Πρὸς Θεσσαλονικεῖς Β

Bezpośrednim powodem napisania tego listu stały się niepokojące wieści dotyczące niewłaściwego tłumaczenia poglądów Apostoła na paruzję. Niektórzy spośród wiernych tak bardzo pochłonięci byli wyczekiwaniem powtórnego przyjścia Chrystusa, że zaniedbali wszelką pracę, oddając się bezczynności (2 Tes 2.1n; 2 Tes 3.6-16). Stan ten pogarszała jeszcze okoliczność, że na zebraniach liturgicznych pojawiali się ludzie, roszczący sobie pretensje do daru proroctwa i pozostający rzekomo pod działaniem Ducha Świętego. Nadto poczęto rozszerzać sfałszowany list Pawłowy. Wszystko to podważało naukę głoszoną przez Apostoła. Sytuacja ta zmusiła św. Pawła do natychmiastowej interwencji w trosce o wiarę Tesaloniczan. Trudno nam ustalić dokładną datę powstania listu. Z pewnym prawdopodobieństwem możemy jedynie powiedzieć, iż napisał go Paweł w niedługim czasie po liście pierwszym (rok 51 po Chrystusie).

Apostoł nawiązuje w nim do treści pierwszego listu i zdecydowanie nakazuje wiernym oddającym się życiu bezczynnemu zerwać z marzycielstwem. Zachęca ich do pracy i czujności w łączności z Bogiem. Szerzej aniżeli w pierwszym liście rozwija naukę o paruzji podając poprzedzające ją znaki (apostazja, pojawienie się "człowieka grzechu" - Antychrysta). Kieruje jednak równocześnie pod adresem wiernych słowa pochwały i radości, iż wiara coraz bardziej wśród nich wzrasta, a miłość coraz więcej zespala ich z Chrystusem.

W oparciu o dociekania egzegetów katolickich, jak również czołowych biblistów niekatolickich oraz wyraźne świadectwo tradycji stwierdzić musimy, że wszelkie zastrzeżenia co do autentyczności Drugiego Listu do Tesaloniczan nie mają wystarczającego uzasadnienia. Kanoniczność listu nigdy nie była podawana w wątpliwość.

1

Pozdrowienie
Adres listu zupełnie taki sam jak w 1Tes. Obok Pawła znajdują się dwaj wierni towarzysze jego drugiej wyprawy misyjnej. Od nich, tak samo jak od siebie, przesyła Apostoł pozdrowienie Kościołowi w Tesalonice. Wspólnota tesalonicka, jak każdy prawdziwy Kościół, żyje w Bogu Ojcu i w Panu Jezusie Chrystusie. Te dwie Osoby Boskie, a zwłaszcza Ojcostwo pierwszej, nadają wspólnocie chrześcijan tesalonickich charakter prawdziwego zgromadzenia dzieci Bożych. Ojciec i Syn, przez łaskę, którą wierni otrzymują, zapewniają im życie nadprzyrodzone. Prócz łaski życzy Paweł Tesaloniczanom także pokoju. Jego Dawcą obok Ojca jest również Syn, zwany zresztą gdzie indziej przez Pawła naszym pokojem (Ef 2.14).
Παῦλος καὶ Σιλουανὸς καὶ Τιμόθεος τῇ ἐκκλησίᾳ Θεσσαλονικέων ἐν θεῷ πατρὶ ἡμῶν καὶ κυρίῳ Ἰησοῦ Χριστῷ,	Paulus, et Sylvanus, et Timotheus, ecclesiæ Thessalonicensium in Deo Patre nostro, et Domino Jesu Christo.	Paweł, i Sylwan, i Tymoteusz (społeczności) wywołanych* Tesaloniczan w Bogu, Ojcu naszym, i Panu, Jezusie Pomazańcu*, Tu podaje się znaczenie etymologiczne. W Nowym Testamencie jako termin techniczny, oznacza Kościół Powszechny lub lokalną gminę Kościoła. Bliżej o semantyce zob. przypis do Dz 5.11* . Przypis ten dotyczy także pozostałych miejsc tej księgi, w których powyższe słowo występuje. ** Tu znaczenie etymologiczne; normalnie już jak imię własne: "Chrystus". Przypis ten dotyczy także pozostałych miejsc tej księgi, w których powyższe słowo występuje.
χάρις ὑμῖν καὶ εἰρήνη ἀπὸ θεοῦ πατρὸς ἡμῶν καὶ κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ.	Gratia vobis, et pax a Deo Patre nostro, et Domino Jesu Christo.	łaska wam i pokój od Boga, Ojca [naszego], i Pana, Jezusa Pomazańca.
Podziękowanie i modlitwa
Εὐχαριστεῖν ὀφείλομεν τῷ θεῷ πάντοτε περὶ ὑμῶν, ἀδελφοί, καθὼς ἄξιόν ἐστιν, ὅτι ὑπεραυξάνει ἡ πίστις ὑμῶν καὶ πλεονάζει ἡ ἀγάπη ἑνὸς ἑκάστου πάντων ὑμῶν εἰς ἀλλήλους,	Gratias agere debemus semper Deo pro vobis, fratres, ita ut dignum est, quoniam supercrescit fides vestra, et abundat caritas uniuscujusque vestrum in invicem:	Dziękować powinniśmy Bogu każdej chwili za was, bracia, jak godne jest, bo niezmiernie wzrasta wiara wasza i obfituje miłość jednego każdego (z) wszystkich was ku jedni drugim.
ὥστε αὐτοὺς ἡμᾶς ἐν ὑμῖν ἐγκαυχᾶσθαι ἐν ταῖς ἐκκλησίαις τοῦ θεοῦ ὑπὲρ τῆς ὑπομονῆς ὑμῶν καὶ πίστεως ἐν πᾶσιν τοῖς διωγμοῖς ὑμῶν καὶ ταῖς θλίψεσιν αἷς ἀνέχεσθε,	ita ut et nos ipsi in vobis gloriemur in ecclesiis Dei, pro patientia vestra, et fide, et in omnibus persecutionibus vestris, et tribulationibus, quas sustinetis	tak że sami my przez was zaczynać się chełpić* w (społecznościach) wywołanych Boga dla wytrwałości waszej i wiary we wszystkich prześladowaniach waszych i utrapieniach, które znosicie: * "my (…) zaczynać się chełpić" - składniej: "my zaczynamy się chełpić".
ἔνδειγμα τῆς δικαίας κρίσεως τοῦ θεοῦ εἰς τὸ καταξιωθῆναι ὑμᾶς τῆς βασιλείας τοῦ θεοῦ, ὑπὲρ ἧς καὶ πάσχετε,	in exemplum justi judicii Dei, ut digni habeamini in regno Dei, pro quo et patimini.	wykazanie sprawiedliwego osądzenia Boga, ku zostać uważani za godnych wy* królestwa Boga, dla którego i cierpicie, * "zostać uważani za godnych wy'" - składniej: "tak, byście zostali uznani za godnych".
εἴπερ δίκαιον παρὰ θεῷ ἀνταποδοῦναι τοῖς θλίβουσιν ὑμᾶς θλῖψιν	Si tamen justum est apud Deum retribuere tribulationem iis qui vos tribulant:	jeśli w ogóle sprawiedliwe u Boga oddać w zamian trapiącym was utrapienie
καὶ ὑμῖν τοῖς θλιβομένοις ἄνεσιν μεθ᾽ ἡμῶν, ἐν τῇ ἀποκαλύψει τοῦ κυρίου Ἰησοῦ ἀπ᾽ οὐρανοῦ μετ᾽ ἀγγέλων δυνάμεως αὐτοῦ	et vobis, qui tribulamini, requiem nobiscum in revelatione Domini Jesu de cælo cum angelis virtutis ejus,	i wam trapionym ulżenie z nami podczas objawienia Pana, Jezusa, z nieba ze zwiastunami* mocy Jego * Inaczej: "aniołami".
ἐν πυρὶ φλογός, διδόντος ἐκδίκησιν τοῖς μὴ εἰδόσιν θεὸν καὶ τοῖς μὴ ὑπακούουσιν τῷ εὐαγγελίῳ τοῦ κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ,	in flamma ignis dantis vindictam iis qui non noverunt Deum, et qui non obediunt Evangelio Domini nostri Jesu Christi,	w ogniu płomienia, dającego ukaranie nie znającym Boga i nie będącym posłusznymi dobrej nowinie Pana naszego, Jezusa,
οἵτινες δίκην τίσουσιν ὄλεθρον αἰώνιον ἀπὸ προσώπου τοῦ κυρίου καὶ ἀπὸ τῆς δόξης τῆς ἰσχύος αὐτοῦ,	qui pœnas dabunt in interitu æternas a facie Domini, et a gloria virtutis ejus:	którzy sprawiedliwość zapłacą zagładą wieczną z dala od oblicza Pana i od chwały mocy Jego,
ὅταν ἔλθῃ ἐνδοξασθῆναι ἐν τοῖς ἁγίοις αὐτοῦ καὶ θαυμασθῆναι ἐν πᾶσιν τοῖς πιστεύσασιν, ὅτι ἐπιστεύθη τὸ μαρτύριον ἡμῶν ἐφ᾽ ὑμᾶς, ἐν τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ.	cum venerit glorificari in sanctis suis, et admirabilis fieri in omnibus, qui crediderunt, quia creditum est testimonium nostrum super vos in die illo.	kiedy przyjdzie, (by) zostać wychwalonym w świętych Jego* i zostać podziwianym we wszystkich (tych) (którzy uwierzyli), bo znalazło wiarę świadectwo nasze przed wami, w dniu owym. * Zamiast: swoich.
εἰς ὃ καὶ προσευχόμεθα πάντοτε περὶ ὑμῶν, ἵνα ὑμᾶς ἀξιώσῃ τῆς κλήσεως ὁ θεὸς ἡμῶν καὶ πληρώσῃ πᾶσαν εὐδοκίαν ἀγαθωσύνης καὶ ἔργον πίστεως ἐν δυνάμει,	In quo etiam oramus semper pro vobis: ut dignetur vos vocatione sua Deus noster, et impleat omnem voluntatem bonitatis, et opus fidei in virtute,	O co i modlimy się każdej chwili za was, aby was uznał za godnych powołania Bóg nasz i wypełnił całe upodobanie dobroci i dzieło wiary przez moc,
ὅπως ἐνδοξασθῇ τὸ ὄνομα τοῦ κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ ἐν ὑμῖν, καὶ ὑμεῖς ἐν αὐτῷ, κατὰ τὴν χάριν τοῦ θεοῦ ἡμῶν καὶ κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ.	ut clarificetur nomen Domini nostri Jesu Christi in vobis, et vos in illo secundum gratiam Dei nostri, et Domini Jesu Christi.	żeby zostało wychwalone imię Pana naszego, Jezusa, w was i wy w Nim, według łaski Boga naszego i Pana, Jezusa Pomazańca.

2

Powrót Pana
Ἐρωτῶμεν δὲ ὑμᾶς, ἀδελφοί, ὑπὲρ τῆς παρουσίας τοῦ κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ καὶ ἡμῶν ἐπισυναγωγῆς ἐπ᾽ αὐτὸν	Rogamus autem vos, fratres, per adventum Domini nostri Jesu Christi, et nostræ congregationis in ipsum:	Prosimy zaś was, bracia, co do przybycia Pana naszego, Jezusa Pomazańca, i naszego późniejszego zebrania się przed Nim,
Oto powód główny napisania 2Tes: sprawa przyjścia Pana naszego Jezusa Chrystusa. Paweł nie zamierza tu występować jako mający władzę, nie chce też kategorycznie rozkazywać. Pragnie przekonywać Tesaloniczan jak brat braci w wierze. Na tym polega istota prawdziwego duszpasterzowania. Przyjście Chrystusa, o którym tu mowa, czyli paruzja, swym greckim określeniem nawiązuje do tryumfalnego powrotu wodza ze zwycięskiej wojny. Jk ziemscy dostojnicy towarzyszyli zazwyczaj tryumfatorowi wjeżdżającemu do miasta, tak też wszyscy chrześcijanie, którzy wytrwali w posłuszeństwie i miłości, będą tworzyć najbliższe otoczenie Jezusa w chwili Jego paruzji.
εἰς τὸ μὴ ταχέως σαλευθῆναι ὑμᾶς ἀπὸ τοῦ νοὸς μηδὲ θροεῖσθαι, μήτε διὰ πνεύματος μήτε διὰ λόγου μήτε δι᾽ ἐπιστολῆς ὡς δι᾽ ἡμῶν, ὡς ὅτι ἐνέστηκεν ἡ ἡμέρα τοῦ κυρίου·	ut non cito moveamini a vestro sensu, neque terreamini, neque per spiritum, neque per sermonem, neque per epistolam tamquam per nos missam, quasi instet dies Domini.	względem (tego) aby nie szybko dać się zachwiać wy* od myśli i nie dawać się zakrzyczeć ani z powodu Ducha, ani z powodu słowa, ani przez list jakby przez nas, jakby że nastał dzień* Pana, * Składniej: "abyście nie dali się szybko zachwiać się". Składniej: "abyście nie dawali się zakrzyczeć". * O dniu powtórnego przyjścia Chrystusa Pana.
μή τις ὑμᾶς ἐξαπατήσῃ κατὰ μηδένα τρόπον. ὅτι ἐὰν μὴ ἔλθῃ ἡ ἀποστασία πρῶτον καὶ ἀποκαλυφθῇ ὁ ἄνθρωπος τῆς ἀνομίας, ὁ υἱὸς τῆς ἀπωλείας,	Ne quis vos seducat ullo modo: quoniam nisi venerit discessio primum, et revelatus fuerit homo peccati filius perditionis,	aby nie ktoś was zwiódłby na żaden sposób; bo jeśli nie przyszłoby odstępstwo najpierw i (nie) zostałby objawiony człowiek bezprawia, syn zguby, Inna lekcja: "grzechu".
ὁ ἀντικείμενος καὶ ὑπεραιρόμενος ἐπὶ πάντα λεγόμενον θεὸν ἢ σέβασμα, ὥστε αὐτὸν εἰς τὸν ναὸν τοῦ θεοῦ καθίσαι ἀποδεικνύντα ἑαυτὸν ὅτι ἔστιν θεός.	qui adversatur, et extollitur supra omne, quod dicitur Deus, aut quod colitur, ita ut in templo Dei sedeat ostendens se tamquam sit Deus.	będący przeciwnym i podnoszący się przeciwko każdemu nazywającemu się bogiem lub przedmiotem czci tak że on w przybytku Boga usiąść, pokazując siebie samego, że jest bogiem. "on (…) usiąść" - składniej: "tak że usiądzie".
Οὐ μνημονεύετε ὅτι ἔτι ὢν πρὸς ὑμᾶς ταῦτα ἔλεγον ὑμῖν;	Non retinetis quod cum adhuc essem apud vos, hæc dicebam vobis?	Nie przypominacie sobie, że jeszcze będąc przy was to mówiłem wam?
καὶ νῦν τὸ κατέχον οἴδατε εἰς τὸ ἀποκαλυφθῆναι αὐτὸν ἐν τῷ ἑαυτοῦ καιρῷ.	et nunc quid detineat scitis, ut reveletur in suo tempore.	I teraz (to) zatrzymujące znacie, aż do zostać objawiony on* w swojej porze. * Z gramatycznego punktu widzenia "on" może się odnosić tak do owego "człowieka bezprawia", jak do Chrystusa.
τὸ γὰρ μυστήριον ἤδη ἐνεργεῖται τῆς ἀνομίας· μόνον ὁ κατέχων ἄρτι ἕως ἐκ μέσου γένηται.	Nam mysterium jam operatur iniquitatis: tantum ut qui tenet nunc, teneat, donec de medio fiat.	Bo tajemnica już działa sobie bezprawia; jedynie (ten) zatrzymujący właśnie dopóki ze środka stałby się. "bezprawia" należy łączyć z "tajemnica", "tajemnica bezprawia".
καὶ τότε ἀποκαλυφθήσεται ὁ ἄνομος, ὃν ὁ κύριος Ἰησοῦς ἀνελεῖ τῷ πνεύματι τοῦ στόματος αὐτοῦ καὶ καταργήσει τῇ ἐπιφανείᾳ τῆς παρουσίας αὐτοῦ,	Et tunc revelabitur ille iniquus, quem Dominus Jesus interficiet spiritu oris sui, et destruet illustratione adventus sui eum:	I wtedy zostanie objawiony nieprawy, którego Pan, [Jezus], zgładzi duchem ust Jego* i uzna za bezużytecznego dla pokazania się przybycia Jego, Zamiast: swoich. Lub możliwe: "pokazaniem się". * Zamiast: swego.
οὗ ἐστιν ἡ παρουσία κατ᾽ ἐνέργειαν τοῦ Σατανᾶ ἐν πάσῃ δυνάμει καὶ σημείοις καὶ τέρασιν ψεύδους	cujus est adventus secundum operationem Satanæ in omni virtute, et signis, et prodigiis mendacibus,	którego jest przybycie na działaniu szatana w całej mocy, i znakach, i cudach kłamstwa,
καὶ ἐν πάσῃ ἀπάτῃ ἀδικίας τοῖς ἀπολλυμένοις, ἀνθ᾽ ὧν τὴν ἀγάπην τῆς ἀληθείας οὐκ ἐδέξαντο εἰς τὸ σωθῆναι αὐτούς.	et in omni seductione iniquitatis iis qui pereunt: eo quod caritatem veritatis non receperunt ut salvi fierent.	i w całym zwodzeniu niesprawiedliwości (dla) dających się gubić, za to (że) miłości prawdy nie przyjęli ku zostać zbawieni oni.
καὶ διὰ τοῦτο πέμπει αὐτοῖς ὁ θεὸς ἐνέργειαν πλάνης εἰς τὸ πιστεῦσαι αὐτοὺς τῷ ψεύδει,	Ideo mittet illis Deus operationem erroris ut credant mendacio,	I dla tego posyła im Bóg działanie łudzenia ku uwierzyć oni kłamstwu,
ἵνα κριθῶσιν πάντες οἱ μὴ πιστεύσαντες τῇ ἀληθείᾳ ἀλλὰ εὐδοκήσαντες τῇ ἀδικίᾳ.	ut judicentur omnes qui non crediderunt veritati, sed consenserunt iniquitati.	aby zostaliby osądzeni wszyscy nie (którzy uwierzyli)* prawdzie, ale (którzy znaleźli upodobanie) (w) niesprawiedliwości. * Składniej: "którzy nie uwierzyli".
Bądźcie nieugięci
Ἡμεῖς δὲ ὀφείλομεν εὐχαριστεῖν τῷ θεῷ πάντοτε περὶ ὑμῶν, ἀδελφοὶ ἠγαπημένοι ὑπὸ κυρίου, ὅτι εἵλατο ὑμᾶς ὁ θεὸς ἀπαρχὴν εἰς σωτηρίαν ἐν ἁγιασμῷ πνεύματος καὶ πίστει ἀληθείας,	Nos autem debemus gratias agere Deo semper pro vobis, fratres dilecti a Deo, quod elegerit vos Deus primitias in salutem in sanctificatione spiritus, et in fide veritatis:	My zaś powinniśmy dziękować Bogu każdej chwili za was, bracia umiłowani przez Pana, bo wybrał sobie was Bóg (jako) pierwocinę ku zbawieniu w uświęceniu Ducha i wierze (w) prawdę,
εἰς ὃ ἐκάλεσεν ὑμᾶς διὰ τοῦ εὐαγγελίου ἡμῶν εἰς περιποίησιν δόξης τοῦ κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ.	in qua et vocavit vos per Evangelium nostrum in acquisitionem gloriæ Domini nostri Jesu Christi.	ku czemu [i] powołał was przez dobrą nowinę naszą, ku pozyskaniu dla siebie chwały Pana naszego, Jezusa Pomazańca.
ἄρα οὖν, ἀδελφοί, στήκετε, καὶ κρατεῖτε τὰς παραδόσεις ἃς ἐδιδάχθητε εἴτε διὰ λόγου εἴτε δι᾽ ἐπιστολῆς ἡμῶν.	Itaque fratres, state: et tenete traditiones, quas didicistis, sive per sermonem, sive per epistolam nostram.	Zatem więc. bracia, trwajcie. i trzymajcie się silnie przekazów, których zostaliście nauczeni czy to przez słowo. czy to przez list nasz. Wyraz ten stał się terminem technicznym, oznaczającym ustną tradycję.
Αὐτὸς δὲ ὁ κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστὸς καὶ ὁ θεὸς ὁ πατὴρ ἡμῶν ὁ ἀγαπήσας ἡμᾶς καὶ δοὺς παράκλησιν αἰωνίαν καὶ ἐλπίδα ἀγαθὴν ἐν χάριτι,	Ipse autem Dominus noster Jesus Christus, et Deus et Pater noster, qui dilexit nos, et dedit consolationem æternam, et spem bonam in gratia,	Sam zaś Pan nasz, Jezus Pomazaniec, i Bóg, Ojciec nasz, (który umiłował) nas i (który dał) zachętę wieczną i nadzieję dobrą w łasce,
παρακαλέσαι ὑμῶν τὰς καρδίας καὶ στηρίξαι ἐν παντὶ ἔργῳ καὶ λόγῳ ἀγαθῷ.	exhortetur corda vestra, et confirmet in omni opere et sermone bono.	oby zachęcił wasze serca i oby utwierdził w każdym dziele i słowie dobrym.

3

Prośba o modlitwę
Τὸ λοιπὸν προσεύχεσθε, ἀδελφοί, περὶ ἡμῶν, ἵνα ὁ λόγος τοῦ κυρίου τρέχῃ καὶ δοξάζηται καθὼς καὶ πρὸς ὑμᾶς,	De cetero fratres, orate pro nobis ut sermo Dei currat, et clarificetur, sicut et apud vos:	W końcu módlcie się, bracia, za nas, aby słowo Pana biegłoby i otrzymywałoby chwałę jak i przy was,
καὶ ἵνα ῥυσθῶμεν ἀπὸ τῶν ἀτόπων καὶ πονηρῶν ἀνθρώπων· οὐ γὰρ πάντων ἡ πίστις.	et ut liberemur ab importunis, et malis hominibus: non enim omnium est fides.	i aby zostalibyśmy wyciągnięci z będących nie na miejscu i niegodziwych ludzi; nie bowiem wszystkich* wiara. * Sens: nie wszyscy mają.
Jest to rzadki przypadek prośby Apostoła o modlitwę w jego własnej intencji. Domagała się tego doskonałość łączności Pawła ze wspólnotą: jeśli on modli się ustawicznie za wspólnotę, wspólnota powinna z kolei modlić się za niego. Wymiana trosk wspólnych jest prostym następstwem współuczestniczenia we wspólnych radościach. Zresztą skuteczność apostolskiego głoszenia słowa z pewnością zależy również od modlitwy wiernych. Łatwo jednak zauważyć, że nie chodzi tu o sprawy Pawła w sensie ścisłym, nawet gdy pragnie być uwolniony od ludzi przewrotnych i złych. Zależy mu na tym, by swobodnie mógł głosić Dobrą Nowinę coraz to innym narodom aż na krańcach ziemi. Źródłem owej przewrotności prześladowców Pawła jest to, że nie mają wiary.
πιστὸς δέ ἐστιν ὁ κύριος, ὃς στηρίξει ὑμᾶς καὶ φυλάξει ἀπὸ τοῦ πονηροῦ.	Fidelis autem Deus est, qui confirmabit vos, et custodiet a malo.	Wierny zaś jest Pan, który utwierdzi was i ustrzeże od niegodziwości. Możliwe też: niegodziwego.
πεποίθαμεν δὲ ἐν κυρίῳ ἐφ᾽ ὑμᾶς, ὅτι ἃ παραγγέλλομεν καὶ ποιεῖτε καὶ ποιήσετε.	Confidimus autem de vobis, in Domino, quoniam quæ præcepimus, et facitis, et facietis.	Jesteśmy przekonani zaś w Panu do was, że co nakazujemy, [i] czynicie, i czynić będziecie.
Ὁ δὲ κύριος κατευθύναι ὑμῶν τὰς καρδίας εἰς τὴν ἀγάπην τοῦ θεοῦ καὶ εἰς τὴν ὑπομονὴν τοῦ Χριστοῦ.	Dominus autem dirigat corda vestra in caritate Dei, et patientia Christi.	Zaś Pan oby wyprostował wasze serca ku miłości Boga i ku wytrwałości Pomazańca.
Ostrzeżenie przed bezczynnością
Παραγγέλλομεν δὲ ὑμῖν, ἀδελφοί, ἐν ὀνόματι τοῦ κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ στέλλεσθαι ὑμᾶς ἀπὸ παντὸς ἀδελφοῦ ἀτάκτως περιπατοῦντος καὶ μὴ κατὰ τὴν παράδοσιν ἣν παρελάβετε παρ᾽ ἡμῶν.	Denuntiamus autem vobis, fratres, in nomine Domini nostri Jesu Christi, ut subtrahatis vos ab omni fratre ambulante inordinate, et non secundum traditionem, quam acceperunt a nobis.	Nakazujemy zaś wam, bracia. w imieniu* Pana naszego, Jezusa Pomazańca, (by) unikać wy od każdego brata, bez trzymania się szyku postępującego* i nie według przekazu, który przyjęli od nas. * "w imieniu" - to przyimkowe wyrażenie nie oznacza działania w zastępstwie Chrystusa z upoważnienia Chrystusa, lecz działanie w Chrystusie, w stałym zjednoczeniu z Chrystusem. Składniej: "byście unikali". * Metafora życia religijnego i etycznego.
αὐτοὶ γὰρ οἴδατε πῶς δεῖ μιμεῖσθαι ἡμᾶς, ὅτι οὐκ ἠτακτήσαμεν ἐν ὑμῖν	Ipsi enim scitis quemadmodum oporteat imitari nos: quoniam non inquieti fuimus inter vos:	Sami bowiem wiecie, jak trzeba naśladować nas, bo nie nie utrzymaliśmy się w szyku wśród was
οὐδὲ δωρεὰν ἄρτον ἐφάγομεν παρά τινος, ἀλλ᾽ ἐν κόπῳ καὶ μόχθῳ νυκτὸς καὶ ἡμέρας ἐργαζόμενοι πρὸς τὸ μὴ ἐπιβαρῆσαί τινα ὑμῶν·	neque gratis panem manducavimus ab aliquo, sed in labore, et in fatigatione, nocte et die operantes, ne quem vestrum gravaremus.	ani (nie) darmo chleb zjedliśmy u kogoś, ale w trudzie i mozole nocą i dniem pracując ku nie obciążyć kogoś (z) was;
οὐχ ὅτι οὐκ ἔχομεν ἐξουσίαν, ἀλλ᾽ ἵνα ἑαυτοὺς τύπον δῶμεν ὑμῖν εἰς τὸ μιμεῖσθαι ἡμᾶς.	Non quasi non habuerimus potestatem, sed ut nosmetipsos formam daremus vobis ad imitandum nos.	nie że nie mamy władzy, ale aby siebie samych (jako) wzór dalibyśmy wam ku naśladować nas.
καὶ γὰρ ὅτε ἦμεν πρὸς ὑμᾶς, τοῦτο παρηγγέλλομεν ὑμῖν, ὅτι εἴ τις οὐ θέλει ἐργάζεσθαι μηδὲ ἐσθιέτω.	Nam et cum essemus apud vos, hoc denuntiabamus vobis: quoniam si quis non vult operari, nec manducet.	I bowiem gdy byliśmy przy was, to nakazywaliśmy wam, że jeśli ktoś nie chce pracować, ani (nie) niech je.
ἀκούομεν γάρ τινας περιπατοῦντας ἐν ὑμῖν ἀτάκτως μηδὲν ἐργαζομένους ἀλλὰ περιεργαζομένους·	Audivimus enim inter vos quosdam ambulare inquiete, nihil operantes, sed curiose agentes.	Słyszeliśmy bowiem (o) niektórych (jako) postępujących wśród was bez trzymania się szyku, (jako) nic wypracowujących, ale pracujących bezużytecznie.
τοῖς δὲ τοιούτοις παραγγέλλομεν καὶ παρακαλοῦμεν ἐν κυρίῳ Ἰησοῦ Χριστῷ, ἵνα μετὰ ἡσυχίας ἐργαζόμενοι τὸν ἑαυτῶν ἄρτον ἐσθίωσιν.	Iis autem, qui ejusmodi sunt, denuntiemus, et obsecramus in Domino Jesu Christo, ut cum silentio operantes, suum panem manducent.	Zaś takim nakazujemy i zachęcamy w Panu, Jezusie Pomazańcu, aby ze spokojem pracując. swój chleb jedliby.
Ὑμεῖς δέ, ἀδελφοί, μὴ ἐγκακήσητε καλοποιοῦντες.	Vos autem, fratres, nolite deficere benefacientes.	Wy zaś, bracia, nie poddajcie się złu. pięknie czyniąc.
εἰ δέ τις οὐχ ὑπακούει τῷ λόγῳ ἡμῶν διὰ τῆς ἐπιστολῆς, τοῦτον σημειοῦσθε μὴ συναναμίγνυσθαι αὐτῷ, ἵνα ἐντραπῇ·	Quod si quis non obedit verbo nostro per epistolam, hunc notate, et ne commisceamini cum illo ut confundatur:	Jeśli zaś ktoś nie jest posłuszny słowu naszemu przez list, tego oznaczajcie sobie, nie mieszać się z nim, aby zawstydziłby się;
καὶ μὴ ὡς ἐχθρὸν ἡγεῖσθε, ἀλλὰ νουθετεῖτε ὡς ἀδελφόν.	et nolite quasi inimicum existimare, sed corripite ut fratrem.	i nie jak nieprzyjaciela uznawajcie, ale kładźcie do rozumu jak bratu.
Końcowe pozdrowienie
Αὐτὸς δὲ ὁ κύριος τῆς εἰρήνης δῴη ὑμῖν τὴν εἰρήνην διὰ παντὸς ἐν παντὶ τρόπῳ. ὁ κύριος μετὰ πάντων ὑμῶν.	Ipse autem Dominus pacis det vobis pacem sempiternam in omni loco. Dominus sit cum omnibus vobis.	Sam zaś Pan pokoju oby dał wam pokój przez wszystko w każdym sposobie. Pan z wszystkimi wami.
Ὁ ἀσπασμὸς τῇ ἐμῇ χειρὶ Παύλου, ὅ ἐστιν σημεῖον ἐν πάσῃ ἐπιστολῇ· οὕτως γράφω.	Salutatio, mea manu Pauli: quod est signum in omni epistola, ita scribo.	Pozdrowienie moją ręką Pawła, co jest znakiem w każdym liście: tak piszę.
ἡ χάρις τοῦ κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ μετὰ πάντων ὑμῶν.	Gratia Domini nostri Jesu Christi cum omnibus vobis. Amen.	Łaska Pana naszego, Jezusa Pomazańca, z wszystkimi wami.