὀργὴ ἀνέβη ἐπὶ τὸν Ισραηλ,	Ideo audivit Dominus et distulit; et ignis accensus est in Jacob, et ira ascendit in Israël;	Przetoż usłyszał Pan i odłożył, i ogień zapalił się przeciw Jakobowi, i gniew powstał przeciw Izraelowi,
ὅτι οὐκ ἐπίστευσαν ἐν τῷ θεῷ οὐδὲ ἤλπισαν ἐπὶ τὸ σωτήριον αὐτοῦ.	quia non crediderunt in Deo, nec speraverunt in salutari ejus.	bo nie wierzyli w Boga ani mieli nadzieje w zbawieniu jego.
καὶ ἐνετείλατο νεφέλαις ὑπεράνωθε καὶ θύρας οὐρανοῦ ἀνέῳξεν	Et mandavit nubibus desuper, et januas cæli aperuit.	I rozkazał obłokom z wierzchu, i otworzył furty niebieskie.
καὶ ἔβρεξεν αὐτοῖς μαννα φαγεῖν καὶ ἄρτον οὐρανοῦ ἔδωκεν αὐτοῖς·	Et pluit illis manna ad manducandum, et panem cæli dedit eis.	I dżdżył im mannę ku jedzeniu, i dał im chleb niebieski.
ἄρτον ἀγγέλων ἔφαγεν ἄνθρωπος, ἐπισιτισμὸν ἀπέστειλεν αὐτοῖς εἰς πλησμονήν.	Panem angelorum manducavit homo; cibaria misit eis in abundantia.	Chleba anielskiego pożywał człowiek: posłał im pokarmów dostatkiem.
ἀπῆρεν νότον ἐξ οὐρανοῦ καὶ ἐπήγαγεν ἐν τῇ δυναστεί αὐτοῦ λίβα	Transtulit austrum de cælo, et induxit in virtute sua africum.	Przeniósł wiatr południowy z nieba i przywiódł mocą swą wiatr z zachodu.
καὶ ἔβρεξεν ἐπ᾽ αὐτοὺς ὡσεὶ χοῦν σάρκας καὶ ὡσεὶ ἄμμον θαλασσῶν πετεινὰ πτερωτ,	Et pluit super eos sicut pulverem carnes, et sicut arenam maris volatilia pennata.	I spuścił na nie mięso jako proch, a jako piasek morski ptastwo skrzydlaste.
καὶ ἐπέπεσον εἰς μέσον τῆς παρεμβολῆς αὐτῶν κύκλῳ τῶν σκηνωμάτων αὐτῶν,	Et ceciderunt in medio castrorum eorum, circa tabernacula eorum.	I upadło w pośrzód ich obozu, około ich namiotów.
καὶ ἐφάγοσαν καὶ ἐνεπλήσθησαν σφόδρα, καὶ τὴν ἐπιθυμίαν αὐτῶν ἤνεγκεν αὐτοῖς,	Et manducaverunt, et saturati sunt nimis; et desiderium eorum attulit eis;	I jedli, i najedli się barzo, i uczynił dosyć ich chciwości,
οὐκ ἐστερήθησα ἀπὸ τῆς ἐπιθυμίας αὐτῶν. ἔτι τῆς βρώσεως αὐτῶν οὔσης ἐν τῷ στόματι αὐτῶν	non sunt fraudati a desiderio suo. Adhuc escæ eorum erant in ore ipsorum;	nie byli omyleni w żądzy swojej. Jeszcze pokarmy ich były w gębiech ich,
καὶ ὀργὴ τοῦ θεοῦ ἀνέβη ἐπ᾽ αὐτοὺς καὶ ἀπέκτεινεν ἐν τοῖς πίοσιν αὐτῶν καὶ τοὺς ἐκλεκτοὺς τοῦ Ισραηλ συνεπόδισε.	et ira Dei ascendit super eos; et occidit pingues eorum, et electos Israël impedivit.	a gniew Boży zstąpił na nie. I pobił tłuszcze ich, a wybór Izraelczyków spętał.
ἐν πᾶσιν τούτοις ἥμαρτον ἔτι καὶ οὐκ ἐπίστευσαν ἐν τοῖς θαυμασίοις αὐτοῦ,	In omnibus his peccaverunt adhuc, et non crediderunt in mirabilibus ejus.	W tym wszytkim jeszcze grzeszyli i nie wierzyli cudom jego.
καὶ ἐξέλιπον ἐν ματαιότητι αἱ ἡμέραι αὐτῶν καὶ τὰ ἔτη αὐτῶν μετὰ σπουδῆς.	Et defecerunt in vanitate dies eorum, et anni eorum cum festinatione.	I ustały w marności dni ich, i lata ich z prędkością.
ὅταν ἀπέκτεννεν αὐτούς, ἐξεζήτουν αὐτὸν καὶ ἐπέστρεφον καὶ ὤρθριζον πρὸς τὸν θεὸν	Cum occideret eos, quærebant eum et revertebantur, et diluculo veniebant ad eum.	Gdy je zabijał, szukali go i wracali się, i raniuczko chodzili do niego.
καὶ ἐμνήσθησαν ὅτι ὁ θεὸς βοηθὸς αὐτῶν ἐστιν καὶ ὁ θεὸς ὁ ὕψιστος λυτρωτὴς αὐτῶν ἐστιν.	Et rememorati sunt quia Deus adjutor est eorum, et Deus excelsus redemptor eorum est.	I wspomnieli, że Bóg jest ich pomocnikiem, a Bóg wysoki jest ich odkupicielem.
καὶ ἠπάτησαν αὐτὸν ἐν τῷ στόματι αὐτῶν καὶ τῇ γλώσσῃ αὐτῶν ἐψεύσαντο αὐτῷ,	Et dilexerunt eum in ore suo, et lingua sua mentiti sunt ei;	I miłowali go usty swemi, a językiem swym kłamali mu.
ἡ δὲ καρδία αὐτῶν οὐκ εὐθεῖα μετ᾽ αὐτοῦ, οὐδὲ ἐπιστώθησαν ἐν τῇ διαθήκῃ αὐτοῦ.	cor autem eorum non erat rectum cum eo, nec fideles habiti sunt in testamento ejus.	A serce ich nie było proste ku niemu ani byli wiernymi w testamencie jego.
αὐτὸς δέ ἐστιν οἰκτίρμων καὶ ἱλάσεται ταῖς ἁμαρτίαις αὐτῶν καὶ οὐ διαφθερεῖ καὶ πληθυνεῖ τοῦ ἀποστρέψαι τὸν θυμὸν αὐτοῦ καὶ οὐχὶ ἐκκαύσει πᾶσαν τὴν ὀργὴν αὐτοῦ·	Ipse autem est misericors, et propitius fiet peccatis eorum et non disperdet eos. Et abundavit ut averteret iram suam, et non accendit omnem iram suam.	A on jest miłosierny i miłościw będzie grzechom ich, i nie zatraci ich. I wiele czynił, aby odwracał gniew swój i nie zapalił wszytkiego gniewu swego.
καὶ ἐμνήσθη ὅτι σάρξ εἰσιν, πνεῦμα πορευόμενον καὶ οὐκ ἐπιστρέφον.	Et recordatus est quia caro sunt, spiritus vadens et non rediens.	I pamiętał, że byli ciałem: wiatr idący, a nie wracający się.
ποσάκις παρεπίκραναν αὐτὸν ἐν τῇ ἐρήμῳ, παρώργισαν αὐτὸν ἐν γῇ ἀνύδρῳ;	Quoties exacerbaverunt eum in deserto, in iram concitaverunt eum in inaquoso?	Jako często drażnili go na puszczy, do gniewu pobudzali go na miejscach bezwodnych!
καὶ ἐπέστρεψαν καὶ ἐπείρασαν τὸν θεὸν καὶ τὸν ἅγιον τοῦ Ισραηλ παρώξυναν.	Et conversi sunt, et tentaverunt Deum, et sanctum Israël exacerbaverunt.	I wrócili się, i kusili Boga, i draźnili świętego Izraelskiego.
οὐκ ἐμνήσθησαν τῆς χειρὸς αὐτοῦ, ἡμέρας, ἧς ἐλυτρώσατο αὐτοὺς ἐκ χειρὸς θλίβοντος,	Non sunt recordati manus ejus, die qua redemit eos de manu tribulantis;	Nie pamiętali na rękę jego, w dzień, w który je odkupił z ręki trapiącego:
ὡς ἔθετο ἐν Αἰγύπτῳ τὰ σημεῖα αὐτοῦ καὶ τὰ τέρατα αὐτοῦ ἐν πεδί Τάνεω·	sicut posuit in Ægypto signa sua, et prodigia sua in campo Taneos;	jako pokazował w Egipcie znaki swoje i cuda swe na polu Tanejskim.
καὶ μετέστρεψεν εἰς αἷμα τοὺς ποταμοὺς αὐτῶν καὶ τὰ ὀμβρήματ αὐτῶν, ὅπως μὴ πίωσιν·	et convertit in sanguinem flumina eorum, et imbres eorum, ne biberent.	I przemienił w krew rzeki ich, i deszcze ich, aby nie pili.
ἐξαπέστειλεν εἰς αὐτοὺς κυνόμυια, καὶ κατέφαγεν αὐτούς, καὶ βάτραχον, καὶ διέφθειρεν αὐτούς·	Misit in eos cœnomyiam, et comedit eos, et ranam, et disperdidit eos;	Puścił na nie rozmaitą muchę i kąsała je, i żabę, i wygubiła je.
καὶ ἔδωκεν τῇ ἐρυσίβ τὸν καρπὸν αὐτῶν καὶ τοὺς πόνους αὐτῶν τῇ ἀκρίδι·	et dedit ærugini fructus eorum, et labores eorum locustæ;	I dał ich owoce chrząszczom, i robotę ich szarańczej.
ἀπέκτεινεν ἐν χαλάζῃ τὴν ἄμπελον αὐτῶν καὶ τὰς συκαμίνους αὐτῶν ἐν τῇ πάχν·	et occidit in grandine vineas eorum, et moros eorum in pruina;	I poraził gradem winnice ich, a morwy ich mrozem.
καὶ παρέδωκεν εἰς χάλαζαν τὰ κτήνη αὐτῶν καὶ τὴν ὕπαρξιν αὐτῶν τῷ πυρί·	et tradidit grandini jumenta eorum, et possessionem eorum igni;	I podał gradowi bydło ich, a majętności ich ogniowi.
ἐξαπέστειλεν εἰς αὐτοὺς ὀργὴν θυμοῦ αὐτοῦ, θυμὸν καὶ ὀργὴν καὶ θλῖψιν, ἀποστολὴν δι᾽ ἀγγέλων πονηρῶν·	misit in eos iram indignationis suæ, indignationem, et iram, et tribulationem, immissiones per angelos malos;	Puścił na nie gniew zapalczywości swojej: popędliwość i rozgniewanie, i utrapienie, przepuszczenia przez anjoły złe.
ὡδοποίησεν τρίβον τῇ ὀργῇ αὐτοῦ, οὐκ ἐφείσατο ἀπὸ θανάτου τῶν ψυχῶν αὐτῶν καὶ τὰ κτήνη αὐτῶν εἰς θάνατον συνέκλεισεν	viam fecit semitæ iræ suæ, non pepercit a morte animabus eorum, et jumenta eorum in morte conclusit;	Uczynił drogę szcieżce gniewu swego, nie wypuścił dusz ich od śmierci i bydło ich w śmierci zawarł.
καὶ ἐπάταξεν πᾶν πρωτότοκον ἐν Αἰγύπτῳ, ἀπαρχὴν τῶν πόνων αὐτῶν ἐν τοῖς σκηνώμασι Χα.	et percussit omne primogenitum in terra Ægypti, primitias omnis laboris eorum in tabernaculis Cham;	I pobił wszytkie pierworodne w ziemi Egipskiej, pierwiastki wszytkich prac ich w przybytkach Cham.
καὶ ἀπῆρεν ὡς πρόβατα τὸν λαὸν αὐτοῦ καὶ ἀνήγαγεν αὐτοὺς ὡς ποίμνιον ἐν ἐρήμῳ	et abstulit sicut oves populum suum, et perduxit eos tamquam gregem in deserto;	I odjął lud swój jako owce, i prowadził je jako stado na puszczy.
καὶ ὡδήγησεν αὐτοὺς ἐν ἐλπίδι, καὶ οὐκ ἐδειλίασαν, καὶ τοὺς ἐχθροὺς αὐτῶν ἐκάλυψεν θάλασσα.	et deduxit eos in spe, et non timuerunt, et inimicos eorum operuit mare.	I prowadził je w nadziei, i nie bali się, a nieprzyjacioły ich okryło morze.
καὶ εἰσήγαγεν αὐτοὺς εἰς ὅριον ἁγιάσματο αὐτοῦ, ὄρος τοῦτο, ὃ ἐκτήσατο ἡ δεξιὰ αὐτοῦ, καὶ ἐξέβαλεν ἀπὸ προσώπου αὐτῶν ἔθνη καὶ ἐκληροδότησε αὐτοὺς ἐν σχοινίῳ κληροδοσία	Et induxit eos in montem sanctificationis suæ, montem quem acquisivit dextera ejus; et ejecit a facie eorum gentes, et sorte divisit eis terram in funiculo distributionis;	I przywiódł je na górę poświęcenia swego, górę, której dostała prawica jego. I wyrzucił przed nimi pogany, i losem rozdzielił im ziemię sznurem pomiaru.
καὶ κατεσκήνωσεν ἐν τοῖς σκηνώμασιν αὐτῶν τὰς φυλὰς τοῦ Ισραηλ.	et habitare fecit in tabernaculis eorum tribus Israël.	I dał mieszkania w przybytkach ich pokoleniam Izraelskim.
καὶ ἐπείρασαν καὶ παρεπίκραναν τὸν θεὸν τὸν ὕψιστον καὶ τὰ μαρτύρια αὐτοῦ οὐκ ἐφυλάξαντο	Et tentaverunt, et exacerbaverunt Deum excelsum, et testimonia ejus non custodierunt.	I kusili, i obrazili Boga wysokiego i nie strzegli świadectw jego.
καὶ ἀπέστρεψαν καὶ ἠσυνθέτησα καθὼς καὶ οἱ πατέρες αὐτῶν καὶ μετεστράφησαν εἰς τόξον στρεβλὸ	Et averterunt se, et non servaverunt pactum, quemadmodum patres eorum, conversi sunt in arcum pravum.	I odwrócili się, a nie zachowali umowy jako i ojcowie ich, wywrócili się jako łuk opaczny.
καὶ παρώργισαν αὐτὸν ἐν τοῖς βουνοῖς αὐτῶν καὶ ἐν τοῖς γλυπτοῖ αὐτῶν παρεζήλωσαν αὐτόν.	In iram concitaverunt eum in collibus suis, et in sculptilibus suis ad æmulationem eum provocaverunt.	Ku gniewu go wzruszyli na swych pagórkach, a rycinami swemi pobudzili go ku zapalczywości.
ἤκουσεν ὁ θεὸς καὶ ὑπερεῖδε καὶ ἐξουδένωσεν σφόδρα τὸν Ισραηλ	Audivit Deus, et sprevit, et ad nihilum redegit valde Israël.	Usłyszał Bóg i wzgardził, i wniwecz obrócił barzo lud Izraelski.
καὶ ἀπώσατο τὴν σκηνὴν Σηλω, σκήνωμα αὐτοῦ, οὗ κατεσκήνωσεν ἐν ἀνθρώποις.	Et repulit tabernaculum Silo, tabernaculum suum, ubi habitavit in hominibus.	I odrzucił przybytek Silo, przybytek swój, kędy mieszkał między ludźmi.
καὶ παρέδωκεν εἰς αἰχμαλωσίαν τὴν ἰσχὺν αὐτῶν καὶ τὴν καλλονὴ αὐτῶν εἰς χεῖρας ἐχθροῦ	Et tradidit in captivitatem virtutem eorum, et pulchritudinem eorum in manus inimici.	I podał moc ich w niewolą i piękność ich w ręce nieprzyjacielskie.
καὶ συνέκλεισεν εἰς ῥομφαίαν τὸν λαὸν αὐτοῦ καὶ τὴν κληρονομίαν αὐτοῦ ὑπερεῖδε.	Et conclusit in gladio populum suum, et hæreditatem suam sprevit.	I dał pod miecz lud swój, i wzgardził dziedzictwo swoje.
τοὺς νεανίσκους αὐτῶν κατέφαγεν πῦρ, καὶ αἱ παρθένοι αὐτῶν οὐκ ἐπενθήθησαν·	Juvenes eorum comedit ignis, et virgines eorum non sunt lamentatæ.	Młodzieńce ich ogień pożarł, a panien ich nie płakano.
οἱ ἱερεῖς αὐτῶν ἐν ῥομφαίᾳ ἔπεσαν, καὶ αἱ χῆραι αὐτῶν οὐ κλαυσθήσονται.	Sacerdotes eorum in gladio ceciderunt, et viduæ eorum non plorabantur.	Kapłani ich od miecza polegli, a wdowy ich nie chodziły w żałobie.
καὶ ἐξηγέρθη ὡς ὁ ὑπνῶν κύριος, ὡς δυνατὸς κεκραιπαληκὼ ἐξ οἴνου,	Et excitatus est tamquam dormiens Dominus, tamquam potens crapulatus a vino.	I ocucił się Pan jako ze snu: jako mocarz upiwszy się winem.
καὶ ἐπάταξεν τοὺς ἐχθροὺς αὐτοῦ εἰς τὰ ὀπίσω ὄνειδος αἰώνιον ἔδωκεν αὐτοῖς.	Et percussit inimicos suos in posteriora, opprobrium sempiternum dedit illis.	I zaraził nieprzyjacioły swe na pośladkach, dał im hańbę wieczną.
καὶ ἀπώσατο τὸ σκήνωμα Ιωσηφ καὶ τὴν φυλὴν Εφραιμ οὐκ ἐξελέξατο·	Et repulit tabernaculum Joseph, et tribum Ephraim non elegit.	I odrzucił namiot Jozefów, i nie obrał pokolenia Efraim:
καὶ ἐξελέξατο τὴν φυλὴν Ιουδα, τὸ ὄρος τὸ Σιων, ὃ ἠγάπησεν,	Sed elegit tribum Juda, montem Sion, quem dilexit.	ale obrał pokolenie Judy, górę Syjon, którą umiłował.
καὶ ᾠκοδόμησεν ὡς μονοκερώτω τὸ ἁγίασμ αὐτοῦ, ἐν τῇ γῇ ἐθεμελίωσεν αὐτὴν εἰς τὸν αἰῶνα.	Et ædificavit sicut unicornium sanctificium suum, in terra quam fundavit in sæcula.	I zbudował jako jednorożców świątnicę swoję na ziemi, którą ugruntował na wieki.
καὶ ἐξελέξατο Δαυιδ τὸν δοῦλον αὐτοῦ καὶ ἀνέλαβεν αὐτὸν ἐκ τῶν ποιμνίων τῶν προβάτων,	Et elegit David, servum suum, et sustulit eum de gregibus ovium; de post fœtantes accepit eum:	I obrał Dawida, sługę swego, i wziął go od trzód owiec, od kotnych owiec wziął go,
ἐξόπισθε τῶν λοχευομένω ἔλαβεν αὐτὸν ποιμαίνειν Ιακωβ τὸν λαὸν αὐτοῦ καὶ Ισραηλ τὴν κληρονομίαν αὐτοῦ,	pascere Jacob, servum suum, et Israël, hæreditatem suam.	aby pasł Jakoba, sługę jego, i Izraela, dziedzictwo jego.
καὶ ἐποίμανεν αὐτοὺς ἐν τῇ ἀκακί τῆς καρδίας αὐτοῦ καὶ ἐν ταῖς συνέσεσι τῶν χειρῶν αὐτοῦ ὡδήγησεν αὐτούς.	Et pavit eos in innocentia cordis sui, et in intellectibus manuum suarum deduxit eos.	I pasł je w niewinności serca swego, a w roztropności rąk swoich prowadził je.

78

Opłakawa Prorok onego okrucieństwa, które się działo nad miastem Jerozolimskiem, za króla Antyocha, okrutnika srogiego.
Ψαλμὸς τῷ Ασαφ. Ὁ θεός, ἤλθοσαν ἔθνη εἰς τὴν κληρονομίαν σου, ἐμίαναν τὸν ναὸν τὸν ἅγιόν σου, ἔθεντο Ιερουσαλημ εἰς ὀπωροφυλάκιο.	Psalmus Asaph. Deus, venerunt gentes in hæreditatem tuam; polluerunt templum sanctum tuum; posuerunt Jerusalem in pomorum custodiam.	Psalm Asafowi. Boże, przyszli poganie na dziedzictwo twoje, splugawili kościół twój święty, obrócili Jeruzalem w budkę na chowanie jabłek.
ἔθεντο τὰ θνησιμαῖ τῶν δούλων σου βρώματα τοῖς πετεινοῖς τοῦ οὐρανοῦ, τὰς σάρκας τῶν ὁσίων σου τοῖς θηρίοις τῆς γῆς·	Posuerunt morticina servorum tuorum escas volatilibus cæli, carnes sanctorum tuorum bestiis terræ.	Porzucili trupy sług twoich na strawę ptakom powietrznym, ciała świętych twoich zwierzętom ziemskim.
ἐξέχεαν τὸ αἷμα αὐτῶν ὡς ὕδωρ κύκλῳ Ιερουσαλημ, καὶ οὐκ ἦν ὁ θάπτων.	Effuderunt sanguinem eorum tamquam aquam in circuitu Jerusalem, et non erat qui sepeliret.	Rozlali krew ich jako wodę około Jeruzalem, a nie był, kto by pogrzebł.
ἐγενήθημεν ὄνειδος τοῖς γείτοσιν ἡμῶν, μυκτηρισμὸ καὶ χλευασμὸ τοῖς κύκλῳ ἡμῶν.	Facti sumus opprobrium vicinis nostris, subsannatio et illusio his qui in circuitu nostro sunt.	Zstaliśmy się pohańbieniem u sąsiad naszych, śmiechowiskiem i igrzyskiem u tych, którzy są w okolicy naszej.
ἕως πότε, יהוה, ὀργισθήσῃ εἰς τέλος, ἐκκαυθήσεται ὡς πῦρ ὁ ζῆλός σου;	Usquequo, Domine, irasceris in finem? accendetur velut ignis zelus tuus?	Dokądże, Panie, gniewać się będziesz do końca, rozpali się jako ogień zapalczywość twoja?
ἔκχεον τὴν ὀργήν σου ἐπὶ ἔθνη τὰ μὴ γινώσκοντά σε καὶ ἐπὶ βασιλείας, αἳ τὸ ὄνομά σου οὐκ ἐπεκαλέσαντο,	Effunde iram tuam in gentes quæ te non noverunt, et in regna quæ nomen tuum non invocaverunt;	Wylej gniew twój na pogany, którzy cię nie znają, i na królestwa, które imienia twego nie wzywały:
ὅτι κατέφαγον τὸν Ιακωβ καὶ τὸν τόπον αὐτοῦ ἠρήμωσαν.	quia comederunt Jacob, et locum ejus desolaverunt.	abowiem pożarli Jakoba i miejsce jego spustoszyli.
μὴ μνησθῇς ἡμῶν ἀνομιῶν ἀρχαίων· ταχὺ προκαταλαβέτωσα ἡμᾶς οἱ οἰκτιρμοί σου, ὅτι ἐπτωχεύσαμεν σφόδρα.	Ne memineris iniquitatum nostrarum antiquarum; cito anticipent nos misericordiæ tuæ, quia pauperes facti sumus nimis.	Nie wspominaj starych nieprawości naszych, niech nas rychło uprzedzą litości twoje: bośmy się zstali barzo ubogimi.
βοήθησον ἡμῖν, ὁ θεὸς ὁ σωτὴρ ἡμῶν· ἕνεκα τῆς δόξης τοῦ ὀνόματός σου, κύριε, ῥῦσαι ἡμᾶς καὶ ἱλάσθητι ταῖς ἁμαρτίαις ἡμῶν ἕνεκα τοῦ ὀνόματός σου,	Adjuva nos, Deus, salutaris noster; et propter gloriam nominis tui, Domine, libera nos, et propitius esto peccatis nostris, propter nomen tuum.	Wspomożysz nas, Boże, zbawicielu nasz, a dla sławy imienia twego, Panie, wybaw nas a bądź miłościw grzechom naszym dla imienia twego,
μήποτε εἴπωσιν τὰ ἔθνη Ποῦ ἐστιν ὁ θεὸς αὐτῶν; καὶ γνωσθήτω ἐν τοῖς ἔθνεσιν ἐνώπιον τῶν ὀφθαλμῶν ἡμῶν ἡ ἐκδίκησις τοῦ αἵματος τῶν δούλων σου τοῦ ἐκκεχυμένου.	Ne forte dicant in gentibus: Ubi est Deus eorum? et innotescat in nationibus coram oculis nostris ultio sanguinis servorum tuorum qui effusus est.	aby snadź nie mówili między pogany: Kędyż jest Bóg ich? - a niech znaczna będzie nad pogany, przed oczyma naszemi, pomsta krwie sług twoich, która jest wylana.
εἰσελθάτω ἐνώπιόν σου ὁ στεναγμὸς τῶν πεπεδημένω, κατὰ τὴν μεγαλωσύνην τοῦ βραχίονός σου περιποίησαι τοὺς υἱοὺς τῶν τεθανατωμένων.	Introëat in conspectu tuo gemitus compeditorum; secundum magnitudinem brachii tui posside filios mortificatorum;	Niech przyjdzie przed obliczność twoję wzdychanie spętanych. Według wielmożności ramienia twego zachowaj syny pomordowanych.
ἀπόδος τοῖς γείτοσιν ἡμῶν ἑπταπλασίονα εἰς τὸν κόλπον αὐτῶν τὸν ὀνειδισμὸν αὐτῶν, ὃν ὠνείδισάν σε, κύριε.	et redde vicinis nostris septuplum in sinu eorum; improperium ipsorum quod exprobraverunt tibi, Domine.	A oddaj sąsiadom naszym siedmiorako do ich łona urąganie ich, którym urągali tobie, Panie.
ἡμεῖς δὲ λαός σου καὶ πρόβατα τῆς νομῆς σου ἀνθομολογησόμεθά σοι εἰς τὸν αἰῶνα, εἰς γενεὰν καὶ γενεὰν ἐξαγγελοῦμεν τὴν αἴνεσίν σου.	Nos autem populus tuus, et oves pascuæ tuæ, confitebimur tibi in sæculum; in generationem et generationem annuntiabimus laudem tuam.	A my twój lud i owce pastwiska twego, będziemyć wyznawać na wieki, od rodzaju do rodzaju będziem opowiadać chwałę twoję.

79

Modlitwa, aby Pan raczył bronić królestwa Izraelskiego od postronnych a pogranicznych nieprzyjaciół: Kościół téż chrześciański tęż modlitwę czyni ku Bogu.
Εἰς τὸ τέλος, ὑπὲρ τῶν ἀλλοιωθησομένων· μαρτύριον τῷ Ασαφ, ψαλμὸς ὑπὲρ τοῦ Ἀσσυρίο.	In finem, pro iis qui commutabuntur. Testimonium Asaph, psalmus.	Na koniec, dla tych, którzy będą odmienieni, świadectw Asafowi, Psalm.
Ὁ ποιμαίνων τὸν Ισραηλ, πρόσχες, ὁ ὁδηγῶν ὡσεὶ πρόβατα τὸν Ιωσηφ, ὁ καθήμενος ἐπὶ τῶν χερουβιν, ἐμφάνηθ.	Qui regis Israël, intende; qui deducis velut ovem Joseph. Qui sedes super cherubim, manifestare	Który rządzisz izrael, posłuchaj, który prowadzisz jako owcę Jozef. Który siedzisz na Cherubinach, okaż się
ἐναντίον Εφραιμ καὶ Βενιαμιν καὶ Μανασση ἐξέγειρον τὴν δυναστεία σου καὶ ἐλθὲ εἰς τὸ σῶσαι ἡμᾶς.	coram Ephraim, Benjamin, et Manasse. Excita potentiam tuam, et veni, ut salvos facias nos.	przed Efraimem, Beniaminem i Manassem. Wzbudź możność twoję a przydź, abyś nas wybawił.
ὁ θεός, ἐπίστρεψον ἡμᾶς καὶ ἐπίφανον τὸ πρόσωπόν σου, καὶ σωθησόμεθα.	Deus converte nos, et ostende faciem tuam, et salvi erimus.	Boże, nawróć nas a ukaż oblicze twoje i będziemy zbawieni!
יהוה ὁ θεὸς τῶν δυνάμεων, ἕως πότε ὀργίζῃ ἐπὶ τὴν προσευχὴν τοῦ δούλου σου,	Domine Deus virtutum, quousque irasceris super orationem servi tui?	Panie Boże Zastępów, dokądże się będziesz gniewał na modlitwę sługi twego?
ψωμιεῖς ἡμᾶς ἄρτον δακρύων καὶ ποτιεῖς ἡμᾶς ἐν δάκρυσιν ἐν μέτρῳ;	Cibabis nos pane lacrimarum, et potum dabis nobis in lacrimis in mensura?	Będziesz nas karmił chlebem płaczu a będziesz napawał nas łzami miarą?
ἔθου ἡμᾶς εἰς ἀντιλογίαν τοῖς γείτοσιν ἡμῶν, καὶ οἱ ἐχθροὶ ἡμῶν ἐμυκτήρισαν ἡμᾶς.	Posuisti nos in contradictionem vicinis nostris, et inimici nostri subsannaverunt nos.	Wystawiłeś nas na przeciwieństwo sąsiadom naszym, a nieprzyjaciele naszy naśmiewali się z nas.
κύριε ὁ θεὸς τῶν δυνάμεων, ἐπίστρεψον ἡμᾶς καὶ ἐπίφανον τὸ πρόσωπόν σου, καὶ σωθησόμεθα. διάψαλμ.	Deus virtutum, converte nos, et ostende faciem tuam, et salvi erimus.	Boże zastępów, nawróćże nas i okaż oblicze twoje, a będziem zbawieni!
ἄμπελον ἐξ Αἰγύπτου μετῆρας, ἐξέβαλες ἔθνη καὶ κατεφύτευσα αὐτήν·	Vineam de Ægypto transtulisti, et ejecisti gentes, et plantasti eam.	Przeniosłeś winnicę z Egiptu, wygnałeś pogany i nasadziłeś ją.
ὡδοποίησας ἔμπροσθεν αὐτῆς καὶ κατεφύτευσα τὰς ῥίζας αὐτῆς, καὶ ἐπλήσθη ἡ γῆ.	Dux itineris fuisti in conspectu ejus; plantasti radices ejus, et implevit terram.	Byłeś przewodnikiem w drodze przed nią, wsadziłeś korzenie jej i napełniła ziemię.
ἐκάλυψεν ὄρη ἡ σκιὰ αὐτῆς καὶ αἱ ἀναδενδράδε αὐτῆς τὰς κέδρους τοῦ θεοῦ·	Operuit montes umbra ejus, et arbusta ejus cedros Dei.	Okrył cień jej góry, a drzewka jej cedry Boże.
ἐξέτεινεν τὰ κλήματα αὐτῆς ἕως θαλάσσης καὶ ἕως ποταμοῦ τὰς παραφυάδα αὐτῆς.	Extendit palmites suos usque ad mare, et usque ad flumen propagines ejus.	Rozpuściła latorosłki swe aż do morza a gałązki swe aż do rzeki.
ἵνα τί καθεῖλες τὸν φραγμὸν αὐτῆς καὶ τρυγῶσιν αὐτὴν πάντες οἱ παραπορευόμενοι τὴν ὁδόν;	Ut quid destruxisti maceriam ejus, et vindemiant eam omnes qui prætergrediuntur viam?	Przeczżeś rozwalił płot jej i obierają ją wszyscy, którzy mimo idą drogą?
ἐλυμήνατο αὐτὴν σῦς ἐκ δρυμο, καὶ μονιὸ ἄγριος κατενεμήσατ αὐτήν.	Exterminavit eam aper de silva, et singularis ferus depastus est eam.	Rozkopał ją dziki wieprz z lasa a jedyniec spasł ją.
ὁ θεὸς τῶν δυνάμεων, ἐπίστρεψον δή, ἐπίβλεψον ἐξ οὐρανοῦ καὶ ἰδὲ καὶ ἐπίσκεψαι τὴν ἄμπελον ταύτην	Deus virtutum, convertere, respice de cælo, et vide, et visita vineam istam;	Boże zastępów, nawróćże się, wejźrzy z nieba a obacz i nawiedź tę winnicę!
καὶ κατάρτισαι αὐτήν, ἣν ἐφύτευσεν ἡ δεξιά σου, καὶ ἐπὶ υἱὸν ἀνθρώπου, ὃν ἐκραταίωσας σεαυτῷ.	et perfice eam quam plantavit dextera tua, et super filium hominis quem confirmasti tibi.	I napraw tę, którą szczepiła prawica twoja, i na syna człowieczego, któregoś sobie zmocnił.
ἐμπεπυρισμέν πυρὶ καὶ ἀνεσκαμμέν· ἀπὸ ἐπιτιμήσεω τοῦ προσώπου σου ἀπολοῦνται.	Incensa igni et suffossa, ab increpatione vultus tui peribunt.	Spalona ogniem i rozkopana, od łajania oblicza twego poginą.
γενηθήτω ἡ χείρ σου ἐπ᾽ ἄνδρα δεξιᾶς σου καὶ ἐπὶ υἱὸν ἀνθρώπου, ὃν ἐκραταίωσας σεαυτῷ·	Fiat manus tua super virum dexteræ tuæ, et super filium hominis quem confirmasti tibi.	Niech będzie ręka twoja nad mężem prawice twojej i nad synem człowieczym, któregoś sobie zmocnił.
καὶ οὐ μὴ ἀποστῶμεν ἀπὸ σοῦ, ζωώσεις ἡμᾶς, καὶ τὸ ὄνομά σου ἐπικαλεσόμεθα.	Et non discedimus a te; vivificabis nos, et nomen tuum invocabimus.	A nie odstępujem od ciebie: ożywisz nas, a będziemy wzywać imienia twego.
יהוה ὁ θεὸς τῶν δυνάμεων, ἐπίστρεψον ἡμᾶς καὶ ἐπίφανον τὸ πρόσωπόν σου, καὶ σωθησόμεθα.	Domine Deus virtutum, converte nos, et ostende faciem tuam, et salvi erimus.	Panie, Boże zastępów, nawróć nas: i okaż nam oblicze twoje, a będziem zbawieni.

80

Napomina Prorok, aby porzuciwszy ziemskie, ku niebieskim rzeczom abychmy się garnęli. Głos kościoła.
Εἰς τὸ τέλος, ὑπὲρ τῶν ληνῶν· τῷ Ασαφ ψαλμός.	In finem. Pro torcularibus. Psalmus ipsi Asaph.	Na koniec, za prasy, Psalm samemu Asafowi.
Ἀγαλλιᾶσθε τῷ θεῷ τῷ βοηθῷ ἡμῶν, ἀλαλάξατε τῷ θεῷ Ιακωβ·	Exsultate Deo adjutori nostro, jubilate Deo Jacob.	Radujcie się Bogu, pomocnikowi naszemu, wykrzykajcie Bogu Jakobowemu.
λάβετε ψαλμὸν καὶ δότε τύμπανο, ψαλτήριο τερπνὸ μετὰ κιθάρας·	Sumite psalmum, et date tympanum; psalterium jucundum, cum cithara.	Weźmicie Psalm a podajcie bęben, wdzięczną arfę z cytrą.
σαλπίσατε ἐν νεομηνίᾳ σάλπιγγι, ἐν εὐσήμῳ ἡμέρᾳ ἑορτῆς ἡμῶν·	Buccinate in neomenia tuba, in insigni die solemnitatis vestræ;	Trąbcie na nowiu w trąbę, w dzień zacny uroczystego święta waszego.
ὅτι πρόσταγμ τῷ Ισραηλ ἐστὶν καὶ κρίμα τῷ θεῷ Ιακωβ.	quia præceptum in Israël est, et judicium Deo Jacob.	Abowiem jest rozkazanie w Izraelu i wyrok Bogu Jakobowemu.
μαρτύριον ἐν τῷ Ιωσηφ ἔθετο αὐτὸν ἐν τῷ ἐξελθεῖν αὐτὸν ἐκ γῆς Αἰγύπτου· γλῶσσαν, ἣν οὐκ ἔγνω, ἤκουσεν·	Testimonium in Joseph posuit illud, cum exiret de terra Ægypti; linguam quam non noverat audivit.	Postanowił to na świadectwo w Jozef, gdy wychodził z ziemie Egipskiej, słyszał język, którego nie umiał.
ἀπέστησεν ἀπὸ ἄρσεω τὸν νῶτον αὐτοῦ, αἱ χεῖρες αὐτοῦ ἐν τῷ κοφίνῳ ἐδούλευσαν.	Divertit ab oneribus dorsum ejus; manus ejus in cophino servierunt.	Wybawił od brzemion ramiona jego, ręce jego służyły koszem.
Ἐν θλίψει ἐπεκαλέσω με, καὶ ἐρρυσάμην σε· ἐπήκουσά σου ἐν ἀποκρύφῳ καταιγίδο, ἐδοκίμασά σε ἐπὶ ὕδατος ἀντιλογίας. διάψαλμ.	In tribulatione invocasti me, et liberavi te. Exaudivi te in abscondito tempestatis; probavi te apud aquam contradictionis.	Wzywałeś mię w ucisku, a wybawiłem cię, wysłuchałem cię w tajniku burzy, doświadczałem cię nad wodami swaru.
ἄκουσον, λαός μου, καὶ διαμαρτύρομαί σοι· Ισραηλ, ἐὰν ἀκούσῃς μου,	Audi, populus meus, et contestabor te. Israël, si audieris me,	Słuchaj, ludu mój, a oświadczę się na cię, Izraelu, jeśli mię usłuchasz:
οὐκ ἔσται ἐν σοὶ θεὸς πρόσφατος, οὐδὲ προσκυνήσεις θεῷ ἀλλοτρίῳ·	non erit in te deus recens, neque adorabis deum alienum.	Nie będzie w tobie Boga nowego i nie będziesz chwalił boga cudzego.
ἐγὼ γάρ εἰμι יהוה ὁ θεός σου ὁ ἀναγαγών σε ἐκ γῆς Αἰγύπτου· πλάτυνον τὸ στόμα σου, καὶ πληρώσω αὐτό.	Ego enim sum Dominus Deus tuus, qui eduxi te de terra Ægypti. Dilata os tuum, et implebo illud.	Bom ci ja jest Pan Bóg twój, którym cię wywiódł z ziemie Egipskiej: rozszerz usta twoje, a napełnię je.
καὶ οὐκ ἤκουσεν ὁ λαός μου τῆς φωνῆς μου, καὶ Ισραηλ οὐ προσέσχεν μοι·	Et non audivit populus meus vocem meam, et Israël non intendit mihi.	A nie słuchał lud mój głosu mego, a Izrael nie dbał na mię.
καὶ ἐξαπέστειλα αὐτοὺς κατὰ τὰ ἐπιτηδεύματ τῶν καρδιῶν αὐτῶν, πορεύσονται ἐν τοῖς ἐπιτηδεύμασι αὐτῶν.	Et dimisi eos secundum desideria cordis eorum; ibunt in adinventionibus suis.	I puściłem je za żądzami serc ich, pójdą w wynalazkach swoich.
εἰ ὁ λαός μου ἤκουσέν μου, Ισραηλ ταῖς ὁδοῖς μου εἰ ἐπορεύθη,	Si populus meus audisset me, Israël si in viis meis ambulasset,	By był lud mój słuchał mię, by był Izrael chodził drogami moimi,
ἐν τῷ μηδενὶ ἂν τοὺς ἐχθροὺς αὐτῶν ἐταπείνωσα καὶ ἐπὶ τοὺς θλίβοντας αὐτοὺς ἐπέβαλον τὴν χεῖρά μου.	pro nihilo forsitan inimicos eorum humiliassem, et super tribulantes eos misissem manum meam.	snadź bym był łacno poniżył nieprzyjacioły ich, a na trapiące je obróciłbym był rękę swoję.
οἱ ἐχθροὶ יהוה ἐψεύσαντο αὐτῷ, καὶ ἔσται ὁ καιρὸς αὐτῶν εἰς τὸν αἰῶνα.	Inimici Domini mentiti sunt ei, et erit tempus eorum in sæcula.	Nieprzyjaciele PANscy skłamali mu i będzie czas ich na wieki.
καὶ ἐψώμισεν αὐτοὺς ἐκ στέατο πυροῦ καὶ ἐκ πέτρας μέλι ἐχόρτασεν αὐτούς.	Et cibavit eos ex adipe frumenti, et de petra melle saturavit eos.	I nakarmił je tłustością zboża: i nasycił je miodem z opoki.

81

Psalm służy sędziom, które Prorok upomina, aby sprawiedliwie sądzili, pamiętając i na powinność i na śmierć swą.
Ψαλμὸς τῷ Ασαφ. Ὁ θεὸς ἔστη ἐν συναγωγῇ θεῶν, ἐν μέσῳ δὲ θεοὺς διακρίνει	Psalmus Asaph. Deus stetit in synagoga deorum; in medio autem deos dijudicat.	Psalm Asafowi. Bóg stanął w zgromadzeniu Bogów, a w pośrzodku Bogi sądzi:
Ἕως πότε κρίνετε ἀδικίαν καὶ πρόσωπα ἁμαρτωλῶν λαμβάνετε; διάψαλμ.	Usquequo judicatis iniquitatem, et facies peccatorum sumitis?	Dokądże niesprawiedliwość sądzicie, a osoby grzeszników przyjmujecie?
κρίνατε ὀρφανὸν καὶ πτωχόν, ταπεινὸν καὶ πένητα δικαιώσατε·	Judicate egeno et pupillo; humilem et pauperem justificate.	Czyńcie sprawiedliwość ubogiemu i sierocie, strapionego i ubogiego usprawiedliwiajcie.
ἐξέλεσθε πένητα καὶ πτωχόν, ἐκ χειρὸς ἁμαρτωλοῦ ῥύσασθε.	Eripite pauperem, et egenum de manu peccatoris liberate.	Wyrwicie ubogiego, a nędznego z ręki niezbożnego wyzwólcie!
οὐκ ἔγνωσαν οὐδὲ συνῆκαν, ἐν σκότει διαπορεύονται· σαλευθήσονται πάντα τὰ θεμέλια τῆς γῆς.	Nescierunt, neque intellexerunt; in tenebris ambulant; movebuntur omnia fundamenta terræ.	Nie umieli ani rozumieli, chodzą w ciemnościach, zachwieją się wszytkie grunty ziemie.
ἐγὼ εἶπα Θεοί ἐστε καὶ υἱοὶ ὑψίστου πάντες·	Ego dixi: Dii estis, et filii Excelsi omnes.	Jam rzekł: Jesteście Bogowie i synowie nawyższego wszyscy.
ὑμεῖς δὲ ὡς ἄνθρωποι ἀποθνῄσκετε καὶ ὡς εἷς τῶν ἀρχόντων πίπτετε.	Vos autem sicut homines moriemini, et sicut unus de principibus cadetis.	A wy pomrzecie jako ludzie, a jako jeden z książąt upadniecie.
ἀνάστα, ὁ θεός, κρῖνον τὴν γῆν, ὅτι σὺ κατακληρονομήσεις ἐν πᾶσιν τοῖς ἔθνεσιν.	Surge, Deus, judica terram, quoniam tu hæreditabis in omnibus gentibus.	Powstań, Boże, sądź ziemię, bo ty odziedziczysz wszytkie narody!

82

Narzekanie ludu Bożego, że wszyscy nieprzyjaciele pograniczni spiknęli się przeciw niemu, a prośba, aby byli wygładzeni.
Ὠιδὴ ψαλμοῦ τῷ Ασαφ.	Canticum Psalmi Asaph.	Pienie Psalmu Asafowi.
Ὁ θεός, τίς ὁμοιωθήσεταί σοι; μὴ σιγήσῃς μηδὲ καταπραύνῃ, ὁ θεός·	Deus, quis similis erit tibi? ne taceas, neque compescaris, Deus:	Boże, któż będzie podobien tobie? Nie zamilczaj ani się błagaj, Boże!
ὅτι ἰδοὺ οἱ ἐχθροί σου ἤχησαν, καὶ οἱ μισοῦντές σε ἦραν κεφαλήν,	quoniam ecce inimici tui sonuerunt, et qui oderunt te extulerunt caput.	Bo oto nieprzyjaciele twoi okrzyk uczynili, a którzy cię nienawidzą, wynieśli głowę.
ἐπὶ τὸν λαόν σου κατεπανουργεύσαντ γνώμην καὶ ἐβουλεύσαντο κατὰ τῶν ἁγίων σου·	Super populum tuum malignaverunt consilium, et cogitaverunt adversus sanctos tuos.	Przeciw ludowi twemu radę złośliwą wymyślili i spiknęli się przeciw świętym twoim.
εἶπαν Δεῦτε καὶ ἐξολεθρεύσωμεν αὐτοὺς ἐξ ἔθνους, καὶ οὐ μὴ μνησθῇ τὸ ὄνομα Ισραηλ ἔτι.	Dixerunt: Venite, et disperdamus eos de gente, et non memoretur nomen Israël ultra.	Mówili: Pódźcie a wytraćmy je z narodu, a niech nie wspominają więcej imienia Izraelskiego.
ὅτι ἐβουλεύσαντο ἐν ὁμονοί ἐπὶ τὸ αὐτό, κατὰ σοῦ διαθήκην διέθεντο	Quoniam cogitaverunt unanimiter, simul adversum te testamentum disposuerunt:	Bo się spiknęli jednym umysłem, społu przeciw tobie przymierze postanowili.
τὰ σκηνώματα τῶν Ιδουμαίων καὶ οἱ Ισμαηλῖτα, Μωαβ καὶ οἱ Αγαρηνο,	tabernacula Idumæorum et Ismahelitæ, Moab et Agareni,	Namioty Idumejczyków i Izmaelitowie, Moabitowie i Agarenowie,
Γεβα καὶ Αμμω καὶ Αμαλη καὶ ἀλλόφυλοι μετὰ τῶν κατοικούντων Τύρον·	Gebal et Ammon, et Amalec; alienigenæ cum habitantibus Tyrum.	Gebalczycy i Ammonitowie, i Amalekitowie, cudzoziemcy, z obywatelmi Tyru,
καὶ γὰρ καὶ Ασσου συμπαρεγένετο μετ᾽ αὐτῶν, ἐγενήθησαν εἰς ἀντίλημψιν τοῖς υἱοῖς Λωτ. διάψαλμ.	Etenim Assur venit cum illis, facti sunt in adjutorium filiis Lot.	ale i Assur przyszedł z nimi, przyszli na pomoc synom Lotowym.
ποίησον αὐτοῖς ὡς τῇ Μαδιαμ καὶ τῷ Σισαρ, ὡς ὁ Ιαβι ἐν τῷ χειμάρρῳ Κισω·	Fac illis sicut Madian et Sisaræ, sicut Jabin in torrente Cisson.	Uczyń im jako Madian i Sisarze, jako Jabin u potoku Cison.
ἐξωλεθρεύθησα ἐν Αενδω, ἐγενήθησαν ὡσεὶ κόπρος τῇ γῇ.	Disperierunt in Endor, facti sunt ut stercus terræ.	Poginęli w Endor, zstali się jako gnój na ziemi.
θοῦ τοὺς ἄρχοντας αὐτῶν ὡς τὸν Ωρη καὶ Ζη καὶ Ζεβε καὶ Σαλμαν πάντας τοὺς ἄρχοντας αὐτῶν,	Pone principes eorum sicut Oreb, et Zeb, et Zebee, et Salmana; omnes principes eorum	Daj hetmany ich jako Oreb i Zeb, i Zebee, i Salmana - wszytkie książęta ich.
οἵτινες εἶπαν Κληρονομήσωμεν ἑαυτοῖς τὸ ἁγιαστήριο τοῦ θεοῦ.	qui dixerunt: Hæreditate possideamus sanctuarium Dei.	Którzy mówili: Posiądźmy dziedzictwem świątnicę Bożą.
ὁ θεός μου, θοῦ αὐτοὺς ὡς τροχόν, ὡς καλάμην κατὰ πρόσωπον ἀνέμου·	Deus meus, pone illos ut rotam, et sicut stipulam ante faciem venti.	Boże mój, połóż je jako koło i jako źdźbło przed wiatrem.
ὡσεὶ πῦρ, ὃ διαφλέξε δρυμό, ὡς εἰ φλὸξ κατακαύσαι ὄρη,	Sicut ignis qui comburit silvam, et sicut flamma comburens montes;	Jako ogień, który pali las, i jako płomień, który pali góry.
οὕτως καταδιώξεις αὐτοὺς ἐν τῇ καταιγίδ σου καὶ ἐν τῇ ὀργῇ σου ταράξεις αὐτούς.	ita persequeris illos in tempestate tua, et in ira tua turbabis eos.	Tak je gonić będziesz nawałnością twoją i zatrwożysz je w gniewie twoim.
πλήρωσον τὰ πρόσωπα αὐτῶν ἀτιμίας, καὶ ζητήσουσιν τὸ ὄνομά σου, יהוה.	Imple facies eorum ignominia, et quærent nomen tuum, Domine.	Napełni twarzy ich sromotą i szukać będą imienia twego, Panie.
αἰσχυνθήτωσαν καὶ ταραχθήτωσαν εἰς τὸν αἰῶνα τοῦ αἰῶνος καὶ ἐντραπήτωσαν καὶ ἀπολέσθωσαν	Erubescant, et conturbentur in sæculum sæculi, et confundantur, et pereant.	Niechaj się zawstydzą i strwożą na wiek wieków, i niech będą pohańbieni, i niech zaginą.
καὶ γνώτωσαν ὅτι ὄνομά σοι יהוה, σὺ μόνος ὕψιστος ἐπὶ πᾶσαν τὴν γῆν.	Et cognoscant quia nomen tibi Dominus; tu solus Altissimus in omni terra.	A niech poznają, że imię tobie Pan: tyś sam Najwyższym na wszystkiéj ziemi.

83

Znamienita chwała kościoła świętego, i słowa Bożego w tym Psalmie się zamyka. A jako jest przeucieszna rzecz być obywatelem domu Bożego, i jego dobrych rzeczy używać.
Εἰς τὸ τέλος, ὑπὲρ τῶν ληνῶν· τοῖς υἱοῖς Κορε ψαλμός.	In finem, pro torcularibus filiis Core. Psalmus.	Na koniec: "za prasy", synom Korego, Psalm.
Ὡς ἀγαπητὰ τὰ σκηνώματά σου, יהוה τῶν δυνάμεων.	Quam dilecta tabernacula tua, Domine virtutum!	Jako miłe przybytki twoje, Panie zastępów,
ἐπιποθεῖ καὶ ἐκλείπει ἡ ψυχή μου εἰς τὰς αὐλὰς τοῦ יהוה, ἡ καρδία μου καὶ ἡ σάρξ μου ἠγαλλιάσαντο ἐπὶ θεὸν ζῶντα.	Concupiscit, et deficit anima mea in atria Domini; cor meum et caro mea exsultaverunt in Deum vivum.	żąda i ustaje dusza moja do pałaców Pańskich. Serce moje i ciało moje rozweseliły się w Bogu żywym.
καὶ γὰρ στρουθίον εὗρεν ἑαυτῷ οἰκίαν καὶ τρυγὼν νοσσιὰν ἑαυτῇ, οὗ θήσει τὰ νοσσία αὐτῆς, τὰ θυσιαστήριά σου, יהוה τῶν δυνάμεων, ὁ βασιλεύς μου καὶ ὁ θεός μου.	Etenim passer invenit sibi domum, et turtur nidum sibi, ubi ponat pullos suos. Altaria tua, Domine virtutum, rex meus, et Deus meus.	Bo i wróbl nalazł sobie domek, i synogarlica gniazdo sobie, gdzie by położyła ptaszęta swoje: Ołtarze twoje, Panie zastępów, królu mój i Boże mój!
μακάριοι οἱ κατοικοῦντες ἐν τῷ οἴκῳ σου, εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων αἰνέσουσίν σε. διάψαλμ.	Beati qui habitant in domo tua, Domine; in sæcula sæculorum laudabunt te.	Błogosławieni, którzy mieszkają w domu twoim, Panie: na wieki wieków będą cię chwalić.
μακάριος ἀνήρ, οὗ ἐστιν ἡ ἀντίλημψις αὐτοῦ παρὰ σοῦ, κύριε· ἀναβάσει ἐν τῇ καρδίᾳ αὐτοῦ διέθετο	Beatus vir cujus est auxilium abs te, ascensiones in corde suo disposuit,	Błogosławiony mąż, którego ratunek jest od ciebie, rozłożył wstępowania w sercu swoim,
ἐν τῇ κοιλάδ τοῦ κλαυθμῶνο εἰς τόπον,	in valle lacrimarum, in loco quem posuit.	w padole płaczu, na miejscu, które zgotował.
ὃν ἔθετο· καὶ γὰρ εὐλογίας δώσει ὁ νομοθετῶν. πορεύσονται ἐκ δυνάμεως εἰς δύναμιν, ὀφθήσεται ὁ θεὸς τῶν θεῶν ἐν Σιων.	Etenim benedictionem dabit legislator; ibunt de virtute in virtutem, videbitur Deus deorum in Sion.	Abowiem da błogosławieństwo zakonodawca, pójdą z mocy do mocy, oglądają Boga nad Bogi w Syjonie.
יהוה ὁ θεὸς τῶν δυνάμεων, εἰσάκουσον τῆς προσευχῆς μου ἐνώτισαι, ὁ θεὸς Ιακωβ. διάψαλμ.	Domine Deus virtutum, exaudi orationem meam; auribus percipe, Deus Jacob.	Panie Boże zastępów, wysłuchaj modlitwę moję, usłysz, Boże Jakobów:
ὑπερασπιστ ἡμῶν, ἰδέ, ὁ θεός, καὶ ἐπίβλεψον ἐπὶ τὸ πρόσωπον τοῦ χριστοῦ σου.	Protector noster, aspice, Deus, et respice in faciem christi tui.	Obrońco nasz, Boże, wejźrzy, a wejźrzy na oblicze Chrystusa twojego:
ὅτι κρείσσων ἡμέρα μία ἐν ταῖς αὐλαῖς σου ὑπὲρ χιλιάδας· ἐξελεξάμην παραρριπτεῖσθα ἐν τῷ οἴκῳ τοῦ θεοῦ μᾶλλον ἢ οἰκεῖν ἐν σκηνώμασιν ἁμαρτωλῶν.	Quia melior est dies una in atriis tuis super millia; elegi abjectus esse in domo Dei mei magis quam habitare in tabernaculis peccatorum.	abowiem lepszy jest jeden dzień w pałacach twoich niż tysiące. Obrałem być napodlejszym w domu Boga mojego, niżli mieszkać w przybytkach niezbożnych.
ὅτι ἔλεον καὶ ἀλήθειαν ἀγαπᾷ יהוה ὁ θεός, χάριν καὶ δόξαν δώσει· יהוה	Quia misericordiam et veritatem diligit Deus, gratiam et gloriam dabit Dominus.	Albowiem miłosierdzie i prawdę miłuje Bóg: Pan da łaskę i chwałę:
οὐ στερήσε τὰ ἀγαθὰ τοὺς πορευομένους ἐν ἀκακί. יהוה τῶν δυνάμεων, μακάριος ἄνθρωπος ὁ ἐλπίζων ἐπὶ σέ.	Non privabit bonis eos qui ambulant in innocentia. Domine virtutum, beatus homo qui sperat in te.	nie odejmie dóbr tym, którzy w niewinności chodzą. Panie zastępów! błogosławiony człowiek, który w tobie ma nadzieję.

84

Proroctwo o królestwie Chrystusowem, i modlitwa, aby Pan przy prawdziwéj chwale swéj raczył lud swój zachować.
Εἰς τὸ τέλος· τοῖς υἱοῖς Κορε ψαλμός.	In finem, filiis Core. Psalmus.	Na koniec, synom Kore, Psalm.
Εὐδόκησας, יהוה, τὴν γῆν σου, ἀπέστρεψας τὴν αἰχμαλωσίαν Ιακωβ·	Benedixisti, Domine, terram tuam; avertisti captivitatem Jacob.	Ubłogosławiłeś, Panie, ziemię twoję, przywróciłeś pojmanie Jakob.
ἀφῆκας τὰς ἀνομίας τῷ λαῷ σου, ἐκάλυψας πάσας τὰς ἁμαρτίας αὐτῶν. διάψαλμ.	Remisisti iniquitatem plebis tuæ, operuisti omnia peccata eorum.	Odpuściłeś nieprawość ludu twego, pokryłeś wszytkie grzechy ich.
κατέπαυσας πᾶσαν τὴν ὀργήν σου, ἀπέστρεψας ἀπὸ ὀργῆς θυμοῦ σου.	Mitigasti omnem iram tuam, avertisti ab ira indignationis tuæ.	Uśmierzyłeś twój wszytek gniew, odwróciłeś się od gniewu popędliwości twojej.
ἐπίστρεψον ἡμᾶς, ὁ θεὸς τῶν σωτηρίων ἡμῶν, καὶ ἀπόστρεψον τὸν θυμόν σου ἀφ᾽ ἡμῶν.	Converte nos, Deus salutaris noster, et averte iram tuam a nobis.	Nawróć nas, Boże. zbawicielu nasz, a oddal gniew swój od nas.
μὴ εἰς τὸν αἰῶνα ὀργισθήσῃ ἡμῖν ἢ διατενεῖ τὴν ὀργήν σου ἀπὸ γενεᾶς εἰς γενεάν;	Numquid in æternum irasceris nobis? aut extendes iram tuam a generatione in generationem?	Izali na wieki będziesz się na nas gniewał? Abo rozciągniesz gniew twój od rodzaju do rodzaju?
ὁ θεός, σὺ ἐπιστρέψας ζωώσεις ἡμᾶς, καὶ ὁ λαός σου εὐφρανθήσεται ἐπὶ σοί.	Deus, tu conversus vivificabis nos, et plebs tua lætabitur in te.	Boże, ty nawróciwszy się ożywisz nas, a lud twój rozweseli się w tobie.
δεῖξον ἡμῖν, יהוה, τὸ ἔλεός σου καὶ τὸ σωτήριόν σου δῴης ἡμῖν.	Ostende nobis, Domine, misericordiam tuam, et salutare tuum da nobis.	Okaż nam, Panie, miłosierdzie twoje a daj nam zbawienie twoje.
ἀκούσομαι τί λαλήσει ἐν ἐμοὶ יהוה ὁ θεός, ὅτι λαλήσει εἰρήνην ἐπὶ τὸν λαὸν αὐτοῦ καὶ ἐπὶ τοὺς ὁσίους αὐτοῦ καὶ ἐπὶ τοὺς ἐπιστρέφοντας πρὸς αὐτὸν καρδίαν.	Audiam quid loquatur in me Dominus Deus, quoniam loquetur pacem in plebem suam, et super sanctos suos, et in eos qui convertuntur ad cor.	Będę słuchał, co we mnie będzie mówił Pan Bóg, bo będzie mówił pokój nad ludem swoim. I nad świętymi swymi, i nad tymi, którzy się do serca nawracają.
πλὴν ἐγγὺς τῶν φοβουμένων αὐτὸν τὸ σωτήριον αὐτοῦ τοῦ κατασκηνῶσαι δόξαν ἐν τῇ γῇ ἡμῶν.	Verumtamen prope timentes eum salutare ipsius, ut inhabitet gloria in terra nostra.	Zaisteć blisko zbawienie jego tym, którzy się go boją, aby mieszkała chwała w ziemi naszej.
ἔλεος καὶ ἀλήθεια συνήντησαν, δικαιοσύνη καὶ εἰρήνη κατεφίλησαν·	Misericordia et veritas obviaverunt sibi; justitia et pax osculatæ sunt.	Miłosierdzie i prawda potkały się z sobą, sprawiedliwość i pokój pocałowały się.
ἀλήθεια ἐκ τῆς γῆς ἀνέτειλεν, καὶ δικαιοσύνη ἐκ τοῦ οὐρανοῦ διέκυψε.	Veritas de terra orta est, et justitia de cælo prospexit.	Prawda wyrosła z ziemie, a sprawiedliwość z nieba pojźrzała.
καὶ γὰρ ὁ יהוה δώσει χρηστότητα, καὶ ἡ γῆ ἡμῶν δώσει τὸν καρπὸν αὐτῆς·	Etenim Dominus dabit benignitatem, et terra nostra dabit fructum suum.	Abowiem Pan pokaże dobrotliwość, a ziemia nasza wyda swój owoc.
δικαιοσύνη ἐναντίον αὐτοῦ προπορεύσεται καὶ θήσει εἰς ὁδὸν τὰ διαβήματ αὐτοῦ.	Justitia ante eum ambulabit, et ponet in via gressus suos.	Sprawiedliwość przed nim chodzić będzie: i położy na drodze kroki swoje.

85

Modlitwa Dawidowa. Duchownie Panu Chrystusowi służy, według textu każdemu pobożnemu, o zachowaniu.
Προσευχὴ τῷ Δαυιδ. Κλῖνον, יהוה, τὸ οὖς σου καὶ ἐπάκουσόν μου, ὅτι πτωχὸς καὶ πένης εἰμὶ ἐγώ.	Oratio ipsi David. Inclina, Domine, aurem tuam et exaudi me, quoniam inops et pauper sum ego.	Modlitwa, samemu Dawidowi. Nakłoń, Panie, ucha twego a wysłuchaj mię, bom ci ja jest nędzny i ubogi.
φύλαξον τὴν ψυχήν μου, ὅτι ὅσιός εἰμι· σῶσον τὸν δοῦλόν σου, ὁ θεός μου, τὸν ἐλπίζοντα ἐπὶ σέ.	Custodi animam meam, quoniam sanctus sum; salvum fac servum tuum, Deus meus, sperantem in te.	Strzeż dusze mojej, bom święty jest, zbaw sługę twego, Boże mój, nadzieję mającego w tobie.
ἐλέησόν με, κύριε, ὅτι πρὸς σὲ κεκράξομαι ὅλην τὴν ἡμέραν.	Miserere mei, Domine, quoniam ad te clamavi tota die;	Smiłuj się nade mną, Panie, bom do ciebie wołał cały dzień,
εὔφρανον τὴν ψυχὴν τοῦ δούλου σου, ὅτι πρὸς σέ, κύριε, ἦρα τὴν ψυχήν μου.	lætifica animam servi tui, quoniam ad te, Domine, animam meam levavi.	rozwesel duszę sługi twego, bom ku tobie, Panie, podniósł duszę moję.
ὅτι σύ, κύριε, χρηστὸς καὶ ἐπιεικὴς καὶ πολυέλεο πᾶσι τοῖς ἐπικαλουμένοις σε.	Quoniam tu, Domine, suavis et mitis, et multæ misericordiæ omnibus invocantibus te.	Abowiemeś ty, panie, słodki i cichy, i wielce miłosierny ku wszytkim, którzy cię wzywają.
ἐνώτισαι, יהוה, τὴν προσευχήν μου καὶ πρόσχες τῇ φωνῇ τῆς δεήσεώς μου.	Auribus percipe, Domine, orationem meam, et intende voci deprecationis meæ.	Wysłuchaj, Panie, modlitwę moję a przypilnuj głosu prośby mojej.
ἐν ἡμέρᾳ θλίψεώς μου ἐκέκραξα πρὸς σέ, ὅτι εἰσήκουσάς μου.	In die tribulationis meæ clamavi ad te, quia exaudisti me.	W dzień ucisku mego wołałem do ciebie, boś wysłuchał mię.
οὐκ ἔστιν ὅμοιός σοι ἐν θεοῖς, κύριε, καὶ οὐκ ἔστιν κατὰ τὰ ἔργα σου.	Non est similis tui in diis, Domine, et non est secundum opera tua.	Nie masz tobie podobnego między bogi, panie, i nie masz według uczynków twoich.
πάντα τὰ ἔθνη, ὅσα ἐποίησας, ἥξουσιν καὶ προσκυνήσουσιν ἐνώπιόν σου, κύριε, καὶ δοξάσουσιν τὸ ὄνομά σου,	Omnes gentes quascumque fecisti venient, et adorabunt coram te, Domine, et glorificabunt nomen tuum.	Wszyscy narodowie, któreśkolwiek stworzył, przydą a pokłonią się przed tobą, Panie, i będą sławić imię twoje.
ὅτι μέγας εἶ σὺ καὶ ποιῶν θαυμάσια, σὺ εἶ ὁ θεὸς μόνος ὁ μέγας.	Quoniam magnus es tu, et faciens mirabilia; tu es Deus solus.	Abowiemeś ty wielki i czyniący cuda: ty jesteś Bóg sam.
ὁδήγησόν με, יהוה, τῇ ὁδῷ σου, καὶ πορεύσομαι ἐν τῇ ἀληθείᾳ σου· εὐφρανθήτω ἡ καρδία μου τοῦ φοβεῖσθαι τὸ ὄνομά σου.	Deduc me, Domine, in via tua, et ingrediar in veritate tua; lætetur cor meum, ut timeat nomen tuum.	Prowadź mię, Panie, drogą twoją, a niechaj chodzę w prawdzie twojej, niech się weseli serce moje, aby się bało imienia twego.
ἐξομολογήσομαί σοι, κύριε ὁ θεός μου, ἐν ὅλῃ καρδίᾳ μου καὶ δοξάσω τὸ ὄνομά σου εἰς τὸν αἰῶνα,	Confitebor tibi, Domine Deus meus, in toto corde meo, et glorificabo nomen tuum in æternum;	Wyznawać ci będę, Panie Boże mój, ze wszytkiego serca mego a będę wysławiał imię twe na wieki,
ὅτι τὸ ἔλεός σου μέγα ἐπ᾽ ἐμὲ καὶ ἐρρύσω τὴν ψυχήν μου ἐξ ᾅδου κατωτάτου.	quia misericordia tua magna est super me, et eruisti animam meam ex inferno inferiori.	bo miłosierdzie twoje wielkie jest nade mną i wyrwałeś duszę moję z niższego piekła.
ὁ θεός, παράνομο ἐπανέστησαν ἐπ᾽ ἐμέ, καὶ συναγωγὴ κραταιῶν ἐζήτησαν τὴν ψυχήν μου καὶ οὐ προέθεντό σε ἐνώπιον αὐτῶν.	Deus, iniqui insurrexerunt super me, et synagoga potentium quæsierunt animam meam, et non proposuerunt te in conspectu suo.	Boże, nieprawi powstali na mię a zgromadzenie mocarzów szukało dusze mojej i nie kładli ciebie przed oczyma swemi!
καὶ σύ, κύριε ὁ θεός, οἰκτίρμων καὶ ἐλεήμων, μακρόθυμος καὶ πολυέλεο καὶ ἀληθινός.	Et tu, Domine Deus, miserator et misericors; patiens, et multæ misericordiæ, et verax.	A ty, panie, Bóg litościwy i miłościwy, cierpliwy i wielce miłosierny, i prawdziwy.
ἐπίβλεψον ἐπ᾽ ἐμὲ καὶ ἐλέησόν με, δὸς τὸ κράτος σου τῷ παιδί σου καὶ σῶσον τὸν υἱὸν τῆς παιδίσκης σου.	Respice in me, et miserere mei; da imperium tuum puero tuo, et salvum fac filium ancillæ tuæ.	Wejźrzy na mię a smiłuj się nade mną, daj panowanie twoje słudze twemu a zbaw syna służebnice twojej.
ποίησον μετ᾽ ἐμοῦ σημεῖον εἰς ἀγαθόν, καὶ ἰδέτωσαν οἱ μισοῦντές με καὶ αἰσχυνθήτωσαν, ὅτι σύ, יהוה, ἐβοήθησάς μοι καὶ παρεκάλεσάς με.	Fac mecum signum in bonum, ut videant qui oderunt me, et confundantur, quoniam tu, Domine, adjuvisti me, et consolatus es me.	Uczyń ze mną znak ku dobremu, aby ujźrzeli ci, którzy mię nienawidzą, a byli zawstydzeni, iżeś ty, Panie, ratował mię i pocieszyłeś mię.

86

Proroctwo o kościele nowego zakonu, na czem a jako miał być zbudowany.
Τοῖς υἱοῖς Κορε ψαλμὸς ᾠδῆς. Οἱ θεμέλιοι αὐτοῦ ἐν τοῖς ὄρεσιν τοῖς ἁγίοις·	Filiis Core. Psalmus cantici. Fundamenta ejus in montibus sanctis;	Synom Kore, Psalm pienia. Fundamenty jego na górach świętych:
ἀγαπᾷ יהוה τὰς πύλας Σιων ὑπὲρ πάντα τὰ σκηνώματα Ιακωβ.	diligit Dominus portas Sion super omnia tabernacula Jacob.	miłuje Pan bramy Syjon nade wszytkie przybytki Jakob.
δεδοξασμένα ἐλαλήθη περὶ σοῦ, ἡ πόλις τοῦ θεοῦ. διάψαλμ.	Gloriosa dicta sunt de te, civitas Dei!	Sławne rzeczy powiedziano o tobie, miasto Boże!
μνησθήσομαι Ρααβ καὶ Βαβυλῶνος τοῖς γινώσκουσίν με· καὶ ἰδοὺ ἀλλόφυλοι καὶ Τύρος καὶ λαὸς Αἰθιόπων, οὗτοι ἐγενήθησαν ἐκεῖ.	Memor ero Rahab et Babylonis, scientium me; ecce alienigenæ, et Tyrus, et populus Æthiopum, hi fuerunt illic.	Wspomnię na Rahab i na Babilon, którzy mię znają. Oto cudzoziemcy i Tyr, i lud Murzyński, ci tam byli.
Μήτηρ Σιων, ἐρεῖ ἄνθρωπος, καὶ ἄνθρωπος ἐγενήθη ἐν αὐτῇ, καὶ αὐτὸς ἐθεμελίωσεν αὐτὴν ὁ ὕψιστος.	Numquid Sion dicet: Homo et homo natus est in ea, et ipse fundavit eam Altissimus?	Izali Syjonowi mówić nie będą: Człowiek i człowiek narodził się w nim, a sam ji Nawyższy ugruntował?
יהוה διηγήσεται ἐν γραφῇ λαῶν καὶ ἀρχόντων τούτων τῶν γεγενημένων ἐν αὐτῇ. διάψαλμ.	Dominus narrabit in scripturis populorum et principum, horum qui fuerunt in ea.	Pan wypowie w pismach narodów i książąt, tych, którzy w nim byli.
ὡς εὐφραινομένων πάντων ἡ κατοικία ἐν σοί.	Sicut lætantium omnium habitatio est in te.	Jako weselących się, wszytkich mieszkanie jest w tobie!

87

Chrystus Pan w osobie służebniczéj modli się, a tak mówi.
Ὠιδὴ ψαλμοῦ τοῖς υἱοῖς Κορε· εἰς τὸ τέλος, ὑπὲρ μαελε τοῦ ἀποκριθῆναι· συνέσεως Αιμα τῷ Ισραηλίτῃ.	Canticum Psalmi, filiis Core, in finem, pro Maheleth ad respondendum. Intellectus Eman Ezrahitæ.	Pienie Psalmu, synom Kore; na koniec: na Maelecie, ku odpowiadaniu, wyrozumienia Emana Ezrahity.
יהוה ὁ θεὸς τῆς σωτηρίας μου, ἡμέρας ἐκέκραξα καὶ ἐν νυκτὶ ἐναντίον σου·	Domine, Deus salutis meæ, in die clamavi et nocte coram te.	Panie, Boże zbawienia mego, we dniem wołał, i w nocy przed tobą!
εἰσελθάτω ἐνώπιόν σου ἡ προσευχή μου, κλῖνον τὸ οὖς σου εἰς τὴν δέησίν μου, κύριε.	Intret in conspectu tuo oratio mea, inclina aurem tuam ad precem meam.	Niechaj modlitwa moja przydzie przed obliczność twoję, nakłoń ucha twego ku prośbie mojej.
ὅτι ἐπλήσθη κακῶν ἡ ψυχή μου, καὶ ἡ ζωή μου τῷ ᾅδῃ ἤγγισεν·	Quia repleta est malis anima mea, et vita mea inferno appropinquavit.	Abowiem dusza moja napełniona jest złym, a żywot mój przybliżył się do piekła.
προσελογίσθη μετὰ τῶν καταβαινόντων εἰς λάκκο, ἐγενήθην ὡς ἄνθρωπος ἀβοήθητο ἐν νεκροῖς ἐλεύθερος,	Æstimatus sum cum descendentibus in lacum, factus sum sicut homo sine adjutorio, inter mortuos liber;	Poczytano mię z zstępującymi do dołu, stałem się jako człowiek bez pomocy, między umarłymi wolny.
ὡσεὶ τραυματία ἐρριμμένοι καθεύδοντες ἐν τάφῳ, ὧν οὐκ ἐμνήσθης ἔτι καὶ αὐτοὶ ἐκ τῆς χειρός σου ἀπώσθησαν.	sicut vulnerati dormientes in sepulchris, quorum non es memor amplius, et ipsi de manu tua repulsi sunt.	Jako zranieni, którzy śpią w grobiech, na które więcej nie pamiętasz i oni z ręki twej wyrzuceni są.
ἔθεντό με ἐν λάκκ κατωτάτῳ, ἐν σκοτεινοῖς καὶ ἐν σκιᾷ θανάτου.	Posuerunt me in lacu inferiori, in tenebrosis, et in umbra mortis.	Wsadzili mię w dół głębszy, do ciemności i do cienia śmierci.
ἐπ᾽ ἐμὲ ἐπεστηρίχθη ὁ θυμός σου, καὶ πάντας τοὺς μετεωρισμού σου ἐπ᾽ ἐμὲ ἐπήγαγες. διάψαλμ.	Super me confirmatus est furor tuus, et omnes fluctus tuos induxisti super me.	Zmocnił się gniew twój nade mną i przywiodłeś na mię wszystkie nawałności twoje.
ἐμάκρυνα τοὺς γνωστούς μου ἀπ᾽ ἐμοῦ, ἔθεντό με βδέλυγμα ἑαυτοῖς, παρεδόθην καὶ οὐκ ἐξεπορευόμην.	Longe fecisti notos meos a me, posuerunt me abominationem sibi. Traditus sum, et non egrediebar;	Oddaliłeś ode mnie znajome moje, uczynili mię obrzydzeniem sobie. Jestem podan i nie wychodziłem,
οἱ ὀφθαλμοί μου ἠσθένησαν ἀπὸ πτωχείας· ἐκέκραξα πρὸς σέ, יהוה, ὅλην τὴν ἡμέραν, διεπέτασ πρὸς σὲ τὰς χεῖράς μου	oculi mei languerunt præ inopia. Clamavi ad te, Domine, tota die; expandi ad te manus meas.	oczy moje zemdlały dla nędze. Wołałem ktobie, Panie, cały dzień, wyciągałem do ciebie ręce moje:
Μὴ τοῖς νεκροῖς ποιήσεις θαυμάσια; ἢ ἰατροὶ ἀναστήσουσιν, καὶ ἐξομολογήσονταί σοι;	Numquid mortuis facies mirabilia? aut medici suscitabunt, et confitebuntur tibi?	Izali umarłym cuda czynić będziesz? Abo lekarze wskrzeszą, i wyznawać ci będą?
μὴ διηγήσεταί τις ἐν τάφῳ τὸ ἔλεός σου καὶ τὴν ἀλήθειάν σου ἐν τῇ ἀπωλείᾳ;	Numquid narrabit aliquis in sepulchro misericordiam tuam, et veritatem tuam in perditione?	Izali kto w grobie będzie opowiadał miłosierdzie twoje i prawdę twoję w zginieniu?
μὴ γνωσθήσεται ἐν τῷ σκότει τὰ θαυμάσιά σου καὶ ἡ δικαιοσύνη σου ἐν γῇ ἐπιλελησμένῃ;	Numquid cognoscentur in tenebris mirabilia tua? et justitia tua in terra oblivionis?	Izali poznane będą w ciemnościach cuda twoje, a sprawiedliwość twoja w ziemi zapamiętania?
κἀγὼ πρὸς σέ, יהוה, ἐκέκραξα, καὶ τὸ πρωὶ ἡ προσευχή μου προφθάσει σε.	Et ego ad te, Domine, clamavi, et mane oratio mea præveniet te.	A jam, Panie, wołał ku tobie, a modlitwa moja uprzedzi cię rano.
ἵνα τί, יהוה, ἀπωθεῖς τὴν ψυχήν μου, ἀποστρέφεις τὸ πρόσωπόν σου ἀπ᾽ ἐμοῦ;	Ut quid, Domine, repellis orationem meam, avertis faciem tuam a me?	Przeczże, Panie, odrzucasz modlitwę moję, odwracasz oblicze twe ode mnie?
πτωχός εἰμι ἐγὼ καὶ ἐν κόποις ἐκ νεότητός μου, ὑψωθεὶς δὲ ἐταπεινώθην καὶ ἐξηπορήθην.	Pauper sum ego, et in laboribus a juventute mea; exaltatus autem, humiliatus sum et conturbatus.	Jam ci jest ubogi i w pracach od młodości mojej, a będąc wywyższony, jestem poniżony i zatrwożony.
ἐπ᾽ ἐμὲ διῆλθον αἱ ὀργαί σου, καὶ οἱ φοβερισμο σου ἐξετάραξάν με,	In me transierunt iræ tuæ, et terrores tui conturbaverunt me:	Na mię się przeniosły gniewy twoje a strachy twoje zatrwożyły mię.
ἐκύκλωσάν με ὡς ὕδωρ ὅλην τὴν ἡμέραν, περιέσχον με ἅμα.	circumdederunt me sicut aqua tota die; circumdederunt me simul.	Ogarnęły mię cały dzień jako woda, obtoczyły mię społem.
ἐμάκρυνα ἀπ᾽ ἐμοῦ φίλον καὶ πλησίον καὶ τοὺς γνωστούς μου ἀπὸ ταλαιπωρίας.	Elongasti a me amicum et proximum, et notos meos a miseria.	Oddaliłeś odemnie przyjaciela i bliskiego, i znajome moje dla nędze.

88

W tym Psalmie Prorok wysławia o Panie Jezusie, o miłosierdziu Bożem, o prawdzie, o mocy jego i obietnicach Bożych, o Panie Chrystusie i o inszych dobrodziejstwach nam danych.
Συνέσεως Αιθα τῷ Ισραηλίτῃ.	Intellectus Ethan Ezrahitæ.	Wyrozumienia Etana Ezrahickiego.
Τὰ ἐλέη σου, יהוה, εἰς τὸν αἰῶνα ᾄσομαι, εἰς γενεὰν καὶ γενεὰν ἀπαγγελῶ τὴν ἀλήθειάν σου ἐν τῷ στόματί μου,	Misericordias Domini in æternum cantabo; in generationem et generationem annuntiabo veritatem tuam in ore meo.	Miłosierdzia Pańskie na wieki wyśpiewywać będę, od narodu do narodu prawdę twoję usty memi opowiadać będę.
ὅτι εἶπας Εἰς τὸν αἰῶνα ἔλεος οἰκοδομηθήσεται· ἐν τοῖς οὐρανοῖς ἑτοιμασθήσεται ἡ ἀλήθειά σου	Quoniam dixisti: In æternum misericordia ædificabitur in cælis; præparabitur veritas tua in eis.	Abowiemeś mówił: miłosierdzie wiecznie zbudowane będzie na niebiesiech, prawda twoja będzie w nich zgotowana.
Διεθέμην διαθήκην τοῖς ἐκλεκτοῖς μου, ὤμοσα Δαυιδ τῷ δούλῳ μου	Disposui testamentum electis meis; juravi David, servo meo:	Postanowiłem testament mój wybranym moim, przysiągłem Dawidowi słudze memu:
Ἕως τοῦ αἰῶνος ἑτοιμάσω τὸ σπέρμα σου καὶ οἰκοδομήσω εἰς γενεὰν καὶ γενεὰν τὸν θρόνον σου. διάψαλμ.	usque in æternum præparabo semen tuum, et ædificabo in generationem et generationem sedem tuam.	że aż na wieki zgotuję nasienie twoje i zbuduję od rodzaju do rodzaju stolicę twoję.
ἐξομολογήσονται οἱ οὐρανοὶ τὰ θαυμάσιά σου, יהוה, καὶ τὴν ἀλήθειάν σου ἐν ἐκκλησίᾳ ἁγίων.	Confitebuntur cæli mirabilia tua, Domine; etenim veritatem tuam in ecclesia sanctorum.	Będą wyznawać niebiosa cuda twoje, Panie, i prawdę twoję w zgromadzeniu Świętych.
ὅτι τίς ἐν νεφέλαις ἰσωθήσετα τῷ יהוה, καὶ τίς ὁμοιωθήσεται τῷ יהוה ἐν υἱοῖς θεοῦ;	Quoniam quis in nubibus æquabitur Domino, similis erit Deo in filiis Dei?	Abowiem któż na obłokach Panu zrównany będzie? Podobny będzie Bogu między syny Bożemi?
ὁ θεὸς ἐνδοξαζόμενος ἐν βουλῇ ἁγίων, μέγας καὶ φοβερὸς ἐπὶ πάντας τοὺς περικύκλ αὐτοῦ.	Deus, qui glorificatur in consilio sanctorum, magnus et terribilis super omnes qui in circuitu ejus sunt.	Bóg, który jest wielbion w radzie świętych, wielki i straszliwy nade wszytkie, którzy są około niego.
יהוה ὁ θεὸς τῶν δυνάμεων, τίς ὅμοιός σοι; δυνατὸς εἶ, יהוה, καὶ ἡ ἀλήθειά σου κύκλῳ σου.	Domine Deus virtutum, quis similis tibi? potens es, Domine, et veritas tua in circuitu tuo.	Panie, Boże Zastępów, któż podobien tobie? Możnyś jest, Panie, a prawda twoja około ciebie.
σὺ δεσπόζει τοῦ κράτους τῆς θαλάσσης, τὸν δὲ σάλον τῶν κυμάτων αὐτῆς σὺ καταπραύνει.	Tu dominaris potestati maris, motum autem fluctuum ejus tu mitigas.	Ty panujesz nad mocą morską, a wzruszenie nawałności jego ty uśmierzasz.
σὺ ἐταπείνωσας ὡς τραυματία ὑπερήφανον καὶ ἐν τῷ βραχίονι τῆς δυνάμεώς σου διεσκόρπισας τοὺς ἐχθρούς σου.	Tu humiliasti, sicut vulneratum, superbum; in brachio virtutis tuæ dispersisti inimicos tuos.	Tyś poniżył pysznego jako zranionego, mocą ramienia twego rozproszyłeś nieprzyjacioły twoje.
σοί εἰσιν οἱ οὐρανοί, καὶ σή ἐστιν ἡ γῆ· τὴν οἰκουμένην καὶ τὸ πλήρωμα αὐτῆς σὺ ἐθεμελίωσας.	Tui sunt cæli, et tua est terra; orbem terræ, et plenitudinem ejus tu fundasti;	Twojeć są niebiosa i twoja też jest ziemia, tyś ugruntował okrąg ziemie i napełnienie jej:
τὸν βορρᾶν καὶ θαλάσσας σὺ ἔκτισας, Θαβω καὶ Ερμω ἐν τῷ ὀνόματί σου ἀγαλλιάσονται.	aquilonem et mare tu creasti. Thabor et Hermon in nomine tuo exsultabunt.	tyś stworzył północną stronę i morze, Tabor i Hermon w imieniu twym radować się będą.
σὸς ὁ βραχίων μετὰ δυναστεία· κραταιωθήτω ἡ χείρ σου, ὑψωθήτω ἡ δεξιά σου.	Tuum brachium cum potentia; firmetur manus tua, et exaltetur dextera tua.	Twoje ramię z mocą: niech się zmocni ręka twoja i niech się wyniesie prawica twoja.
δικαιοσύνη καὶ κρίμα ἑτοιμασία τοῦ θρόνου σου, ἔλεος καὶ ἀλήθεια προπορεύσεται πρὸ προσώπου σου.	Justitia et judicium præparatio sedis tuæ; misericordia et veritas præcedent faciem tuam.	Sprawiedliwość i sąd przygotowanie stolice twojej, miłosierdzie i prawda uprzedzą oblicze twoje.
μακάριος ὁ λαὸς ὁ γινώσκων ἀλαλαγμό· יהוה, ἐν τῷ φωτὶ τοῦ προσώπου σου πορεύσονται	Beatus populus qui scit jubilationem: Domine, in lumine vultus tui ambulabunt;	Błogosławiony lud, który umie wesołe śpiewanie, Panie, chodzić będą w jasności oblicza twego,
καὶ ἐν τῷ ὀνόματί σου ἀγαλλιάσονται ὅλην τὴν ἡμέραν καὶ ἐν τῇ δικαιοσύνῃ σου ὑψωθήσονται.	et in nomine tuo exsultabunt tota die; et in justitia tua exaltabuntur.	a w imieniu twoim będą się weselić cały dzień i w sprawiedliwości twojej będą podwyższeni.
ὅτι τὸ καύχημα τῆς δυνάμεως αὐτῶν εἶ σύ, καὶ ἐν τῇ εὐδοκίᾳ σου ὑψωθήσεται τὸ κέρας ἡμῶν.	Quoniam gloria virtutis eorum tu es, et in beneplacito tuo exaltabitur cornu nostrum.	Abowiem ty jesteś chwała mocy ich, a w upodobaniu twoim wywyższy się róg nasz,
ὅτι τοῦ יהוה ἡ ἀντίλημψις καὶ τοῦ ἁγίου Ισραηλ βασιλέως ἡμῶν.	Quia Domini est assumptio nostra, et sancti Israël regis nostri.	bo Pańska jest nasza obrona i świętego Izrael, króla naszego.
τότε ἐλάλησας ἐν ὁράσει τοῖς ὁσίοις σου καὶ εἶπας Ἐθέμην βοήθειαν ἐπὶ δυνατόν, ὕψωσα ἐκλεκτὸν ἐκ τοῦ λαοῦ μου·	Tunc locutus es in visione sanctis tuis, et dixisti: Posui adjutorium in potente; et exaltavi electum de plebe mea.	W on czas mówiłeś w widzeniu do świętych swoich i rzekłeś: Położyłem wspomożenie w mocnym i wywyższyłem wybranego z ludu mojego.
εὗρον Δαυιδ τὸν δοῦλόν μου, ἐν ἐλαίῳ ἁγίῳ μου ἔχρισα αὐτόν.	Inveni David, servum meum, oleo sancto meo unxi eum.	Nalazłem Dawida, sługę mego, pomazałem go olejkiem świętym moim.
ἡ γὰρ χείρ μου συναντιλήμψετα αὐτῷ, καὶ ὁ βραχίων μου κατισχύσει αὐτόν·	Manus enim mea auxiliabitur ei, et brachium meum confortabit eum.	Bo mu ręka moja będzie pomagała i posili go ramię moje.
οὐκ ὠφελήσει ἐχθρὸς ἐν αὐτῷ, καὶ υἱὸς ἀνομίας οὐ προσθήσει τοῦ κακῶσαι αὐτόν·	Nihil proficiet inimicus in eo, et filius iniquitatis non apponet nocere ei.	Nic nie zyszcze na nim nieprzyjaciel i syn nieprawości nie przyda szkodzić mu.
καὶ συγκόψ τοὺς ἐχθροὺς αὐτοῦ ἀπὸ προσώπου αὐτοῦ καὶ τοὺς μισοῦντας αὐτὸν τροπώσομα.	Et concidam a facie ipsius inimicos ejus, et odientes eum in fugam convertam.	I wysiekę przed nim nieprzyjacioły jego, i uczynię, że tył podadzą ci, którzy go mają w nienawiści.
καὶ ἡ ἀλήθειά μου καὶ τὸ ἔλεός μου μετ᾽ αὐτοῦ, καὶ ἐν τῷ ὀνόματί μου ὑψωθήσεται τὸ κέρας αὐτοῦ·	Et veritas mea et misericordia mea cum ipso; et in nomine meo exaltabitur cornu ejus.	A prawda moja i miłosierdzie moje z nim, a w imię moje róg jego będzie podwyższony.
καὶ θήσομαι ἐν θαλάσσῃ χεῖρα αὐτοῦ καὶ ἐν ποταμοῖς δεξιὰν αὐτοῦ.	Et ponam in mari manum ejus, et in fluminibus dexteram ejus.	I postawię na morzu rękę jego i na rzekach prawicę jego.
αὐτὸς ἐπικαλέσεταί με Πατήρ μου εἶ σύ, θεός μου καὶ ἀντιλήμπτω τῆς σωτηρίας μου·	Ipse invocabit me: Pater meus es tu, Deus meus, et susceptor salutis meæ.	On mię będzie wzywał: Ojcem moim jesteś ty, Bogiem moim i obrońcą zbawienia mego.
κἀγὼ πρωτότοκον θήσομαι αὐτόν, ὑψηλὸν παρὰ τοῖς βασιλεῦσιν τῆς γῆς.	Et ego primogenitum ponam illum, excelsum præ regibus terræ.	A ja go pierworodnym uczynię, wyższym nad króle ziemskie.
εἰς τὸν αἰῶνα φυλάξω αὐτῷ τὸ ἔλεός μου, καὶ ἡ διαθήκη μου πιστὴ αὐτῷ·	In æternum servabo illi misericordiam meam, et testamentum meum fidele ipsi.	Zachowam mu na wieki miłosierdzie moje i testament mój wierny jemu.
καὶ θήσομαι εἰς τὸν αἰῶνα τοῦ αἰῶνος τὸ σπέρμα αὐτοῦ καὶ τὸν θρόνον αὐτοῦ ὡς τὰς ἡμέρας τοῦ οὐρανοῦ.	Et ponam in sæculum sæculi semen ejus, et thronum ejus sicut dies cæli.	I położę na wiek wieku nasienie jego a stolicę jego jako dni niebieskie.
ἐὰν ἐγκαταλίπωσιν οἱ υἱοὶ αὐτοῦ τὸν νόμον μου καὶ τοῖς κρίμασίν μου μὴ πορευθῶσιν,	Si autem dereliquerint filii ejus legem meam, et in judiciis meis non ambulaverint;	A jeśli synowie jego opuszczą zakon mój a w sądziech moich chodzić nie będą,
ἐὰν τὰ δικαιώματά μου βεβηλώσουσιν καὶ τὰς ἐντολάς μου μὴ φυλάξωσιν,	si justitias meas profanaverint, et mandata mea non custodierint:	jeśli zgwałcą sprawiedliwości moje a nie będą strzec przykazania mego:
ἐπισκέψομαι ἐν ῥάβδῳ τὰς ἀνομίας αὐτῶν καὶ ἐν μάστιξιν τὰς ἁμαρτίας αὐτῶν,	visitabo in virga iniquitates eorum, et in verberibus peccata eorum;	nawiedzę przestępstwa ich rózgą, a grzechy ich biczmi,
τὸ δὲ ἔλεός μου οὐ μὴ διασκεδάσ ἀπ᾽ αὐτοῦ οὐδὲ μὴ ἀδικήσω ἐν τῇ ἀληθείᾳ μου	misericordiam autem meam non dispergam ab eo, neque nocebo in veritate mea.	a miłosierdzia mego nie oddalę od niego i nie zaszkodzę w prawdzie mojej
οὐδὲ μὴ βεβηλώσω τὴν διαθήκην μου καὶ τὰ ἐκπορευόμενα διὰ τῶν χειλέων μου οὐ μὴ ἀθετήσω.	Neque profanabo testamentum meum, et quæ procedunt de labiis meis non faciam irrita.	ani zgwałcę testamentu mojego, a co wychodzi z ust moich, nie odmienię.
ἅπαξ ὤμοσα ἐν τῷ ἁγίῳ μου, εἰ τῷ Δαυιδ ψεύσομαι	Semel juravi in sancto meo, si David mentiar:	Razem przysiągł w świętym moim, jeśli skłamam Dawidowi:
Τὸ σπέρμα αὐτοῦ εἰς τὸν αἰῶνα μενεῖ καὶ ὁ θρόνος αὐτοῦ ὡς ὁ ἥλιος ἐναντίον μου	Semen ejus in æternum manebit. Et thronus ejus sicut sol in conspectu meo,	Nasienie jego będzie trwać na wieki, a stolica jego jako słońce przed oczyma memi
καὶ ὡς ἡ σελήνη κατηρτισμένη εἰς τὸν αἰῶνα· καὶ ὁ μάρτυς ἐν οὐρανῷ πιστός. διάψαλμ.	et sicut luna perfecta in æternum, et testis in cælo fidelis.	i jako pełny księżyc na wieki i świadek wierny na niebie.
σὺ δὲ ἀπώσω καὶ ἐξουδένωσας, ἀνεβάλου τὸν χριστόν σου·	Tu vero repulisti et despexisti; distulisti christum tuum.	A przedsię odrzuciłeś i wzgardziłeś, odwlokłeś Chrystusa twojego.
κατέστρεψας τὴν διαθήκην τοῦ δούλου σου, ἐβεβήλωσας εἰς τὴν γῆν τὸ ἁγίασμ αὐτοῦ.	Evertisti testamentum servi tui; profanasti in terra sanctuarium ejus.	Wywróciłeś testament sługi twego, zgwałciłeś na ziemi poświęcenie jego.
καθεῖλες πάντας τοὺς φραγμοὺς αὐτοῦ, ἔθου τὰ ὀχυρώματα αὐτοῦ δειλίαν·	Destruxisti omnes sepes ejus; posuisti firmamentum ejus formidinem.	Popsowałeś wszytkie płoty jego, uczyniłeś obronę jego strachem.
διήρπασαν αὐτὸν πάντες οἱ διοδεύοντες ὁδόν, ἐγενήθη ὄνειδος τοῖς γείτοσιν αὐτοῦ.	Diripuerunt eum omnes transeuntes viam; factus est opprobrium vicinis suis.	Szarpali go wszyscy idący drogą, zstał się pośmiewiskiem u sąsiadów swoich.
ὕψωσας τὴν δεξιὰν τῶν ἐχθρῶν αὐτοῦ, εὔφρανας πάντας τοὺς ἐχθροὺς αὐτοῦ·	Exaltasti dexteram deprimentium eum; lætificasti omnes inimicos ejus.	Wywyższyłeś prawicę tłumiących go, uweseliłeś wszytkie nieprzyjacioły jego.
ἀπέστρεψας τὴν βοήθειαν τῆς ῥομφαίας αὐτοῦ καὶ οὐκ ἀντελάβου αὐτοῦ ἐν τῷ πολέμῳ.	Avertisti adjutorium gladii ejus, et non es auxiliatus ei in bello.	Odjąłeś pomoc mieczowi jego a nie ratowałeś go na wojnie.
κατέλυσας ἀπὸ καθαρισμοῦ αὐτόν, τὸν θρόνον αὐτοῦ εἰς τὴν γῆν κατέρραξα·	Destruxisti eum ab emundatione, et sedem ejus in terram collisisti.	Zepsowałeś ochędożenie jego, a stolicę jego uderzyłeś o ziemię.
ἐσμίκρυνα τὰς ἡμέρας τοῦ χρόνου αὐτοῦ, κατέχεας αὐτοῦ αἰσχύνην. διάψαλμ.	Minorasti dies temporis ejus; perfudisti eum confusione.	Ukróciłeś dni czasu jego, oblałeś go wstydem.
ἕως πότε, יהוה, ἀποστρέψεις εἰς τέλος, ἐκκαυθήσεται ὡς πῦρ ἡ ὀργή σου;	Usquequo, Domine, avertis in finem: exardescet sicut ignis ira tua?	Dokądże, Panie, odwracasz się do końca? Zapali się gniew twój jako ogień?
μνήσθητι τίς μου ἡ ὑπόστασις· μὴ γὰρ ματαίως ἔκτισας πάντας τοὺς υἱοὺς τῶν ἀνθρώπων;	Memorare quæ mea substantia; numquid enim vane constituisti omnes filios hominum?	Wspomni, co za bytność moja, bo azaś próżno stworzył wszytkie syny człowiecze?
τίς ἐστιν ἄνθρωπος, ὃς ζήσεται καὶ οὐκ ὄψεται θάνατον, ῥύσεται τὴν ψυχὴν αὐτοῦ ἐκ χειρὸς ᾅδου; διάψαλμ.	Quis est homo qui vivet et non videbit mortem? eruet animam suam de manu inferi?	Któryż jest człowiek, który żyć będzie, a nie ogląda śmierci, wyrwie duszę swą z ręki piekielnej?
ποῦ εἰσιν τὰ ἐλέη σου τὰ ἀρχαῖα, κύριε, ἃ ὤμοσας τῷ Δαυιδ ἐν τῇ ἀληθείᾳ σου;	Ubi sunt misericordiæ tuæ antiquæ, Domine, sicut jurasti David in veritate tua?	Gdzież są, Panie, stare miłosierdzia twoje, jakoś przysiągł Dawidowi w prawdzie twojej?
μνήσθητι, κύριε, τοῦ ὀνειδισμοῦ τῶν δούλων σου, οὗ ὑπέσχον ἐν τῷ κόλπῳ μου, πολλῶν ἐθνῶν,	Memor esto, Domine, opprobrii servorum tuorum, quod continui in sinu meo, multarum gentium;	Wspomni, Panie, na zelżywość sług twoich, (którąm zadzierżał w zanadrzu moim) od wiela narodów,
οὗ ὠνείδισαν οἱ ἐχθροί σου, יהוה, οὗ ὠνείδισαν τὸ ἀντάλλαγμα τοῦ χριστοῦ σου.	quod exprobraverunt inimici tui, Domine, quod exprobraverunt commutationem christi tui.	którą urągali nieprzyjaciele twoi, Panie, którą urągali odmienienie pomazańca twego.
Εὐλογητὸς יהוה εἰς τὸν αἰῶνα. γένοιτο γένοιτο.	Benedictus Dominus in æternum. Fiat! fiat!	Błogosławiony Pan na wieki: Stań się, stań się.

89

Mówi w tym Psalmie Prorok o krótkości i marności żywota niniejszego, a żąda Pana, aby on sam sprawował wszystkie sprawy nasze.
Προσευχὴ τοῦ Μωυσῆ ἀνθρώπου τοῦ θεοῦ. Κύριε, καταφυγὴ ἐγενήθης ἡμῖν ἐν γενεᾷ καὶ γενεᾷ·	Oratio Moysi, hominis Dei. Domine, refugium factus es nobis a generatione in generationem.	Modlitwa Mojżesza, człowieka Bożego. Panie, stałeś się ucieczką nam od rodzaju do rodzaju.
πρὸ τοῦ ὄρη γενηθῆναι καὶ πλασθῆναι τὴν γῆν καὶ τὴν οἰκουμένην καὶ ἀπὸ τοῦ αἰῶνος ἕως τοῦ αἰῶνος σὺ εἶ.	Priusquam montes fierent, aut formaretur terra et orbis, a sæculo et usque in sæculum tu es Deus.	Pierwej niżli stanęły góry abo ziemia i świat był stworzony od wieku i aż do wieku ty jesteś Bóg.
μὴ ἀποστρέψῃς ἄνθρωπον εἰς ταπείνωσιν· καὶ εἶπας Ἐπιστρέψατε, υἱοὶ ἀνθρώπων.	Ne avertas hominem in humilitatem; et dixisti: Convertimini, filii hominum.	Nie obracaj w poniżenie człowieka, i rzekłeś: Nawracajcie się, synowie człowieczy!
ὅτι χίλια ἔτη ἐν ὀφθαλμοῖς σου ὡς ἡ ἡμέρα ἡ ἐχθές, ἥτις διῆλθεν, καὶ φυλακὴ ἐν νυκτί.	Quoniam mille anni ante oculos tuos tamquam dies hesterna quæ præteriit, et custodia in nocte;	Abowiem tysiąc lat przed oczyma twymi jako dzień wczorajszy, który przeminął, i straż nocna,
τὰ ἐξουδενώματ αὐτῶν ἔτη ἔσονται. τὸ πρωὶ ὡσεὶ χλόη παρέλθοι,	quæ pro nihilo habentur eorum anni erunt.	co za nic nie stoi, ich lata będą.
τὸ πρωὶ ἀνθήσα καὶ παρέλθοι, τὸ ἑσπέρας ἀποπέσοι, σκληρυνθείη καὶ ξηρανθείη.	Mane sicut herba transeat; mane floreat, et transeat; vespere decidat, induret, et arescat.	Rano jako trawa niech przeminie, rano niech kwitnie i przeminie: w wieczór niech upadnie, stwardnieje i uschnie.
ὅτι ἐξελίπομεν ἐν τῇ ὀργῇ σου καὶ ἐν τῷ θυμῷ σου ἐταράχθημεν.	Quia defecimus in ira tua, et in furore tuo turbati sumus.	Bośmy ustali w gniewie twoim i jesteśmy strwożeni w zapalczywości twojej.
ἔθου τὰς ἀνομίας ἡμῶν ἐνώπιόν σου· ὁ αἰὼν ἡμῶν εἰς φωτισμὸν τοῦ προσώπου σου.	Posuisti iniquitates nostras in conspectu tuo, sæculum nostrum in illuminatione vultus tui.	Położyłeś nieprawości nasze przed oczyma swymi, wiek nasz przed jasnością oblicza twego.
ὅτι πᾶσαι αἱ ἡμέραι ἡμῶν ἐξέλιπον, καὶ ἐν τῇ ὀργῇ σου ἐξελίπομεν· τὰ ἔτη ἡμῶν ὡς ἀράχνη ἐμελέτων.	Quoniam omnes dies nostri defecerunt; et in ira tua defecimus. Anni nostri sicut aranea meditabuntur;	Abowiem wszytkie dni nasze ustały i ustaliśmy w gniewie twoim, lata nasze jako pajęczyna będą poczytane.
αἱ ἡμέραι τῶν ἐτῶν ἡμῶν, ἐν αὐτοῖς ἑβδομήκοντα ἔτη, ἐὰν δὲ ἐν δυναστείαι, ὀγδοήκοντα ἔτη, καὶ τὸ πλεῖον αὐτῶν κόπος καὶ πόνος· ὅτι ἐπῆλθεν πραύτης ἐφ᾽ ἡμᾶς, καὶ παιδευθησόμεθα.	dies annorum nostrorum in ipsis septuaginta anni. Si autem in potentatibus octoginta anni, et amplius eorum labor et dolor; quoniam supervenit mansuetudo, et corripiemur.	Dni żywota naszego w nich siedmdziesiąt lat, a jeśli w możnościach, ośmdziesiąt lat, a nadto co więcej, praca i boleść: abowiem łaskawość nadeszła, i będziem karani.
τίς γινώσκει τὸ κράτος τῆς ὀργῆς σου καὶ ἀπὸ τοῦ φόβου σου τὸν θυμόν σου;	Quis novit potestatem iræ tuæ, et præ timore tuo iram tuam dinumerare?	Któż wie możność gniewu twego? I przed bojaźnią twoją, gniew twój
ἐξαριθμήσασθα τὴν δεξιάν σου οὕτως γνώρισον καὶ τοὺς πεπεδημένου τῇ καρδίᾳ ἐν σοφίᾳ.	Dexteram tuam sic notam fac, et eruditos corde in sapientia.	policzyć? Prawicę twoję tak uczyń znajomą, a wyćwiczonego serca w mądrości.
ἐπίστρεψον, יהוה· ἕως πότε; καὶ παρακλήθητι ἐπὶ τοῖς δούλοις σου.	Convertere, Domine; usquequo? et deprecabilis esto super servos tuos.	Nawróćże się, Panie, dokądże? A daj się ubłagać sługom twoim.
ἐνεπλήσθημεν τὸ πρωὶ τοῦ ἐλέους σου καὶ ἠγαλλιασάμεθα καὶ εὐφράνθημεν ἐν πάσαις ταῖς ἡμέραις ἡμῶν·	Repleti sumus mane misericordia tua; et exsultavimus, et delectati sumus omnibus diebus nostris.	Napełnieniśmy rano miłosierdzia twego i rozradowaliśmy się, i kochaliśmy się po wszytkie dni nasze.
εὐφράνθημεν ἀνθ᾽ ὧν ἡμερῶν ἐταπείνωσας ἡμᾶς, ἐτῶν, ὧν εἴδομεν κακά.	Lætati sumus pro diebus quibus nos humiliasti, annis quibus vidimus mala.	Weseliliśmy się za dni, w któreś nas uniżył, za lata, któreśmy widzieli złe.
καὶ ἰδὲ ἐπὶ τοὺς δούλους σου καὶ τὰ ἔργα σου καὶ ὁδήγησον τοὺς υἱοὺς αὐτῶν,	Respice in servos tuos et in opera tua, et dirige filios eorum.	Wejźrzyże na sługi swoje i na dzieła swoje, a prowadź syny ich.
καὶ ἔστω ἡ λαμπρότης יהוה τοῦ θεοῦ ἡμῶν ἐφ᾽ ἡμᾶς, καὶ τὰ ἔργα τῶν χειρῶν ἡμῶν κατεύθυνον ἐφ᾽ ἡμᾶς.	Et sit splendor Domini Dei nostri super nos; et opera manuum nostrarum dirige super nos, et opus manuum nostrarum dirige.	A niech będzie jasność Pana Boga naszego nad nami, a sprawy rąk naszych prostuj nad nami i dzieło rąk naszych prostuj.

90

Tu okazuje bezpieczeństwo tego człowieka, który wszystko swe dufanie w Panu Bogu pokłada.
Αἶνος ᾠδῆς τῷ Δαυιδ. Ὁ κατοικῶν ἐν βοηθείᾳ τοῦ ὑψίστου ἐν σκέπ τοῦ θεοῦ τοῦ οὐρανοῦ αὐλισθήσεται.	Laus cantici David. Qui habitat in adjutorio Altissimi, in protectione Dei cæli commorabitur.	Chwała pienia Dawidowi. Kto mieszka w wspomożeniu nawyższego, w obronie Boga niebieskiego będzie przebywał,
ἐρεῖ τῷ יהוה Ἀντιλήμπτω μου εἶ καὶ καταφυγή μου, ὁ θεός μου, ἐλπιῶ ἐπ᾽ αὐτόν,	Dicet Domino: Susceptor meus es tu et refugium meum; Deus meus, sperabo in eum.	rzecze Panu: Obrońca mój i ucieczka moja jesteś ty, Bóg mój, w nim będę miał nadzieję.
ὅτι αὐτὸς ῥύσεταί με ἐκ παγίδος θηρευτῶ καὶ ἀπὸ λόγου ταραχώδου.	Quoniam ipse liberavit me de laqueo venantium, et a verbo aspero.	Abowiem on mię wyrwał z sidła łowiących i od przykrego słowa.
ἐν τοῖς μεταφρένοι αὐτοῦ ἐπισκιάσει σοι, καὶ ὑπὸ τὰς πτέρυγας αὐτοῦ ἐλπιεῖς·	Scapulis suis obumbrabit tibi, et sub pennis ejus sperabis.	Plecami swemi okryje cię, a pod skrzydłami jego nadzieję mieć będziesz.
ὅπλῳ κυκλώσει σε ἡ ἀλήθεια αὐτοῦ.οὐ φοβηθήσῃ ἀπὸ φόβου νυκτερινο,	Scuto circumdabit te veritas ejus: non timebis a timore nocturno;	Tarczą ogarnie cię prawda jego, nie ulękniesz się od strachu nocnego.
ἀπὸ βέλους πετομένου ἡμέρας, ἀπὸ πράγματος διαπορευομένου ἐν σκότει, ἀπὸ συμπτώματο καὶ δαιμονίου μεσημβρινο.	a sagitta volante in die, a negotio perambulante in tenebris, ab incursu, et dæmonio meridiano.	Od strzały lecącej we dnie, od sprawy chodzącej w ciemności, od najazdu i od czarta południowego.
πεσεῖται ἐκ τοῦ κλίτου σου χιλιὰς καὶ μυριὰς ἐκ δεξιῶν σου, πρὸς σὲ δὲ οὐκ ἐγγιεῖ·	Cadent a latere tuo mille, et decem millia a dextris tuis; ad te autem non appropinquabit.	Padnie po boku twoim tysiąc, a dziesięć tysięcy po prawej stronie twojej: a ku tobie się nie przybliży.
πλὴν τοῖς ὀφθαλμοῖς σου κατανοήσεις καὶ ἀνταπόδοσιν ἁμαρτωλῶν ὄψῃ.	Verumtamen oculis tuis considerabis et retributionem peccatorum videbis.	Zaiste, oczyma twymi oglądasz i ujźrzysz odpłatę grzeszników.
ὅτι σύ, יהוה, ἡ ἐλπίς μου· τὸν ὕψιστον ἔθου καταφυγή σου.	Quoniam tu es, Domine, spes mea; Altissimum posuisti refugium tuum.	Abowiem ty, Panie, jesteś nadzieja moja, postawiłeś Nawyższego ucieczką twoją.
οὐ προσελεύσεται πρὸς σὲ κακά, καὶ μάστιξ οὐκ ἐγγιεῖ τῷ σκηνώματί σου,	Non accedet ad te malum, et flagellum non appropinquabit tabernaculo tuo.	Nie przystąpi do ciebie złe i nie przybliży się bicz do przybytku twego.
ὅτι τοῖς ἀγγέλοις αὐτοῦ ἐντελεῖται περὶ σοῦ τοῦ διαφυλάξαι σε ἐν πάσαις ταῖς ὁδοῖς σου·	Quoniam angelis suis mandavit de te, ut custodiant te in omnibus viis tuis.	Abowiem Anjołom swoim rozkazał o tobie, aby cię strzegli na wszytkich drogach twoich.
ἐπὶ χειρῶν ἀροῦσίν σε, μήποτε προσκόψῃς πρὸς λίθον τὸν πόδα σου·	In manibus portabunt te, ne forte offendas ad lapidem pedem tuum.	Na ręku będą cię nosić, byś snadź nie obraził o kamień nogi twojej.
ἐπ᾽ ἀσπίδα καὶ βασιλίσκον ἐπιβήσῃ καὶ καταπατήσεις λέοντα καὶ δράκοντα.	Super aspidem et basiliscum ambulabis, et conculcabis leonem et draconem.	Po źmijej i po bazyliszku chodzić będziesz i podepcesz lwa i smoka.
ὅτι ἐπ᾽ ἐμὲ ἤλπισεν, καὶ ῥύσομαι αὐτόν· σκεπάσ αὐτόν, ὅτι ἔγνω τὸ ὄνομά μου.	Quoniam in me speravit, liberabo eum; protegam eum, quoniam cognovit nomen meum.	Iż we mnie nadzieję miał, wybawię go, obronię go, że poznał imię moje.
ἐπικαλέσεταί με, καὶ εἰσακούσομαι αὐτοῦ, μετ᾽ αὐτοῦ εἰμι ἐν θλίψει καὶ ἐξελοῦμαι καὶ δοξάσω αὐτόν.	Clamabit ad me, et ego exaudiam eum; cum ipso sum in tribulatione; eripiam eum, et glorificabo eum.	Będzie wołał ku mnie, a ja go wysłucham, z nim jestem w ucisku, wyrwę go i uwielbię go.
μακρότητ ἡμερῶν ἐμπλήσω αὐτὸν καὶ δείξω αὐτῷ τὸ σωτήριόν μου.	Longitudine dierum replebo eum, et ostendam illi salutare meum.	Długością dniów napełnię go, a okażę mu zbawienie moje.

91

Upominanie, abychmy w tym żywocie prace a ciężkości skromnie podejmowali, ciesząc się wiecznem błogosławieństwem.
Ψαλμὸς ᾠδῆς, εἰς τὴν ἡμέραν τοῦ σαββάτου.	Psalmus cantici, in die sabbati.	Psalm pienia, na dzień sobotni.
Ἀγαθὸν τὸ ἐξομολογεῖσθαι τῷ יהוה καὶ ψάλλειν τῷ ὀνόματί σου, ὕψιστε,	Bonum est confiteri Domino, et psallere nomini tuo, Altissime.	Dobrze jest wyznawać Panu i śpiewać imieniowi twemu, Nawyższy!
τοῦ ἀναγγέλλειν τὸ πρωὶ τὸ ἔλεός σου καὶ τὴν ἀλήθειάν σου κατὰ νύκτα	Ad annuntiandum mane misericordiam tuam, et veritatem tuam per noctem;	Aby było opowiadane rano miłosierdzie twoje i prawda twoja przez noc.
ἐν δεκαχόρδ ψαλτηρί μετ᾽ ᾠδῆς ἐν κιθάρᾳ.	in decachordo, psalterio, cum cantico, in cithara.	Na instrumencie o dziesiąci strunach, na arfie, z śpiewaniem na cytrze.
ὅτι εὔφρανάς με, יהוה, ἐν τῷ ποιήματί σου, καὶ ἐν τοῖς ἔργοις τῶν χειρῶν σου ἀγαλλιάσομαι.	Quia delectasti me, Domine, in factura tua; et in operibus manuum tuarum exsultabo.	Boś mię ucieszył, Panie, w stworzeniu twoim i będę się radował w uczynkach rąk twoich.
ὡς ἐμεγαλύνθη τὰ ἔργα σου, יהוה· σφόδρα ἐβαθύνθησαν οἱ διαλογισμοί σου.	Quam magnificata sunt opera tua, Domine! nimis profundæ factæ sunt cogitationes tuæ.	O jako wielmożne są, Panie, sprawy twoje, nazbyt głębokie zstały się myśli twoje.
ἀνὴρ ἄφρων οὐ γνώσεται, καὶ ἀσύνετος οὐ συνήσει ταῦτα.	Vir insipiens non cognoscet, et stultus non intelliget hæc.	Mąż bezrozumny nie pozna, a głupi nie zrozumie tego.
ἐν τῷ ἀνατεῖλαι τοὺς ἁμαρτωλοὺς ὡς χόρτον καὶ διέκυψα πάντες οἱ ἐργαζόμενοι τὴν ἀνομίαν, ὅπως ἂν ἐξολεθρευθῶσιν εἰς τὸν αἰῶνα τοῦ αἰῶνος.	Cum exorti fuerint peccatores sicut fœnum, et apparuerint omnes qui operantur iniquitatem, ut intereant in sæculum sæculi;	Gdy grzesznicy wyrostą jako trawa i okażą się wszyscy, którzy nieprawość czynią. Aby zginęli na wiek wieku,
σὺ δὲ ὕψιστος εἰς τὸν αἰῶνα, יהוה·	tu autem Altissimus in æternum, Domine.	a ty Nawyższy na wieki, Panie.
ὅτι ἰδοὺ οἱ ἐχθροί σου ἀπολοῦνται, καὶ διασκορπισθήσονται πάντες οἱ ἐργαζόμενοι τὴν ἀνομίαν,	Quoniam ecce inimici tui, Domine, quoniam ecce inimici tui peribunt; et dispergentur omnes qui operantur iniquitatem.	Abowiem oto nieprzyjaciele twoi, Panie, bo oto nieprzyjaciele twoi zginą i będą rozproszeni wszyscy, którzy czynią nieprawość.
καὶ ὑψωθήσεται ὡς μονοκέρωτο τὸ κέρας μου καὶ τὸ γῆράς μου ἐν ἐλαίῳ πίον,	Et exaltabitur sicut unicornis cornu meum, et senectus mea in misericordia uberi.	I będzie wywyższon róg mój jako jednorożców, a starość moja obfitym miłosierdziem.
καὶ ἐπεῖδεν ὁ ὀφθαλμός μου ἐν τοῖς ἐχθροῖς μου, καὶ ἐν τοῖς ἐπανιστανομένοι ἐπ᾽ ἐμὲ πονηρευομένοι ἀκούσεται τὸ οὖς μου.	Et despexit oculus meus inimicos meos, et in insurgentibus in me malignantibus audiet auris mea.	I wzgardziło oko moje nieprzyjacioły moje, a o powstających na mię złośnikach usłyszy ucho moje.
δίκαιος ὡς φοῖνιξ ἀνθήσε, ὡσεὶ κέδρος ἡ ἐν τῷ Λιβάνῳ πληθυνθήσεται.	Justus ut palma florebit; sicut cedrus Libani multiplicabitur.	Sprawiedliwy jako palma rozkwitnie, jako drzewo cedrowe na Libanie rozmnoży się.
πεφυτευμένοι ἐν τῷ οἴκῳ יהוה ἐν ταῖς αὐλαῖς τοῦ θεοῦ ἡμῶν ἐξανθήσουσι·	Plantati in domo Domini, in atriis domus Dei nostri florebunt.	Wsadzeni w domu Pańskim, rozkwitną się w sieniach domu Boga naszego.
ἔτι πληθυνθήσονται ἐν γήρει πίον καὶ εὐπαθοῦντε ἔσονται	Adhuc multiplicabuntur in senecta uberi, et bene patientes erunt:	Jeszcze się rozmnożą w kwitnącej starości i dobrze zdrowi będą,
τοῦ ἀναγγεῖλαι ὅτι εὐθὴ יהוה ὁ θεός μου καὶ οὐκ ἔστιν ἀδικία ἐν αὐτῷ.	ut annuntient quoniam rectus Dominus Deus noster, et non est iniquitas in eo.	Aby opowiadali, iż prawy Pan, Bóg nasz, a nieprawości w nim niemasz.

92

Proroctwo o Panu Chrystusie i królestwie jego, i o Apostolech.
Εἰς τὴν ἡμέραν τοῦ προσαββάτου, ὅτε κατῴκισται ἡ γῆ· αἶνος ᾠδῆς τῷ Δαυιδ. Ὁ יהוה ἐβασίλευσεν, εὐπρέπειαν ἐνεδύσατο, ἐνεδύσατο יהוה δύναμιν καὶ περιεζώσατο· καὶ γὰρ ἐστερέωσεν τὴν οἰκουμένην, ἥτις οὐ σαλευθήσεται.	Laus cantici ipsi David, in die ante sabbatum, quando fundata est terra. Dominus regnavit, decorem indutus est: indutus est Dominus fortitudinem, et præcinxit se. Etenim firmavit orbem terræ, qui non commovebitur.	Chwała pienia samemu Dawidowi, przed Sobotą, kiedy ziemia jest fundowana. Pan królował, oblókł się w ozdobę, oblókł się Pan mocą i przepasał się. Abowiem umocnił okrąg świata, który się nie poruszy.
ἕτοιμος ὁ θρόνος σου ἀπὸ τότε, ἀπὸ τοῦ αἰῶνος σὺ εἶ.	Parata sedes tua ex tunc; a sæculo tu es.	Zgotowana stolica twoja od onego czasu, ty jesteś od wieku.
ἐπῆραν οἱ ποταμοί, יהוה, ἐπῆραν οἱ ποταμοὶ φωνὰς αὐτῶν·	Elevaverunt flumina, Domine, elevaverunt flumina vocem suam, elevaverunt flumina fluctus suos,	Podniosły rzeki, Panie, podniosły rzeki głos swój, podniosły rzeki nawałności swoje.
ἀπὸ φωνῶν ὑδάτων πολλῶν θαυμαστοὶ οἱ μετεωρισμο τῆς θαλάσσης, θαυμαστὸς ἐν ὑψηλοῖς ὁ יהוה.	a vocibus aquarum multarum. Mirabiles elationes maris; mirabilis in altis Dominus.	Od szumu wód wielkich, dziwne nawałności morskie, dziwny na wysokościach Pan.
τὰ μαρτύριά σου ἐπιστώθησαν σφόδρα· τῷ οἴκῳ σου πρέπει ἁγίασμ, יהוה, εἰς μακρότητ ἡμερῶν.	Testimonia tua credibilia facta sunt nimis; domum tuam decet sanctitudo, Domine, in longitudinem dierum.	Świadectwa twoje okazały się być barzo wiarygodne, domowi twemu, Panie, przystoi świątobliwość na długość dni.

93

Żąda sądu Bożego na te, którzy uciski czynią ludziom niewinnym, tak jakoby tego Bóg nie wiedział.
Ψαλμὸς τῷ Δαυιδ, τετράδι σαββάτων. Ὁ θεὸς ἐκδικήσεων יהוה, ὁ θεὸς ἐκδικήσεων ἐπαρρησιάσατο.	Psalmus ipsi David, quarta sabbati. Deus ultionum Dominus; Deus ultionum libere egit.	Psalm samemu Dawidowi, na czwarty dzień Szabbatu. Bóg pomsty Pan: Bóg pomsty wolno poczynał.
ὑψώθητι, ὁ κρίνων τὴν γῆν, ἀπόδος ἀνταπόδοσιν τοῖς ὑπερηφάνοις.	Exaltare, qui judicas terram, redde retributionem superbis.	Wywyższ się, który sądzisz ziemię, oddaj zapłatę pysznym!
ἕως πότε ἁμαρτωλοί, יהוה, ἕως πότε ἁμαρτωλοὶ καυχήσονται,	Usquequo peccatores, Domine, usquequo peccatores gloriabuntur?	Dokądże grzesznicy, Panie, dokąd grzesznicy będą się chlubić?
φθέγξονται καὶ λαλήσουσιν ἀδικίαν, λαλήσουσιν πάντες οἱ ἐργαζόμενοι τὴν ἀνομίαν;	effabuntur et loquentur iniquitatem, loquentur omnes qui operantur injustitiam?	Będą świegotać i mówić nieprawości, będą mówić wszyscy, którzy broją niesprawiedliwość?
τὸν λαόν σου, יהוה, ἐταπείνωσαν καὶ τὴν κληρονομίαν σου ἐκάκωσαν	Populum tuum, Domine, humiliaverunt; et hæreditatem tuam vexaverunt.	Lud twój, Panie, poniżyli i dziedzictwo twoje utrapili.
χήραν καὶ προσήλυτον ἀπέκτειναν καὶ ὀρφανοὺς ἐφόνευσαν	Viduam et advenam interfecerunt, et pupillos occiderunt.	Wdowę i przychodnia zabili i sieroty pomordowali.
καὶ εἶπαν Οὐκ ὄψεται κύριος, οὐδὲ συνήσει ὁ θεὸς τοῦ Ιακωβ.	Et dixerunt: Non videbit Dominus, nec intelliget Deus Jacob.	I mówili: Nie ujźrzy Pan ani zrozumie Bóg Jakob.
σύνετε δή, ἄφρονες ἐν τῷ λαῷ, καί, μωροί, ποτὲ φρονήσατε.	Intelligite, insipientes in populo; et stulti, aliquando sapite.	Zrozumiejcież, głupi, między ludźmi, a bezrozumni, miejcie kiedy rozum.
ὁ φυτεύσας τὸ οὖς οὐχὶ ἀκούει, ἢ ὁ πλάσας τὸν ὀφθαλμὸν οὐ κατανοεῖ;	Qui plantavit aurem non audiet? aut qui finxit oculum non considerat?	Który wszczepił ucho, nie usłyszy? Abo który uformował oko, nie ujźrzy?
ὁ παιδεύων ἔθνη οὐχὶ ἐλέγξει, ὁ διδάσκων ἄνθρωπον γνῶσιν,	Qui corripit gentes non arguet, qui docet hominem scientiam?	Który strofuje narody, zaż nie będzie karał? Który uczy człowieka mądrości?
יהוה γινώσκει τοὺς διαλογισμοὺς τῶν ἀνθρώπων ὅτι εἰσὶν μάταιοι.	Dominus scit cogitationes hominum, quoniam vanæ sunt.	Pan zna myśli człowiecze, że są marne.
μακάριος ἄνθρωπος, ὃν ἂν σὺ παιδεύσῃς, κύριε, καὶ ἐκ τοῦ νόμου σου διδάξῃς αὐτὸν	Beatus homo quem tu erudieris, Domine, et de lege tua docueris eum;	Błogosławiony człowiek, którego ty, Panie, wyćwiczysz a nauczysz go zakonu swego.
τοῦ πραῦνα αὐτῷ ἀφ᾽ ἡμερῶν πονηρῶν, ἕως οὗ ὀρυγῇ τῷ ἁμαρτωλῷ βόθρος.	ut mitiges ei a diebus malis, donec fodiatur peccatori fovea.	Abyś mu ulżył ode złych dni, aż wykopają dół grzesznikowi.
ὅτι οὐκ ἀπώσεται יהוה τὸν λαὸν αὐτοῦ καὶ τὴν κληρονομίαν αὐτοῦ οὐκ ἐγκαταλείψει,	Quia non repellet Dominus plebem suam, et hæreditatem suam non derelinquet:	Boć nie odrzuci Pan ludu swego, a dziedzictwa swego nie opuści,
ἕως οὗ δικαιοσύνη ἐπιστρέψῃ εἰς κρίσιν καὶ ἐχόμενοι αὐτῆς πάντες οἱ εὐθεῖς τῇ καρδίᾳ. διάψαλμ.	Quoadusque justitia convertatur in judicium, et qui juxta illam omnes qui recto sunt corde.	aż się sprawiedliwość w sąd obróci, a którzy przy niej wszyscy, którzy są serca prawego.
τίς ἀναστήσεταί μοι ἐπὶ πονηρευομένου, ἢ τίς συμπαραστήσετα μοι ἐπὶ ἐργαζομένους τὴν ἀνομίαν;	Quis consurget mihi adversus malignantes? aut quis stabit mecum adversus operantes iniquitatem?	Któż mi powstanie przeciw złośnikom? Abo kto przy mnie stanie przeciw czyniącym nieprawość?
εἰ μὴ ὅτι יהוה ἐβοήθησέν μοι, παρὰ βραχὺ παρῴκησεν τῷ ᾅδῃ ἡ ψυχή μου.	Nisi quia Dominus adjuvit me, paulo minus habitasset in inferno anima mea.	Jedno, że mię Pan wspomógł, mało by była dusza moja nie mieszkała w piekle.
εἰ ἔλεγον Σεσάλευται ὁ πούς μου, τὸ ἔλεός σου, יהוה, βοηθεῖ μοι·	Si dicebam: Motus est pes meus, misericordia tua, Domine, adjuvabat me.	Jeślim mówił: Zachwiała się noga moja, miłosierdzie twoje, Panie, wspomagało mię.
κύριε, κατὰ τὸ πλῆθος τῶν ὀδυνῶν μου ἐν τῇ καρδίᾳ μου αἱ παρακλήσεις σου ἠγάπησαν τὴν ψυχήν μου.	Secundum multitudinem dolorum meorum in corde meo, consolationes tuæ lætificaverunt animam meam.	Według mnóstwa boleści moich w sercu moim, twoje pociechy uweseliły duszę moję.
μὴ συμπροσέστα σοι θρόνος ἀνομίας, ὁ πλάσσων κόπον ἐπὶ προστάγματ;	Numquid adhæret tibi sedes iniquitatis, qui fingis laborem in præcepto?	Izali dzierży się ciebie stolica nieprawości, który tworzysz pracą w przykazaniu?
θηρεύσουσιν ἐπὶ ψυχὴν δικαίου καὶ αἷμα ἀθῷον καταδικάσονται.	Captabunt in animam justi, et sanguinem innocentem condemnabunt.	Zasadzą się na duszę sprawiedliwego, a krew niewinną potępią.
καὶ ἐγένετό μοι יהוה εἰς καταφυγὴ καὶ ὁ θεός μου εἰς βοηθὸν ἐλπίδος μου·	Et factus est mihi Dominus in refugium, et Deus meus in adjutorium spei meæ.	I zstał mi się Pan ucieczką, a Bóg mój obroną nadzieje mojej.
καὶ ἀποδώσει αὐτοῖς τὴν ἀνομίαν αὐτῶν, καὶ κατὰ τὴν πονηρίαν αὐτῶν ἀφανιεῖ αὐτοὺς יהוה ὁ θεὸς ἡμῶν.	Et reddet illis iniquitatem ipsorum, et in malitia eorum disperdet eos; disperdet illos Dominus Deus noster.	I odda im nieprawość ich, a we złości ich wytraci je, wytraci je Pan Bóg nasz.

94

Upomina ku chwale Pana Boga ochotnéj i nabożnéj, a niedbałych pogróżką przynuka.
Αἶνος ᾠδῆς τῷ Δαυιδ. Δεῦτε ἀγαλλιασώμεθα τῷ יהוה, ἀλαλάξωμεν τῷ θεῷ τῷ σωτῆρι ἡμῶν·	Laus cantici ipsi David. Venite, exsultemus Domino; jubilemus Deo salutari nostro;	Chwała pienia, samemu Dawidowi. Pódźcie, radujmy się Panu, śpiewajmy Bogu, zbawicielowi naszemu.
προφθάσωμεν τὸ πρόσωπον αὐτοῦ ἐν ἐξομολογήσει καὶ ἐν ψαλμοῖς ἀλαλάξωμεν αὐτῷ.	præoccupemus faciem ejus in confessione, et in psalmis jubilemus ei:	Uprzedźmy oblicze jego z wyznawaniem, a psalmami śpiewajmy mu!
ὅτι θεὸς μέγας יהוה καὶ βασιλεὺς μέγας ἐπὶ πάντας τοὺς θεούς·	quoniam Deus magnus Dominus, et rex magnus super omnes deos;	Abowiem Bóg wielki Pan i król wielki nade wszemi Bogi.
ὅτι ἐν τῇ χειρὶ αὐτοῦ τὰ πέρατα τῆς γῆς, καὶ τὰ ὕψη τῶν ὀρέων αὐτοῦ εἰσιν·	quia in manu ejus sunt omnes fines terræ, et altitudines montium ipsius sunt;	Bo w ręce jego są wszytkie kraje ziemie i gór wysokości jego są.
ὅτι αὐτοῦ ἐστιν ἡ θάλασσα, καὶ αὐτὸς ἐποίησεν αὐτήν, καὶ τὴν ξηρὰν αἱ χεῖρες αὐτοῦ ἔπλασαν.	quoniam ipsius est mare, et ipse fecit illud, et siccam manus ejus formaverunt.	Bo jego jest morze, a on je uczynił, a suchą utworzyły ręce jego.
δεῦτε προσκυνήσωμεν καὶ προσπέσωμεν αὐτῷ καὶ κλαύσωμεν ἐναντίον יהוה τοῦ ποιήσαντος ἡμᾶς·	Venite, adoremus, et procidamus, et ploremus ante Dominum qui fecit nos;	Pódźcie, pokłońmy się i upadajmy, i płaczmy przed Panem, który nas stworzył.
ὅτι αὐτός ἐστιν ὁ θεὸς ἡμῶν, καὶ ἡμεῖς λαὸς νομῆς αὐτοῦ καὶ πρόβατα χειρὸς αὐτοῦ. σήμερον, ἐὰν τῆς φωνῆς αὐτοῦ ἀκούσητε,	quia ipse est Dominus Deus noster, et nos populus pascuæ ejus, et oves manus ejus.	Abowiem on jest Panem Bogiem naszym, a my ludem pastwiska jego i owcami ręki jego.
μὴ σκληρύνητε τὰς καρδίας ὑμῶν ὡς ἐν τῷ παραπικρασμῷ	Hodie si vocem ejus audieritis, nolite obdurare corda vestra	Dziś jeśli głos jego usłyszycie, nie zatwardzajcież serc waszych:
κατὰ τὴν ἡμέραν τοῦ πειρασμοῦ ἐν τῇ ἐρήμῳ, οὗ ἐπείρασαν οἱ πατέρες ὑμῶν, ἐδοκίμασαν καὶ εἴδοσαν τὰ ἔργα μου.	sicut in irritatione, secundum diem tentationis in deserto, ubi tentaverunt me patres vestri, probaverunt me, et viderunt opera mea.	jako w draźnieniu wedle dnia kuszenia na puszczy, kędy mię kusili ojcowie waszy, doświadczali mię i ujźrzeli uczynki moje.
τεσσαράκοντα ἔτη προσώχθισα τῇ γενεᾷ ἐκείνῃ καὶ εἶπα Ἀεὶ πλανῶνται τῇ καρδίᾳ καὶ αὐτοὶ οὐκ ἔγνωσαν τὰς ὁδούς μου,	Quadraginta annis offensus fui generationi illi; et dixi: Semper hi errant corde.	Czterdzieści lat gniewałem się na ten naród, i rzekłem: Zawsze ci błądzą sercem.
ὡς ὤμοσα ἐν τῇ ὀργῇ μου Εἰ εἰσελεύσονται εἰς τὴν κατάπαυσίν μου.	Et isti non cognoverunt vias meas: ut juravi in ira mea: Si introibunt in requiem meam.	A ci nie poznali dróg moich; jakom przysiągł w gniewie moim: Jeśli wnidą do pokoju mego!

95

Upomina ku chwale Bożéj wszego stworzenia głos Proroków.
Ὅτε ὁ οἶκος ᾠκοδομεῖτο μετὰ τὴν αἰχμαλωσίαν· ᾠδὴ τῷ Δαυιδ. Ἄισατε τῷ יהוה ᾆσμ καινόν, ᾄσατε τῷ יהוה, πᾶσα ἡ γῆ·	Canticum ipsi David, quando domus ædificabatur post captivitatem. Cantate Domino canticum novum, cantate Domino omnis terra.	Pienie, samemu Dawidowi, kiedy budowano dom po nawróceniu z niewolej. Śpiewajcie Panu pieśń nową, śpiewajcie Panu, wszytka ziemio.
ᾄσατε τῷ יהוה, εὐλογήσατε τὸ ὄνομα αὐτοῦ, εὐαγγελίζεσθε ἡμέραν ἐξ ἡμέρας τὸ σωτήριον αὐτοῦ·	Cantate Domino, et benedicite nomini ejus; annuntiate de die in diem salutare ejus.	Śpiewajcie Panu a błogosławcie imieniowi jego, opowiadajcie ode dnia do dnia zbawienia jego.
ἀναγγείλατε ἐν τοῖς ἔθνεσιν τὴν δόξαν αὐτοῦ, ἐν πᾶσι τοῖς λαοῖς τὰ θαυμάσια αὐτοῦ.	Annuntiate inter gentes gloriam ejus, in omnibus populis mirabilia ejus.	Opowiadajcie między narody chwałę jego, między wszytkimi ludźmi dziwy jego.
ὅτι μέγας יהוה καὶ αἰνετὸ σφόδρα, φοβερός ἐστιν ἐπὶ πάντας τοὺς θεούς·	Quoniam magnus Dominus, et laudabilis nimis; terribilis est super omnes deos;	Iż wielki Pan i barzo chwalebny, straszliwy jest nade wszytkie bogi.
ὅτι πάντες οἱ θεοὶ τῶν ἐθνῶν δαιμόνια, ὁ δὲ יהוה τοὺς οὐρανοὺς ἐποίησεν·	quoniam omnes dii gentium dæmonia; Dominus autem cælos fecit.	Abowiem wszyscy Bogowie pogańscy czarci, ale Pan niebiosa uczynił.
ἐξομολόγησι καὶ ὡραιότη ἐνώπιον αὐτοῦ, ἁγιωσύνη καὶ μεγαλοπρέπει ἐν τῷ ἁγιάσματ αὐτοῦ.	Confessio et pulchritudo in conspectu ejus; sanctimonia et magnificentia in sanctificatione ejus.	Wyznawanie i piękność przed oblicznością jego, świętość i wielmożność w świątobliwości jego.
ἐνέγκατε τῷ יהוה, αἱ πατριαὶ τῶν ἐθνῶν, ἐνέγκατε τῷ יהוה δόξαν καὶ τιμήν·	Afferte Domino, patriæ gentium; afferte Domino gloriam et honorem;	Przynoście Panu, pokolenia pogańskie, przynoście Panu cześć i chwałę,
ἐνέγκατε τῷ יהוה δόξαν ὀνόματι αὐτοῦ, ἄρατε θυσίας καὶ εἰσπορεύεσθε εἰς τὰς αὐλὰς αὐτοῦ·	afferte Domino gloriam nomini ejus. Tollite hostias, et introite in atria ejus;	przynoście Panu chwałę imieniowi jego. Bierzcie ofiary a wchodźcie do sieni jego,
προσκυνήσατε τῷ יהוה ἐν αὐλῇ ἁγίᾳ αὐτοῦ, σαλευθήτω ἀπὸ προσώπου αὐτοῦ πᾶσα ἡ γῆ.	adorate Dominum in atrio sancto ejus. Commoveatur a facie ejus universa terra;	kłaniajcie się Panu w sieni świętej jego. Niech się wzruszy od obliczności jego wszystka ziemia,
εἴπατε ἐν τοῖς ἔθνεσιν Ὁ יהוה ἐβασίλευσεν, καὶ γὰρ κατώρθωσε τὴν οἰκουμένην, ἥτις οὐ σαλευθήσεται, κρινεῖ λαοὺς ἐν εὐθύτητι.	dicite in gentibus, quia Dominus regnavit. Etenim correxit orbem terræ, qui non commovebitur; judicabit populos in æquitate.	powiadajcie między narody, iż Pan królował. Abowiem naprawił okrąg ziemie, który się nie poruszy, będzie ludzie sądził w sprawiedliwości.
εὐφραινέσθωσαν οἱ οὐρανοί, καὶ ἀγαλλιάσθω ἡ γῆ, σαλευθήτω ἡ θάλασσα καὶ τὸ πλήρωμα αὐτῆς·	Lætentur cæli, et exsultet terra: commoveatur mare et plenitudo ejus;	Niech się weselą niebiosa a niech się raduje ziemia, niech się wzruszy morze i pełność jego.
χαρήσεται τὰ πεδί καὶ πάντα τὰ ἐν αὐτοῖς, τότε ἀγαλλιάσονται πάντα τὰ ξύλα τοῦ δρυμο	gaudebunt campi, et omnia quæ in eis sunt. Tunc exsultabunt omnia ligna silvarum	Rozradują się pola i wszytko, co jest na nich. Tedy skakać będą wszytkie drzewa leśne
πρὸ προσώπου יהוה, ὅτι ἔρχεται, ὅτι ἔρχεται κρῖναι τὴν γῆν· κρινεῖ τὴν οἰκουμένην ἐν δικαιοσύνῃ καὶ λαοὺς ἐν τῇ ἀληθείᾳ αὐτοῦ.	a facie Domini, quia venit, quoniam venit judicare terram. Judicabit orbem terræ in æquitate, et populos in veritate sua.	przed Panem, że przyszedł, bo przyszedł sądzić ziemię. Będzie sądził świat w sprawiedliwości a narody według prawdy swojej.

96

Opisanie jest w tym Psalmie sądu Bożego ostatecznego bardzo srogiego, i znaków uprzedzających go.
Τῷ Δαυιδ, ὅτε ἡ γῆ αὐτοῦ καθίσταται. Ὁ יהוה ἐβασίλευσεν, ἀγαλλιάσθω ἡ γῆ, εὐφρανθήτωσαν νῆσοι πολλαί.	Huic David, quando terra ejus restituta est. Dominus regnavit; exsultet terra; lætentur insulæ multæ.	Temu Dawidowi, kiedy ziemia jego była przywrócona. Pan króluje: niech się raduje ziemia, niech się weselą wyspy mnogie.
νεφέλη καὶ γνόφος κύκλῳ αὐτοῦ, δικαιοσύνη καὶ κρίμα κατόρθωσι τοῦ θρόνου αὐτοῦ.	Nubes et caligo in circuitu ejus; justitia et judicium correctio sedis ejus.	Obłok i mgła około niego, sprawiedliwość i sąd naprawienie stolice jego.
πῦρ ἐναντίον αὐτοῦ προπορεύσεται καὶ φλογιεῖ κύκλῳ τοὺς ἐχθροὺς αὐτοῦ·	Ignis ante ipsum præcedet, et inflammabit in circuitu inimicos ejus.	Ogień przed nim uprzedzi i zapali wokoło nieprzyjacioły jego.
ἔφαναν αἱ ἀστραπαὶ αὐτοῦ τῇ οἰκουμένῃ, εἶδεν καὶ ἐσαλεύθη ἡ γῆ.	Illuxerunt fulgura ejus orbi terræ; vidit, et commota est terra.	Oświeciły błyskawice jego okrąg ziemie, ujźrzała i zadrżała ziemia.
τὰ ὄρη ἐτάκησαν ὡσεὶ κηρὸ ἀπὸ προσώπου יהוה, ἀπὸ προσώπου κυρίου πάσης τῆς γῆς.	Montes sicut cera fluxerunt a facie Domini; a facie Domini omnis terra.	Góry się jako wosk rozpłynęły przed obliczem Pańskim, przed obliczem Pana wszytka ziemia.
ἀνήγγειλαν οἱ οὐρανοὶ τὴν δικαιοσύνην αὐτοῦ, καὶ εἴδοσαν πάντες οἱ λαοὶ τὴν δόξαν αὐτοῦ.	Annuntiaverunt cæli justitiam ejus; et viderunt omnes populi gloriam ejus.	Oznajmiły niebiosa sprawiedliwość jego i oglądali wszyscy ludzie chwałę jego.
αἰσχυνθήτωσαν πάντες οἱ προσκυνοῦντες τοῖς γλυπτοῖ οἱ ἐγκαυχώμενοι ἐν τοῖς εἰδώλοις αὐτῶν· προσκυνήσατε αὐτῷ, πάντες οἱ ἄγγελοι αὐτοῦ.	Confundantur omnes qui adorant sculptilia, et qui gloriantur in simulacris suis. Adorate eum omnes angeli ejus.	Niech będą zawstydzeni wszyscy, którzy służą rycinom, i którzy się chłubią w bałwanach swoich. Kłaniajcie się mu wszyscy anjołowie jego.
ἤκουσεν καὶ εὐφράνθη Σιων, καὶ ἠγαλλιάσαντο αἱ θυγατέρες τῆς Ιουδαίας ἕνεκεν τῶν κριμάτων σου, יהוה·	Audivit, et lætata est Sion; et exsultaverunt filiæ Judæ, propter judicia tua, Domine.	Usłyszał i uweselił się Syjon, i rozradowały się córki Judzkie, dla sądów twoich, Panie!
ὅτι σὺ εἶ יהוה ὁ ὕψιστος ἐπὶ πᾶσαν τὴν γῆν, σφόδρα ὑπερυψώθης ὑπὲρ πάντας τοὺς θεούς.	Quoniam tu Dominus altissimus super omnem terram; nimis exaltatus es super omnes deos.	Abowiem tyś Pan Najwyższy nade wszytką ziemią, barzoś wywyższony nade wszytkie bogi.
οἱ ἀγαπῶντες τὸν יהוה, μισεῖτε πονηρόν· φυλάσσει יהוה τὰς ψυχὰς τῶν ὁσίων αὐτοῦ, ἐκ χειρὸς ἁμαρτωλῶν ῥύσεται αὐτούς.	Qui diligitis Dominum, odite malum; custodit Dominus animas sanctorum suorum, de manu peccatoris liberabit eos.	Którzy miłujecie Pana, miejcież złość w nienawiści, strzeże Pan dusz świętych swoich, wyrwie je z ręki grzesznika.
φῶς ἀνέτειλεν τῷ δικαίῳ καὶ τοῖς εὐθέσι τῇ καρδίᾳ εὐφροσύνη.	Lux orta est justo, et rectis corde lætitia.	Światłość weszła sprawiedliwemu, a wesele ludziom prawego serca.
εὐφράνθητε, δίκαιοι, ἐπὶ τῷ יהוה καὶ ἐξομολογεῖσθε τῇ μνήμῃ τῆς ἁγιωσύνης αὐτοῦ.	Lætamini, justi, in Domino, et confitemini memoriæ sanctificationis ejus.	Weselcie się, sprawiedliwi, w Panu a wysławiajcie pamiątkę świątobliwości jego.

97

Przeto że nas Pan Chrystus raczył osobą swą nawiedzić i okrasić, a że nas na wiarę wezwał, wezwawszy oświecił, upomina Prorok, byśmy go chwalili.
Ψαλμὸς τῷ Δαυιδ. Ἄισατε τῷ יהוה ᾆσμ καινόν, ὅτι θαυμαστὰ ἐποίησεν יהוה· ἔσωσεν αὐτῷ ἡ δεξιὰ αὐτοῦ καὶ ὁ βραχίων ὁ ἅγιος αὐτοῦ.	Psalmus ipsi David. Cantate Domino canticum novum, quia mirabilia fecit. Salvavit sibi dextera ejus, et brachium sanctum ejus.	Psalm, samemu Dawidowi. Śpiewajcie Panu pieśń nową, bo uczynił dziwy. Zbawiła sobie prawica jego i ramię święte jego.
ἐγνώρισεν יהוה τὸ σωτήριον αὐτοῦ, ἐναντίον τῶν ἐθνῶν ἀπεκάλυψεν τὴν δικαιοσύνην αὐτοῦ.	Notum fecit Dominus salutare suum; in conspectu gentium revelavit justitiam suam.	Objawił Pan zbawienie swoje, przed oczyma poganów oznajmił sprawiedliwość swoję.
ἐμνήσθη τοῦ ἐλέους αὐτοῦ τῷ Ιακωβ καὶ τῆς ἀληθείας αὐτοῦ τῷ οἴκῳ Ισραηλ· εἴδοσαν πάντα τὰ πέρατα τῆς γῆς τὸ σωτήριον τοῦ θεοῦ ἡμῶν.	Recordatus est misericordiæ suæ, et veritatis suæ domui Israël. Viderunt omnes termini terræ salutare Dei nostri.	Wspomniał na miłosierdzie swoje i na prawdę swą domowi Izrael. Oglądały wszytkie kraje ziemie zbawienie Boga naszego.
ἀλαλάξατε τῷ יהוה, πᾶσα ἡ γῆ, ᾄσατε καὶ ἀγαλλιᾶσθε καὶ ψάλατε·	Jubilate Deo, omnis terra; cantate et exsultate, et psallite.	Wykrzykajcie Panu, wszytka ziemio, śpiewajcie a weselcie się i grajcie.
ψάλατε τῷ יהוה ἐν κιθάρᾳ, ἐν κιθάρᾳ καὶ φωνῇ ψαλμοῦ·	Psallite Domino in cithara; in cithara et voce psalmi;	Grajcie Panu na cytrze, na cytrze i z głosem Psalmu,
ἐν σάλπιγξιν ἐλαταῖ καὶ φωνῇ σάλπιγγος κερατίνη ἀλαλάξατε ἐνώπιον τοῦ βασιλέως יהוה.	in tubis ductilibus, et voce tubæ corneæ. Jubilate in conspectu regis Domini;	na puzanach i na kornetach głośnych. Wykrzykajcie przed oblicznością króla Pana.
σαλευθήτω ἡ θάλασσα καὶ τὸ πλήρωμα αὐτῆς, ἡ οἰκουμένη καὶ οἱ κατοικοῦντες ἐν αὐτῇ·	moveatur mare, et plenitudo ejus; orbis terrarum, et qui habitant in eo.	Niech się wzruszy morze i pełność jego, okrąg ziemie i mieszkający na nim.
ποταμοὶ κροτήσουσι χειρὶ ἐπὶ τὸ αὐτό, τὰ ὄρη ἀγαλλιάσονται,	Flumina plaudent manu, simul montes exsultabunt	Rzeki będą klaskać rękoma, góry społem będą się weselić
ὅτι ἥκει κρῖναι τὴν γῆν· κρινεῖ τὴν οἰκουμένην ἐν δικαιοσύνῃ καὶ λαοὺς ἐν εὐθύτητι.	a conspectu Domini, quoniam venit judicare terram. Judicabit orbem terrarum in justitia, et populos in æquitate.	przed oblicznością PANską, bo przyszedł sądzić ziemię. Będzie sądził świat w sprawiedliwości, a narody w prawości.

98

Napomina ku czci a chwały czynieniu Panu Chrystusowi.
Ψαλμὸς τῷ Δαυιδ. Ὁ יהוה ἐβασίλευσεν, ὀργιζέσθωσαν λαοί· ὁ καθήμενος ἐπὶ τῶν χερουβιν, σαλευθήτω ἡ γῆ.	Psalmus ipsi David. Dominus regnavit: irascantur populi; qui sedet super cherubim: moveatur terra.	Psalm samemu Dawidowi. Pan królował: niech się gniewają narodowie, który siedzi na Cherubinach: niech się trzęsie ziemia.
יהוה ἐν Σιων μέγας καὶ ὑψηλός ἐστιν ἐπὶ πάντας τοὺς λαούς·	Dominus in Sion magnus, et excelsus super omnes populos.	Pan wielki na Syjonie i wywyższony nad wszytkie narody.
ἐξομολογησάσθωσαν τῷ ὀνόματί σου τῷ μεγάλῳ, ὅτι φοβερὸν καὶ ἅγιόν ἐστιν.	Confiteantur nomini tuo magno, quoniam terribile et sanctum est,	Niech wyznawają imieniowi twemu wielkiemu, abowiem straszne i święte jest,
καὶ τιμὴ βασιλέως κρίσιν ἀγαπᾷ· σὺ ἡτοίμασας εὐθύτητας, κρίσιν καὶ δικαιοσύνην ἐν Ιακωβ σὺ ἐποίησας.	et honor regis judicium diligit. Tu parasti directiones; judicium et justitiam in Jacob tu fecisti.	a cześć królewska sąd miłuje. Tyś nagotował prostowania, tyś uczynił sąd i sprawiedliwość w Jakob.
ὑψοῦτε יהוה τὸν θεὸν ἡμῶν καὶ προσκυνεῖτε τῷ ὑποποδίῳ τῶν ποδῶν αὐτοῦ, ὅτι ἅγιός ἐστιν.	Exaltate Dominum Deum nostrum et adorate scabellum pedum ejus, quoniam sanctum est.	Wywyższajcie Pana Boga naszego, a kłaniajcie się podnóżkowi nóg jego, bo święty jest.
Μωυσῆ καὶ Ααρων ἐν τοῖς ἱερεῦσιν αὐτοῦ, καὶ Σαμουηλ ἐν τοῖς ἐπικαλουμένοις τὸ ὄνομα αὐτοῦ· ἐπεκαλοῦντο τὸν יהוה, καὶ αὐτὸς ἐπήκουσεν αὐτῶν,	Moyses et Aaron in sacerdotibus ejus, et Samuel inter eos qui invocant nomen ejus; invocabant Dominum, et ipse exaudiebat eos;	Mojżesz i Aaron między kapłany jego a Samuel między tymi, którzy wzywają imienia jego. Wzywali Pana, a on ich wysłuchiwał,
ἐν στύλῳ νεφέλης ἐλάλει πρὸς αὐτούς· ἐφύλασσον τὰ μαρτύρια αὐτοῦ καὶ τὰ προστάγματ, ἃ ἔδωκεν αὐτοῖς.	in columna nubis loquebatur ad eos. Custodiebant testimonia ejus, et præceptum quod dedit illis.	w słupie obłokowym mawiał do nich. Strzegli świadectw jego i przykazania, które im podał.
יהוה ὁ θεὸς ἡμῶν, σὺ ἐπήκουες αὐτῶν· ὁ θεός, σὺ εὐίλατο ἐγίνου αὐτοῖς καὶ ἐκδικῶν ἐπὶ πάντα τὰ ἐπιτηδεύματ αὐτῶν.	Domine Deus noster, tu exaudiebas eos; Deus, tu propitius fuisti eis, et ulciscens in omnes adinventiones eorum.	Panie Boże nasz, tyś je wysłuchiwał, Boże, tyś im był miłościw i mszczący się wszytkich wynalazków ich.
ὑψοῦτε יהוה τὸν θεὸν ἡμῶν καὶ προσκυνεῖτε εἰς ὄρος ἅγιον αὐτοῦ, ὅτι ἅγιος יהוה ὁ θεὸς ἡμῶν.	Exaltate Dominum Deum nostrum, et adorate in monte sancto ejus, quoniam sanctus Dominus Deus noster.	Wywyższajcie Pana Boga naszego i kłaniajcie się górze świętej jego: abowiem święty Pan Bóg nasz.

99

Ku spółecznemu w dni święte Pana Boga chwaleniu upominanie.
Ψαλμὸς εἰς ἐξομολόγησι.	Psalmus in confessione.	Psalm, na wyznawanie.
Ἀλαλάξατε τῷ יהוה, πᾶσα ἡ γῆ, δουλεύσατε τῷ יהוה ἐν εὐφροσύνῃ, εἰσέλθατε ἐνώπιον αὐτοῦ ἐν ἀγαλλιάσει.	Jubilate Deo, omnis terra; servite Domino in lætitia. Introite in conspectu ejus in exsultatione.	Wykrzykajcie Bogu, wszytka ziemio, służcie Panu z weselem, wchodźcie przed obliczność jego z radością.
γνῶτε ὅτι יהוה, αὐτός ἐστιν ὁ θεός, αὐτὸς ἐποίησεν ἡμᾶς καὶ οὐχ ἡμεῖς, λαὸς αὐτοῦ καὶ πρόβατα τῆς νομῆς αὐτοῦ.	Scitote quoniam Dominus ipse est Deus; ipse fecit nos, et non ipsi nos; populus ejus, et oves pascuæ ejus.	Wiedźcie, iż Pan sam jest Bóg, on nas uczynił, a nie my sami siebie. Ludu jego i owce pastwiska jego:
εἰσέλθατε εἰς τὰς πύλας αὐτοῦ ἐν ἐξομολογήσει, εἰς τὰς αὐλὰς αὐτοῦ ἐν ὕμνοις· ἐξομολογεῖσθε αὐτῷ, αἰνεῖτε τὸ ὄνομα αὐτοῦ,	Introite portas ejus in confessione, atria ejus in hymnis; confitemini illi. Laudate nomen ejus,	wchodźcie w bramy jego w wyznawaniu, do sieni jego z pieśniami, wyznawajcie mu. Chwalcie imię jego,
ὅτι χρηστὸς יהוה, εἰς τὸν αἰῶνα τὸ ἔλεος αὐτοῦ, καὶ ἕως γενεᾶς καὶ γενεᾶς ἡ ἀλήθεια αὐτοῦ.	quoniam suavis est Dominus; in æternum misericordia ejus, et usque in generationem et generationem veritas ejus.	boć słodki jest Pan: na wieki miłosierdzie jego i aż od rodzaju do rodzaju prawda jego.

100

Opisuje porządek a sprawę dobrego gospodarza w domu, i króla w państwie swem, aby złe karał, dobre miłował a nimi się bawił.
Τῷ Δαυιδ ψαλμός. Ἔλεος καὶ κρίσιν ᾄσομαί σοι, יהוה·	Psalmus ipsi David. Misericordiam et judicium cantabo tibi, Domine;	Psalm samemu Dawidowi. Miłosierdzie i sąd będę śpiewał, tobie, Panie.
ψαλῶ καὶ συνήσω ἐν ὁδῷ ἀμώμῳ· πότε ἥξεις πρός με; διεπορευόμην ἐν ἀκακί καρδίας μου ἐν μέσῳ τοῦ οἴκου μου.	psallam, et intelligam in via immaculata: quando venies ad me? Perambulabam in innocentia cordis mei, in medio domus meæ.	Będę śpiewał, a będę rozumiał na drodze niepokalanej, kiedy przyjdziesz do mnie. Chodziłem w niewinności serca mego w pośrzodku domu mego.
οὐ προεθέμην πρὸ ὀφθαλμῶν μου πρᾶγμα παράνομο, ποιοῦντας παραβάσεις ἐμίσησα·	Non proponebam ante oculos meos rem injustam; facientes prævaricationes odivi,	Nie kładłem przed oczy swe niesprawiedliwej rzeczy, czyniące przewrotności miałem w nienawiści.
οὐκ ἐκολλήθη μοι καρδία σκαμβ, ἐκκλίνοντος ἀπ᾽ ἐμοῦ τοῦ πονηροῦ οὐκ ἐγίνωσκον.	non adhæsit mihi cor pravum; declinantem a me malignum non cognoscebam.	Nie przystało ku mnie serce złośliwe, odstępującego ode mnie złośnika nie znałem.
τὸν καταλαλοῦντα λάθρᾳ τοῦ πλησίον αὐτοῦ, τοῦτον ἐξεδίωκον· ὑπερηφάνῳ ὀφθαλμῷ καὶ ἀπλήστ καρδίᾳ, τούτῳ οὐ συνήσθιον.	Detrahentem secreto proximo suo, hunc persequebar, superbo oculo, et insatiabili corde, cum hoc non edebam.	Który uwłacza potajemnie bliźniemu swemu, tegom przeszladował. Z człowiekiem pysznego oka a nienasyconego serca, z tymem nie jadał.
οἱ ὀφθαλμοί μου ἐπὶ τοὺς πιστοὺς τῆς γῆς τοῦ συγκαθῆσθαι αὐτοὺς μετ᾽ ἐμοῦ· πορευόμενος ἐν ὁδῷ ἀμώμῳ, οὗτός μοι ἐλειτούργει.	Oculi mei ad fideles terræ, ut sedeant mecum; ambulans in via immaculata, hic mihi ministrabat.	Oczy moje na wierne na ziemi, aby siadali ze mną, chodzący drogą niepokalaną ten mi służył.
οὐ κατῴκει ἐν μέσῳ τῆς οἰκίας μου ποιῶν ὑπερηφανίαν, λαλῶν ἄδικα οὐ κατεύθυνεν ἐναντίον τῶν ὀφθαλμῶν μου.	Non habitabit in medio domus meæ qui facit superbiam; qui loquitur iniqua non direxit in conspectu oculorum meorum.	Nie będzie mieszkał w pośrzód domu mego, który czyni pychę; który mówi nieprawości, nie miał szczęścia w oczach moich.
εἰς τὰς πρωίας ἀπέκτεννον πάντας τοὺς ἁμαρτωλοὺς τῆς γῆς τοῦ ἐξολεθρεῦσαι ἐκ πόλεως יהוה πάντας τοὺς ἐργαζομένους τὴν ἀνομίαν.	In matutino interficiebam omnes peccatores terræ, ut disperderem de civitate Domini omnes operantes iniquitatem.	Rano traciłem wszytkie grzeszniki w ziemi, abym wykorzenił z miasta Pańskiego wszytkie czyniące nieprawość.

101

Modlitwa ubożuchnego gdyby był we frasunku, a przed Panem gdyby wylał potrzebę swoję.
Προσευχὴ τῷ πτωχῷ, ὅταν ἀκηδιάσ καὶ ἐναντίον יהוה ἐκχέῃ τὴν δέησιν αὐτοῦ.	Oratio pauperis, cum anxius fuerit, et in conspectu Domini effuderit precem suam.	Modlitwa ubogiego, kiedy jest w ucisku a wylewa przed Panem prośbę swoję.
Εἰσάκουσον, יהוה, τῆς προσευχῆς μου, καὶ ἡ κραυγή μου πρὸς σὲ ἐλθάτω.	Domine, exaudi orationem meam, et clamor meus ad te veniat.	Panie, wysłuchaj modlitwę moję, a wołanie moje niech do ciebie przyjdzie.
μὴ ἀποστρέψῃς τὸ πρόσωπόν σου ἀπ᾽ ἐμοῦ· ἐν ᾗ ἂν ἡμέρᾳ θλίβωμαι, κλῖνον τὸ οὖς σου πρός με· ἐν ᾗ ἂν ἡμέρᾳ ἐπικαλέσωμαί σε, ταχὺ εἰσάκουσόν μου.	Non avertas faciem tuam a me; in quacumque die tribulor, inclina ad me aurem tuam; in quacumque die invocavero te, velociter exaudi me.	Nie odwracaj oblicza twego ode mnie: któregokolwiek dnia jestem uciśniony, nakłoń ku mnie ucha twego. Któregokolwiek dnia wzywać cię będę, prędko wysłuchaj mię.
ὅτι ἐξέλιπον ὡσεὶ καπνὸς αἱ ἡμέραι μου, καὶ τὰ ὀστᾶ μου ὡσεὶ φρύγιο συνεφρύγησα.	Quia defecerunt sicut fumus dies mei, et ossa mea sicut cremium aruerunt.	Abowiem ustały jako dym dni moje, a kości moje jako skwarczki wyschły.
ἐπλήγη ὡσεὶ χόρτος καὶ ἐξηράνθη ἡ καρδία μου, ὅτι ἐπελαθόμην τοῦ φαγεῖν τὸν ἄρτον μου.	Percussus sum ut fœnum, et aruit cor meum, quia oblitus sum comedere panem meum.	Zwiądłem jako siano i wyschło serce moje, iżem zapomniał pożywać chleba mego.
ἀπὸ φωνῆς τοῦ στεναγμοῦ μου ἐκολλήθη τὸ ὀστοῦν μου τῇ σαρκί μου.	A voce gemitus mei adhæsit os meum carni meæ.	Dla głosu wzdychania mojego, przyschły kości moje do ciała mego.
ὡμοιώθην πελεκᾶν ἐρημικ, ἐγενήθην ὡσεὶ νυκτικόρα ἐν οἰκοπέδ,	Similis factus sum pellicano solitudinis; factus sum sicut nycticorax in domicilio.	Zstałem się podobnym pelikanowi na puszczy i stałem się jako kruk nocny w pustkach.
ἠγρύπνησα καὶ ἐγενήθην ὡσεὶ στρουθίον μονάζο ἐπὶ δώματι.	Vigilavi, et factus sum sicut passer solitarius in tecto.	Nie spałem i zstałem się jako wróbl sam jeden na dachu.
ὅλην τὴν ἡμέραν ὠνείδιζόν με οἱ ἐχθροί μου, καὶ οἱ ἐπαινοῦντές με κατ᾽ ἐμοῦ ὤμνυον.	Tota die exprobrabant mihi inimici mei, et qui laudabant me adversum me jurabant:	Przez cały dzień urągali mi nieprzyjaciele moi, a ci, którzy mię chwalili, przeciwko mnie przysięgali.
ὅτι σποδὸν ὡσεὶ ἄρτον ἔφαγον καὶ τὸ πόμα μου μετὰ κλαυθμοῦ ἐκίρνω	quia cinerem tamquam panem manducabam, et potum meum cum fletu miscebam;	Bom popiół jako chleb jadał, a picie moje mieszałem z płaczem.
ἀπὸ προσώπου τῆς ὀργῆς σου καὶ τοῦ θυμοῦ σου, ὅτι ἐπάρας κατέρραξά με.	a facie iræ et indignationis tuæ, quia elevans allisisti me.	Dla gniewu i popędliwości twojej, abowiem podniózszy roztrąciłeś mię.
αἱ ἡμέραι μου ὡσεὶ σκιὰ ἐκλίθησαν, καὶ ἐγὼ ὡσεὶ χόρτος ἐξηράνθην.	Dies mei sicut umbra declinaverunt, et ego sicut fœnum arui.	Dni moje zeszły jako cień, a jam usechł jako siano.
σὺ δέ, יהוה, εἰς τὸν αἰῶνα μένεις, καὶ τὸ μνημόσυνόν σου εἰς γενεὰν καὶ γενεάν.	Tu autem, Domine, in æternum permanes, et memoriale tuum in generationem et generationem.	Ale ty, Panie, trwasz na wieki, a pamiątka twoja od rodzaju do rodzaju.
σὺ ἀναστὰς οἰκτιρήσεις τὴν Σιων, ὅτι καιρὸς τοῦ οἰκτιρῆσαι αὐτήν, ὅτι ἥκει καιρός·	Tu exsurgens misereberis Sion, quia tempus miserendi ejus, quia venit tempus;	Ty powstawszy smiłujesz się nad Syjonem, boć czas smiłowania nad nim, bo przyszedł czas.
ὅτι εὐδόκησαν οἱ δοῦλοί σου τοὺς λίθους αὐτῆς καὶ τὸν χοῦν αὐτῆς οἰκτιρήσουσιν.	quoniam placuerunt servis tuis lapides ejus, et terræ ejus miserebuntur.	Abowiem upodobało się sługom twoim kamienie jego a użalą się ziemie jego.
καὶ φοβηθήσονται τὰ ἔθνη τὸ ὄνομα יהוה καὶ πάντες οἱ βασιλεῖς τῆς γῆς τὴν δόξαν σου,	Et timebunt gentes nomen tuum, Domine, et omnes reges terræ gloriam tuam;	I będą się narody bały imienia twego, Panie, i wszyscy królowie ziemscy chwały twojej.
ὅτι οἰκοδομήσει יהוה τὴν Σιων καὶ ὀφθήσεται ἐν τῇ δόξῃ αὐτοῦ.	quia ædificavit Dominus Sion, et videbitur in gloria sua.	Abowiem Pan pobudował Syjon i okaże się w chwale swojej.
ἐπέβλεψεν ἐπὶ τὴν προσευχὴν τῶν ταπεινῶν καὶ οὐκ ἐξουδένωσεν τὴν δέησιν αὐτῶν.	Respexit in orationem humilium et non sprevit precem eorum.	Wejźrzał na modlitwę poniżonych i nie wzgardził ich prośbą.
γραφήτω αὕτη εἰς γενεὰν ἑτέραν, καὶ λαὸς ὁ κτιζόμενος αἰνέσει τὸν κύριον,	Scribantur hæc in generatione altera, et populus qui creabitur laudabit Dominum.	Niech to napiszą rodzajowi potomnemu, a lud, który będzie stworzony, będzie Pana chwalił.
ὅτι ἐξέκυψε ἐξ ὕψους ἁγίου αὐτοῦ, יהוה ἐξ οὐρανοῦ ἐπὶ τὴν γῆν ἐπέβλεψεν	Quia prospexit de excelso sancto suo, Dominus de cælo in terram aspexit;	Abowiem wejźrzał z wysokiej świątnice swojej, Pan z nieba na ziemię pojźrzał:
τοῦ ἀκοῦσαι τὸν στεναγμὸν τῶν πεπεδημένω, τοῦ λῦσαι τοὺς υἱοὺς τῶν τεθανατωμένων,	ut audiret gemitus compeditorum, ut solveret filios interemptorum;	aby wysłuchał wzdychania więźniów, aby rozwiązał syny pomordowanych,
τοῦ ἀναγγεῖλαι ἐν Σιων τὸ ὄνομα יהוה καὶ τὴν αἴνεσιν αὐτοῦ ἐν Ιερουσαλημ	ut annuntient in Sion nomen Domini, et laudem ejus in Jerusalem,	aby wysławiano imię Pańskie na Syjonie i chwałę jego w Jeruzalem.
ἐν τῷ συναχθῆναι λαοὺς ἐπὶ τὸ αὐτὸ καὶ βασιλείας τοῦ δουλεύειν τῷ יהוה.	in conveniendo populos in unum, et reges ut serviant Domino.	Gdy się narodowie zbiorą w jedno i królowie, aby służyli Panu.
ἀπεκρίθη αὐτῷ ἐν ὁδῷ ἰσχύος αὐτοῦ Τὴν ὀλιγότητ τῶν ἡμερῶν μου ἀνάγγειλόν μοι·	Respondit ei in via virtutis suæ: Paucitatem dierum meorum nuntia mihi:	Odpowiedział mu w drodze mocy swojej: krótkość dni moich objaw mi,
μὴ ἀναγάγῃς με ἐν ἡμίσει ἡμερῶν μου, ἐν γενεᾷ γενεῶν τὰ ἔτη σου.	ne revoces me in dimidio dierum meorum, in generationem et generationem anni tui.	nie bierz mię w połowicy dni moich, lata twoje od wieku do wieku.
κατ᾽ ἀρχὰς σύ, κύριε, τὴν γῆν ἐθεμελίωσας, καὶ ἔργα τῶν χειρῶν σού εἰσιν οἱ οὐρανοί·	Initio tu, Domine, terram fundasti, et opera manuum tuarum sunt cæli.	Tyś, Panie, na początku ziemię ugruntował a dzieła rąk twoich są niebiosa.
αὐτοὶ ἀπολοῦνται, σὺ δὲ διαμενεῖς, καὶ πάντες ὡς ἱμάτιον παλαιωθήσονται, καὶ ὡσεὶ περιβόλαιον ἀλλάξεις αὐτούς, καὶ ἀλλαγήσονται·	Ipsi peribunt, tu autem permanes; et omnes sicut vestimentum veterascent. Et sicut opertorium mutabis eos, et mutabuntur;	One poginą, ale ty zostajesz, i wszytkie jako szata zwietszeją. I jako odzienie odmienisz je i odmienią się:
σὺ δὲ ὁ αὐτὸς εἶ, καὶ τὰ ἔτη σου οὐκ ἐκλείψουσιν.	tu autem idem ipse es, et anni tui non deficient.	ale ty tenżeś jest i lata twoje nie ustaną.
οἱ υἱοὶ τῶν δούλων σου κατασκηνώσουσιν, καὶ τὸ σπέρμα αὐτῶν εἰς τὸν αἰῶνα κατευθυνθήσεται.	Filii servorum tuorum habitabunt; et semen eorum in sæculum dirigetur.	Synowie sług twoich mieszkać będą; a nasienie ich na wieki będzie szczęśliwie prowadzone.

102

Uczy a upomina, aby wierni z uprzejmego serca dziękowali Panu Bogu za dobrodziejstwa, któremi ich hojnie obdarzać raczył.
Τῷ Δαυιδ. Εὐλόγει, ἡ ψυχή μου, τὸν יהוה καί, πάντα τὰ ἐντός μου, τὸ ὄνομα τὸ ἅγιον αὐτοῦ·	Ipsi David. Benedic, anima mea, Domino, et omnia quæ intra me sunt nomini sancto ejus.	Samemu Dawidowi. Błogosław, duszo moja, Panu, i wszytko, co we mnie jest, imieniowi świętemu jego.
εὐλόγει, ἡ ψυχή μου, τὸν יהוה καὶ μὴ ἐπιλανθάνου πάσας τὰς ἀνταποδόσεις αὐτοῦ·	Benedic, anima mea, Domino, et noli oblivisci omnes retributiones ejus;	Błogosław, duszo moja, Panu, a nie zapamiętywaj wszytkich dobrodziejstw jego:
τὸν εὐιλατεύοντ πάσαις ταῖς ἀνομίαις σου, τὸν ἰώμενον πάσας τὰς νόσους σου·	qui propitiatur omnibus iniquitatibus tuis, qui sanat omnes infirmitates tuas;	Który miłościwie odpuszcza wszytkie nieprawości twoje, który uzdrawia wszytkie choroby twoje.
τὸν λυτρούμενον ἐκ φθορᾶς τὴν ζωήν σου, τὸν στεφανοῦντά σε ἐν ἐλέει καὶ οἰκτιρμοῖς·	qui redimit de interitu vitam tuam, qui coronat te in misericordia et miserationibus;	Który odkupuje żywot twój od zatracenia, który cię koronuje miłosierdziem i litościami.
τὸν ἐμπιπλῶντα ἐν ἀγαθοῖς τὴν ἐπιθυμίαν σου, ἀνακαινισθήσεται ὡς ἀετοῦ ἡ νεότης σου.	qui replet in bonis desiderium tuum: renovabitur ut aquilæ juventus tua.	Który napełnia dobrami żądzą twoję, odnowi się jako orłowa młodość twoja.
ποιῶν ἐλεημοσύνας ὁ יהוה καὶ κρίμα πᾶσι τοῖς ἀδικουμένοις.	Faciens misericordias Dominus, et judicium omnibus injuriam patientibus.	Czyniący miłosierdzie Pan i sąd wszytkim krzywdę cierpiącym.
ἐγνώρισεν τὰς ὁδοὺς αὐτοῦ τῷ Μωυσῇ, τοῖς υἱοῖς Ισραηλ τὰ θελήματα αὐτοῦ.	Notas fecit vias suas Moysi, filiis Israël voluntates suas.	Oznajmił drogi swe Mojżeszowi i wolą swoję synom Izraelskim.
οἰκτίρμων καὶ ἐλεήμων ὁ יהוה, μακρόθυμος καὶ πολυέλεο·	Miserator et misericors Dominus, longanimis, et multum misericors.	Litościwy i miłościwy Pan, długo czekający a wielce miłosierny.
οὐκ εἰς τέλος ὀργισθήσεται οὐδὲ εἰς τὸν αἰῶνα μηνιε·	Non in perpetuum irascetur, neque in æternum comminabitur.	Nie na wieki się gniewać będzie ani wiecznie grozić będzie.
οὐ κατὰ τὰς ἁμαρτίας ἡμῶν ἐποίησεν ἡμῖν οὐδὲ κατὰ τὰς ἀνομίας ἡμῶν ἀνταπέδωκεν ἡμῖν	Non secundum peccata nostra fecit nobis, neque secundum iniquitates nostras retribuit nobis.	Nie według grzechów naszych uczynił nam ani według nieprawości naszych oddał nam.
ὅτι κατὰ τὸ ὕψος τοῦ οὐρανοῦ ἀπὸ τῆς γῆς ἐκραταίωσεν κύριος τὸ ἔλεος αὐτοῦ ἐπὶ τοὺς φοβουμένους αὐτόν·	Quoniam secundum altitudinem cæli a terra, corroboravit misericordiam suam super timentes se;	Abowiem według wysokości nieba od ziemie utwierdził miłosierdzie swoje nad tymi, którzy się go boją.
καθ᾽ ὅσον ἀπέχουσιν ἀνατολαὶ ἀπὸ δυσμῶν, ἐμάκρυνε ἀφ᾽ ἡμῶν τὰς ἀνομίας ἡμῶν.	quantum distat ortus ab occidente, longe fecit a nobis iniquitates nostras.	Jako daleko jest wschód od zachodu, daleko oddalił od nas nieprawości nasze.
καθὼς οἰκτίρει πατὴρ υἱούς, οἰκτίρησεν יהוה τοὺς φοβουμένους αὐτόν,	Quomodo miseretur pater filiorum, misertus est Dominus timentibus se.	Jako lituje ociec synów swoich, zlitował się Pan nad tymi, którzy się go boją:
ὅτι αὐτὸς ἔγνω τὸ πλάσμα ἡμῶν· μνήσθητι ὅτι χοῦς ἐσμεν.	Quoniam ipse cognovit figmentum nostrum; recordatus est quoniam pulvis sumus.	boć on zna utworzenie nasze, wspomniał, iżechmy proch.
ἄνθρωπος, ὡσεὶ χόρτος αἱ ἡμέραι αὐτοῦ· ὡσεὶ ἄνθος τοῦ ἀγροῦ, οὕτως ἐξανθήσε·	Homo, sicut fœnum dies ejus; tamquam flos agri, sic efflorebit:	Człowiek, jako trawa dni jego, jako kwiat polny, tak okwitnie.
ὅτι πνεῦμα διῆλθεν ἐν αὐτῷ, καὶ οὐχ ὑπάρξει καὶ οὐκ ἐπιγνώσεται ἔτι τὸν τόπον αὐτοῦ.	quoniam spiritus pertransibit in illo, et non subsistet: et non cognoscet amplius locum suum.	Abowiem powienie wiatr nań i nie ostoi się, i więcej nie pozna miejsca swego.
τὸ δὲ ἔλεος τοῦ יהוה ἀπὸ τοῦ αἰῶνος καὶ ἕως τοῦ αἰῶνος ἐπὶ τοὺς φοβουμένους αὐτόν, καὶ ἡ δικαιοσύνη αὐτοῦ ἐπὶ υἱοὺς υἱῶν	Misericordia autem Domini ab æterno, et usque in æternum super timentes eum. Et justitia illius in filios filiorum,	Ale miłosierdzie Pańskie od wieku i aż do wieku, nad tymi, którzy się go boją. I sprawiedliwość jego na syny synów,
τοῖς φυλάσσουσιν τὴν διαθήκην αὐτοῦ καὶ μεμνημένοις τῶν ἐντολῶν αὐτοῦ τοῦ ποιῆσαι αὐτάς.	his qui servant testamentum ejus, et memores sunt mandatorum ipsius ad faciendum ea.	tych, którzy chowają testament jego i pamiętają na przykazania jego, aby je pełnili.
יהוה ἐν τῷ οὐρανῷ ἡτοίμασεν τὸν θρόνον αὐτοῦ, καὶ ἡ βασιλεία αὐτοῦ πάντων δεσπόζε.	Dominus in cælo paravit sedem suam, et regnum ipsius omnibus dominabitur.	Pan na niebie przygotował stolicę swoję, a królestwo jego nad wszemi panować będzie.
εὐλογεῖτε τὸν יהוה, πάντες οἱ ἄγγελοι αὐτοῦ, δυνατοὶ ἰσχύι ποιοῦντες τὸν λόγον αὐτοῦ τοῦ ἀκοῦσαι τῆς φωνῆς τῶν λόγων αὐτοῦ·	Benedicite Domino, omnes angeli ejus, potentes virtute, facientes verbum illius, ad audiendam vocem sermonum ejus.	Błogosławcie Panu, wszyscy anjołowie jego możni w sile, którzy czynicie słowo jego na usłyszenie głosu mów jego.
εὐλογεῖτε τὸν יהוה, πᾶσαι αἱ δυνάμεις αὐτοῦ, λειτουργοὶ αὐτοῦ ποιοῦντες τὸ θέλημα αὐτοῦ·	Benedicite Domino, omnes virtutes ejus, ministri ejus, qui facitis voluntatem ejus.	Błogosławcie Panu, wszystkie wojska jego, słudzy jego, którzy czynicie wolą jego.
εὐλογεῖτε τὸν יהוה, πάντα τὰ ἔργα αὐτοῦ ἐν παντὶ τόπῳ τῆς δεσποτεία αὐτοῦ· εὐλόγει, ἡ ψυχή μου, τὸν יהוה.	Benedicite Domino, omnia opera ejus, in omni loco dominationis ejus. Benedic, anima mea, Domino.	Błogosławcie Panu, wszystkie uczynki jego na wszelkim miejscu panowania jego, błogosław, duszo moja, Panu.

103

Za pewnemi i słusznemi przyczynami przywodzi nas prorok ku chwaleniu Pana.
Τῷ Δαυιδ. Εὐλόγει, ἡ ψυχή μου, τὸν יהוה. יהוה ὁ θεός μου, ἐμεγαλύνθης σφόδρα, ἐξομολόγησι καὶ εὐπρέπειαν ἐνεδύσω	Ipsi David. Benedic, anima mea, Domino: Domine Deus meus, magnificatus es vehementer. Confessionem et decorem induisti,	Samemu Dawidowi. Błogosław, duszo moja, Panu. Panie Boże mój, barzoś się wielmożnym okazał. Oblokłeś się w wyznanie i ozdobę,
ἀναβαλλόμενος φῶς ὡς ἱμάτιον, ἐκτείνων τὸν οὐρανὸν ὡσεὶ δέρριν·	amictus lumine sicut vestimento. Extendens cælum sicut pellem,	odziany światłością jako szatą. Który rozściągasz niebo jako skórę,
ὁ στεγάζω ἐν ὕδασιν τὰ ὑπερῷα αὐτοῦ, ὁ τιθεὶς νέφη τὴν ἐπίβασι αὐτοῦ, ὁ περιπατῶν ἐπὶ πτερύγων ἀνέμων·	qui tegis aquis superiora ejus; qui ponis nubem ascensum tuum, qui ambulas super pennas ventorum;	który okrywasz wodami wierzch jego. Który kładziesz obłoki wstępem twoim, który chodzisz na skrzydłach wiatrowych.
ὁ ποιῶν τοὺς ἀγγέλους αὐτοῦ πνεύματα καὶ τοὺς λειτουργοὺς αὐτοῦ πῦρ φλέγο.	qui facis angelos tuos spiritus, et ministros tuos ignem urentem.	Który czynisz anjoły twoje duchy, i sługi twoje ogień palący.
ἐθεμελίωσεν τὴν γῆν ἐπὶ τὴν ἀσφάλειαν αὐτῆς, οὐ κλιθήσεται εἰς τὸν αἰῶνα τοῦ αἰῶνος.	Qui fundasti terram super stabilitatem suam, non inclinabitur in sæculum sæculi.	Któryś ugruntował ziemię na jej stałości, nie nachyli się na wiek wieku.
ἄβυσσος ὡς ἱμάτιον τὸ περιβόλαιον αὐτοῦ, ἐπὶ τῶν ὀρέων στήσονται ὕδατα·	Abyssus sicut vestimentum amictus ejus; super montes stabunt aquæ.	Głębokości jako szata odzienie jej, nad górami staną wody.
ἀπὸ ἐπιτιμήσεώ σου φεύξονται, ἀπὸ φωνῆς βροντῆς σου δειλιάσουσιν.	Ab increpatione tua fugient, a voce tonitrui tui formidabunt.	Na fukanie twoje ucieką, ulękną się głosu gromu twego.
ἀναβαίνουσιν ὄρη καὶ καταβαίνουσιν πεδί εἰς τόπον, ὃν ἐθεμελίωσας αὐτοῖς·	Ascendunt montes, et descendunt campi in locum quem fundasti eis.	Podnoszą się góry i zniżają pola na miejsce, któreś im założył.
ὅριον ἔθου, ὃ οὐ παρελεύσονται, οὐδὲ ἐπιστρέψουσιν καλύψαι τὴν γῆν.	Terminum posuisti quem non transgredientur; neque convertentur operire terram.	Zamierzyłeś kres, którego nie przestąpią ani się wrócą okryć ziemię.
ὁ ἐξαποστέλλων πηγὰς ἐν φάραγξιν, ἀνὰ μέσον τῶν ὀρέων διελεύσονται ὕδατα·	Qui emittis fontes in convallibus; inter medium montium pertransibunt aquæ.	Który wypuszczasz źrzódła po dolinach pośrzodkiem między górami popłyną wody.
ποτιοῦσιν πάντα τὰ θηρία τοῦ ἀγροῦ, προσδέξονται ὄναγρο εἰς δίψαν αὐτῶν·	Potabunt omnes bestiæ agri; expectabunt onagri in siti sua.	Będą pić wszytkie zwierzęta polne, osłowie dzicy czekać będą w pragnieniu swoim.
ἐπ᾽ αὐτὰ τὰ πετεινὰ τοῦ οὐρανοῦ κατασκηνώσει, ἐκ μέσου τῶν πετρῶν δώσουσιν φωνήν.	Super ea volucres cæli habitabunt; de medio petrarum dabunt voces.	Nad nimi mieszkać będą ptaszkowie powietrzni, z pośrzodka skał wydadzą głosy.
ποτίζων ὄρη ἐκ τῶν ὑπερῴων αὐτοῦ, ἀπὸ καρποῦ τῶν ἔργων σου χορτασθήσεται ἡ γῆ.	Rigans montes de superioribus suis; de fructu operum tuorum satiabitur terra;	Który pokrapiasz góry z wysokości swoich, z owocu spraw twoich nasyci się ziemia.
ἐξανατέλλων χόρτον τοῖς κτήνεσιν καὶ χλόην τῇ δουλείᾳ τῶν ἀνθρώπων τοῦ ἐξαγαγεῖν ἄρτον ἐκ τῆς γῆς·	producens fœnum jumentis, et herbam servituti hominum: ut educas panem de terra.	Który czynisz, że siano roście bydłu, a zioła na posługę człowieczą. Abyś wywiódł chleb z ziemie,
καὶ οἶνος εὐφραίνει καρδίαν ἀνθρώπου τοῦ ἱλαρῦνα πρόσωπον ἐν ἐλαίῳ, καὶ ἄρτος καρδίαν ἀνθρώπου στηρίζει.	Et vinum lætificet cor hominis; ut exhilaret faciem in oleo, et panis cor hominis confirmet.	a wino rozweseliło serce człowiecze. Aby uweselił oblicze oliwą, a chleb serce człowiecze potwierdził.
χορτασθήσεται τὰ ξύλα τοῦ πεδίο, αἱ κέδροι τοῦ Λιβάνου, ἃς ἐφύτευσεν·	Saturabuntur ligna campi, et cedri Libani quas plantavit;	Nasycają się drzewa polne i cedry Libanu, których nasadził.
ἐκεῖ στρουθία ἐννοσσεύσουσι, τοῦ ἐρωδιο ἡ οἰκία ἡγεῖται αὐτῶν.	illic passeres nidificabunt, herodii domus dux est eorum;	Tam się wróble gnieździć będą, herodiona gniazdo jest wodzem ich.
ὄρη τὰ ὑψηλὰ ταῖς ἐλάφοι, πέτρα καταφυγὴ τοῖς χοιρογρυλλίοι.	montes excelsi cervis, petra refugium herinaciis.	Góry wysokie jeleniom, opoki ucieczka jeżom.
ἐποίησεν σελήνην εἰς καιρούς, ὁ ἥλιος ἔγνω τὴν δύσιν αὐτοῦ.	Fecit lunam in tempora; sol cognovit occasum suum.	Uczynił księżyc dla czasów, słońce poznało zachód swój.
ἔθου σκότος, καὶ ἐγένετο νύξ, ἐν αὐτῇ διελεύσονται πάντα τὰ θηρία τοῦ δρυμο,	Posuisti tenebras, et facta est nox; in ipsa pertransibunt omnes bestiæ silvæ;	Przywiodłeś ciemność i zstała się noc, w nię przechodzić będą wszytkie zwierzęta leśne.
σκύμνο ὠρυόμενοι ἁρπάσαι καὶ ζητῆσαι παρὰ τοῦ θεοῦ βρῶσιν αὐτοῖς.	catuli leonum rugientes ut rapiant, et quærant a Deo escam sibi.	Szczenięta lwie ryczące, aby porwały i szukały od Boga pokarmu sobie.
ἀνέτειλεν ὁ ἥλιος, καὶ συνήχθησαν καὶ ἐν ταῖς μάνδραι αὐτῶν κοιτασθήσοντα·	Ortus est sol, et congregati sunt, et in cubilibus suis collocabuntur.	Wzeszło słońce i zgromadzili się, i w jamach swoich położą się.
ἐξελεύσεται ἄνθρωπος ἐπὶ τὸ ἔργον αὐτοῦ καὶ ἐπὶ τὴν ἐργασίαν αὐτοῦ ἕως ἑσπέρας.	Exibit homo ad opus suum, et ad operationem suam usque ad vesperum.	Wynidzie człowiek na robotę swoję i na sprawy swoje aż do wieczora.
ὡς ἐμεγαλύνθη τὰ ἔργα σου, יהוה· πάντα ἐν σοφίᾳ ἐποίησας, ἐπληρώθη ἡ γῆ τῆς κτήσεώ σου.	Quam magnificata sunt opera tua, Domine! omnia in sapientia fecisti; impleta est terra possessione tua.	Jako wielmożne są, Panie, uczynki twoje, wszytkoś w mądrości uczynił, napełniona jest ziemia osiadłością twoją.
αὕτη ἡ θάλασσα ἡ μεγάλη καὶ εὐρύχωρος, ἐκεῖ ἑρπετά, ὧν οὐκ ἔστιν ἀριθμός, ζῷα μικρὰ μετὰ μεγάλων·	Hoc mare magnum et spatiosum manibus; illic reptilia quorum non est numerus, animalia pusilla cum magnis.	To morze wielkie i szerokie odnogami, tam płazy, których nie masz liczby, zwierzęta małe z wielkimi.
ἐκεῖ πλοῖα διαπορεύονται, δράκων οὗτος, ὃν ἔπλασας ἐμπαίζειν αὐτῷ.	Illic naves pertransibunt; draco iste quem formasti ad illudendum ei.	Tam okręty pływać będą. Smok ten, któregoś stworzył ku naigraniu jemu.
πάντα πρὸς σὲ προσδοκῶσιν δοῦναι τὴν τροφὴν αὐτοῖς εὔκαιρον.	Omnia a te expectant ut des illis escam in tempore.	Wszytkie na cię czekają, abyś im dał pokarm czasu swego.
δόντος σου αὐτοῖς συλλέξουσιν, ἀνοίξαντος δέ σου τὴν χεῖρα τὰ σύμπαντ πλησθήσονται χρηστότητος.	Dante te illis, colligent; aperiente te manum tuam, omnia implebuntur bonitate.	Gdy im ty dasz, będą zbierać, gdy otworzysz rękę twoję, wszytkie się dobrem napełnią.
ἀποστρέψαντος δέ σου τὸ πρόσωπον ταραχθήσονται· ἀντανελεῖ τὸ πνεῦμα αὐτῶν, καὶ ἐκλείψουσιν καὶ εἰς τὸν χοῦν αὐτῶν ἐπιστρέψουσιν.	Avertente autem te faciem, turbabuntur; auferes spiritum eorum, et deficient, et in pulverem suum revertentur.	Ale gdy ty odwrócisz oblicze, zatrwożą się, odejmiesz ducha ich i ustaną, i w proch się swój obrócą.
ἐξαποστελεῖς τὸ πνεῦμά σου, καὶ κτισθήσονται, καὶ ἀνακαινιεῖς τὸ πρόσωπον τῆς γῆς.	Emittes spiritum tuum, et creabuntur; et renovabis faciem terræ.	Wypuścisz ducha twego, a będą stworzone i odnowisz oblicze ziemie.
ἤτω ἡ δόξα יהוה εἰς τὸν αἰῶνα, εὐφρανθήσεται יהוה ἐπὶ τοῖς ἔργοις αὐτοῦ·	Sit gloria Domini in sæculum; lætabitur Dominus in operibus suis.	Niechajże chwała Pańska będzie na wieki, będzie się Pan weselił w uczynkach swoich.
ὁ ἐπιβλέπων ἐπὶ τὴν γῆν καὶ ποιῶν αὐτὴν τρέμειν, ὁ ἁπτόμενος τῶν ὀρέων καὶ καπνίζοντα.	Qui respicit terram, et facit eam tremere; qui tangit montes, et fumigant.	Który patrzy na ziemię i czyni, że drży, który tyka gór i kurzą się.
ᾄσω τῷ יהוה ἐν τῇ ζωῇ μου, ψαλῶ τῷ θεῷ μου, ἕως ὑπάρχω·	Cantabo Domino in vita mea; psallam Deo meo quamdiu sum.	Będę śpiewał Panu za żywota mego, będę grał Bogu memu, póki mię zstawa.
ἡδυνθεί αὐτῷ ἡ διαλογ μου, ἐγὼ δὲ εὐφρανθήσομαι ἐπὶ τῷ יהוה.	Jucundum sit ei eloquium meum; ego vero delectabor in Domino.	Niech mu będzie wdzięczna wymowa moja, a ja się rozkocham w Panu.
ἐκλίποισαν ἁμαρτωλοὶ ἀπὸ τῆς γῆς καὶ ἄνομοι ὥστε μὴ ὑπάρχειν αὐτούς. εὐλόγει, ἡ ψυχή μου, τὸν יהוה.	Deficiant peccatores a terra, et iniqui, ita ut non sint. Benedic, anima mea, Domino.	Niechaj ustaną grzesznicy z ziemie, a złośnicy tak, że ich nie będzie. Błogosław, duszo moja, Panu!

104

Przypomina Prorok rozliczne dobrodziejstwa Boże, czem nas ku dziękom i chwały czynieniu przywodzi.
Αλληλουια. Ἐξομολογεῖσθε τῷ יהוה καὶ ἐπικαλεῖσθε τὸ ὄνομα αὐτοῦ, ἀπαγγείλατε ἐν τοῖς ἔθνεσιν τὰ ἔργα αὐτοῦ·	Alleluja. Confitemini Domino, et invocate nomen ejus; annuntiate inter gentes opera ejus.	Alleluja. Wyznawajcie Panu i wzywajcie imienia jego, opowiadajcie między pogany sprawy jego.
ᾄσατε αὐτῷ καὶ ψάλατε αὐτῷ, διηγήσασθε πάντα τὰ θαυμάσια αὐτοῦ.	Cantate ei, et psallite ei; narrate omnia mirabilia ejus.	Śpiewajcie mu i grajcie mu, oznajmiajcie wszytkie dziwy jego.
ἐπαινεῖσθε ἐν τῷ ὀνόματι τῷ ἁγίῳ αὐτοῦ, εὐφρανθήτω καρδία ζητούντων τὸν יהוה·	Laudamini in nomine sancto ejus; lætetur cor quærentium Dominum.	Chlubcie się w imieniu świętym jego, niech się weseli serce szukających Pana.
ζητήσατε τὸν יהוה καὶ κραταιώθητε, ζητήσατε τὸ πρόσωπον αὐτοῦ διὰ παντός.	Quærite Dominum, et confirmamini; quærite faciem ejus semper.	Szukajcie Pana a bądźcie umocnieni, szukajcie oblicza jego zawsze.
μνήσθητε τῶν θαυμασίων αὐτοῦ, ὧν ἐποίησεν, τὰ τέρατα αὐτοῦ καὶ τὰ κρίματα τοῦ στόματος αὐτοῦ,	Mementote mirabilium ejus quæ fecit, prodigia ejus, et judicia oris ejus.	Pamiętajcie na dziwy jego, które uczynił, na cuda jego i sądy ust jego.
σπέρμα Αβρααμ δοῦλοι αὐτοῦ, υἱοὶ Ιακωβ ἐκλεκτοὶ αὐτοῦ.	Semen Abraham, servi ejus; filii Jacob, electi ejus.	Nasienie Abrahamowe, słudzy jego, synowie Jakobowi, wybrani jego.
αὐτὸς יהוה ὁ θεὸς ἡμῶν, ἐν πάσῃ τῇ γῇ τὰ κρίματα αὐτοῦ.	Ipse Dominus Deus noster; in universa terra judicia ejus.	On ci Pan Bóg nasz: po wszytkiej ziemi sądy jego.
ἐμνήσθη εἰς τὸν αἰῶνα διαθήκης αὐτοῦ, λόγου, οὗ ἐνετείλατο εἰς χιλίας γενεάς,	Memor fuit in sæculum testamenti sui; verbi quod mandavit in mille generationes;	Pamiętał wiecznie na testament swój, na słowo, które przykazał, na tysiąc narodów:
ὃν διέθετο τῷ Αβρααμ, καὶ τοῦ ὅρκου αὐτοῦ τῷ Ισαακ	quod disposuit ad Abraham, et juramenti sui ad Isaac;	które postanowił z Abrahamem i na przysięgę swą z Izaakiem.
καὶ ἔστησεν αὐτὴν τῷ Ιακωβ εἰς πρόσταγμ καὶ τῷ Ισραηλ διαθήκην αἰώνιον	et statuit illud Jacob in præceptum, et Israël in testamentum æternum:	I postanowił ją Jakobowi za przykazanie a Izraelowi za testament wieczny,
λέγων Σοὶ δώσω τὴν γῆν Χανααν σχοίνισμ κληρονομίας ὑμῶν.	dicens: Tibi dabo terram Chanaan, funiculum hæreditatis vestræ;	mówiąc: Tobie dam ziemię Chanaan, sznur dziedzictwa waszego.
ἐν τῷ εἶναι αὐτοὺς ἀριθμῷ βραχεῖς, ὀλιγοστοὺ καὶ παροίκους ἐν αὐτῇ	cum essent numero brevi, paucissimi et incolæ ejus.	Gdy byli w małej liczbie, barzo trocha i obywatele ich
καὶ διῆλθον ἐξ ἔθνους εἰς ἔθνος, ἐκ βασιλείας εἰς λαὸν ἕτερον·	Et pertransierunt de gente in gentem, et de regno ad populum alterum.	i przechodzili od narodu do narodu i z królestwa do innego ludu,
οὐκ ἀφῆκεν ἄνθρωπον ἀδικῆσαι αὐτοὺς καὶ ἤλεγξεν ὑπὲρ αὐτῶν βασιλεῖς	Non reliquit hominem nocere eis; et corripuit pro eis reges.	nie dopuścił im krzywdy czynić człowiekowi i pokarał dla nich króle:
Μὴ ἅπτεσθε τῶν χριστῶν μου καὶ ἐν τοῖς προφήταις μου μὴ πονηρεύεσθ.	Nolite tangere christos meos, et in prophetis meis nolite malignari.	Nie tykajcie pomazańców moich, a na proroki moje nie bądźcie złośliwemi.
καὶ ἐκάλεσεν λιμὸν ἐπὶ τὴν γῆν, πᾶν στήριγμ ἄρτου συνέτριψεν·	Et vocavit famem super terram; et omne firmamentum panis contrivit.	I zawołał głodu na ziemię, i skruszył wszytko posilenie chleba.
ἀπέστειλεν ἔμπροσθεν αὐτῶν ἄνθρωπον, εἰς δοῦλον ἐπράθη Ιωσηφ.	Misit ante eos virum; in servum venundatus est Joseph.	Posłał przed nimi męża, za niewolnika przedan jest Jozef.
ἐταπείνωσαν ἐν πέδαις τοὺς πόδας αὐτοῦ, σίδηρον διῆλθεν ἡ ψυχὴ αὐτοῦ	Humiliaverunt in compedibus pedes ejus; ferrum pertransiit animam ejus;	Poniżyli w pętach nogi jego, żelazo przeszło duszę jego,
μέχρι τοῦ ἐλθεῖν τὸν λόγον αὐτοῦ, τὸ λόγιον יהוה ἐπύρωσεν αὐτόν.	donec veniret verbum ejus, eloquium Domini inflammavit eum.	aż przyszło słowo jego, mówienie Pańskie zapaliło go.
ἀπέστειλεν βασιλεὺς καὶ ἔλυσεν αὐτόν, ἄρχων λαῶν, καὶ ἀφῆκεν αὐτόν·	Misit rex, et solvit eum; princeps populorum, et dimisit eum.	Posłał król i rozwiązał go, pan ludu, i wypuścił go.
κατέστησεν αὐτὸν κύριον τοῦ οἴκου αὐτοῦ καὶ ἄρχοντα πάσης τῆς κτήσεω αὐτοῦ	Constituit eum dominum domus suæ, et principem omnis possessionis suæ;	Postanowił go panem domu swego i książęciem wszytkiej dzierżawy swojej,
τοῦ παιδεῦσαι τοὺς ἄρχοντας αὐτοῦ ὡς ἑαυτὸν καὶ τοὺς πρεσβυτέρους αὐτοῦ σοφίσαι.	ut erudiret principes ejus sicut semetipsum, et senes ejus prudentiam doceret.	aby ćwiczył książęta jego jako siebie samego a starce jego mądrości nauczył.
καὶ εἰσῆλθεν Ισραηλ εἰς Αἴγυπτον, καὶ Ιακωβ παρῴκησεν ἐν γῇ Χα·	Et intravit Israël in Ægyptum; et Jacob accola fuit in terra Cham.	I wszedł Izrael do Egiptu i Jakob był obywatelem w ziemi Cham.
καὶ ηὔξησεν τὸν λαὸν αὐτοῦ σφόδρα καὶ ἐκραταίωσεν αὐτὸν ὑπὲρ τοὺς ἐχθροὺς αὐτοῦ.	Et auxit populum suum vehementer, et firmavit eum super inimicos ejus.	I rozmnożył lud swój barzo i zmocnił ji nad nieprzyjacioły jego.
μετέστρεψεν τὴν καρδίαν αὐτῶν τοῦ μισῆσαι τὸν λαὸν αὐτοῦ, τοῦ δολιοῦσθαι ἐν τοῖς δούλοις αὐτοῦ.	Convertit cor eorum, ut odirent populum ejus, et dolum facerent in servos ejus.	Odmienił serce ich, aby nienawidzieli ludu jego i czynili zdrady nad sługami jego.
ἐξαπέστειλεν Μωυσῆν τὸν δοῦλον αὐτοῦ, Ααρων, ὃν ἐξελέξατο αὐτόν·	Misit Moysen, servum suum, Aaron quem elegit ipsum.	Posłał Mojżesza, sługę swego, Aarona, którego obrał.
ἔθετο ἐν αὐτοῖς τοὺς λόγους τῶν σημείων αὐτοῦ καὶ τῶν τεράτων ἐν γῇ Χα.	Posuit in eis verba signorum suorum, et prodigiorum in terra Cham.	Położył w nich słowa znaków swoich i cudów w ziemi Cham.
ἐξαπέστειλεν σκότος, καὶ ἐσκότασεν, καὶ παρεπίκραναν τοὺς λόγους αὐτοῦ.	Misit tenebras, et obscuravit; et non exacerbavit sermones suos.	Puścił ciemności i zaćmił, i nie uprzykrzył słów swoich.
μετέστρεψεν τὰ ὕδατα αὐτῶν εἰς αἷμα καὶ ἀπέκτεινεν τοὺς ἰχθύας αὐτῶν.	Convertit aquas eorum in sanguinem, et occidit pisces eorum.	Obrócił wody ich w krew, a ryby ich pomorzył.
ἐξῆρψε ἡ γῆ αὐτῶν βατράχους ἐν τοῖς ταμιείοις τῶν βασιλέων αὐτῶν.	Edidit terra eorum ranas in penetralibus regum ipsorum.	Zrodziła ziemia ich żaby, w pokojach królów ich.
εἶπεν, καὶ ἦλθεν κυνόμυι καὶ σκνῖπε ἐν πᾶσι τοῖς ὁρίοις αὐτῶν.	Dixit, et venit cœnomyia, et ciniphes in omnibus finibus eorum.	Rozkazał i przyszła rozmaita mucha i mszyce we wszytkich granicach ich.
ἔθετο τὰς βροχὰς αὐτῶν χάλαζαν, πῦρ καταφλέγο ἐν τῇ γῇ αὐτῶν,	Posuit pluvias eorum grandinem, ignem comburentem in terra ipsorum.	Uczynił dżdże ich gradem i ogień palący na ich ziemi.
καὶ ἐπάταξεν τὰς ἀμπέλους αὐτῶν καὶ τὰς συκᾶς αὐτῶν καὶ συνέτριψεν πᾶν ξύλον ὁρίου αὐτῶν.	Et percussit vineas eorum, et ficulneas eorum, et contrivit lignum finium eorum.	I potłukł winnice ich i figi ich, i pokruszył drzewa w ich granicach.
εἶπεν, καὶ ἦλθεν ἀκρὶς καὶ βροῦχο, οὗ οὐκ ἦν ἀριθμός,	Dixit, et venit locusta, et bruchus cujus non erat numerus;	Rzekł i przyszła szarańcza i chrząszcz, któremu nie było liczby,
καὶ κατέφαγεν πάντα τὸν χόρτον ἐν τῇ γῇ αὐτῶν καὶ κατέφαγεν τὸν καρπὸν τῆς γῆς αὐτῶν.	et comedit omne fœnum in terra eorum; et comedit omnem fructum terræ eorum.	i pojadł wszytkę trawę w ich ziemi, i pojadł wszytek owoc ziemie ich.
καὶ ἐπάταξεν πᾶν πρωτότοκον ἐν τῇ γῇ αὐτῶν, ἀπαρχὴν παντὸς πόνου αὐτῶν,	Et percussit omne primogenitum in terra eorum, primitias omnis laboris eorum.	I pobił wszytkie pierworodne w ziemi ich, pierwiastki wszelkiej prace ich.
καὶ ἐξήγαγεν αὐτοὺς ἐν ἀργυρίῳ καὶ χρυσίῳ καὶ οὐκ ἦν ἐν ταῖς φυλαῖς αὐτῶν ἀσθενῶν.	Et eduxit eos cum argento et auro, et non erat in tribubus eorum infirmus.	I wyprowadził je ze srebrem i złotem, a nie był między ich pokoleniem chory.
εὐφράνθη Αἴγυπτος ἐν τῇ ἐξόδῳ αὐτῶν, ὅτι ἐπέπεσεν ὁ φόβος αὐτῶν ἐπ᾽ αὐτούς.	Lætata est Ægyptus in profectione eorum, quia incubuit timor eorum super eos.	Radował się Egipt z wyszcia ich, bo był przyszedł na nie strach ich.
διεπέτασε νεφέλην εἰς σκέπη αὐτοῖς καὶ πῦρ τοῦ φωτίσαι αὐτοῖς τὴν νύκτα.	Expandit nubem in protectionem eorum, et ignem ut luceret eis per noctem.	Rozciągnął obłok na okrycie ich, a ogień, aby im świecił w nocy.
ᾔτησαν, καὶ ἦλθεν ὀρτυγομήτρ, καὶ ἄρτον οὐρανοῦ ἐνέπλησεν αὐτούς·	Petierunt, et venit coturnix, et pane cæli saturavit eos.	Żądali i przyleciała przepiórka, i chlebem niebieskim nasycił je.
διέρρηξεν πέτραν, καὶ ἐρρύησαν ὕδατα, ἐπορεύθησαν ἐν ἀνύδροις ποταμοί.	Dirupit petram, et fluxerunt aquæ, abierunt in sicco flumina;	Rozszczepił opokę i wypłynęły wody, płynęły rzeki na suszy.
ὅτι ἐμνήσθη τοῦ λόγου τοῦ ἁγίου αὐτοῦ τοῦ πρὸς Αβρααμ τὸν δοῦλον αὐτοῦ	quoniam memor fuit verbi sancti sui, quod habuit ad Abraham, puerum suum.	Abowiem pomniał na słowo święte swoje, które miał do Abrahama, sługi swego.
καὶ ἐξήγαγεν τὸν λαὸν αὐτοῦ ἐν ἀγαλλιάσει καὶ τοὺς ἐκλεκτοὺς αὐτοῦ ἐν εὐφροσύνῃ.	Et eduxit populum suum in exsultatione, et electos suos in lætitia.	I wywiódł lud swój z weselem a wybrane swe z radością.
καὶ ἔδωκεν αὐτοῖς χώρας ἐθνῶν, καὶ πόνους λαῶν ἐκληρονόμησαν,	Et dedit illis regiones gentium, et labores populorum possederunt:	I dał im krainy poganów a roboty narodów posiedli,
ὅπως ἂν φυλάξωσιν τὰ δικαιώματα αὐτοῦ καὶ τὸν νόμον αὐτοῦ ἐκζητήσωσιν.	ut custodiant justificationes ejus, et legem ejus requirant.	aby przystrzegali usprawiedliwienia jego i o zakonie jego się badali.

105

Kościół święty Chrześciański upomina ku chwale Boskiéj dobroci, która tym, co się o niéj pytają, jest gotową, przywodzi téż na pamięć niewdzięczność przodków naszych Żydów, i Boskie dobrodziejstwa.
Αλληλουια. Ἐξομολογεῖσθε τῷ יהוה, ὅτι χρηστός, ὅτι εἰς τὸν αἰῶνα τὸ ἔλεος αὐτοῦ.	Alleluja. Confitemini Domino, quoniam bonus, quoniam in sæculum misericordia ejus.	Alleluja. Wyznawajcie Panu, boć dobry, bo na wieki miłosierdzie jego.
τίς λαλήσει τὰς δυναστεία τοῦ יהוה, ἀκουστὰ ποιήσει πάσας τὰς αἰνέσεις αὐτοῦ;	Quis loquetur potentias Domini, auditas faciet omnes laudes ejus?	Któż wysłowi możności Pańskie? Da w posłuch wszytkie chwały jego?
μακάριοι οἱ φυλάσσοντες κρίσιν καὶ ποιοῦντες δικαιοσύνην ἐν παντὶ καιρῷ.	Beati qui custodiunt judicium, et faciunt justitiam in omni tempore.	Błogosławieni, którzy strzegą sądu, a czynią sprawiedliwość na każdy czas.
μνήσθητι ἡμῶν, יהוה, ἐν τῇ εὐδοκίᾳ τοῦ λαοῦ σου, ἐπίσκεψαι ἡμᾶς ἐν τῷ σωτηρίῳ σου	Memento nostri, Domine, in beneplacito populi tui; visita nos in salutari tuo:	Wspomni na nas, Panie, w upodobaniu ludu twego, nawiedź nas przez zbawienie twoje,
τοῦ ἰδεῖν ἐν τῇ χρηστότητι τῶν ἐκλεκτῶν σου, τοῦ εὐφρανθῆναι ἐν τῇ εὐφροσύνῃ τοῦ ἔθνους σου, τοῦ ἐπαινεῖσθαι μετὰ τῆς κληρονομίας σου.	ad videndum in bonitate electorum tuorum, ad lætandum in lætitia gentis tuæ, ut lauderis cum hæreditate tua.	abyśmy oglądali dobra wybranych twoich i rozweselili się weselem ludu twego: abyś był pochwalon z dziedzictwem twoim.
ἡμάρτομεν μετὰ τῶν πατέρων ἡμῶν, ἠνομήσαμε, ἠδικήσαμεν.	Peccavimus cum patribus nostris; injuste egimus, iniquitatem fecimus.	Zgrzeszyliśmyć z ojcy naszymi, niesprawiedliwieśmy czynili, nieprawość popełnili.
οἱ πατέρες ἡμῶν ἐν Αἰγύπτῳ οὐ συνῆκαν τὰ θαυμάσιά σου οὐκ ἐμνήσθησαν τοῦ πλήθους τοῦ ἐλέους σου καὶ παρεπίκραναν ἀναβαίνοντες ἐν τῇ ἐρυθρᾷ θαλάσσῃ.	Patres nostri in Ægypto non intellexerunt mirabilia tua; non fuerunt memores multitudinis misericordiæ tuæ. Et irritaverunt ascendentes in mare, mare Rubrum;	Ojcowie naszy w Egipcie nie zrozumieli dziwów twoich, nie pamiętali na wielkość miłosierdzia twego. I draźnili, gdy wstępowali w morze, w morze czerwone.
καὶ ἔσωσεν αὐτοὺς ἕνεκεν τοῦ ὀνόματος αὐτοῦ τοῦ γνωρίσαι τὴν δυναστεία αὐτοῦ·	et salvavit eos propter nomen suum, ut notam faceret potentiam suam.	I wybawił je dla imienia swego, aby okazał możność swoję.
καὶ ἐπετίμησεν τῇ ἐρυθρᾷ θαλάσσῃ, καὶ ἐξηράνθη, καὶ ὡδήγησεν αὐτοὺς ἐν ἀβύσσῳ ὡς ἐν ἐρήμῳ·	Et increpuit mare Rubrum, et exsiccatum est; et deduxit eos in abyssis sicut in deserto.	I sfukał morze czerwone i wyschnęło, i przewiódł je przez głębokości jako przez puszczą.
καὶ ἔσωσεν αὐτοὺς ἐκ χειρὸς μισούντων καὶ ἐλυτρώσατο αὐτοὺς ἐκ χειρὸς ἐχθροῦ·	Et salvavit eos de manu odientium, et redemit eos de manu inimici.	I wybawił je z ręki tych, którzy ich nienawidzieli, i wykupił je z ręki nieprzyjacielskiej.
καὶ ἐκάλυψεν ὕδωρ τοὺς θλίβοντας αὐτούς, εἷς ἐξ αὐτῶν οὐχ ὑπελείφθη.	Et operuit aqua tribulantes eos; unus ex eis non remansit.	I okryła woda te, którzy ich ciążyli: jeden z nich nie został.
καὶ ἐπίστευσαν ἐν τοῖς λόγοις αὐτοῦ καὶ ᾖσαν τὴν αἴνεσιν αὐτοῦ.	Et crediderunt verbis ejus, et laudaverunt laudem ejus.	I uwierzyli słowom jego i wysławiali chwałę jego.
ἐτάχυνα ἐπελάθοντο τῶν ἔργων αὐτοῦ, οὐχ ὑπέμειναν τὴν βουλὴν αὐτοῦ·	Cito fecerunt, obliti sunt operum ejus; et non sustinuerunt consilium ejus.	Prędko odprawili, zapomnieli uczynków jego a nie czekali rady jego.
καὶ ἐπεθύμησαν ἐπιθυμίαν ἐν τῇ ἐρήμῳ καὶ ἐπείρασαν τὸν θεὸν ἐν ἀνύδρῳ.	Et concupierunt concupiscentiam in deserto, et tentaverunt Deum in inaquoso.	I byli zjęci chciwością na puszczy, i kusili Boga na miejscu bezwodnym.
καὶ ἔδωκεν αὐτοῖς τὸ αἴτημα αὐτῶν καὶ ἐξαπέστειλεν πλησμονὴν εἰς τὰς ψυχὰς αὐτῶν.	Et dedit eis petitionem ipsorum, et misit saturitatem in animas eorum.	I dał im prośbę ich, i przepuścił nasycenie na dusze ich.
καὶ παρώργισαν Μωυσῆν ἐν τῇ παρεμβολῇ καὶ Ααρων τὸν ἅγιον יהוה·	Et irritaverunt Moysen in castris, Aaron, sanctum Domini.	I rozdraźnili Mojżesza w obozie, Aarona, świętego Pańskiego.
ἠνοίχθη ἡ γῆ καὶ κατέπιεν Δαθα καὶ ἐκάλυψεν ἐπὶ τὴν συναγωγὴν Αβιρω·	Aperta est terra, et deglutivit Dathan, et operuit super congregationem Abiron.	Otworzyła się ziemia i pożarła Datana, i okryła zbór Abironów.
καὶ ἐξεκαύθη πῦρ ἐν τῇ συναγωγῇ αὐτῶν, φλὸξ κατέφλεξε ἁμαρτωλούς.	Et exarsit ignis in synagoga eorum, flamma combussit peccatores.	I zapalił się ogień w ich zborze, płomień popalił grzeszniki.
καὶ ἐποίησαν μόσχον ἐν Χωρη καὶ προσεκύνησαν τῷ γλυπτ·	Et fecerunt vitulum in Horeb, et adoraverunt sculptile.	I uczynili cielca przy Horeb, i kłaniali się rycinie.
καὶ ἠλλάξαντο τὴν δόξαν αὐτῶν ἐν ὁμοιώματι μόσχου ἔσθοντος χόρτον.	Et mutaverunt gloriam suam in similitudinem vituli comedentis fœnum.	I przemienili chwałę swą w podobieństwo cielca jedzącego trawę.
ἐπελάθοντο τοῦ θεοῦ τοῦ σῴζοντος αὐτούς, τοῦ ποιήσαντος μεγάλα ἐν Αἰγύπτῳ,	Obliti sunt Deum qui salvavit eos, qui fecit magnalia in Ægypto,	Zapomnieli Boga, który je zbawił, który czynił wielkie rzeczy w Egipcie,
θαυμαστὰ ἐν γῇ Χα, φοβερὰ ἐπὶ θαλάσσης ἐρυθρᾶς.	mirabilia in terra Cham, terribilia in mari Rubro.	dziwy w ziemi Cham, straszne rzeczy na czerwonym morzu.
καὶ εἶπεν τοῦ ἐξολεθρεῦσαι αὐτούς, εἰ μὴ Μωυσῆ ὁ ἐκλεκτὸς αὐτοῦ ἔστη ἐν τῇ θραύσει ἐνώπιον αὐτοῦ τοῦ ἀποστρέψαι τὴν ὀργὴν αὐτοῦ τοῦ μὴ ἐξολεθρεῦσαι.	Et dixit ut disperderet eos, si non Moyses, electus ejus, stetisset in confractione in conspectu ejus, ut averteret iram ejus, ne disperderet eos.	I rzekł, że je miał wytracić: by był Mojżesz wybrany jego nie zastawił się w przełomieniu przed oczyma jego, aby był odwrócił gniew jego, żeby ich nie wytracał.
καὶ ἐξουδένωσαν γῆν ἐπιθυμητήν, οὐκ ἐπίστευσαν τῷ λόγῳ αὐτοῦ·	Et pro nihilo habuerunt terram desiderabilem; non crediderunt verbo ejus.	I za nic sobie nie mieli ziemie pożądliwej, nie wierzyli słowu jego.
καὶ ἐγόγγυσαν ἐν τοῖς σκηνώμασιν αὐτῶν, οὐκ εἰσήκουσαν τῆς φωνῆς יהוה.	Et murmuraverunt in tabernaculis suis; non exaudierunt vocem Domini.	I szemrali w namiotach swoich, nie słuchali głosu Pańskiego.
καὶ ἐπῆρεν τὴν χεῖρα αὐτοῦ αὐτοῖς τοῦ καταβαλεῖν αὐτοὺς ἐν τῇ ἐρήμῳ	Et elevavit manum suam super eos ut prosterneret eos in deserto.	I podniósł rękę swoję na nie, aby je położył na puszczy.
καὶ τοῦ καταβαλεῖν τὸ σπέρμα αὐτῶν ἐν τοῖς ἔθνεσιν καὶ διασκορπίσαι αὐτοὺς ἐν ταῖς χώραις.	Et ut dejiceret semen eorum in nationibus, et dispergeret eos in regionibus.	Ażeby porzucił nasienie ich między narody i rozproszył je po ziemiach.
καὶ ἐτελέσθησαν τῷ Βεελφεγω καὶ ἔφαγον θυσίας νεκρῶν·	Et initiati sunt Beelphegor, et comederunt sacrificia mortuorum.	I poświęcili się Beel Fegorowi, i jedli ofiary umarłych.
καὶ παρώξυναν αὐτὸν ἐν τοῖς ἐπιτηδεύμασι αὐτῶν, καὶ ἐπληθύνθη ἐν αὐτοῖς ἡ πτῶσις.	Et irritaverunt eum in adinventionibus suis, et multiplicata est in eis ruina.	I wzruszyli go ku gniewu wynalazkami swemi, i zstał się w nich więtszy upadek.
καὶ ἔστη Φινεε καὶ ἐξιλάσατ, καὶ ἐκόπασεν ἡ θραῦσι·	Et stetit Phinees, et placavit, et cessavit quassatio.	I stanął Finees, i ubłagał, i przestała porażka.
καὶ ἐλογίσθη αὐτῷ εἰς δικαιοσύνην εἰς γενεὰν καὶ γενεὰν ἕως τοῦ αἰῶνος.	Et reputatum est ei in justitiam, in generationem et generationem usque in sempiternum.	I poczytano mu ku sprawiedliwości, od narodu do narodu aż na wieki.
καὶ παρώργισαν αὐτὸν ἐφ᾽ ὕδατος ἀντιλογίας. καὶ ἐκακώθη Μωυσῆ δι᾽ αὐτούς,	Et irritaverunt eum ad Aquas contradictionis; et vexatus est Moyses propter eos;	I wzruszyli go ku gniewu u wód sprzeciwieństwa, i utrapiony był Mojżesz dla nich.
ὅτι παρεπίκραναν τὸ πνεῦμα αὐτοῦ, καὶ διέστειλεν ἐν τοῖς χείλεσιν αὐτοῦ.	quia exacerbaverunt spiritum ejus, et distinxit in labiis suis.	Że rozdraźnili ducha jego i wyraził usty swymi.
οὐκ ἐξωλέθρευσα τὰ ἔθνη, ἃ εἶπεν יהוה αὐτοῖς,	Non disperdiderunt gentes quas dixit Dominus illis;	Nie wygładzili poganów, o które im był Pan rzekł.
καὶ ἐμίγησαν ἐν τοῖς ἔθνεσιν καὶ ἔμαθον τὰ ἔργα αὐτῶν·	et commisti sunt inter gentes, et didicerunt opera eorum;	I pomieszali się z pogany, i nauczyli się uczynków ich.
καὶ ἐδούλευσαν τοῖς γλυπτοῖ αὐτῶν, καὶ ἐγενήθη αὐτοῖς εἰς σκάνδαλον·	et servierunt sculptilibus eorum, et factum est illis in scandalum.	I służyli rycinom ich, i zstało się im na upad.
καὶ ἔθυσαν τοὺς υἱοὺς αὐτῶν καὶ τὰς θυγατέρας αὐτῶν τοῖς δαιμονίοις	Et immolaverunt filios suos et filias suas dæmoniis.	I ofiarowali syny swoje i córki swoje czartom.
καὶ ἐξέχεαν αἷμα ἀθῷον, αἷμα υἱῶν αὐτῶν καὶ θυγατέρων, ὧν ἔθυσαν τοῖς γλυπτοῖ Χανααν, καὶ ἐφονοκτονήθ ἡ γῆ ἐν τοῖς αἵμασιν	Et effuderunt sanguinem innocentem, sanguinem filiorum suorum et filiarum suarum, quas sacrificaverunt sculptilibus Chanaan. Et infecta est terra in sanguinibus;	I wylewali krew niewinną, krew synów swoich i córek swoich, które ofiarowali rycinam Chananejskim. I splugawiona była ziemia krwiami
καὶ ἐμιάνθη ἐν τοῖς ἔργοις αὐτῶν, καὶ ἐπόρνευσαν ἐν τοῖς ἐπιτηδεύμασι αὐτῶν.	et contaminata est in operibus eorum, et fornicati sunt in adinventionibus suis.	i zeszpecona ich uczynkami, i cudzołożyli w wynalazkach swoich.
καὶ ὠργίσθη θυμῷ יהוה ἐπὶ τὸν λαὸν αὐτοῦ καὶ ἐβδελύξατο τὴν κληρονομίαν αὐτοῦ·	Et iratus est furore Dominus in populum suum, et abominatus est hæreditatem suam.	I rozgniewał się Pan zapalczywością przeciw ludowi swemu, i obrzydził sobie dziedzictwo swoje.
καὶ παρέδωκεν αὐτοὺς εἰς χεῖρας ἐθνῶν, καὶ ἐκυρίευσαν αὐτῶν οἱ μισοῦντες αὐτούς·	Et tradidit eos in manus gentium; et dominati sunt eorum qui oderunt eos.	I podał je w ręce poganom, i panowali nad nim, którzy je mieli w nienawiści.
καὶ ἔθλιψαν αὐτοὺς οἱ ἐχθροὶ αὐτῶν, καὶ ἐταπεινώθησαν ὑπὸ τὰς χεῖρας αὐτῶν.	Et tribulaverunt eos inimici eorum; et humiliati sunt sub manibus eorum;	I ciążyli je nieprzyjaciele ich, i byli uniżeni pod rękami ich.
πλεονάκι ἐρρύσατο αὐτούς, αὐτοὶ δὲ παρεπίκραναν αὐτὸν ἐν τῇ βουλῇ αὐτῶν καὶ ἐταπεινώθησαν ἐν ταῖς ἀνομίαις αὐτῶν.	sæpe liberavit eos. Ipsi autem exacerbaverunt eum in consilio suo; et humiliati sunt in iniquitatibus suis.	Często je wybawiał, ale oni do gniewu go przywodzili radami swymi i poniżeni byli dla nieprawości swoich.
καὶ εἶδεν ἐν τῷ θλίβεσθαι αὐτοὺς ἐν τῷ αὐτὸν εἰσακοῦσαι τῆς δεήσεως αὐτῶν·	Et vidit cum tribularentur, et audivit orationem eorum.	I widział, kiedy byli uciśnieni, i wysłuchał ich modlitwę.
καὶ ἐμνήσθη τῆς διαθήκης αὐτοῦ καὶ μετεμελήθη κατὰ τὸ πλῆθος τοῦ ἐλέους αὐτοῦ	Et memor fuit testamenti sui, et pœnituit eum secundum multitudinem misericordiæ suæ;	I wspomniał na testament swój, i żal mu było według wielkości miłosierdzia swego.
καὶ ἔδωκεν αὐτοὺς εἰς οἰκτιρμοὺς ἐναντίον πάντων τῶν αἰχμαλωτισάντων αὐτούς.	et dedit eos in misericordias, in conspectu omnium qui ceperant eos.	I dał je na miłosierdzie, przed oczyma wszytkich, którzy je byli poimali.
σῶσον ἡμᾶς, יהוה ὁ θεὸς ἡμῶν, καὶ ἐπισυνάγαγε ἡμᾶς ἐκ τῶν ἐθνῶν τοῦ ἐξομολογήσασθαι τῷ ὀνόματι τῷ ἁγίῳ σου, τοῦ ἐγκαυχᾶσθαι ἐν τῇ αἰνέσει σου.	Salvos nos fac, Domine Deus noster, et congrega nos de nationibus; ut confiteamur nomini sancto tuo, et gloriemur in laude tua.	Wybawże nas, Panie Boże nasz, a zgromadź nas z narodów, abyśmy wyznawali imieniowi twemu świętemu, a chlubili się w chwale twojej.
Εὐλογητὸς יהוה ὁ θεὸς Ισραηλ ἀπὸ τοῦ αἰῶνος καὶ ἕως τοῦ αἰῶνος. καὶ ἐρεῖ πᾶς ὁ λαός Γένοιτο γένοιτο.	Benedictus Dominus Deus Israël, a sæculo et usque in sæculum; et dicet omnis populus: Fiat! fiat!	Błogosławiony Pan Bóg Izraelski od wieku aż na wieki, a niechaj rzecze wszytek lud: Stań się, stań się!

106

Przypomina miłosierdzia i wiele dobrodziejstw Pańskich, czynionych ludu Izraelskiemu, abychmy za nie Panu Bogu dziękowali.
Αλληλουια. Ἐξομολογεῖσθε τῷ יהוה, ὅτι χρηστός, ὅτι εἰς τὸν αἰῶνα τὸ ἔλεος αὐτοῦ	Alleluja. Confitemini Domino, quoniam bonus, quoniam in sæculum misericordia ejus.	Alleluja. Wyznawajcie Panu, bo dobry jest, bo na wieki miłosierdzie jego.
εἰπάτωσαν οἱ λελυτρωμένοι ὑπὸ יהוה, οὓς ἐλυτρώσατο ἐκ χειρὸς ἐχθροῦ. ἐκ τῶν χωρῶν συνήγαγεν αὐτοὺς	Dicant qui redempti sunt a Domino, quos redemit de manu inimici, et de regionibus congregavit eos,	Niech powiedzą, którzy są od Pana odkupieni, które wykupił z ręki nieprzyjacielskiej i z krajów zgromadził je.
ἀπὸ ἀνατολῶν καὶ δυσμῶν καὶ βορρᾶ καὶ θαλάσσης.	a solis ortu, et occasu, ab aquilone, et mari.	Ze wschodu słońca i z zachodu, z północy i od morza.
ἐπλανήθησαν ἐν τῇ ἐρήμῳ ἐν ἀνύδρῳ, ὁδὸν πόλεως κατοικητηρίου οὐχ εὗρον	Erraverunt in solitudine, in inaquoso; viam civitatis habitaculi non invenerunt.	Błądzili po puszczy na miejscu bezwodnym i nie najdowali drogi do miasta, w którym by mieszkali.
πεινῶντες καὶ διψῶντες, ἡ ψυχὴ αὐτῶν ἐν αὐτοῖς ἐξέλιπεν·	Esurientes et sitientes, anima eorum in ipsis defecit.	Łaknącymi i pragnącymi: dusza ich w nich ustawała.
καὶ ἐκέκραξαν πρὸς יהוה ἐν τῷ θλίβεσθαι αὐτούς, καὶ ἐκ τῶν ἀναγκῶν αὐτῶν ἐρρύσατο αὐτοὺς	Et clamaverunt ad Dominum cum tribularentur, et de necessitatibus eorum eripuit eos;	I wołali do Pana, gdy uciśnieni byli, i wyrwał je z ich potrzeb.
καὶ ὡδήγησεν αὐτοὺς εἰς ὁδὸν εὐθεῖαν τοῦ πορευθῆναι εἰς πόλιν κατοικητηρίου.	et deduxit eos in viam rectam, ut irent in civitatem habitationis.	I nawiódł je na prostą drogę, aby szli do miasta, w którym by mieszkali.
ἐξομολογησάσθωσαν τῷ יהוה τὰ ἐλέη αὐτοῦ καὶ τὰ θαυμάσια αὐτοῦ τοῖς υἱοῖς τῶν ἀνθρώπων,	Confiteantur Domino misericordiæ ejus, et mirabilia ejus filiis hominum.	Niechajże wyznawają Panu miłosierdzia jego i cuda jego synom ludzkim.
ὅτι ἐχόρτασεν ψυχὴν κενὴν καὶ ψυχὴν πεινῶσαν ἐνέπλησεν ἀγαθῶν.	Quia satiavit animam inanem, et animam esurientem satiavit bonis.	Bo nasycił duszę głodną, a duszę łaknącą dobrami napełnił.
καθημένους ἐν σκότει καὶ σκιᾷ θανάτου, πεπεδημένου ἐν πτωχείᾳ καὶ σιδήρῳ,	Sedentes in tenebris et umbra mortis; vinctos, in mendicitate et ferro.	Siedzące w ciemnościach i w cieniu śmierci, więźnie w niedostatku i w żelezie.
ὅτι παρεπίκραναν τὰ λόγια τοῦ θεοῦ καὶ τὴν βουλὴν τοῦ ὑψίστου παρώξυναν,	Quia exacerbaverunt eloquia Dei, et consilium Altissimi irritaverunt.	Bo się sprzeciwiali słowom Bożym i radę Nawyższego rozdraźnili.
καὶ ἐταπεινώθη ἐν κόποις ἡ καρδία αὐτῶν, ἠσθένησαν, καὶ οὐκ ἦν ὁ βοηθῶν·	Et humiliatum est in laboribus cor eorum; infirmati sunt, nec fuit qui adjuvaret.	I uniżone było w pracej serce ich, upadli, a nie był, kto by ich ratował.
καὶ ἐκέκραξαν πρὸς יהוה ἐν τῷ θλίβεσθαι αὐτούς, καὶ ἐκ τῶν ἀναγκῶν αὐτῶν ἔσωσεν αὐτοὺς	Et clamaverunt ad Dominum cum tribularentur; et de necessitatibus eorum liberavit eos.	I wołali do Pana, gdy utrapieni byli, i wybawił je z ich potrzeb.
καὶ ἐξήγαγεν αὐτοὺς ἐκ σκότους καὶ σκιᾶς θανάτου καὶ τοὺς δεσμοὺς αὐτῶν διέρρηξεν.	Et eduxit eos de tenebris et umbra mortis, et vincula eorum dirupit.	I wywiódł je z ciemności i z cienia śmierci, i okowy ich połamał.
ἐξομολογησάσθωσαν τῷ יהוה τὰ ἐλέη αὐτοῦ καὶ τὰ θαυμάσια αὐτοῦ τοῖς υἱοῖς τῶν ἀνθρώπων,	Confiteantur Domino misericordiæ ejus, et mirabilia ejus filiis hominum.	Niechajże wyznawają Panu miłosierdzia jego i cuda jego synom ludzkim.
ὅτι συνέτριψεν πύλας χαλκᾶς καὶ μοχλοὺ σιδηροῦς συνέκλασε.	Quia contrivit portas æreas, et vectes ferreos confregit.	Przeto że skruszył drzwi miedziane i połamał zapory żelazne.
ἀντελάβετο αὐτῶν ἐξ ὁδοῦ ἀνομίας αὐτῶν, διὰ γὰρ τὰς ἀνομίας αὐτῶν ἐταπεινώθησαν·	Suscepit eos de via iniquitatis eorum, propter injustitias enim suas humiliati sunt.	Wybawił je z drogi ich nieprawości, bo dla niesprawiedliwości swoich byli poniżeni.
πᾶν βρῶμα ἐβδελύξατο ἡ ψυχὴ αὐτῶν, καὶ ἤγγισαν ἕως τῶν πυλῶν τοῦ θανάτου·	Omnem escam abominata est anima eorum, et appropinquaverunt usque ad portas mortis.	Wszelakim pokarmem brzydziła się dusza ich i przybliżyli się aż do bram śmierci.
καὶ ἐκέκραξαν πρὸς יהוה ἐν τῷ θλίβεσθαι αὐτούς, καὶ ἐκ τῶν ἀναγκῶν αὐτῶν ἔσωσεν αὐτούς,	Et clamaverunt ad Dominum cum tribularentur; et de necessitatibus eorum liberavit eos.	I wołali do Pana, gdy uciśnieni byli, i wybawił je z ich potrzeb.
ἀπέστειλεν τὸν λόγον αὐτοῦ καὶ ἰάσατο αὐτοὺς καὶ ἐρρύσατο αὐτοὺς ἐκ τῶν διαφθορῶν αὐτῶν.	Misit verbum suum, et sanavit eos, et eripuit eos de interitionibus eorum.	Zesłał słowo swoje i uzdrowił je, i wyrwał je od ich zginienia.
ἐξομολογησάσθωσαν τῷ יהוה τὰ ἐλέη αὐτοῦ καὶ τὰ θαυμάσια αὐτοῦ τοῖς υἱοῖς τῶν ἀνθρώπων	Confiteantur Domino misericordiæ ejus; et mirabilia ejus filiis hominum.	Niechże wyznawają Panu miłosierdzia jego: i cuda jego synom ludzkim.
καὶ θυσάτωσαν θυσίαν αἰνέσεως καὶ ἐξαγγειλάτωσαν τὰ ἔργα αὐτοῦ ἐν ἀγαλλιάσει.	Et sacrificent sacrificium laudis, et annuntient opera ejus in exsultatione.	A niech ofiarują ofiarę chwały i niech opowiadają uczynki jego z weselem.
οἱ καταβαίνοντες εἰς τὴν θάλασσαν ἐν πλοίοις ποιοῦντες ἐργασίαν ἐν ὕδασι πολλοῖς,	Qui descendunt mare in navibus, facientes operationem in aquis multis,	Którzy zstępują na morze w okręciech i mają sprawy po wodach wielkich:
αὐτοὶ εἴδοσαν τὰ ἔργα יהוה καὶ τὰ θαυμάσια αὐτοῦ ἐν τῷ βυθῷ·	ipsi viderunt opera Domini, et mirabilia ejus in profundo.	ci widzieli dzieła Pańskie i dziwy jego na głębinie.
εἶπεν, καὶ ἔστη πνεῦμα καταιγίδο, καὶ ὑψώθη τὰ κύματα αὐτῆς·	Dixit, et stetit spiritus procellæ, et exaltati sunt fluctus ejus.	Rzekł i powstał wiatr burzliwy, i podniosły się nawałności jego.
ἀναβαίνουσιν ἕως τῶν οὐρανῶν καὶ καταβαίνουσιν ἕως τῶν ἀβύσσων, ἡ ψυχὴ αὐτῶν ἐν κακοῖς ἐτήκετο,	Ascendunt usque ad cælos, et descendunt usque ad abyssos; anima eorum in malis tabescebat.	Wstępują aż do nieba i zstępują aż do przepaści, dusza ich schła we złej przygodzie.
ἐταράχθησαν, ἐσαλεύθησαν ὡς ὁ μεθύων, καὶ πᾶσα ἡ σοφία αὐτῶν κατεπόθη·	Turbati sunt et moti sunt sicut ebrius; et omnis sapientia eorum devorata est.	Strwożyli się i zataczali się jako pijani, i wszytka ich mądrość pożarta jest.
καὶ ἐκέκραξαν πρὸς יהוה ἐν τῷ θλίβεσθαι αὐτούς, καὶ ἐκ τῶν ἀναγκῶν αὐτῶν ἐξήγαγεν αὐτοὺς	Et clamaverunt ad Dominum cum tribularentur; et de necessitatibus eorum eduxit eos.	I wołali do Pana, gdy byli uciśnieni, i wywiódł je z ich potrzeb.
καὶ ἐπέταξεν τῇ καταιγίδ, καὶ ἔστη εἰς αὔρα, καὶ ἐσίγησαν τὰ κύματα αὐτῆς·	Et statuit procellam ejus in auram, et siluerunt fluctus ejus.	I obrócił burze jego w ciszą, i uspokoiły się nawałności jego.
καὶ εὐφράνθησαν, ὅτι ἡσύχασαν, καὶ ὡδήγησεν αὐτοὺς ἐπὶ λιμένα θελήματος αὐτῶν.	Et lætati sunt quia siluerunt; et deduxit eos in portum voluntatis eorum.	I uradowali się, że ucichły i przyprowadził je do portu wolej ich.
ἐξομολογησάσθωσαν τῷ יהוה τὰ ἐλέη αὐτοῦ καὶ τὰ θαυμάσια αὐτοῦ τοῖς υἱοῖς τῶν ἀνθρώπων,	Confiteantur Domino misericordiæ ejus; et mirabilia ejus filiis hominum.	Niech wyznawają Panu miłosierdzia jego i cuda jego synom ludzkim.
ὑψωσάτωσαν αὐτὸν ἐν ἐκκλησίᾳ λαοῦ καὶ ἐν καθέδρᾳ πρεσβυτέρων αἰνεσάτωσαν αὐτόν.	Et exaltent eum in ecclesia plebis, et in cathedra seniorum laudent eum.	I niech go wywyższają w zgromadzeniu ludzi, a na stolicy starców niech go chwalą.
ἔθετο ποταμοὺς εἰς ἔρημον καὶ διεξόδους ὑδάτων εἰς δίψαν,	Posuit flumina in desertum, et exitus aquarum in sitim;	Obrócił rzeki w puszczą a potoki wód w suszą.
γῆν καρποφόρον εἰς ἅλμη ἀπὸ κακίας τῶν κατοικούντων ἐν αὐτῇ.	terram fructiferam in salsuginem, a malitia inhabitantium in ea.	Ziemię rodzajną w słone pola, dla złości tych, którzy w niej mieszkają.
ἔθετο ἔρημον εἰς λίμνας ὑδάτων καὶ γῆν ἄνυδρον εἰς διεξόδους ὑδάτων	Posuit desertum in stagna aquarum, et terram sine aqua in exitus aquarum.	Obrócił pustynią w jeziora wodne, a ziemię bezwodną w strumienie wodne.
καὶ κατῴκισεν ἐκεῖ πεινῶντας, καὶ συνεστήσαντο πόλιν κατοικεσία	Et collocavit illic esurientes, et constituerunt civitatem habitationis;	I osadził tam łaknące i założyli miasto ku mieszkaniu.
καὶ ἔσπειραν ἀγροὺς καὶ ἐφύτευσαν ἀμπελῶνας καὶ ἐποίησαν καρπὸν γενήματος,	et seminaverunt agros et plantaverunt vineas, et fecerunt fructum nativitatis.	I posiali pola, i nasadzili winnice, i uczyniły pożytek urodzaju.
καὶ εὐλόγησεν αὐτούς, καὶ ἐπληθύνθησαν σφόδρα, καὶ τὰ κτήνη αὐτῶν οὐκ ἐσμίκρυνε.	Et benedixit eis, et multiplicati sunt nimis; et jumenta eorum non minoravit.	I błogosławił im, i barzo się rozmnożyli, i bydła ich nie umniejszył.
καὶ ὠλιγώθησα καὶ ἐκακώθησαν ἀπὸ θλίψεως κακῶν καὶ ὀδύνης.	Et pauci facti sunt et vexati sunt, a tribulatione malorum et dolore.	I mało ich zostało i udręczeni są, od utrapienia złego i od boleści.
ἐξεχύθη ἐξουδένωσι ἐπ᾽ ἄρχοντας, καὶ ἐπλάνησεν αὐτοὺς ἐν ἀβάτ καὶ οὐχ ὁδῷ.	Effusa est contemptio super principes; et errare fecit eos in invio, et non in via.	Wylana jest wzgarda na przełożone i dopuścił, że błądzili na bezdrożnym miejscu, a nie na drodze.
καὶ ἐβοήθησεν πένητι ἐκ πτωχείας καὶ ἔθετο ὡς πρόβατα πατριάς.	Et adjuvit pauperem de inopia, et posuit sicut oves familias.	I wspomógł ubogiego z niedostatku, i uczynił jako owce familie.
ὄψονται εὐθεῖς καὶ εὐφρανθήσονται, καὶ πᾶσα ἀνομία ἐμφράξε τὸ στόμα αὐτῆς.	Videbunt recti, et lætabuntur; et omnis iniquitas oppilabit os suum.	Ujźrzą sprawiedliwi i weselić się będą, a wszelka nieprawość zatka usta swoje.
τίς σοφὸς καὶ φυλάξει ταῦτα καὶ συνήσουσιν τὰ ἐλέη τοῦ יהוה;	Quis sapiens et custodiet hæc? et intelliget misericordias Domini?	Któż mądry a strzec będzie tego, a wyrozumie miłosierdzia Pańskie?

107

Upominanie ku dobrym uczynkom, i ku dziękczynieniu Panu Bogu.
Ὠιδὴ ψαλμοῦ τῷ Δαυιδ.	Canticum Psalmi, ipsi David.	Pienie Psalmu samemu Dawidowi.
Ἑτοίμη ἡ καρδία μου, ὁ θεός, ἑτοίμη ἡ καρδία μου, ᾄσομαι καὶ ψαλῶ ἐν τῇ δόξῃ μου.	Paratum cor meum, Deus, paratum cor meum; cantabo, et psallam in gloria mea.	Gotowe serce moje, Boże, gotowe serce moje, będę śpiewał i grał w chwale mojej.
ἐξεγέρθητι, ψαλτήριο καὶ κιθάρα· ἐξεγερθήσομαι ὄρθρου.	Exsurge, gloria mea; exsurge, psalterium et cithara; exsurgam diluculo.	Powstań, chwało moja, powstań, arfo i cytro, wstanę na świtaniu!
ἐξομολογήσομαί σοι ἐν λαοῖς, יהוה, καὶ ψαλῶ σοι ἐν ἔθνεσιν,	Confitebor tibi in populis, Domine, et psallam tibi in nationibus;	Będęć wyznawał między ludem, Panie, a będę tobie śpiewał między narody.
ὅτι μέγα ἐπάνω τῶν οὐρανῶν τὸ ἔλεός σου καὶ ἕως τῶν νεφελῶν ἡ ἀλήθειά σου.	quia magna est super cælos misericordia tua, et usque ad nubes veritas tua.	Abowiem wielkie jest nad niebiosa miłosierdzie twoje i aż pod obłoki prawda twoja.
ὑψώθητι ἐπὶ τοὺς οὐρανούς, ὁ θεός, καὶ ἐπὶ πᾶσαν τὴν γῆν ἡ δόξα σου.	Exaltare super cælos, Deus, et super omnem terram gloria tua;	Wywyższże się nad niebiosa, Boże, a po wszytkiej ziemi chwała twoja.
ὅπως ἂν ῥυσθῶσιν οἱ ἀγαπητοί σου, σῶσον τῇ δεξιᾷ σου καὶ ἐπάκουσόν μου.	ut liberentur dilecti tui, salvum fac dextera tua, et exaudi me.	Aby byli wybawieni umiłowani twoi, wybaw prawicą twoją a wysłuchaj mię.
ὁ θεὸς ἐλάλησεν ἐν τῷ ἁγίῳ αὐτοῦ Ὑψωθήσομαι καὶ διαμεριῶ Σικιμ καὶ τὴν κοιλάδ τῶν σκηνῶν διαμετρήσ·	Deus locutus est in sancto suo: exsultabo, et dividam Sichimam; et convallem tabernaculorum dimetiar.	Bóg mówił w świątnicy swojej: Rozweselę się i będę dzielił Sychimę, i Dolinę Namiotów pomierzę.
ἐμός ἐστιν Γαλαα, καὶ ἐμός ἐστιν Μανασση, καὶ Εφραιμ ἀντίλημψις τῆς κεφαλῆς μου, Ιουδας βασιλεύς μου·	Meus est Galaad, et meus est Manasses; et Ephraim susceptio capitis mei. Juda rex meus,	Mój jest Galaad i mój Manasses, i Efraim, obrona głowy mojej. Juda, król mój,
Μωαβ λέβη τῆς ἐλπίδος μου, ἐπὶ τὴν Ιδουμαίαν ἐκτενῶ τὸ ὑπόδημά μου, ἐμοὶ ἀλλόφυλοι ὑπετάγησαν.	Moab lebes spei meæ; in Idumæam extendam calceamentum meum; mihi alienigenæ amici facti sunt.	Moab, garniec nadzieje mojej, na Idumeą rozciągnę but mój, mnie cudzoziemcy zstali się przyjacioły.
τίς ἀπάξει με εἰς πόλιν περιοχῆς; τίς ὁδηγήσει με ἕως τῆς Ιδουμαίας;	Quis deducet me in civitatem munitam? quis deducet me usque in Idumæam?	Któż mię doprowadzi do miasta obronnego, kto mię doprowadzi aż do Idumejej?
οὐχὶ σύ, ὁ θεός, ὁ ἀπωσάμενος ἡμᾶς; καὶ οὐκ ἐξελεύσῃ, ὁ θεός, ἐν ταῖς δυνάμεσιν ἡμῶν.	nonne tu, Deus, qui repulisti nos? et non exibis, Deus, in virtutibus nostris?	Izali nie ty, Boże, któryś nas odrzucił i nie wynidziesz, Boże, z wojski naszemi?
δὸς ἡμῖν βοήθειαν ἐκ θλίψεως· καὶ ματαία σωτηρία ἀνθρώπου.	Da nobis auxilium de tribulatione, quia vana salus hominis.	Daj nam ratunek w utrapieniu, boć omylne wybawienie człowiecze!
ἐν τῷ θεῷ ποιήσομεν δύναμιν, καὶ αὐτὸς ἐξουδενώσει τοὺς ἐχθροὺς ἡμῶν.	In Deo faciemus virtutem; et ipse ad nihilum deducet inimicos nostros.	W Bogu uczynimy moc: a on wniwecz obróci nieprzyjacioły nasze.

108

Zmianka tu jest o zdradzie Judaszowéj nad Panem Chrystusem, i o nienawiści żydowskiéj przeciwko niemu.
Εἰς τὸ τέλος· τῷ Δαυιδ ψαλμός.	In finem. Psalmus David.	Na koniec. Psalm Dawidowi.
Ὁ θεός, τὴν αἴνεσίν μου μὴ παρασιωπήσῃ, ὅτι στόμα ἁμαρτωλοῦ καὶ στόμα δολίου ἐπ᾽ ἐμὲ ἠνοίχθη,	Deus, laudem meam ne tacueris, quia os peccatoris et os dolosi super me apertum est.	Boże chwały mojej, nie zamilczaj, boć usta grzesznika i zdrajce przeciwko mnie się otworzyły.
ἐλάλησαν κατ᾽ ἐμοῦ γλώσσῃ δολίᾳ καὶ λόγοις μίσου ἐκύκλωσάν με καὶ ἐπολέμησάν με δωρεάν.	Locuti sunt adversum me lingua dolosa, et sermonibus odii circumdederunt me, et expugnaverunt me gratis.	Mówili przeciwko mnie językiem zdradliwym i ogarnęli mię mowami nienawistnemi, i walczyli na mię bez przyczyny.
ἀντὶ τοῦ ἀγαπᾶν με ἐνδιέβαλλό με, ἐγὼ δὲ προσευχόμην·	Pro eo ut me diligerent, detrahebant mihi; ego autem orabam.	Miasto tego, co mię miłować mieli, uwłaczali mi: a jam się modlił.
καὶ ἔθεντο κατ᾽ ἐμοῦ κακὰ ἀντὶ ἀγαθῶν καὶ μῖσο ἀντὶ τῆς ἀγαπήσεώ μου.	Et posuerunt adversum me mala pro bonis, et odium pro dilectione mea.	I oddawali mi złym za dobre, a nienawiścią za miłość moję.
κατάστησον ἐπ᾽ αὐτὸν ἁμαρτωλόν, καὶ διάβολος στήτω ἐκ δεξιῶν αὐτοῦ·	Constitue super eum peccatorem; et diabolus stet a dextris ejus.	Postawie nad nim grzesznika, a diabeł niech stoi po prawicy jego.
ἐν τῷ κρίνεσθαι αὐτὸν ἐξέλθοι καταδεδικασμένος, καὶ ἡ προσευχὴ αὐτοῦ γενέσθω εἰς ἁμαρτίαν.	Cum judicatur, exeat condemnatus; et oratio ejus fiat in peccatum.	Gdy go sądzą, niech wynidzie potępiony, a modlitwa jego niech się w grzech obróci.
γενηθήτωσαν αἱ ἡμέραι αὐτοῦ ὀλίγαι, καὶ τὴν ἐπισκοπὴν αὐτοῦ λάβοι ἕτερος·	Fiant dies ejus pauci, et episcopatum ejus accipiat alter.	Dni jego niechaj będą krótkie, a biskupstwo jego niechaj weźmie inny.
γενηθήτωσαν οἱ υἱοὶ αὐτοῦ ὀρφανοὶ καὶ ἡ γυνὴ αὐτοῦ χήρα·	Fiant filii ejus orphani, et uxor ejus vidua.	Synowie jego niech będą sierotami, a żona jego wdową.
σαλευόμενοι μεταναστήτωσα οἱ υἱοὶ αὐτοῦ καὶ ἐπαιτησάτωσαν, ἐκβληθήτωσαν ἐκ τῶν οἰκοπέδω αὐτῶν.	Nutantes transferantur filii ejus et mendicent, et ejiciantur de habitationibus suis.	Niech się tułający przenoszą synowie jego a niech żebrzą i niech będą wyrzuceni z mieszkania swego.
ἐξερευνησάτω δανειστὴς πάντα, ὅσα ὑπάρχει αὐτῷ, διαρπασάτωσαν ἀλλότριοι τοὺς πόνους αὐτοῦ·	Scrutetur fœnerator omnem substantiam ejus, et diripiant alieni labores ejus.	Niech szperuje lichwiarz wszytkę majętność jego, a niech rozchwycą obcy prace jego.
μὴ ὑπαρξάτω αὐτῷ ἀντιλήμπτω, μηδὲ γενηθήτω οἰκτίρμων τοῖς ὀρφανοῖς αὐτοῦ·	Non sit illi adjutor; nec sit qui misereatur pupillis ejus.	Niechaj nie ma pomocnika, a niech nie będzie, kto by się zlitował nad sirotami jego.
γενηθήτω τὰ τέκνα αὐτοῦ εἰς ἐξολέθρευσι, ἐν γενεᾷ μιᾷ ἐξαλειφθήτω τὸ ὄνομα αὐτοῦ.	Fiant nati ejus in interitum; in generatione una deleatur nomen ejus.	Dzieci jego niech będą zniszczone, w jednym rodzie niech zginie imię jego.
ἀναμνησθείη ἡ ἀνομία τῶν πατέρων αὐτοῦ ἔναντι יהוה, καὶ ἡ ἁμαρτία τῆς μητρὸς αὐτοῦ μὴ ἐξαλειφθείη·	In memoriam redeat iniquitas patrum ejus in conspectu Domini, et peccatum matris ejus non deleatur.	Niech przyjdzie na pamięć przed oczyma Pańskimi nieprawość ojców jego, a grzech matki jego niechaj nie będzie zgładzony.
γενηθήτωσαν ἔναντι יהוה διὰ παντός, καὶ ἐξολεθρευθείη ἐκ γῆς τὸ μνημόσυνον αὐτῶν,	Fiant contra Dominum semper, et dispereat de terra memoria eorum:	Niechaj będą przed Panem zawżdy, a niech wyginie z ziemie pamiątka ich:
ἀνθ᾽ ὧν οὐκ ἐμνήσθη τοῦ ποιῆσαι ἔλεος	pro eo quod non est recordatus facere misericordiam,	Przeto że nie pamiętał czynić miłosierdzia.
καὶ κατεδίωξεν ἄνθρωπον πένητα καὶ πτωχὸν καὶ κατανενυγμένον τῇ καρδίᾳ τοῦ θανατῶσαι.	et persecutus est hominem inopem et mendicum, et compunctum corde mortificare.	I przeszladował człowieka niedostatecznego i żebraka, a skruszonego na sercu, aby go zamordował.
καὶ ἠγάπησεν κατάραν, καὶ ἥξει αὐτῷ· καὶ οὐκ ἠθέλησεν εὐλογίαν, καὶ μακρυνθήσετα ἀπ᾽ αὐτοῦ. καὶ ἐνεδύσατο κατάραν ὡς ἱμάτιον, καὶ εἰσῆλθεν ὡς ὕδωρ εἰς τὰ ἔγκατ αὐτοῦ καὶ ὡσεὶ ἔλαιον ἐν τοῖς ὀστέοις αὐτοῦ·	Et dilexit maledictionem, et veniet ei; et noluit benedictionem, et elongabitur ab eo. Et induit maledictionem sicut vestimentum; et intravit sicut aqua in interiora ejus, et sicut oleum in ossibus ejus.	I umiłował przeklęctwo, i przyjdzie nań, i nie chciał błogosławieństwa, a będzie oddalone od niego. I oblókł się w przeklęctwo jako w szatę, i weszło jako woda we wnętrzności jego a jako oliwa w kości jego.
γενηθήτω αὐτῷ ὡς ἱμάτιον, ὃ περιβάλλεται, καὶ ὡσεὶ ζώνη, ἣν διὰ παντὸς περιζώννυται.	Fiat ei sicut vestimentum quo operitur, et sicut zona qua semper præcingitur.	Niechże mu będzie jako odzienie, którym się okrywa, i jako pas, którym się zawżdy opasuje.
τοῦτο τὸ ἔργον τῶν ἐνδιαβαλλόντω με παρὰ יהוה καὶ τῶν λαλούντων πονηρὰ κατὰ τῆς ψυχῆς μου.	Hoc opus eorum qui detrahunt mihi apud Dominum, et qui loquuntur mala adversus animam meam.	To dzieło tych, którzy mi u Pana uwłaczają, i którzy źle mówią przeciw duszy mojej.
καὶ σύ, κύριε יהוה, ποίησον μετ᾽ ἐμοῦ ἔλεος ἕνεκεν τοῦ ὀνόματός σου, ὅτι χρηστὸν τὸ ἔλεός σου.	Et tu, Domine, Domine, fac mecum propter nomen tuum, quia suavis est misericordia tua.	A ty, Panie, Panie, uczyń ze mną dla imienia twego, abowiem słodkie jest miłosierdzie twoje.
ῥῦσαί με, ὅτι πτωχὸς καὶ πένης ἐγώ εἰμι, καὶ ἡ καρδία μου τετάρακται ἐντός μου.	Libera me, quia egenus et pauper ego sum, et cor meum conturbatum est intra me.	Wyzwól mię, bom ja jest ubogi i nędzny i serce me we mnie jest utrapione.
ὡσεὶ σκιὰ ἐν τῷ ἐκκλῖναι αὐτὴν ἀντανῃρέθη, ἐξετινάχθην ὡσεὶ ἀκρίδες.	Sicut umbra cum declinat ablatus sum, et excussus sum sicut locustæ.	Przeminąłem jako cień, kiedy schodzi, i jestem strząśniony jako szarańcza.
τὰ γόνατά μου ἠσθένησαν ἀπὸ νηστείας, καὶ ἡ σάρξ μου ἠλλοιώθη δι᾽ ἔλαιον.	Genua mea infirmata sunt a jejunio; et caro mea immutata est propter oleum.	Kolana moje zemdlały od postu, a ciało moje odmieniło się od oleju.
καὶ ἐγὼ ἐγενήθην ὄνειδος αὐτοῖς· εἴδοσάν με, ἐσάλευσαν κεφαλὰς αὐτῶν.	Et ego factus sum opprobrium illis; viderunt me, et moverunt capita sua.	A ja zstałem się u nich naśmiewiskiem patrzali na mię i kiwali głowami swymi.
βοήθησόν μοι, יהוה ὁ θεός μου, σῶσόν με κατὰ τὸ ἔλεός σου,	Adjuva me, Domine Deus meus; salvum me fac secundum misericordiam tuam.	Wspomóżże mię, Panie Boże mój, zbaw mię według miłosierdzia swego.
καὶ γνώτωσαν ὅτι ἡ χείρ σου αὕτη καὶ σύ, יהוה, ἐποίησας αὐτήν.	Et sciant quia manus tua hæc, et tu, Domine, fecisti eam.	A niech poznają, że to ręka twoja a żeś ty, Panie, uczynił ją.
καταράσονται αὐτοί, καὶ σὺ εὐλογήσεις· οἱ ἐπανιστανόμενο μοι αἰσχυνθήτωσαν, ὁ δὲ δοῦλός σου εὐφρανθήσεται.	Maledicent illi, et tu benedices; qui insurgunt in me confundantur, servus autem tuus lætabitur.	Oni będą złorzeczyć, a ty racz błogosławić, którzy powstają przeciwko mnie niech będą zawstydzeni, a sługa twój będzie się weselił.
ἐνδυσάσθωσαν οἱ ἐνδιαβάλλοντέ με ἐντροπὴν καὶ περιβαλέσθωσαν ὡσεὶ διπλοίδ αἰσχύνην αὐτῶν.	Induantur qui detrahunt mihi pudore, et operiantur sicut diploide confusione sua.	Niechaj będą ci, którzy mi uwłóczą, sromotą obleczeni, a niech się przyodzieją jako dwoistym płaszczem zelżywością swoją.
ἐξομολογήσομαι τῷ יהוה σφόδρα ἐν τῷ στόματί μου καὶ ἐν μέσῳ πολλῶν αἰνέσω αὐτόν,	Confitebor Domino nimis in ore meo, et in medio multorum laudabo eum;	Będę barzo wyznawał Panu usty mymi a w pośrzód wiela chwalić go będę.
ὅτι παρέστη ἐκ δεξιῶν πένητος τοῦ σῶσαι ἐκ τῶν καταδιωκόντων τὴν ψυχήν μου.	quia astitit a dextris pauperis, ut salvam faceret a persequentibus animam meam.	Iż on stanął po prawej stronie ubogiego, aby wybawił od przeszladowców duszę moję.

109

Zamyka się w tym Psalmie zacne proroctwo o Chrystusie Panie, jaki być miał, to jest: że miał być Bóg i człowiek, niosąc na sobie urząd królewski i kapłański.
Τῷ Δαυιδ ψαλμός. Εἶπεν ὁ יהוה τῷ κυρίῳ μου Κάθου ἐκ δεξιῶν μου, ἕως ἂν θῶ τοὺς ἐχθρούς σου ὑποπόδιον τῶν ποδῶν σου.	Psalmus David. Dixit Dominus Domino meo: Sede a dextris meis, donec ponam inimicos tuos scabellum pedum tuorum.	Psalm Dawidowi. Rzekł Pan Panu memu: Siedź po prawicy mojej, aż położę nieprzyjacioły twoje podnóżkiem nóg twoich.
ῥάβδον δυνάμεώς σου ἐξαποστελεῖ יהוה ἐκ Σιων, καὶ κατακυρίευε ἐν μέσῳ τῶν ἐχθρῶν σου.	Virgam virtutis tuæ emittet Dominus ex Sion: dominare in medio inimicorum tuorum.	Laskę mocy twojej wypuści Pan z Syjonu: panuj w pośrzód nieprzyjaciół twoich.
μετὰ σοῦ ἡ ἀρχὴ ἐν ἡμέρᾳ τῆς δυνάμεώς σου ἐν ταῖς λαμπρότησιν τῶν ἁγίων· ἐκ γαστρὸς πρὸ ἑωσφόρο ἐξεγέννησ σε.	Tecum principium in die virtutis tuæ in splendoribus sanctorum; ex utero, ante luciferum, genui te.	Przy tobie przodkowanie w dzień możności twojej w jasnościach świątości. Z żywota przed jutrzenką zrodziłem cię.
ὤμοσεν יהוה καὶ οὐ μεταμεληθήσεται Σὺ εἶ ἱερεὺς εἰς τὸν αἰῶνα κατὰ τὴν τάξιν Μελχισεδεκ.	Juravit Dominus, et non pœnitebit eum: Tu es sacerdos in æternum secundum ordinem Melchisedech.	Przysiągł Pan, a nie będzie mu żal: ty jesteś kapłanem na wieki według porządku Melchisedechowego.
κύριος ἐκ δεξιῶν σου συνέθλασεν ἐν ἡμέρᾳ ὀργῆς αὐτοῦ βασιλεῖς·	Dominus a dextris tuis; confregit in die iræ suæ reges.	Pan po prawicy twojej: poraził w dzień gniewu swego króle.
κρινεῖ ἐν τοῖς ἔθνεσιν, πληρώσει πτώματα, συνθλάσει κεφαλὰς ἐπὶ γῆς πολλῶν.	Judicabit in nationibus; implebit ruinas, conquassabit capita in terra multorum,	Będzie sądził narody, napełni upaści, potłucze głowy wielu na ziemi.
ἐκ χειμάρρου ἐν ὁδῷ πίεται· διὰ τοῦτο ὑψώσει κεφαλήν.	de torrente in via bibet; propterea exaltabit caput.	Z strumienia na drodze pić będzie: dlatego wywyższy głowę.

110

Wylicza dobrodziejstwa Boże czynione ludu Izraelskiemu, za które Panu dziękuje, mówiąc.
Αλληλουια. Ἐξομολογήσομαί σοι, יהוה, ἐν ὅλῃ καρδίᾳ μου ἐν βουλῇ εὐθείων καὶ συναγωγῇ.	Alleluja. Confitebor tibi, Domine, in toto corde meo, in consilio justorum, et congregatione.	Alleluja. Będeć wyznawał, Panie, wszystkim sercem moim, w radzie sprawiedliwych i w zgromadzeniu.
μεγάλα τὰ ἔργα יהוה, ἐξεζητημένα εἰς πάντα τὰ θελήματα αὐτοῦ·	Magna opera Domini, exquisita in omnes voluntates ejus.	Wielkie sprawy Pańskie, doświadczone we wszytkim upodobaniu jego.
ἐξομολόγησι καὶ μεγαλοπρέπει τὸ ἔργον αὐτοῦ, καὶ ἡ δικαιοσύνη αὐτοῦ μένει εἰς τὸν αἰῶνα τοῦ αἰῶνος.	Confessio et magnificentia opus ejus; et justitia ejus manet in sæculum sæculi.	Wyznanie i wielmożność dzieło jego a sprawiedliwość jego trwa na wieki wieków.
μνείαν ἐποιήσατο τῶν θαυμασίων αὐτοῦ, ἐλεήμων καὶ οἰκτίρμων ὁ יהוה·	Memoriam fecit mirabilium suorum, misericors et miserator Dominus.	Uczynił pamiątkę dziwów swoich, miłosierny a litościwy Pan.
τροφὴν ἔδωκεν τοῖς φοβουμένοις αὐτόν, μνησθήσεται εἰς τὸν αἰῶνα διαθήκης αὐτοῦ.	Escam dedit timentibus se; memor erit in sæculum testamenti sui.	Dał pokarm tym, którzy się go boją. Pamiętać będzie wiecznie na testament swój.
ἰσχὺν ἔργων αὐτοῦ ἀνήγγειλεν τῷ λαῷ αὐτοῦ	Virtutem operum suorum annuntiabit populo suo,	Moc uczynków swoich oznajmi ludowi swemu,
τοῦ δοῦναι αὐτοῖς κληρονομίαν ἐθνῶν. ἔργα χειρῶν αὐτοῦ ἀλήθεια καὶ κρίσις·	ut det illis hæreditatem gentium. Opera manuum ejus veritas et judicium;	aby im dał dziedzictwo poganów. Uczynki rąk jego prawda i sąd,
πισταὶ πᾶσαι αἱ ἐντολαὶ αὐτοῦ, ἐστηριγμέναι εἰς τὸν αἰῶνα τοῦ αἰῶνος, πεποιημέναι ἐν ἀληθείᾳ καὶ εὐθύτητι.	fidelia omnia mandata ejus, confirmata in sæculum sæculi, facta in veritate et æquitate.	pewne są wszytkie przykazania jego; utwierdzone na wieki wieczne, uczynione w prawdzie i w prawości.
λύτρωσιν ἀπέστειλεν τῷ λαῷ αὐτοῦ, ἐνετείλατο εἰς τὸν αἰῶνα διαθήκην αὐτοῦ· ἅγιον καὶ φοβερὸν τὸ ὄνομα αὐτοῦ.	Redemptionem misit populo suo; mandavit in æternum testamentum suum. Sanctum et terribile nomen ejus.	Posłał odkupienie ludowi swemu, postanowił na wieki testament swój, święte i straszne imię jego.
ἀρχὴ σοφίας φόβος יהוה, σύνεσις ἀγαθὴ πᾶσι τοῖς ποιοῦσιν αὐτήν. ἡ αἴνεσις αὐτοῦ μένει εἰς τὸν αἰῶνα τοῦ αἰῶνος.	Initium sapientiæ timor Domini; intellectus bonus omnibus facientibus eum, laudatio ejus manet in sæculum sæculi.	Początek mądrości bojaźń Pańska. Wyrozumienie dobre wszystkim, którzy je czynią, chwała jego trwa na wiek wieku.

111

Napominanie jest w tym Psalmie, abychmy byli woléj i rozkazania Pańskiego pilni, ażebyśmy téż skutkami miłosiernemi to okazowali bliźnym naszym.
Αλληλουια. Μακάριος ἀνὴρ ὁ φοβούμενος τὸν יהוה, ἐν ταῖς ἐντολαῖς αὐτοῦ θελήσει σφόδρα·	Alleluja, reversionis Aggæi et Zachariæ. Beatus vir qui timet Dominum, in mandatis ejus volet nimis.	Alleluja, nawrócenia Aggeusza i Zachariasza. Błogosławiony mąż, który się boi Pana, w przykazaniu jego będzie się kochał wielce.
δυνατὸν ἐν τῇ γῇ ἔσται τὸ σπέρμα αὐτοῦ, γενεὰ εὐθείων εὐλογηθήσεται·	Potens in terra erit semen ejus; generatio rectorum benedicetur.	Możne na ziemi będzie nasienie jego, naród prawych będzie błogosławiony.
δόξα καὶ πλοῦτος ἐν τῷ οἴκῳ αὐτοῦ, καὶ ἡ δικαιοσύνη αὐτοῦ μένει εἰς τὸν αἰῶνα τοῦ αἰῶνος.	Gloria et divitiæ in domo ejus, et justitia ejus manet in sæculum sæculi.	Sława i bogactwa w domu jego, a sprawiedliwość jego trwa na wiek wieków.
ἐξανέτειλεν ἐν σκότει φῶς τοῖς εὐθέσιν ἐλεήμων καὶ οἰκτίρμων καὶ δίκαιος.	Exortum est in tenebris lumen rectis, misericors, et miserator, et justus.	Weszła w ciemnościach światłość prawym: miłościwy, miłosierny i sprawiedliwy.
χρηστὸς ἀνὴρ ὁ οἰκτίρων καὶ κιχρῶ, οἰκονομήσει τοὺς λόγους αὐτοῦ ἐν κρίσει·	Jucundus homo qui miseretur et commodat, disponet sermones suos in judicio;	Rozkoszny człowiek, który się zlituje i pożycza, będzie miarkował mowy swe z rozsądkiem,
ὅτι εἰς τὸν αἰῶνα οὐ σαλευθήσεται,	quia in æternum non commovebitur.	bo na wieki nie będzie poruszon.
εἰς μνημόσυνον αἰώνιον ἔσται δίκαιος. ἀπὸ ἀκοῆς πονηρᾶς οὐ φοβηθήσεται· ἑτοίμη ἡ καρδία αὐτοῦ ἐλπίζειν ἐπὶ יהוה.	In memoria æterna erit justus; ab auditione mala non timebit. Paratum cor ejus sperare in Domino,	W wiecznej pamiątce będzie sprawiedliwy, nie będzie się bał posłuchu złego. Gotowe serce jego nadzieję mieć w Panu,
ἐστήρικται ἡ καρδία αὐτοῦ, οὐ μὴ φοβηθῇ, ἕως οὗ ἐπίδῃ ἐπὶ τοὺς ἐχθροὺς αὐτοῦ	confirmatum est cor ejus; non commovebitur donec despiciat inimicos suos.	umocnione jest serce jego, nie poruszy się, aż wzgardzi nieprzyjacioły swymi.
ἐσκόρπισεν, ἔδωκεν τοῖς πένησιν· ἡ δικαιοσύνη αὐτοῦ μένει εἰς τὸν αἰῶνα τοῦ αἰῶνος, τὸ κέρας αὐτοῦ ὑψωθήσεται ἐν δόξῃ.	Dispersit, dedit pauperibus; justitia ejus manet in sæculum sæculi; cornu ejus exaltabitur in gloria.	Rozproszył, dał ubogim, sprawiedliwość jego trwa na wiek wieku, róg jego wywyższy się w chwale.
ἁμαρτωλὸς ὄψεται καὶ ὀργισθήσεται, τοὺς ὀδόντας αὐτοῦ βρύξει καὶ τακήσεται· ἐπιθυμία ἁμαρτωλῶν ἀπολεῖται.	Peccator videbit, et irascetur, dentibus suis fremet et tabescet; desiderium peccatorum peribit.	Grzesznik ujźrzy i będzie się gniewał, będzie zgrzytał zęboma swymi a będzie schnął: żądza niezbożnych zaginie.

112

Pobudza nas ku chwaleniu Boga za to, że nas z poniżonych wywyższyć raczył.
Αλληλουια. Αἰνεῖτε, παῖδες, יהוה, αἰνεῖτε τὸ ὄνομα יהוה·	Alleluja. Laudate, pueri, Dominum, laudate nomen Domini.	Alleluja. Chwalcie dzieci Pana, chwalcie imię Pańskie.
εἴη τὸ ὄνομα יהוה εὐλογημένον ἀπὸ τοῦ νῦν καὶ ἕως τοῦ αἰῶνος·	Sit nomen Domini benedictum ex hoc nunc et usque in sæculum.	Niechaj będzie imię Pańskie błogosławione, odtąd i aż na wieki.
ἀπὸ ἀνατολῶν ἡλίου μέχρι δυσμῶν αἰνεῖτε τὸ ὄνομα יהוה.	A solis ortu usque ad occasum laudabile nomen Domini.	Od wschodu słońca aż do zachodu, chwalebne imię Pańskie.
ὑψηλὸς ἐπὶ πάντα τὰ ἔθνη ὁ יהוה, ἐπὶ τοὺς οὐρανοὺς ἡ δόξα αὐτοῦ.	Excelsus super omnes gentes Dominus, et super cælos gloria ejus.	Wysoki nad wszystkie narody Pan a nad niebiosa chwała jego.
τίς ὡς יהוה ὁ θεὸς ἡμῶν ὁ ἐν ὑψηλοῖς κατοικῶν	Quis sicut Dominus Deus noster, qui in altis habitat,	Któż jako Pan Bóg nasz, który mieszka na wysokości,
καὶ τὰ ταπεινὰ ἐφορῶν ἐν τῷ οὐρανῷ καὶ ἐν τῇ γῇ;	et humilia respicit in cælo et in terra?	a na niskie rzeczy patrzy na niebie i na ziemi?
ὁ ἐγείρων ἀπὸ γῆς πτωχὸν καὶ ἀπὸ κοπρίας ἀνυψῶ πένητα	Suscitans a terra inopem, et de stercore erigens pauperem:	Podnoszący z ziemie nędznego, a z gnoju wywyższając ubogiego,
τοῦ καθίσαι αὐτὸν μετὰ ἀρχόντων, μετὰ ἀρχόντων λαοῦ αὐτοῦ·	ut collocet eum cum principibus, cum principibus populi sui.	aby go posadził z książęty, z książęty ludu swego.
ὁ κατοικίζων στεῖραν ἐν οἴκῳ μητέρα τέκνων εὐφραινομένην.	Qui habitare facit sterilem in domo, matrem filiorum lætantem.	Który czyni, iż niepłodna mieszka w domu matka synów wesoła.

113

Za to, że Żydy Pan raczył z jęctwa Egipskiego, nas zaś z piekielnego wyrwać a wywieść, upomina Prorok, abyśmy chwałę a cześć Panu czynili.
Αλληλουια. Ἐν ἐξόδῳ Ισραηλ ἐξ Αἰγύπτου, οἴκου Ιακωβ ἐκ λαοῦ βαρβάρου	Alleluja. In exitu Israël de Ægypto, domus Jacob de populo barbaro,	Alleluja. Gdy wychodził lud Izraelski z Egiptu, dom Jakobów z ludu pogańskiego,
ἐγενήθη Ιουδαία ἁγίασμ αὐτοῦ, Ισραηλ ἐξουσία αὐτοῦ.	facta est Judæa sanctificatio ejus, Israël potestas ejus.	zstał się lud Judzki poświęcenie jego, Izrael, moc jego.
ἡ θάλασσα εἶδεν καὶ ἔφυγεν, ὁ Ιορδάνης ἐστράφη εἰς τὰ ὀπίσω·	Mare vidit, et fugit; Jordanis conversus est retrorsum.	Morze ujźrzało i uciekło, Jordan wrócił się nazad.
τὰ ὄρη ἐσκίρτησαν ὡσεὶ κριο καὶ οἱ βουνοὶ ὡς ἀρνία προβάτων.	Montes exsultaverunt ut arietes, et colles sicut agni ovium.	Góry skakały jako barani, a pagórki jako jagnięta.
τί σοί ἐστιν, θάλασσα, ὅτι ἔφυγες, καὶ σοί, Ιορδάνη, ὅτι ἀνεχώρησας εἰς τὰ ὀπίσω;	Quid est tibi, mare, quod fugisti? et tu, Jordanis, quia conversus es retrorsum?	Cóż ci się zstało morze, żeś uciekło, i tobie, Jordanie, żeś się nazad wrócił?
τὰ ὄρη, ὅτι ἐσκιρτήσατε ὡσεὶ κριο, καὶ οἱ βουνοὶ ὡς ἀρνία προβάτων;	montes, exsultastis sicut arietes? et colles sicut agni ovium?	Góry wyskoczyłyście jako barani, a pagórki jako jagnięta?
ἀπὸ προσώπου κυρίου ἐσαλεύθη ἡ γῆ, ἀπὸ προσώπου τοῦ θεοῦ Ιακωβ	A facie Domini mota est terra, a facie Dei Jacob;	Od oblicza Pańskiego zadrżała ziemia, od oblicza Boga Jakobowego.
τοῦ στρέψαντος τὴν πέτραν εἰς λίμνας ὑδάτων καὶ τὴν ἀκρότομο εἰς πηγὰς ὑδάτων.	qui convertit petram in stagna aquarum, et rupem in fontes aquarum.	Który obrócił opokę w wodne jeziora, a skałę w źrzódła wodne.
μὴ ἡμῖν, יהוה, μὴ ἡμῖν, ἀλλ᾽ ἢ τῷ ὀνόματί σου δὸς δόξαν	Non nobis, Domine, non nobis; sed nomini tuo da gloriam,	Nie nam, Panie, nie nam, ale imieniowi twemu daj chwałę,
ἐπὶ τῷ ἐλέει σου καὶ τῇ ἀληθείᾳ σου, μήποτε εἴπωσιν τὰ ἔθνη Ποῦ ἐστιν ὁ θεὸς αὐτῶν;	super misericordia tua et veritate tua; nequando dicant gentes: Ubi est Deus eorum?	dla miłosierdzia twego i dla prawdy twojej. Aby snadź nie rzekli pogani: Gdzież jest Bóg ich?
ὁ δὲ θεὸς ἡμῶν ἐν τῷ οὐρανῷ ἄνω· ἐν τοῖς οὐρανοῖς καὶ ἐν τῇ γῇ πάντα, ὅσα ἠθέλησεν, ἐποίησεν.	Deus autem noster in cælo; omnia quæcumque voluit fecit.	Ano Bóg nasz na niebie, wszytko, cokolwiek chciał, uczynił.
τὰ εἴδωλα τῶν ἐθνῶν ἀργύριον καὶ χρυσίον, ἔργα χειρῶν ἀνθρώπων·	Simulacra gentium argentum et aurum, opera manuum hominum.	Bałwany pogańskie srebro i złoto, robota rąk człowieczych.
στόμα ἔχουσιν καὶ οὐ λαλήσουσιν, ὀφθαλμοὺς ἔχουσιν καὶ οὐκ ὄψονται,	Os habent, et non loquentur; oculos habent, et non videbunt.	Usta mają, a nie mówią, oczy mają, a nie ujźrzą.
ὦτα ἔχουσιν καὶ οὐκ ἀκούσονται, ῥῖνα ἔχουσιν καὶ οὐκ ὀσφρανθήσοντα,	Aures habent, et non audient; nares habent, et non odorabunt.	Uszy mają, a nie usłyszą, nozdrza mają, a nie powoniają.
χεῖρας ἔχουσιν καὶ οὐ ψηλαφήσουσιν, πόδας ἔχουσιν καὶ οὐ περιπατήσουσιν, οὐ φωνήσουσιν ἐν τῷ λάρυγγι αὐτῶν.	Manus habent, et non palpabunt; pedes habent, et non ambulabunt; non clamabunt in gutture suo.	Ręce mają, a nie będą macać, nogi mają, a nie będą chodzić ani wołać będą gardłem swoim.
ὅμοιοι αὐτοῖς γένοιντο οἱ ποιοῦντες αὐτὰ καὶ πάντες οἱ πεποιθότες ἐπ᾽ αὐτοῖς.	Similes illis fiant qui faciunt ea, et omnes qui confidunt in eis.	Niech im podobni będą, którzy je czynią i wszyscy, którzy w nich ufają!
οἶκος Ισραηλ ἤλπισεν ἐπὶ יהוה· βοηθὸς αὐτῶν καὶ ὑπερασπιστὴ αὐτῶν ἐστιν.	Domus Israël speravit in Domino; adjutor eorum et protector eorum est.	Dom Izraelski nadzieję miał w Panu: pomocnikiem ich i obrońcą jest ich.
οἶκος Ααρων ἤλπισεν ἐπὶ יהוה· βοηθὸς αὐτῶν καὶ ὑπερασπιστὴ αὐτῶν ἐστιν.	Domus Aaron speravit in Domino; adjutor eorum et protector eorum est.	Dom Aaronów nadzieję miał w Panu: pomocnikiem ich i obrońcą ich jest.
οἱ φοβούμενοι τὸν יהוה ἤλπισαν ἐπὶ יהוה· βοηθὸς αὐτῶν καὶ ὑπερασπιστὴ αὐτῶν ἐστιν.	Qui timent Dominum speraverunt in Domino; adjutor eorum et protector eorum est.	Którzy się boją Pana, nadzieję mieli w Panu: pomocnikiem ich i obrońcą ich jest.
יהוה ἐμνήσθη ἡμῶν καὶ εὐλόγησεν ἡμᾶς, εὐλόγησεν τὸν οἶκον Ισραηλ, εὐλόγησεν τὸν οἶκον Ααρων,	Dominus memor fuit nostri, et benedixit nobis. Benedixit domui Israël; benedixit domui Aaron.	Pan pamiętał na nas i błogosławił nam: błogosławił domowi Izraelskiemu, błogosławił domowi Aaronowemu,
εὐλόγησεν τοὺς φοβουμένους τὸν יהוה, τοὺς μικροὺς μετὰ τῶν μεγάλων.	Benedixit omnibus qui timent Dominum, pusillis cum majoribus.	błogosławił wszytkim, którzy się boją Pana: małym z więtszymi.
προσθείη יהוה ἐφ᾽ ὑμᾶς, ἐφ᾽ ὑμᾶς καὶ ἐπὶ τοὺς υἱοὺς ὑμῶν·	Adjiciat Dominus super vos, super vos et super filios vestros.	Niech przyczyni Pan na was, na was i na syny wasze!
εὐλογημένοι ὑμεῖς τῷ יהוה τῷ ποιήσαντι τὸν οὐρανὸν καὶ τὴν γῆν.	Benedicti vos a Domino, qui fecit cælum et terram.	Błogosławieni wy od Pana, który stworzył niebo i ziemię,
ὁ οὐρανὸς τοῦ οὐρανοῦ τῷ יהוה, τὴν δὲ γῆν ἔδωκεν τοῖς υἱοῖς τῶν ἀνθρώπων.	Cælum cæli Domino; terram autem dedit filiis hominum.	Niebo nad niebiosy Panu, a ziemię dał synom człowieczym.
οὐχ οἱ νεκροὶ αἰνέσουσίν σε, κύριε, οὐδὲ πάντες οἱ καταβαίνοντες εἰς ᾅδου,	Non mortui laudabunt te, Domine; neque omnes qui descendunt in infernum.	Nie umarli będą cię chwalić, Panie, ani wszyscy, którzy zstępują do piekła.
ἀλλ᾽ ἡμεῖς οἱ ζῶντες εὐλογήσομεν τὸν κύριον ἀπὸ τοῦ νῦν καὶ ἕως τοῦ αἰῶνος.	Sed nos qui vivimus, benedicimus Domino, ex hoc nunc et usque in sæculum.	Ale my, którzyśmy żywi, błogosławiemy Panu, od tego czasu aż na wieki.

114

Zamyka się w tym Psalmie dziękowanie Bogu, iż raczy wysłuchać prośby nasze, a wyswobodzać z trudności tutecznych.
Αλληλουια. Ἠγάπησα, ὅτι εἰσακούσεται יהוה τῆς φωνῆς τῆς δεήσεώς μου,	Alleluja. Dilexi, quoniam exaudiet Dominus vocem orationis meæ.	Alleluja. Rozmiłowałem się, iż wysłucha Pan głos modlitwy mojej.
ὅτι ἔκλινεν τὸ οὖς αὐτοῦ ἐμοί, καὶ ἐν ταῖς ἡμέραις μου ἐπικαλέσομαι.	Quia inclinavit aurem suam mihi, et in diebus meis invocabo.	Abowiem nakłonił ucha swego ku mnie, a we dni moje będę wzywał.
περιέσχον με ὠδῖνες θανάτου, κίνδυνοι ᾅδου εὕροσάν με· θλῖψιν καὶ ὀδύνην εὗρον.	Circumdederunt me dolores mortis; et pericula inferni invenerunt me. Tribulationem et dolorem inveni,	Ogarnęły mię boleści śmiertelne a niebezpieczeństwa piekielne potkały mię, nalazłem ucisk i boleść.
καὶ τὸ ὄνομα יהוה ἐπεκαλεσάμην Ὦ יהוה, ῥῦσαι τὴν ψυχήν μου.	et nomen Domini invocavi: o Domine, libera animam meam.	I wzywałem imienia Pańskiego. O Panie, wybaw duszę moję!
ἐλεήμων ὁ יהוה καὶ δίκαιος, καὶ ὁ θεὸς ἡμῶν ἐλεᾷ.	Misericors Dominus et justus, et Deus noster miseretur.	Miłościwy Pan i sprawiedliwy, a Bóg nasz jest litościwy.
φυλάσσων τὰ νήπια ὁ יהוה· ἐταπεινώθην, καὶ ἔσωσέν με.	Custodiens parvulos Dominus; humiliatus sum, et liberavit me.	Pan strzeże maluczkich: uniżyłem się, a wybawił mię.
ἐπίστρεψον, ἡ ψυχή μου, εἰς τὴν ἀνάπαυσίν σου, ὅτι יהוה εὐηργέτησέν σε,	Convertere, anima mea, in requiem tuam, quia Dominus benefecit tibi;	Nawróć się, duszo moja, do odpoczynienia twego: abowiem ci Pan dobrze uczynił.
ὅτι ἐξείλατο τὴν ψυχήν μου ἐκ θανάτου, τοὺς ὀφθαλμούς μου ἀπὸ δακρύων καὶ τοὺς πόδας μου ἀπὸ ὀλισθήματο.	quia eripuit animam meam de morte, oculos meos a lacrimis, pedes meos a lapsu.	Bo wyrwał duszę moję od śmierci, oczy moje od płaczu, nogi moje od upadku.
εὐαρεστήσω ἐναντίον יהוה ἐν χώρᾳ ζώντων.	Placebo Domino in regione vivorum.	Będę się podobał Panu w krainie żywiących.

115

Gdy z prawdziwą chwałą będziem Pana Boga wyznawali, a skromnie, co na nas przypadnie, wycierpimy, co nam za to będzie, okazuje.
Αλληλουια. Ἐπίστευσα, διὸ ἐλάλησα· ἐγὼ δὲ ἐταπεινώθην σφόδρα.	Alleluja. Credidi, propter quod locutus sum; ego autem humiliatus sum nimis.	Alleluja. Uwierzyłem, przeto żem mówił. A ja poniżon jestem barzo.
ἐγὼ εἶπα ἐν τῇ ἐκστάσει μου Πᾶς ἄνθρωπος ψεύστης.	Ego dixi in excessu meo: Omnis homo mendax.	Jam rzekł w zachwyceniu moim: Każdy człowiek kłamca.
τί ἀνταποδώσω τῷ יהוה περὶ πάντων, ὧν ἀνταπέδωκέν μοι;	Quid retribuam Domino pro omnibus quæ retribuit mihi?	Cóż oddam Panu za wszytko, co mi dobrze uczynił?
ποτήριον σωτηρίου λήμψομαι καὶ τὸ ὄνομα יהוה ἐπικαλέσομαι.	Calicem salutaris accipiam, et nomen Domini invocabo.	Kielich zbawienia wezmę, a imienia Pańskiego wzywać będę.
τὰς εὐχάς μου τῷ יהוה ἀποδώσω ἐναντίον παντὸς τοῦ λαοῦ αὐτοῦ	Vota mea Domino reddam coram omni populo ejus.	Szluby moje Panu oddam przede wszytkim ludem jego.
τίμιος ἐναντίον יהוה ὁ θάνατος τῶν ὁσίων αὐτοῦ.	Pretiosa in conspectu Domini mors sanctorum ejus.	droga przed oblicznością Pańską śmierć świętych jego.
ὦ יהוה, ἐγὼ δοῦλος σός, ἐγὼ δοῦλος σὸς καὶ υἱὸς τῆς παιδίσκης σου. διέρρηξας τοὺς δεσμούς μου,	O Domine, quia ego servus tuus; ego servus tuus, et filius ancillæ tuæ. Dirupisti vincula mea:	O Panie, bom ja sługa twój, jam sługa twój i syn służebnice twojej. Potargałeś pęta moje,
σοὶ θύσω θυσίαν αἰνέσεως· καὶ τὸ ὄνομα יהוה ἐπικαλέσομαι.	tibi sacrificabo hostiam laudis, et nomen Domini invocabo.	tobie ofiaruję ofiarę chwały a imienia Pańskiego wzywać będę.
τὰς εὐχάς μου τῷ יהוה ἀποδώσω ἐναντίον παντὸς τοῦ λαοῦ αὐτοῦ	Vota mea Domino reddam in conspectu omnis populi ejus;	Szluby moje Panu oddam przed oczyma wszytkiego ludu jego,
ἐν αὐλαῖς οἴκου יהוה ἐν μέσῳ σου, Ιερουσαλημ.	in atriis domus Domini, in medio tui, Jerusalem.	w sieniach domu Pańskiego, w pośrzodku ciebie, o Jeruzalem!

116

Pobudka jest tu ku chwaleniu Pana z miłosierdzia i prawdy jego.
Αλληλουια. Αἰνεῖτε τὸν יהוה, πάντα τὰ ἔθνη, ἐπαινέσατε αὐτόν, πάντες οἱ λαοί,	Alleluja. Laudate Dominum, omnes gentes, laudate eum, omnes populi.	Alleluja. Pobudka jest tu ku chwaleniu Pana z miłosierdzia i prawdy jego.
ὅτι ἐκραταιώθη τὸ ἔλεος αὐτοῦ ἐφ᾽ ἡμᾶς, καὶ ἡ ἀλήθεια τοῦ יהוה μένει εἰς τὸν αἰῶνα.	Quoniam confirmata est super nos misericordia ejus, et veritas Domini manet in æternum.	Bo się umocniło nad nami miłosierdzie jego, a prawda Pańska trwa na wieki.

117

Oznajmuje Prorok Chrysta Pana, że jest kamień węgłowy, który dwie ściany spaja, tudzież ku chwaleniu go upomina.
Αλληλουια. Ἐξομολογεῖσθε τῷ יהוה, ὅτι ἀγαθός, ὅτι εἰς τὸν αἰῶνα τὸ ἔλεος αὐτοῦ.	Alleluja. Confitemini Domino, quoniam bonus, quoniam in sæculum misericordia ejus.	Wyznawajcie Pana, bo dobry: bo na wieki miłosierdzie jego!
εἰπάτω δὴ οἶκος Ισραηλ ὅτι ἀγαθός, ὅτι εἰς τὸν αἰῶνα τὸ ἔλεος αὐτοῦ·	Dicat nunc Israël: Quoniam bonus, quoniam in sæculum misericordia ejus.	Niechaj teraz mówi Izrael, że dobry: bo na wieki miłosierdzie jego!
εἰπάτω δὴ οἶκος Ααρων ὅτι ἀγαθός, ὅτι εἰς τὸν αἰῶνα τὸ ἔλεος αὐτοῦ·	Dicat nunc domus Aaron: Quoniam in sæculum misericordia ejus.	Niechaj teraz mówi dom Aaronów: że na wieki miłosierdzie jego!
εἰπάτωσαν δὴ πάντες οἱ φοβούμενοι τὸν יהוה ὅτι ἀγαθός, ὅτι εἰς τὸν αἰῶνα τὸ ἔλεος αὐτοῦ.	Dicant nunc qui timent Dominum: Quoniam in sæculum misericordia ejus.	Niechaj teraz mówią, którzy się boją Pana: że na wieki miłosierdzie jego!
ἐν θλίψει ἐπεκαλεσάμην τὸν κύριον, καὶ ἐπήκουσέν μου εἰς πλατυσμό.	De tribulatione invocavi Dominum; et exaudivit me in latitudine Dominus.	Z ucisku wzywałem Pana i wysłuchał mię na przestrzeństwie Pan.
יהוה ἐμοὶ βοηθός, οὐ φοβηθήσομαι τί ποιήσει μοι ἄνθρωπος.	Dominus mihi adjutor; non timebo quid faciat mihi homo.	Pan pomocnikiem moim: nie będę się bał, co by mi uczynił człowiek.
יהוה ἐμοὶ βοηθός, κἀγὼ ἐπόψομαι τοὺς ἐχθρούς μου.	Dominus mihi adjutor; et ego despiciam inimicos meos.	Pan pomocnikiem moim, a ja wzgardzę nieprzyjacioły moje.
ἀγαθὸν πεποιθέναι ἐπὶ יהוה ἢ πεποιθέναι ἐπ᾽ ἄνθρωπον·	Bonum est confidere in Domino, quam confidere in homine.	Lepiej jest ufać w Panu, niżli ufać w człowieku.
ἀγαθὸν ἐλπίζειν ἐπὶ יהוה ἢ ἐλπίζειν ἐπ᾽ ἄρχοντας.	Bonum est sperare in Domino, quam sperare in principibus.	Lepiej jest mieć nadzieję w Panu, niżli mieć nadzieję w książętach.
πάντα τὰ ἔθνη ἐκύκλωσάν με, καὶ τῷ ὀνόματι יהוה ἠμυνάμην αὐτούς·	Omnes gentes circuierunt me; et in nomine Domini quia ultus sum in eos.	Wszyscy narodowie obtoczyli mię: a w imię Pańskie pomściłem się nad nimi.
κυκλώσαντες ἐκύκλωσάν με, καὶ τῷ ὀνόματι יהוה ἠμυνάμην αὐτούς·	Circumdantes circumdederunt me, et in nomine Domini quia ultus sum in eos.	Obstąpiwszy ogarnęli mię: a w imię Pańskie pomściłem się nad nimi.
ἐκύκλωσάν με ὡσεὶ μέλισσα κηρίον καὶ ἐξεκαύθησαν ὡσεὶ πῦρ ἐν ἀκάνθαις, καὶ τῷ ὀνόματι יהוה ἠμυνάμην αὐτούς.	Circumdederunt me sicut apes, et exarserunt sicut ignis in spinis; et in nomine Domini, quia ultus sum in eos.	Obstąpili mię jako pszczoły i rozpalili się jako ogień w cierzniu: a w imię Pańskie pomściłem się nad nimi.
ὠσθεὶ ἀνετράπην τοῦ πεσεῖν, καὶ ὁ יהוה ἀντελάβετό μου.	Impulsus eversus sum, ut caderem; et Dominus suscepit me.	Potrącony wywróciłem się, abym upadł: a Pan wspomógł mię.
ἰσχύς μου καὶ ὕμνησί μου ὁ κύριος καὶ ἐγένετό μοι εἰς σωτηρίαν.	Fortitudo mea et laus mea Dominus; et factus est mihi in salutem.	Moc moja i chwała moja Pan i zstał mi się zbawieniem.
φωνὴ ἀγαλλιάσεως καὶ σωτηρίας ἐν σκηναῖς δικαίων	Vox exsultationis et salutis in tabernaculis justorum.	Głos wesela i zbawienia w przybytkach sprawiedliwych.
Δεξιὰ יהוה ἐποίησεν δύναμιν, δεξιὰ יהוה ὕψωσέν με, δεξιὰ יהוה ἐποίησεν δύναμιν.	Dextera Domini fecit virtutem, dextera Domini exaltavit me; dextera Domini fecit virtutem.	Prawica Pańska uczyniła moc, prawica Pańska wywyższyła mię, prawica Pańska dokazała mocy.
οὐκ ἀποθανοῦμαι, ἀλλὰ ζήσομαι καὶ ἐκδιηγήσομαι τὰ ἔργα κυρίου.	Non moriar, sed vivam; et narrabo opera Domini.	Nie umrę, ale będę żył i będę opowiadał sprawy Pańskie.
παιδεύων ἐπαίδευσέν με ὁ κύριος καὶ τῷ θανάτῳ οὐ παρέδωκέν με.	Castigans castigavit me Dominus, et morti non tradidit me.	Karząc karał mię Pan, a nie zdał mię na śmierć.
ἀνοίξατέ μοι πύλας δικαιοσύνης· εἰσελθὼν ἐν αὐταῖς ἐξομολογήσομαι τῷ κυρίῳ.	Aperite mihi portas justitiæ: ingressus in eas confitebor Domino.	Otwórzcie mi bramy sprawiedliwości, wszedszy w nie będę Panu wyznawał.
αὕτη ἡ πύλη τοῦ יהוה, δίκαιοι εἰσελεύσονται ἐν αὐτῇ.	Hæc porta Domini, justi intrabunt in eam.	Ta brama Pańska, sprawiedliwi przez nie będą chodzić.
ἐξομολογήσομαί σοι, ὅτι ἐπήκουσάς μου καὶ ἐγένου μοι εἰς σωτηρίαν.	Confitebor tibi quoniam exaudisti me, et factus es mihi in salutem.	Będęć wyznawał, żeś mię wysłuchał i zstałeś mi się zbawieniem.
λίθον, ὃν ἀπεδοκίμασαν οἱ οἰκοδομοῦντες, οὗτος ἐγενήθη εἰς κεφαλὴν γωνίας·	Lapidem quem reprobaverunt ædificantes, hic factus est in caput anguli.	Kamień, który odrzucili budujący ten się zstał głową węgła.
παρὰ יהוה ἐγένετο αὕτη καὶ ἔστιν θαυμαστὴ ἐν ὀφθαλμοῖς ἡμῶν.	A Domino factum est istud, et est mirabile in oculis nostris.	Od Pana się to zstało, a jest dziwno w oczach naszych.
αὕτη ἡ ἡμέρα, ἣν ἐποίησεν ὁ יהוה· ἀγαλλιασώμεθα καὶ εὐφρανθῶμεν ἐν αὐτῇ.	Hæc est dies quam fecit Dominus; exsultemus, et lætemur in ea.	Ten jest dzień, który uczynił Pan: radujmy się i weselmy się weń!
ὦ יהוה, σῶσον δή, ὦ יהוה, εὐόδωσον δή.	O Domine, salvum me fac; o Domine, bene prosperare.	O Panie, zbaw mię, o Panie, zdarz dobrze.
εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι יהוה· εὐλογήκαμεν ὑμᾶς ἐξ οἴκου יהוה.	Benedictus qui venit in nomine Domini: benediximus vobis de domo Domini.	Błogosławiony, który przychodzi w imię Pańskie. Błogosławiliśmy wam z domu Pańskiego:
θεὸς יהוה καὶ ἐπέφανεν ἡμῖν· συστήσασθε ἑορτὴν ἐν τοῖς πυκάζουσι ἕως τῶν κεράτων τοῦ θυσιαστηρίου.	Deus Dominus, et illuxit nobis. Constituite diem solemnem in condensis, usque ad cornu altaris.	Bóg Pan i oświecił nas. Postanówcie dzień uroczysty w gęstwie, aż do rogu ołtarza.
θεός μου εἶ σύ, καὶ ἐξομολογήσομαί σοι· θεός μου εἶ σύ, καὶ ὑψώσω σε· ἐξομολογήσομαί σοι, ὅτι ἐπήκουσάς μου καὶ ἐγένου μοι εἰς σωτηρίαν.	Deus meus es tu, et confitebor tibi; Deus meus es tu, et exaltabo te. Confitebor tibi quoniam exaudisti me, et factus es mihi in salutem.	Bóg mój jesteś ty i wyznawać ci będę, Bóg mój jesteś ty i wywyższać cię będę. Będęć wyznawał, iżeś mię wysłuchał i zstałeś mi się zbawieniem.
ἐξομολογεῖσθε τῷ יהוה, ὅτι ἀγαθός, ὅτι εἰς τὸν αἰῶνα τὸ ἔλεος αὐτοῦ.	Confitemini Domino, quoniam bonus, quoniam in sæculum misericordia ejus.	Wyznawajcie Panu, bo dobry: bo na wieki miłosierdzie jego!

118

W tym Psalmie opisuje się, jako pobożni ludzie bardzo sobie zakon Boży ważą, i tak bardzo są go pilni, że gdy widzą ono, co grzesznicy łamią, okrutnie tego litują. A jako téż tego żądają, aby byli od Pana w nim dobrze wyćwiczeni: a ci, co go przestępują, aby byli stłumieni a zagubieni.
Αλληλουια. α αλ. Μακάριοι οἱ ἄμωμοι ἐν ὁδῷ οἱ πορευόμενοι ἐν νόμῳ יהוה.	Alleluja. ALEPH. Beati immaculati in via, qui ambulant in lege Domini.	Alleluja. ALEPH. Błogosławieni niepokalani w drodze: którzy chodzą w zakonie Pańskim.
μακάριοι οἱ ἐξερευνῶντες τὰ μαρτύρια αὐτοῦ· ἐν ὅλῃ καρδίᾳ ἐκζητήσουσιν αὐτόν.	Beati qui scrutantur testimonia ejus, in toto corde exquirunt eum.	Błogosławieni, którzy się pilno pytają o świadectwach jego, szukają go ze wszytkiego serca.
οὐ γὰρ οἱ ἐργαζόμενοι τὴν ἀνομίαν ἐν ταῖς ὁδοῖς αὐτοῦ ἐπορεύθησαν.	Non enim qui operantur iniquitatem in viis ejus ambulaverunt.	Nie chodzili bowiem w drogach jego, którzy nieprawość czynią.
σὺ ἐνετείλω τὰς ἐντολάς σου φυλάξασθαι σφόδρα.	Tu mandasti mandata tua custodiri nimis.	Tyś rozkazał, aby przykazania twego strzeżono barzo.
ὄφελον κατευθυνθείησαν αἱ ὁδοί μου τοῦ φυλάξασθαι τὰ δικαιώματά σου.	Utinam dirigantur viæ meæ ad custodiendas justificationes tuas!	Daj Boże, aby się prostowały drogi moje, ku strzeżeniu usprawiedliwienia twoich.
τότε οὐ μὴ ἐπαισχυνθῶ ἐν τῷ με ἐπιβλέπειν ἐπὶ πάσας τὰς ἐντολάς σου.	Tunc non confundar, cum perspexero in omnibus mandatis tuis.	Tedy się nie zawstydzę, gdy wejźrzę we wszytkie rozkazania twoje.
ἐξομολογήσομαί σοι, κύριε, ἐν εὐθύτητι καρδίας ἐν τῷ μεμαθηκέναι με τὰ κρίματα τῆς δικαιοσύνης σου.	Confitebor tibi in directione cordis, in eo quod didici judicia justitiæ tuæ.	Wyznawać ci będę w prostości serca, przeto żem się nauczył sądów sprawiedliwości twojej.
τὰ δικαιώματά σου φυλάξω· μή με ἐγκαταλίπῃς ἕως σφόδρα.	Justificationes tuas custodiam; non me derelinquas usquequaque.	Sprawiedliwości twoich będę strzec: nie opuszczaj mię do końca.
βη. Ἐν τίνι κατορθώσε ὁ νεώτερος τὴν ὁδὸν αὐτοῦ; ἐν τῷ φυλάσσεσθαι τοὺς λόγους σου.	BETH. In quo corrigit adolescentior viam suam? in custodiendo sermones tuos.	BETH. Czemże poprawia młody człowiek drogi swojéj? gdy zachowa mowy twoje.
ἐν ὅλῃ καρδίᾳ μου ἐξεζήτησά σε· μὴ ἀπώσῃ με ἀπὸ τῶν ἐντολῶν σου.	In toto corde meo exquisivi te; ne repellas me a mandatis tuis.	Ze wszytkiego serca mego szukałem ciebie: nie odpędzaj mię od mandatów twoich.
ἐν τῇ καρδίᾳ μου ἔκρυψα τὰ λόγιά σου, ὅπως ἂν μὴ ἁμάρτω σοι.	In corde meo abscondi eloquia tua, ut non peccem tibi.	W sercu moim skryłem słowa twoje, abych nie grzeszył tobie.
εὐλογητὸς εἶ, יהוה· δίδαξόν με τὰ δικαιώματά σου.	Benedictus es, Domine; doce me justificationes tuas.	Błogosławionyś jest, Panie: naucz mię sprawiedliwości twoich.
ἐν τοῖς χείλεσίν μου ἐξήγγειλα πάντα τὰ κρίματα τοῦ στόματός σου.	In labiis meis pronuntiavi omnia judicia oris tui.	Wargami moimi opowiadałem wszytkie sądy ust twoich.
ἐν τῇ ὁδῷ τῶν μαρτυρίων σου ἐτέρφθη ὡς ἐπὶ παντὶ πλούτῳ.	In via testimoniorum tuorum delectatus sum, sicut in omnibus divitiis.	Kochałem się w drodze świadectw twoich, jako we wszytkich bogactwach.
ἐν ταῖς ἐντολαῖς σου ἀδολεσχήσ καὶ κατανοήσω τὰς ὁδούς σου.	In mandatis tuis exercebor, et considerabo vias tuas.	Będę się ćwiczył w rozkazaniach twoich i przypatrzę się drogam twoim.
ἐν τοῖς δικαιώμασίν σου μελετήσω, οὐκ ἐπιλήσομαι τῶν λόγων σου.	In justificationibus tuis meditabor: non obliviscar sermones tuos.	Będę rozmyślał w sprawiedliwościach twoich: nie zapomnię mów twoich.
γιμα. Ἀνταπόδος τῷ δούλῳ σου· ζήσομαι καὶ φυλάξω τοὺς λόγους σου.	GHIMEL. Retribue servo tuo, vivifica me, et custodiam sermones tuos.	GHIMEL. Uczyń dobrze słudze twemu, ożyw mię: a będę strzegł mów twoich.
ἀποκάλυψον τοὺς ὀφθαλμούς μου, καὶ κατανοήσω τὰ θαυμάσιά σου ἐκ τοῦ νόμου σου.	Revela oculos meos, et considerabo mirabilia de lege tua.	Odsłoń oczy moje, a przypatrzę się dziwom zakonu twego.
πάροικος ἐγώ εἰμι ἐν τῇ γῇ· μὴ ἀποκρύψῃς ἀπ᾽ ἐμοῦ τὰς ἐντολάς σου.	Incola ego sum in terra, non abscondas a me mandata tua.	Jestem ja gościem na ziemi: nie kryj przede mną mandatów twoich.
ἐπεπόθησεν ἡ ψυχή μου τοῦ ἐπιθυμῆσαι τὰ κρίματά σου ἐν παντὶ καιρῷ.	Concupivit anima mea desiderare justificationes tuas in omni tempore.	Pragnęła dusza moja, żądać sprawiedliwości twoich na każdy czas.
ἐπετίμησας ὑπερηφάνοις· ἐπικατάρατοι οἱ ἐκκλίνοντες ἀπὸ τῶν ἐντολῶν σου.	Increpasti superbos; maledicti qui declinant a mandatis tuis.	Zgromiłeś pyszne: przeklęci, którzy odstępują od mandatów twoich.
περίελε ἀπ᾽ ἐμοῦ ὄνειδος καὶ ἐξουδένωσι, ὅτι τὰ μαρτύριά σου ἐξεζήτησα.	Aufer a me opprobrium et contemptum, quia testimonia tua exquisivi.	Oddal ode mnie pohańbienie i wzgardę: bom się badał o świadectwach twoich.
καὶ γὰρ ἐκάθισαν ἄρχοντες καὶ κατ᾽ ἐμοῦ κατελάλουν, ὁ δὲ δοῦλός σου ἠδολέσχε ἐν τοῖς δικαιώμασίν σου.	Etenim sederunt principes, et adversum me loquebantur; servus autem tuus exercebatur in justificationibus tuis.	Bo i książęta siadały i przeciwko mnie mówiły, ale sługa twój ćwiczył się w sprawiedliwościach twoich.
καὶ γὰρ τὰ μαρτύριά σου μελέτη μού ἐστιν, καὶ αἱ συμβουλία μου τὰ δικαιώματά σου.	Nam et testimonia tua meditatio mea est; et consilium meum justificationes tuæ.	Bo i świadectwa twoje są rozmyślanie moje, i sprawiedliwości twoje radą moją.
δ᾽ δελ. Ἐκολλήθη τῷ ἐδάφει ἡ ψυχή μου ζῆσόν με κατὰ τὸν λόγον σου.	DALETH. Adhæsit pavimento anima mea; vivifica me secundum verbum tuum.	DALETH. Przylgnęła do ziemie dusza moja; ożyw mię według słowa twego.
τὰς ὁδούς μου ἐξήγγειλα, καὶ ἐπήκουσάς μου· δίδαξόν με τὰ δικαιώματά σου.	Vias meas enuntiavi, et exaudisti me; doce me justificationes tuas.	Drogi moje rozpowiedziałem i wysłuchałeś mię: naucz mię sprawiedliwości twoich.
ὁδὸν δικαιωμάτων σου συνέτισό με, καὶ ἀδολεσχήσ ἐν τοῖς θαυμασίοις σου.	Viam justificationum tuarum instrue me, et exercebor in mirabilibus tuis.	Naucz mię drogi sprawiedliwości twoich, a będę się ćwiczył w cudach twoich.
ἔσταξε ἡ ψυχή μου ἀπὸ ἀκηδία· βεβαίωσόν με ἐν τοῖς λόγοις σου.	Dormitavit anima mea præ tædio; confirma me in verbis tuis.	Drzymała dusza moja od tesknice: posil mię w słowiech twoich.
ὁδὸν ἀδικίας ἀπόστησον ἀπ᾽ ἐμοῦ καὶ τῷ νόμῳ σου ἐλέησόν με.	Viam iniquitatis amove a me, et de lege tua miserere mei.	Drogę nieprawości oddal ode mnie, a w zakonie twoim smiłuj się nade mną.
ὁδὸν ἀληθείας ᾑρετισάμην, τὰ κρίματά σου οὐκ ἐπελαθόμην.	Viam veritatis elegi; judicia tua non sum oblitus.	Obrałem drogę prawdy, nie zapomniałem sądów twoich.
ἐκολλήθην τοῖς μαρτυρίοις σου· יהוה, μή με καταισχύνῃς.	Adhæsi testimoniis tuis, Domine; noli me confundere.	Przystałem do sądów twoich, Panie: nie zawstydzaj mię.
ὁδὸν ἐντολῶν σου ἔδραμον, ὅταν ἐπλάτυνας τὴν καρδίαν μου.	Viam mandatorum tuorum cucurri, cum dilatasti cor meum.	Bieżałem drogą mandatów twoich, gdyś rozszerzył serce moje.
ε η. Νομοθέτησόν με, יהוה, τὴν ὁδὸν τῶν δικαιωμάτων σου, καὶ ἐκζητήσω αὐτὴν διὰ παντός.	HE. Legem pone mihi, Domine, viam justificationum tuarum, et exquiram eam semper.	HE. Postaw mi zakon, Panie! drogę sprawiedliwości twoich: a będę jéj szukał zawsze.
συνέτισό με, καὶ ἐξερευνήσω τὸν νόμον σου καὶ φυλάξω αὐτὸν ἐν ὅλῃ καρδίᾳ μου.	Da mihi intellectum, et scrutabor legem tuam, et custodiam illam in toto corde meo.	Daj mi zrozumienie, a będę się badał zakonu twego i będę go strzegł ze wszytkiego serca mego.
ὁδήγησόν με ἐν τρίβῳ τῶν ἐντολῶν σου, ὅτι αὐτὴν ἠθέλησα.	Deduc me in semitam mandatorum tuorum, quia ipsam volui.	Prowadź mię szcieżką mandatów twoich: bom jej pragnął,
κλῖνον τὴν καρδίαν μου εἰς τὰ μαρτύριά σου καὶ μὴ εἰς πλεονεξίαν.	Inclina cor meum in testimonia tua, et non in avaritiam.	Nakłoń serce moje ku świadectwom twoim, a nie ku łakomstwu:
ἀπόστρεψον τοὺς ὀφθαλμούς μου τοῦ μὴ ἰδεῖν ματαιότητα, ἐν τῇ ὁδῷ σου ζῆσόν με.	Averte oculos meos, ne videant vanitatem; in via tua vivifica me.	Odwróć oczy moje, aby nie patrzały na próżność, ożyw mię w drodze twojej.
στῆσον τῷ δούλῳ σου τὸ λόγιόν σου εἰς τὸν φόβον σου.	Statue servo tuo eloquium tuum in timore tuo.	Potwierdź słudze twemu wyrok twój, w bojaźni twojej.
περίελε τὸν ὀνειδισμόν μου, ὃν ὑπώπτευσ· τὰ γὰρ κρίματά σου χρηστά.	Amputa opprobrium meum quod suspicatus sum, quia judicia tua jucunda.	Odetni pohańbienie moje, któregom się obawiał, abowiem sądy twoje ucieszne.
ἰδοὺ ἐπεθύμησα τὰς ἐντολάς σου· ἐν τῇ δικαιοσύνῃ σου ζῆσόν με.	Ecce concupivi mandata tua; in æquitate tua vivifica me.	Otom pożądał mandatów twoich: ożyw mię w sprawiedliwości twojej.
ουα. Καὶ ἔλθοι ἐπ᾽ ἐμὲ τὸ ἔλεός σου, יהוה, τὸ σωτήριόν σου κατὰ τὸ λόγιόν σου.	VAU. Et veniat super me misericordia tua, Domine; salutare tuum secundum eloquium tuum.	VAU. A niech na mię przyjdzie, Panie, miłosierdzie twoje: zbawienie twoje według wyroku twego.
καὶ ἀποκριθήσομαι τοῖς ὀνειδίζουσί με λόγον, ὅτι ἤλπισα ἐπὶ τοὺς λόγους σου.	Et respondebo exprobrantibus mihi verbum, quia speravi in sermonibus tuis.	I odpowiem tym, którzy mi urągają, słowo: iżem nadzieję miał w słowiech twoich.
καὶ μὴ περιέλῃς ἐκ τοῦ στόματός μου λόγον ἀληθείας ἕως σφόδρα, ὅτι ἐπὶ τὰ κρίματά σου ἐπήλπισ.	Et ne auferas de ore meo verbum veritatis usquequaque, quia in judiciis tuis supersperavi.	A nie odejmuj nigdy z ust moich słowa prawdy, gdyżem barzo nadzieję miał w sądziech twoich.
καὶ φυλάξω τὸν νόμον σου διὰ παντός, εἰς τὸν αἰῶνα καὶ εἰς τὸν αἰῶνα τοῦ αἰῶνος.	Et custodiam legem tuam semper, in sæculum et in sæculum sæculi:	I będę strzegł zakonu twego zawżdy, na wieki i na wieki wieku.
καὶ ἐπορευόμην ἐν πλατυσμ, ὅτι τὰς ἐντολάς σου ἐξεζήτησα.	et ambulabam in latitudine, quia mandata tua exquisivi.	I chodziłem na przestrzeństwie, iżem pilnie szukał przykazania twego.
καὶ ἐλάλουν ἐν τοῖς μαρτυρίοις σου ἐναντίον βασιλέων καὶ οὐκ ᾐσχυνόμην.	Et loquebar in testimoniis tuis in conspectu regum, et non confundebar.	I mówiłem o świadectwach twoich przed oczyma królów, a nie wstydziłem się.
καὶ ἐμελέτων ἐν ταῖς ἐντολαῖς σου, αἷς ἠγάπησα σφόδρα.	Et meditabar in mandatis tuis, quæ dilexi.	I rozmyślałem w przykazaniach twoich, którem umiłował.
καὶ ἦρα τὰς χεῖράς μου πρὸς τὰς ἐντολάς σου, ἃς ἠγάπησα, καὶ ἠδολέσχου ἐν τοῖς δικαιώμασίν σου.	Et levavi manus meas ad mandata tua, quæ dilexi, et exercebar in justificationibus tuis.	I podniosłem ręce swe ku mandatom twoim, którem umiłował, i ćwiczyłem się w sprawiedliwościach twoich.
ζα. Μνήσθητι τὸν λόγον σου τῷ δούλῳ σου, ᾧ ἐπήλπισά με.	ZAIN. Memor esto verbi tui servo tuo, in quo mihi spem dedisti.	ZAJIN. Pomnij na słowo twoje słudze twemu, w któremeś mi nadzieję uczynił.
αὕτη με παρεκάλεσεν ἐν τῇ ταπεινώσει μου, ὅτι τὸ λόγιόν σου ἔζησέν με.	Hæc me consolata est in humilitate mea, quia eloquium tuum vivificavit me.	To mię cieszyło w utrapieniu moim, bo wyrok twój ożywił mię.
ὑπερήφανοι παρηνόμουν ἕως σφόδρα, ἀπὸ δὲ τοῦ νόμου σου οὐκ ἐξέκλινα.	Superbi inique agebant usquequaque, a lege autem tua non declinavi.	Pyszni barzo niesprawiedliwie czynili, a nie odstąpiłem od zakonu twego.
ἐμνήσθην τῶν κριμάτων σου ἀπ᾽ αἰῶνος, יהוה, καὶ παρεκλήθην.	Memor fui judiciorum tuorum a sæculo, Domine, et consolatus sum.	Pamiętałem, Panie, na sądy twoje od wieku i ucieszyłem się.
ἀθυμί κατέσχεν με ἀπὸ ἁμαρτωλῶν τῶν ἐγκαταλιμπανόντων τὸν νόμον σου.	Defectio tenuit me, pro peccatoribus derelinquentibus legem tuam.	Mdłość mię zdymowała dla grzeszników opuszczających zakon twój.
ψαλτ ἦσάν μοι τὰ δικαιώματά σου ἐν τόπῳ παροικίας μου.	Cantabiles mihi erant justificationes tuæ in loco peregrinationis meæ.	Pieśniami były mi ustawy twoje na miejscu pielgrzymowania mego.
ἐμνήσθην ἐν νυκτὶ τοῦ ὀνόματός σου, יהוה, καὶ ἐφύλαξα τὸν νόμον σου.	Memor fui nocte nominis tui, Domine, et custodivi legem tuam.	Pamiętałem w nocy na imię twoje, Panie, i strzegłem zakonu twego.
αὕτη ἐγενήθη μοι, ὅτι τὰ δικαιώματά σου ἐξεζήτησα.	Hæc facta est mihi, quia justificationes tuas exquisivi.	To mi się zstało, iżem pilnie szukał sprawiedliwości twoich.
η η. Μερίς μου יהוה, εἶπα φυλάξασθαι τὸν νόμον σου.	HETH. Portio mea, Domine, dixi, custodire legem tuam.	HETH. Cząstka moja: obiecałem strzedz zakonu twego.
ἐδεήθην τοῦ προσώπου σου ἐν ὅλῃ καρδίᾳ μου· ἐλέησόν με κατὰ τὸ λόγιόν σου.	Deprecatus sum faciem tuam in toto corde meo; miserere mei secundum eloquium tuum.	Prosiłem oblicza twego ze wszytkiego serca mego: smiłuj się nade mną według mowy twojej.
διελογισάμην τὰς ὁδούς σου καὶ ἐπέστρεψα τοὺς πόδας μου εἰς τὰ μαρτύριά σου.	Cogitavi vias meas, et converti pedes meos in testimonia tua.	Rozmyślałem drogi moje, a obracałem nogi moje ku świadectwom twoim.
ἡτοιμάσθην καὶ οὐκ ἐταράχθην τοῦ φυλάξασθαι τὰς ἐντολάς σου.	Paratus sum, et non sum turbatus, ut custodiam mandata tua.	Jestem gotów, a nie strwożyłem się, abych strzegł mandatów twoich.
σχοινία ἁμαρτωλῶν περιεπλάκησά μοι, καὶ τοῦ νόμου σου οὐκ ἐπελαθόμην.	Funes peccatorum circumplexi sunt me, et legem tuam non sum oblitus.	Powrozy grzeszników uplotły mię, a nie przepomniałem zakonu twego.
μεσονύκτιον ἐξηγειρόμην τοῦ ἐξομολογεῖσθαί σοι ἐπὶ τὰ κρίματα τῆς δικαιοσύνης σου.	Media nocte surgebam, ad confitendum tibi super judicia justificationis tuæ.	Wstawałem o północy, abych ci wyznawał dla sądów sprawiedliwości twojej.
μέτοχος ἐγώ εἰμι πάντων τῶν φοβουμένων σε καὶ τῶν φυλασσόντων τὰς ἐντολάς σου.	Particeps ego sum omnium timentium te, et custodientium mandata tua.	Uczestnikiem ja jestem wszytkich, którzy się boją ciebie i strzegą przykazania twego.
τοῦ ἐλέους σου, יהוה, πλήρης ἡ γῆ· τὰ δικαιώματά σου δίδαξόν με.	Misericordia tua, Domine, plena est terra; justificationes tuas doce me.	Miłosierdzia twego, Panie, pełna jest ziemia, naucz mię sprawiedliwości twoich.
τη. Χρηστότητα ἐποίησας μετὰ τοῦ δούλου σου, יהוה, κατὰ τὸν λόγον σου.	TETH. Bonitatem fecisti cum servo tuo, Domine, secundum verbum tuum.	TETH. Uczyniłeś łaskę z sługą twoim, Panie, według słowa twojego.
χρηστότητα καὶ παιδείαν καὶ γνῶσιν δίδαξόν με, ὅτι ταῖς ἐντολαῖς σου ἐπίστευσα.	Bonitatem, et disciplinam, et scientiam doce me, quia mandatis tuis credidi.	Naucz mię dobroci i karności, i umiejętności, bom uwierzył mandatom twoim.
πρὸ τοῦ με ταπεινωθῆναι ἐγὼ ἐπλημμέλησ, διὰ τοῦτο τὸ λόγιόν σου ἐφύλαξα.	Priusquam humiliarer ego deliqui, propterea eloquium tuum custodivi.	Pierwej, niżlim był uniżon, jam wykroczył, dlatego strzegłem wyroku twego.
χρηστὸς εἶ σύ, κύριε, καὶ ἐν τῇ χρηστότητί σου δίδαξόν με τὰ δικαιώματά σου.	Bonus es tu, et in bonitate tua doce me justificationes tuas.	Dobryżeś ty: a według dobrotliwości twojej naucz mię sprawiedliwości twojej.
ἐπληθύνθη ἐπ᾽ ἐμὲ ἀδικία ὑπερηφάνων, ἐγὼ δὲ ἐν ὅλῃ καρδίᾳ μου ἐξερευνήσω τὰς ἐντολάς σου.	Multiplicata est super me iniquitas superborum; ego autem in toto corde meo scrutabor mandata tua.	Rozmnożyła się nade mną nieprawość pysznych, a ja ze wszytkiego serca będę się badał mandatów twoich.
ἐτυρώθ ὡς γάλα ἡ καρδία αὐτῶν, ἐγὼ δὲ τὸν νόμον σου ἐμελέτησα.	Coagulatum est sicut lac cor eorum; ego vero legem tuam meditatus sum.	Zsiadło się jako mleko serce ich, a jam rozmyślał w zakonie twoim.
ἀγαθόν μοι ὅτι ἐταπείνωσάς με, ὅπως ἂν μάθω τὰ δικαιώματά σου.	Bonum mihi quia humiliasti me: ut discam justificationes tuas.	Dobrze na mię, iżeś mię uniżył, abych się nauczył sprawiedliwości twoich.
ἀγαθόν μοι ὁ νόμος τοῦ στόματός σου ὑπὲρ χιλιάδας χρυσίου καὶ ἀργυρίου.	Bonum mihi lex oris tui, super millia auri et argenti.	Lepszy mi jest zakon ust twoich, niżli tysiące złota i srebra.
ιω. Αἱ χεῖρές σου ἐποίησάν με καὶ ἔπλασάν με· συνέτισό με, καὶ μαθήσομαι τὰς ἐντολάς σου.	JOD. Manus tuæ fecerunt me, et plasmaverunt me; da mihi intellectum, et discam mandata tua.	JOD. Ręce twoje uczyniły mię, i ulepiły mię: daj mi rozum, a nauczę się mandatów twoich.
οἱ φοβούμενοί σε ὄψονταί με καὶ εὐφρανθήσονται, ὅτι εἰς τοὺς λόγους σου ἐπήλπισ.	Qui timent te videbunt me, et lætabuntur, quia in verba tua supersperavi.	Którzy się ciebie boją, ujźrzą mię i rozweselą się, iżem barzo nadzieję miał w słowiech twoich.
ἔγνων, יהוה, ὅτι δικαιοσύνη τὰ κρίματά σου, καὶ ἀληθείᾳ ἐταπείνωσάς με.	Cognovi, Domine, quia æquitas judicia tua, et in veritate tua humiliasti me.	Poznałem, Panie, że sprawiedliwość sądy twoje, a w prawdzie twojej uniżyłeś mię.
γενηθήτω δὴ τὸ ἔλεός σου τοῦ παρακαλέσαι με κατὰ τὸ λόγιόν σου τῷ δούλῳ σου.	Fiat misericordia tua ut consoletur me, secundum eloquium tuum servo tuo.	Niechaj będzie miłosierdzie twoje, aby mię cieszyło, według wyroku twego słudze twemu.
ἐλθέτωσάν μοι οἱ οἰκτιρμοί σου, καὶ ζήσομαι, ὅτι ὁ νόμος σου μελέτη μού ἐστιν.	Veniant mihi miserationes tuæ, et vivam, quia lex tua meditatio mea est.	Niechaj na mię przyjdą litości twoje, a będę żył, bo zakon twój jest rozmyślanie moje.
αἰσχυνθήτωσαν ὑπερήφανοι, ὅτι ἀδίκως ἠνόμησα εἰς ἐμέ· ἐγὼ δὲ ἀδολεσχήσ ἐν ταῖς ἐντολαῖς σου.	Confundantur superbi, quia injuste iniquitatem fecerunt in me; ego autem exercebor in mandatis tuis.	Niechaj będą zawstydzeni hardzi, bo niesłusznie niesprawiedliwość nade mną czynili, a ja będę się ćwiczył w mandatach twoich.
ἐπιστρεψάτωσάν μοι οἱ φοβούμενοί σε καὶ οἱ γινώσκοντες τὰ μαρτύριά σου.	Convertantur mihi timentes te, et qui noverunt testimonia tua.	Niech się obrócą do mnie, którzy się boją ciebie i którzy znają świadectwa twoje.
γενηθήτω ἡ καρδία μου ἄμωμος ἐν τοῖς δικαιώμασίν σου, ὅπως ἂν μὴ αἰσχυνθῶ.	Fiat cor meum immaculatum in justificationibus tuis, ut non confundar.	Niech będzie serce moje niepokalane w sprawiedliwościach twoich, abym się nie zawstydził.
ι χα. Ἐκλείπει εἰς τὸ σωτήριόν σου ἡ ψυχή μου, καὶ εἰς τὸν λόγον σου ἐπήλπισ.	CAPH. Defecit in salutare tuum anima mea, et in verbum tuum supersperavi.	CAPH. Ustała dusza moja pragnąc zbawienia twego: i miałem nadzieję bardzo w słowie twojem.
ἐξέλιπον οἱ ὀφθαλμοί μου εἰς τὸ λόγιόν σου λέγοντες Πότε παρακαλέσεις με;	Defecerunt oculi mei in eloquium tuum, dicentes: Quando consolaberis me?	Ustały oczy moje czekając obietnice twojej, mówiąc: Kiedyż mię pocieszysz?
ὅτι ἐγενήθην ὡς ἀσκὸς ἐν πάχν· τὰ δικαιώματά σου οὐκ ἐπελαθόμην.	Quia factus sum sicut uter in pruina; justificationes tuas non sum oblitus.	Bom się zstał jako łagiew skórzana na mrozie, nie zapomniałem sprawiedliwości twoich.
πόσαι εἰσὶν αἱ ἡμέραι τοῦ δούλου σου; πότε ποιήσεις μοι ἐκ τῶν καταδιωκόντων με κρίσιν;	Quot sunt dies servi tui? quando facies de persequentibus me judicium?	Wieleż jest dni sługi twego? Kiedyż uczynisz z przeszladowników moich sprawiedliwość?
διηγήσαντό μοι παράνομο ἀδολεσχία, ἀλλ᾽ οὐχ ὡς ὁ νόμος σου, κύριε.	Narraverunt mihi iniqui fabulationes, sed non ut lex tua.	Powiadali mi złośnicy baśni, ale nie jako twój zakon.
πᾶσαι αἱ ἐντολαί σου ἀλήθεια· ἀδίκως κατεδίωξάν με, βοήθησόν μοι.	Omnia mandata tua veritas, inique persecuti sunt me, adjuva me.	Wszytkie przykazania twoje prawdą; przeszladowali mię niesprawiedliwie, ratuj mię!
παρὰ βραχὺ συνετέλεσάν με ἐν τῇ γῇ, ἐγὼ δὲ οὐκ ἐγκατέλιπον τὰς ἐντολάς σου.	Paulo minus consummaverunt me in terra; ego autem non dereliqui mandata tua.	Bez mała mię nie dokończyli na ziemi, a ja nie opuszczałem mandatów twoich.
κατὰ τὸ ἔλεός σου ζῆσόν με, καὶ φυλάξω τὰ μαρτύρια τοῦ στόματός σου.	Secundum misericordiam tuam vivifica me, et custodiam testimonia oris tui.	Według miłosierdzia twego ożyw mię, a będę strzegł świadectw ust twoich.
ιβ λαβ. Εἰς τὸν αἰῶνα, יהוה, ὁ λόγος σου διαμένει ἐν τῷ οὐρανῷ.	LAMED. In æternum, Domine, verbum tuum permanet in cælo.	LAMED. Na wieki, Panie, słowo twoje trwa na niebie.
εἰς γενεὰν καὶ γενεὰν ἡ ἀλήθειά σου· ἐθεμελίωσας τὴν γῆν, καὶ διαμένει.	In generationem et generationem veritas tua; fundasti terram, et permanet.	Do rodzaju i rodzaju prawda twoja, ugruntowałeś ziemię i trwa.
τῇ διατάξει σου διαμένει ἡ ἡμέρα, ὅτι τὰ σύμπαντ δοῦλα σά.	Ordinatione tua perseverat dies, quoniam omnia serviunt tibi.	Zrządzeniem twoim dzień trwa, abowiem tobie wszytko służy.
εἰ μὴ ὅτι ὁ νόμος σου μελέτη μού ἐστιν, τότε ἂν ἀπωλόμην ἐν τῇ ταπεινώσει μου.	Nisi quod lex tua meditatio mea est, tunc forte periissem in humilitate mea.	Jedno, że zakon twój jest rozmyślaniem moim, tedy bych był zginął w uniżeniu swoim.
εἰς τὸν αἰῶνα οὐ μὴ ἐπιλάθωμαι τῶν δικαιωμάτων σου ὅτι ἐν αὐτοῖς ἔζησάς με, κύριε.	In æternum non obliviscar justificationes tuas, quia in ipsis vivificasti me.	Na wieki nie przepomnię sprawiedliwości twoich, boś mię przez nie ożywił.
σός εἰμι ἐγώ, σῶσόν με, ὅτι τὰ δικαιώματά σου ἐξεζήτησα.	Tuus sum ego; salvum me fac, quoniam justificationes tuas exquisivi.	Twójciem ja, zbawże mię: bociem szukał sprawiedliwości twoich.
ἐμὲ ὑπέμειναν ἁμαρτωλοὶ τοῦ ἀπολέσαι με· τὰ μαρτύριά σου συνῆκα.	Me exspectaverunt peccatores ut perderent me; testimonia tua intellexi.	Na mię czekali złośnicy, aby mię zatracili, zrozumiałem świadectwa twoje.
πάσης συντελείας εἶδον πέρας· πλατεῖα ἡ ἐντολή σου σφόδρα.	Omnis consummationis vidi finem, latum mandatum tuum nimis.	Wszelkiej doskonałości widziałem koniec: barzo szerokie przykazanie twoje.
ι μη. Ὡς ἠγάπησα τὸν νόμον σου, κύριε· ὅλην τὴν ἡμέραν μελέτη μού ἐστιν.	MEM. Quomodo dilexi legem tuam, Domine! tota die meditatio mea est.	MEM. Jakom się rozmiłował zakonu twego, Panie: cały dzień jest rozmyślaniem mojem.
ὑπὲρ τοὺς ἐχθρούς μου ἐσόφισάς με τὴν ἐντολήν σου, ὅτι εἰς τὸν αἰῶνά μοί ἐστιν.	Super inimicos meos prudentem me fecisti mandato tuo, quia in æternum mihi est.	Nad nieprzyjacioły moje mądrymeś mię uczynił przykazaniem twoim: bo wiecznie jest ze mną.
ὑπὲρ πάντας τοὺς διδάσκοντάς με συνῆκα, ὅτι τὰ μαρτύριά σου μελέτη μού ἐστιν.	Super omnes docentes me intellexi, quia testimonia tua meditatio mea est.	Nad wszytkie uczyciele moje zrozumiałem: bo świadectwa twoje są rozmyślanie moje.
ὑπὲρ πρεσβυτέρους συνῆκα, ὅτι τὰς ἐντολάς σου ἐξεζήτησα.	Super senes intellexi, quia mandata tua quæsivi.	Nad starce zrozumiałem: iżem się dowiadował mandatów twoich.
ἐκ πάσης ὁδοῦ πονηρᾶς ἐκώλυσα τοὺς πόδας μου, ὅπως ἂν φυλάξω τοὺς λόγους σου.	Ab omni via mala prohibui pedes meos, ut custodiam verba tua.	Od wszelakiej złej drogi hamowałem nogi moje, abych strzegł słów twoich.
ἀπὸ τῶν κριμάτων σου οὐκ ἐξέκλινα, ὅτι σὺ ἐνομοθέτησάς μοι.	A judiciis tuis non declinavi, quia tu legem posuisti mihi.	Nie odstępowałem od sądów twoich, boś ty mnie zakon ustawił.
ὡς γλυκέα τῷ λάρυγγί μου τὰ λόγιά σου, ὑπὲρ μέλι καὶ κηρίον τῷ στόματί μου.	Quam dulcia faucibus meis eloquia tua! super mel ori meo.	Jako wdzięczne podniebieniu memu słowa twoje, nad miód ustam moim.
ἀπὸ τῶν ἐντολῶν σου συνῆκα· διὰ τοῦτο ἐμίσησα πᾶσαν ὁδὸν ἀδικίας. [ὅτι σὺ ἐνομοθέτησάς μοι.]	A mandatis tuis intellexi; propterea odivi omnem viam iniquitatis.	Z przykazania twego zrozumiałem, przeto żem miał w nienawiści wszelką drogę nieprawości.
ι νουν. Λύχνος τοῖς ποσίν μου ὁ λόγος σου καὶ φῶς ταῖς τρίβοις μου.	NUN. Lucerna pedibus meis verbum tuum, et lumen semitis meis.	NUN. Pochodnią nogom moich słowo twoje, i światłość ścieżkom moich.
ὀμώμοκα καὶ ἔστησα τοῦ φυλάξασθαι τὰ κρίματα τῆς δικαιοσύνης σου.	Juravi et statui custodire judicia justitiæ tuæ.	Przysiągłem i postanowiłem strzec sądów sprawiedliwości twojej.
ἐταπεινώθην ἕως σφόδρα· יהוה, ζῆσόν με κατὰ τὸν λόγον σου.	Humiliatus sum usquequaque, Domine; vivifica me secundum verbum tuum.	Jestem zewsząd uniżony, Panie, ożyw mię według słowa twego.
τὰ ἑκούσια τοῦ στόματός μου εὐδόκησον δή, יהוה, καὶ τὰ κρίματά σου δίδαξόν με.	Voluntaria oris mei beneplacita fac, Domine, et judicia tua doce me.	Dobrowolne ust moich przyjmi wdzięcznie, Panie, a naucz mię sądów twoich.
ἡ ψυχή μου ἐν ταῖς χερσίν μου διὰ παντός, καὶ τοῦ νόμου σου οὐκ ἐπελαθόμην	Anima mea in manibus meis semper, et legem tuam non sum oblitus.	Dusza moja zawżdy w rękach moich i nie zapomniałem zakonu twego.
ἔθεντο ἁμαρτωλοὶ παγίδα μοι, καὶ ἐκ τῶν ἐντολῶν σου οὐκ ἐπλανήθην.	Posuerunt peccatores laqueum mihi, et de mandatis tuis non erravi.	Zastawiali grzesznicy sidło na mię i nie zabłądziłem od mandatów twoich.
ἐκληρονόμησα τὰ μαρτύριά σου εἰς τὸν αἰῶνα, ὅτι ἀγαλλίαμ τῆς καρδίας μού εἰσιν.	Hæreditate acquisivi testimonia tua in æternum, quia exsultatio cordis mei sunt.	Dostałem dziedzictwem świadectw twoich na wieki: bo są radością serca mego.
ἔκλινα τὴν καρδίαν μου τοῦ ποιῆσαι τὰ δικαιώματά σου εἰς τὸν αἰῶνα δι᾽ ἀντάμειψι.	Inclinavi cor meum ad faciendas justificationes tuas, in æternum, propter retributionem.	Nakłoniłem serca swego, abych czynił sprawiedliwości twoje na wieki dla odpłaty.
ι σαμ. Παρανόμου ἐμίσησα καὶ τὸν νόμον σου ἠγάπησα.	SAMECH. Iniquos odio habui, et legem tuam dilexi.	SAMECH. Złośniki miałem w nienawiści: i rozmiłowałem się w zakonu twego.
βοηθός μου καὶ ἀντιλήμπτω μου εἶ σύ· εἰς τὸν λόγον σου ἐπήλπισ.	Adjutor et susceptor meus es tu, et in verbum tuum supersperavi.	Pomocnik i obrońca mój jesteś ty, a jam barzo nadzieję miał w słowie twoim.
ἐκκλίνατε ἀπ᾽ ἐμοῦ, πονηρευόμενο, καὶ ἐξερευνήσω τὰς ἐντολὰς τοῦ θεοῦ μου.	Declinate a me, maligni, et scrutabor mandata Dei mei.	Odstąpcie ode mnie złośnicy, a będę się wywiadował mandatów Boga mego.
ἀντιλαβοῦ μου κατὰ τὸ λόγιόν σου, καὶ ζήσομαι, καὶ μὴ καταισχύνῃς με ἀπὸ τῆς προσδοκίας μου.	Suscipe me secundum eloquium tuum, et vivam, et non confundas me ab exspectatione mea.	Broń mię według wyroku twego i niechaj żywię, a nie zawstydzaj mię w oczekiwaniu moim.
βοήθησόν μοι, καὶ σωθήσομαι καὶ μελετήσω ἐν τοῖς δικαιώμασίν σου διὰ παντός.	Adjuva me, et salvus ero, et meditabor in justificationibus tuis semper.	Wspomóż mię a zbawion będę i będę rozmyślał w sprawiedliwościach twoich zawżdy.
ἐξουδένωσας πάντας τοὺς ἀποστατοῦντα ἀπὸ τῶν δικαιωμάτων σου, ὅτι ἄδικον τὸ ἐνθύμημ αὐτῶν.	Sprevisti omnes discedentes a judiciis tuis, quia injusta cogitatio eorum.	Wzgardziłeś wszytkie odstępujące od sądów twoich, bo nieprawa myśl ich.
παραβαίνοντας ἐλογισάμην πάντας τοὺς ἁμαρτωλοὺς τῆς γῆς· διὰ τοῦτο ἠγάπησα τὰ μαρτύριά σου διὰ παντός.	Prævaricantes reputavi omnes peccatores terræ; ideo dilexi testimonia tua.	Poczytałem za przestępce wszytkie grzeszniki ziemie, przetożem umiłował świadectwa twoje.
καθήλωσο ἐκ τοῦ φόβου σου τὰς σάρκας μου· ἀπὸ γὰρ τῶν κριμάτων σου ἐφοβήθην.	Confige timore tuo carnes meas; a judiciis enim tuis timui.	Przebij bojaźnią twoją ciało moje, bom się bał sądów twoich.
ι αι. Ἐποίησα κρίμα καὶ δικαιοσύνην· μὴ παραδῷς με τοῖς ἀδικοῦσίν με.	AIN. Feci judicium et justitiam, non tradas me calumniantibus me.	AIN. Czyniłem sąd i sprawiedliwość: nie daj mię potwarcom moim.
ἔκδεξαι τὸν δοῦλόν σου εἰς ἀγαθόν· μὴ συκοφαντησάτωσάν με ὑπερήφανοι.	Suscipe servum tuum in bonum: non calumnientur me superbi.	Przyjmi sługę twego ku dobremu, niech mię nie potwarzają hardzi.
οἱ ὀφθαλμοί μου ἐξέλιπον εἰς τὸ σωτήριόν σου καὶ εἰς τὸ λόγιον τῆς δικαιοσύνης σου.	Oculi mei defecerunt in salutare tuum, et in eloquium justitiæ tuæ.	Oczy moje ustały pragnąc zbawienia twego i wyroków sprawiedliwości twojej.
ποίησον μετὰ τοῦ δούλου σου κατὰ τὸ ἔλεός σου καὶ τὰ δικαιώματά σου δίδαξόν με.	Fac cum servo tuo secundum misericordiam tuam, et justificationes tuas doce me.	Uczyń z sługą twym według miłosierdzia twego, a naucz mię sprawiedliwości twoich.
δοῦλός σού εἰμι ἐγώ· συνέτισό με, καὶ γνώσομαι τὰ μαρτύριά σου.	Servus tuus sum ego, da mihi intellectum, ut sciam testimonia tua.	Sługaciem ja twój, daj mi rozumienie, abych umiał świadectwa twoje.
καιρὸς τοῦ ποιῆσαι τῷ יהוה· διεσκέδασα τὸν νόμον σου.	Tempus faciendi, Domine; dissipaverunt legem tuam.	Czas czynić, Panie: rozmiotali zakon twój.
διὰ τοῦτο ἠγάπησα τὰς ἐντολάς σου ὑπὲρ χρυσίον καὶ τοπάζιον.	Ideo dilexi mandata tua super aurum et topazion.	Przetożem umiłował mandaty twoje, nad złoto i nad topazjon.
διὰ τοῦτο πρὸς πάσας τὰς ἐντολάς σου κατωρθούμη, πᾶσαν ὁδὸν ἄδικον ἐμίσησα.	Propterea ad omnia mandata tua dirigebar; omnem viam iniquam odio habui.	Dlategoż według wszytkich mandatów twoich sprawowałem się, wszelką drogę nieprawą miałem w nienawiści.
ι φ. Θαυμαστὰ τὰ μαρτύριά σου· διὰ τοῦτο ἐξηρεύνησεν αὐτὰ ἡ ψυχή μου.	PHE. Mirabilia testimonia tua, ideo scrutata est ea anima mea.	PHE. Dziwne świadectwa twoje: przetóż się ich wywiadywała dusza moja.
ἡ δήλωσι τῶν λόγων σου φωτιεῖ καὶ συνετιε νηπίους.	Declaratio sermonum tuorum illuminat, et intellectum dat parvulis.	Wykład słów twoich oświeca i daje wyrozumienie malutkim.
τὸ στόμα μου ἤνοιξα καὶ εἵλκυσα πνεῦμα, ὅτι τὰς ἐντολάς σου ἐπεπόθουν.	Os meum aperui, et attraxi spiritum, quia mandata tua desiderabam.	Otworzyłem usta moje i wziąłem w się ducha: iżem pragnął przykazania twego.
ἐπίβλεψον ἐπ᾽ ἐμὲ καὶ ἐλέησόν με κατὰ τὸ κρίμα τῶν ἀγαπώντων τὸ ὄνομά σου.	Aspice in me, et miserere mei, secundum judicium diligentium nomen tuum.	Wejźrzyż na mię a smiłuj się nade mną, według sądu miłujących imię twoje.
τὰ διαβήματ μου κατεύθυνον κατὰ τὸ λόγιόν σου, καὶ μὴ κατακυριευσάτω μου πᾶσα ἀνομία.	Gressus meos dirige secundum eloquium tuum, et non dominetur mei omnis injustitia.	Kroki moje prostuj według słowa twego, a niech nade mną żadna niesprawiedliwość nie panuje.
λύτρωσαί με ἀπὸ συκοφαντία ἀνθρώπων, καὶ φυλάξω τὰς ἐντολάς σου.	Redime me a calumniis hominum ut custodiam mandata tua.	Wykup mię od potwarzy ludzi i będę strzegł mandatów twoich.
τὸ πρόσωπόν σου ἐπίφανον ἐπὶ τὸν δοῦλόν σου καὶ δίδαξόν με τὰ δικαιώματά σου.	Faciem tuam illumina super servum tuum, et doce me justificationes tuas.	Oblicze twe rozświeć nad sługą twoim a naucz mię sprawiedliwości twoich.
διεξόδους ὑδάτων κατέβησαν οἱ ὀφθαλμοί μου, ἐπεὶ οὐκ ἐφύλαξαν τὸν νόμον σου.	Exitus aquarum deduxerunt oculi mei, quia non custodierunt legem tuam.	Strumienie łez wypuściły oczy moje: iż nie strzegły zakonu twego.
ι σαδ. Δίκαιος εἶ, יהוה, καὶ εὐθὴ ἡ κρίσις σου.	SADE. Justus es, Domine, et rectum judicium tuum.	SADE. Sprawiedliwyś jest, Panie: i sąd twój prawy.
ἐνετείλω δικαιοσύνην τὰ μαρτύριά σου καὶ ἀλήθειαν σφόδρα.	Mandasti justitiam testimonia tua et veritatem tuam nimis.	Przykazałeś sprawiedliwość świadectwa twoje i prawdę twoję barzo.
ἐξέτηξέ με ὁ ζῆλος τοῦ οἴκου σου, ὅτι ἐπελάθοντο τῶν λόγων σου οἱ ἐχθροί μου.	Tabescere me fecit zelus meus, quia obliti sunt verba tua inimici mei.	Wysuszyła mię zapalczywość moja, iż zapomnieli słów twoich nieprzyjaciele moi.
πεπυρωμένον τὸ λόγιόν σου σφόδρα, καὶ ὁ δοῦλός σου ἠγάπησεν αὐτό.	Ignitum eloquium tuum vehementer, et servus tuus dilexit illud.	Ogniste barzo słowo twoje, a sługa twój rozmiłował się go.
νεώτερός εἰμι ἐγὼ καὶ ἐξουδενωμένος· τὰ δικαιώματά σου οὐκ ἐπελαθόμην.	Adolescentulus sum ego et contemptus; justificationes tuas non sum oblitus.	Młodzieniaszkiem jestem ja i wzgardzony, nie zapomniałem sprawiedliwości twoich.
ἡ δικαιοσύνη σου δικαιοσύνη εἰς τὸν αἰῶνα, καὶ ὁ νόμος σου ἀλήθεια.	Justitia tua, justitia in æternum, et lex tua veritas.	Sprawiedliwość twoja sprawiedliwość na wieki, a zakon twój prawda.
θλῖψις καὶ ἀνάγκη εὕροσάν με· αἱ ἐντολαί σου μελέτη μου.	Tribulatio et angustia invenerunt me; mandata tua meditatio mea est.	Ucisk i utrapienie ogarnęły mnie, mandaty twoje są rozmyślaniem moim.
δικαιοσύνη τὰ μαρτύριά σου εἰς τὸν αἰῶνα· συνέτισό με, καὶ ζήσομαι.	Æquitas testimonia tua in æternum; intellectum da mihi, et vivam.	Sprawiedliwość świadectwa twoje na wieki: daj mi rozum, a żyć będę.
ι κω. Ἐκέκραξα ἐν ὅλῃ καρδίᾳ μου· ἐπάκουσόν μου, יהוה· τὰ δικαιώματά σου ἐκζητήσω.	COPH. Clamavi in toto corde meo: exaudi me, Domine; justificationes tuas requiram.	COPH. Wołałem ze wszystkiego serca mego: wysłuchaj mię, Panie: będę się dowiadywał o sprawiedliwościach twoich.
ἐκέκραξά σε· σῶσόν με, καὶ φυλάξω τὰ μαρτύριά σου.	Clamavi ad te; salvum me fac, ut custodiam mandata tua.	Wołałem ktobie, zbaw mię, abych strzegł mandatów twoich.
προέφθασα ἐν ἀωρί καὶ ἐκέκραξα, εἰς τοὺς λόγους σου ἐπήλπισ.	Præveni in maturitate, et clamavi: quia in verba tua supersperavi.	Uprzedziłem barzo rano i wołałem: iżem barzo nadzieję miał w słowiech twoich.
προέφθασαν οἱ ὀφθαλμοί μου πρὸς ὄρθρον τοῦ μελετᾶν τὰ λόγιά σου.	Prævenerunt oculi mei ad te diluculo, ut meditarer eloquia tua.	Uprzedzały oczy moje do ciebie na świtaniu, abych rozmyślał słowa twoje.
τῆς φωνῆς μου ἄκουσον, יהוה, κατὰ τὸ ἔλεός σου, κατὰ τὸ κρίμα σου ζῆσόν με.	Vocem meam audi secundum misericordiam tuam, Domine, et secundum judicium tuum vivifica me.	Usłysz głos mój, Panie, według miłosierdzia twego, a według sądu twego ożywiaj mię.
προσήγγισαν οἱ καταδιώκοντές με ἀνομίᾳ, ἀπὸ δὲ τοῦ νόμου σου ἐμακρύνθησα.	Appropinquaverunt persequentes me iniquitati, a lege autem tua longe facti sunt.	Przybliżyli się przeszladownicy moi ku nieprawości, a oddalili się od zakonu twego.
ἐγγὺς εἶ σύ, יהוה, καὶ πᾶσαι αἱ ἐντολαί σου ἀλήθεια.	Prope es tu, Domine, et omnes viæ tuæ veritas.	Bliskoś ty jest, Panie, a wszytkie drogi twoje prawda.
κατ᾽ ἀρχὰς ἔγνων ἐκ τῶν μαρτυρίων σου, ὅτι εἰς τὸν αἰῶνα ἐθεμελίωσας αὐτά.	Initio cognovi de testimoniis tuis, quia in æternum fundasti ea.	Z początku poznałem świadectwa twoje, że na wieki ugruntowałeś je.
ρη. Ἰδὲ τὴν ταπείνωσίν μου καὶ ἐξελοῦ με, ὅτι τὸν νόμον σου οὐκ ἐπελαθόμην.	RES. Vide humilitatem meam, et eripe me, quia legem tuam non sum oblitus.	RES. Obacz uniżenie moje, a wyrwij mię; bociem nie zapomniał zakonu twego.
κρῖνον τὴν κρίσιν μου καὶ λύτρωσαί με· διὰ τὸν λόγον σου ζῆσόν με.	Judica judicium meum, et redime me: propter eloquium tuum vivifica me.	Osądź sąd mój a odkup mię, dla słowa twego ożyw mię.
μακρὰν ἀπὸ ἁμαρτωλῶν σωτηρία, ὅτι τὰ δικαιώματά σου οὐκ ἐξεζήτησαν.	Longe a peccatoribus salus, quia justificationes tuas non exquisierunt.	Daleko od grzeszników zbawienie: bo sprawiedliwości twoich nie szukali.
οἱ οἰκτιρμοί σου πολλοί, יהוה· κατὰ τὸ κρίμα σου ζῆσόν με.	Misericordiæ tuæ multæ, Domine; secundum judicium tuum vivifica me.	Litości twoje mnogie, Panie, ożyw mię według sądu twego.
πολλοὶ οἱ ἐκδιώκοντές με καὶ ἐκθλίβοντέ με· ἐκ τῶν μαρτυρίων σου οὐκ ἐξέκλινα.	Multi qui persequuntur me, et tribulant me; a testimoniis tuis non declinavi.	Wiele tych, którzy mię przeszladują i trapią mię: nie uchyliłem się od świadectw twoich.
εἶδον ἀσυνθετοῦντα καὶ ἐξετηκόμη, ὅτι τὰ λόγιά σου οὐκ ἐφυλάξαντο.	Vidi prævaricantes et tabescebam, quia eloquia tua non custodierunt.	Widziałem przestępce a schnąłem, że nie strzegli wyroków twoich.
ἰδὲ ὅτι τὰς ἐντολάς σου ἠγάπησα· יהוה, ἐν τῷ ἐλέει σου ζῆσόν με.	Vide quoniam mandata tua dilexi, Domine; in misericordia tua vivifica me.	Obacz, żem umiłował mandaty twoje, Panie, ożyw mię według miłosierdzia twego.
ἀρχὴ τῶν λόγων σου ἀλήθεια, καὶ εἰς τὸν αἰῶνα πάντα τὰ κρίματα τῆς δικαιοσύνης σου.	Principium verborum tuorum veritas; in æternum omnia judicia justitiæ tuæ.	Początek słów twoich prawda, na wieki wszytkie sądy sprawiedliwości twojej.
κα σε. Ἄρχοντες κατεδίωξάν με δωρεάν, καὶ ἀπὸ τῶν λόγων σου ἐδειλίασεν ἡ καρδία μου.	SIN. Principes persecuti sunt me gratis, et a verbis tuis formidavit cor meum.	SIN. Książęta prześladowali mię niewinnie: a słów twoich bało się serce moje.
ἀγαλλιάσομαι ἐγὼ ἐπὶ τὰ λόγιά σου ὡς ὁ εὑρίσκων σκῦλα πολλά.	Lætabor ego super eloquia tua, sicut qui invenit spolia multa.	Będę się ja weselił w wyrokach twoich, jako który nalazł korzyści wiele.
ἀδικίαν ἐμίσησα καὶ ἐβδελυξάμην, τὸν δὲ νόμον σου ἠγάπησα.	Iniquitatem odio habui, et abominatus sum, legem autem tuam dilexi.	Nienawidziałem nieprawości i brzydziłem się, a zakon twój umiłowałem.
ἑπτάκις τῆς ἡμέρας ᾔνεσά σοι ἐπὶ τὰ κρίματα τῆς δικαιοσύνης σου.	Septies in die laudem dixi tibi, super judicia justitiæ tuæ.	Siedmkroć przez dzień chwałęm tobie dawał, dla sądów sprawiedliwości twojej.
εἰρήνη πολλὴ τοῖς ἀγαπῶσιν τὸν νόμον σου, καὶ οὐκ ἔστιν αὐτοῖς σκάνδαλον.	Pax multa diligentibus legem tuam, et non est illis scandalum.	Pokój wielki tym, którzy zakon twój miłują, a nie mają obrażenia.
προσεδόκων τὸ σωτήριόν σου, יהוה, καὶ τὰς ἐντολάς σου ἠγάπησα.	Exspectabam salutare tuum, Domine, et mandata tua dilexi.	Oczekawałem zbawienia twego, Panie, a mandatym twoje umiłował.
ἐφύλαξεν ἡ ψυχή μου τὰ μαρτύριά σου καὶ ἠγάπησεν αὐτὰ σφόδρα.	Custodivit anima mea testimonia tua, et dilexit ea vehementer.	Strzegła dusza moja świadectw twoich i miłowała je barzo.
ἐφύλαξα τὰς ἐντολάς σου καὶ τὰ μαρτύριά σου, ὅτι πᾶσαι αἱ ὁδοί μου ἐναντίον σου, κύριε.	Servavi mandata tua et testimonia tua, quia omnes viæ meæ in conspectu tuo.	Chowałem mandaty twoje i świadectwa twoje, bo wszytkie drogi moje przed oczyma twemi.
κ θα. Ἐγγισάτω ἡ δέησίς μου ἐνώπιόν σου, יהוה· κατὰ τὸ λόγιόν σου συνέτισό με.	TAU. Appropinquet deprecatio mea in conspectu tuo, Domine; juxta eloquium tuum da mihi intellectum.	TAU. Niechaj się przybliży, Panie, przed cię prośba moja: według słowa twego daj mi zrozumienie.
εἰσέλθοι τὸ ἀξίωμ μου ἐνώπιόν σου· κατὰ τὸ λόγιόν σου ῥῦσαί με.	Intret postulatio mea in conspectu tuo; secundum eloquium tuum eripe me.	Niechaj modlitwa moja wnidzie przed obliczność twoję, wyrwi mię według mowy twojej.
ἐξερεύξαιντ τὰ χείλη μου ὕμνον, ὅταν διδάξῃς με τὰ δικαιώματά σου.	Eructabunt labia mea hymnum, cum docueris me justificationes tuas.	Będą wydawać wargi moje chwałę, gdy mię nauczysz sprawiedliwości twoich.
φθέγξαιτο ἡ γλῶσσά μου τὸ λόγιόν σου, ὅτι πᾶσαι αἱ ἐντολαί σου δικαιοσύνη.	Pronuntiabit lingua mea eloquium tuum, quia omnia mandata tua æquitas.	Będzie opowiadał język mój wyroki twoje, bo wszytkie mandaty twoje prawość.
γενέσθω ἡ χείρ σου τοῦ σῶσαί με, ὅτι τὰς ἐντολάς σου ᾑρετισάμην.	Fiat manus tua ut salvet me, quoniam mandata tua elegi.	Niech będzie ręka twoja, aby mię zbawiła, bom obrał mandaty twoje.
ἐπεπόθησα τὸ σωτήριόν σου, יהוה, καὶ ὁ νόμος σου μελέτη μού ἐστιν.	Concupivi salutare tuum, Domine, et lex tua meditatio mea est.	Pragnąłem zbawienia twego, Panie, a zakon twój jest rozmyślanie moje.
ζήσεται ἡ ψυχή μου καὶ αἰνέσει σε, καὶ τὰ κρίματά σου βοηθήσει μοι.	Vivet anima mea, et laudabit te, et judicia tua adjuvabunt me.	Będzie żyć dusza moja i będzie cię chwalić, a sądy twe pomagać mi będą.
ἐπλανήθην ὡς πρόβατον ἀπολωλός· ζήτησον τὸν δοῦλόν σου, ὅτι τὰς ἐντολάς σου οὐκ ἐπελαθόμην.	Erravi sicut ovis quæ periit; quære servum tuum, quia mandata tua non sum oblitus.	Zbłądziłem jako owca, która zginęła: szukaj sługi twego, bom nie zapomniał przykazania twego.

119

Okazuje Prorok, jakie mieszkanie między ludźmi kłamliwymi, a żeby go Pan wybawić z nich raczył, żąda.
Ὠιδὴ τῶν ἀναβαθμῶν. Πρὸς יהוה ἐν τῷ θλίβεσθαί με ἐκέκραξα, καὶ εἰσήκουσέν μου.	Canticum graduum. Ad Dominum cum tribularer clamavi, et exaudivit me.	Pieśń stopniów. Wołałem do Pana, gdym był utrapiony, i wysłuchał mię.
יהוה, ῥῦσαι τὴν ψυχήν μου ἀπὸ χειλέων ἀδίκων καὶ ἀπὸ γλώσσης δολίας.	Domine, libera animam meam a labiis iniquis et a lingua dolosa.	Panie, wyzwól duszę moję od ust nieprawych i od języka zdradliwego.
τί δοθείη σοι καὶ τί προστεθείη σοι πρὸς γλῶσσαν δολίαν;	Quid detur tibi, aut quid apponatur tibi ad linguam dolosam?	Coć może być dano abo coć może być przyłożono, do języka zdradliwego?
τὰ βέλη τοῦ δυνατοῦ ἠκονημέν σὺν τοῖς ἄνθραξιν τοῖς ἐρημικοῖ.	Sagittæ potentis acutæ, cum carbonibus desolatoriis.	Strzały mocarzowe ostre z węglem pustoszącym.
οἴμμο, ὅτι ἡ παροικία μου ἐμακρύνθ, κατεσκήνωσα μετὰ τῶν σκηνωμάτων Κηδα.	Heu mihi, quia incolatus meus prolongatus est! habitavi cum habitantibus Cedar;	Ach mnie, że się mieszkanie moje przedłużyło: mieszkałem z obywatelmi Cedar,
πολλὰ παρῴκησεν ἡ ψυχή μου.	multum incola fuit anima mea.	długo przebywała dusza moja.
μετὰ τῶν μισούντων τὴν εἰρήνην ἤμην εἰρηνικός· ὅταν ἐλάλουν αὐτοῖς, ἐπολέμουν με δωρεάν.	Cum his qui oderunt pacem eram pacificus; cum loquebar illis, impugnabant me gratis.	Z tymi, którzy nienawidzą pokoju, byłem spokojny, gdym mówił z nimi, przeszladowali mię bez przyczyny.

120

Gdzie ucieczka a wszystko dufanie człowieka pobożnego, a jako gotowa pomoc jemu od Pana, tu nam Prorok opisuje.
Ὠιδὴ τῶν ἀναβαθμῶν. Ἦρα τοὺς ὀφθαλμούς μου εἰς τὰ ὄρη Πόθεν ἥξει ἡ βοήθειά μου;	Canticum graduum. Levavi oculos meos in montes, unde veniet auxilium mihi.	Pieśń stopniów. Podnosiłem oczy moje na góry: skąd mi przyjdzie pomoc.
ἡ βοήθειά μου παρὰ יהוה τοῦ ποιήσαντος τὸν οὐρανὸν καὶ τὴν γῆν.	Auxilium meum a Domino, qui fecit cælum et terram.	Pomoc moja od Pana, który stworzył niebo i ziemię.
μὴ δῷς εἰς σάλον τὸν πόδα σου, μηδὲ νυστάξῃ ὁ φυλάσσων σε.	Non det in commotionem pedem tuum, neque dormitet qui custodit te.	Niech nie da zachwiać się nodze twojej i niech się nie zdrzymie, który cię strzeże.
ἰδοὺ οὐ νυστάξει οὐδὲ ὑπνώσε ὁ φυλάσσων τὸν Ισραηλ.	Ecce non dormitabit neque dormiet qui custodit Israël.	Oto się nie zdrzymie ani zaśnie, który strzeże Izraela.
יהוה φυλάξει σε, יהוה σκέπ σου ἐπὶ χεῖρα δεξιάν σου·	Dominus custodit te, Dominus protectio tua super manum dexteram tuam.	Pan cię strzeże, Pan obrona twoja po prawej ręce twojej.
ἡμέρας ὁ ἥλιος οὐ συγκαύσε σε οὐδὲ ἡ σελήνη τὴν νύκτα.	Per diem sol non uret te, neque luna per noctem.	Nie upali cię słońce we dnie ani miesiąc w nocy.
יהוה φυλάξει σε ἀπὸ παντὸς κακοῦ, φυλάξει τὴν ψυχήν σου.	Dominus custodit te ab omni malo; custodiat animam tuam Dominus.	Pan cię strzeże ode wszego złego, Pan niech strzeże dusze twojej.
יהוה φυλάξει τὴν εἴσοδόν σου καὶ τὴν ἔξοδόν σου ἀπὸ τοῦ νῦν καὶ ἕως τοῦ αἰῶνος.	Dominus custodiat introitum tuum et exitum tuum, ex hoc nunc et usque in sæculum.	Pan niech strzeże weszcia twego i wyszcia twego, odtąd i aż na wieki.

121

Prorok upomina nas, abyśmy wdzięczni byli dobrodziejstw Pańskich, ażebyśmy w zgodzie, w pokoju, w społecznéj a jednostajnéj miłości braterskiéj żyli, chwaląc jednomyślnie Pana, Boga swego.
Ὠιδὴ τῶν ἀναβαθμῶν. Εὐφράνθην ἐπὶ τοῖς εἰρηκόσι μοι Εἰς οἶκον יהוה πορευσόμεθα.	Canticum graduum. Lætatus sum in his quæ dicta sunt mihi: In domum Domini ibimus.	Pieśń stopniów. Weseliłem się z tego, co mi powiedziano: Pójdziemy do domu Pańskiego.
ἑστῶτες ἦσαν οἱ πόδες ἡμῶν ἐν ταῖς αὐλαῖς σου, Ιερουσαλημ.	Stantes erant pedes nostri in atriis tuis, Jerusalem.	Stawały nogi nasze w sieniach twoich, Jeruzalem.
Ιερουσαλημ οἰκοδομουμένη ὡς πόλις ἧς ἡ μετοχὴ αὐτῆς ἐπὶ τὸ αὐτό.	Jerusalem, quæ ædificatur ut civitas, cujus participatio ejus in idipsum.	Jeruzalem, które się buduje jako miasto, którego uczestnictwo społeczne.
ἐκεῖ γὰρ ἀνέβησαν αἱ φυλαί, φυλαὶ וה μαρτύριον τῷ Ισραηλ τοῦ ἐξομολογήσασθαι τῷ ὀνόματι יהוה·	Illuc enim ascenderunt tribus, tribus Domini, testimonium Israël, ad confitendum nomini Domini.	Bo tam wstępowały pokolenia, pokolenia Pańskie, świadectwo Izrael, ku wyznawaniu imieniu Pańskiemu.
ὅτι ἐκεῖ ἐκάθισαν θρόνοι εἰς κρίσιν, θρόνοι ἐπὶ οἶκον Δαυιδ.	Quia illic sederunt sedes in judicio, sedes super domum David.	Bo tam postawione są stolice na sąd, stolice w domu Dawidowym.
ἐρωτήσατε δὴ τὰ εἰς εἰρήνην τὴν Ιερουσαλημ, καὶ εὐθηνί τοῖς ἀγαπῶσίν σε·	Rogate quæ ad pacem sunt Jerusalem, et abundantia diligentibus te.	Proście, co jest ku pokojowi Jeruzalem, a dostatek tym, którzy cię miłują.
γενέσθω δὴ εἰρήνη ἐν τῇ δυνάμει σου καὶ εὐθηνί ἐν ταῖς πυργοβάρεσί σου.	Fiat pax in virtute tua, et abundantia in turribus tuis.	Niechaj będzie pokój w mocy twojej, a dostatek w basztach twoich.
ἕνεκα τῶν ἀδελφῶν μου καὶ τῶν πλησίον μου ἐλάλουν δὴ εἰρήνην περὶ σοῦ·	Propter fratres meos et proximos meos, loquebar pacem de te.	Dla braciej mojej i bliźnich moich mówiłem pokój o tobie.
ἕνεκα τοῦ οἴκου יהוה τοῦ θεοῦ ἡμῶν ἐξεζήτησα ἀγαθά σοι.	Propter domum Domini Dei nostri, quæsivi bona tibi.	Dla domu Pana Boga naszego szukałem dobra tobie.

122

Ludzi uciśnionych, a srodze utrapionych od okrutników odpornych, a sprzeciwnych woléj Bożéj, i przykazaniom jego.
Ὠιδὴ τῶν ἀναβαθμῶν. Πρὸς σὲ ἦρα τοὺς ὀφθαλμούς μου τὸν κατοικοῦντα ἐν τῷ οὐρανῷ.	Canticum graduum. Ad te levavi oculos meos, qui habitas in cælis.	Pieśń stopniów. Ku tobie podnosiłem oczy moje, który mieszkasz w niebiesiech.
ἰδοὺ ὡς ὀφθαλμοὶ δούλων εἰς χεῖρας τῶν κυρίων αὐτῶν, ὡς ὀφθαλμοὶ παιδίσκης εἰς χεῖρας τῆς κυρίας αὐτῆς, οὕτως οἱ ὀφθαλμοὶ ἡμῶν πρὸς יהוה τὸν θεὸν ἡμῶν, ἕως οὗ οἰκτιρήσαι ἡμᾶς.	Ecce sicut oculi servorum in manibus dominorum suorum; sicut oculi ancillæ in manibus dominæ suæ: ita oculi nostri ad Dominum Deum nostrum, donec misereatur nostri.	Oto jako oczy sług w rękach panów swoich, jako oczy służebnice w rękach paniej swojej, tak oczy nasze do Pana Boga naszego, aż się smiłuje nad nami.
ἐλέησον ἡμᾶς, יהוה, ἐλέησον ἡμᾶς, ὅτι ἐπὶ πολὺ ἐπλήσθημεν ἐξουδενώσεω,	Miserere nostri, Domine, miserere nostri, quia multum repleti sumus despectione;	Smiłuj się nad nami, Panie, smiłuj się nad nami: bośmyć barzo napełnieni wzgardy,
ἐπὶ πλεῖον ἐπλήσθη ἡ ψυχὴ ἡμῶν. τὸ ὄνειδος τοῖς εὐθηνοῦσι, καὶ ἡ ἐξουδένωσι τοῖς ὑπερηφάνοις.	quia multum repleta est anima nostra opprobrium abundantibus, et despectio superbis.	bo jest barzo napełniona dusza nasza pośmiewiskiem bogatych i wzgardą pysznych.

123

Dziękowanie za wyswobodzenie z ciężkości a niebezpieczeństwa i wszelakiego utrapienia.
Ὠιδὴ τῶν ἀναβαθμῶν. Εἰ μὴ ὅτι יהוה ἦν ἐν ἡμῖν, εἰπάτω δὴ Ισραηλ,	Canticum graduum. Nisi quia Dominus erat in nobis, dicat nunc Israël,	Pieśń stopniów. Jedno, że Pan był z nami, niech teraz powie Izrael,
εἰ μὴ ὅτι יהוה ἦν ἐν ἡμῖν ἐν τῷ ἐπαναστῆναι ἀνθρώπους ἐφ᾽ ἡμᾶς,	nisi quia Dominus erat in nobis: cum exsurgerent homines in nos,	Jedno, że Pan był z nami, gdy na nas ludzie powstali,
ἄρα ζῶντας ἂν κατέπιον ἡμᾶς ἐν τῷ ὀργισθῆναι τὸν θυμὸν αὐτῶν ἐφ᾽ ἡμᾶς·	forte vivos deglutissent nos; cum irasceretur furor eorum in nos,	snadź by nas byli żywo pożarli. Gdy się gniewała zapalczywość ich przeciwko nam,
ἄρα τὸ ὕδωρ κατεπόντισεν ἡμᾶς,	forsitan aqua absorbuisset nos;	snadź by nas była woda zatopiła:
χείμαρρον διῆλθεν ἡ ψυχὴ ἡμῶν· ἄρα διῆλθεν ἡ ψυχὴ ἡμῶν τὸ ὕδωρ τὸ ἀνυπόστατο.	torrentem pertransivit anima nostra; forsitan pertransisset anima nostra aquam intolerabilem.	strumień przeszła dusza nasza, snadź by była przeszła dusza nasza wodę nie przebytą.
εὐλογητὸς יהוה, ὃς οὐκ ἔδωκεν ἡμᾶς εἰς θήραν τοῖς ὀδοῦσιν αὐτῶν.	Benedictus Dominus, qui non dedit nos in captionem dentibus eorum.	Błogosławiony Pan, który nas nie dał w zachwycenie zębom ich.
ἡ ψυχὴ ἡμῶν ὡς στρουθίον ἐρρύσθη ἐκ τῆς παγίδος τῶν θηρευόντων· ἡ παγὶς συνετρίβη, καὶ ἡμεῖς ἐρρύσθημεν.	Anima nostra sicut passer erepta est de laqueo venantium; laqueus contritus est, et nos liberati sumus.	Dusza nasza jako wróbl wyrwana jest z sidła łowiących: sidło się potargało, a myśmy wybawieni.
ἡ βοήθεια ἡμῶν ἐν ὀνόματι יהוה τοῦ ποιήσαντος τὸν οὐρανὸν καὶ τὴν γῆν.	Adjutorium nostrum in nomine Domini, qui fecit cælum et terram.	Wspomożenie nasze w imieniu Pańskim, który stworzył niebo i ziemię.

124

Okazuje Prorok, że każdy człowiek dufać ma Panu, a jakowa tego odpłata.
Ὠιδὴ τῶν ἀναβαθμῶν. Οἱ πεποιθότες ἐπὶ יהוה ὡς ὄρος Σιων· οὐ σαλευθήσεται εἰς τὸν αἰῶνα ὁ κατοικῶν Ιερουσαλημ.	Canticum graduum. Qui confidunt in Domino, sicut mons Sion: non commovebitur in æternum, qui habitat in Jerusalem.	Pieśń stopniów. Którzy ufają w Panu, jako góra Syjon: nie poruszy się na wieki, który mieszka w Jeruzalem.
ὄρη κύκλῳ αὐτῆς, καὶ יהוה κύκλῳ τοῦ λαοῦ αὐτοῦ ἀπὸ τοῦ νῦν καὶ ἕως τοῦ αἰῶνος.	Montes in circuitu ejus; et Dominus in circuitu populi sui, ex hoc nunc et usque in sæculum.	Góry około niego, a Pan około ludu swego odtąd i aż na wieki,
ὅτι οὐκ ἀφήσει τὴν ῥάβδον τῶν ἁμαρτωλῶν ἐπὶ τὸν κλῆρον τῶν δικαίων, ὅπως ἂν μὴ ἐκτείνωσιν οἱ δίκαιοι ἐν ἀνομίᾳ χεῖρας αὐτῶν.	Quia non relinquet Dominus virgam peccatorum super sortem justorum; ut non extendant justi ad iniquitatem manus suas,	bo nie zostawi Pan laski grzeszników nad dziedzictwem sprawiedliwych, aby sprawiedliwi nie ściągali ręki swej ku niesprawiedliwości.
ἀγάθυνο, יהוה, τοῖς ἀγαθοῖς καὶ τοῖς εὐθέσι τῇ καρδίᾳ·	benefac, Domine, bonis, et rectis corde.	Czyń dobrze, Panie, dobrym i tym, którzy są prawego serca.
τοὺς δὲ ἐκκλίνοντας εἰς τὰς στραγγαλιὰ ἀπάξει יהוה μετὰ τῶν ἐργαζομένων τὴν ἀνομίαν. εἰρήνη ἐπὶ τὸν Ισραηλ.	Declinantes autem in obligationes, adducet Dominus cum operantibus iniquitatem. Pax super Israël!	Ale te, którzy ustępują za obowiązkami, powiedzie Pan z działającymi nieprawość. Pokój nad Izraelem!

125

Upomina ku cieszeniu samego siebie, gdyż wiemy, że Pan jest, który nas z smutku wywodzi.
Ὠιδὴ τῶν ἀναβαθμῶν. Ἐν τῷ ἐπιστρέψαι יהוה τὴν αἰχμαλωσίαν Σιων ἐγενήθημεν ὡς παρακεκλημένοι.	Canticum graduum. In convertendo Dominus captivitatem Sion, facti sumus sicut consolati.	Pieśń stopniów. Gdy Pan nawrócił niewolą Syjon, zstaliśmy się jako pocieszeni.
τότε ἐπλήσθη χαρᾶς τὸ στόμα ἡμῶν καὶ ἡ γλῶσσα ἡμῶν ἀγαλλιάσεως. τότε ἐροῦσιν ἐν τοῖς ἔθνεσιν Ἐμεγάλυνεν יהוה τοῦ ποιῆσαι μετ᾽ αὐτῶν.	Tunc repletum est gaudio os nostrum, et lingua nostra exsultatione. Tunc dicent inter gentes: Magnificavit Dominus facere cum eis.	Tedy się napełniły weselem usta nasze, a język nasz radością. Tedy mówić będą między narody: Wielmożne rzeczy uczynił Pan z nimi.
ἐμεγάλυνεν יהוה τοῦ ποιῆσαι μεθ᾽ ἡμῶν, ἐγενήθημεν εὐφραινόμενοι.	Magnificavit Dominus facere nobiscum; facti sumus lætantes.	Wielmożne rzeczy Pan uczynił z nami, staliśmy się weseli.
ἐπίστρεψον, יהוה, τὴν αἰχμαλωσίαν ἡμῶν ὡς χειμάρρους ἐν τῷ νότῳ.	Converte, Domine, captivitatem nostram, sicut torrens in austro.	Nawróćże, Panie, pojmanie nasze, jako strumień na południe.
οἱ σπείροντες ἐν δάκρυσιν ἐν ἀγαλλιάσει θεριοῦσιν.	Qui seminant in lacrimis, in exsultatione metent.	Którzy sieją ze łzami, będą żąć z radością.
πορευόμενοι ἐπορεύοντο καὶ ἔκλαιον αἴροντες τὰ σπέρματα αὐτῶν· ἐρχόμενοι δὲ ἥξουσιν ἐν ἀγαλλιάσει αἴροντες τὰ δράγματ αὐτῶν.	Euntes ibant et flebant, mittentes semina sua. Venientes autem venient cum exsultatione, portantes manipulos suos.	Idąc szli i płakali, rozsiewając nasienia swoje. Ale wracając się przyjdą z weselem, niosąc snopy swoje.

126

Upominanie, aby każdy, co jedno dobrego, Panu przyczytał, sobie albo nic, albo jedno co złego, bo bez niego ani się wszczyna, ani kona, ani trwa żadna rzecz.
Ὠιδὴ τῶν ἀναβαθμῶν· τῷ Σαλωμων. Ἐὰν μὴ יהוה οἰκοδομήσῃ οἶκον, εἰς μάτην ἐκοπίασαν οἱ οἰκοδομοῦντες αὐτόν· ἐὰν μὴ יהוה φυλάξῃ πόλιν, εἰς μάτην ἠγρύπνησεν ὁ φυλάσσων.	Canticum graduum Salomonis. Nisi Dominus ædificaverit domum, in vanum laboraverunt qui ædificant eam. Nisi Dominus custodierit civitatem, frustra vigilat qui custodit eam.	Pieśń stopniów, Salomona. Jeśli Pan nie zbuduje domu, próżno pracowali, którzy ji budują. Jeśli Pan nie będzie strzegł miasta, próżno czuje, który go strzeże.
εἰς μάτην ὑμῖν ἐστιν τοῦ ὀρθρίζειν, ἐγείρεσθαι μετὰ τὸ καθῆσθαι, οἱ ἔσθοντες ἄρτον ὀδύνης, ὅταν δῷ τοῖς ἀγαπητοῖς αὐτοῦ ὕπνον.	Vanum est vobis ante lucem surgere: surgite postquam sederitis, qui manducatis panem doloris. Cum dederit dilectis suis somnum,	Próżno macie przede dniem wstawać, wstańcie, skoro usiądziecie, którzy pożywacie chleba boleści, gdy da miłym swym spanie.
ἰδοὺ ἡ κληρονομία יהוה υἱοί, ὁ μισθὸς τοῦ καρποῦ τῆς γαστρός.	ecce hæreditas Domini, filii; merces, fructus ventris.	Oto dziedzictwo Pańskie - synowie, zapłata - owoc żywota.
ὡσεὶ βέλη ἐν χειρὶ δυνατοῦ, οὕτως οἱ υἱοὶ τῶν ἐκτετιναγμένων.	Sicut sagittæ in manu potentis, ita filii excussorum.	Jako strzały w ręku mocarza, tak synowie utrapionych.
μακάριος ἄνθρωπος, ὃς πληρώσει τὴν ἐπιθυμίαν αὐτοῦ ἐξ αὐτῶν· οὐ καταισχυνθήσονται, ὅταν λαλῶσι τοῖς ἐχθροῖς αὐτῶν ἐν πύλῃ.	Beatus vir qui implevit desiderium suum ex ipsis: non confundetur cum loquetur inimicis suis in porta.	Błogosławiony człowiek, który napełnił żądzą swoję z nich, nie zawstydzi się, kiedy będzie mówił, z nieprzyjaciółmi swymi w bramie.

127

Bojącym się Pana Boga na wszem szczęście służy.
Ὠιδὴ τῶν ἀναβαθμῶν. Μακάριοι πάντες οἱ φοβούμενοι τὸν יהוה οἱ πορευόμενοι ἐν ταῖς ὁδοῖς αὐτοῦ.	Canticum graduum. Beati omnes qui timent Dominum, qui ambulant in viis ejus.	Pieśń stopniów. Błogosławieni wszyscy, którzy się boją Pana, którzy chodzą drogami jego.
τοὺς πόνους τῶν καρπῶν σου φάγεσαι· μακάριος εἶ, καὶ καλῶς σοι ἔσται.	Labores manuum tuarum quia manducabis, beatus es, et bene tibi erit.	Prace rąk twoich że pozywać będziesz, szczęśliwyś jest i dobrze się mieć będziesz.
ἡ γυνή σου ὡς ἄμπελος εὐθηνοῦσ ἐν τοῖς κλίτεσ τῆς οἰκίας σου· οἱ υἱοί σου ὡς νεόφυτα ἐλαιῶν κύκλῳ τῆς τραπέζης σου.	Uxor tua sicut vitis abundans, in lateribus domus tuæ; filii tui sicut novellæ olivarum in circuitu mensæ tuæ.	Żona twoja jako winna macica, płodna w kąciech domu twego. Synowie twoi jako latorosłki oliwne, około stołu twego.
ἰδοὺ οὕτως εὐλογηθήσεται ἄνθρωπος ὁ φοβούμενος τὸν יהוה.	Ecce sic benedicetur homo qui timet Dominum.	Oto tak ubłogosławion będzie człowiek, który się boi Pana.
εὐλογήσαι σε יהוה ἐκ Σιων, καὶ ἴδοις τὰ ἀγαθὰ Ιερουσαλημ πάσας τὰς ἡμέρας τῆς ζωῆς σου·	Benedicat tibi Dominus ex Sion, et videas bona Jerusalem omnibus diebus vitæ tuæ;	Niechżeć błogosławi Pan z Syjonu, i oglądaj dobra Jeruzalem po wszytkie dni żywota twego.
καὶ ἴδοις υἱοὺς τῶν υἱῶν σου. εἰρήνη ἐπὶ τὸν Ισραηλ.	et videas filios filiorum tuorum, pacem super Israël.	I oglądaj syny synów twoich, pokój nad Izraelem!

128

Potucha ludziom uciśnionym, iż acz tu bywają trapieni od okrutników, jednak to znać mają, że jako trawa bez władzy ci okrutnicy zginą.
Ὠιδὴ τῶν ἀναβαθμῶν. Πλεονάκι ἐπολέμησάν με ἐκ νεότητός μου, εἰπάτω δὴ Ισραηλ,	Canticum graduum. Sæpe expugnaverunt me a juventute mea, dicat nunc Israël;	Pieśń stopniów. Często walczyli na mię od młodości mojej, niech teraz powie Izrael,
πλεονάκι ἐπολέμησάν με ἐκ νεότητός μου, καὶ γὰρ οὐκ ἠδυνήθησάν μοι.	sæpe expugnaverunt me a juventute mea; etenim non potuerunt mihi.	często walczyli na mię od młodości mojej: wszakże mię nie przemogli.
ἐπὶ τοῦ νώτου μου ἐτέκταινο οἱ ἁμαρτωλοί, ἐμάκρυνα τὴν ἀνομίαν αὐτῶν·	Supra dorsum meum fabricaverunt peccatores; prolongaverunt iniquitatem suam.	Na grzbiecie moim budowali grzesznicy, przedłużali nieprawość swoję.
יהוה δίκαιος συνέκοψε αὐχένα ἁμαρτωλῶν.	Dominus justus concidit cervices peccatorum.	Pan sprawiedliwy uciął szyję grzeszników.
αἰσχυνθήτωσαν καὶ ἀποστραφήτωσαν εἰς τὰ ὀπίσω πάντες οἱ μισοῦντες Σιων.	Confundantur, et convertantur retrorsum omnes qui oderunt Sion.	Niech będą zawstydzeni i nazad obróceni, wszyscy, którzy Syjon mają w nienawiści.
γενηθήτωσαν ὡς χόρτος δωμάτων, ὃς πρὸ τοῦ ἐκσπασθῆνα ἐξηράνθη·	Fiant sicut fœnum tectorum, quod priusquam evellatur exaruit,	Niech będą jako trawa na dachu, która pierwej uschła, niżeli ją wyrwą,
οὗ οὐκ ἐπλήρωσεν τὴν χεῖρα αὐτοῦ ὁ θερίζων καὶ τὸν κόλπον αὐτοῦ ὁ τὰ δράγματ συλλέγων,	de quo non implevit manum suam qui metit, et sinum suum qui manipulos colligit.	którą nie napełnił ręki swojej, który żnie, ani łona swego ten, który snopy zbiera.
καὶ οὐκ εἶπαν οἱ παράγοντες Εὐλογία יהוה ἐφ᾽ ὑμᾶς, εὐλογήκαμεν ὑμᾶς ἐν ὀνόματι יהוה.	Et non dixerunt qui præteribant: Benedictio Domini super vos. Benediximus vobis in nomine Domini.	I nie rzekli, którzy mimo szli: Błogosławieństwo Pańskie nad wami, błogosławilichmy wam w imię Pańskie.

129

Modlitwa osobliwa kającego się a pokutującego człowieka, który prosi, aby go pan wolnym od grzechów uczynił.
Ὠιδὴ τῶν ἀναβαθμῶν. Ἐκ βαθέων ἐκέκραξά σε, יהוה·	Canticum graduum. De profundis clamavi ad te, Domine;	Pieśń stopniów. Z głębokości wołałem ktobie, Panie:
κύριε, εἰσάκουσον τῆς φωνῆς μου· γενηθήτω τὰ ὦτά σου προσέχοντα εἰς τὴν φωνὴν τῆς δεήσεώς μου.	Domine, exaudi vocem meam. Fiant aures tuæ intendentes in vocem deprecationis meæ.	Panie, wysłuchaj głos mój! Niech będą uszy twoje nakłonione na głos modlitwy mojej.
ἐὰν ἀνομίας παρατηρήσῃ, κύριε, κύριε, τίς ὑποστήσετα;	Si iniquitates observaveris, Domine, Domine, quis sustinebit?	Jeśli będziesz obaczał nieprawości, panie, Panie, któż wydzierży?
ὅτι παρὰ σοὶ ὁ ἱλασμός ἐστιν. ἕνεκεν τοῦ νόμου σου ὑπέμεινά σε, יהוה, ὑπέμεινεν ἡ ψυχή μου εἰς τὸν λόγον σου.	Quia apud te propitiatio est; et propter legem tuam sustinui te, Domine. Sustinuit anima mea in verbo ejus;	Abowiem u ciebie jest ubłaganie i dla zakonu twego czekałem cię, Panie. Czekała dusza moja na słowo jego,
ἤλπισεν ἡ ψυχή μου ἐπὶ τὸν κύριον	speravit anima mea in Domino.	nadzieję miała dusza moja w Panu.
ἀπὸ φυλακῆς πρωίας μέχρι νυκτός· ἀπὸ φυλακῆς πρωίας ἐλπισάτω Ισραηλ ἐπὶ τὸν κύριον.	A custodia matutina usque ad noctem, speret Israël in Domino;	Od strażej porannej aż do nocy niechaj nadzieję ma Izrael w Panu.
ὅτι παρὰ τῷ יהוה τὸ ἔλεος, καὶ πολλὴ παρ᾽ αὐτῷ λύτρωσις,	quia apud Dominum misericordia, et copiosa apud eum redemptio.	Bo u Pana miłosierdzie i obfite u niego odkupienie.
καὶ αὐτὸς λυτρώσεται τὸν Ισραηλ ἐκ πασῶν τῶν ἀνομιῶν αὐτοῦ.	Et ipse redimet Israël ex omnibus iniquitatibus ejus.	A on odkupi Izraela ze wszytkich nieprawości jego.

130

Nauka pobożnemu, pokorę zachować, a tu się Panu przypodobać, przykładem Dawida.
Ὠιδὴ τῶν ἀναβαθμῶν· τῷ Δαυιδ. יהוה, οὐχ ὑψώθη μου ἡ καρδία, οὐδὲ ἐμετεωρίσθησαν οἱ ὀφθαλμοί μου, οὐδὲ ἐπορεύθην ἐν μεγάλοις οὐδὲ ἐν θαυμασίοις ὑπὲρ ἐμέ.	Canticum graduum David. Domine, non est exaltatum cor meum, neque elati sunt oculi mei, neque ambulavi in magnis, neque in mirabilibus super me.	Pieśń stopniów, Dawidowa. Panie, nie wyniosło się serce moje ani się wywyższyły oczy moje, anim chodził w rzeczach wielkich, ani w dziwnych nad mię.
εἰ μὴ ἐταπεινοφρόνου, ἀλλὰ ὕψωσα τὴν ψυχήν μου ὡς τὸ ἀπογεγαλακτισμένο ἐπὶ τὴν μητέρα αὐτοῦ, ὡς ἀνταπόδοσις ἐπὶ τὴν ψυχήν μου.	Si non humiliter sentiebam, sed exaltavi animam meam; sicut ablactatus est super matre sua, ita retributio in anima mea.	Jeślim niepokornie rozumiał, alem wywyższał duszę moję. Jako dzieciątko ostawione u matki swojej, tak odpłata na duszy mojej.
ἐλπισάτω Ισραηλ ἐπὶ τὸν יהוה ἀπὸ τοῦ νῦν καὶ ἕως τοῦ αἰῶνος.	Speret Israël in Domino, ex hoc nunc et usque in sæculum.	Niechajże Izrael nadzieję ma w Panu odtąd aż na wieki!

131

Modlitwa, aby Pan Bóg kościół i królestwo Boże w łasce swéj zachować raczył, a na każdy czas możnością swą go bronił.
Ὠιδὴ τῶν ἀναβαθμῶν. Μνήσθητι, יהוה, τοῦ Δαυιδ καὶ πάσης τῆς πραύτητος αὐτοῦ,	Canticum graduum. Memento, Domine, David, et omnis mansuetudinis ejus;	Pieśń stopniów. Pomni, Panie, na Dawida i na wszytkę cichość jego,
ὡς ὤμοσεν τῷ יהוה, ηὔξατο τῷ θεῷ Ιακωβ	sicut juravit Domino, votum vovit Deo Jacob:	jako przysiągł Panu, ślubował ślub Bogu Jakobowemu:
Εἰ εἰσελεύσομαι εἰς σκήνωμα οἴκου μου, εἰ ἀναβήσομαι ἐπὶ κλίνης στρωμνῆ μου,	Si introiero in tabernaculum domus meæ; si ascendero in lectum strati mei;	Jeśli wnidę do przybytku domu mego, jeśli wstąpię na łoże posłania mego,
εἰ δώσω ὕπνον τοῖς ὀφθαλμοῖς μου καὶ τοῖς βλεφάροι μου νυσταγμὸ	si dedero somnum oculis meis, et palpebris meis dormitationem,	jeśli przypuszczę sen na oczy moje i drzymanie na powieki moje,
καὶ ἀνάπαυσιν τοῖς κροτάφοι μου, ἕως οὗ εὕρω τόπον τῷ יהוה, σκήνωμα τῷ θεῷ Ιακωβ.	et requiem temporibus meis, donec inveniam locum Domino, tabernaculum Deo Jacob.	i odpoczynek na skronie moje: aż najdę miejsce Panu, przybytek Bogu Jakob.
ἰδοὺ ἠκούσαμεν αὐτὴν ἐν Εφραθ, εὕρομεν αὐτὴν ἐν τοῖς πεδίοι τοῦ δρυμο·	Ecce audivimus eam in Ephrata; invenimus eam in campis silvæ.	Otośmy o nim słyszeli w Efracie, naleźliśmy ji na polach leśnych.
εἰσελευσόμεθα εἰς τὰ σκηνώματα αὐτοῦ, προσκυνήσομεν εἰς τὸν τόπον, οὗ ἔστησαν οἱ πόδες αὐτοῦ.	Introibimus in tabernaculum ejus; adorabimus in loco ubi steterunt pedes ejus.	Wnidziemy do przybytku jego, kłaniać się będziemy na miejscu, gdzie stały nogi jego.
ἀνάστηθι, יהוה, εἰς τὴν ἀνάπαυσίν σου, σὺ καὶ ἡ κιβωτὸς τοῦ ἁγιάσματό σου·	Surge, Domine, in requiem tuam, tu et arca sanctificationis tuæ.	Powstań, Panie, do odpoczynienia twego, ty i skrzynia poświęcenia twego.
οἱ ἱερεῖς σου ἐνδύσονται δικαιοσύνην, καὶ οἱ ὅσιοί σου ἀγαλλιάσονται.	Sacerdotes tui induantur justitiam, et sancti tui exsultent.	Kapłani twoi niech się obloką w sprawiedliwość, a święci twoi niechaj się weselą.
ἕνεκεν Δαυιδ τοῦ δούλου σου μὴ ἀποστρέψῃς τὸ πρόσωπον τοῦ χριστοῦ σου.	Propter David, servum tuum, non avertas faciem christi tui.	Dla Dawida, sługi twego, nie odwracaj oblicza Chrystusa twojego.
ὤμοσεν יהוה τῷ Δαυιδ ἀλήθειαν καὶ οὐ μὴ ἀθετήσει αὐτήν Ἐκ καρποῦ τῆς κοιλίας σου θήσομαι ἐπὶ τὸν θρόνον σου·	Juravit Dominus David veritatem, et non frustrabitur eam: De fructu ventris tui ponam super sedem tuam.	Przysiągł Pan Dawidowi prawdę a nie odmieni jej: Z owocu żywota twego posadzę na stolicy twojej.
ἐὰν φυλάξωνται οἱ υἱοί σου τὴν διαθήκην μου καὶ τὰ μαρτύριά μου ταῦτα, ἃ διδάξω αὐτούς, καὶ οἱ υἱοὶ αὐτῶν ἕως τοῦ αἰῶνος καθιοῦνται ἐπὶ τοῦ θρόνου σου.	Si custodierint filii tui testamentum meum, et testimonia mea hæc quæ docebo eos, et filii eorum usque in sæculum sedebunt super sedem tuam.	Jeśli synowie twoi strzec będą testamentu mego i świadectw moich tych, których ich nauczę, i synowie ich aż na wieki będą siedzieć na stolicy twojej.
ὅτι ἐξελέξατο יהוה τὴν Σιων, ᾑρετίσατο αὐτὴν εἰς κατοικίαν ἑαυτῷ	Quoniam elegit Dominus Sion, elegit eam in habitationem sibi.	Abowiem Pan obrał Syjon, obrał ji na mieszkanie sobie:
Αὕτη ἡ κατάπαυσίς μου εἰς αἰῶνα αἰῶνος, ὧδε κατοικήσω, ὅτι ᾑρετισάμην αὐτήν·	Hæc requies mea in sæculum sæculi; hic habitabo, quoniam elegi eam.	To odpoczynienie moje na wieki wieków, tu mieszkać będę, bom je obrał.
τὴν θήραν αὐτῆς εὐλογῶν εὐλογήσω, τοὺς πτωχοὺς αὐτῆς χορτάσω ἄρτων,	Viduam ejus benedicens benedicam; pauperes ejus saturabo panibus.	Wdowę jego błogosławiąc ubłogosławię, ubogie jego nasycę chlebem.
τοὺς ἱερεῖς αὐτῆς ἐνδύσω σωτηρίαν, καὶ οἱ ὅσιοι αὐτῆς ἀγαλλιάσει ἀγαλλιάσονται·	Sacerdotes ejus induam salutari, et sancti ejus exsultatione exsultabunt.	Kapłany jego przyoblokę zbawieniem, a święci jego weselem weselić się będą.
ἐκεῖ ἐξανατελῶ κέρας τῷ Δαυιδ, ἡτοίμασα λύχνον τῷ χριστῷ μου·	Illuc producam cornu David; paravi lucernam christo meo.	Tam wyniosę róg Dawidowi, zgotowałem pochodnią Chrystusowi memu.
τοὺς ἐχθροὺς αὐτοῦ ἐνδύσω αἰσχύνην, ἐπὶ δὲ αὐτὸν ἐξανθήσε τὸ ἁγίασμ μου.	Inimicos ejus induam confusione; super ipsum autem efflorebit sanctificatio mea.	Nieprzyjacioły jego przyoblekę wstydem, a nad nim się rozkwitnie poświęcenie moje.

132

Zaleca nam zgodę a miłość braterską w kościele świętym.
Ὠιδὴ τῶν ἀναβαθμῶν· τῷ Δαυιδ. Ἰδοὺ δὴ τί καλὸν ἢ τί τερπνὸ ἀλλ᾽ ἢ τὸ κατοικεῖν ἀδελφοὺς ἐπὶ τὸ αὐτό;	Canticum graduum David. Ecce quam bonum et quam jucundum, habitare fratres in unum!	Pieśń stopniów, Dawid. Oto jako dobra a jako wdzięczna rzecz mieszkać braciej społem:
ὡς μύρον ἐπὶ κεφαλῆς τὸ καταβαῖνον ἐπὶ πώγων, τὸν πώγων τὸν Ααρων, τὸ καταβαῖνον ἐπὶ τὴν ᾤα τοῦ ἐνδύματος αὐτοῦ·	Sicut unguentum in capite, quod descendit in barbam, barbam Aaron, quod descendit in oram vestimenti ejus;	jako olejek na głowie, który spływa na brodę, brodę Aaronowę, który spływa na kraje odzienia jego,
ὡς δρόσο Αερμω ἡ καταβαίνουσα ἐπὶ τὰ ὄρη Σιων· ὅτι ἐκεῖ ἐνετείλατο יהוה τὴν εὐλογίαν καὶ ζωὴν ἕως τοῦ αἰῶνος.	sicut ros Hermon, qui descendit in montem Sion. Quoniam illic mandavit Dominus benedictionem, et vitam usque in sæculum.	jako rosa Hermon, która zstępuje na górę Syjon. Abowiem tam przykazał Pan błogosławieństwo i żywot aż na wieki.

133

Przywodzi Prorok ku chwale Bożéj.
Ὠιδὴ τῶν ἀναβαθμῶν. Ἰδοὺ δὴ εὐλογεῖτε τὸν יהוה, πάντες οἱ δοῦλοι יהוה οἱ ἑστῶτες ἐν οἴκῳ יהוה, ἐν αὐλαῖς οἴκου θεοῦ ἡμῶν.	Canticum graduum. Ecce nunc benedicite Dominum, omnes servi Domini: qui statis in domo Domini, in atriis domus Dei nostri.	Pieśń stopniów. Otóż teraz błogosławcie Pana, wszyscy słudzy Pańscy, którzy stoicie w domu Pańskim, w sieniach domu Boga naszego.
ἐν ταῖς νυξὶν ἐπάρατε τὰς χεῖρας ὑμῶν εἰς τὰ ἅγια καὶ εὐλογεῖτε τὸν יהוה.	In noctibus extollite manus vestras in sancta, et benedicite Dominum.	W nocy podnoście ręce wasze ku świątnicy a błogosławcie Pana.
εὐλογήσει σε יהוה ἐκ Σιων ὁ ποιήσας τὸν οὐρανὸν καὶ τὴν γῆν.	Benedicat te Dominus ex Sion, qui fecit cælum et terram.	Niechaj cię błogosławi Pan z Syjonu, który stworzył niebo i ziemię.

134

Także ku chwale Bożéj przywodzi tu Prorok, jako w przeszłym Psalmie, jedno że tu przyczyn do tego dokłada.
Αλληλουια. Αἰνεῖτε τὸ ὄνομα יהוה, αἰνεῖτε, δοῦλοι, יהוה,	Alleluja. Laudate nomen Dominum; laudate, servi, Dominum:	Alleluja. Chwalcie imię Pańskie, chwalcie, słudzy Pana,
οἱ ἑστῶτες ἐν οἴκῳ יהוה, ἐν αὐλαῖς οἴκου θεοῦ ἡμῶν.	qui statis in domo Domini, in atriis domus Dei nostri.	którzy stoicie w domu Pańskim, w sieniach domu Boga naszego.
αἰνεῖτε τὸν וה, ὅτι ἀγαθὸς יהוה· ψάλατε τῷ ὀνόματι αὐτοῦ, ὅτι καλόν·	Laudate Dominum, quia bonus Dominus; psallite nomini ejus, quoniam suave.	Chwalcie Pana, bo dobry Pan, śpiewajcie imieniowi jego, bo wdzięczne.
ὅτι τὸν Ιακωβ ἐξελέξατο ἑαυτῷ ὁ κύριος, Ισραηλ εἰς περιουσιασμὸ αὐτοῦ.	Quoniam Jacob elegit sibi Dominus, Israël in possessionem sibi.	Abowiem Jakoba obrał sobie Pan, Izraela za osiadłość swoję.
ὅτι ἐγὼ ἔγνων ὅτι μέγας יהוה καὶ ὁ κύριος ἡμῶν παρὰ πάντας τοὺς θεούς·	Quia ego cognovi quod magnus est Dominus, et Deus noster præ omnibus diis.	Bom ci ja doznał, iż wielki jest Pan, a Bóg nasz nade wszemi bogi.
πάντα, ὅσα ἠθέλησεν ὁ יהוה, ἐποίησεν ἐν τῷ οὐρανῷ καὶ ἐν τῇ γῇ, ἐν ταῖς θαλάσσαις καὶ ἐν πάσαις ταῖς ἀβύσσοις·	Omnia quæcumque voluit Dominus fecit, in cælo, in terra, in mari et in omnibus abyssis.	Wszytko, co jedno chciał Pan, uczynił na niebie, na ziemi, na morzu i we wszytkich przepaściach.
ἀνάγων νεφέλας ἐξ ἐσχάτου τῆς γῆς, ἀστραπὰς εἰς ὑετὸν ἐποίησεν· ὁ ἐξάγων ἀνέμους ἐκ θησαυρῶν αὐτοῦ.	Educens nubes ab extremo terræ, fulgura in pluviam fecit; qui producit ventos de thesauris suis.	Który wywodzi obłoki z kończyn ziemie, łyskawice na deszcz uczynił. Który wywodzi wiatry z skarbów swoich.
ὃς ἐπάταξεν τὰ πρωτότοκα Αἰγύπτου ἀπὸ ἀνθρώπου ἕως κτήνους·	Qui percussit primogenita Ægypti, ab homine usque ad pecus.	Który pobił pierworodne Egipskie, od człowieka aż do bydlęcia.
ἐξαπέστειλεν σημεῖα καὶ τέρατα ἐν μέσῳ σου, Αἴγυπτε, ἐν Φαραω καὶ ἐν πᾶσι τοῖς δούλοις αὐτοῦ.	Et misit signa et prodigia in medio tui, Ægypte, in Pharaonem, et in omnes servos ejus.	I posłał znaki i cuda w pośrzód ciebie, Egipcie, na faraona i na wszytkie sługi jego.
ὃς ἐπάταξεν ἔθνη πολλὰ καὶ ἀπέκτεινεν βασιλεῖς κραταιούς,	Qui percussit gentes multas, et occidit reges fortes:	Który poraził wiele narodów i pozabijał króle mocne.
τὸν Σηω βασιλέα τῶν Αμορραίω καὶ τὸν Ω βασιλέα τῆς Βασα καὶ πάσας τὰς βασιλείας Χανααν,	Sehon, regem Amorrhæorum, et Og, regem Basan, et omnia regna Chanaan;	Sehona, króla Amorejczyków, i Oga, króla Basan, i wszytkie królestwa Chanaan.
καὶ ἔδωκεν τὴν γῆν αὐτῶν κληρονομίαν, κληρονομίαν Ισραηλ λαῷ αὐτοῦ.	et dedit terram eorum hæreditatem, hæreditatem Israël populo suo.	I dał ziemię ich w dziedzictwo, w dziedzictwo ludowi swemu, Izrael.
יהוה, τὸ ὄνομά σου εἰς τὸν αἰῶνα יהוה, τὸ μνημόσυνόν σου εἰς γενεὰν καὶ γενεάν.	Domine, nomen tuum in æternum; Domine, memoriale tuum in generationem et generationem.	Panie, imię twoje na wieki, Panie, pamiątka twoja do narodu i narodu!
ὅτι κρινεῖ יהוה τὸν λαὸν αὐτοῦ καὶ ἐπὶ τοῖς δούλοις αὐτοῦ παρακληθήσεται.	Quia judicabit Dominus populum suum, et in servis suis deprecabitur.	Bo Pan będzie sądził lud swój, a da się uprosić sługom swoim.
τὰ εἴδωλα τῶν ἐθνῶν ἀργύριον καὶ χρυσίον, ἔργα χειρῶν ἀνθρώπων·	Simulacra gentium argentum et aurum, opera manuum hominum.	Bałwany pogańskie srebro i złoto, robota rąk ludzkich.
στόμα ἔχουσιν καὶ οὐ λαλήσουσιν, ὀφθαλμοὺς ἔχουσιν καὶ οὐκ ὄψονται,	Os habent, et non loquentur; oculos habent, et non videbunt.	Usta mają, a nie będą mówić, oczy mają, a nie ujźrzą.
ὦτα ἔχουσιν καὶ οὐκ ἐνωτισθήσονται, [ῥῖνα ἔχουσιν καὶ οὐκ ὀσφρανθήσοντα, χεῖρας ἔχουσιν καὶ οὐ ψηλαφήσουσιν, πόδας ἔχουσιν καὶ οὐ περιπατήσουσιν, οὐ φωνήσουσιν ἐν τῷ λάρυγγι αὐτῶν,] οὐδὲ γάρ ἐστιν πνεῦμα ἐν τῷ στόματι αὐτῶν.	Aures habent, et non audient; neque enim est spiritus in ore ipsorum.	Uszy mają, a nie usłyszą, bo nie masz tchnienia w uściech ich.
ὅμοιοι αὐτοῖς γένοιντο οἱ ποιοῦντες αὐτὰ καὶ πάντες οἱ πεποιθότες ἐπ᾽ αὐτοῖς.	Similes illis fiant qui faciunt ea, et omnes qui confidunt in eis.	Niech im podobni będą, którzy je czynią, i wszyscy, którzy w nich ufają.
οἶκος Ισραηλ, εὐλογήσατε τὸν יהוה· οἶκος Ααρων, εὐλογήσατε τὸν יהוה·	Domus Israël, benedicite Domino; domus Aaron, benedicite Domino.	Domie Izraelski, błogosławcie Panu! Domie Aaron, błogosławcie Panu!
οἶκος Λευι, εὐλογήσατε τὸν יהוה· οἱ φοβούμενοι τὸν יהוה, εὐλογήσατε τὸν יהוה.	Domus Levi, benedicite Domino; qui timetis Dominum, benedicite Domino.	Domie Lewi, błogosławcie Panu! Którzy się boicie Pana, błogosławcie Panu!
εὐλογητὸς יהוה ἐκ Σιων ὁ κατοικῶν Ιερουσαλημ.	Benedictus Dominus ex Sion, qui habitat in Jerusalem.	Błogosławiony Pan z Syjonu, który mieszka w Jeruzalem.

135

Tu Prorok pobudza ku chwale Bożéj lud, z jego wielkich dobroci, wszystkiemu ludu danych pospolicie, a osobno wylicza niektóre dobroci dane ludu żydowskiemu.
Αλληλουια. Ἐξομολογεῖσθε τῷ יהוה, ὅτι χρηστός, ὅτι εἰς τὸν αἰῶνα τὸ ἔλεος αὐτοῦ·	Alleluja. Confitemini Domino, quoniam bonus, quoniam in æternum misericordia ejus.	Alleluja. Wyznawajcie Panu, bo dobry: bo na wieki miłosierdzie jego!
ἐξομολογεῖσθε τῷ θεῷ τῶν θεῶν, ὅτι εἰς τὸν αἰῶνα τὸ ἔλεος αὐτοῦ·	Confitemini Deo deorum, quoniam in æternum misericordia ejus.	Wyznawajcie Bogu nad Bogi: bo na wieki miłosierdzie jego!
ἐξομολογεῖσθε τῷ κυρίῳ τῶν κυρίων, ὅτι εἰς τὸν αἰῶνα τὸ ἔλεος αὐτοῦ·	Confitemini Domino dominorum, quoniam in æternum misericordia ejus.	Wyznawajcie Panu nad Pany: bo na wieki miłosierdzie jego!
τῷ ποιοῦντι θαυμάσια μεγάλα μόνῳ, ὅτι εἰς τὸν αἰῶνα τὸ ἔλεος αὐτοῦ·	Qui facit mirabilia magna solus, quoniam in æternum misericordia ejus.	Który sam czyni wielkie dziwy: bo na wieki miłosierdzie jego!
τῷ ποιήσαντι τοὺς οὐρανοὺς ἐν συνέσει, ὅτι εἰς τὸν αἰῶνα τὸ ἔλεος αὐτοῦ·	Qui fecit cælos in intellectu, quoniam in æternum misericordia ejus.	Który uczynił niebiosa z rozumem: bo na wieki miłosierdzie jego!
τῷ στερεώσαντι τὴν γῆν ἐπὶ τῶν ὑδάτων, ὅτι εἰς τὸν αἰῶνα τὸ ἔλεος αὐτοῦ·	Qui firmavit terram super aquas, quoniam in æternum misericordia ejus.	Który utwierdził ziemię nad wodami: bo na wieki miłosierdzie jego!
τῷ ποιήσαντι φῶτα μεγάλα μόνῳ, ὅτι εἰς τὸν αἰῶνα τὸ ἔλεος αὐτοῦ,	Qui fecit luminaria magna, quoniam in æternum misericordia ejus:	Który uczynił światła wielkie: bo na wieki miłosierdzie jego!
τὸν ἥλιον εἰς ἐξουσίαν τῆς ἡμέρας, ὅτι εἰς τὸν αἰῶνα τὸ ἔλεος αὐτοῦ,	solem in potestatem diei, quoniam in æternum misericordia ejus;	Słońce aby panowało we dnie: bo na wieki miłosierdzie jego!
τὴν σελήνην καὶ τὰ ἄστρα εἰς ἐξουσίαν τῆς νυκτός, ὅτι εἰς τὸν αἰῶνα τὸ ἔλεος αὐτοῦ·	lunam et stellas in potestatem noctis, quoniam in æternum misericordia ejus.	Miesiąc i gwiazdy, aby panowały nocy: bo na wieki miłosierdzie jego!
τῷ πατάξαντι Αἴγυπτον σὺν τοῖς πρωτοτόκοις αὐτῶν, ὅτι εἰς τὸν αἰῶνα τὸ ἔλεος αὐτοῦ,	Qui percussit Ægyptum cum primogenitis eorum, quoniam in æternum misericordia ejus.	Który pobił Egipt z ich pierworodnymi: bo na wieki miłosierdzie jego!
καὶ ἐξαγαγόντι τὸν Ισραηλ ἐκ μέσου αὐτῶν, ὅτι εἰς τὸν αἰῶνα τὸ ἔλεος αὐτοῦ,	Qui eduxit Israël de medio eorum, quoniam in æternum misericordia ejus,	Który wywiódł Izraela z pośrzodku ich: bo na wieki miłosierdzie jego!
ἐν χειρὶ κραταιᾷ καὶ ἐν βραχίονι ὑψηλῷ, ὅτι εἰς τὸν αἰῶνα τὸ ἔλεος αὐτοῦ·	in manu potenti et brachio excelso, quoniam in æternum misericordia ejus.	Ręką mocną i ramieniem wysokim: bo na wieki miłosierdzie jego!
τῷ καταδιελόντ τὴν ἐρυθρὰν θάλασσαν εἰς διαιρέσεις, ὅτι εἰς τὸν αἰῶνα τὸ ἔλεος αὐτοῦ,	Qui divisit mare Rubrum in divisiones, quoniam in æternum misericordia ejus;	Który rozdzielił morze czerwone na rozdziały: bo na wieki miłosierdzie jego!
καὶ διαγαγόντι τὸν Ισραηλ διὰ μέσου αὐτῆς, ὅτι εἰς τὸν αἰῶνα τὸ ἔλεος αὐτοῦ,	et eduxit Israël per medium ejus, quoniam in æternum misericordia ejus;	I przeprowadził lud Izraelski przez pośrzodek jego: bo na wieki miłosierdzie jego!
καὶ ἐκτινάξαντι Φαραω καὶ τὴν δύναμιν αὐτοῦ εἰς θάλασσαν ἐρυθράν, ὅτι εἰς τὸν αἰῶνα τὸ ἔλεος αὐτοῦ·	et excussit Pharaonem et virtutem ejus in mari Rubro, quoniam in æternum misericordia ejus.	I zrzucił faraona i wojsko jego w morze czerwone: bo na wieki miłosierdzie jego!
τῷ διαγαγόντι τὸν λαὸν αὐτοῦ ἐν τῇ ἐρήμῳ, ὅτι εἰς τὸν αἰῶνα τὸ ἔλεος αὐτοῦ·	Qui traduxit populum suum per desertum, quoniam in æternum misericordia ejus.	Który przeprowadził lud swój przez puszczą: bo na wieki miłosierdzie jego!
τῷ πατάξαντι βασιλεῖς μεγάλους, ὅτι εἰς τὸν αἰῶνα τὸ ἔλεος αὐτοῦ,	Qui percussit reges magnos, quoniam in æternum misericordia ejus;	Który poraził króle wielkie: bo na wieki miłosierdzie jego!
καὶ ἀποκτείναντι βασιλεῖς κραταιούς, ὅτι εἰς τὸν αἰῶνα τὸ ἔλεος αὐτοῦ,	et occidit reges fortes, quoniam in æternum misericordia ejus:	I pobił króle możne: bo na wieki miłosierdzie jego!
τὸν Σηω βασιλέα τῶν Αμορραίω, ὅτι εἰς τὸν αἰῶνα τὸ ἔλεος αὐτοῦ,	Sehon, regem Amorrhæorum, quoniam in æternum misericordia ejus;	Sehona, króla Amorejczyków: bo na wieki miłosierdzie jego!
καὶ τὸν Ω βασιλέα τῆς Βασα, ὅτι εἰς τὸν αἰῶνα τὸ ἔλεος αὐτοῦ,	et Og, regem Basan, quoniam in æternum misericordia ejus;	I Oga, króla Basan: bo na wieki miłosierdzie jego!
καὶ δόντι τὴν γῆν αὐτῶν κληρονομίαν, ὅτι εἰς τὸν αἰῶνα τὸ ἔλεος αὐτοῦ,	et dedit terram eorum hæreditatem, quoniam in æternum misericordia ejus;	I dał ziemię ich w dziedzictwo: bo na wieki miłosierdzie jego!
κληρονομίαν Ισραηλ δούλῳ αὐτοῦ, ὅτι εἰς τὸν αἰῶνα τὸ ἔλεος αὐτοῦ.	hæreditatem Israël, servo suo, quoniam in æternum misericordia ejus.	W dziedzictwo Izraelowi, słudze swemu: bo na wieki miłosierdzie jego!
ὅτι ἐν τῇ ταπεινώσει ἡμῶν ἐμνήσθη ἡμῶν ὁ κύριος, ὅτι εἰς τὸν αἰῶνα τὸ ἔλεος αὐτοῦ,	Quia in humilitate nostra memor fuit nostri, quoniam in æternum misericordia ejus;	Abowiem w uniżeniu naszym pamiętał na nas: bo na wieki miłosierdzie jego!
καὶ ἐλυτρώσατο ἡμᾶς ἐκ τῶν ἐχθρῶν ἡμῶν, ὅτι εἰς τὸν αἰῶνα τὸ ἔλεος αὐτοῦ·	et redimit nos ab inimicis nostris, quoniam in æternum misericordia ejus.	I odkupił nas od nieprzyjaciół naszych: bo na wieki miłosierdzie jego!
ὁ διδοὺς τροφὴν πάσῃ σαρκί, ὅτι εἰς τὸν αἰῶνα τὸ ἔλεος αὐτοῦ.	Qui dat escam omni carni, quoniam in æternum misericordia ejus.	Który daje pokarm wszelkiemu ciału: bo na wieki miłosierdzie jego!
ἐξομολογεῖσθε τῷ θεῷ τοῦ οὐρανοῦ, ὅτι εἰς τὸν αἰῶνα τὸ ἔλεος αὐτοῦ· ἐξομολογεῖσθε τῷ κυρίῳ τῶν κυρίων, ὅτι εἰς τὸν αἰῶνα τὸ ἔλεος αὐτοῦ.	Confitemini Deo cæli, quoniam in æternum misericordia ejus. Confitemini Domino dominorum, quoniam in æternum misericordia ejus.	Wyznawajcie Boga nieba: bo na wieki miłosierdzie jego! Wyznawajcie Panu nad Pany: bo na wieki miłosierdzie jego!

136

Płacz a lament ludzi cnotliwych na okrutniki, którzy lud Boży ciążą a nędzą.
Τῷ Δαυιδ. Ἐπὶ τῶν ποταμῶν Βαβυλῶνος ἐκεῖ ἐκαθίσαμεν καὶ ἐκλαύσαμεν ἐν τῷ μνησθῆναι ἡμᾶς τῆς Σιων.	Psalmus David, Jeremiæ. Super flumina Babylonis illic sedimus et flevimus, cum recordaremur Sion.	Psalm Dawidowi, Jeremiasza. Nad rzekami Babilońskiej ziemie, tameśmy siedzieli i płakali, gdyśmy wspominali na Syjon.
ἐπὶ ταῖς ἰτέαι ἐν μέσῳ αὐτῆς ἐκρεμάσαμεν τὰ ὄργαν ἡμῶν·	In salicibus in medio ejus suspendimus organa nostra;	Na wierzbach wpośrzód jej powieszaliśmy muzyckie naczynia nasze.
ὅτι ἐκεῖ ἐπηρώτησαν ἡμᾶς οἱ αἰχμαλωτεύσαντες ἡμᾶς λόγους ᾠδῶν καὶ οἱ ἀπαγαγόντες ἡμᾶς ὕμνον Ἄισατε ἡμῖν ἐκ τῶν ᾠδῶν Σιων.	quia illic interrogaverunt nos, qui captivos duxerunt nos, verba cantionum; et qui abduxerunt nos: Hymnum cantate nobis de canticis Sion.	Bo nas tam pytali, którzy nas w niewolą zagnali, o słowach pieśni, a którzy nas zawiedli: Śpiewajcie nam pieśń z pieśni Syjońskich.
πῶς ᾄσωμεν τὴν ᾠδὴν יהוה ἐπὶ γῆς ἀλλοτρίας;	Quomodo cantabimus canticum Domini in terra aliena?	Jakoż mamy śpiewać pieśń Pańską w cudzej ziemi?
ἐὰν ἐπιλάθωμαί σου, Ιερουσαλημ, ἐπιλησθείη ἡ δεξιά μου·	Si oblitus fuero tui, Jerusalem, oblivioni detur dextera mea.	Jeśli cię zapomnię, Jeruzalem, niech zapomniana będzie prawica moja!
κολληθείη ἡ γλῶσσά μου τῷ λάρυγγί μου, ἐὰν μή σου μνησθῶ, ἐὰν μὴ προανατάξωμα τὴν Ιερουσαλημ ἐν ἀρχῇ τῆς εὐφροσύνης μου.	Adhæreat lingua mea faucibus meis, si non meminero tui; si non proposuero Jerusalem in principio lætitiæ meæ.	Niechaj przyschnie język mój do podniebienia mego, jeślibym na cię nie pomniał, jeślibym nie pokładał Jeruzalem na początku wesela mego!
μνήσθητι, יהוה, τῶν υἱῶν Εδω τὴν ἡμέραν Ιερουσαλημ τῶν λεγόντων Ἐκκενοῦτ ἐκκενοῦτ, ἕως ὁ θεμέλιος ἐν αὐτῇ.	Memor esto, Domine, filiorum Edom, in die Jerusalem, qui dicunt: Exinanite, exinanite usque ad fundamentum in ea.	Pomni, Panie, na syny Edom, w dzień Jeruzalem, którzy mówią: Spustoście, spustoście aż do gruntu w nim!
θυγάτηρ Βαβυλῶνος ἡ ταλαίπωρος, μακάριος ὃς ἀνταποδώσει σοι τὸ ἀνταπόδομά σου, ὃ ἀνταπέδωκας ἡμῖν·	Filia Babylonis misera! beatus qui retribuet tibi retributionem tuam quam retribuisti nobis.	Córko Babilońska, nędznico! Błogosławiony, który tobie odda nagrodę twoję, którąś nam zadziałała.
μακάριος ὃς κρατήσει καὶ ἐδαφιεῖ τὰ νήπιά σου πρὸς τὴν πέτραν.	Beatus qui tenebit, et allidet parvulos tuos ad petram.	Błogosławiony, który pochwyci i roztrąci dzieci twe o opokę!

137

Za to wyswobodzenie, które nam Pan, Bóg Ojciec, przez Chrysta raczył uczynić. Prorok przywodzi nas, byśmy Panu chwałę dawali.
Τῷ Δαυιδ. Ἐξομολογήσομαί σοι, κύριε, ἐν ὅλῃ καρδίᾳ μου, ὅτι ἤκουσας τὰ ῥήματα τοῦ στόματός μου, καὶ ἐναντίον ἀγγέλων ψαλῶ σοι.	Ipsi David. Confitebor tibi, Domine, in toto corde meo, quoniam audisti verba oris mei. In conspectu angelorum psallam tibi,	Samemu Dawidowi. Będęć, Panie, wyznawał ze wszytkiego serca mego, żeś wysłuchał słów ust moich, przed oblicznością Anjołów będęć śpiewał.
προσκυνήσω πρὸς ναὸν ἅγιόν σου καὶ ἐξομολογήσομαι τῷ ὀνόματί σου ἐπὶ τῷ ἐλέει σου καὶ τῇ ἀληθείᾳ σου, ὅτι ἐμεγάλυνας ἐπὶ πᾶν ὄνομα τὸ λόγιόν σου.	adorabo ad templum sanctum tuum, et confitebor nomini tuo super misericordia tua et veritate tua, quoniam magnificasti super omne nomen sanctum tuum.	Będę się kłaniał ku kościołowi twemu świętemu i będę wyznawał imieniowi twojemu. Dla miłosierdzia twego i dla prawdy twojej, boś uwielbił nade wszytko święte imię twoje.
ἐν ᾗ ἂν ἡμέρᾳ ἐπικαλέσωμαί σε, ταχὺ ἐπάκουσόν μου· πολυωρήσει με ἐν ψυχῇ μου ἐν δυνάμει.	In quacumque die invocavero te, exaudi me; multiplicabis in anima mea virtutem.	W którykolwiek dzień wzywać cię będę, wysłuchaj mię: rozmnożysz moc w duszy mojej.
ἐξομολογησάσθωσάν σοι, יהוה, πάντες οἱ βασιλεῖς τῆς γῆς, ὅτι ἤκουσαν πάντα τὰ ῥήματα τοῦ στόματός σου,	Confiteantur tibi, Domine, omnes reges terræ, quia audierunt omnia verba oris tui;	Niech ci wyznawają, Panie, wszyscy królowie ziemscy, bo słyszeli wszytkie słowa ust twoich,
καὶ ᾀσάτωσαν ἐν ταῖς ὁδοῖς יהוה, ὅτι μεγάλη ἡ δόξα יהוה,	et cantent in viis Domini, quoniam magna est gloria Domini;	i niech śpiewają na drogach Pańskich, iż wielka jest chwała Pańska.
ὅτι ὑψηλὸς יהוה καὶ τὰ ταπεινὰ ἐφορᾷ καὶ τὰ ὑψηλὰ ἀπὸ μακρόθεν γινώσκει.	quoniam excelsus Dominus, et humilia respicit, et alta a longe cognoscit.	Abowiem wysoki Pan, a na niskie patrzy, a wysokie z daleka poznawa.
ἐὰν πορευθῶ ἐν μέσῳ θλίψεως, ζήσεις με· ἐπ᾽ ὀργὴν ἐχθρῶν μου ἐξέτεινας χεῖρά σου, καὶ ἔσωσέν με ἡ δεξιά σου.	Si ambulavero in medio tribulationis, vivificabis me; et super iram inimicorum meorum extendisti manum tuam, et salvum me fecit dextera tua.	Jeślibym chodził w pośrzodku utrapienia, ożywisz mię, a na gniew nieprzyjaciół moich wyciągnąłeś rękę twoję i zbawiła mię prawica twoja.
יהוה ἀνταποδώσει ὑπὲρ ἐμοῦ. יהוה, τὸ ἔλεός σου εἰς τὸν αἰῶνα, τὰ ἔργα τῶν χειρῶν σου μὴ παρῇς.	Dominus retribuet pro me. Domine, misericordia tua in sæculum; opera manuum tuarum ne despicias.	Pan odda za mię: Panie, miłosierdzie twoje na wieki, dzieła rąk twoich nie wzgardzaj!

138

Opowiada Prorok, że wszystkie sprawy człowiecze Panu jawne są, a nie tajemne: tudzież Proroctwo o męce Pana Chrystusowéj.
Εἰς τὸ τέλος· ψαλμὸς τῷ Δαυιδ. יהוה, ἐδοκίμασάς με καὶ ἔγνως με·	In finem, psalmus David. Domine, probasti me, et cognovisti me;	Na koniec: Psalm Dawidowi. Panie, doświadczyłeś mię i doznałeś mię,
σὺ ἔγνως τὴν καθέδραν μου καὶ τὴν ἔγερσίν μου,	tu cognovisti sessionem meam et resurrectionem meam.	tyś doznał siedzenia mego i wstawania mego.
σὺ συνῆκας τοὺς διαλογισμούς μου ἀπὸ μακρόθεν· τὴν τρίβον μου καὶ τὴν σχοῖνό μου σὺ ἐξιχνίασα	Intellexisti cogitationes meas de longe; semitam meam et funiculum meum investigasti;	Wyrozumiałeś myśli moje z daleka, wyszladowałeś szcieżkę moję i sznur mój.
καὶ πάσας τὰς ὁδούς μου προεῖδες. ὅτι οὐκ ἔστιν λόγος ἐν γλώσσῃ μου,	et omnes vias meas prævidisti, quia non est sermo in lingua mea.	I przewiedziałeś wszytkie drogi moje, bo nie masz mowy w języku moim.
ἰδού, יהוה, σὺ ἔγνως πάντα, τὰ ἔσχατα καὶ τὰ ἀρχαῖα· σὺ ἔπλασάς με καὶ ἔθηκας ἐπ᾽ ἐμὲ τὴν χεῖρά σου.	Ecce, Domine, tu cognovisti omnia, novissima et antiqua. Tu formasti me, et posuisti super me manum tuam.	Oto, Panie, tyś poznał wszytkie rzeczy, napośledniejsze i dawne; tyś mię utworzył i położyłeś na mnie rękę swoję.
ἐθαυμαστώθη ἡ γνῶσίς σου ἐξ ἐμοῦ· ἐκραταιώθη, οὐ μὴ δύνωμαι πρὸς αὐτήν.	Mirabilis facta est scientia tua ex me; confortata est, et non potero ad eam.	Dziwna się zstała znajomość twoja z strony mnie, zmocniła się i nie będę mógł do niej.
ποῦ πορευθῶ ἀπὸ τοῦ πνεύματός σου καὶ ἀπὸ τοῦ προσώπου σου ποῦ φύγω;	Quo ibo a spiritu tuo? et quo a facie tua fugiam?	Dokąd pójdę od ducha twego? A kędy uciekę od oblicza twego?
ἐὰν ἀναβῶ εἰς τὸν οὐρανόν, σὺ εἶ ἐκεῖ· ἐὰν καταβῶ εἰς τὸν ᾅδην, πάρει·	Si ascendero in cælum, tu illic es; si descendero in infernum, ades.	Jeśli wstąpię do nieba, tameś ty jest; jeśli zstąpię do piekła, tameś jest.
ἐὰν ἀναλάβοιμι τὰς πτέρυγάς μου κατ᾽ ὄρθρον καὶ κατασκηνώσω εἰς τὰ ἔσχατα τῆς θαλάσσης,	Si sumpsero pennas meas diluculo, et habitavero in extremis maris,	Jeśli wezmę skrzydła moje rano, a będę mieszkał na końcu morza:
καὶ γὰρ ἐκεῖ ἡ χείρ σου ὁδηγήσει με, καὶ καθέξει με ἡ δεξιά σου.	etenim illuc manus tua deducet me, et tenebit me dextera tua.	i tam mię doprowadzi ręka twoja, i trzymać mię będzie prawica twoja.
καὶ εἶπα Ἄρα σκότος καταπατήσει με, καὶ νὺξ φωτισμὸς ἐν τῇ τρυφῇ μου·	Et dixi: Forsitan tenebræ conculcabunt me; et nox illuminatio mea in deliciis meis.	I rzekłem: Owa podobno ciemności zakryją mię i noc oświecenie moje w rozkoszach moich.
ὅτι σκότος οὐ σκοτισθήσεται ἀπὸ σοῦ, καὶ νὺξ ὡς ἡμέρα φωτισθήσεται· ὡς τὸ σκότος αὐτῆς, οὕτως καὶ τὸ φῶς αὐτῆς.	Quia tenebræ non obscurabuntur a te, et nox sicut dies illuminabitur; sicut tenebræ ejus, ita et lumen ejus.	Abowiem ciemność nie zacimia tobie, a noc jako dzień będzie oświecona, jako ciemność jej, tak i światłość jego.
ὅτι σὺ ἐκτήσω τοὺς νεφρούς μου, κύριε, ἀντελάβου μου ἐκ γαστρὸς μητρός μου.	Quia tu possedisti renes meos; suscepisti me de utero matris meæ.	Abowiem tyś posiadł nerki moje, przyjąłeś mię z żywota matki mojej.
ἐξομολογήσομαί σοι, ὅτι φοβερῶς ἐθαυμαστώθη· θαυμάσια τὰ ἔργα σου, καὶ ἡ ψυχή μου γινώσκει σφόδρα.	Confitebor tibi, quia terribiliter magnificatus es; mirabilia opera tua, et anima mea cognoscit nimis.	Wyznawać ci będę, iżeś się straszliwie uwielbił; dziwne sprawy twoje, a dusza moja zna barzo.
οὐκ ἐκρύβη τὸ ὀστοῦν μου ἀπὸ σοῦ, ὃ ἐποίησας ἐν κρυφῇ. καὶ ἡ ὑπόστασίς μου ἐν τοῖς κατωτάτοις τῆς γῆς·	Non est occultatum os meum a te, quod fecisti in occulto; et substantia mea in inferioribus terræ.	Nie zataiła się żadna kość moja przed tobą, którąś uczynił w skrytości, i istność moja w niskościach ziemie.
τὸ ἀκατέργαστό μου εἴδοσαν οἱ ὀφθαλμοί σου, καὶ ἐπὶ τὸ βιβλίον σου πάντες γραφήσονται· ἡμέρας πλασθήσονται, καὶ οὐθεὶς ἐν αὐτοῖς.	Imperfectum meum viderunt oculi tui, et in libro tuo omnes scribentur. Dies formabuntur, et nemo in eis.	Niedoskonałość moję widziały oczy twoje i w księgach twoich wszytkie będą napisane; dni będą kształtowane, a żaden z nich.
ἐμοὶ δὲ λίαν ἐτιμήθησαν οἱ φίλοι σου, ὁ θεός, λίαν ἐκραταιώθησαν αἱ ἀρχαὶ αὐτῶν·	Mihi autem nimis honorificati sunt amici tui, Deus; nimis confortatus est principatus eorum.	A u mnie w wielkiej uczciwości są, Boże, przyjaciele twoi, barzo się zmocniło ich panowanie.
ἐξαριθμήσομα αὐτούς, καὶ ὑπὲρ ἄμμον πληθυνθήσονται· ἐξηγέρθην καὶ ἔτι εἰμὶ μετὰ σοῦ.	Dinumerabo eos, et super arenam multiplicabuntur. Exsurrexi, et adhuc sum tecum.	Będę je liczył i rozmnożą się nad piasek, powstałem, a jeszczem jest z tobą.
ἐὰν ἀποκτείνῃς ἁμαρτωλούς, ὁ θεός, ἄνδρες αἱμάτων, ἐκκλίνατε ἀπ᾽ ἐμοῦ.	Si occideris, Deus, peccatores, viri sanguinum, declinate a me;	Jeśli, Boże, pobijesz grzeszniki, mężowie krwawi odstąpcie ode mnie.
ὅτι ἐρεῖς εἰς διαλογισμόν· λήμψονται εἰς ματαιότητα τὰς πόλεις σου.	quia dicitis in cogitatione: Accipient in vanitate civitates tuas.	Bo mówicie w myśli: wezmą próżno miasta twoje.
οὐχὶ τοὺς μισοῦντάς σε, יהוה, ἐμίσησα καὶ ἐπὶ τοῖς ἐχθροῖς σου ἐξετηκόμη;	Nonne qui oderunt te, Domine, oderam? et super inimicos tuos tabescebam?	Izalim nie miał w nienawiści tych, którzy cię nienawidzą, Panie? I nie schnąłem nad nieprzyjacioły twymi?
τέλειον μῖσο ἐμίσουν αὐτούς, εἰς ἐχθροὺς ἐγένοντό μοι.	Perfecto odio oderam illos, et inimici facti sunt mihi.	Doskonałą nienawiścią nienawidziałem ich i zstali mi się nieprzyjacioły.
δοκίμασόν με, ὁ θεός, καὶ γνῶθι τὴν καρδίαν μου, ἔτασό με καὶ γνῶθι τὰς τρίβους μου	Proba me, Deus, et scito cor meum; interroga me, et cognosce semitas meas.	Doświadcz mię, Boże, a znaj serce moje, próbuj mię a poznaj szcieżki moje.
καὶ ἰδὲ εἰ ὁδὸς ἀνομίας ἐν ἐμοί, καὶ ὁδήγησόν με ἐν ὁδῷ αἰωνίᾳ.	Et vide si via iniquitatis in me est; et deduc me in via æterna.	A obacz, jeśli droga nieprawości we mnie jest i prowadź mię drogą wiekuistą.

139

Modlitwa przeciw złym a okrutnym ludziom, aby je Pan wyplenić raczył, by tym swobodniéj ludzie dobrzy Panu Bogu mogli służyć.
Εἰς τὸ τέλος· ψαλμὸς τῷ Δαυιδ.	In finem. Psalmus David.	Na koniec: Psalm Dawidowi.
Ἐξελοῦ με, יהוה, ἐξ ἀνθρώπου πονηροῦ, ἀπὸ ἀνδρὸς ἀδίκου ῥῦσαί με,	Eripe me, Domine, ab homine malo; a viro iniquo eripe me.	Wyrwi mię, Panie, od człowieka złego, od męża złośliwego wyrwi mię.
οἵτινες ἐλογίσαντο ἀδικίας ἐν καρδίᾳ, ὅλην τὴν ἡμέραν παρετάσσοντ πολέμους·	Qui cogitaverunt iniquitates in corde, tota die constituebant prælia.	Którzy myślili nieprawości w sercu, cały dzień stawiali bitwy.
ἠκόνησα γλῶσσαν αὐτῶν ὡσεὶ ὄφεως, ἰὸς ἀσπίδων ὑπὸ τὰ χείλη αὐτῶν. διάψαλμ.	Acuerunt linguas suas sicut serpentis; venenum aspidum sub labiis eorum.	Zaostrzyli języki swe jako wężowe, jad źmijów pod ich wargami.
φύλαξόν με, יהוה, ἐκ χειρὸς ἁμαρτωλοῦ, ἀπὸ ἀνθρώπων ἀδίκων ἐξελοῦ με, οἵτινες ἐλογίσαντο ὑποσκελίσα τὰ διαβήματ μου·	Custodi me, Domine, de manu peccatoris, et ab hominibus iniquis eripe me: qui cogitaverunt supplantare gressus meos;	Zachowaj mię, Panie, od ręki grzesznika a od ludzi niesprawiedliwych wyrwi mię. Którzy myślili wywrócić kroki moje,
ἔκρυψαν ὑπερήφανοι παγίδα μοι καὶ σχοινία διέτεινα, παγίδας τοῖς ποσίν μου, ἐχόμενα τρίβου σκάνδαλον ἔθεντό μοι. διάψαλμ.	absconderunt superbi laqueum mihi, et funes extenderunt in laqueum; juxta iter scandalum posuerunt mihi.	zakryli pyszni sidła na mię i powrozy rozciągnęli na sidło, zastawili mi przy szcieżce obrazę.
εἶπα τῷ יהוה Θεός μου εἶ σύ· ἐνώτισαι, יהוה, τὴν φωνὴν τῆς δεήσεώς μου.	Dixi Domino: Deus meus es tu; exaudi, Domine, vocem deprecationis meæ.	Rzekłem Panu, tyś jest Bóg mój: wysłuchaj, Panie, głos prośby mojej!
κύριε יהוה δύναμις τῆς σωτηρίας μου, ἐπεσκίασας ἐπὶ τὴν κεφαλήν μου ἐν ἡμέρᾳ πολέμου.	Domine, Domine, virtus salutis meæ, obumbrasti super caput meum in die belli.	Panie, Panie, mocy zbawienia mego, zasłoniłeś głowę moję w dzień wojny.
μὴ παραδῷς με, יהוה, ἀπὸ τῆς ἐπιθυμίας μου ἁμαρτωλῷ· διελογίσαντο κατ᾽ ἐμοῦ, μὴ ἐγκαταλίπῃς με, μήποτε ὑψωθῶσιν. διάψαλμ.	Ne tradas me, Domine, a desiderio meo peccatori; cogitaverunt contra me; ne derelinquas me, ne forte exaltentur.	Nie podaj mię, Panie, nad wolą moję, grzesznikowi: myślili przeciwko mnie, nie opuszczaj mię, by się snadź nie podnieśli.
ἡ κεφαλὴ τοῦ κυκλώματο αὐτῶν, κόπος τῶν χειλέων αὐτῶν καλύψει αὐτούς.	Caput circuitus eorum, labor labiorum ipsorum operiet eos.	Głowa oblężenia ich i praca warg ich okryje je.
πεσοῦνται ἐπ᾽ αὐτοὺς ἄνθρακες, ἐν πυρὶ καταβαλεῖς αὐτούς, ἐν ταλαιπωρίαις οὐ μὴ ὑποστῶσι.	Cadent super eos carbones, in ignem dejicies eos; in miseriis non subsistent.	Będą na nie padać węgle, wrzucisz je w ogień, w nędzach nie wytrwają.
ἀνὴρ γλωσσώδη οὐ κατευθυνθήσεται ἐπὶ τῆς γῆς, ἄνδρα ἄδικον κακὰ θηρεύσει εἰς διαφθοράν.	Vir linguosus non dirigetur in terra, virum injustum mala capient in interitu.	Człowiek języczny nie będzie poszczęścion na ziemi, człowieka niesprawiedliwego złości ułowią na zatracenie.
ἔγνων ὅτι ποιήσει יהוה τὴν κρίσιν τοῦ πτωχοῦ καὶ τὴν δίκην τῶν πενήτων.	Cognovi quia faciet Dominus judicium inopis, et vindictam pauperum.	Poznałem, że Pan uczyni sprawiedliwość ubogiemu i pomstę nędznemu.
πλὴν δίκαιοι ἐξομολογήσονται τῷ ὀνόματί σου, καὶ κατοικήσουσιν εὐθεῖς σὺν τῷ προσώπῳ σου.	Verumtamen justi confitebuntur nomini tuo; et habitabunt recti cum vultu tuo.	Ale sprawiedliwi będą wyznawać imieniowi twemu: a prawi będą mieszkać z obliczem twojem.

140

Prosi od Pana, aby ust jego od omylnych, i złych powieści, jego samego od sideł a chytrości złośników raczył strzedz.
Ψαλμὸς τῷ Δαυιδ. יהוה, ἐκέκραξα πρὸς σέ, εἰσάκουσόν μου· πρόσχες τῇ φωνῇ τῆς δεήσεώς μου ἐν τῷ κεκραγέναι με πρὸς σέ.	Psalmus David. Domine, clamavi ad te, exaudi me; intende voci meæ, cum clamavero ad te.	Psalm Dawidowi. Panie, wołałem do ciebie, wysłuchaj mię, posłuchaj głosu mego, gdy wołać będę ktobie.
κατευθυνθήτω ἡ προσευχή μου ὡς θυμίαμα ἐνώπιόν σου, ἔπαρσι τῶν χειρῶν μου θυσία ἑσπερινή.	Dirigatur oratio mea sicut incensum in conspectu tuo; elevatio manuum mearum sacrificium vespertinum.	Niech idzie modlitwa moja, jako kadzenie, przed obliczność twoję, a podnoszenie rąk moich, ofiara wieczorna.
θοῦ, יהוה, φυλακὴν τῷ στόματί μου καὶ θύραν περιοχῆς περὶ τὰ χείλη μου.	Pone, Domine, custodiam ori meo, et ostium circumstantiæ labiis meis.	Postaw, Panie, straż ustom moim, a drzwi osadzone wargom moim.
μὴ ἐκκλίνῃς τὴν καρδίαν μου εἰς λόγους πονηρίας τοῦ προφασίζεσθα προφάσεις ἐν ἁμαρτίαις σὺν ἀνθρώποις ἐργαζομένοις ἀνομίαν, καὶ οὐ μὴ συνδυάσ μετὰ τῶν ἐκλεκτῶν αὐτῶν.	Non declines cor meum in verba malitiæ, ad excusandas excusationes in peccatis; cum hominibus operantibus iniquitatem; et non communicabo cum electis eorum.	Nie nachylaj serca mego ku słowom złośliwym, ku wymawianiu wymówek w grzechach. Z ludźmi brojącymi nieprawość: a nie będę spółkował z wybornymi ich.
παιδεύσει με δίκαιος ἐν ἐλέει καὶ ἐλέγξει με, ἔλαιον δὲ ἁμαρτωλοῦ μὴ λιπανάτ τὴν κεφαλήν μου, ὅτι ἔτι καὶ ἡ προσευχή μου ἐν ταῖς εὐδοκίαις αὐτῶν.	Corripiet me justus in misericordia, et increpabit me: oleum autem peccatoris non impinguet caput meum, quoniam adhuc et oratio mea in beneplacitis eorum.	Będzie mię karał sprawiedliwy miłosiernie i będzie mię strofował, lecz olejek złośnika niechaj nie tłuści głowy mojej. Bo jeszcze i modlitwa moja w upodobaniu ich.
κατεπόθησαν ἐχόμενα πέτρας οἱ κριταὶ αὐτῶν· ἀκούσονται τὰ ῥήματά μου ὅτι ἡδύνθησα.	Absorpti sunt juncti petræ judices eorum; audient verba mea, quoniam potuerunt.	Zginęli przy kamieniu sędziowie ich; usłyszą słowa moje, iż przemogły.
ὡσεὶ πάχο γῆς διερράγη ἐπὶ τῆς γῆς, διεσκορπίσθη τὰ ὀστᾶ ἡμῶν παρὰ τὸν ᾅδην.	Sicut crassitudo terræ erupta est super terram; dissipata sunt ossa nostra secus infernum.	Jako skiba rolej wyrwana jest na ziemię, rozsypane są kości nasze podle piekła.
ὅτι πρὸς σέ, κύριε יהוה, οἱ ὀφθαλμοί μου· ἐπὶ σὲ ἤλπισα, μὴ ἀντανέλῃ τὴν ψυχήν μου.	Quia ad te, Domine, Domine, oculi mei; in te speravi, non auferas animam meam.	Bo ku tobie, Panie, Panie, oczy moje, w tobiem nadzieję miał, nie odejmuj dusze mojej.
φύλαξόν με ἀπὸ παγίδος, ἧς συνεστήσαντό μοι, καὶ ἀπὸ σκανδάλων τῶν ἐργαζομένων τὴν ἀνομίαν.	Custodi me a laqueo quem statuerunt mihi, et a scandalis operantium iniquitatem.	Strzeż mię od sidła, które na mię zastawili, i od obrazy tych, którzy broją złości.
πεσοῦνται ἐν ἀμφιβλήστρῳ αὐτοῦ ἁμαρτωλοί· κατὰ μόνας εἰμὶ ἐγὼ ἕως οὗ ἂν παρέλθω.	Cadent in retiaculo ejus peccatores: singulariter sum ego, donec transeam.	Wpadną w siatkę jego złośnicy: osobnom ja, aż przeminę.

141

Upomina, abyśmy się w utrapieniu i w uściskach naszych ku panu uciekali; bo on nas gotów wyswobodzić.
Συνέσεως τῷ Δαυιδ ἐν τῷ εἶναι αὐτὸν ἐν τῷ σπηλαίῳ· προσευχή.	Intellectus David, cum esset in spelunca, oratio.	Wyrozumienia Dawidowi, gdy był w jaskini, modlitwa.
Φωνῇ μου πρὸς יהוה ἐκέκραξα, φωνῇ μου πρὸς יהוה ἐδεήθην.	Voce mea ad Dominum clamavi, voce mea ad Dominum deprecatus sum.	Głosem moim wołałem do Pana, głosem moim modliłem się Panu.
ἐκχεῶ ἐναντίον αὐτοῦ τὴν δέησίν μου, τὴν θλῖψίν μου ἐνώπιον αὐτοῦ ἀπαγγελῶ.	Effundo in conspectu ejus orationem meam; et tribulationem meam ante ipsum pronuntio.	Wylewam przed oblicznością jego prośbę moję, a utrapienie moje przed nim opowiadam.
ἐν τῷ ἐκλείπειν ἐξ ἐμοῦ τὸ πνεῦμά μου καὶ σὺ ἔγνως τὰς τρίβους μου· ἐν ὁδῷ ταύτῃ, ᾗ ἐπορευόμην, ἔκρυψαν παγίδα μοι.	In deficiendo ex me spiritum meum, et tu cognovisti semitas meas; in via hac qua ambulabam absconderunt laqueum mihi.	Gdy we mnie duch mój ustawał, a tyś znał szcieżki moje. Na tej drodze, którąm chodził, zakryli sidło na mię.
κατενόουν εἰς τὰ δεξιὰ καὶ ἐπέβλεπον, ὅτι οὐκ ἦν ὁ ἐπιγινώσκων με· ἀπώλετο φυγὴ ἀπ᾽ ἐμοῦ, καὶ οὐκ ἔστιν ὁ ἐκζητῶν τὴν ψυχήν μου.	Considerabam ad dexteram, et videbam, et non erat qui cognosceret me: periit fuga a me, et non est qui requirat animam meam.	Oglądałem się na prawą stronę a baczyłem i nie był, kto by mię poznał. Zginęła mi ucieczka, a nie jest, kto by się pytał o duszy mojej.
ἐκέκραξα πρὸς σέ, יהוה, εἶπα Σὺ εἶ ἡ ἐλπίς μου, μερίς μου ἐν γῇ ζώντων.	Clamavi ad te, Domine; dixi: Tu es spes mea, portio mea in terra viventium.	Wołałem ktobie, Panie, rzekłem: Tyś jest nadzieja moja, cząstka moja w ziemi żywiących.
πρόσχες πρὸς τὴν δέησίν μου, ὅτι ἐταπεινώθην σφόδρα· ῥῦσαί με ἐκ τῶν καταδιωκόντων με, ὅτι ἐκραταιώθησαν ὑπὲρ ἐμέ.	Intende ad deprecationem meam, quia humiliatus sum nimis. Libera me a persequentibus me, quia confortati sunt super me.	Wysłuchaj prośbę moję, bom ci uniżony barzo. Wybaw mię od przeszladowców moich, boć się zmocnili nade mną.
ἐξάγαγε ἐκ φυλακῆς τὴν ψυχήν μου τοῦ ἐξομολογήσασθαι τῷ ὀνόματί σου, κύριε· ἐμὲ ὑπομενοῦσιν δίκαιοι ἕως οὗ ἀνταποδῷς μοι.	Educ de custodia animam meam ad confitendum nomini tuo; me exspectant justi donec retribuas mihi.	Wywiedź z ciemnice duszę moję, ku wyznawaniu imieniowi twemu: na mnie czekają sprawiedliwi, aż mi nagrodzisz.

142

Modlitwa człowieka w frasunku a w uciskach postawionego, aby z nich był wybawion.
Ψαλμὸς τῷ Δαυιδ, ὅτε αὐτὸν ὁ υἱὸς καταδιώκει. יהוה, εἰσάκουσον τῆς προσευχῆς μου, ἐνώτισαι τὴν δέησίν μου ἐν τῇ ἀληθείᾳ σου, ἐπάκουσόν μου ἐν τῇ δικαιοσύνῃ σου·	Psalmus David, quando persequebatur eum Absalom, filius ejus. Domine, exaudi orationem meam; auribus percipe obsecrationem meam in veritate tua; exaudi me in tua justitia.	Psalm Dawidowi, gdy go przeszladował Absalom, syn jego. Panie, wysłuchaj modlitwę moję, przyjmi w uszy prośbę moję, w prawdzie twej wysłuchaj mię w sprawiedliwości twojej.
καὶ μὴ εἰσέλθῃς εἰς κρίσιν μετὰ τοῦ δούλου σου, ὅτι οὐ δικαιωθήσεται ἐνώπιόν σου πᾶς ζῶν.	Et non intres in judicium cum servo tuo, quia non justificabitur in conspectu tuo omnis vivens.	A nie wchodź do sądu z sługą twoim: abowiem nie usprawiedliwi się przed tobą żaden żywiący.
ὅτι κατεδίωξεν ὁ ἐχθρὸς τὴν ψυχήν μου, ἐταπείνωσεν εἰς γῆν τὴν ζωήν μου, ἐκάθισέν με ἐν σκοτεινοῖς ὡς νεκροὺς αἰῶνος·	Quia persecutus est inimicus animam meam, humiliavit in terra vitam meam; collocavit me in obscuris, sicut mortuos sæculi.	Abowiem przeszladował nieprzyjaciel duszę moję, poniżył na ziemi żywot mój. Posadził mię w ciemnych miejscach jako z dawna pomarłe.
καὶ ἠκηδίασε ἐπ᾽ ἐμὲ τὸ πνεῦμά μου, ἐν ἐμοὶ ἐταράχθη ἡ καρδία μου.	Et anxiatus est super me spiritus meus; in me turbatum est cor meum.	I sfrasował się o mię duch mój, serce moje we mnie się strwożyło.
ἐμνήσθην ἡμερῶν ἀρχαίων καὶ ἐμελέτησα ἐν πᾶσι τοῖς ἔργοις σου, ἐν ποιήμασιν τῶν χειρῶν σου ἐμελέτων.	Memor fui dierum antiquorum: meditatus sum in omnibus operibus tuis, in factis manuum tuarum meditabar.	Pamiętałem na dni stare, rozmyślałem o wszytkich sprawach twoich i uczynki rąk twoich rozbierałem.
διεπέτασ τὰς χεῖράς μου πρὸς σέ, ἡ ψυχή μου ὡς γῆ ἄνυδρός σοι. διάψαλμ.	Expandi manus meas ad te; anima mea sicut terra sine aqua tibi.	Wyciągnąłem ku tobie ręce swoje: dusza moja jako ziemia bez wody tobie.
ταχὺ εἰσάκουσόν μου, יהוה, ἐξέλιπεν τὸ πνεῦμά μου· μὴ ἀποστρέψῃς τὸ πρόσωπόν σου ἀπ᾽ ἐμοῦ, καὶ ὁμοιωθήσομαι τοῖς καταβαίνουσιν εἰς λάκκο.	Velociter exaudi me, Domine; defecit spiritus meus. Non avertas faciem tuam a me, et similis ero descendentibus in lacum.	Wysłuchajże mię prędko, Panie: duch mój ustał. Nie odwracaj oblicza twego ode mnie, i będę podobnym zstępującym do dołu.
ἀκουστὸν ποίησόν μοι τὸ πρωὶ τὸ ἔλεός σου, ὅτι ἐπὶ σοὶ ἤλπισα· γνώρισόν μοι, κύριε, ὁδὸν ἐν ᾗ πορεύσομαι, ὅτι πρὸς σὲ ἦρα τὴν ψυχήν μου·	Auditam fac mihi mane misericordiam tuam, quia in te speravi. Notam fac mihi viam in qua ambulem, quia ad te levavi animam meam.	Daj mi usłyszeć rano miłosierdzie twoje, bom w tobie nadzieję miał. Ukaż mi drogę, którą bych miał chodzić, bom ku tobie podnosił duszę moję.
ἐξελοῦ με ἐκ τῶν ἐχθρῶν μου, יהוה, ὅτι πρὸς σὲ κατέφυγον.	Eripe me de inimicis meis, Domine; ad te confugi.	Wyrwi mię od nieprzyjaciół moich, Panie, do ciebiem się uciekł.
δίδαξόν με τοῦ ποιεῖν τὸ θέλημά σου, ὅτι σὺ εἶ ὁ θεός μου· τὸ πνεῦμά σου τὸ ἀγαθὸν ὁδηγήσει με ἐν γῇ εὐθείᾳ.	Doce me facere voluntatem tuam, quia Deus meus es tu. Spiritus tuus bonus deducet me in terram rectam.	Naucz mię czynić wolą twoję, abowiem tyś jest Bogiem moim. Duch twój dobry poprowadzi mię do ziemie prawej.
ἕνεκα τοῦ ὀνόματός σου, יהוה, ζήσεις με, ἐν τῇ δικαιοσύνῃ σου ἐξάξεις ἐκ θλίψεως τὴν ψυχήν μου·	Propter nomen tuum, Domine, vivificabis me; in æquitate tua, educes de tribulatione animam meam;	Dla imienia twego, Panie, ożywisz mię w sprawiedliwości twojej. Wywiedziesz z utrapienia duszę moję,
καὶ ἐν τῷ ἐλέει σου ἐξολεθρεύσεις τοὺς ἐχθρούς μου καὶ ἀπολεῖς πάντας τοὺς θλίβοντας τὴν ψυχήν μου· ὅτι δοῦλός σού εἰμι ἐγώ.	et in misericordia tua disperdes inimicos meos, et perdes omnes qui tribulant animam meam, quoniam ego servus tuus sum.	a z miłosierdzia twego wytracisz nieprzyjacioły moje. I zagubisz wszytkie, którzy dręczą duszę moję: bociem ja sługa twój.

143

Figura w Dawidzie i w Goliacie Pana Chrysta z dusznym przeciwnikiem, którego Chrystus Pan, jako Dawid Goliata, tak zwyciężyć miał.
Τῷ Δαυιδ, πρὸς τὸν Γολια. Εὐλογητὸς יהוה ὁ θεός μου ὁ διδάσκων τὰς χεῖράς μου εἰς παράταξι, τοὺς δακτύλους μου εἰς πόλεμον·	Psalmus David. Adversus Goliath. Benedictus Dominus Deus meus, qui docet manus meas ad prælium, et digitos meos ad bellum.	Psalm Dawidowi, przeciw Goliatowi. Błogosławiony Pan Bóg mój, który uczy ręce moje na bitwę, a palce moje na wojnę.
ἔλεός μου καὶ καταφυγή μου, ἀντιλήμπτω μου καὶ ῥύστη μου, ὑπερασπιστή μου, καὶ ἐπ᾽ αὐτῷ ἤλπισα, ὁ ὑποτάσσων τὸν λαόν μου ὑπ᾽ ἐμέ.	Misericordia mea et refugium meum, susceptor meus et liberator meus; protector meus, et in ipso speravi; qui subdit populum meum sub me.	Miłosierdzie moje i ucieczka moja, wspomożyciel mój i wybawiciel mój. Obrońca mój i w nimem nadzieję miał: który poddawa lud mój pod mię.
יהוה, τί ἐστιν ἄνθρωπος, ὅτι ἐγνώσθης αὐτῷ, ἢ υἱὸς ἀνθρώπου, ὅτι λογίζῃ αὐτόν;	Domine, quid est homo, quia innotuisti ei? aut filius hominis, quia reputas eum?	Panie, cóż jest człowiek, żeś mu się oznajmił? Abo syn człowieczy, że go sobie ważysz?
ἄνθρωπος ματαιότητι ὡμοιώθη, αἱ ἡμέραι αὐτοῦ ὡσεὶ σκιὰ παράγουσιν.	Homo vanitati similis factus est; dies ejus sicut umbra prætereunt.	Człowiek podobny zstał się marności: dni jego jako cień przemijają.
יהוה, κλῖνον οὐρανούς σου καὶ κατάβηθι, ἅψαι τῶν ὀρέων, καὶ καπνισθήσοντα·	Domine, inclina cælos tuos, et descende; tange montes, et fumigabunt.	Panie, nakłoń niebios twoich a zstąp, dotkni gór, a zakurzą się.
ἄστραψον ἀστραπὴν καὶ σκορπιεῖς αὐτούς, ἐξαπόστειλον τὰ βέλη σου καὶ συνταράξεις αὐτούς.	Fulgura coruscationem, et dissipabis eos; emitte sagittas tuas, et conturbabis eos.	Zabłyśni błyskawicą, a rozproszysz je; wypuść strzały twoje, a zatrwożysz je.
ἐξαπόστειλον τὴν χεῖρά σου ἐξ ὕψους, ἐξελοῦ με καὶ ῥῦσαί με ἐξ ὑδάτων πολλῶν, ἐκ χειρὸς υἱῶν ἀλλοτρίων,	Emitte manum tuam de alto: eripe me, et libera me de aquis multis, de manu filiorum alienorum:	Spuść rękę twoję z wysokości, wyrwi mię, a wybaw mię z wód wielkich i z ręki synów obcych.
ὧν τὸ στόμα ἐλάλησεν ματαιότητα, καὶ ἡ δεξιὰ αὐτῶν δεξιὰ ἀδικίας.	quorum os locutum est vanitatem, et dextera eorum dextera iniquitatis.	Których usta mówiły nikczemność, a prawica ich, prawica nieprawości.
ὁ θεός, ᾠδὴν καινὴν ᾄσομαί σοι, ἐν ψαλτηρί δεκαχόρδ ψαλῶ σοι	Deus, canticum novum cantabo tibi; in psalterio decachordo psallam tibi.	Boże, pieśń nową zaśpiewam tobie, na arfie o dziesiąci stronach grać tobie będę!
τῷ διδόντι τὴν σωτηρίαν τοῖς βασιλεῦσιν, τῷ λυτρουμένῳ Δαυιδ τὸν δοῦλον αὐτοῦ ἐκ ῥομφαίας πονηρᾶς.	Qui das salutem regibus, qui redemisti David servum tuum de gladio maligno,	Który dajesz zbawienie królom, któryś odkupił Dawida, sługę twego, od miecza złego.
ῥῦσαί με καὶ ἐξελοῦ με ἐκ χειρὸς υἱῶν ἀλλοτρίων, ὧν τὸ στόμα ἐλάλησεν ματαιότητα καὶ ἡ δεξιὰ αὐτῶν δεξιὰ ἀδικίας.	eripe me, et erue me de manu filiorum alienorum, quorum os locutum est vanitatem, et dextera eorum dextera iniquitatis.	Wyrwi mię a wybaw mię z ręki synów obcych, których usta mówiły nikczemność, a prawica ich, prawica nieprawości.
ὧν οἱ υἱοὶ ὡς νεόφυτα ἡδρυμμέν ἐν τῇ νεότητι αὐτῶν, αἱ θυγατέρες αὐτῶν κεκαλλωπισμένα περικεκοσμημένα ὡς ὁμοίωμα ναοῦ,	Quorum filii sicut novellæ plantationes in juventute sua; filiæ eorum compositæ, circumornatæ ut similitudo templi.	Których synowie jako nowe szczepki w młodości swojej, córki ich przystrojone i zewsząd ozdobione na kształt kościoła.
τὰ ταμίεια αὐτῶν πλήρη ἐξερευγόμεν ἐκ τούτου εἰς τοῦτο, τὰ πρόβατα αὐτῶν πολυτόκ πληθύνοντα ἐν ταῖς ἐξόδοις αὐτῶν,	Promptuaria eorum plena, eructantia ex hoc in illud; oves eorum fœtosæ, abundantes in egressibus suis;	Spiżarnie ich pełne, jedno po drugim wydające. Owce ich płodne, wielkimi trzodami wychodzące,
οἱ βόες αὐτῶν παχεῖ, οὐκ ἔστιν κατάπτωμ φραγμοῦ οὐδὲ διέξοδος οὐδὲ κραυγὴ ἐν ταῖς πλατείαις αὐτῶν,	boves eorum crassæ. Non est ruina maceriæ, neque transitus, neque clamor in plateis eorum.	i woły ich tłuste. Nie masz obalenia w płociech ani przeszcia, ani wołania po ich ulicach.
ἐμακάρισαν τὸν λαόν, ᾧ ταῦτά ἐστιν· μακάριος ὁ λαός, οὗ יהוה ὁ θεὸς αὐτοῦ.	Beatum dixerunt populum cui hæc sunt; beatus populus cujus Dominus Deus ejus.	Błogosławionym nazwali lud, który to ma; błogosławiony lud, którego Pan Bóg jego.

144

Upomina Prorok, abychmy zwycięstwa nad nieprzyjacielem naszym sobie nie przypisowali, ale samemu Bogu: tenże jest, co djabła mocą swą podchadza i zwycięża.
Αἴνεσις τῷ Δαυιδ. Ὑψώσω σε, ὁ θεός μου ὁ βασιλεύς μου, καὶ εὐλογήσω τὸ ὄνομά σου εἰς τὸν αἰῶνα καὶ εἰς τὸν αἰῶνα τοῦ αἰῶνος.	Laudatio ipsi David. Exaltabo te, Deus meus rex; et benedicam nomini tuo in sæculum, et in sæculum sæculi.	Chwała samemu Dawidowi. Wywyższać cię będę, Boże, królu mój i będę błogosławił imię twoje na wieki i na wieki wieku.
καθ᾽ ἑκάστην ἡμέραν εὐλογήσω σε καὶ αἰνέσω τὸ ὄνομά σου εἰς τὸν αἰῶνα καὶ εἰς τὸν αἰῶνα τοῦ αἰῶνος.	Per singulos dies benedicam tibi, et laudabo nomen tuum in sæculum, et in sæculum sæculi.	Na każdy dzień będę cię błogosławił i będę chwalił imię twe na wieki i na wieki wieku.
μέγας יהוה καὶ αἰνετὸ σφόδρα, καὶ τῆς μεγαλωσύνης αὐτοῦ οὐκ ἔστιν πέρας.	Magnus Dominus, et laudabilis nimis; et magnitudinis ejus non est finis.	Wielki Pan i barzo chwalebny, a wielkości jego nie masz końca.
γενεὰ καὶ γενεὰ ἐπαινέσει τὰ ἔργα σου καὶ τὴν δύναμίν σου ἀπαγγελοῦσιν.	Generatio et generatio laudabit opera tua, et potentiam tuam pronuntiabunt.	Naród i naród będzie chwalił uczynki twoje i moc twoję będą oznajmować.
τὴν μεγαλοπρέπεια τῆς δόξης τῆς ἁγιωσύνης σου λαλήσουσιν καὶ τὰ θαυμάσιά σου διηγήσονται.	Magnificentiam gloriæ sanctitatis tuæ loquentur, et mirabilia tua narrabunt.	Wielmożność świątobliwości twej opowiadać będą a dziwne sprawy twe wysławiać będą.
καὶ τὴν δύναμιν τῶν φοβερῶν σου ἐροῦσιν καὶ τὴν μεγαλωσύνην σου διηγήσονται.	Et virtutem terribilium tuorum dicent, et magnitudinem tuam narrabunt.	I moc strasznych spraw twoich ogłaszać będą a wielkość twoję będą opowiadać.
μνήμην τοῦ πλήθους τῆς χρηστότητός σου ἐξερεύξοντα καὶ τῇ δικαιοσύνῃ σου ἀγαλλιάσονται.	Memoriam abundantiæ suavitatis tuæ eructabunt, et justitia tua exsultabunt.	Pamiątkę obfitej słodkości twojej wydawać będą a z sprawiedliwości twojej będą się weselić.
οἰκτίρμων καὶ ἐλεήμων ὁ יהוה, μακρόθυμος καὶ πολυέλεο.	Miserator et misericors Dominus; patiens, et multum misericors.	Lutościwy i miłościwy Pan, cierpliwy a wielce miłosierny.
χρηστὸς יהוה τοῖς σύμπασι, καὶ οἱ οἰκτιρμοὶ αὐτοῦ ἐπὶ πάντα τὰ ἔργα αὐτοῦ.	Suavis Dominus universis; et miserationes ejus super omnia opera ejus.	Słodki Pan wszytkim, a litości jego nad wszytkie uczynki jego.
ἐξομολογησάσθωσάν σοι, יהוה, πάντα τὰ ἔργα σου, καὶ οἱ ὅσιοί σου εὐλογησάτωσάν σε.	Confiteantur tibi, Domine, omnia opera tua; et sancti tui benedicant tibi.	Niech ci, Panie, wyznawają wszytkie sprawy twoje, a święci twoi niech cię błogosławią.
δόξαν τῆς βασιλείας σου ἐροῦσιν καὶ τὴν δυναστεία σου λαλήσουσιν	Gloriam regni tui dicent, et potentiam tuam loquentur;	Sławę królestwa twego będą opowiadać, a o możności twojej mówić będą:
τοῦ γνωρίσαι τοῖς υἱοῖς τῶν ἀνθρώπων τὴν δυναστεία σου καὶ τὴν δόξαν τῆς μεγαλοπρεπεία τῆς βασιλείας σου.	ut notam faciant filiis hominum potentiam tuam, et gloriam magnificentiæ regni tui.	aby oznajmili synom człowieczym możność twoję i chwałę wielmożności królestwa twego.
ἡ βασιλεία σου βασιλεία πάντων τῶν αἰώνων, καὶ ἡ δεσποτεί σου ἐν πάσῃ γενεᾷ καὶ γενεᾷ. πιστὸς κύριος ἐν τοῖς λόγοις αὐτοῦ καὶ ὅσιος ἐν πᾶσι τοῖς ἔργοις αὐτοῦ.	Regnum tuum regnum omnium sæculorum; et dominatio tua in omni generatione et generationem. Fidelis Dominus in omnibus verbis suis, et sanctus in omnibus operibus suis.	Królestwo twe, królestwo wszytkich wieków, a panowanie twoje we wszelkim rodzaju i rodzaju. Wierny Pan we wszytkich słowiech swoich, a święty we wszech sprawach swoich.
ὑποστηρίζε יהוה πάντας τοὺς καταπίπτοντας καὶ ἀνορθοῖ πάντας τοὺς κατερραγμένου.	Allevat Dominus omnes qui corruunt, et erigit omnes elisos.	Podnosi Pan wszytkich, którzy upadają, a podnosi wszytkie powalone.
οἱ ὀφθαλμοὶ πάντων εἰς σὲ ἐλπίζουσιν, καὶ σὺ δίδως τὴν τροφὴν αὐτῶν ἐν εὐκαιρίᾳ.	Oculi omnium in te sperant, Domine; et tu das escam illorum in tempore opportuno.	Oczy wszytkich nadzieję mają w tobie, Panie: a ty dajesz pokarm ich czasu słusznego.
ἀνοίγεις σὺ τὴν χεῖρά σου καὶ ἐμπιπλᾷς πᾶν ζῷον εὐδοκίας.	Aperis tu manum tuam, et imples omne animal benedictione.	Otwarzasz ty rękę swoję, a napełniasz wszelkie zwierzę błogosławieństwem.
δίκαιος יהוה ἐν πάσαις ταῖς ὁδοῖς αὐτοῦ καὶ ὅσιος ἐν πᾶσιν τοῖς ἔργοις αὐτοῦ.	Justus Dominus in omnibus viis suis, et sanctus in omnibus operibus suis.	Sprawiedliwy Pan we wszytkich drogach swoich, a święty we wszech sprawach swoich.
ἐγγὺς יהוה πᾶσιν τοῖς ἐπικαλουμένοις αὐτόν, πᾶσι τοῖς ἐπικαλουμένοις αὐτὸν ἐν ἀληθείᾳ.	Prope est Dominus omnibus invocantibus eum, omnibus invocantibus eum in veritate.	Blisko jest Pan wszytkim, którzy go wzywają, wszytkim, którzy go wzywają w prawdzie.
θέλημα τῶν φοβουμένων αὐτὸν ποιήσει καὶ τῆς δεήσεως αὐτῶν ἐπακούσεται καὶ σώσει αὐτούς.	Voluntatem timentium se faciet; et deprecationem eorum exaudiet, et salvos faciet eos.	Uczyni wolą tych, którzy się go boją, i prośbę ich wysłucha, i zbawi je.
φυλάσσει יהוה πάντας τοὺς ἀγαπῶντας αὐτὸν καὶ πάντας τοὺς ἁμαρτωλοὺς ἐξολεθρεύσει.	Custodit Dominus omnes diligentes se, et omnes peccatores disperdet.	Strzeże Pan wszytkich, którzy go miłują, a wszytkie grzeszniki wytraci.
αἴνεσιν יהוה λαλήσει τὸ στόμα μου, καὶ εὐλογείτω πᾶσα σὰρξ τὸ ὄνομα τὸ ἅγιον αὐτοῦ εἰς τὸν αἰῶνα καὶ εἰς τὸν αἰῶνα τοῦ αἰῶνος.	Laudationem Domini loquetur os meum; et benedicat omnis caro nomini sancto ejus in sæculum, et in sæculum sæculi.	Chwałę Pańską wysławiać będą usta moje, a wszelkie ciało niechaj błogosławi imię święte jego na wieki i na wieki wieków.

145

Dufania w ludziach nie pokładać uczy, jedno w samym Panie, który stwarza, żywi, zachowywa, broni, wybawia, grzechy odpuszcza, wspomaga a na koniec zbawia, kogo raczy.
Αλληλουια· Αγγαιο καὶ Ζαχαριου. Αἴνει, ἡ ψυχή μου, τὸν יהוה.	Alleluja, Aggæi et Zachariæ. Lauda, anima mea, Dominum.	Alleluja, Aggeusza i Zachariasza. Chwal, duszo moja, Pana
αἰνέσω יהוה ἐν ζωῇ μου, ψαλῶ τῷ θεῷ μου, ἕως ὑπάρχω. μὴ πεποίθατε ἐπ᾽ ἄρχοντας	Laudabo Dominum in vita mea; psallam Deo meo quamdiu fuero. Nolite confidere in principibus,	będę chwalił Pana za żywota mego, będę śpiewał Bogu memu, póki mię zstawa! Nie ufajcie w książętach,
καὶ ἐφ᾽ υἱοὺς ἀνθρώπων, οἷς οὐκ ἔστιν σωτηρία.	in filiis hominum, in quibus non est salus.	w syniech człowieczych, w których nie masz zbawienia.
ἐξελεύσεται τὸ πνεῦμα αὐτοῦ, καὶ ἐπιστρέψει εἰς τὴν γῆν αὐτοῦ· ἐν ἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ ἀπολοῦνται πάντες οἱ διαλογισμοὶ αὐτῶν.	Exibit spiritus ejus, et revertetur in terram suam; in illa die peribunt omnes cogitationes eorum.	Wynidzie duch jego a obróci się w ziemię swoję: w ten dzień zginą wszytkie myśli ich.
μακάριος οὗ ὁ θεὸς Ιακωβ βοηθός, ἡ ἐλπὶς αὐτοῦ ἐπὶ יהוה τὸν θεὸν αὐτοῦ	Beatus cujus Deus Jacob adjutor ejus, spes ejus in Domino Deo ipsius:	Błogosławiony, którego Bóg Jakob pomocnikiem: nadzieja jego w Panu Bogu jego.
τὸν ποιήσαντα τὸν οὐρανὸν καὶ τὴν γῆν, τὴν θάλασσαν καὶ πάντα τὰ ἐν αὐτοῖς,	qui fecit cælum et terram, mare, et omnia quæ in eis sunt.	Który stworzył niebo i ziemię, morze i wszytko, co w nich jest.
τὸν φυλάσσοντα ἀλήθειαν εἰς τὸν αἰῶνα, ποιοῦντα κρίμα τοῖς ἀδικουμένοις, διδόντα τροφὴν τοῖς πεινῶσιν· יהוה λύει πεπεδημένου,	Qui custodit veritatem in sæculum; facit judicium injuriam patientibus; dat escam esurientibus. Dominus solvit compeditos,	Który strzeże prawdy na wieki, czyni sprawiedliwość ukrzywdzonym, daje pokarm łaknącym. Pan rozwięzuje spętane,
יהוה ἀνορθοῖ κατερραγμένου, יהוה σοφοῖ τυφλούς, יהוה ἀγαπᾷ δικαίους·	Dominus illuminat cæcos. Dominus erigit elisos; Dominus diligit justos.	Pan oświeca ślepe. Pan wzwodzi upadłe, Pan miłuje sprawiedliwe.
יהוה φυλάσσει τοὺς προσηλύτους, ὀρφανὸν καὶ χήραν ἀναλήμψεται καὶ ὁδὸν ἁμαρτωλῶν ἀφανιεῖ.	Dominus custodit advenas; pupillum et viduam suscipiet, et vias peccatorum disperdet.	Pan strzeże przychodniów, sierotę i wdowę wspomoże, a drogi grzeszników zagubi.
βασιλεύσει יהוה εἰς τὸν αἰῶνα, ὁ θεός σου, Σιων, εἰς γενεὰν καὶ γενεάν.	Regnabit Dominus in sæcula; Deus tuus, Sion, in generationem et generationem.	Będzie Pan królował na wieki, Bóg twój, Syjonie, na pokolenie i pokolenie.

146

Długiemi słowy przypomina dobrodziejstwa Boże, tak duchowne, jako cielesne, za które chce, abyśmy Pana Boga chwaląc, dziękowali mu.
Αλληλουια· Αγγαιο καὶ Ζαχαριου. Αἰνεῖτε τὸν κύριον, ὅτι ἀγαθὸν ψαλμός· τῷ θεῷ ἡμῶν ἡδυνθεί αἴνεσις.	Alleluja. Laudate Dominum, quoniam bonus est psalmus; Deo nostro sit jucunda, decoraque laudatio.	Alleluja. Chwalcie Pana, bo dobry jest Psalm: Bogu naszemu niech będzie wdzięczna i ozdobna chwała.
οἰκοδομῶν Ιερουσαλημ ὁ יהוה καὶ τὰς διασπορὰς τοῦ Ισραηλ ἐπισυνάξει,	Ædificans Jerusalem Dominus, dispersiones Israëlis congregabit;	Pan budujący Jeruzalem, rozproszenia Izraela zgromadzi.
ὁ ἰώμενος τοὺς συντετριμμένους τὴν καρδίαν καὶ δεσμεύων τὰ συντρίμματα αὐτῶν,	qui sanat contritos corde, et alligat contritiones eorum;	Który uzdrawia skruszone na sercu i zawięzuje ich rany.
ὁ ἀριθμῶν πλήθη ἄστρων, καὶ πᾶσιν αὐτοῖς ὀνόματα καλῶν.	qui numerat multitudinem stellarum, et omnibus eis nomina vocat.	Który liczy mnóstwo gwiazd i im wszytkim imiona daje.
μέγας ὁ κύριος ἡμῶν, καὶ μεγάλη ἡ ἰσχὺς αὐτοῦ, καὶ τῆς συνέσεως αὐτοῦ οὐκ ἔστιν ἀριθμός.	Magnus Dominus noster, et magna virtus ejus; et sapientiæ ejus non est numerus.	Wielki Pan nasz i wielka moc jego, a mądrości jego nie masz liczby.
ἀναλαμβάνων πραεῖς ὁ יהוה, ταπεινῶν δὲ ἁμαρτωλοὺς ἕως τῆς γῆς.	Suscipiens mansuetos Dominus; humilians autem peccatores usque ad terram.	Podnosi Pan ciche, a grzeszniki poniża aż na ziemię.
ἐξάρξατ τῷ יהוה ἐν ἐξομολογήσει, ψάλατε τῷ θεῷ ἡμῶν ἐν κιθάρᾳ,	Præcinite Domino in confessione, psallite Deo nostro in cithara.	Zaczynajcież Panu z wyznawaniem, grajcie Bogu naszemu na cytrze.
τῷ περιβάλλοντι τὸν οὐρανὸν ἐν νεφέλαις, τῷ ἑτοιμάζοντι τῇ γῇ ὑετόν, τῷ ἐξανατέλλοντι ἐν ὄρεσι χόρτον [καὶ χλόην τῇ δουλείᾳ τῶν ἀνθρώπων,]	Qui operit cælum nubibus, et parat terræ pluviam; qui producit in montibus fœnum, et herbam servituti hominum;	Który okrywa niebo obłokami i ziemi deszcz gotuje. Który czyni, że roście trawa po górach i zioła dla posługi ludzkiej.
διδόντι τοῖς κτήνεσι τροφὴν αὐτῶν καὶ τοῖς νεοσσοῖς τῶν κοράκων τοῖς ἐπικαλουμένοις αὐτόν.	qui dat jumentis escam ipsorum, et pullis corvorum invocantibus eum.	Który daje bydłu żywność jego i kruczętom wzywającym go.
οὐκ ἐν τῇ δυναστεί τοῦ ἵππου θελήσει οὐδὲ ἐν ταῖς κνήμαι τοῦ ἀνδρὸς εὐδοκεῖ·	Non in fortitudine equi voluntatem habebit, nec in tibiis viri beneplacitum erit ei.	Nie kocha się w sile końskiej ani w goleniach męskich ma upodobanie.
εὐδοκεῖ יהוה ἐν τοῖς φοβουμένοις αὐτὸν καὶ ἐν τοῖς ἐλπίζουσιν ἐπὶ τὸ ἔλεος αὐτοῦ.	Beneplacitum est Domino super timentes eum, et in eis qui sperant super misericordia ejus.	Kocha się Pan w tych, którzy się go boją, iw tych, którzy nadzieję mają w miłosierdziu jego.

147

Jednego argumentu, albo o temże ten Psalm, o czem przeszły.
Αλληλουια· Αγγαιο καὶ Ζαχαριου. Ἐπαίνει, Ιερουσαλημ, τὸν יהוה, αἴνει τὸν θεόν σου, Σιων,	Alleluja. Lauda, Jerusalem, Dominum; lauda Deum tuum, Sion.	Alleluja. Chwal, Jeruzalem, Pana, chwal, Syjonie, Boga twego!
ὅτι ἐνίσχυσεν τοὺς μοχλοὺ τῶν πυλῶν σου, εὐλόγησεν τοὺς υἱούς σου ἐν σοί·	Quoniam confortavit seras portarum tuarum, benedixit filiis tuis in te.	abowiem umocnił zawory bram twoich, błogosławił synom twym w tobie.
ὁ τιθεὶς τὰ ὅριά σου εἰρήνην καὶ στέα πυροῦ ἐμπιπλῶν σε·	Qui posuit fines tuos pacem, et adipe frumenti satiat te.	Który uczynił granice twoje pokój i nasyca cię nawyborniejszym zbożem.
ὁ ἀποστέλλων τὸ λόγιον αὐτοῦ τῇ γῇ, ἕως τάχους δραμεῖται ὁ λόγος αὐτοῦ	Qui emittit eloquium suum terræ, velociter currit sermo ejus.	Który puszcza słowo swe na ziemię, barzo prędko bieży mowa jego.
τοῦ διδόντος χιόνα ὡσεὶ ἔριον, ὁμίχλην ὡσεὶ σποδὸν πάσσοντο,	Qui dat nivem sicut lanam, nebulam sicut cinerem spargit.	Który dawa śnieg jako wełnę, a mgłę rozsypuje jako popiół.
βάλλοντος κρύσταλλον αὐτοῦ ὡσεὶ ψωμού, κατὰ πρόσωπον ψύχους αὐτοῦ τίς ὑποστήσετα;	Mittit crystallum suum sicut buccellas: ante faciem frigoris ejus quis sustinebit?	Spuszcza lód swój jako breły: kto się ostoi przed zimnem jego?
ἀποστελεῖ τὸν λόγον αὐτοῦ καὶ τήξει αὐτά· πνεύσει τὸ πνεῦμα αὐτοῦ, καὶ ῥυήσεται ὕδατα.	Emittet verbum suum, et liquefaciet ea; flabit spiritus ejus, et fluent aquæ.	Pośle słowo swoje, a roztopi je, wienie wiatr jego, a pocieką wody.
ἀπαγγέλλων τὸν λόγον αὐτοῦ τῷ Ιακωβ, δικαιώματα καὶ κρίματα αὐτοῦ τῷ Ισραηλ.	Qui annuntiat verbum suum Jacob, justitias et judicia sua Israël.	Który oznajmuje słowo swe Jakobowi, sprawiedliwości i sądy swoje Izraelowi.
οὐκ ἐποίησεν οὕτως παντὶ ἔθνει καὶ τὰ κρίματα αὐτοῦ οὐκ ἐδήλωσεν αὐτοῖς.	Non fecit taliter omni nationi, et judicia sua non manifestavit eis. Alleluja.	Nie uczynił tak żadnemu narodowi i nie objawił im sądów swoich. Alleluja.

148

Tu Prorok pobudza stworzenie, aby Pana Boga chwaliło, iż stworzył je, a rządnie ustawił: téż człowieka ku chwale Bożéj przywodzi.
Αλληλουια· Αγγαιο καὶ Ζαχαριου. Αἰνεῖτε τὸν יהוה ἐκ τῶν οὐρανῶν, αἰνεῖτε αὐτὸν ἐν τοῖς ὑψίστοις.	Alleluja. Laudate Dominum de cælis; laudate eum in excelsis.	Alleluja. Chwalcie Pana na niebiesiech, chwalcie go na wysokości.
αἰνεῖτε αὐτόν, πάντες οἱ ἄγγελοι αὐτοῦ· αἰνεῖτε αὐτόν, πᾶσαι αἱ δυνάμεις αὐτοῦ.	Laudate eum, omnes angeli ejus; laudate eum, omnes virtutes ejus.	Chwalcie go, wszyscy Anjołowie jego, chwalcie go, wszytkie wojska jego.
αἰνεῖτε αὐτόν, ἥλιος καὶ σελήνη· αἰνεῖτε αὐτόν, πάντα τὰ ἄστρα καὶ τὸ φῶς.	Laudate eum, sol et luna; laudate eum, omnes stellæ et lumen.	Chwalcie go, słońce i miesiącu, chwalcie go, wszytkie gwiazdy i światłości.
αἰνεῖτε αὐτόν, οἱ οὐρανοὶ τῶν οὐρανῶν καὶ τὸ ὕδωρ τὸ ὑπεράνω τῶν οὐρανῶν.	Laudate eum, cæli cælorum; et aquæ omnes quæ super cælos sunt,	Chwalcie go, niebiosa nad niebiosy i wody, które są na niebie, niech imię Pańskie chwalą.
αἰνεσάτωσαν τὸ ὄνομα יהוה, ὅτι αὐτὸς εἶπεν, καὶ ἐγενήθησαν, αὐτὸς ἐνετείλατο, καὶ ἐκτίσθησαν.	laudent nomen Domini. Quia ipse dixit, et facta sunt; ipse mandavit, et creata sunt.	Abowiem on rzekł i uczynione są, on rozkazał i stworzone są.
ἔστησεν αὐτὰ εἰς τὸν αἰῶνα καὶ εἰς τὸν αἰῶνα τοῦ αἰῶνος· πρόσταγμ ἔθετο, καὶ οὐ παρελεύσεται.	Statuit ea in æternum, et in sæculum sæculi; præceptum posuit, et non præteribit.	Postanowił je na wieki i na wiek wieku, ustawę dał i nie przeminie.
αἰνεῖτε τὸν יהוה ἐκ τῆς γῆς, δράκοντες καὶ πᾶσαι ἄβυσσοι·	Laudate Dominum de terra, dracones et omnes abyssi;	Chwalcie Pana na ziemi, smokowie i wszytkie przepaści.
πῦρ, χάλαζα, χιών, κρύσταλλος, πνεῦμα καταιγίδο, τὰ ποιοῦντα τὸν λόγον αὐτοῦ·	ignis, grando, nix, glacies, spiritus procellarum, quæ faciunt verbum ejus;	Ogniu, gradzie, śniegu, ledzie i wietrze gwałtowny, które czynią słowo jego.
τὰ ὄρη καὶ πάντες οἱ βουνοί, ξύλα καρποφόρα καὶ πᾶσαι κέδροι·	montes, et omnes colles; ligna fructifera, et omnes cedri;	Góry i wszytkie pagórki, drzewa owoc dające i wszytkie cedry.
τὰ θηρία καὶ πάντα τὰ κτήνη, ἑρπετὰ καὶ πετεινὰ πτερωτ·	bestiæ, et universa pecora; serpentes, et volucres pennatæ;	Zwierzęta i wszytko bydło, rzeczy płażające i ptastwo skrzydlaste.
βασιλεῖς τῆς γῆς καὶ πάντες λαοί, ἄρχοντες καὶ πάντες κριταὶ γῆς·	reges terræ et omnes populi, principes et omnes judices terræ;	Królowie ziemscy i wszyscy narodowie, książęta i wszyscy sędziowie ziemscy.
νεανίσκοι καὶ παρθένοι, πρεσβῦται μετὰ νεωτέρων· αἰνεσάτωσαν τὸ ὄνομα יהוה,	juvenes et virgines, senes cum junioribus laudent nomen Domini,	Młodzieńcy i panienki, starzy i młodzi, niech imię Pańskie chwalą,
ὅτι ὑψώθη τὸ ὄνομα αὐτοῦ μόνου·	quia exaltatum est nomen ejus solius.	bo wywyższyło się imię jego samego.
ἡ ἐξομολόγησι αὐτοῦ ἐπὶ γῆς καὶ οὐρανοῦ. καὶ ὑψώσει κέρας λαοῦ αὐτοῦ· ὕμνος πᾶσι τοῖς ὁσίοις αὐτοῦ, τοῖς υἱοῖς Ισραηλ, λαῷ ἐγγίζοντι αὐτῷ.	Confessio ejus super cælum et terram; et exaltavit cornu populi sui. Hymnus omnibus sanctis ejus; filiis Israël, populo appropinquanti sibi. Alleluja.	Wyznanie jego na niebie i na ziemi i wywyższył róg ludu swego. Chwała wszytkim świętym jego, synom Izraelskim, ludowi przybliżającemu się do niego. Alleluja.

149

W tem pieniu Prorok przywodzi lud, aby Pana Boga chwalił z odkupienia, a jako sobie lubi w tych, którzy dla niego skromno cierpią: a jako święci będą sądzić z Panem Jezusem.
Αλληλουια. Ἄισατε τῷ יהוה ᾆσμ καινόν, ἡ αἴνεσις αὐτοῦ ἐν ἐκκλησίᾳ ὁσίων.	Alleluja. Cantate Domino canticum novum; laus ejus in ecclesia sanctorum.	Alleluja. Śpiewajcie Panu pieśń nową, chwała jego w zgromadzeniu świętych.
εὐφρανθήτω Ισραηλ ἐπὶ τῷ ποιήσαντι αὐτόν, καὶ υἱοὶ Σιων ἀγαλλιάσθωσαν ἐπὶ τῷ βασιλεῖ αὐτῶν·	Lætetur Israël in eo qui fecit eum, et filii Sion exsultent in rege suo.	Niech się weseli Izrael w tym, który go stworzył, a synowie Syjońscy niech się radują w królu swoim.
αἰνεσάτωσαν τὸ ὄνομα αὐτοῦ ἐν χορῷ, ἐν τυμπάν καὶ ψαλτηρί ψαλάτωσαν αὐτῷ,	Laudent nomen ejus in choro, in tympano et psalterio psallant ei.	Niechaj imię jego chwalą w śpiewaniu społecznym, na bębnie i na arfie niechaj mu grają:
ὅτι εὐδοκεῖ יהוה ἐν λαῷ αὐτοῦ καὶ ὑψώσει πραεῖς ἐν σωτηρίᾳ.	Quia beneplacitum est Domino in populo suo, et exaltabit mansuetos in salutem.	bo się kocha Pan w ludu swoim i podwyższy ciche ku zbawieniu.
καυχήσονται ὅσιοι ἐν δόξῃ καὶ ἀγαλλιάσονται ἐπὶ τῶν κοιτῶν αὐτῶν·	Exsultabunt sancti in gloria, lætabuntur in cubilibus suis.	Rozweselą się święci w chwale, rozradują się w łożnicach swoich.
αἱ ὑψώσεις τοῦ θεοῦ ἐν τῷ λάρυγγι αὐτῶν, καὶ ῥομφαῖαι δίστομοι ἐν ταῖς χερσὶν αὐτῶν	Exaltationes Dei in gutture eorum: et gladii ancipites in manibus eorum:	Wysławiania Boga w gardlech ich, a miecze z obu stron ostre w rękach ich:
τοῦ ποιῆσαι ἐκδίκησιν ἐν τοῖς ἔθνεσιν, ἐλεγμοὺς ἐν τοῖς λαοῖς,	ad faciendam vindictam in nationibus, increpationes in populis;	aby czynili pomstę nad pogany, skaranie między narody,
τοῦ δῆσαι τοὺς βασιλεῖς αὐτῶν ἐν πέδαις καὶ τοὺς ἐνδόξους αὐτῶν ἐν χειροπέδαι σιδηραῖς,	ad alligandos reges eorum in compedibus, et nobiles eorum in manicis ferreis;	aby powiązali króle ich pętami, a szlachtę ich okowami żelaznemi,
τοῦ ποιῆσαι ἐν αὐτοῖς κρίμα ἔγγραπτο· δόξα αὕτη ἐστὶν πᾶσι τοῖς ὁσίοις αὐτοῦ.	ut faciant in eis judicium conscriptum: gloria hæc est omnibus sanctis ejus. Alleluja.	aby uczynili o nich prawo napisane: Tać jest chwała wszytkim świętym jego. Alleluja!

150

Chwała Boża za to, że święte swoje raczy sławne czynić.
Αλληλουια. Αἰνεῖτε τὸν θεὸν ἐν τοῖς ἁγίοις αὐτοῦ, αἰνεῖτε αὐτὸν ἐν στερεώματι δυνάμεως αὐτοῦ·	Alleluja. Laudate Dominum in sanctis ejus; laudate eum in firmamento virtutis ejus.	Alleluja. Chwalcie Pana w świętych jego, chwalcie go na utwierdzeniu mocy jego.
αἰνεῖτε αὐτὸν ἐπὶ ταῖς δυναστείαι αὐτοῦ, αἰνεῖτε αὐτὸν κατὰ τὸ πλῆθος τῆς μεγαλωσύνης αὐτοῦ.	Laudate eum in virtutibus ejus; laudate eum secundum multitudinem magnitudinis ejus.	Chwalcie go w możnościach jego, chwalcie go według mnóstwa wielkości jego.
αἰνεῖτε αὐτὸν ἐν ἤχῳ σάλπιγγος, αἰνεῖτε αὐτὸν ἐν ψαλτηρί καὶ κιθάρᾳ·	Laudate eum in sono tubæ; laudate eum in psalterio et cithara.	Chwalcie go głosem trąby, chwalcie go na arfie i na cytrze.
αἰνεῖτε αὐτὸν ἐν τυμπάν καὶ χορῷ, αἰνεῖτε αὐτὸν ἐν χορδαῖ καὶ ὀργάν·	Laudate eum in tympano et choro; laudate eum in chordis et organo.	Chwalcie go na bębnie i na piszczałce, chwalcie go na strunach i na organiech.
αἰνεῖτε αὐτὸν ἐν κυμβάλοις εὐήχοι, αἰνεῖτε αὐτὸν ἐν κυμβάλοις ἀλαλαγμο.	Laudate eum in cymbalis benesonantibus; laudate eum in cymbalis jubilationis.	Chwalcie go na cymbalech głośnych, chwalcie go na cymbalech krzykliwych:
πᾶσα πνοὴ αἰνεσάτω τὸν κύριον. αλληλουια. Οὗτος ὁ ψαλμὸς ἰδιόγραφο εἰς Δαυιδ καὶ ἔξωθεν τοῦ ἀριθμοῦ· ὅτε ἐμονομάχησε τῷ Γολια. Μικρὸς ἤμην ἐν τοῖς ἀδελφοῖς μου καὶ νεώτερος ἐν τῷ οἴκῳ τοῦ πατρός μου· ἐποίμαινον τὰ πρόβατα τοῦ πατρός μου. αἱ χεῖρές μου ἐποίησαν ὄργανο, οἱ δάκτυλοί μου ἥρμοσαν ψαλτήριο. καὶ τίς ἀναγγελεῖ τῷ κυρίῳ μου; αὐτὸς κύριος, αὐτὸς εἰσακούει. αὐτὸς ἐξαπέστειλεν τὸν ἄγγελον αὐτοῦ καὶ ἦρέν με ἐκ τῶν προβάτων τοῦ πατρός μου καὶ ἔχρισέν με ἐν τῷ ἐλαίῳ τῆς χρίσεω αὐτοῦ. οἱ ἀδελφοί μου καλοὶ καὶ μεγάλοι, καὶ οὐκ εὐδόκησεν ἐν αὐτοῖς κύριος. ἐξῆλθον εἰς συνάντησιν τῷ ἀλλοφύλῳ, καὶ ἐπικατηράσατ με ἐν τοῖς εἰδώλοις αὐτοῦ· ἐγὼ δὲ σπασάμενος τὴν παρ᾽ αὐτοῦ μάχαιραν ἀπεκεφάλισα αὐτὸν καὶ ἦρα ὄνειδος ἐξ υἱῶν Ισραηλ.	Omnis spiritus laudet Dominum! Alleluja.	wszelki duch niechaj Pana chwali. Alleluja!